Een boorplatform is een grote constructie die in redelijk ondiep water wordt

geplaatst om delfstoffen uit de aardbodem te winnen.

Op een booreiland boort men naar aardolie en aardgas.                        

Een booreiland bevat ook een ponton met daarop een boortoren.  Er bestaan

verschillende booreilanden.  Er zijn booreilanden die drijven en er zijn

booreilanden die met poten stevig verankerd in de zeebodem staan.  De

hele constructie kan tot tientallen meters omhoog getild worden.  De booreilanden

worden ook wel hefeilanden genoemd. 

In de zuidelijke Noordzee vindt voornamelijk gaswinning plaats.  In het midden en noorden

van de Noordzee staan zowel olie-als gaswinningsplatforms.

In de Noordzee gebruiken de mijnbouwmaatschappijen twee basistypen platforms.

De ene platform heeft een onderbouw van staal, de andere heeft een onderbouw van

beton.   De onderbouw van stalen platforms wordt aan wal gemaakt en de constructie

wordt in de bodem verankerd.  Een stalen platform heeft geen opslagcapaciteit en is

aangewezen op een drijvende tankinstallatie of pijpleiding.  Betonnen platforms worden

voor het grootste deel in beschut water in elkaar gezet en verticaal drijvend naar de locatie

gesleept.  Deze constructies worden niet verankerd en hebben wel een eigen opslagcapaciteit.

Veiligheidsmaatregelen

Het is verboden in een straal van 500m rond het platform te varen.  De bevoorradingsschepen

mogen dit wel.  Sommige vissers willen zo dicht mogelijk langs de installatie vissen vanwege de

aanwezige visbestanden maar dit is zeer gevaarlijk.

De eerste platforms zijn tussen 1970 en 1980 in de Noordzee geplaatst.  Ze hebben jaren

olie of gas opgepompt en zijn daarna overbodig geworden.  Sommige platforms zijn al jaren

verlaten.   Het verwijderen van zo’n platform kost zeer veel geld.  Daarom zoekt men naar

andere oplossingen.  De oliemaatschappij Shell wilde het afgedankte olie-of opslagplatform

‘de Brent Spar’ in zee laten zinken maar door acties van Greenpeace werd dit voorkomen.