Dendermonde in het verleden. klik op bovenstaand embleem. _________________________
{TITEL_VRIJE_ZONE}
_________________________
Meer Grenadiers op Bloggen
Jacobs Jan Met een klik op de foto kom je terecht op nog een Grenadiers Blog. _________________________
Nic Lust _________________________
Emiel Deporte _________________________
Nationale Verbroedering der Grenadiers _________________________
Kamp Vogelsang _________________________
1ste GRENADIERS.
31-07-2008
WANDELING AAN DE URFTSEE.
Foto's gemaakt tijdens een wandeling aan de Urftsee, op een vrije dag werd besloten met een paar vrienden eventjes een kijkje te gaan nemen naar de dam op de Urft. We hadden eigenlijk de tocht helemaal onderschat, het waren enkele lastige Km. door een beboste streek om er te geraken, de terugweg was dus nog vermoeiender.
Op 30 januari 1933 werd Adolf Hitler Rijkskanselier van Duitsland, hij plande de bouw van vier opleidingscentra om militaire en politieke leiders naar Duitse normen te vormen. In het noorden de "Falkenburg" (te Crössine) In het zuiden "Sonthofen" (te Allgäu) In het westen "Vogelsang" (in de noord Eifel) In het oosten "Mariënburg" (in oost Pruisen, deze laatste is echter nooit gebouwd).
Voor de meesten onder ons is Vogelsang wel de meest bekende, het is ook vlak bij de Belgische grens gelegen in de Eifel. Bij het begin van de Tweede Wereldoorlog was Burg Vogelsang reeds in gebruik, doch niet voledig afgebouwd en zou ook nooit voltooid worden. Engelse strijdkrachten hebben na de Oorlog Burg Vogelsang bezet en omgevormd tot militair trainingskamp, in 1950 werd het overgedragen aan de Belgische strijdkrachten.
Burg Vogelsang, gelegen in de prachtige natuur van de Eifel.
Luchtfoto van het Kamp.
Adolf Hitler bezoekt Burg Vogelsang, juist voor het begin van de Tweede Wereldoorlog.
Aan het einde van de Jaren '30 vorige eeuw zijn de gebouwen klaar, merk de jonge beplantingen welke nu bossen zijn.
De Fakkeldrager toen...... en nu.
De schade aangebracht door bommen tijdens bombardementen van de Urftseesperre.
Enkele opnamen van de 1ste Grenadiers uit Soest op kamp in Vogelsang vroege voorjaar 1962.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd een gedeelte van Burg Vogelsang door bommen vernield, de gehoorzaal en de de blokken 11 en 12 van de Vriendschapshuizen (Redan) werden totaal tot puin herleid. De schade was dermate groot dat er nooit tot heropbouw werd overgegaan, op de gehoorzaal is later een verdiep lager een nieuw dak geplaatst, waardoor de gehoorzaal verdween. Door de bommenschade had de "Freilichtbünhne" (tribune zitplaatsen van het lager gelegen sportveld) ook erg veel schade opgelopen, deze foto werd genomen in 1962 toen was de Oorlogsschade nog duidelijk zichtbaar. Later werden de brokstukken verwijderd en gebruikt om andere gebouwen te restaureren, sindsdien is de helling een met gras begroeide flank.
Tijdens de bombardementen van de Urfttalsperre, in W.O.II, werd het nabij gelegen dorpje Wollseifen zwaar beschadigd. Het in de twaalfde eeuw gestichte dorpje telde aan het eind van de Tweede Wereldoorlog ongeveer een 550 inwoners, meestal boeren en ambachtslieden. Na de Oorlog hadden de Britten Burg Vogelsang in gebruik genomen als militair trainingscentrum, de Britse bezettingsmacht besloot in 1946 het oefengebied rond Burg Vogelsang gevoelig te vergroten, zodoende kwam Wollseifen in verboden militair gebied te liggen. Op Brits bevel werd het dorpje ontruimd, de bewoners werden aan hun lot overgelaten, de bevolking van Wollseifen kreeg drie weken tijd om hun huizen te verlaten. Op 1 september 1946 mocht geen enkele burger zich nog in het dorp bevinden, een groot gedeelte van de gebouwen die door de bevolking pas hersteld waren van de Oorlogschade, werden door de Britten met de grond gelijk gemaakt.
In het vroege voorjaar van '62, vermoedelijk was het februari of maart waren de Grenadiers voor drie weken op kamp in Vogelsang.
De eerste week was het ijzig koud met sneeuw en vorst, de volgende dagen waren de weersomstandigheden wat beter, minder koud en de sneeuw was verdwenen, wij vonden dat een uitstekende gelegenheid om in de vrije tijd een eindje te wandelen in de toch wel prachtige eifel.
Opdrachten en oefeningen met het peloton T.S. waren meestal individuele zoektochten naar bepaalde cordinaten. Over de G.R.C. 9 radio, door de officier opgegeven cordinaten moesten worden teruggevonden door elk voertuig appart met behulp van een stafkaart.
In de zomer van 1962 waren de Grenadiers op grote Manoeuvres in Höhne, de "Lunenburgerheide" ten noorden van Hanover was een zeer geschikte plaats voor deze grootschalige oefeningen, de N.A.T.O. organiseerde er regelmatig een echt oorlogje met Canadese, Duitse, Nederlandse, Engelse, Belgische en Amerikaanse Troepen.
Ingedeeld bij de stafcie van de Grenadiers, lichting '61 Verhelst albert uit Dendermonde en Flederick Eric afkomstig van Stalhille (West Vlaanderen).
Twee verplegers, de man links is André D'Haene uit Sint Niklaas, rechts Cocquyt Irene uit Gent.
Dienstplichtige John De Lathouwer, uit Dendermonde (Sint Gillis). Deze woont sinds vele jaren in Canada (Ontario), in het stadje Terrace Bay aan de rand van Lake Superior.
Van links naar rechts, namen van de drie eersten onbekend, vier De Lathouwer en vijf vermoedelijk De Ruyther.
Rond 1550 is er een nieuw gevaarlijk wapen in gebruik bij de toemalige strijdkrachten, het was een metalen bol met springstof gevuld en voorzien van een lont. Na het aansteken van de lont moest de bol (granaat) zo snel mogelijk in de richting van de vijand worden geworpen, daarom zocht men grote sterke kerels om de klus te klaren, deze groep groeide uit tot een elite eenheid en stond hoog in aanzien.
Deze vorm van werpgranaat raakte in de tweede helft van de 18de eeuw in onbruik, maar het begrip Grenadier bleef bestaan, het 1ste Regiment Grenadiers wordt opgericht in 1837 en geniet van de naam Keurregiment met een vlammende granaat als symbool. Menig zeer hoog geplaatste personen zoals Leopold II werden ingelijfd bij de 1ste Grenadiers, het regiment had tot taak diverse Koninklijke Prinsen op te leiden.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog waren de Grenadiers op het strijdtoneel in Antwerpen, daar trachte men tevergeefs Duitse aanvallen af te slaan, later vinden we ze terug aan de ondergelopen Ijzervlakte waar de Duitsers worden gestopt.
In de Tweede Wereldoorlog waren de Grenadiers aktief aan het kanaal Gent-Terneuzen en in Rumbeke waar ze tot de laatste dagen vochten, Grenadier Majoor Piron was in Engeland bij de Belgische strijdkrachten waar onze bevrijding in het geheim werd voorbereidt. Na de Tweede Wereldoorlog verblijft het 1ste Grenadiers sinds 1946 te Soest in kwartier Steenstraete.
Er komt in 1989 een einde aan de zogenaamde Koude Oorlog, Glasnost en Perestroïka onder het presidentschap van Gorbatsjov doen het Warschau-pact en het ijzeren gordijn omvallen, het beeld van de gevaarlijke Russische Beer gaat teloor en de Navo Strijdkrachten hebben geen verder nut meer om Duits gebied te bezetten. Alle Navo Troepen worden stelselmatig teruggetrokken in de beginjaren '90, het regiment 1ste Grenadiers fusioneert met het 1ste Carabiniers Prins Boudewijn.
Meer dan 50 jaar lang was kazerne Steenstraete te Soest de thuishaven van de Grenadiers. Op de samengestelde foto's van de hierboven zien we de groet aan de vlag, een dagelijkse gebeurtinis in een militair kwartier, bij deze opname (s) die ik maakte in de vroege lente van 1962 weet ik zeker dat veel bekenden en vrienden van toen afgebeeld staan, helaas onherkenbaar maar als iemand een vermoeden zou hebben van..... mogelijks sta ik daar wel tussen, graag een seintje.
Op terugweg van Tielen heide, als gids van het peloton stap ik als eerste rechts.
Iedereen die drie maanden in Turnhout is geweest zal waarschijnlijk soortgelijke foto's bezitten, ze werden genomen door een fotograaf uit de buurt, de man had op deze manier een extra bijverdienste, al was je niet verplicht tot kopen na ontwikkeling.
Van het station in Turnhout tot de kazerne Majoor Blairon was een tiental minuten stappen, toch was ik er al in geslaagd om de woede van de leidinggevende sergeant over me heen te halen.
Ingang van de kazerne, wagenwijd geopend om ons medogenloos te verslinden en te hervormen tot dappere strijders.
In de gebouwen op het gelijkvloers achter de gedenksteen aan de vlaggemast was de troepenkantine, ik ben daar tijdens de drie maanden durende opleiding slechts twee of drie maal iets gaan drinken. De meisjes achter de tapkast hanteerden een dicipline eigen aan het leger, daarom gingen we liever ergens de stad in, b.v. schuin rechts over de uitgang van de kazernepoort was een cafeetje waarvan de naam me is ontgaan, maar de meeste recruten waren daar te vinden. De jukebox (toen vollop in de mode) speelde er steenvast het toenmalige succes van La Paloma in de versie van Freddy Quinn.
Dagelijkse vertoning op de binnenkoer, schouwen van de troepen of vlaggegroet een van de meest intense momenten in de kazerne.
Troepenkamer klaar voor inspectie, alles netjes geordend zoals het hoorde, het gewerenrek uit mijn tijd in deze kamers ontbreekt echter, dat was geplaatst midden in de gang juist voor de tafel. Met zekerheid staat vast dat in deze kamers veel brieven zijn geschreven aan soldatenliefjes over liefde en heimwee.
Troepenkantine, volgens de meesten ongezellig en kil.
