gisteren zo onverwacht stond je voor de deur met je snoetje zo zacht uit het verre spanje kwam je even voorbij met je mama en je oma het werd een blij weerzien na bijna een jaar en wat was ik gelukkig lieve angelina wat ben je al groot en heel binnenkort komen wij nog eens naar je toe
de eerste lentegeuren toveren zich in het hemelse terwijl de laatste winterdraden gesponnen worden nog grijzend over de daken heen splijten de wolken open lentefris ontwaakt het eerste bloemetje in al zijn eenvoud
je hebt gdroomd je hebt gehoopt , gekoesterd getroost je hebt er gezocht , gevonden , kwijtgespeeld je bent er begonnen , opnieuw begonnen en nog eens je hebt er gegeven , gekregen en gedeeld je hebt er geleefd
kijk ik zo eens naar jou dan weet ik hoe gelukkig ik wel mag zijn je bent dan ook mijn liefste iedere dag ben je er gewoon soms zonder woorden maar ik vaak met een klein woordje van graag zien je geeft enorm veel om je kinderen en kleinkinderen dat maakt me trots op jou ik hoop dat we elkaar nog lang mogen gelukkig maken want het is nu al bijna 27 jaar echt geluk mijn man ,ik dank je daarvoor
iedere dag even luisteren naar de tranen van vriendschap welke zorgen andere mensen hebben hoe zij er mee omgaan gewoon wat lachen leuke dingen doen met elkaar of gewoon hen ook begrijpen er voor hen zijn dat maakt vriendschap zo belangrijk
20 july die dag vertrokken we naar duitsland een mooie zomerse dag het blauwe van de moezel schitterde voor onze deur een paadje omgeven door groen wandelden wij af direct kwamen we bij ons huisje het huisje was met een trap naar boven binnen zag het er wel echt leuk uit 's avonds na een wandeling in het dorp gingen we slapen maar die nacht vergeet ik niet gauw ik wou naar beneden gaan en vond de lichtknop niet ik zocht verder en opeens voelde ik de trap onder mij te laat ik viel zeven granieten treden naar beneden gelukkig viel het nog mee met wat schaafwonden ,blauwe plekken en een buil kwam ik ervan af dagen lang was ik bang om gelijk welke trap af te gaan we reden dan maar met de wagen rond door druivenstreken en groene bossen het was wel prachtig maar een echt leuke vakantie werd het niet
ik mis je zo zoveel dat ik je het niet kan zeggen je fijne woorden je sterkte bij het ziek zijn je moed en kracht de lach en de zorg voor je gezin altijd was jij het die zoveel deed die steeds open stond voor anderen ik weet niet hoe het daar zal zijn zo dicht bij moe en ba maar ik mis je en mijn tranen zijn enkel voor jou
gisteren is slechts een herinnering morgen is slechts een droom maar vandaag prettig geleefd maakt van gisteren een prettige herinnering en van iedere komende dag een droom vol hoop geniet daarom van vandaag
een laatste keer schrijft men 2008 een laatste blik op de klok denkend van hoe was het jaar je sluit even je ogen zegt dan heel stil ja , het was wel goed doch gaan je gedachten naar hem ,je broer die vecht tegen het ziek zijn wiens hoop zo sterk is zo liefdevol wordt omringt en dan weet je dat enkel een klein deeltje zo een diepe pijn kan zijn en je hoopt dat volgend jaar ook voor hem een jaar van geluk zal mogen zijn
Ik ben mannaerts andrea, en gebruik soms ook wel de schuilnaam gedichtenschrijfster.
Ik ben een vrouw en woon in mol (belgie) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 23/05/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schrijven van gedichten ,bloemschikken.
