Hier kan je het verhaal volgen van een proefkonijn, mijn verhaal. Kort wat vooraf ging en wat de reden is waarom ik deelneem aan deze studie: In januari 2017 zag ik dat een moedervlek in mijn navel was beginnen bloeden. Deze werd operatief verwijderd en op zowel PET- als CT-scan nadien was niets te zien. Tot ik in augustus zelf een zwelling voelde in mijn rechter lies. Er werd in september gestart met immunotherapie. Bedoeling was om 4 keer, om de 3 weken een behandeling te krijgen met Ipilimumab en Nivolumab. Nadien zouden we verder gaan met Nivolumab. Maar dat liep anders.

Uit bloedonderzoek voor de vierde behandeling bleek mijn lever niet zo blij te zijn met de Ipilimumab. De behandeling werd stopgezet. Het duurde tot 5 januari 2018 voor we verder konden met Nivolumab. De vorige behandeling was van 10 november 2017 geleden. Dat was dus 2 maand zonder enige behandeling en dat was goed merkbaar. De kanker had niet stil gezeten en het gezwel in mijn lies was flink gegroeid. Vol goede moed begonnen we het nieuwe jaar. Maar ondanks de behandeling met Nivolumab bleef het gezwel groeien en kwamen er zelfs nieuwe bij. Conclusie: We remmen het groeiproces wel af maar ook niet meer dan dat. Daarom vroeg ik aan mijn oncoloog of er andere mogelijkheden bestaan. Niet vergeten dat immunotherapie pas sinds 2016 echt bestaat... Een echt ander medicijn bestaat er nog niet, maar er wordt hard aan gewerkt. De wetenschap staat niet stil!

In Sint-Augustinus (Wilrijk) bleek er een studie te lopen met nieuwe medicatie. Hier start het verhaal van "Patiënt 101001".