Vanuit Ulcinj volgden we vandaag de oevers van het meer van Skadar -- Shkodër in het Albanees -- om via een Turkse brug in het stemmige rivierdorpje Rijeka Crnojevica naar Danilovgrad te rijden alwaar we heden verblijven.
Ulcinj is het Zuidelijkste punt van onze reis, een oude piratenstad met overwegend Albaneestalige inwoners, waar ook Miguel de Cervantes jarenlang gevangen zat. Er is een zandstrand -- een zeldzaamheid hier. Op dit ogenblik zien we prachtige bliksemschichten op zee, maar die vallen helaas niet te fotograferen!
Onderweg zagen we Sveti Stefan, oorspronkelijk een vissershaventje, nu een hoteleiland, de orthodoxe kerk van Bar en de ruïnestad Oud Bar.. Als toemaatje nog een zonsondergang van op ons terras in Ulcinj.
Het mausoleum ligt hoog op de top van de Lovcen (1666 m) dus een hele klim voor de boeg. Het laatste deel van de weg was onberijdbaar vanwege de sneeuw. Cetinje was tot 1914 het hoofdstadje van het koninkrijk Montenegro, vandaar dat het vele ambassadegebouwen van toen heeft, waaronder dat van Rusland en een koninklijk paleis. Maar, Cetinje is niet groter dan Stabroek. Tenslotte terug naar beneden langs Budva, een heel aardig ommuurd stadje zoals er hier vele zijn.
We reden rond het fjordenstelsel van Kotor in Montenegro en zagen de Griekse slaapgod Hypnos en kerkeilandjes en oceaanstomers net voor ons balkon in Muo. Overledenen worden uitgehangen - maar wie van onze lezers onderscheidt orthodoxen van katholieken?
Cavtat, waar we verblijven, werd nog door de oude Grieken gesticht onder de naam Epidaurum en de inwoners vluchtten in de 7de eeuw voor de barbaarse invallers om aan de overkant van de baai Ragusa te stichten, het huidige Dubrovnik met zijn zangers en dansers; wij wandelen en kijken en zonnen en zwemmen.
Een wandeling over de stadsmuren laat ons reeds een deel van de schoonheid van Dubrovnik zien. Nadien gingen we dwalen door de wirwar van de met witte tegels geplaveide straatjes. Naast de vele katholieke kerken gingen we ook een klein Servisch-orthodox kerkje binnen. De gebeeldhouwde figuren op de Onofriofontein werden tijdens de bombardementen van 1991-1992 met zandzakken beschermd.
Vandaag bezochten we de mooie oude stad Korcula op het gelijknamige eiland tegenover Orebic! Veel gezellige straatjes, herenhuizen, paleizen en kustterrasjes in een zuiderse sfeer.
We kwamen vandaag eerst bij de dervisjen-tekke in Blagaj, naast de bron van de Buna-rivier, en daarna in het oude Turks aandoende vestingstadje Pocitelj, en dan bij de idyllische watervallen van Kravica, om godvruchtig te eindigen in het alombekende bedevaartsoord Medugorje. Hier kennen ze ons taaltje op een andere manier, zoek het maar eens uit.
Mostar is een stad die eeuwenlang de invloeden van het Oosten en het Westen verenigt heeft. Naast de Turkse gebouwen zijn er ook Oostenrijks-Hongaarse en Slavische invloeden. Er zijn nog sporen te zien van de burgeroorlog van 1992 tot 1995, maar gelukkig heeft het gewone leven zich hervat.
Al meer dan 1600 jaren wonen er bijna 3000 mensen in de grandioze resten van wat ooit een paleis was van een de laatste Romeinse keizers: keizer Diocletianus. Ook een 3500 jaar oude Egyptische sfinx nabij het keizerlijke mausoleum dat tot een kathedraal werd omgebouwd makt deel uit van de oude binnenstad van Split die grotendeels binnen de paleismuren ligt.
De oude binnenstad van Trogir is een pareltje van gezelligheid op een klein eiland met kleine straatjes om in te dwalen. Niet alleen de Venetianen maar zelfs Napoleon e.a. lieten hier sporen na.
Vandaag doolden we door de binnenstad van Sibenik. De kathedraal is van de grote bouwmeester Jurij Dalmatinac, die in de vijftiende eeuw langsheen de Dalmatische kust honderden gebouwen ontwierp. Vele gebouwen dragen friezen en wapenschilden uit de late middeleeuwen en later.
