Zonnig, 28 graden.

Om 6.30 u vertrokken in de mist. Een ochtendlijke klim naar Alto de A Boqueriza ( 900 m ). Ginderboven al wat blauwe schijn in de lucht. We worden verwelkomd door een leeuwerik.

Alouette, gentille alouette
Alouette, je te plumerai la tête
Je te plumerai la tête ( 2x )
Et le bec, et le bec
Et la tête, et la tète
Alouette, alouette
Alouette, gentille alouette ...

Ik herinner me dat dit een Frans liedje was dat mijn mama nog geleerd had op de lagere school. Ze kende ook nog een ander. Anne-Marie herinnert zich de woorden.

Au clair de la lune
Mon ami Pierrot
Prêtes-moi ta plume
Pour écrire un mot
Ma chandelle est morte
Je n' ai plus de feu
Ouvres-moi ta porte
Pour l' amour de Dieu. 

Heerlijke herinneringen! We dalen en komen weer in de mist terecht. Opzij van het pad onder de bomen een mooi, oud kapelletje met zijportaal en een gebeeldhouwde kop van Sint-Jakob boven de eenvoudige toegangspoort.

En dan midden in een onooglijk dorp: de kathedraal van Santa María de Villabade, een gotische kerk bovenop wat ooit een klooster was, gesticht door Franciscus van Assisi.

Castroverde is de enige plek waar we nog boodschappen kunnen doen maar we hebben nog brood en toespijs.

Voor de kerk staat er een mooie fontein: een groepje kinderen onder een druppende paraplu. We wandelen langs stille gehuchten, met kleine boerderijen. Soms op asfaltweggetjes, maar meestal op onverharde paden onder de bomen: kastanjes, eiken, berken, sparren. Hier en daar een jonge aanplant van eucalyptus.

In Souto de Torres voorbij het kerkje fotograferen we het eenvoudige calvariekruis met aan de ene zijde Jezus, aan de andere kant Maria in een lange mantel. Onder Jezus’ kruis staat Jakobus afgebeeld.

De aangekondigde frisdranken- en koffieautomaat in Vilar de Cas is dicht,maar de volgende in Santa María de Gondar is super geschikt voor onze picknick. Uitnodigend in de schaduw: enkele plastic stoelen met 2 tafels onder een parasol. Net wat we nodig hadden.

Voorbij een nieuwe grindgroeve zien we de eerste graffiti op de camino primitivo aan een betonnen bushokje onder en eeuwenoude kastanje.

Jammer genoeg is even verder het pad gesloten. " Finca particular: prohibido el paso". We moeten 1,5 km lopen langs een drukke autoweg. We naderen Lugo, een grote stad van 90 000 inwoners. De autosnelweg over. Hier is het wel vreselijk heet op een braakliggend terrein met heidestruiken, stekelbrem en uitgebloeide brem. Toch een troost: heerlijke geur van boerenjasmijn en bloeiende liguster. Voorbij de spoorweg, op naar de oude stad.

Lugo heeft een zeer goed bewaarde Romeinse omwalling. Indrukwekkend: 4 tot 7 m dik, 12 m hoog, 2 km lang. Opgebouwd uit graniet, leisteen en cement uit de Romeinse tijd. Langs de Poort van San Pedro komen we het oude centrum binnen. Daar vlakbij ligt de nieuwe albergue. Aangekomen om kwart voor 3. Goed gestapt!

We gaan samen een menu del día eten op het plein dichtbij de kathedraal, waar eeuwenlang aan gebouwd werd. Hé, we kunnen binnen in de kerk en krijgen als pelgrims een gratis rondleiding in het Frans. In de absis steek ik enkele elektrische kaarsjes aan voor een innig O-L-Vr-beeld: la Virgen de los Ojos Grandes. De Maagd biedt haar borst aan en Jezus kijkt verzaligd naar haar op. In deze kathedraal hebben ze ook een splinter van Jezus' kruis!

Ik fotokopieer enkele pagina's uit de Duitse pelgrimsgids en zoek op internet ook de Spaanse wegbeschrijving op voor de volgende etappes: de noordelijke , oudere route via Friol - Sobrado dos Monxes. De meeste pelgrims die ik ondertussen al ken wagen zich er niet aan, ze kiezen voor de vertrouwde gele pijlen en caminopaaltjes met de schelp.

Over de Romeinse muur teruggewandeld tussen de joggers en afgesproken met Anne-Marie in Santa Irene over 3 dagen. Ik zal enkele dagen alleen stappen ...