's Morgens mist, zon na 11 u, uitzonderlijk mooie tocht!

Al vroeg vertrokken om 6.55 u want in de gids staat deze etappe gemarkeerd met 3 schelpen ( moeilijkheidsgraad) . Gek! In onze gids staat 25,7 km; een andere spreekt van 32 km voor dezelfde etappe. Bijna 7 km verschil ! Iemand met een stappenteller noteerde 28 km.

We vertrekken uit de herberg en gaan via het stadje naar de kerk , daarna naar links ( korter dan terugkeren naar de kapel van San Roque). We klimmen door het bos naar Alto de Piedratecha ( 800 m). Door de mist merken we niets van de panorama's. Daarna een grindpad naast de autoweg en al snel weer een bos in. Zalig! we stappen op een bedje van humus, een hele afwisseling voor de voetzolen na alle rotsige paden met keien bij de vleet. Kwebbelende Franse pelgrims voorbijgestoken. Daarna vrolijk vogelgekwetter en het geluid van vallende druppels mist. Verkwikkend!

We maken een kleine omweg ( 2 x 500 m) naar de romantische ruïnes van het klooster van Santa María La Real de Obona, een benedictijner klooster uit de 13de E midden in het bos. Drie majestueuze oude lindes op het plein voor de kerk, ernaast geheimzinnige, bouwvallige ruimtes overgroeid door veldbloemen en kniehoge netels ... De classicistische kloostergang moet uit latere tijden dateren. Alles is vrij toegankelijk, zonder enig gevaar. Alleen het kerkhof aan de linkerkant van de kloosterkerk wordt nog gebruikt. Niemand die zich geroepen voelt om hier een albergue te openen?

Middagpauze in Bar Ricardo in Campiello, een bar annex winkeltje. Na Borres, kan je een alternatieve route nemen, de variant over Los Hospitales, zo genoemd naar de 4 plaatsen waar in de middeleeuwen pelgrimsherbergen waren. Het is de koninginne-etappe op de camino primitivo MAAR je loopt eenzaam, hoog in de bergen; het weer is hier onvoorspelbaar en er is geen enkele mogelijkheid om te schuilen. OK, misschien wel machtig van uitzichten, maar alleen absoluut niet aan te raden!!!

Anne-Marie en ik kiezen ervoor om door te stappen via de traditionele route naar Pola de Allande, ook een gigantisch mooie tocht met uitzicht over de Asturische bergen, soms langs grindpaadjes naast de autoweg, meestal langs binnenwegjes. Prachtige panorama's: golvende weiden met bemoste muurtjes en bomen in de hagen, eenzame kanjers van bomen te midden van die weiden, bruine hooilanden, beboste heuvels met gemengd loofbos, allerlei tinten groen, oplichtend in de zon. Hier en daar een bruingroene plek met eucalyptussen.

Reiner, een Oostenrijker achter ons doet ons teken dat we een weggetje rechts gemist hebben. Goed zo! Klimmen en dalen... Op naar de Alto de Porciles ( 770 m ) Een vriendelijke meneer wil ons fotograferen voor zijn "regenboog" - winkeltje met bar. Anne-Marie moet hoognodig naar het toilet, blijkbaar de badkamer van de heer des huizes, vol zalfjes en potjes met verzorgingsproducten. We gunnen hem twee ijsjes voor zijn glimlach en "bewezen diensten". Ons lanceren voor de volgende Alto de Lavadoira ( 806 m ) en daarna zoals ze het hier noemen " el tobogán", de glijbaan, een lange afdaling naar Pola de Allande, hoofdstadje van deze geïsoleerde , dunbevolkte regio.

's Avonds een menu in " La Nueva Allandesa " met uitstekende streekgerechten. We staan weer sterk voor morgen ...