Zon en wolken, 13 á 20 graden.

Om 8 u vertrokken. Oei, voor en langszij het enorme complex van Solvay, een van de grootste chemische fabrieken van Spanje. De grijswitte wolken van de koeltorens stijgen loodrecht omhoog. Een neutrale geur. In een bushokje hangt een affiche van de communistische partij: " Geen toekomst voor de industrie in Europa. Uit de EU stappen is geen optie, maar een noodzaak !?! "

De heuvels in. Kegelvruchtjes van eucalyptussen op de weg. De prehistorische grotten van Altamira zijn hier vlakbij. Al snel in Santillana del Mar. Ik kan het pittoreske stadje met de kinderkopjesstraten bezoeken voor de hordes toeristen binnenstromen. De kerk, Colegiata de Santa Juliana, heeft een zeer mooie, romaanse kloostergang met gebeeldhouwde kapitelen. Een prentenboek voor de ongeletterde gelovigen van toen. Bijbelse taferelen en scènes uit het dagelijkse leven. Er is ook een kapiteel met eikenbladeren, want onder de eik vergaderden de dorpsverantwoordelijken! Prachtige herenhuizen met wapenschilden in de gevel. Veel houten balkons met geraniums. Ook wat geïnternet. Vanavond bij de paters-trappisten zal dat wel niet kunnen.

Walstro, hopklaver, guichelheil. Een enkele klaproos. Jammer dat we hier in Cantabrië hoofdzakelijk langs asfaltwegen stappen. Niet ideaal voor de voetzolen als het snikheet is in de zomer !!! Je krijgt op de duur heimwee naar de modderpaden van Baskenland.

Boven op een heuvel, tussen de weilanden, tekent het kerkje van San Pedro de Oreña zich scherp af tegen de blauwe lucht. Grappig storend de verspreide groepjes blinkendzwarte balen, gekroond met een autoband.

In San Martín de Cigüenza verkopen een drietal bengels versgeperst en gezoet citroensap, door oma gemaakt. Vandaag de eerste dag van de schoolvakantie hier.
Een verrassing: de kerk van San Martín de Tours: een kopie van een Zuid-Amerikaanse kerk uit Lima, Peru. Hier gebouwd door een rijk geworden indiano, een emigrant die gefortuneerd terugkwam uit de kolonies en zijn weelde tentoon wilde spreiden. Rechttegenover de kerk zijn herenhuis met een privé toegangspad. Gemillimeterd gras door bloemen omzoomd.

Een wirwar van dalende en vooral stijgende straatjes in Cóbreces. Ik ontmoet er Swantje, een jonge Zwitserse die op 2 april vertrok uit Keulen ( Het traject Bremen-Keulen heeft ze vroeger afgelegd. ) We slapen in de trappistenabdij, een statig blauw, neogotisch gebouw met ceders en palmbomen. Er zijn al 5 pelgrims voor ons. Nadien komt ook Gilbert aan en nog 3 bicigrinos ( = pelgrims per fiets). 's Avonds zingen de 16 paters-trappisten de vespers. Niet bijster hemels, daarvoor ligt de gemiddelde leeftijd wat te hoog. De protestantse Swantje heeft een milder oordeel: "ze zingen toch goed voor hun leeftijd ..."
Geen warm avondmaal vandaag. Restaurant gesloten wegens vakantie en de bar in het dorp is al 2 jaar verlaten. Hij wordt opnieuw geopend in de zomer. Gelukkig is er nog een winkeltje...