Daar het weer veel belovend leek vertrokken we met de auto naar Prionia (1100 m hoogte), eindpunt van de weg. Waar ook de Byzantijnse vlag hangt begint onze tocht naar de goden van de Olympus. Door een beukenwoud, een pijnbomenbos en een aantal sneeuwvelden komen we toe aan de refuge (2100 m). We hebben dus 1000 m geklommen. Spijtig ligt de top van de Olympus alweer in de wolken en zien we dus geen goden.
Aan de voet van de Olympusberg bezochten we de ruïnes van Dion, de heilige stad der antieke Macedoniërs; vooral Romeinse mozaïeken en het oudste waterorgel ter wereld trokken onze aandacht. Wij verblijven in Litochoro en genoten nog van de zon op het dakterras voor de kamer met achter ons de zee en voor ons de Olympusberg.
Vergina was de hoofdstad van het antieke Macedonië; hier werd het tumulusgraf gevonden van zowel de vader als de zoon van Alexander de Grote. Ook hier zagen we veel gouden en zilveren voorwerpen. Daarna wandelden we door het oude stadscentrum van het nabijgelegen Veria met zijn Turkse erkerhuizen en zijn oude kathedraal.
Dwars door het Noordelijke Pindusgebergte reden we langs bochtige en soms in slechte staat verkerende wegen naar Vergina in het Griekse Macedonië. Wel een prachtig landschap.
De dag begon met regen maar tussen de regenbuien konden we toch nog iets zien. Eeuwenoude bruggen, de Vikoskloof en het stenen woud, en het dorpje Monodendri waar we overnachten.
Met de stadsbus naar Ioannina, de hoofdstad van de regio Epirus. Tot honderd jaar geleden was dit nog een Turkse stad, wat te zien is aan het fort en de minaretten, en de soek.
Op weg naar Perama bezochten we het antieke theater van Dodoni. Na de middag daalden we af in de grotten waar de vleermuizen niet ontbraken. We verlieten de grot op een andere plaats en keerden terug met zicht op het meer Pambotis.
Vandaag bezochten we nog twee nonnenkloosters. Niet alleen zijn de fresco's van de Meteora-kloosters waardevol, je vindt hier ook kunstzinnig houtinlegwerk, houtsnijwerk, met gouddraad geborduurde doeken, talrijke ikonen, gouden en zilveren voorwerpen enz. De nonnetjes kunnen ook fraaie tuintjes aanleggen op de top van de rots. Ook de natuur is hier wondermooi.
Op deze kale rotsen, die paleizen werden voor duizenden asceten, leerden orthodoxe monniken om wijs te zijn in gedachten en nederig in verlangens - en de wijn die ze maakten verblijdt het hart - maar onder de monniken zaten er ook grote kunstenaars.
We laten de Parnassus- en Gionbergen achter ons en rijden naar Meteora. Daar bezoeken we reeds het Drievuldigheidsklooster en het stadje Kalambaka met de meer dan duizend jaar oude byzantijnse Maria-Hemelvaartkerk.
Waar men gaat langs Griekse wegen, komt men kapelletjes tegen, is het devotie of gebeurde hier een ongeval??? Op weg van Athene naar Delfi niets dan regen en onweer, dus ook geen vergezichten. In de namiddag klaarde de lucht op en zagen we de Golf van Korinthe beneden liggen.
Met de metro naar Piraeus en dan met de boot naar Egina. Ditmaal geen pelikanen, wel een massa meeuwen en natuurlijk de zeerover mag niet ontbreken. Nog te koud om te zonnen, maar wel een rustig dagje uit op een eiland.
Na de vroegmarkt, enkele neoklassieke gebouwen, waarvan we het nationaal archeologisch museum bezochten. Toen we voorbij het parlement kwamen was er net de aflossing van de wacht, en de Europese vlaggen wapperden voor het Zappeion. Met de ruïne van de Zeustempel zaten we terug in het oude Griekenland.
Vanuit Haïdari, waar we logeren, namen we de metro naar de Acropolis, die we bezochten, waarna we het Acropolis-museum zagen. De wandeling leidde ons dan naar de Griekse Agora, het Romeinse Forum en de schilderachtige Anafiotika-wijk.
Wij zijn nu in Athene aangekomen maar laten jullie nog enkele beelden zien uit Epidavros dat we gisteren bezochten vanuit Kiveri. Na het ontbijt buiten met zicht op de zee reden we naar de archeologische vindplaats van Epidavros. Het theater werd in de 4de eeuw v. Chr. gebouwd en 2 eeuwen later werden er nog 21 rijen toegevoegd zodat er nu 12.000 plaatsen zijn. Het geheel is nagenoeg nog intact. Daarna reden we door naar naar Oud Epidavros waar we een wandeling maakten langs de kust met zicht op het haventje. We denken ook aan de bloemenliefhebbers.
De Myceense beschaving (17de en 18de eeuw v. Chr.) doet niet alleen denken aan bloedvergieten,maar vooral aan de spectaculaire architectuur. Enorme rotsblokken (soms wel 120 ton) werden op elkaar gezet zonder cement en tot een graftombe, paleis of vestingmuur verwerkt en dit zonder de hulpmiddelen die we nu kennen. Ook hebben ze hijn uitgewerkte juwelen en gouden dodenmaskers.
Aan alle bezoekers een Vrolijk Paasfeest gewenst. Voor de Grieken is Pasen het grootste feest van het jaar. Overal vind je paasetalages met versierde kaarsen, eventueel met een speeltje voor kinderen. De Goede Vrijdagprocessie zagen we per toeval in Monenvasia, de Paasnachtviering maakten we mee in Kiveri en op Paaszondag aten we het Paaslam in Nafplio.
