20 july die dag vertrokken we naar duitsland een mooie zomerse dag het blauwe van de moezel schitterde voor onze deur een paadje omgeven door groen wandelden wij af direct kwamen we bij ons huisje het huisje was met een trap naar boven binnen zag het er wel echt leuk uit 's avonds na een wandeling in het dorp gingen we slapen maar die nacht vergeet ik niet gauw ik wou naar beneden gaan en vond de lichtknop niet ik zocht verder en opeens voelde ik de trap onder mij te laat ik viel zeven granieten treden naar beneden gelukkig viel het nog mee met wat schaafwonden ,blauwe plekken en een buil kwam ik ervan af dagen lang was ik bang om gelijk welke trap af te gaan we reden dan maar met de wagen rond door druivenstreken en groene bossen het was wel prachtig maar een echt leuke vakantie werd het niet
ik mis je zo zoveel dat ik je het niet kan zeggen je fijne woorden je sterkte bij het ziek zijn je moed en kracht de lach en de zorg voor je gezin altijd was jij het die zoveel deed die steeds open stond voor anderen ik weet niet hoe het daar zal zijn zo dicht bij moe en ba maar ik mis je en mijn tranen zijn enkel voor jou
gisteren is slechts een herinnering morgen is slechts een droom maar vandaag prettig geleefd maakt van gisteren een prettige herinnering en van iedere komende dag een droom vol hoop geniet daarom van vandaag
een laatste keer schrijft men 2008 een laatste blik op de klok denkend van hoe was het jaar je sluit even je ogen zegt dan heel stil ja , het was wel goed doch gaan je gedachten naar hem ,je broer die vecht tegen het ziek zijn wiens hoop zo sterk is zo liefdevol wordt omringt en dan weet je dat enkel een klein deeltje zo een diepe pijn kan zijn en je hoopt dat volgend jaar ook voor hem een jaar van geluk zal mogen zijn
vandaag een paar dagen voor het nieuwe jaar wil ik even terug denken 26 jaar terug om precies te zijn in dat jaar leerde ik mijn man kennen en ook zijn drie kinderen zelf had ik drie kinderen na een jaar samen te zijn kregen we samen een zoon we waren gelukkig drie jaar later traden we in het huwelijk en werden wij een nieuw samengesteld gezin een gelukkig gezin twee jaar later kregen we nog een zoon dat maakte ons gezin compleet met zijn tienen waren wij toen Sylvia was de oudste en heeft nu zelf een gezin van vier lieve kinderen Sandra was de tweede oudste Natacha was nummer drie ook zij heeft drie dochters en de vierde kondigt zich aan dan heb je nummer vier ,Sabina de volgende vier zijn allemaal zonen Davy ,David ,Marco en Koen ik bewonder hen stuk voor stuk hoe ze hun leven opbouwen en achter hun kinderen staan daarom ook onze beste wensen voor allemaal
misschien zeg ik weinig als ik bij je ben probeer mijn tranen te bedwingen voor jouw hou ik me ook sterk maar diep in mijn hart daar ben ik bang bang om wat nog komen moet maar toch wil ik je bijstaan je bezoeken als het kan doodgewoon praten met een meelevend hart
in mijn ogen staan vaak tranen als ik denk an jou jij die altijd zo speciaal was zo eenvoudig laat nu een dapper engeltje je helpen door deze strijd je kracht geven om te vechten tesamen met je vrouw ,je kinderen je allerliefste kleinkind mag je met hen nog een heel leven lang genieten dat is mijn wens voor jou
hoe vaak lopen we niet even bij jullie langs en voelen diep in ons het gemis al zolang is het geleden dat we nog samen aan de tafel zaten of buiten in de tuin nu denken we nog vaak hoe zou het zijn mochten jullie nog bij ons zijn zouden jullie , moeder en vader nu gelukkig zijn daarboven en op ons neerkijken zouden jullie zien hoe het verandert is en dat ook wij elkaar niet vaak meer zien of horen enkel wij twee nog nu rond allerheiligen denken we nog meer aan jullie aan die twee mensen onze ouders
wat gaat het toch snel en worden kinderen groot de ene dag nog baby bij vader op de schoot nu hebben ze zelf kinderen onze oogappeltjes acht lieve kleinkinderen
onze oudste is al 15 Danny is zijn naam hij heeft nog twee zusjes en een broertje Daisy is er 14 Lindsay al 10 Kristof is er drie
Ines vervolgt het rijtje zij is er al vier zij heeft nog twee zusjes ze maken veel plezier Ilona is een schatje van bijna drie zij zorgt goed voor Fleurtje een klein poppemie van 2 maanden
en dan nog ons prinsesje Angelina is haar naam zij woont in 't verre Spanje
al deze mensjes zijn zo speciaal want het zijn onze kleinkinderen echt allemaal
waneer de dageraad zweeft langs de nachtelijke nevels ontfermt zich het zonlicht over de natuur ze koestert de warmte van de aarde opent het wolkendek met blauwe luchten en ik kijk naar de witte wolken die menig figuur in zich meedragen alsof het tekeningen in zich schuil houdt voortdrijvend in de wind
Ik ben mannaerts andrea, en gebruik soms ook wel de schuilnaam gedichtenschrijfster.
Ik ben een vrouw en woon in mol (belgie) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 23/05/1955 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schrijven van gedichten ,bloemschikken.
