Vertrokken uit het pittoreske , maar kille (temperatuur tegen vriespunt) en mistige O Cebreiro om 9u30 . Onmiddellijk een pittige klim over 3 km voor de boeg. Boven stelt Karel vast dat hij de borstriem van zijn hartslagmeter vergeten is. Hij neemt telefonisch contact op met het hotel. De dame doet alsof ze hem begrijpt, en zegt dat er niets te vinden is in zijn kamer. Misschien zit die dan toch in de valies denkt Karel. Fernand heeft nog een reserveset die hem uit de nood helpt. Na een lange afdaling tot Triacastela slaan Frans en Fernand af naar de alternatieve, lastiger Camino, met nogal wat slijkerige en steile stukken : waarom gemakkelijk als het moeilijk ook gaat. Ze worden echter beloond met mooie zichten, en waarschijnlijk nog meer aflaten. Reeds meerdere dagen kruisen we het pad van een sympathiek Duits koppel op de fiets. Vanaf nu scheiden onze wegen, daar zij pas zaterdag in Santiago aankomen. ' s Middags houden we halt in Samos. Hier staat een van de oudste kloosters (8e eeuw) van Spanje. Een stempel krijgen we er wel, maar bezichtiging pas mogelijk na 15 u 30 . Ook de Benediktijnenregels wijken niet af van de siesta... Dan volgt de laatste rit tot Sarria, een inspiratieloze stad, maar gelukkig is de zon voor het eerst sinds veel dagen van de partij, en is het tijd voor 4 cervezas por favor op het terras. In het hotel aangekomen stelt Karel vast dat zijn borstriem aan de bagage bevestigd is, zoals hij gevraagd had.
