Na alweer een geslaagd avondje uit @ Toby Joe's (zie front page) zet ik me in de cottage aan het schrijven, terwijl Carla in sneltempo naar dromeland trekt.  Voor ik het goed en wel besef is het 04.00 en dus hoog tijd om ook naar zaliger oorden te vertrekken.  Ik veeg de Picture Perfect make-up van men facade, loop nog een toerke rond den blok (not) en kruip onder de wol.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Al bij het piepen van het eerste zonnestraaltje rolt Carla uit bed en maakt het zich gezellig in de tuin van de cottage op een ligstoel.  Nadat ze gisteren begon af te vellen wil ze absoluut nog een kleurtje om thuis mee te gaan stoefen.  Ik laat het allemaal wat aan me voorbij gaan, want zowat men hele lijf protesteert bij de gedacht om nu al uit bed te klauteren.  Ietwat later raap ik alle moed bijeenm pak mezelf en een kussen onder de arm en laat me languit op de ligstoel in de tuin vallen.  Lang nog niet van plan de stralende zon een blik te gunnen!  Stilaan ontwaakt men lichaam en vang ik een eerste glimp van deze prachtige nazomerse dag op.  De toon voor de dag is gezet!  We luieren tot de middag onder een broeiend hete zon tot ik tot de vaststelling kom dat ook ik mijn wintervel begin te verliezen.  Gelukkig zit er onder het afgevelde lijf nog steeds een mooi kleurtje!

Township Tour

Kort na de middag brengt broffie ons tot in New Brighton, de township waar Ace onderdak vond.  Acem vriend aan huis, leidt ons rond in een voor ons nieuwe en ongekende wereld.  In tegenstelling tot wat velen onder ons denken, is het leven in de township best aangenaam.  De mensen wuiven je toe en lachen naar je wanneer je voorbij wandelt.  Hier hangt een gezellige sfeer, die je bijna kan vergelijken met die op een kermis.  Op elke hoek van de straat weerklinkt muziek en mensen slenteren in grote getalen rond op straat.  De school is pas uit en de kids in uniform slepen zichzelf naar huis.  Hier is van stress absoluut geen sprake!  Ace rijdt met ons de verschillende areas binnen de township rond en brengt ons tot dicht bij de mensen.  Sommigen willen zelfs niks liever dan dat je ze in je valies stopt en meeneemt naar Belgie.  Maar als ze horen hoe 't daar met het weer gesteld is, bedenken ze zich even snel.  We stappen bij de mensen binnen, drinken cool drink, en rijden weer een stukje verder.  Hoe ver je ook gaat, waar je ook kijkt; iedereen kent Ace.  We worden aan iedereen voorgesteld en enthousiast verwelkomd in hun land.  Allemaal vragen ze wat we van Afrika vinden en stuk voor stuk leven ze op wanneer we zeggen dat we hier zeker nog terugkomen.  Het beeld dat ik had van de armoede en ongelukkige mensen in deze omstandigheden verdwijnt als sneeuw voor de zon; ik krijg nog meer respect voor dit land, zijn mensen en hun cultuur.  Ace brengt ons veilig en wel terug thuis en we zijn hem ontzettend dankbaar voor alweer een geslaagde dag!

En hier zitten we dan, alweer voor de PC... de laatste hand aan onze site aan het leggen voor we terugkeren naar ons kikkerland.

Greetz x

IMPI