Zonnig, 's avonds wolken, 22 graden

Om 8.15 u vertrokken. Ontbijt pas om 8 u. De pelgrims zijn allemaal al weg, de kinderen slapen nog.
De albergue was opvallend blauw geschilderd. Een lichtblauw paleis in een prachtige tuin met oude palmbomen, naast de kerk, herbergt nu het archief van de Asturiërs die vaak uit armoede emigreerden naar Zuid-Amerika. Het legde hen geen windeieren. In het stadje kan je een wandeling " huellas de los indianos" ( sporen van de rijke, teruggekeerde emigranten) volgen langs statige herenhuizen.

Een eeuwenoude steeneik. Een graspad, maar de euforie duurt niet lang. Weer langs de N-634. De ruimte tussen de bergen ( sierra de Cuera) en de rotskust is erg smal hier. Vandaar. Dappere veldbloemen langs de weg. Er is hun geen lang leven beschoren. Aan de andere kant worden ze gemaaid. Frisse geur van het maaisel ondanks het verkeer.
Afslag  naar links. Genieten van de bloemenbalkons en de tuintjes met massa's hortensia's. Obras ! Langs het pad wordt een weg aangelegd met groot materieel. Een dreun! Rotsen worden gedynamiteerd! De pelgrims worden omgeleid door een bos. Wilde anjers, zilverschoon, vijfvingerkruid. De paarse kegelvormige trosbloem waarvan ik gisteren dacht dat het een orchidee was blijkt een lokale plant te zijn die groeit op de kalkrotsen. We komen weer uit op de N-634.
De wegenwerken, tunnels incluis, zullen 3 jaar duren. Het gaat om het stuk van de autosnelweg tussen Oviedo en Santander! Ontmoeting met een Spaans koppel met een kleine rugzak: Blanca ( 58) en Abél (63) . Ze doen elk jaar een stuk van de camino. Nu zijn ze gestart in San Vincente de la Barquera en lopen ze tot Ribadeo. Vriendelijke, praatgrage mensen. De levendige babbel doet het traject langs de autoweg snel verlopen.

Na Buelna kunnen we afslaan naar Pendueles. Daar kan je al onmiddellijk het zalige pad langs de rotskust nemen. Wij gaan eerst naar de superkleine supermercado voorbij de kerk van Pendueles en pikken dan aan op het kustpad: de GR E-9 naar Llanes. Heerlijk! Links de hoge, donkere bergen. Ervoor de heuvels met eucalyptusbossen. Wij lopen langs sappige weiden, groepjes bomen, varens, appelboomgaarden. ( Ze maken hier een plaatselijke cider)

Nootjespauze op het strand van Vidiago. Keien die overgaan in een zandstrandje. Voorbij een merkwaardig natuurverschijnsel, de geisers ( bufones) van Arenillas. Er zijn gaten in de kalkrots die in verbinding staan met grotten in de kliffen. Bij hoogtij stuwt het water hier krachtig naar buiten en vormt geisers van zeewater. Eb als wij voorbijkomen. Jammer!
Picknick aan de brug over de rivier de Purón. Verder langs het kustpad ( senda costera) . Aan het uitkijkpunt La Boriza kijk ik de verkeerde kant uit, richting Llanes. Niets spectaculairs te zien. Aan de andere kant, nog 100 m voorbij de parking 2 magisch blanke filmstranden, gescheiden door een enorme rots ( heb ik van horen zeggen! Slim van mij!!! )
Ik vind wel het pad over de heuvelkam dat bij een kapel uitkomt, el Cristo del Camino. Daar struikel ik, achterom kijkend naar een reusachtige beuk. Niets ergs, alleen mijn linkerdij geschaafd. Ik vind onderdak in de albergue La Portilla, bij Hotel Alonso, op 1 km van het stadje. Ik ben er de enige pelgrim.

's Avonds nog naar de Cubos de la Memoria gaan kijken, een kunstwerk van de Baskische schilder Augustín Ibarrola. Hij beschilderde de enorme, betonnen kubussen op de golfbreker voor de haven van Llanes met vrolijke hippiekleuren en dito motieven. Moet speciaal zijn om hier de zon te zien ondergaan...
Leuk bericht uit Mater: Roland is goed thuisgekomen uit Santander. De kersen en de aardbeien zijn nog niet rijp...