Zoals het een échte blog vergaat, staan de meest recente artikels bovenaan. U begint dus best onderaan, bij onze profielen, voor 'n beetje structuur in ons reisverhaal. Wij rekenen op jullie commentaren ;o)
Carla & Carol on the road 2 meiden op rondreis door Zuid-Afrika!!
21-03-2006
CAROL: golf
Bij het ontwaken moeten we tot onze grote teleurstelling aweer vaststellen dat het weer niks moois voor ons in petto heeft. Het wordt dus een dagje binnen zitten en wegkwijnen bij de gedachte aan Belgie. Hoor langs alle kanten dat het daar 'mooi weer' is: geen regen, maar wel vriestemperaturen... Da's echt niks om naar uit te kijken!
We belanden gewoonte getrouw dan ook voor de PC en updaten onze site. Bij deze wil ik dan ook nog even van de gelegenheid gebruik maken om iedereen te bedanken die onze avonturen dagelijks volgen en lieve reacties achterlaten. Het doet zo'n deugd te weten dat jullie interesse tonen en de mailtjes ontroeren me vaak diep. Enerzijds zal ik blij zijn jullie allemaal terug te zien, maar anderzijds wordt het afscheid heel moeilijk! We hebben hier samen zo'n fantastische tijd beleefd, interessante mensen leren kennen, cultuur opgesnoven en onvergetelijke belevenissen meegemaakt. Hoog tijd om ook Peter nog es extra in de bloemetjes te zetten, want zonder hem zou deze operatie een totaal ander resultaat gekend hebben. Peter, zonder jou had het thuisfront zich nooit kunnen inleven in ons verhaal en was het quasi onmogelijk geweest alle herinneringen levend te houden. Een welgemeende dank u!
In de namiddag besluiten we onze Matthias en Ace op te halen in Walmer Countr Club, waar ze net een tornooi golf gespeeld hebben. We vertoeven in de bar in zeer aangenaam gezelschap: Ace, met wie Matthias speelde en die de uiteindelijke winnaar van het tornooi blijkt te zijn, Peter Zingela, Speedo, Patrick en zovelen anderen. Wat opvalt is dat onze tafel - op wij blanken na - letterlijk zwart van het volk ziet. Ik ben echt fier te kunnen zeggen dat deze gastvrije en vriendelijke mensen spontaan bij ons aan tafel komen zitten en ons in hun hart sluiten als ware we 'een van hen'.
Dit land en zijn bevolking heeft een zeer diepe indruk op me nagelaten!
Ik trek de gordijn open en zie de grijze hemel. Weer vanda .......... een beetje later valt de regen met bakken naar beneden. Dan maar achter de pc kruipen en artikeltjes schrijven en foto's downloaden dan is dat ook meteen gedaan.
's Avonds worden we uitnodigd om naar de prijsuitreiking te gaan van de golfclub. Matthias, de broer van Carol blijkt een uitstekend golfer te zijn alsook Ace, de vriend hier aan huis.
Carol heeft ooit een verslag moeten maken over het golf event van haar werk en zal hierover steevast een interessanter artikel schrijven.
Het was zeker en vast eens de moeite waard om dit mee te maken, helaas dat we een paar dagen slecht weer gehad hebben want ik had het graag zelf geprobeerd.
In de hoop van een zonnige dag kruipen we op tijd in bed want we moeten op om 6u30 voor de photoshoot.
Na een dagje Jeffrey's Bay en een avondje uit, zit het weer alweer tegen. Dan heb ik het over afgelopen donderdag (16/3). De dag kruipt voorbij en het 'niks doen' gaat stilaan vervelen.
Ook vrijdag is het 'raining, cloudly and cold'. We wachten tot Matthias gedaan heeft met school, rond 14u, en nemen hem mee voor een namiddagje shoppen in Greenacres Shopping Centre down town. Hij heeft een nieuwe jeans nodig en dus introduceren deze 2 babes hem in de wereld van Levi's. We stoppen hem in het paskot en laten hem de ene jeans na de andere passen. Uiteindelijk kiezen we er 2 uit. We slenteren nog wat rond en laten ons volledig gaan op 'a slice of chocolate mousse cake' in Pierrot's Tavern. Man man man, je zou die stukken moeten zien!!
Heb een doggy bag (lees: take-away potje) gevraagd en men stiefvader heeft de rest (lees: andere helft) opgegeten. Carla komt tot de vaststelling dat ze haar credit cards kwijt is... PANIEK! We zoeken alles af en komen tot de vaststelling dat we ze vergeten zijn in Jeffrey's Bay... Ik bel naar de winkel en ja hoor, ze hebben ze bijgehouden. We zullen ze zaterdag oppikken, op weg naar Plettenberg.
' s Avonds nodigen we onze gastheer en gastvrouw uit voor een dinnertje bij Mangold's. Wat een interieur, super gezellig, en wat een service!! De lady of the house komt gewoon gezellig bij je aan tafel zitten en bespreekt uitgebreid de menu met je. We beginnen met een carpaccio van Springbok en eindigen met een Frangelico-coffee. Lekker rond gegeten verlaten we het restaurant met 5 doggy bags
Zaterdag zijn we al vroeg uit de veren; we leggen de laatste hand aan onze mini-valies, starten de broffie en rijden richting Jeffreys Bay. Carla krijgt hoe langer hoe meer stress, maar die verdwijnt als sneeuw voor de zon wanneer ze haar credit card terug in handen heeft. De kosmos is ons alweer goed gezind voor ons nieuwe avontuur: de zon straalt uit volle borst en er is geen witje aan de lucht! Met een big smile and great music gaat het gezwind richting Plettenberg.
We worden verwacht op de luchthaven, uiteraard, en schrijven ons in voor de SKYDIVE! Ik besluit als eerste de lucht in te gaan en krijg een harnas om. Jeff is onze instructeur en samen met een jammie cameraman wandelen we richting airplane. Het is een klein 2-motor vliegtuigje dat ons tot op 10.000ft (3km) brengt. Op weg naar boven kijk ik men ogen uit over het prachtige landschap: Robberg (schiereiland aan de kust van Plett waar een kolonie zeehonden zijn thuishaven vond), een wrak voor de kust van Plett, de Bloukrans Bridge (bunjee jump) en zo veel meer!!! Op 8.000ft word ik vastgemaakt aan Jeff en krijg ik de instructies vor mijn eerste sprong ooit uit een vliegtuig. Boven het wiel is een plankje, Jeff zet zijn linker voet waarnaast ik mijn linker voet zet. Dan kruis ik mijn armen voor me en plaats mijn rechter voet naast de linker. Opgelet: ik sta nu buiten het het vliegtuig op 10.000ft!!! Smile for the camera... 1... 2... 3... JUMP! Een free fall van maar liefst 35 seconden! Ik schreeuw de ziel uit mijn lijf, niet van angst, maar gewoon van het onbeschrijfelijke gevoel! Je hebt er geen idee van hoe snel je gaat, maar voel je hele lichaam onder druk staan. De cameraman hangt onder ons en we zwaaien en werpen handkusjes. Wanneer de parchute opengaat verdwijnt de cameraman uit ons zicht. Daar hang ik dan, bangelijk hoog met een adembenemend zicht op Plettenberg Bay en Knysna. Ik krijg het stuur in handen en voel me vrij als een vogel. Ik sluit een enkele seconde de ogen en leg deze ervaring voor eeuwig vast op mijn netvlies. De schaduw van de parachute boven een eenzame wolk vormt een rond gesloten regenboog; nooit eerder gezien en zo machtig! We zetten de landing en en Jeff landt op zijn poep met mij bovenop hem. Ik smile, straal de sterren van de hemel en voel me als herboren. Vervolgens word ik losgemaakt en door de cameraman overeind geholpen. Ik slaak een vreugdekreet en doe een vreugdedansje. Mijn geluk kan echt niet op! Heb geen seconde stress gevoeld; alleen intens geluk!!! This was exactly what I needed!! Carla maakt zich op voor haar sprong en verdwijnt met de mannen hoog in de lucht. Ik blijf achter met een onbeschrijfelijk gevoel. Bel ons ma, onze pa en Pascal uit zijn bed! Moet dit gevoel kunnen delen! En alsof de dag nog niet perfect genoeg was, krijg ik de verrassing van mijn leven: Andrew... Ons Carla heeft stiekem achter men gat geregeld dat ie me komt verrassen na men sprong. This is the best day of my life!! Vlinders in de buik en een breedsmoelkikker smile. Niet veel later landt ook Carla, even euforisch. Het was haar 2de sprong en zij beleefde alles nog intenser. We bekijken onze DVD en ik kan haast niet geloven dat ik dit deed!! We ronden de middag in schoonheid af en gaan uit lunchen met Andrew in Plett City. Met smile van hier tot in Tokyo en terug rijden we door naar Knysna. We logeren opnieuw in de Abalone Lodges en nemen een verkoelende duik in het zwembad. Het weer laat ons in de steek en voor we het goed en wel beseffen trekt de lucht dicht en krijgen we een stortbui op ons dak. Naar goeie ouwe gewoonte reserveert Andrew ons een tafeltje in de bar van Paquita's en spenderen we daar de rest van de avond. Na closure (ja, dat begint stilaan ook een gewoonte te worden) trekken we met onze waiter - Cobus - en nog een paar mannen de stad in. We doen ons tegoed aan een paar plaatselijke shooters en sluiten de ene bar na de andere. Rond 3u zien we ons genoodzaakt huiswaarts te keren, want het uitgaansleven valt hier op zijn gat.
Ook zondag begint met veel grijs en regen. Alles is toe en dus spenderen we de dag in bed. Van uitrusten gesproken. Er is geen wind en het klaart maar niet uit... de moed zakt ons in de schoenen en ons gemoed ver onder nul. Maar we laten het niet teveel aan ons hartje komen en besluiten ons weekend in Knysna in schoonheid af te ronden. Wanneer we bij Paquita's aankomen schreeuwt Carla plots "zit dat binnen of buiten"?! Ik begrijp eerst niet waarover ze het heeft, tot mijn oog plots valt op een reuze rainspider op de voorruit... Met de ruitenwissers veeg ik het gruwelijke ongedierte van de voorruit, maar dit beestje houdt evenveel van onze broffie als wij en besluit gewoon op de zijruit (van de achterdeur) te gaan zitten. Carla springt in zeven haasten de auto - laat de deur open - en brult de halve straat bijeen. Toevallige voorbijgangers schrikken zich een bult en staren ons aan alsof we van een andere planeet komen. Ik parkeer de wagen en hoop stilletjes dat het ding bij terugkeer een ander onderkomen gezocht heeft. Ons tafeltje aan de bar wordt alweer populair vanavond en Richard en Sam vergezellen ons, samen met Andrew. Na afloop gaan we terug naar de parking en komen tot de vaststelling dat het lelijke gedrocht nog steeds op onze ruit hangt. Carla slaakt alweer een schreeuw, gelukkig is Richard niet bang van wat hij een 'baby'-rainspider noemt en veegt het ding weg. We griezelen nog na in de auto, op weg naar Andrews huis. We treffen zijn broer Mike in de zetel aan. Mike is een droge komiek en met eem heleboel grappige stories brengt ie iedereen aan het lachen. We vetrellen uitgebreid over de skydive, de bumpy horse ride, de ostrich ride, de camel ride en al onze andere avonturen. De mannen kunnen haast niet geloven wat deze babes al allemaal hebben uitgestoken. Wij eigenlijk ook niet Zowat heet Afrika zakt aanstaande zatedag af naar Kaapstad voor een 12u durend concert, met o.a. Metallica. We vertellen over de zomer festivals in Belgie en ik denk dat we deze zomer bezoek zullen krijgen van onze Afrikaanse vrienden. Voor we het goed en wel beseffen is het 6u en hoog tijd om te gaan slapen. Andrew escorteert ons naar onze lodge en het afscheid wordt moeilijk... Maar niet getreurd, want de mannen komen ongetwijfeld naar Belgie en ik kom overwinteren in Zuid-Afrika!
Het is maandag en al vlug 10u. Na een kort en snel ontbijt, maken we alweer onze valies en verlaten de lodge. Hoewel het niet regent, is het toch weer grijs en niks te warm. We kuieren wat rond in de plaatselijke boetiekjes en kopen souvenirs. Nog een laatste lunch, ja ja met mijn vlam, en ons laatste weekend in 'the land of hope and glory'zit erop. Op weg naar PE droom ik weg bij de ondergaande zon en denk terug aan onze fantasrische tijd hier. Ik kan maar niet stoppen met smilen en krijg het even moeilijk wanneer Brian Adams "everything I do, I do it for you" zingt...
Veel uitleg hoef ik hier niet te geven want jullie hebben wellicht de foto's al gezien. Het was weer een heus feestje. Rond 8u trek ik een half oog open en zie dat de lucht grijs is. Ik laat het terug dichtvallen maar besef dat ik toch uit mijn bed moet want mijn blaas suppert tegen. Ik wankel (ja je leest het goed) naar het toilet en zeg tegen Carol : "ik moet iets eten want ik ben nog steeds zat" Fier ben ik hier niet op maar Art & friends weten echt niet van ophouden en zelfs als je niks bestelt krijg je één of ander bizarre drankje in je handen gestopt. Ik hoor al een aantal onder jullie denken DRINK HET DAN NIET OP maar we waren in feeststemming so what !
Carol staat mee op om een toastje te eten en zonder woorden kruipen we terug in bed tot de middag. We gaan goeiendag zeggen tegen ma en pa en kruipen dan achter de pc om die honderd foto's van Toby Joes online te zetten. In de loop van de dag boeken we ons verblijf in Knysna want gisteren kreeg Carol het in haar bolleke en zei ze mij : Ik wil gaan skydiven ....... ik wist niet wat ik hoorde !!!!!! Krijgt ze mijn microbe te pakken ofwa ???? Wil ze echt skydiven of wil ze richting Andrew reizen ????? Hmmm ..... ik stuur een smsje naar den Andrew met de vraag of hij het ziet zitten om ons te ontmoeten as zaterdag in Plett als verrassing voor Carol. Ik krijg een berichtje terug met de melding dat hij moet werken maar dat hij zal proberen om iets te regelen.
Vrijdag 17 maart
Alweer een grijze dag, echt verkwikkend is dit niet maar we laten het niet aan ons hart komen en nemen na de middag Matthias mee naar het shoppingcenter. Helaas besef ik dat ik niet langer meer in het bezit ben van mijn bankkaart, creditkaart en duikbrevet. Verdomme waar heb ik die gelaten ? We beginnen na te denken, woensdag heb ik de sharkdive betaald met mijn Visa, heb ik nadien nog iets betaald ? Hm inderdaad in de surfwinkel van Jeffreysbay. Misschien heb ik mijn kaartjes in het winkeltasje gestopt want ik meen mij te herinneren dat toen ik net betaald had Carol me riep om een nieuwe tongpiercing te helpen uitkiezen. Ok, ik blijf kalm, we zullen straks thuis wel zien. Eerst Matthias een nieuwe broek aan de hand doen. Van een mission gesproken maar we zouden the red & the blond on a mission niet zijn mochten we ook in deze opdracht niet slagen. We sluiten deze namiddag af met een lekker stuk chocolademoussecake ! Welverdiend tot we het bord voor onze neus krijgen. ik kijk Carol aan en beide schieten we in de lach, van een stuk cake gesproken we hadden beter 1 stuk besteld voor ons beide maar wisten wij veel, echt gesnoept hebben we hier nog niet dus hebben we ook geen ervaring met de African cakes ....
We keren huiswaarts en nemen een lekker bad voor we uiteten gaan naar Mangald's. Na al die verwennerij wordt het hoogtijd dat wij (Carol en ik) Luk, Mirjam en Matthias eens verwennen. Subliem is het eten daar maar veel te veel en voor de eerste keer kiezen ook wij voor een doggy bag ! Doggy bags zijn hier de normaalste zaak van de wereld very strange maar vanavond zeer welkom. De eigenares wuift ons uit alsof we de beste vrienden zijn. Voldaan keren we terug huiswaarst, pakken onze crewbag beginnen te dromen van onze skydive ..............
Ik stuur nog een smsje naar Andrew want ik mocht nog geen enkel nieuws van hem ontvangen. Zal hij morgen aanwezig zijn om Carol te verrassen of is het voor hem niet haalbaar. Dus stuur ik een smsje en krijg er onmiddellijk eentje weer. Een positief dan nog wel en kan mijn lach niet inhouden. Carol vraagt me of ik een binnenpretje heb waarop ik haar zeg dat ik het haar pas wil vertellen na onze sprong. Zij denkt natuurlijk dat het iets te maken heeft met de sprong en wenst me goeie nacht.
Zaterdag 18 maart: SKYDIVE
Tegen 8u zitten we al in onze Broffie want we hebben 300 km (tot in Knysna) voor de boeg ! Ik aan het stuur want ben veel te nerveus voor mijn creditscard dus wil ik een beetje verstrooing. Rond 9u arriveren we in Jeffreysbay waar ik mijn kaarten in ontvangs neem en de stress van mijn lijf valt. Op naar Plettenberg ! De kosmos is ons goedgezind, het is stralend weer. Met het ene oortje van mijn MP3 speler in mijn oor, het andere in Carols oor rijden we zingend onze skydive tegemoet. Ergens onderweg tanken we vol en Carol neemt het stuur over. Ik krijg een smsje van Andrew. We sms wat heen en weer en Carol begint het op haar systeem te krijgen. We vertellen elkaar alles en nu zei ik niks. Opeens vraagt ze mij of ik een secret lover heb die nu ineens begint te smsen. Ik kijk haar aan en zeg nee maar geef verder geen uitleg. Carol legt zich hierbij neer denkend van ok, het zijn mijn zaken niet, als ze niks wil zeggen zal ze haar redenen wel hebben.
We komen aan op Plettenberg airport en worden daar onthaald door een naar ons normen jammie kerel. De valschermen worden ingepakt en Carol vertrekt richting vliegtuigje. Ik ben nog steeds onder de indruk dat ze dit wil doen maar ben er blij om. Andrew is helaas nog niet gearriveerd. Krijg een smsje dat hij pas zal arriveren tegen 12u45. Ik zal dan al in de lucht hangen en Carols gezicht niet zien.
Na 25 minuten hoor ik het gebrom van een vliegtuigje en zie de eerst stip verschijnen. Wat later hoor ik Carol gillen, ze heeft er duidelijk plezier in en is dan ook door het dolle heen bij de landing. Ze springt zelfs gillend en breedlachend in mijn armen.
Nu is mijn beurt zo weinig zenuwen ik in Australië had, zoveel heb ik er nu ! De man die met mij gaat springen maakt me duidelijk dat dit zeer normaal is omdat ik weet wat er gaat volgen en vertelt me ook dat ik de sprong veel bewuster zal meemaken. Blijkbaar heb je bij de eerste keer dat je springt heel even een black out, die zal ik nu dus niet hebben. Als we in het vliegtuigje zitten zijn mijn zenuwen onmiddellijk weg. Het zicht is adembenemend, Jef geeft uitleg over de omgeving en de bezienswaardigheden en dan maakt hij ons klaar voor de sprong. Als we op het trapje naast het vliegtuig staan voel ik mij inderdaad in mijn sas. Hop daar gaan we, de mooie natuur tegemoet. Die adrenalinestoot van de vorige keer is er inderdaad niet maar ik beleef de sprong vanaf de eerste seconde en het is een totaal andere ervaring. Ooit wil ik springen zonder begeleiding, dit is zo cool !
Bij de landing staan Carol en Andrew mij op te wachten en ons Carolleke is zo happy Het was dus een goeie keuze van mij om Andrew hierheen te lokken.
Andrew neemt ons mee uit lunchen naar een trendy restaurant in Plett centrum en met zicht op zee genieten we na van ons zoveelste avontuur.
Een paar uur later zitten we in onze Broffie op weg naar Knysna, ginder aangekomen trekken we onze bikini aan en springen we in het overheerlijke zwembad. Helaas laat Laura (de zon) ons in de steek en van zonnen komt niets meer in huis. Dan maar het bubbelbad in en daar nog wat benieten.
's Avonds gaan we naar oude gewoonte een hapje eten in Paquitas en op stap met de bende die we 2 weken geleden hebben leren kennen. Ik laat het allemaal wat aan mij passeren want heb niet zoveel zin om op stap te gaan maar gun het Carol van harte, uiteindelijk is ze zo blij om Andrew terug te zien.
Zondag 19 maart
Bij het ontwaken blijkt het weeral een grijze dag te zijn. What's wrong with Africa ? The locals zijn blij om wat regen te zien, wij in de verste verte niet ! Veel te weinig geslapen en humeurig door het weer rijden we richting Paquitas, koffietje drinken en den Andrew goeiendag zeggen, dan maar naar de supermarkt wat drank halen en een paar boekskes om te lezen. We boeken toch maar de Elephant walk in de hoop dat deze zal doorgaan maar een paar uur later krijgen we telefoon dat het weer te slecht is.
We gaan terug een hapje eten in Paquitas. De parking staat overvol. We wachten effe af in de hoop dat iemand vertrekt. Bingo ! Maar dan zie ik een mega grote spin op de venster en gil tegen Carol : Is dit binnen of buiten ? Ik word gek, wat een beest. Carol weet absoluut niet waar ik het over heb tot haar ogen erop vallen en meteen laat ze de ruitenwisser gaan. De spin verdwijnt op het dak. No way dat ik ga uitstappen. Stel je voor dat die spin in mijn nek springt. Dan krijg ik het beest in de mot op de achterruit. Ik smijt de deur open en zet het op een lopen gecombineerd met gillen. De mensen kijken me raar aan, tja wat wil je. Ik hoor Carol roepen, sla die deur dicht voor ze binnenkruipt.
Carol parkeert de wagen en beide staan we het beest aan te kijken, geen tak in de buurt dus beslissen we maar om het dier te laten zitten. Een paar uur later zit ze der nog, gelukkig zijn Richard en Sam bij ons, een koppelke die gewoon is van met zo'n beestjes om te gaan. Zelf zijn ze der niet tuk op maar het blijkt wel een baby rain spider te zijn. Een baby ?????? I don't wanna know the mum !
We worden uitgenodigd bij Andrew thuis en leren ook meteen zijn broer kennen. Na veel gelach en een hoop stories keren we terug naar Abalone tegen het ochtendgloren.
Maandag 20 maart
Een paar uur later moeten we de lodge verlaten maar het is terug druilerig weer. We lopen wat winkeltjes af en kopen een hoop souveniers en beslissen na veel overleg om terug naar PE. te rijden.
Carol zit met een grote smile achter het stuur en rijdt het ganse stuk door tot in PE zonder stoppen.
Tegen 20u staat daar weeral een heerlijke maaltijd klaar. Dank je wel Mirjam voor de flexibiliteit !
De dag begint zonnig en na onze helse rit van gisteren besluiten we een rustdag in te lassen: een dagje zonnen op het bekende surfer's strand van Jeffrey's Bay.
Amper vertrokken, belt ons ma met de mededeling dat we eerst naar Walmer moeten om de duik van Carla te betalen (later hierover meer, zie volgende week woensdag). Het koud zweet breekt haar uit en het ontbijt moet eraan geloven. Is het het weer? We weten het niet... het ging nu al een pagen dagen goed. Maar ons Carla geeft niet op en we besluiten alsnog naar het strand te gaan.
Jeffrey's Bay
We zoeken een plekje kort aan de zee, spreiden onze handdoeken, spuiten wat zonnecreme en vallen in coma. Wat later komen we terug bij onze positieven en nemen een duik in het frisse water. Ondanks de hoge golven hier, is de temperatuur van het water zalig. Als kiekens op een stokje draaien we ons om en laten we de andere kant 'bruinen'. Na een paar uurtjes, krijg ik honger en dus laden we onze energie aan een toasted sandwich chicken mayonaise en een frisse cola light! We slenteren nog wat rond in de winkeltjes in het centrum, vooraleer we huiswaarts keren. Ik koop 2 nieuwe tongpiercings, die zijn hier nl. spotgoeiekoop!!! Ons moeder krijgt iets ;o)
Terug thuis zien we pas hoe rood verbrand we zijn... Hoewel Carla meer last heeft van haar spierpijn, gloei ik van kop tot teen en kan ik amper op een stoel blijven zitten: mijn poep is verbrand!!!
We kruipen op tijd in ons bedje, kletsen nog wat na en gaan een moeilijke nacht tegemoet. Draaien en keren is een ware hel, alles doet pijn!!
Tja, als je schoon wilt zijn... moet ge der iets voor over hebben eh!
AANDACHT: aanstaande zaterdag gaan we voor een skydive ('ik spring uit een vliegmachien') in Plettenberg en komende woensdag worden we verwacht bij Picture Perfect voor een foto sessie. 2 van mijn meest favoriete dingen: hoogtes en foto's ;o)
Rond 7 u zijn we weeral wakker ..... maar hoe ! Ik geraak met moeite uit mijn bed. Dit heb ik nog nooit meegemaakt. Diegene die me kennen weten maar al te goed dat ik zelden of nooit stijf word.
Ik kan mij bijna niet bewegen, ik voel al mijn spieren van onderaan aan mijn nek tot aan mijn enkels !
Gelukkig hebben we vandaag een dagje strand ingelast dus na het ontbijt gaan we mijn shark dive (volgende week woensdag) boeken bij Pro dive en rijden we naar Jeffreys bay.
Aangezien het een schooldag is hebben we bijna het strand voor ons alleen. Languit gaan we liggen met een big smile op ons gezicht want het is een prachtig weertje. 2 uur later zegt Carol dat ze honger krijgt en iets wil gaan eten. Op een terrasje genieten we van een toasted sandwich en beslissen om ipv terug naar het strand te keren wat te gaan shoppen in de surfer shops. Wijze beslissing zo blijkt achteraf want bij thuiskomst zijn we precies 2 kreeften.
Spierpijn en kei hard verbrand zit ik aan het avondmaal. Luc en Mirjam liggen plat van 't lachen met onze robotachtige houdingen. Ik ga door de hel !
2 uurtjes zon en dit als resultaat !!!! Manmanman ... the african sun !
We boeken nog een skydive aanstaande zaterdag in Plettenberg en Picture Perfect volgende week woensdag en kruipen aiaiaiaiaiaiai in ons bed.
Is 13 een ongelukgestal? Voor velen wel, voor mij vandaag niet. Gisteren wakker geworden met rukwinden tot 130 km/u, regenbuien (showers, zoals ze dat hier zo toepasselijk kunnen noemen) en een Belgisch temperatuurtje. Hoewel de voorspellingen er niet al te best uitzagen, schijnt de zon. We hebben geen planning en besluiten de dag te beginnen met een bezoek aan Walmer Shopping Center, o.a. om boodschappen te gaan doen. Kort na de middag zijn we terug thuis, een snelle hap en dan... ons in een rijbroek van de goeien ouwen tijd wringen om te gaan paardrijden.
Heavenly Stables
We worden rond 15.00 verwacht en hoewel de naam aanzet geeft tot hemelse gedachten, is het in realiteit ietsje anders. Paardjes lopen gezellig los, tot zover geen probleem. Maar een lelijke boxer 'verwelkomt' ons, zonder dat er ergens een spoor van een levende ziel te bekennen is. Uiteindelijk komt nog een wagen het domein opgereden; een echte cowboy stapt uit, knikt onze richting uit en gebaart dat we hem moeten volgen. Zo gezegd, zo gedaan. De paardjes staan reeds gezadeld en dus klaar om bestegen te worden. Samourai voor de gevorderde (ikke dus, alhoewel ik 10 jaar gereden heb, is het al meer dan 10 jaar geleden) en Red Eagle voor ons Carla.
De rit, 8km tot aan de beach, gaat opver smalle zandweggetjes door de bush. Carla, geen ervaring en last van een loshangend bloesje, hangt achter. Wanneer ze ons (lees: de cowboy en ik) de 1ste keer inhaalt en ik achterom kijk, hangt ze met heel haar decollete bloot. Schaterlach!! Het bloesje blijft haar parten spelen en Red Eagle houdt geweldig rekening met haar netelige positie bovenop hem. Wanneer wij in draf en galop gaan, blijft hij rustig achter en haalt ons in bij een korte adempauze. Zelfs wanneer wij ons wagen aan een sprong over een omvergevallen boom, leidt hij haar errond. Aangekomen aan het strand, duiken wij het water in met de paarden, Red Eagle blijft op een veilige afstand. Tijdens een korte rustpauze legt Carla knoopjes in haar bloejse en begint zo met veel zelfvertrouwen aan de terugkeer. De beestjes ruiken hun stal en kunnen niet snel genoeg thuis zijn! We gaan dus van draf in galop en omgekeerd. Geen last meer hebbende van haar bloesje, rent Red Eagle deze keer gezwind mee... hij gaat zelfs onverwacht over de omgevallen boom!!! Het werd een onvergetelijke rit: vermoeiend en avontuurlijk.
Wanneer we in de auto huiswaarts rijden, beginnen de eerste spierpijnen zich reeds te manifesteren. Ai ai ai, dat beloofd voor morgen. Tegen de avond kunnen we amper nog uit de voeten... Een goede nachtrust moet wonderen doen...
Na een grijze winderige zondag is het terug mooi weer dus bellen we naar heavenly stables of we kunnen komen paardrijden. Tegen 15u worden we verwacht dus gaan we eerst nog wat boodschappen doen met Carols mama en een tasje koffie drinken.
Na het middageten trek ik Lucs rijbroek aan (en sexy dat ik daarmee ben) Carol trek Mirjams rijbroek aan en samen springen we de auto in naar Heavenly stables.
Daar aangekomen lopen we een beetje verloren tussen de paarden, gelukkig komt er iemand aangereden die ons wijst waar we moeten zijn. Onze paarden worden gezadeld en hop paardje hop daar gaan we. Blijkbaar is het een rit van 8 km tot aan het strand.
Gelukkig geeft Carol mij een paar aanwijzingen want enige uitleg wordt mij niet gegeven ondanks dat ik tot hier toe 2 maal op een paard heb gezeten, 1 maal in Venezuela en 1 maal in Australië.(Van paardrijden kon je toen niet spreken, eerder van paardwandelen) Echt paardrijden kan ik dus niet, heb het nooit geleerd, wat mee hobbelen met het paard dat lukt me wel. Carol heeft 10 jaar ervaring !
Onmiddellijk duiken we met ons paard den bush in en lees dit letterlijk, den bush in ! Jezus Christ super star. Van wandelen naar draf en galop ! Ik weet echt niet wat ik meemaak. Dan hoor ik roepen duiken ! Duiken ????? Duiken in draf ???? Duiken in Galop ????? maar dan zie ik de takken op me afkomen en kan niet anders dan duiken ! Bijna 2 maal val ik van mijn paard af, tja wat wil je. Nog nooit met een paard in draf of galop gereden en dat in den bush en dan nog duiken ook. Komt daarbij nog dat mijn topke wat loszit en ik dus meer met blote boobs aan het rijden ben dan wat anders. In het heen rijden lig ik dan ook steeds een stuk achter. Aangekomen aan het strand laten we de paarden een beetje rusten en maak ik van deze tijd gebruik om knopjes te leggen in mijn topje, kwestie dat dit niet meer kan zakken. We stijgen terug op en dat paard voelt natuurlijk dat ik veel meer op mijn gemak op zijn rug zit dus rijdt hij gezellig mee met het paard van Carol en onze begeleider cowboy ! Manmanman wat gaat dit snel, vooral de galop is voor mij net als op de roller coaster in Walibi, steil naar omhoog, steil naar beneden.... alleen moet ik zorgen dat ik op het paard blijf zitten ! Om dan nog maar te zwijgen van het bukken onder de takken terwijl het paard door het bos snelt, de scherpe bochten naar links en naar rechts (gelukkig heb ik ervaring in het rijden met een moto) en dan komt de hindernis. Zij gaan erover, de cowboy had verwacht dat mijn paard (red eagle) een omweg zou maken maar nee hoor hij gaat er gewoon over !!!!!!! Gegild heb ik, miljaar wa was da ! Maar ik zat nog steeds op het paard ......
Voor mij was dit een helse rit maar ondanks alles de moeite waard ......
Tijdens de heerlijke maaltijd gekookt door Mirjam voel ik mijn spieren stijf worden .... wat zal ik morgen voelen ????
Het bijzondere aan dit park is niet de vele wilde beesten die we al in Addo en Kragga Kamma zagen, maar wel de leeuwenkooi. We rijden binnen in de leeuwenkooi en komen oog in oog te staan met een paar vrouwelijke leeuwinnen. Deze worden hier geboren en groot gebracht en later eventueel naar andere wildparken gebracht. Het is niet aan te raden je wagen te verlaten, ook al zien ze er nog zo lief en aaibaar uit wanneer ze slapen in de zon. Ooit deed een Chinees dat wel... en die heeft het zelf niet kunnen navertellen.
De kers op de taart echter is op de foto gaan met de baby leeuwtjes. Hoewel ze amper 9 weken oud zijn, zien 't er al stevige beesten uit. Carla krijgt een klein dromertje in de armen gestopt, terwijl ik de rebel van de hoop op schoot krijg. Krabben en bijten en weglopen is zijn motto! Een mooi aandenken is niet alleen de foto's, maar een afdruk van een poot op men buik. Ach ja, poezen krabben ook en zijn lang niet zo spectaculair om mee op de foto te gaan. Je moet er dus wat voor over hebben.
Daar het Kraga Kamma reservaat vrij vlot is verlopen, beslissen we om door te rijden naar Seaview, gekend om zijn lion pups.
Bij aankomst mogen we met de wagen de leeuwekooi binnenrijden. Aangezien we in Addo een leeuw aantroffen naast de weg kan deze kooi ons weinig boeien.
We rijden het domein op en komen nog een giraffe tegen. Een beetje verder zijn de kooien van de pups en een paar minuten later zitten we te spelen met deze pups. Super ervaring is dit ! Gewoon naar de foto's kijken, verder uitleg hoeft niet.
's Avonds mogen we terug aanschuiven bij Carols ouders en eten we lamskotteletjes met lekker kool en aardappelen (Gratin Dauphinoise). Ipv een avondje op stap te gaan blijven we gezellig napraten.
Vrijdag vandaag en tegen alle verwachtingen in ziet het weer er best lekker uit. Het voorspellen van het weer in ZA kan je echt niet vergelijken met de voorspellingen in Belgie. Gisteren gaven ze voor vandaag namelijk 'partly cloudly' met '60% of rain showers'. Wanneer we onze oogjes bij het ochtendgloren openen, schijnt de zon en hier en daar drijft een eenzame wolk voorbij. We besluiten dan maar van niet zomaag gewoon thuis te blijven en wagen ons een trip naar Kragga Kamma Game Park.
Kragga Kamma
Opgelet: 'game' betekent hier wild en heeft dus niks met een of ander spelletje op de PC ofo te maken! We gaan dus een wilpark bezoeken. Je moet je voorstellen dat je in een immens groot park rijdt met je eigen wagen en achter elke bocht, boom of struik een wild beest kan zien. Zo zien we dus van zeer dichtbij de 2 witte neushoorns, een hele kudde wilderbeesten, giraffen, bokjes e.d.
Kragga Kamma is niet bijzonder groot, maar ze bieden je ook hier de mogelijkheid om op de foto te gaan met cheetah's. Aangezien we dat al gedaan hebben, doen we het niet nog es opnieuw.
We hebben nog de halve dag voor ons en besluiten nog lang niet huiswaarts te keren...
Gisterenavond hadden we terug afgesproken met Art in Toby Joes. Aangezien we ons de woensdagavond beestig hadden geamuseerd keken we hier echt naar uit.
Maar de avond liep op een sisser af. Veel te veel volk, drugs en alcohol en niet ons genre van publiek. De grieten zijn hier allemaal copietjes van Paris Hilton (blond, graatmager en chichi) of big mama's die compleet verkeerd gekleed zijn (gekleed zoals Paris Hilton) de mannen zijn hier jong en zeer trendy surfers boys of grote rugby--achtige kerels. Na een gesprek met Art blijkt dat de mannen hier best fier zijn op hun gestalte en breedte. Waarom ? Zo geven ze hun lief het gevoel van veiligheid (tja je bent inderdaad altijd precies op stap met je bodygard), in bed zijn het knuffelberen en houden ze hun lief warm en op het strand zorgen ze voor de schaduw !!! Euchhh.... Verder valt het mij ook op dat er op 50 a 60 mannen/vrouwen 1 zwarte is (nog altijd een gevolg van de apartheid die nu al 15 jaar achter de rug is ?) Wel zijn het voornamelijk kleurlingen die aan het werk zijn. Das ook weeral een punt waar ik het moeilijk mee heb.
Enfin na een paar uur zijn Carol en ik het kotsbeu en beslissen dan maar om terug huiswaarts te keren. Hopelijk volgende keer beter !
Kraga Kamma
Rond 9u vertrokken naar Kraga Kamma, een ander wild reservaat. Minder uitgestrekt dan Addo maar we zouden de big five tegen het lijf of liever gezegd tegen de auto moeten lopen.
In het begin zien we de verschillende herten, gaande van de Grey Duiker over de Red Hartebeest, de Bosbok tot de Kudu. Een beetje verder komen we de zebra's tegen, lekker dichtbij dus kan ik eindelijk een mooie foto maken zoals op de postkaarten. Verder op de weg zien we de buffels (gelukkig wat verder weg want dat zijn grote lelijke beesten die we liever niet in de buurt hebben). De aardvarkens mogen ook vandaag niet ontbreken en wederom liggen we plat van't lachen. En dan zien we de giraffen, stokstijf en stil staan ze daar. Whauwwwwww !!!!! Na een tijdje rijden komen we de neushoorn tegen, net naast de baan, aangezien dit een indrukwekkend beest is blijven we effe staan. Geluk hebben we gehad want wat later trekken deze verder de vlakte in. Dan wordt het zwaar, de dirtroad gaat op en neer, van links naar rechts, over de vlakte, den bos in, op een bang hert na zien we niks. Maar ons geduld wordt beloond als we bijna op het einde van de rit een aantal dieren tesamen aantreffen. Met een grote smile verlaten we het Kraga Kamma reservaat.
Ok, nu we weer eventjes de tijd hebben, kunnen we rustig onze site updaten. De pics staan ondertussen online en de gebeurtenissen van de afgelopen dagen (in PE) volgen hieronder:
Woensdag 08.03.2006
Uitslapen is al lang niet meer aan ons besteed en aangezien de zon je hier rond 06.30 wakker kriebelt zijn we al vroeg uit de veren. Ons eerste ontbijt in PE vindt plaats aan moeders tafel. Let the service go on ! We jumpen in den broffie en begeven ons naar Walmer Shopping Center. Via Woolworths en de Pick ' Pay (lees: Delhaize) belanden we voor een aperitiefje in Mug & Beans. Lunch ook bij de mama, met de heerlijkste lookbroodjes ooit gegeten!!! Smullen dus !!!
In de namiddag wagen we een eerste poging om de pics online te krijgen, maar het zijn er zoveel... Ze moeten allemaal ge-re-sized worden en een naam krijgen. Veel werk hoor voor 2 babes on holiday!
Art, family friend & Afrikaan, zal ons vanavond rondleiden in PE; dus ons Carla druipt af om een uitgebreide douche te nemen en zich klaar te maken. Let op: de bevolking hier gaat uit vanaf 19.00!!! Amper 15min. later staat ze terug in de living van ons ma en hoor 'k haar in paniek zeggen dat de badkamer in de cottage (onze verblijfplaats) onder water staat ... Ja ja... Enfin, Luc (mijn stiefvader) lost het in een mum vam tijd op, maar toch zien we ons genoodzaakt ons klaar te maken in het ouderlijk huis. Ondertussen krijgen we bezoek van Gino en Katrien, een Belgisch koppel, dat binnenkort een guesthouse opent in Kirkwood (zo'n 70km hier vandaan). Wanneer ik onder de douche sta, arriveert ook Art. Die komt recht van zijn karate-les (note: hij heeft de zwarte gordel) en moet dus ook nog onder de douche. Ons moeder besluit wijselijk van het koken te laten voor wat het is en reserveert een tafeltje bij 'The Old Cash Store' voor 8!! Een snelle hap, want veel tijd is ons niet gegund; Art's friends are waiting. We racen naar Toby Joe's in town en beleven een bangelijke avond! De muziek hier is echt wel ok, alleen kunnen ze absoluut niet mixen!!!
< Bibi, schattie, ge weet het eh; als ge 't beu zijt in 't kaffee neem 'k u mee naar ZA! Ge zou die mannen hier nog wat kunnen bijleren!>
Tussen 21.00 en 22.00 is het Happy Hour (buy 2, pay 1) en ik krijg 2 cola lights geserveerd . Ons Carla waagt haar aan de plaatselijke cider: Hunters dry. Smaakt volgens Carla naar zoet bier.
Enfin, we wagen een dansje en amuseren ons rot.
Dat beloofd voor morgen!
Donderdag 09.03.2006
De ochtendzon prikkelt al weer vroeg in onze oogjes en zonder dat we het goed en wel zelf beseffen zitten we om 08.00 alweer aan tafel. Wie zei ook alweer dat dit een ontspannen vakantie zou worden?
De voormiddag gaat al kletsende voorbij en in de namiddag kruipen we alweer achter de PC om de pic up te loaden. Pfff... zijn we toch wel even mee zoet geweest; maar liefst 4u!!!
's Avonds komen Ace en zijn madam langs om te eten. Ace is een Zuid-Afrikaan en zijn echte naam luidt als volgt: Zolile Nqana. ZIjn Madam draagt de naam Lhehle Nomhled. Voor de uitspraak kom je maar es bij me te raden bij terugkeer! Het wordt een rare avond. Vergeet niet dat de Apartheid amper 12 jaar geleden tot een einde kwam en dat wij hier vandaag met de 'indiginous' bevolking aan tafel zitten... De hardheid in de ogen van Ace grijpt je naar je keel en toch is hij een goedlachse kerel met veel potentieel. Hij was ooit een pro-boxer en werd later trainer. Nu spitst hij zich toe op de golf en leert onze Matthias (mijn broer) tips & tricks. Hij noemt onze Matthias 'Piccolo", wat zoveel wil zeggen als 'kleintje, de jongste' (in 't Italiaans). Mijn stiefvader noemt hij 'opas' en ons moeder 'White Sangoma", wat blanke helderziende zil zeggen. Uiteraard hebben we Ace verleid om onze woordenschat nog wat verder uit te breiden:
- mampara (Xhosa) = poephole (Afrikaans): asshole, onnozelaar, maar in de goede zin van het woord
- mtomhlope, mlungo (Xhosa): blanke
- mtomyama (Xhosa): zwarte
- Hluwhluwe: dorp in KwaZulu Natal
En ik die dacht dat IMPI een Xhosa naam, kom vandaag tot de vaststelling dat het een Zulu naam is. IMPI betekent 'warrior' en Peter Zingela was ooit de man die me deze naam gaf. In hun cultuur betekent het veel als je als blanke een Zulu of Xhosa naam krijgt. Hlehle, Ace's lady, geeft me de Xhosa naam THANDEKA, wat zoveel betekent als 'loveable, loved one'. Carla krijgt als Xhosa naam NCUMISA, wat zoveel betekent als 'smiling'. En tot slot nog dit, voor zij een echt Afrikaans liedje willen horen, zoek es ook Google naar "IMPI" van Johnny Clegg.
Vrijdag 10.03.2006
'k Val ongetwijfeld in herhaling als ik zeg dat ik ook vanmorgen al vroeg op was, 06.00! Ons Carla heeft wijselijk de oogkleppen van de vlieger opgezet voor de nacht en slaapt rustig door tot 07.00. Na een ontbijtje en doucheke zetten we koers richting Addo Elephant Park.
AddoElephantPark
13 Black Rhino (zwarte neushoorn)
400 Elephant
400 Buffel
17 Burchell Zebra
2000 Kudu
400 Warthog (vlakvark)
270 Red Hartbeest
200 ELand
9 Lion
10 spotted hyena
Bushbuck (bosbok)
Grey Duiker
Cape Grysbok
Bij het binnenrijden van het 360.00ha groot National Park, wacht ons in totaal 88km aan wegen om eem glimp van bovenstaande dieren op te vangen. We weten dus wat doen vandaag!!
Het eerste leuke beestje dat we tegenkomen is Pumba, u weet wel uit 'The Lion King'.
Amper 15min. later ziet Carla wat liggen onder een boom liggen... Een van de 9 leeuwen ligt rustig langs de dirt road een dutje te doen . Man, wat een beest!!! Doet je zin krijgen om uit te stappen en is lekker door zijn manen te roefelen. Maar we mogen niet vergeten dat dit wilde bessten zijn en dus beter blijven zitten. Hij schenkt absoluut geen aandacht aan de auto's die langs de kant van de weg stoppen en onophoudelijk foto's nemen.
We zetten onze weg verder. Anderhalf uur later en een spotted zebra in de verte rijker, komen we aan bij de grootste badplaats: Hapoor. Waauw... dit geloven jullie nooit!!! Hier staat zowaar een kudde van maar liefst 30 olifanten relaxed in de zon een sproeibad te nemen. Het gaat van immens grote bulls (mannetjes) over wijfjes tot kleintjes van amper een paar weken oud. Zonder het te beseffen spenderen we een uur door naar hen te kijken. Ze steken de baan over en passeren de broffie op slechts enkele centimeters. Dit zijn zo'n grote beesten...
We rijden rustig verder en komen een 2de badplaats (Rooidam) tegen met een nieuwe kudde olifanten. Jeezes, dit is echt de max om dat zo in de wilde natuur te zien van zo ongelooflijk kortbij!
De kosmos in ons vandaag ongelooflijk goed gezind, want enkele meters verder spotten we een 3de kudde en onder baan volgen er nog meer. Ben hier al een paar keer geweest, maar zoveel heb 'k er nog nooit gezien!
We moeten besluiten dat we vandaag alle aanwezige beestjes gezien hebben, op de hyena's na. Het was dus een succesvolle dag!
Vanavond gaan we weer op stap met Art; hij verwacht ons om 19.00 bij Barney's... maar dat zal wat later worden, want we moeten nog eten en ons nog klaar maken en het is hier nu al 18.20!
Zondag gaan we ook uit met Art... vanaf 16.00 tot... Ja ja, there's a place called 'the Deck' where people go out on Sundays as from 4pm 'till 4am. They drink and dance under the African Sun...
Tegen 07u zijn we beide al wakker dus belissen we maar om naar Addo te rijden. De hemel is fel blauw en het tegen 8u al een heerlijke temperatuur.
Na anderhalf uur rijden bereiken we het Addo natuur reservaat. Dit reservaat is vooral gekend om zijn olifanten en is 360.000 hectare groot.
We doen een schietgebedje naar de kosmos in de hoop toch een paar wilde dieren te mogen ontmoeten.
Na amper 10 minuten rijden schreeuw ik tegen Carol, er ligt iets onder die boom ....... blijkt een leeuw te zijn waarop zij zegt dat kan niet, er zijn hier geen leeuwen .... yeh right ! Een leeuw die ligt te dutten. Onze mond valt open, wat een kanjer en ik heb zowel fotootjes als filmkes van da beest.
Met een Whauw gevoel rijden we voort maar op een paar aardvarkens na zien we niks. Nu moet ik wel zeggen dat die aardvarkens best grappige dieren zijn. We moeten steeds aan Pumba denken.
Na een dik uur rondrijden en turen over de uitgestrekte vlakte zien we in de verte een paar zebra's en komen we bij het naar boven rijden een bende buffels tegen. Carol gaat op de rem staan en met ingehouden adem kijken we oog in oog met deze immense dieren. Als hun nieuwsgierigheid voorbij is duiken ze het struikgewas in en kunnen we onze weg verderzetten. Heel ver weg zien we een olifant de vlakte oversteken.
En dan gebeurt het, na de bocht ....... miljaar een 30 tal olifanten aan de waterput. FERM !!!!!!!!! We rijden tot naast deze dieren en leggen de wagen stil.
Een uur hebben we hier doorgebracht, we konden er maar niet genoeg van krijgen. Foto's, filmkes genoeg materiaal verzameld. Als we willen voortrijden zie ik een olifant onze richting uitkomen, wat een beest, Carol deed onmiddelllijk de motor draaien en staat klaar om te vertrekken als hij te dichtbij komt, maar we houden vol en blijkbaar belissen deze olifanten om terug de vlakte in te trekken langsheen onze auto.
Met open mond volgen we dit senario en met een euforisch gevoel rijden we verder richting uitgang.
Onderweg worden we nog getrakteerd op een paar zebra's en dit keer van dichterbij, een paar apen Kudu's en vele, vele olifanten.
Weeral zijn we de kosmos dankbaar want het kan best zijn dat je hier uren rondrijdt zonder iets te zien en we kunnen met zekerheid zeggen :
Die beesten in hun natuurlijke omgeving das toch wat anders dan in de zoo zenne !
We ontbijten voor de eerste keer in onze cottage en lopen dan naar Carols ouders hun huis. Daar verkopen we veel blabla tot het middag is. Het weer is somber, warm (27°) maar bewolkt. Ideale dag dus om alle foto's online te zetten.
Na een heerlijke baget met brie en pruimenconfituur klaargemaakt door Luc nemen we 2 computers in beslag en werken tegen de tijd op. Tegen 18u30 staat alles eindelijk online.
Beneden ruikt het al lekker. Mirjam heeft ons een stoofpotje klaargemaakt ! Jammie. We worden vergezeld van Ace en zijn vriendin (Nomhled koosnaam Cléclé). Zij leven beide in een township. Ace speelt zeer goed golf en Mathias gaat dikwijls met hem spelen. aanstaande zondag gaan we een kijkje nemen.
De avond verloopt gezellig maar toch kruip ik diep onder de indruk in mijn bed. Ondanks dat Ace al een beter leven heeft dan de meeste mensen in de township en al leeft in een betonnen huisje met de nodige accomodatie terwijl vele anderen leven in een 2 wall of 3 wall house gemaakt van golfplaten zie je toch die hardheid in zijn ogen. We krijgen veel jeugdverhalen te horen en al vlug blijkt dat het leven hier draait om : Surviving of the fittest !
Beide krijgen we een Xhosa naam :
Carol : Thandeka = loveable girl
Carla : Ncumisa = smiling girl
Ik praat met Carol nog lang na over alles wat we vanavond gehoord hebben. Nu heb ik spijt dat ik na deze avond niet onmiddellijk het één en ander heb neergeschreven.
Ace heeft ons een rondrit in de Township beloofd en ik kijk hier al heel erg naar uit ondanks dat mijn maag telkens omdraait als we der zo eentje passeren, want uiteindelijk is het ronduit schandalig dat de mensen die van oorsprong van dit land zijn aan de rand van de stad moeten wonen in huisjes dat je niet eens huisjes kunt noemen te wijten aan de "White men"
Enfin dit is Zuid Afrika en constant krijgen we het tegengestrijdige gevoel van ongeloof en walging en anderzijds euforie. Ik reis veel maar dit soort gevoelens heb ik nog nooit gehad tijdens mijn reis. Ik ben Mirjam en Luc dankbaar dat we dit etentje mochten meemaken.
Carols mama neemt ons mee op sleeptouw. We mogen in de supermarkt kopen wat we lekker vinden. Voor de zoveelste maal deze vakantie loop ik door de superspar en dit mag je letterlijk nemen SUPER spar. Mega veel keuze en alles mooi gerangschikt en de rekken altijd volledig vol. Ik geraak daar maar niet op uitgekeken.
We lopen nog wat door de shoppingcenter en gaan een aperitiefke dringen in Mug and Beans, suiper cool café in vintage stijl.
We keren terug huiswaarts waar we iets eten en kruipen achter de pc om ons foto's te bekijken, te rangschikken en een naam te geven. Een paar uur later staan ze klaar om te uploaden op het net. Gelukkig is het weer wat minder.
Ik loop naar onze cottage om een douche te nemen. Aangezien het water hier vrij traag loopt beslis ik van mijn haar te wassen en terwijl mijn conditioner intrekt mij te douche. Ik sta voorover gebuigd en voel iets langs mijn rug lopen. Ik denk een Flattie (platte spin die hier alle insecten opeet en dus vrij nuttig is in huis maar ze zien er echt niet uit) Lichte paniek maar als ik begin te slaan voel ik nat en kijk vervolgens omhoog. Ja hoor het water van den douche komt langs de lamp naar beneden. Ik begin rond te dansen, niet goed weten wat te doen en trek dan maar de vuilzak uit de vuilnisemmer en plaats de emmer onder de waterstraal en loop op mijn blote voeten naar het huis van Carol. Kom daar buiten adem toe en doe teken wat er aan de hand is.
Er zit een jong koppel aan de tafel waar ik vlug eens naar lach en vervolgens terug naar beneden cross richting cottage. Luc en Gino volgen mij op de voet. Er blijkt een buisje gekraakt te zitten.
Na dit gebeuren krijg ik te horen dat het niet zo verstandig was om op mijn bote voeten de gazon naar boven te crossen daar ze al een paar cobra's en puff adders hebben moeten doodschieten.
Ok, I'll keep it in mind ! Een spinnebeet heb ik al, een slangebeet kan ik gerust missen !
45 minuten zit ik aan de tafel een babbeltje te slaan met Katrien en Gino die in Kirkwood een guesthouse aan het bouwen zijn. Carol staat nog onder de douche als Art binnenwandelt in zijn karate pakske met zwarte band. Mirjam heeft hem namelijk gecontacteerd om ons PE by night te laten zien.
Na het restaurant vertrekken we dan ook richting stad en hebben de tijd van ons leven. Op woensdagavond, vollenbak ambiance..... shake it baby !
Als we huiswaarts willen keren wijst Art ons nog op de mogelijke gevaren onderweg. Dus niet stoppen aan het rode licht ter hoogte van de townships (sloppewijk) ofwel zeer traag rijden ofwel door het rood rijden is de opdracht. Als ik opmerk, jamaar we hebben anticarjack systeem krijg ik de melding dat dat niet helpt als ze schieten. Ik moet hier wellicht de spanning niet neer schrijven die we konden voelen ter hoogte van de township.
Vandaag lekker lang uitslapen en wat genieten van de omgeving waar we de komende weken zullen verblijven.
Donderdag 09.03.2006
Planning komende weken.
Port Elisabeth
De op 4 na grootste stad in Zuid Afrika. De omgeving met haar grote industriecomplexen oogt niet bepaald aantrekkelijk, maar het tussen de heuvels ingeklemde stadscentrum met architectonische pareltjes, vele parken en plantsoenen is dan wel zeer aantrekkelijk. Port Elisabeth is een mix van winkel- en cultuurstad, reservaten en rustige stranden.
Wat zeker op ons programma staat is :
- Addo Elephant Park
Dit park werd opgericht in 1931 als laatste toevluchtsoord voor de bijna uuitgeroeide Kaapse olifanten. Het park is vandaag 430.000 hectare groot en beslaat ook nog eens 120.000 hectare zee. Het brengt onderdak aan de "Big Seven" (Olifanten, Buffels, Neushoorns, Luipaarden, Leeuwen, Bultruggen en de Witte Haai) en natuurlijk nog veel andere dieren.
- Een dagje Jeffreys Bay(Surfers Pparadise) en Van Staden Wild Flower Reserve. Wij willen die surfers wel eens bezig zien.
- Duiken in Port Alfreden Grahamstown
Port Alfred is een kleine vissershaven aan de Kowie River die is uitgegroeid tot een aanzienlijke vakantiebestemming en gekend is voor zijn droomstranden. Hier draait het allemaal om amusement aan en op het water. Port Alfred heeft een 64 km lang Shipwreck Hiking Trail.
Grahams Town is een vredig stadje met Victoriaanse en Gregoriaanse huizen, maar is beter gekend voor zijn merkwaaardige bezienswaardigheden zoals de oudste brievenbus, Church Square die driehoekig is etc. De heuvels rond Grahamstown zijn uitstekend geschikt voor mountainbike, kanovaren en surfen.
- Dagje zonnebaden aan Coffee bay
Zou een fabelachtig schelpenstrand moeten zijn omringd door schilderachtige heuvels en uitstekend om te ontspannen, zonnebaden en zwemmen.
Let wel op voor "THE HOLE IN THE WATER": hier stort de zee zich bulderend door een gat in een klip dat na miljoenen jaren is uitgesleten door zand, wind en water.
- Cultuur opsnuiven in Graaff Reinettmet overnachting
Ligt in de Karoo en heeft meer dan 200 gebouwen die op de momumentlijst staan. Is één van de best bewaarde historische plaatsen in het land, gelegen aan de Sundays River en met zich op de Sneeuberg.
Onze dag begint met een uitgebreid ontbijtbuffet, maar vandaag wil mijn maag niet mee. Een beetje last van de warmte, denk ik, met buikloop als gevolg. Op ons programma van vandaag staat alweer een stunt:
Canopy Tour
We worden ingewijd in de wondere wereld van Tarzan & Jane en slingeren van kruin tot kruin. 10 slides, de langste 94m en de hoogste 30m. Ongelooflijk eh, en toch ben ik erin geslaagd!!! Je krijgt een full body harnas aan en een hele hoop veiligheidskabels. Met een safari-jeep vertrek je voor wat ze hier een 'bumoy ride' noemen naar de rand van het bos. Daar vertrek je van op een eerste platform en glijd je via 2 kabels naar een andere boom op een ander platform. Tot slot wandel je terug naar de jeep en wordt je in het basis kamp op een gezonde lunch getrakteerd.
Striptease Walk
In de namiddag besluiten we de hiking trail nabij onze lodge uit te proberen. Hoewel wij dachten dat we een wandelingetje langs een riviertje met een paar plassen zouden doen, kwamen we terecht in een stevige, zonder aangelegd pad, boswandeling met ups en downs. Hier en daar moet je de rivier oversteken om aan de overkant te geraken of om bij een van de pools te geraken. Al deze pools kregen zeer toepasselijke namen als: topless pool, bottomless pool, kaalgat pool, honeymoon pool... Fantastisch, de kleur van het water ziet hier rood; hoe dat komt, absoluut geen idee. En hoewel je eerst zo iets hebt van 'daar spring ik niet in', dwingt de warmte je van toch een frisse duik te nemen. na de 2de pool en 1u trekken in de hitte, besluiten we op onze stappen terug te keren, uiteraard lang hetzefde 'breek-je-benen' padje.
Om de dag in schoonheid af te ronden nemen we nog een snelle duik in het zwembad aan de lodge, alvorens alweer achter het stuur te kruipen, dit keer richting PE. Op de N2 exit 'Sea View - Greenbushes' en dan es testen of mijn gevoel van orientatie ons nog tot bij ons ma kan brengen. En ja hoor, van de eerste juist!!! Welcome to Greenhaven Cottage. De avond wordt gevuld met moeders heerlijke keuken en heel veel bla bla...
Na het ontbijt rijden we richting Tsitsikamma village om deel te nemen aan de Canopy tour. Vandaag zal de hoogtevrees van Carol terug op de proef gesteld worden.
We krijgen een harnas aan en nee niet zoals in de tijd van de ridders maar zoals bij de berg beklimmers. Springen vervolgens het Canopy busje op en rijden naar ons 1ste platform.
Bij aankomst blijkt dit toch avontuurlijker te zijn dan ik zelf had gedacht ! We hoppen van de ene boom naar de ander boom door het Tsitsikamma woud. De hoogste ride 30 meter en de langst slide 94 meter. Ik voel met net Jane en in mijn nopjes. Dit is echt iets voor mij ! En ondanks Carols hoogtevrees doet ze dit verbazend goed ! Applaus voor haar
Tegen de middag staan we terug met ons 2 voeten op de grond, eten een broodje en rijden terug naar de Tsitsikamma lodge.
14u 30° gehuld in een bikini en short trekken we op pad. Op het progamma staat een wandeling langsheen de "pools" Wij hadden een wandelpad verwacht langsheen een paar natuurlijke waterputten. Na 25 minuten komen we middenin het woud terecht en van een pad is geen sprake meer. Het parcour is aangeduid met blauwe stippen. We klauteren over rotsen tussen de varens en andere struiken. Dan weer naar omhoog, dan weer naar omlaag ! Precies een stel berggeiten ! Uiteindelijk bereiken we onze eerste pool en inderdaad, ongelooflijk schoon en lekker verfrissend maar oh zo vermoeiend. We beslissen toch door te gaan naar de 2de pool. Puffend komen we daar aan. Genieten wat van het uitzicht, nemen een duik en keren toch terug ipv verder te gaan. Het zogenaamde pad is echt gevaarlijk en veel te vermoeiend op zo'n bloedhete dag, plus dat het terug minstens 30 minuten klauteren is naar de volgende pool. Na uur komen we terug bij ons beginpunt, springen het zwembad in, laten ons drogen en rijden richting P.E.
Als we in P.E. arriveren krijgen we een warm onthaal van Carols ouders en broer. Na een heerlijke maaltijd en veel gebabbeld kruipen we moe maar voldaan in bed.
Alweer worden we vandaag wakker met een stralende zon hoog aan de hemel; het beloofd een warme dag te worden. We pakken de laatste restjes in, nemen rustig ons ontbijtje en vertrekken dan richting Tsitsikamma.
Plettenberg Bay
Onderweg houden we halt in Plettenberg, waar de rich and famous zich thuis voelen. Vandaag zijn we geen paparazzi, want we hebben alleen maar oog voor een intenetcafe en onze website. We schrijven tegen de tijd artikeltjes van de afgelopen dagen en ontdekken in onze statistieken dat we een drukbezochte site hebben. Lieve mensen, allen onze welgemeende dank daarvoor!! Maar we zijn nog niet terug thuis, dus aarzel niet en kom gewoon zoveel mogelijk langs. We verwachten ook nog steeds een hoop reacties van jullie!! We laten Plettenberg achter ons en zetten onze weg verder.
Bloukrans Brug
We verlaten de N2 om via een side road naar Tsitsikamma te rijden; deze baan zou ons immers een veel mooier en breder zicht op deze practige omgeving geven. En ja hoor, voor we het zelf goed en wel beseffen zien we in de verte de Bloukrans Brug, u weet wel, de hoogste natuurlijke bunjee jump. Bij Carla begint het te kriebelen, ik voel koud zweet in mijn pollekes. Wanneer we terug op de N2 zijn, besluiten we terug te keren en een kijkje te gaan nemen op die immens hoge brug: 216m!!! Carla twijfelt geen seconde en besluit vandaag de sprong te wagen. Als ik wil kan ik meewandelen to het punt vanwaar ze springt, daarv oor moet ik echter 150m over een hangbrug stappen die net onder de Bloukrans brug hangt. Let op: deze is volledig open, d.w.z. dat wanneer je naar beneden kijkt, je de afgrond ziet. Zoals zovelen onder jullie al wel weten, heb ik een traumatische angs voor hoogtes, voor zij die zich er niets kunnen bij voorstellen: ik durf geen trap op die achteraan niet gesloten is. Laat staan dat ik op ladders, daken of bruggen kruip... Carla betaalt mijn "walk" en als "walker 7" verzamel ik alle moed en begin aan de lange hoge bangelijke weg. De mensen daar zijn fantastisch en ze praten je door het hele traject door. Voor je het goed en wel beseft sta je midden op de brug en wordt Carla in gereedheid gebracht voor haar sprong. Haar benen worden ingepakt, een paar touwen eromheen en dan de elatiek vastmaken. 5, 4, 3, 2, 1... en weg is ze!!! Ze verdwijnt onder de brug en schreeuwt haar hart en ziel uit. Enkele seconden later vertekt er al iemand naar beneden, die haar gaat ophalen en voor je het weet staat ze breedsmoelkikkerlachend terug op het platform. She did it!!!!!!!!En ik... ik durf niet. Ik vind het van mezelf al een hele stap dat ik ben meegekomen en de weg over de brug heb afgelegd. De weg terug wordt gevuld met Carla's nieuwe ervaring. Man, what a girl!!!
Tsitsikamma Lodge
Ook hier zullen we in (hete) houten chalets verblijven; maar gezien de hitte van vandaag en de enoties van zopas, nemen we eerst een frisse duik. We spenderen de rest van de namiddag aan het zwmbad en beginnen stilaan tot rust te komen en in echte vakantiestemming te raken. Carla slaapt en droomt ongetwijfeld zoetjes na van de sprong...
Na een uitgebreid buffet, zakken we onderuit in de zetels en laten onze verbeelding de vrije loop op een nooit eerder geziene sterrenhemel. Voor de romantische zielen onder jullie, dit is een must!!!
