Zonnig , 24 graden.

Bij het ontbijt mijn goede daad verricht voor vandaag: met mijn tekentangetje een teek verwijderd op de arm van de snurkende medepelgrim Manuel. Hij is trouwens superlief ! Na San Juan de Villapañada gaat hij zich telkens in de keuken leggen op te slapen, om niemand te hinderen !

Vertrokken om 6.35 u, mijn record tot nu toe ! Al heel snel weer door een bos, langs glooiende weiden en hooilanden. In de verte groene heuvels met witte windmolens als speelgoed draaimolentjes . Bij elke bocht verandert het landschap. In tegenlicht: beboste heuvelkammen op het voorplan; donker afstekende toppen aan de horizon; wazige dalen tussenin; witte, uitwaaierende vliegtuigstrepen in een lichtblauwe lucht. Magie !

Al 3 oude kapelletjes gepasseerd o.a. Ermita de San Lázaro de Padraira, waar melaatse pelgrims en mensen met huidziekten opgevangen werden. Het moderne, witte kerkje van Castro niet gevonden in het bos.

Op de autoweg naar de bergpas van Acebo (Alto del Acebo) Louis uit Limburg ontmoet. Hij fietst voor de 2de keer naar Compostela, nu langs de camino del norte en de primitivo. Hij is ook al 2 keer hospitalero in Los Arcos geweest.

Goed, op naar de bergpas ! ( 1030 m ) Grandas de Salime lag op 630 m.

Wat een kleurenweelde bergop ! Felblauw, stralend wit ( windmolens) , grijsblauw ( de maan ) , sparregroen, heidepurper, bremgeel, vuil oker ( aarde in de zon ) , roodbruin ( aarde in de schaduw ). Om lyrisch van te worden ! In de verte een bergtop met sneeuw. Aan de andere kant van de heuvel wat meer wind. Mijn witte wimpel waait over mijn schouder ...

We steken de grens over tussen Asturias en Galicia. Hier geen paneel met enthousiaste graffiti zoals op de camino francés. Wel een sobere steen met het symbool van Galicië: de kelk van O Cebreiro.

Opgelet! Vanaf nu geven de stralen van de schelp de richting aan. In Asturias was dat het gesloten uiteinde van de schelp. … Hebbelijkheden van de autonome regio’s in Spanje ( heel vertrouwd voor ons, Belgen …)

Aan de bar O Acebo hebben ze geen tarta de Santiago meer. Dat maken we goed 6 km verder in Mesón Catro Ventos in Barbeitos, waar het pad de autoweg kruist. Er staan 2 bronzen pelgrimsbeelden voor de bar, één te voet, één met de fiets. In het brons zijn er letters uitgespaard. Die vormen het woord: tabernacelta.es. (Reclame voor een website, notabene!!!) .

Af en toe schaduw van dennenbomen. We beslissen te stoppen in A Fonsagrada. Er zijn 2 nieuwe albergues. Wij logeren in de albergue privado achter de kerk van Santa María. € 10 voor een bed met witte lakens, een volledig uitgeruste keuken, 3 doucheruimtes, wasmachines en linnendrogers! Anne-Marie kookt spaghetti voor zichzelf, ik ga eten in het bekende inktvisrestaurant Caldeira. € 12 voor de menu: caldo de berzas ( koolrabi ) , pulpo con pimientos ( inktvis met groene pepertjes ) , mousse de limón en thee manzanilla ( kamille ). Wat een luxe ! Een pelgrim onwaardig ? Welnee, dat mag ook wel een keer !

Nog geïnternet in de bib in Casa de Cultura. Op de googlesite een inktvisje met een aureool, en de Belgische en de Algerijnse vlag. Roland belt mij net op. Stand van de eerste speelhelft: 0 - 1 voor Algerije. Oeioeioei!

Mijn nieuwe gmailadres kunnen toevoegen in mijn blog. Problemen opgelost !