|
 Vanaf 7.30 u konden we ontbijten. We betalen hier ¤ 13,50 alles inbegrepen. Pelgrims betalen minder dan andere gasten. Pieter was gisterenavond stijf, maar nu is hij weer helemaal fit. Hij had goed gestretcht en had zijn spieren gemasseerd. We vertrekken om 8.30 u, meteen de berg Igueldo op. Een gewezen Santiagoganger biedt de pelgrims fris water en een stempel aan. Op de muur staat " Ultreïa". Ik zing voor Pieter het pelgrimslied. De strofen zijn 20ste-eeuws , maar het refrein is de oude, middeleeuwse pelgrimsgroet.
Tous les matins, nous prenons le chemin
Tous les matins nous allons plus loin
Jour après jour la route nous appelle
C'est la voix de Compostelle
Ultreïa, ultreïa y sus eya, Dios adjuva nos
( Steeds hoger, steeds verder, God sta ons bij)
Het wijsje blijft in mijn hoofd hangen, ik neurië als ik alleen ben. Pieter fluit dan. We hebben een prachtig zicht op de Cantabrische kust: blauwe zee, blauwe lucht , geen wolkje aan de hemel. We zien " El ratón" van Getaria ( rotsen in de vorm van een muisje) en nog verder de kaap van Machichaco.
De rotskust is minder ruig: glooiende weiden en boerderijen, dicht bij zee. Het Baskische lanbouwgebied, wel geen akkerland, behalve enkele tuintjes bij de dorpjes in de valleien. In San Sebastián was de stedelijke onderhoudsdienst het granieten terras voor de Windkammen van Chillida aan het uitbreiden. Hier komen de gewone Basken samen om hun  doden te gedenken, de slachtoffers van de terreur van de gewelddadige ETA.
Pieter is al weer ver voor. Ik stap op het wijsje van een Taizélied dat we met het koor brengen. " El alma que anda en amor ni cansa, ni se cansa." ( De ziel die in liefde wandelt, vermoeit de anderen niet, en wordt ook zelf niet moe). Ideaal voor een pelgrim!
Een modderig bospad. Kastanje, eik, es, beuk, berk. Pieter heeft ook eucalyptus gezien, ik heb dat niet opgemerkt. Af en toe grote, platte, grijze natuurstenen. De natuursteen gisteren was okerkleurig, zoals veel gebouwen in San Sebastián. Op open plekken steekbrem, bloeiende bramen, heide, en het felblauwe bloempje, "bleuet de montagne" , beweert een Franse pelgrim. De doorwinterde pelgrim van gisteren blijkt een zwerver te zijn, Gilbert, echt wel een speciaal exemplaar! Er is ook een Frans koppel. De vrouw, Martine, ziet niet zo goed, ze gaf gisteren bijna op...
Gisteren sliepen we met 8 pelgrims in de jeugdherberg. In Irún waren er dat veel meer, maar van daaruit kan je ook de camino del interior stappen.
Groene, glooiende heuvels aan de voet van het Cantabrische hooggebergte. De boeren zijn volop aan het hooien. We dalen af. Gebulder van auto's. We lopen onder de autoweg A 8 door. Net daarna komen we langs een romaans kerkje, gewijd aan Sint-Maarten van Tours, patroon van pelgrims en reizigers. De pelgrims sliepen vroeger in het voorportaal. We picknicken in het kustdorp Orio. Ook hier is er een voorportaal aan de San Nicoláskerk. Ik vind er Pieter terug met een roséwijntje op een terrasje aan de markt, in een levendig gesprek gewikkeld met Gilbert. Te laat voor de stempel in het informatiebureau ( net over 13 u).
We steken de zee-inham over op de brug en gaan weer bergop langs een wijngaard. Al om 15 u arriveren we in Zarautz: 27 graden. We hadden de bedoeling hier te verblijven in de jeugdherberg, omdat de albergue enkel open is tijdens de  zomermaanden juli en augustus. Ik had vanmorgen al willen bellen om te reserveren, maar mijn gsm gaf altijd " fout bij verbinding". Blijkbaar is het niet nodig om 0034 voor het Spaanse nummer te draaien. Ontgoocheling aan de albergue Iguerrain aan het andere eind van het stadje: " completo". De verantwoordelijken voor de middelbare school hier, instituto de Monte Albertia gebruiken enkel hetzelfde gebouw en hebben niets te zien met de jeugdherberg. We wachten nog tot 16 u. Geen mens te zien, wel nog 5 andere pelgrims waaronder de uitgeputte Martine. We kunnen terugkeren met bus / trein naar Orio of nog 7 km bergop stappen naar Getaria - Askizu. Geen optie voor Pieter: hij is ook moe. Telkens ik probeer te bellen krijg ik de foutmelding als de mensen de telefoon niet opnemen, en het is hier nog siësta! In het boekje van de Fransen staat nog een andere mogelijkheid: Hotel Norte ( 1 ster) vlakbij de Santa María La Realkerk van Zarautz. Daar heb ik succes. Met zijn 7 kunnen we binnen aan pelgrimsprijs: 3 kamers met een dubbel bed ( cama de matrimonio ) en Gilbert slaapt dan maar op een extra bed in de kamer van de Vietnamees-Franse met haar vriendin. Op voorwaarde dat hij niet naar zijn radio luistert! Hij belooft oortjes te gebruiken!... oef! Het is niet eens ver wandelen...
We hebben uiteindelijk een kamer met zicht op zee. Daar maken we gebruik van: een duik in de Atlantische Oceaan. Het water is even koud als dat van de baden in de grot in Lourdes, waar ik vorige week was als vrijwilligster met Ziekenzorg. Toen voelde ik de kou niet, omdat ik mij concentreerde op mijn gebedsintenties. Hier spelen we als kinderen, we springen over de aanbeukende golven. 's Avonds eten we een menú del día op de brede dijk. Zarautz is een familiebadplaats, een beetje zoals Sint-Idesbald waar mijn broer een appartementje heeft. Palen met stoffen kleedhokjes op het strand, het voorhangsel kan je bevestigen aan een soort waslijn ervoor, voor de schaduw. Surfers op de aanstormende golven. Ze  richten zich op in het schuim en surfen mee tot de golf uitloopt. We keren terug langs het water, Pieter met zijn voeten in de zee, ik op het nat zand...
Nog wat koninklijk nieuws voor Roland, grote fan van het koningshuis: In Getaria is Fabiola's moeder geboren. Fabiola heeft haar verloving in Zarautz aangekondigd en ze heeft hier haar bruidsjurk besteld. Gisteren was het haar verjaardag !...
|
