Vandaag weer eens geoefend met de rugzak gevuld met flessen water, in de Vlaamse Ardennen waar ik woon. Onlangs zongen we met het koor het Franciscuslied. Onze nieuwe dirigent liet zich net als de paus inspireren door Franciscus van Assisi. Franciscus bejubelt de schepping. Wie als pelgrim  ( of zoals mijn zoon als natuurliefhebber) door het landschap gaat, bewondert en geniet. Ongelooflijk hoe de natuur verandert van wandeling tot wandeling. 
Twee weken geleden stapte ik de Koppenbergtocht: 50 tinten groen! elke boomsoort een andere nuance. Het groen van de bomen is nu meer egaal, maar wat een weelderige bloemenbermen ( bijna bloemenweiden)! Fluitenkruid; boterbloemen; witte, roze, paarse smeerwortel; smalle weegbree; heermoes; paardenbloemen: een enkel exemplaar nog met de pluizenbol, de meeste al uitgewaaid; hondsdraf net niet verstikt door het hoge gras...
Een kraai op een bruine akker, eenzaam aan de einder onder de grijze wolkenhemel... twee hazen met gespitste oren in de verte... de roep van een fazant... Vier paarden staren rustig naar dat vreemde wezen op twee poten met een rode zak op de rug... Twee fietsers met de kap stevig over het hoofd getrokken, de sjaal tot over de neus. Wees gerust, jongens! Vandaag regent het niet. Het vrouwtje gaat wandelen... een uitbundig bloeiende blauwe regen aan een huisgevel... schuchtere aardappelplantjes boven de aangebalkte aarde... frisse, jonge maïsjes ( scherper uitgelijnd dan mijn printer tegenwoordig!) ... geraas van een voorbijdenderende trein... een rij petieterige huizen aan de andere kant van de Zwalmvallei, speelgoedautootjes ervoor. Een schoolbus stopt even... Gedruis van een watermolen... Dijen die dansen op de kasseien van de Molenberg, staat er in een gedicht voor de renners van de Ronde Van Vlaanderen. Zo ver zit ik nog niet. Het blijft zwoegen bergop, zeker met gewicht in de rugzak... Een paard negeert me, het kijkt liever naar de windmolen en twee kerktorens op de andere heuvelkam.
Grootbloemige muur, robertskruid, witte dovenetel... een veldleeuwerik hoog boven me... voorbij de basisschool van Elst waar Floris en Joene naartoe gaan. Pieter verwelkomt me met een liedje op de ukelele. We trekken samen terug naar Mater. Massa's donkere ooievaarsbek aan de Perlinckmolen... Landerijen met rogge, wiegende groene tarwe, kool en bieten langs ruilverkavelingsweggetjes...  Geurige witbloeiende meidoorn... een roze gazon onder een Japanse kerselaar...
Na de middag samen weer naar Elst. Een tjiftjaf... een merel... een vink die suskewiet. Opgeploegde stenen tussen prille spruitkolen. We ontdekken verrast onze eigen streek, lopen wijdbeens langs een kerkwegel tussen hoge hagen fluitenkruid.
Ik heb er 33 km opzitten, Pieter 22. Blij dat ik weer op tocht mag gaan. Roland gunt het mij voor 200 %, schreef hij op mijn verjaardagskaart...!