Van onder naar boven: - aankomst in Santiago en ontvangst (3) - Camino met hindernissen, zie ook pelgrimstroom - kathedraal Santiago de Compostela met wierookvat
Enkele cijfers:
- totale afstand 806 km - tijd op de fiets : 54 u - hoogtemeters +- 12000 m
Vandaag onze laatste rit ! De apotheose van ons avontuur dat op 19 mei begon, de aankomst in Santiago... Vertrokken om 8u45 onder een reeds stralende zon, maar nog frisse temperatuur uit Melide. De stroom aan pelgrims groeit met de dag aan. Het is uitkijken geblazen op de Camino . De route kronkelt, op en neer , met lange zeer steile stukken door een bosgebied met Eucalyptusbomen, schijnt goed tegen de valling te zijn. Alle bedevaarders, waaronder ook veel jongeren zijn vriendelijk. Eerste stop in Arzua na 13km . Stempel niet vergeten . Nu gaat het verder naar Amenal voor de lunchpauze .Nog altijd lastig maar mooi parcours. Nog 10 km te rijden... We verwittigen de dames dat we op komt zijn, zodat het ontvangstcomité kan gevormd worden. Na wat zoeken in het verkeersvrij centrum, arriveren we dan fier en nog altijd fit op het plein aan de kathedraal, waar we geestdriftig ontvangen worden door onze echtgenotes. Eerst gaan we onze "credential" ophalen, een certificaat waarin geattesteerd wordt dat we de Camino gedaan hebben. Nadien bezoek aan de kathedraal , waar we het fameuze wierookvat gezien hebben, en het graf van de apostel Jacobus. Dan wordt het glas geheven op ons avontuur...
Dank aan allen die meegewerkt hebben om dit mogelijk te maken. Dank ook aan onze volgers die interesse betoond hebben. Wie de aflaten zal krijgen is ook al beslist, maar zoals zoveel dingen in dit leven , blijft ook dit een mysterie...
Van onder naar boven: - veel weiden zijn omheind door muurtjes - aan Caminopaal 99.93km tot Santiago - meer Portomarin - zicht op pittoresk dorpje langs Camino - typische opslagplaats om ongedierte buiten te houden - alberque in Pallas de Rei: pint + stempel - brugje aan ingang Melide
Vandaag om 8u45 vertrokken uit het zonnige, maar frisse Sarria. Toch kregen we het onmiddellijk warm: 7km klimmen 7à9%. Het einde wenkt: de drukte op de Camino neemt sterk toe . Veel bedevaarders doen enkel de laatste 200km (dat zijn wel geen echte, en van aflaten zal er ook wel geen sprake zijn). De omgeving is idyllisch: holle, steile wegen, pittoreske kerkjes in half verlaten dorpjes, en mooie uitzichten. Het parcours gaat sterk op en neer, stenen afgewisseld met modderstroken ,wij en onze fietsen worden op de proef gesteld. De zon was eindelijk gans de dag onze gezel. Plots zagen we een samenscholing rond een van de vele caminomijlpalen. Een Amerikaanse verzocht ons om een foto. Het was ter hoogte van de paal op 99,9 km van Santiago... Lunchpauze in Hospital de Cruz en wat verder een pint in Palas de Rei, en nu overal ook de stempel op onze Credencial del Peregrino. Om de nodige stempels te verzamelen, moeten wij nu meer stoppen, en noodgedwongen meer alberques aandoen: pelgrim zijn is niet zo evident! Het laatste traject naar Melide is eens te meer in tegenstelling tot de gegevens op onze gidsen weer sterk stijgend en dalend. Om 15u30 arriveerden we in ons hotel, waar de sympathieke baas onmiddellijk een terrasje voor ons improviseerde in de tuin.
Van onder naar boven: - door dit landschap in Galicië liep onze route vandaag - monument van pelgrim op tochtige Alto San Roque - idyllisch plaatje langs camino - Samos: plaatselijke Zimmertoren . Ook onze fietsen genieten van een verdiende rustpauze - niet alleen pelgrims op de Camino
Vertrokken uit het pittoreske , maar kille (temperatuur tegen vriespunt) en mistige O Cebreiro om 9u30 . Onmiddellijk een pittige klim over 3 km voor de boeg. Boven stelt Karel vast dat hij de borstriem van zijn hartslagmeter vergeten is. Hij neemt telefonisch contact op met het hotel. De dame doet alsof ze hem begrijpt, en zegt dat er niets te vinden is in zijn kamer. Misschien zit die dan toch in de valies denkt Karel. Fernand heeft nog een reserveset die hem uit de nood helpt. Na een lange afdaling tot Triacastela slaan Frans en Fernand af naar de alternatieve, lastiger Camino, met nogal wat slijkerige en steile stukken : waarom gemakkelijk als het moeilijk ook gaat. Ze worden echter beloond met mooie zichten, en waarschijnlijk nog meer aflaten. Reeds meerdere dagen kruisen we het pad van een sympathiek Duits koppel op de fiets. Vanaf nu scheiden onze wegen, daar zij pas zaterdag in Santiago aankomen. ' s Middags houden we halt in Samos. Hier staat een van de oudste kloosters (8e eeuw) van Spanje. Een stempel krijgen we er wel, maar bezichtiging pas mogelijk na 15 u 30 . Ook de Benediktijnenregels wijken niet af van de siesta... Dan volgt de laatste rit tot Sarria, een inspiratieloze stad, maar gelukkig is de zon voor het eerst sinds veel dagen van de partij, en is het tijd voor 4 cervezas por favor op het terras. In het hotel aangekomen stelt Karel vast dat zijn borstriem aan de bagage bevestigd is, zoals hij gevraagd had.
Van onder naar boven: - in de kerk in O Cebreiro ; het zijn niet allemaal onze kaarsen ( 2x) - onderweg Bierzo - kapel tussen wijnvelden - kerk O Cebreiro - bis repitita placent -
Vandaag staat de zwaarste beklimming van de Camino op het programma : naar het museumdorp O Cebreiro op 1300 m hoogte. Deze morgen vertrokken om 9u15 . Droog maar nogal kil. De eerste 10 km volgen we verharde wegen. Veel pelgrims op pad . Dan trekken we opnieuw de prachtige natuur in . Het pad golft op en neer, serieuze klimpartijen ! We worden echter beloond met mooie vergezichten, tussen de wijnvelden van de Bierzo , met hoge beboste heuvels op de achtergrond . Rond 11u houden we halt in Villafranca del Bierzo. Nu begint het echte werk: 30 km klimmen. ' s Middags stoppen we nog in het gehucht Ambasmestas , waar een veelbelovende senorita ons in het deurgat van een albergo opwacht. Qua eten had ze echter enkel 3 broodjes aan te bieden. Ze had ook meer aandacht voor een overjaarse plaatselijke playboy dan voor ons...Hoe kan dat nu ? Misschien zat zijn Rangerover er voor iets tussen. De weg werd alsmaar steiler. Vooraleer we de laatste 4 km aanvatten, passeerden we de grens met Galicië . Het uitzicht was spectaculair. Rond 15 u bereikten we onze bestemming : O Cebreiro, een mijlpaal op de Camino. Het is een charmant, geklasseerd dorp, met Keltische roots. Kerk uit de 9e eeuw. We hebben elk een kaars ontstoken en opgedragen aan allen die ons dierbaar zijn. De bebouwing ( 20-tal woningen) zeer mooi bewaard.
