Van Stellenbosch nr Paarl
Na een licht ontbijt ( zonder toast, want er was weeral een electriciteitspanne) de wagen (Broffie) ingestapt richting Paarl. Volgens Carols mama zouden we daar ongeveer 30 min spenderen .....
We draaien nog maar net de straat uit en komen in een file terecht. Zeer bizarre voor Zuid Afrika maar te wijten aan de zoveelste electriciteitspanne. Een vriendelijke man laat ons door tot ergernis van de man naast ons waarvan we later de vinger zullen krijgen Tja ladies zijn heeft af en toe toch wel een voordeel. Een beetje verder kunnen we terug flink doorrijden en tegen 9u arriveren we reeds in Paarl.
We bezoeken het Taalmuseum waar blijkt dat we volledig alleen aanwezig zijn en ons dus ook gedragen als 2 grote kinderen. Niks bleef onaangeraakt, foto op de sofa, foto op het bed, foto met de klompen aan .... jullie zullen het wel zien eens we ergens eens een programmake mogen installeren om onze foto's te verkleinen. Ik weet het we zouden ons moeten schamen maar dit was nog maar het begin van een dag vol met jongensstreken
We lopen een beetje verder het Paarlmuseum binnen waar we enkele foto's trekken, een donatie geven en terug de wagen inspringen richting het Taalmonument.
We twijfelen nog over de richting maar kiezen toch maar voor de dirt road !
We kijken naar de berg voor ons, ons kopke gaat schuin naar de voorruit, we rijzen terug in onze zetel, kijken elkaar aan met een avontuurlijke blik en Carol brengt Broffie (de auto) in 4x4 of toch tenminste in onze fantasiewereld want Broffie heeft helemaal geen 4X4 ! Ik leg de kaarten klaar en there we go ! Na een helse maar prachtige rit arriveren we boven aan de eerste
Rocks Gordon en Bretagne Rock maar we zien er nog eentje een stuk verder .... we kijken elkaar aan en zonder woorden zet Carol Broffie terug in "rally", we krijgen er maar niet genoeg van ! Onderweg moet ik uitstappen om ons over een bepaald stuk verder te helpen zonder vast te rijden maar ons Carol doet het uitstekend ! In een euforie komen we toe aan Paarl Rock. Een pad loopt er niet echt maar wij lopen toch de rots op tot boven. Mega view ! Dus weeral content dat we ons avontuurlijk intuitie gevolgd zijn.
Voldaan rijden we terug verder op zoek naar het monument want dat was onze bedoeling in de eerste plaats.
Na een paar huiveringwekende bochten zien we het taalmonument aan de horizon verschijnen. Het ziet er WOW uit maar eerst nog een stop aan het Amfitheater en een dutje in de zon.
Tegen de middag arriveren we dan eindelijk aan het monument. Wat had Carol haar mama gezegd ? Paarl 30 minuutjes ????? Het is een ongelooflijk prachtig ding ! We trekken een paar leuke foto's en eten iets op ons prive terras met zicht op het dal ..... 1 tafeltje en geen toerist te zien in de buurt.
Paarl naar Franschhoek
Heelhuids terug benenden geraakt rijden we door naar Franschhoek. Op de weg passeren we het ene wijnhuis na het andere. Prachtige huizen zijn het. Aangekomen in Franschhoek bezoeken wij het Hugenotmuseum. We waren blijkbaar de eerste toeristen met een Cape Town Pass, de mevrouw werd euforisch en verwelkomde ons met een brede smile. Dit terwijl we overal eerder met een scheef oog werden ontvangen, raar die Cape Town Pass maar heeft ons wel 70 euro gekost. Het museum kan ons maar weinig boeien dus zijn we evensnel buiten. We rijden terug het centrum door gekend voor zijn pittoresk en kunstig uitzicht en rijden richting het Nelson Mandela house. Daar aangekomen blijkt de gevangenis overgenomen te zijn door ???? Hadden we niet begrepen dus we konder er niet in. Na een gespreke met de bewaker komen we te weten dat dit huis niet echt wordt onderhouden en dat ze niet weten of we er ooit nog zullen binnengeraken. We krijgen toch een nummer vast van de Area manager en hij wijst ons verderop een dirt road aan die ons ook tot aan het Mandela huis moet brengen maar we mogen niet zeggen van wie we die informatie kregen. Dus Carol en ik terug het avontuurlijk pad op. Dit keer ik aan het stuur. Na wat zoeken komen we aan de acherkant van de gevangenis terecht maar ook hier staat er een hokje met bewaker. Het blijkt een vrouw te zijn. We doen ons voor alsof we hopeloos verloren zijn gereden en toch echt het Mandela huis willen zien. Zij legt ons uit hoe we terug naar voor moeten geraken en wij gebaren dat we haar niet begrijpen en wonder boven wonder laat ze ons binnen. Een beetje verder wisselen we van plaats want dit wil ik filmen. De adrenaline pompt door onze aders want wij 2 belgische meiden rijden nu rond in de gevangenis waar Nelson ooit heeft gezeten. De aanwijzingen van de dame slaan we in de wind en beginnen daar straatje in straatje uit te rijden op zoek naar het huis. Gans dat domein hebben we afgereden, zelfs 2 keer de weg gevraagd en niemand leek raar te reageren en dat terwijl we daar eigenlijk niet mogen rijden ! Strange, very strange ........
Onze zoektocht moeten we opgeven en rijden het domein terug buiten. Een beetje verder parkeren we onze wagen en bellen die Area manager op. We krijgen daar nogmaals te horen dat het niet zo evident is om dit te doen maar we mogen terugbellen morgenvroeg vanaf 7u30. Carol beslist dan maar om naar de verantwoordelijke van de Cape Town Pass te bellen en uitleg te vragen en ook van hem horen we hetzelfde. Enfin we hopen dat we alsnog morgen het huis kunnen bezoeken mits toestemming en onder begeleiding. Is het niet zo kunnen we toch zeggen dat we daar binnen geweest zijn op eigen houtje en zonder enig gevolg.
Een beetje terleurgesteld rijden we naar het wijnhuis Boschendal die gesloten blijkt te zijn ! Ondertussen is het zonneke weeral verdwenen en begint het te regenen.
Ik probeer tevergeefs onze lodge te bereiken om een reservatie te maken voor vanvond. We zouden graag gaan eten in het wijnhuis van de Yellow lodges. Als we uiteindelijk Stellenbosch terug binnenrijden merken we op dat de electriciteit weer weg en dat wellicht de reden is dat we onze lodge niet konden bereiken. Dus rijden we maar even tot ginder voor we het centrum induiken. Blijkt dat de electriciteit al weg is sinds 15u.
We hebben moeten wachten tot 19u, hopelijk kunnen we alsnog ergens iets krijgen om te eten want veel restaurants beslissen om niet meer open te doen wegens de panne.
Morgen een zware rit voor de boeg, hopelijk zit het weer wat mee
Cc
02-03-2006 om 00:00
geschreven door C.C. 
|
