Geschiedenis van de Computer Science and Technology:

Moderne digitale computer is de eerste bron van de uitvinding die de computer voorzijde gemaakt en tegelijkertijd geavanceerde. Bron van de onderhavige uitvinding werd gestart door de tijd; die al ontstond in de 20e eeuw. Van de wiskundige theorieën en innovatieve presentatie monteurs deden een wortel van massale wereldwijde industrie en belangrijke gebied van de academische wereld. Op basis van de Church-Turing these; binaire logica die het kader van de wiskundige zin. Digitale machines werd opgemaakt met Shannon's informatie theorie. Deze zijn allemaal van toepassing op de geboorte van de computer-industrie met enorme revolutionaire fase.

Computer Science:

Technologie die de toewijding van wetenschappers over de hele wereld laat zien:

Tot een drastische verbetering op het gebied van informatietechnologie; verschillende onderzoeksinstellingen met elkaar communiceren door middel van de overdracht van technologie. Dit trekt de deelname van het partnerschap ontwikkeld door wetenschappers. Op hetzelfde moment de infographic laat zien hoe 80 verschillende onderzoeksorganisaties samen kunnen werken. Een wereldwijde stroom wordt afgebeeld op deze verschillende ideeën; gezien door waarnemers. Het display geeft ook de service houding van de echte uitvinders.

Jan Moons onderzoekt bij Alcatel/Lucent de sociale impact en aanvaarding van nieuwe digitale applicaties die op de markt gebracht worden. Zijn opleiding informatica aan de Universiteit Hasselt en later aan de Universiteit Antwerpen, zorgt ervoor dat hij de technische basiskennis bezit om programma’s in te schatten.

Maar hij zag al snel in dat de ongebreidelde informatisering van de maatschappij een utopie zou zijn. Mensen moeten de nieuwste ontwikkelingen aanvaarden, kunnen volgen en bedienen. Anders loopt zo’n nieuwe applicatie zijn doel voorbij.

Gebruiksvriendelijk

Jan Moons: “Nadat je tien jaar gewerkt hebt aan het uitdokteren van digitale oplossingen, merk je plots dat je klanten hoegenaamd niet denken zoals jij en stel je je de vraag: hoe kunnen we ze dan verder helpen om die ontwikkelingen toch bruikbaar te maken? En dan kom je uit bij usability.”

“Ik heb dan ook een postgraduaat in die richting gevolgd en werk nu binnen Alcatel aan scenario’s van nieuwe, gebruiksvriendelijke apparaten en applicaties die we testen op hun usability en op de reactie van mensen daarop. Ik hou me dus nu bezig met een combinatie van techniek en sociale impact. En dat is een zeer boeiende materie.”

Digitale virus

Maar het was niet dat waarom de jonge Jan Moons informatica ging studeren. Het was eerder een traject van het uittesten van je eerste pc op de middelbare school en het proberen om zelf programma’s te schrijven, in navolging van een ouder broer. Een hobby dus, en niets wees er op dat Jan informaticus zou worden.

Jan: “Ik was eerst van plan om wiskunde te volgen, maar tijdens het – indertijd – gemeenschappelijke jaar met informatica geraakte ik langzaam maar zeker besmet met het digitale virus. Het was ook het eerste jaar dat in Diepenbeek, in samenwerking met de Universiteit Maastricht, kennistechnologie aangeboden werd en ook dat interesseerde mij bijzonder sterk. Na twee jaar Diepenbeek schakelde ik over naar de Universiteit Antwerpen. Dankzij de goede contacten van de UA met Alcatel vonden de meeste studenten informatica er onmiddellijk een job.”

Levenslang leren

“Ik heb zelf eerst iets anders gezocht, maar de meeste bedrijven knapten af op het theoretische van onze opleiding en kozen voor A1’ers. Dus trok ik toch naar Alcatel. En precies op de dag waarop ik tekende voor deze multinational, viel er een brief van de Technische Universiteit Delft in de bus dat ik ook daar kon beginnen. Maar ik heb er nog steeds geen spijt van dat ik voor Alcatel gekozen heb omdat ik een van de weinige informatici ben die is doorgegroeid van IT naar research.”

Al blijft zijn opleiding nog altijd een belangrijke pijler om zijn werk te kunnen doen: “Die brede theoretische basis van informatica heb je wel nodig om te begrijpen wat men je allemaal voorschotelt. Voor de rest is het onthe- job learning en bijscholen. Véél bijscholen. Wie niet bereid is om een leven lang te leren, moet het absoluut niet in de informatica gaan zoeken.”

Jan Moons onderzoekt bij Alcatel/Lucent de sociale impact en aanvaarding van nieuwe digitale applicaties die op de markt gebracht worden. Zijn opleiding informatica aan de Universiteit Hasselt en later aan de Universiteit Antwerpen, zorgt ervoor dat hij de technische basiskennis bezit om programma’s in te schatten.

Maar hij zag al snel in dat de ongebreidelde informatisering van de maatschappij een utopie zou zijn. Mensen moeten de nieuwste ontwikkelingen aanvaarden, kunnen volgen en bedienen. Anders loopt zo’n nieuwe applicatie zijn doel voorbij.

Gebruiksvriendelijk

Jan Moons: “Nadat je tien jaar gewerkt hebt aan het uitdokteren van digitale oplossingen, merk je plots dat je klanten hoegenaamd niet denken zoals jij en stel je je de vraag: hoe kunnen we ze dan verder helpen om die ontwikkelingen toch bruikbaar te maken? En dan kom je uit bij usability.”

“Ik heb dan ook een postgraduaat in die richting gevolgd en werk nu binnen Alcatel aan scenario’s van nieuwe, gebruiksvriendelijke apparaten en applicaties die we testen op hun usability en op de reactie van mensen daarop. Ik hou me dus nu bezig met een combinatie van techniek en sociale impact. En dat is een zeer boeiende materie.”

Digitale virus

Maar het was niet dat waarom de jonge Jan Moons informatica ging studeren. Het was eerder een traject van het uittesten van je eerste pc op de middelbare school en het proberen om zelf programma’s te schrijven, in navolging van een ouder broer. Een hobby dus, en niets wees er op dat Jan informaticus zou worden.

Jan: “Ik was eerst van plan om wiskunde te volgen, maar tijdens het – indertijd – gemeenschappelijke jaar met informatica geraakte ik langzaam maar zeker besmet met het digitale virus. Het was ook het eerste jaar dat in Diepenbeek, in samenwerking met de Universiteit Maastricht, kennistechnologie aangeboden werd en ook dat interesseerde mij bijzonder sterk. Na twee jaar Diepenbeek schakelde ik over naar de Universiteit Antwerpen. Dankzij de goede contacten van de UA met Alcatel vonden de meeste studenten informatica er onmiddellijk een job.”

Levenslang leren

“Ik heb zelf eerst iets anders gezocht, maar de meeste bedrijven knapten af op het theoretische van onze opleiding en kozen voor A1’ers. Dus trok ik toch naar Alcatel. En precies op de dag waarop ik tekende voor deze multinational, viel er een brief van de Technische Universiteit Delft in de bus dat ik ook daar kon beginnen. Maar ik heb er nog steeds geen spijt van dat ik voor Alcatel gekozen heb omdat ik een van de weinige informatici ben die is doorgegroeid van IT naar research.”

Al blijft zijn opleiding nog altijd een belangrijke pijler om zijn werk te kunnen doen: “Die brede theoretische basis van informatica heb je wel nodig om te begrijpen wat men je allemaal voorschotelt. Voor de rest is het onthe- job learning en bijscholen. Véél bijscholen. Wie niet bereid is om een leven lang te leren, moet het absoluut niet in de informatica gaan zoeken.”

an Moons onderzoekt bij Alcatel/Lucent de sociale impact en aanvaarding van nieuwe digitale applicaties die op de markt gebracht worden. Zijn opleiding informatica aan de Universiteit Hasselt en later aan de Universiteit Antwerpen, zorgt ervoor dat hij de technische basiskennis bezit om programma’s in te schatten.

Maar hij zag al snel in dat de ongebreidelde informatisering van de maatschappij een utopie zou zijn. Mensen moeten de nieuwste ontwikkelingen aanvaarden, kunnen volgen en bedienen. Anders loopt zo’n nieuwe applicatie zijn doel voorbij.

Gebruiksvriendelijk

Jan Moons: “Nadat je tien jaar gewerkt hebt aan het uitdokteren van digitale oplossingen, merk je plots dat je klanten hoegenaamd niet denken zoals jij en stel je je de vraag: hoe kunnen we ze dan verder helpen om die ontwikkelingen toch bruikbaar te maken? En dan kom je uit bij usability.”

“Ik heb dan ook een postgraduaat in die richting gevolgd en werk nu binnen Alcatel aan scenario’s van nieuwe, gebruiksvriendelijke apparaten en applicaties die we testen op hun usability en op de reactie van mensen daarop. Ik hou me dus nu bezig met een combinatie van techniek en sociale impact. En dat is een zeer boeiende materie.”

Digitale virus

Maar het was niet dat waarom de jonge Jan Moons informatica ging studeren. Het was eerder een traject van het uittesten van je eerste pc op de middelbare school en het proberen om zelf programma’s te schrijven, in navolging van een ouder broer. Een hobby dus, en niets wees er op dat Jan informaticus zou worden.

Jan: “Ik was eerst van plan om wiskunde te volgen, maar tijdens het – indertijd – gemeenschappelijke jaar met informatica geraakte ik langzaam maar zeker besmet met het digitale virus. Het was ook het eerste jaar dat in Diepenbeek, in samenwerking met de Universiteit Maastricht, kennistechnologie aangeboden werd en ook dat interesseerde mij bijzonder sterk. Na twee jaar Diepenbeek schakelde ik over naar de Universiteit Antwerpen. Dankzij de goede contacten van de UA met Alcatel vonden de meeste studenten informatica er onmiddellijk een job.”

Levenslang leren

“Ik heb zelf eerst iets anders gezocht, maar de meeste bedrijven knapten af op het theoretische van onze opleiding en kozen voor A1’ers. Dus trok ik toch naar Alcatel. En precies op de dag waarop ik tekende voor deze multinational, viel er een brief van de Technische Universiteit Delft in de bus dat ik ook daar kon beginnen. Maar ik heb er nog steeds geen spijt van dat ik voor Alcatel gekozen heb omdat ik een van de weinige informatici ben die is doorgegroeid van IT naar research.”

Al blijft zijn opleiding nog altijd een belangrijke pijler om zijn werk te kunnen doen: “Die brede theoretische basis van informatica heb je wel nodig om te begrijpen wat men je allemaal voorschotelt. Voor de rest is het onthe- job learning en bijscholen. Véél bijscholen. Wie niet bereid is om een leven lang te leren, moet het absoluut niet in de informatica gaan zoeken.”

Windmolens, biomassa, zonne-energie en opslag zijn essentieel in de groene ontwikkelingen van de energievoorziening, maar vragen steeds meer van het elektriciteitsnetwerk. Hoe het netwerk van de toekomst zo goed mogelijk te beheren is, wordt onderzocht in het project 'Intelligent en Decentraal Management van Netwerken en Data' (IDeaNeD).

Het CWI leidt het SenterNovem-project dat in januari startte. Er wordt samengewerkt met de Technische Universiteit Eindhoven, Alliander, KEMA, Stedin, Joulz, Phase to Phase, Early Minute en Alfen. Het projectteam wil onder meer voorkomen dat de nieuwste apparaten het elektriciteitsnetwerk gaan overbelasten.

De energie-infrastructuur verandert. Alternatieve (particuliere) energiebronnen die werken op zon of wind worden steeds populairder, waardoor een netwerk met allemaal kleine leveranciers ontstaat: er is sprake van decentrale opwekking. Verder is de energie die geleverd wordt niet altijd constant. Een schommeling in windsnelheid zorgt bijvoorbeeld voor fluctuatie in de energielevering. Ook de vraag naar energie varieert. Zo kan grootschalig gebruik van elektrische auto's ervoor zorgen dat er stroomtekort ontstaat als iedereen na de spits tegelijk de auto oplaadt.

De onderzoekers in IDeaNeD willen inzicht krijgen in de netbelasting, de kwaliteit van spanning en stroom en fouten die zich voordoen. Ze ontwerpen daarvoor meetmethoden en instrumenten om veel data te kunnen verwerken. Daarnaast richt het onderzoek zich op het daadwerkelijk sturen en beheersen van een netwerk. Dit is bijvoorbeeld nodig om de piekbelasting van kabels te verlagen waardoor ze langer mee gaan. Sturing is onder andere mogelijk met prijsmechanismen. Stroomkosten en stroomopbrengsten hangen dan af van het moment van afname en opwekking, zoals bij dag- en nachtstroom. Intelligente software kan vervolgens voor een gebruiker of distributeur bepalen wanneer er stroom wordt ingekocht of geleverd. Een alternatief of aanvullend sturingsmechanisme is 'remote control', waarbij het energiebedrijf de afnemers of opwekkers op afstand kan bedienen.

Onderzoek naar sturing op het elektriciteitsnetwerk is zeer recent internationaal onder de aandacht gekomen. De Nederlandse samenwerking tussen experts uit zowel informatica als het elektriciteitsdomein is uniek. Het project moet naast nieuwe inzichten leiden tot praktisch toepasbare producten, die gebruikt kunnen worden door energiebedrijven. Het electriciteitsnetwerk wordt daardoor geschikt voor nieuwe ontwikkelingen, zoals grootschalig gebruik van elektrische auto's. Ook is voor netbeheerders de beheersing van energie- en informatiestromen van groot belang.

Het CWI is sinds 1946 het nationale onderzoeksinstituut voor wiskunde en informatica. Het is gevestigd op het Science Park Amsterdam en is gelieerd aan de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO). Het instituut heeft een sterke internationale positie. Ruim 160 wetenschappers doen er grensverleggend onderzoek in ongeveer 70 projecten, en dragen de verkregen kennis over aan de maatschappij. Ongeveer 30 van de onderzoekers zijn hoogleraar aan een universiteit. Uit het instituut komen 16 spin-off bedrijven voort.