Bij het ontwaken moeten we tot onze grote teleurstelling aweer vaststellen dat het weer niks moois voor ons in petto heeft.  Het wordt dus een dagje binnen zitten en wegkwijnen bij de gedachte aan Belgie.  Hoor langs alle kanten dat het daar 'mooi weer' is: geen regen, maar wel vriestemperaturen...  Da's echt niks om naar uit te kijken!xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

We belanden gewoonte getrouw dan ook voor de PC en updaten onze site.  Bij deze wil ik dan ook nog even van de gelegenheid gebruik maken om iedereen te bedanken die onze avonturen dagelijks volgen en lieve reacties achterlaten.  Het doet zo'n deugd te weten dat jullie interesse tonen en de mailtjes ontroeren me vaak diep.  Enerzijds zal ik blij zijn jullie allemaal terug te zien, maar anderzijds wordt het afscheid heel moeilijk!  We hebben hier samen zo'n fantastische tijd beleefd, interessante mensen leren kennen, cultuur opgesnoven en onvergetelijke belevenissen meegemaakt.  Hoog tijd om ook Peter nog es extra in de bloemetjes te zetten, want zonder hem zou deze operatie een totaal ander resultaat gekend hebben.  Peter, zonder jou had het thuisfront zich nooit kunnen inleven in ons verhaal en was het quasi onmogelijk geweest alle herinneringen levend te houden. Een welgemeende dank u!

In de namiddag besluiten we onze Matthias en Ace op te halen in Walmer Countr Club, waar ze net een tornooi golf gespeeld hebben.  We vertoeven in de bar in zeer aangenaam gezelschap: Ace, met wie Matthias speelde en die de uiteindelijke winnaar van het tornooi blijkt te zijn, Peter Zingela, Speedo, Patrick en zovelen anderen.  Wat opvalt is dat onze tafel - op wij blanken na - letterlijk zwart van het volk ziet.  Ik ben echt fier te kunnen zeggen dat deze gastvrije en vriendelijke mensen spontaan bij ons aan tafel komen zitten en ons in hun hart sluiten als ware we 'een van hen'.

Dit land en zijn bevolking heeft een zeer diepe indruk op me nagelaten!

Greetz x

IMPI