Daarstraks in de douche geweest met de hulp van Rose. Wat een inspanning en opluchting nadien. Het gezwel op mijn buik is nu ook "goed" open, overal bloed: op mijn broek, in de wc, op de vloer. Een mens zou toch stilaan goesting krijgen om eens luid te vloeken! Oh ja, die broek is ook een probleem aan het worden. Gelukkig heb ik hier nog 2 Thaise exemplaren van op een markt voor 100 Baht/stuk. Dun katoen en met een smalle elastiek. Want de plaats tussen het gezwel in mijn lies en dat op mijn buik wordt steeds kleiner...

Bloed stinkt. Dankjewel Rose, om die stank te doorstaan, de boel die ik zelf niet kan opkuisen, op te kuisen. Bedankt om terug sterk te zijn, geen drama te zien maar een uitdaging! Gemakkelijk is anders, maar moeilijk gaat ook als 't moet. En het moet, het is niet anders. Geen luxeprobleem, geen keuze. Een feit voor onze neus waar we het mee moeten doen. Op één of andere manier. "Gedeelde smart is halve smart" en dus is het weer fijn om niet meer alleen te zijn. Insiders weten dat april en mei geen leuke maanden waren, om het met een eufemisme te zeggen. Dat is voorbij.

Mentaal is het allemaal niet te onderschatten, voor het hele gezin. De partner staat machteloos aan de kant, dat is niet fijn voor hem/haar. Maar in een hoekje gaan zitten is voor mij geen optie, dat zit niet in mijn karakter. Als er gevochten moet worden, dan zullen we vechten. En geen klein beetje maar tot de laatste snik. Terug voelen dat je niet alleen in de strijd zit, maar dat er iemand naast je staat, dat voelt heel goed. Dat geeft kracht en is misschien wel het beste medicijn!

Dankjewel Rose.