Ik ben Guy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam de belleman.
Ik ben een man en woon in Izegem (België) en mijn beroep is Bediende.
Ik ben geboren op 04/06/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Belleman, Snorrenclub en reuzen.
Sinds enkele jaren ben ik alle Belgische, Noord-Franse en Nederlandse stadsreuzen aan te inventariseren.
Algemene info Tijdens de Bevrijdingsfeesten wordt er duchtig gevierd op de pleintjes en in de wijken van Deurne. Er is een vuurwerk en een concert in het Openluchttheater van het Rivierenhof, het cultureel centrum Den Tip Feest, er zijn braderijen en reuzenommegang.
De reuzenommegang gaat door op de zaterdag van het feestweekend. Het is een grootse stoet met wel meer dan 100 deelnemende reuzen. Deurnse kent een rijke reuzentraditie met 8 eigen reuzen. De reuzen zijn op de Rode Ridder na allemaal volksfiguren uit Deurne. Er is een reus, de Preutelmadam, een grote dame van wel 150 jaar oud. De reuzenstoet ging een eerste keer uit in 1978, toen vierde men het jaar van het dorp. De stoet groeide jaar, na jaar. Vandaag is het een van de grootste reuzenstoeten van Vlaanderen.
Datum Van 2 september 2011 tot 4 september 2011
Naam organiserende vereniging De Reuzen van Deurne
Werking van de vereniging De Reuzen van Deurne onstonden in 1977 in de schoot van de vzw Turninum, aan de vooravond van het jaar van het Dorp 1978. De doelstelling was met onze Reuzin deel te nemen aan stoeten overal te lande. Tot 1996 bleven we deel van de vzw Turninum. In 2006 werden we vzw De Reuzen van Deurne.
De eerste Reuzenommegang ging uit tijdens de Bevrijdingsfeesten in 1978. Er is in 1985 een Reuzenbal gehouden, en behalve in 1983 is er sedert 1978 Het Jaar Van Het Dorp, telkens een Reuzenommegang geweest.
Straks hebben ze daar weer de heksenstoet en naar aanleiding van dit tweejaarlijks evenement wil ik hier even de reuzenheksen in de bloemetjes zetten. Zie www.heksenstoet.be.
Leeme Caduul.
Een lange, magere heks, altijd en overal met een valse witte kat. Kinderen die met haar kat in aanraking kwamen, mergelden uit en kwijnden weg.
Fyte Kwick
Ze woonde in een verrotte stulp aan de rand van het 'Vuilewaesbusch'. Met Bâmis 1699, het jaar dat de pestziekte veel slachtoffers maakte, was ze daar toegekomen. Niemand wist vanwaar ze kwam, een miswassen en verschrompeld schepsel, haar gezicht een derde te lang, men hoorde haar 'asem' piepen van op een boogscheut afstand, zo geweldig aamborstig was zij. Fyte Kwick was een waarzegster. Ze kreeg veel vreemd bezoek, vooral bijgelovige mislukkelingen kwamen bij haar te rade. Door die kunst werd zij bij de toveressen gerekend die een akkoord met de duivel hadden aangegaan. In de winter van 1739-'40 is Fyte plots verdwenen, zonder het minste teken van leven achter te laten. Het 'Vuilewaesbusch' is in de Eerste Wereldoorlog verdwenen en niet meer herplant, maar voor de oorlog woonde daar een bejaarde boerenwerkman E.B., die nog de plaats wist aan te wijzen waar Fyte Kwicks stulpje gestaan had. Het stond op een driehoekig stuk grond van een tiental meter, overgroeid met biezen, duivelsklauw en kwikkruid dat men vruchteloos probeert uit te roeien.
Tanneke van Hulle
Ze bewoonde haar eigendom 'den Slangenmeersch' aan het gehucht ''t Vergif'. In haar schortenzak had ze een 'dozeke... slangenzalf'. Waar ze kwam, zaten de doeken van 't kind vol teenbijters of vonden ze orenkruipers in de wieg. Zijzelf zou aan haar einde gekomen zijn door de beet van een giftige slang.
Sefa Bubbels
Jozefa Bubbels is DE HEKS der heksen in Beselare. In de eerste stoet trok ze alleen op als 'ferme klosse', breedgeschouderd, 'streus' en sterk als een eikenboom. Achter haar rug noemde men haar 'de Reuzenheks'.
Dokke van d'Heulebeke
Ze woonde aan de 'Mispelaerebeek' en was vermaard als kaartlegster en handkijkster. Het liep in het woord dat ze met de duivel omging. Toen ze stervende was, zat er aan het einde van haar bed een zwarte geit. Toen ze niets meer hoorden en durfden binnengaan, vonden ze Dokke morsdood, het hoofd achterste voren gekeerd. De duivel had haar nek omgedraaid... 's Nachts laaide heel het kotje af, met het lijk van Dokke erin. Niemand durfde het ooit nog aan daar een huis te bouwen.
Meele Crotte
Zij was portierster op het kasteel. Als de Markies niet thuis was, zond ze de schooiers schimpend weg met de woorden: "'t Es crotte". Op het kasteel had ze een grote kennis van kruiden en planten opgedaan en ze kweekte vooral reuzenpaddenstoelen. Ze verwierf grote vermaardheid als 'karrenlapster', maar ze kwakzalverde zodanig dat er op de duur meer geiten stierven dan dat ze er genas.
Treeze Belle
Ze woonde in ' 't Hoenstraetje' en leurde met galgenjongen en allerlei verdachte waren. Ze was bij wet verplicht haar bezoek met een handbel aan te kondigen. Op die manier konden de moeders tijdig hun kinderen in veiligheid brengen, om zeker niet met haar in aanraking te komen.
Calle Bletters
Haar ware naam was Katrien Belettere, dochter van smid Pieter uit de 'betoverde smesse' in de Wervikstraat. Calle leerde haar kunsten uit een groot toverboek. Ze kon de paarden schuw en koppig maken, zodat die weigerden te werken, tot wanneer ze belezen werden.
Clette t'Aendgat
Haar echte naam was Coleta Vandendycke. Ze was immers gevonden langs de 'stratendijk' bij het 'Crampebusch'. Later woonde ze bij de 'Gavermeerschen'. Het was een teilematooie (= belachelijk opgetooide vrouw) met een gegoten 'zeemtote'. In haar baalschorte zat er altijd een pulleke met toverdrank, een afkooksel van 'rode smerte' en 'siljadoone' en op haar rug droeg ze een wissen mande om 'overscheuten' (= overschot) en brokkeling van brood in te bergen voor de 'keuns' die ze kweekte. Het was wel een heel speciaal soort konijnen... met drie oren. Vrouwen in verwachting haastten zich een greep zout aan de deur te leggen. Dat hield het kwaad tegen.
Babbe van D'Eijerpanders
Babbe was een lelijk, oud, versleten vrouwtje dat ervan verdacht werd kleine kinderen te laten wegkwijnen. Opvallend was dat Babbe bij jonge moeders met een boreling als allereerste op bezoek was geweest. Dat was blijkbaar genoeg om van die vreemde oude vrouw een heks te maken.
Algemene info Het is pas sinds begin van de jaren 2000 dat er in Nieuwpoort een Reuzenstoet wordt georganiseerd. De stoet trekt om de twee jaar door de straten en langs de dijk van Nieuwpoort. Een jonge stoet, maar niet minder indrukwekkend. De Reuzenstoet brengt immers meer dan 100 reuzen uit binnen- en buitenland op de been.
Nieuwpoort heeft een rijke reuzentraditie, die tot de 15de eeuw terug gaat. Sinds jaar en dag wordt de reuzentraditie in stand gehouden door de gilde. Ze bezit een reuzenfamilie die uit 7 leden bestaat: waaronder Goliat, Griete, Puptje, Rozalinde en natuurlijk Jan Turpijn. Reus Jan is de grootste gedragen reus van Europa en is een echte mastodont. Hij heeft een lengte van 10,4 meter, weegt 750 kg en wordt gedragen door 24 dragers. Hij is ereburger van Nieuwpoort en gekend in binnen- en buitenland.
Datum 10 juli 2011
Naam organiserende vereniging Reuzengilde Jan Turpijn van Nieuwpoort i.s.m. gemeente Nieuwpoort
Werking van de vereniging De reuzengilde telt vandaag nog een 45-tal leden, waarvan 28 reuzendragers. Ze organiseren i.s.m. het stadsbestuur de Reuzenstoet.
Oprichtingsdatum van de vereniging 1923
Andere activiteiten van de vereniging Ze staan in voor het onderhoud van hun reuzen en hun erfgoed. Verder nemen ze deel aan tal van reuzenstoeten in binnen- en buitenland.
Contactgegevens van de vereniging Maria Degroote (Voorzitter) Ollevierslaan 22 8630 Veurne Gsm: 0477 81 35 56 E-mail: maria.de.groote@skynet.be
Op 10 juli 2011 ziet Nieuwpoort het opnieuw groot, heel groot. De gastheer van het gebeuren Jan Turpijn en de andere Nieuwpoortse reuzen Goliath, Griete, Rosalinde, Puuptje, Jacqueline verwelkomen er telkens een 135-tal reuzen uit binnen- en buitenland. Met zijn 10,60m. lengte en een gewicht van 760 kg. is Jan Turpijn meteen de grootste gedragen reus van Europa. Hij is de afbeelding van de burgemeester van Nieuwpoort anno 1489 die de vrouwen smeekte met de afgematte mannen mee te strijden voor de vrijwaring van de stad. En, zij vochten zo "cloeckelijck", dat Fransen, Bruggelingen en Gentenaars mochten ophoepelen. Meteen een internationale primeur voor Nieuwpoort, die daarmee in 1489 het eerste jaar van de vrouw kon vieren.
Algemene info Vroeger kwamen bedevaarders door Anzegem op weg naar het Sint-Arnolduspark om daar Sint-Jan de Doper te aanbidden voor de genezing van epilepsie.
De inwoners van Anzegem openden hun winkeltjes om koopwaar te verkopen aan de voorbijkomende bedevaarders. Omdat de meeste pelgrims ongeletterd waren, hing men aan de gevels borden met een tekening. Bijvoorbeeld een oog, dan betekende dit dat daar iets te koop was tegen oogziekten. Hierdoor "gaapten" de mensen naar de borden, vandaar de naam van 't 'Gaperke '.
Tot op heden is Anzegem nog altijd een Gapersgemeente en sedert de jaren 1960 zijn de Gapersfeesten daaruit ontstaan. Traditioneel wordt er het laatste weekend van juni eindeloos gefeest in Anzegem. Door de jaren heen zijn er Gapersstoeten met hun vermaarde reuzen, dorpsfiguren en notabelen geweest. Heel het dorp komt op straat om het dorpsfeest compleet te maken.
Algemene info De Beverenaars werden vroeger wel eens spottend 'Puitenslagers' genoemd omdat zij 's avonds met een tak van een wilgenboom de velden introkken om kikkers te vangen en die als delicatesse te verkopen.
De Puitenslagersfeesten bestaan inmiddels 30 jaar en zijn opgebouwd rond de reus Sefken De Puitenslager. De Puitenslagersfeesten zijn een volksfeest met de nadruk op traditionele elementen zoals een ambachtenmarkt, jaarmarkt, kermis, stoeten enz
Er is ook een Puitenworp, 100 000 snoepjes worden ingepakt.
Tiense reuzen verenigd... maar zonder Delta Kweiker !
Op 22 maart organiseerden ze naar aanleiding van de Nacht van de Geschiedenis in inin in Tienen een reuzenfeest met Jan, Mie, Tiske en Nieke en een reuzenstoet samen met het Davidsfonds Tienen . In samenwerking met t Havermeuleke, de Tiense Straatmuzikanten en de Ridders van Brunengeruz.
Een beeldverslag van Jannes de Leest en Vincent Agten op onderstaande links.
Er was een grote afwezige: de Delta Kweiker, het kleinkind van de reuzenfamilie. In 1980 werd het reusje in het geboorteregister van de stad ingeschreven. Sindsdien ontbreekt elk spoor...
Even terugblikken op de bijzondere levensloop van de jongste reuzen-telg. Jan en Mie, beide geboren in 1927, kregen op 12 februari 1956 een zoon, Tiske. De familie werd in 1975 uitgebreid met de vondeling Nieke, die een paar vormde met Tiske.
Het koppel werd in 1980 naar jeugdhuis De Knapzak ontvoerd door de Delta Club (Tiense radioamateurs), die een eigen reusje aan de familie wilden toevoegen. Op 22 februari 1980 (of was het nu januari... de meningen verschillen) was het zover. Bijgestaand door doker Janssen beviel Nieke van een gezonde zoon : Delta Kweiker. In hetzelfde jaar ging de Delta Kweiker mee in de carnavalsstoet en werd hij door schepen Miel Gillis in het geboorteregister ingeschreven.
Geboortakte van de Delta Kweiker. Merk op dat het geboortejaar van Nieke verkeerdelijk in 1957 wordt gesitueerd ipv 1975.
(de Tiense reuzen met de Delta Kweiker (met wit jasje), 1980, stadsarchief Tienen)
Sinds april 1980 ontbreekt elk spoor van de Delta Kweiker. Er doen verschillende verhalen de ronde over de mysterieuze verdwijning. Volgens sommigen ligt hij nog steeds in het stadsmagazijn (wat we ondertussen konden uitsluiten). Andere beweren dat hij in een vroegere manège in Utsenaken zou worden bewaard. Maar ook daar liep het spoor dood. Ondertussen zijn we de vroegere eigenaar op het spoor. Tegen beter weten in blijven we verder zoeken. Wordt vervolgd?
Weet jij waar de Delta Kweiker is of wat er met het reusje gebeurd is? Laat het ons weten via opgewekTienen@opgewekTienen.be of 0498 68 44 10. Alle tips zijn welkom !
Het Carnaval van Wellin werd voor het eerst georganiseerd in 1987 door de verrijzenis van de "Bon Géant" Wandalino (een reus van 6 meter hoog). In 1988 werd de reus vergezeld door zijn Nutons (kabouters). Pas het jaar daarop echter, in 1989, kwam dit carnaval echt tot bloei door de creatie van een serie historische reuzen door de verenigingen van elke sectie van de gemeente (in Chanly : de molenaar Henry de Thrisnes, in Halma : ridder Lambert, in Daverdisse : Jean de Daverdisse, ...). In 1990 en 1994 werd het gezelschap aangevuld met vrouwe Wellin en Godefroid van Wellin. Dit indrukwekkende en levendige carnaval wordt opgeluisterd door acrobaten en de befaamde macrâles de Lomprez. Ook met vele groepen uit de gemeente Wellin, maar eveneens uit Frankrijk, Nederland, ...
We zijn niet verantwoordelijk voor mogelijke wijzigingen van data en/of programma's. Gelieve contact op te nemen met de organisator voor uw vertrek.
Mythische stadsfiguren, dat is een van de onderwerpen die aan bod komen in de veertiende editie van de Venlose Katernen.
Jac Geurts schreef het verhaal over de mythische stadsreuzen Valuas en Guntrud. Daarin komt ook Gertruid Bolwater terug. Bolwater speelde volgens de overlevering een heldhaftige rol tijdens het beleg van Venlo in 1511.
De huidige Valuas-pop werd voor het eerst genoemd in de Venlose stadsrekening van 1486, als deelnemer aan de Onze Lieve Vrouwe-processie. In deze processie werden allerlei Bijbelse figuren uitgebeeld, zoals de Keulse Sint Ursula met haar elfduizend maagden en de heilige Christoffel met het Jezuskind op zijn schouders. De reuzenpop stelde de reus Goliath voor, die werd verslagen door de kleine David. Later werd de naam Goliath soms vervangen door (of verbasterd tot?) 'Vulluijes', 'Volluas', 'Falluijes', 'Falluus', 'Voluis' en - voor het eerst in 1708 - 'Valuas'. Vanaf 1536 vermelden de stadsrekeningen ook een vrouwelijke reuzenpop; 'de vrouw van Goliath', 'de reuzinne' en later ook 'de Goliathinne' genoemd. Het geliefde tweetal nam niet alleen deel aan de processie, maar verscheen ook op de Sint Janskermis (rond 24 juni).
Toch was niet iedereen gecharmeerd van Goliath en zijn vrouw. In de periode 1632-1637, toen een protestantse magistraat in Venlo de scepter zwaaide, gold er een verbod op het uittrekken van de Mariaprocessie, waaraan ook de reuzen deelnamen. Bovendien kwam de bisschop van Roermond tot twee keer toe tegen het reusachtige echtpaar in het geweer. In 1719 drong bisschop D'Ongnies er bij de Venlose magistraat op aan om de 'soogenoemde Folias ofte Goliath' en diens vrouw uit de Mariaprocessie te verbannen, omdat de dansende reuzen en hun dorstige dragers de plechtigheid van de stoet zouden verstoren. Vanwege de populariteit van de poppen kon de magistraat dit niet over zijn hart verkrijgen, maar hij bepaalde wel dat het echtpaar voortaan helemaal vooraan moest lopen. Waarschijnlijk kwamen Goliath en zijn vrouw zo voor het eerst in contact met schutterij het Akkermansgilde, waaraan ze tot op de dag van vandaag verbonden zijn; de schutters beten namelijk van oudsher de spits af in de processie.
In de zomer van 1747 zette bisschop De Robiano opnieuw de aanval in op Goliath en zijn Goliathinne. De bisschop wilde de processie vrijwaren van alle soorten pracht en praal, die volgens hem alleen maar de aandacht afleidden van het allerheiligste. In een boze brief aan de Venlose magistraat schreef hij dat de 'stomme en versmaedelijcke statuen' van Goliath en zijn vrouw voorgoed uit de processie moesten verdwijnen. De magistraat gehoorzaamde, tot groot verdriet van de Venlonaren. Men bedacht echter een ingenieuze oplossing om de reuzen terug te halen: na enkele jaren te zijn opgeborgen, werden de poppen in 1751 weer opgeknapt en omgedoopt tot Valuas en zijn (vooralsnog naamloze) gade. Valuas zou de hoofdman zijn geweest van de Bructeren, een Germaanse stam die aan het begin van onze jaartelling op de rechteroever van de Rijn woonde. Na een verloren oorlog met naburige stammen leidde hij zijn volk in 96 na Christus naar de Maas, waar hij Venlo stichtte. Dit verhaal, dat zoals gezegd in 1754 voor het eerst werd opgetekend, was volkomen fictief; waarschijnlijk werd het speciaal voor deze gelegenheid verzonnen.
Nu ze van hun religieuze identiteit waren ontdaan, kunnen de poppen opnieuw hun opwachting maken op de Sint Janskermis. Sindsdien zijn ze nooit meer uit het stadsbeeld verdwenen. Valuas en zijn vrouw Guntrud - zoals ze in de twintigste eeuw is gedoopt - hebben de tand des tijds glansrijk doorstaan. Hoewel de reuzen in de loop der eeuwen zowel van uiterlijk als van identiteit zijn veranderd, laten ze bij speciale gelegenheden nog steeds graag hun gezicht zien en maken ze een dansje. Bij het afscheid van Hotel-Restaurant Valuas gaf Frans Swaghoven in 1998 opdracht voor het vervaardigen van een sculptuur die Valuas en Guntrud (volgens de legende de stichtersvan Venlo) moest voorstellen. Van het kleine formaat werden 300 beeldjes verkocht. Het origineel (1999) is geplaatst op de hoek Deken van Oppensingel - Keulsepoort naast het oudste tankstation van Nederland bij het Limburgs Museum.
Sinds 1959 kun je de reuskens van Borgerhout opeten.
Ze zijn te koop bij Driessen.
Daar kreeg ik ook dit boekje.
Vraag: Als de reuzekens Borgerhout verlieten om koning Boudewijn te vieren, was dat dan naar Parijs? Wie deze vraag omstandig en gemotiveerd beantwoordt, krijgt van een pakje reuskens.
Pagina uit "De zoete provincie. Ambachtelijke specialiteiten uit Antwerpen", p. 8. Een uitgave van de Syndicale Unie voor het Brood-, Banket-, Chocolade- en IJsbedrijf
2011 is voor Landen een belangrijke datum, een verjaardag ! Landen viert dan zijn 800ste jaar als stad. Het kreeg omstreeks 1211 zijn stadrechten uit de handen van hertog Hendrik I van Brabant.
Om deze verjaardag te vieren zullen in de loop van het jaar 2011 meerdere feestelijke activiteiten opgezet worden. De rijke geschiedenis van Landen, het grote potentieel en diversiteit van zijn bewoners, de vele organisaties en de zeer diverse locaties vormen de basis van deze projecten. Iedereen uit Landen en deelgemeentes wordt erbij betrokken: als toeschouwer, medewerker of organisator. "Iedereen out Attenhoave, Bets, Eiliksem, Eizemoal, Laene, Loar, Neerlaene, Neirewing, Rumsduirp, Woasmont, Houtem, Uiverwing, Wang en Weizere zen wellekome. Een van de pijlers van de 800-jaar viering is Reuzenachtig Landen : de bouw van 4 nieuwe reuzen !
In 1957 zagen de reuzen Tits en Tra in Landen het levenslicht, zij werden plechtig ingehaald met een parade door de Stationstraat. Netske en Tinneke kwamen uit Walshoutem : op 8 maart 1970 werden zij ereburger van hun gemeente, ze zijn het laats gesignaleerd in 1998 tijdens de Landense carnavalstoet.
Landen wil tijdens het feestjaar van 'Landen800' een eeuwenoude traditie in ere herstellen. We werken samen aan REUSACHTIG LANDEN. We willen met de hulp van iedereen reuzen maken, veel reuzen, elk dorp zijn reus, elke groep zijn reus, ...
Op vrijdag 24 juni 2011 komen alle reuzen uit alle uithoeken van Landen naar de Stationsstraat. Zij zullen tijdens het grote Défile zich van hun beste kant laten zien, en vieren Het Reuzenfeest.
De Zottegemse reuzen bestaan uit twee families. Aan de ene kant heb je Cambrinus en Cambrina, met hun tweeling ; aan de andere kant zijn er Sotto en Johanna.
Voor de geschiedenis van Cambrinus moeten we zo'n honderd jaar teruggaan. Omstreeks 1880 duiken ze op in de Neerstraat. Zottegem telde op dat moment goed tien brouwerijen en het plaatselijke bier was wijd en zijd bekend. Zonder enige twijfel hebben één of meerdere brouwers de reuzen gesponsord. Ze noemen hem Cambrinus, die naar de overlevering het wil, de God van het bier was. En onze reus, u zag hem allicht bij het binnenkomen aan de trap staan, wordt dan ook uitgebeeld met een pot bier in de hand. Reus en reuzin kregen een gotische kroon, kwestie van ze er wat "antiek-koninklijk" te laten uitzien.
Maar, de brouwers later het hier niet bij. Vijfentwitig jaar later vieren ze enthousiast het 75jarig bestaan van België en stappen ze mee op in de Historische en Nijverheidsstoet, met een praalwagen waaraan 10 brouwerijen meewerken. Een echte bierwagen werd het, geflankeerd door Cambrinus en Cambrina, die er tien huppelpaardjes - één voor elke brouwerij - bijkregen.
In 1938 trouwen onze reuzen. Rijkelijk laat naar onze normen, maar bij de reuzen kijkt men op geen jaartje onwettig samenleven. En zoals dat bij een trouwfeest past, laten ze zich eens goed soigneren : Cambrinus en Cambrina krijgen een grondige opknapbeurt.
Op een bepaald moment is er sprake van een kind - "Kinneken Baba" - en in 1947 komt er een dochter, "Miss Montmartre", bij, genoemd naar de Zottegemse wijk Montmartre. Van deze spruiten is vandaag geen spoor meer te bekennen. Misschien raakten ze in de vergeethoek toen het comité Neerstraat de reuzen in 1955 aan de stad schonk.
Zeker is dat het reuzenpaar in 1975 - ze zijn dan de 95 gepasseerd - een tweeling krijgt : Leo en Treeze, verwijzend naar respectievelijk de dynamische vertegenwoordiger van het wijkbestuur en zijn secretaresse.
Cambrinus en Cambrina, Leo en Treeze en nog 8 wippelpaardjes vormen elk jaar weer een blikvanger van de Zottegemse Sinksenkermis, wanneer ze op zondagnamiddag plechtig door de straten van het centrum defileren.
Het tweede reuzenpaar is Sotto en Johanna, ook al eens de reuzen van Bevegem genoemd. Het duo zou een eerste keer uitgegaan zijn in 1963, maar al in 1948 werd de aanzet gegeven met een "Sotto-groep" die toen zijn entree maakte in de reuzenstoet van Sinksenkermis.
Met Sotto en Johanna zitten we midden in de ontstaansgeschiedenis van Zottegem. Zottegem is, net als Erwetegem, Godveerdegem en Leeuwergem een typische ingahaim-naam. De oorsprong ligt bij de Frankische kolonisatie, vooral in de 6de-7de eeuw. Toen vestigden zich her en der Germaanse stammen. Hun gebied werd genoemd naar het stamhoofd, waarbij telkens dezelfde constructie werd gevolgd : de naam van het stamhoofd + ingahaim. Dat laatste betekent vrij vertaald de woonplaats van de lieden van. Leuk is dat de persoonsnaam toentertijd verwees naar de kwaliteiten of gebreken van de man in kwestie. Nemen we het voorbeeld van Hundelgem en Beerlegem, respectievelijk afgeleid van Hundilo-ingahaim en Barilo-ingahaim, waarbij Hundilo Hondje en Barilo Beertje betekent.
Zottegem (1088, Sottengem) heeft ongetwijfeld zijn naam te danken aan een zekere Sotto. Je krijgt dan Sotto-ingahaim > Sottingem > Sottegem >Zottegem. Sotto is een vleivorm, een troetelnaam, zoals vandaag Marksken voor Mark, Hansken voor Hans, enz. Maar, nu wordt het een beetje ingewikkelder want de vleivorm Sotto kan teruggaan op zowel Suto als Swooto. Suto betekent, weten we niet. Swooto daarentegen kan wel worden verklaard. In de naam zit duidelijk een woord waarop zowel het Nederlanse zoet als het Engelse sweet teruggaan. Dat is trouwens de betekenis van Swooto: zoet, waaronder we moeten verstaan dat het Zottegemse stamhoofd een lieve man moet zijn geweest. Normaal had de naam moeten evolueren van Swooto naar Soeto en zaten vandaag niet met Zottegem opgezadeld, maar luidde de naam van onze stad Zoetegem.
Nevele telt vijf reuzen: Wouter van Nevele, Johanna van Beveren, Gust van Kerrebroek, Mie van De Kouter en Margriet Van de Voordestraat.
Identiteitskaart Wouter van Nevele en Johanna van Beveren
1. eigenaar: Feestcomité Niet Versagen
2. contactpersoon: Feestcomité Niet Versagen, Filip Vervaeke, tel. 09 371 51 12
3. Grootte en gewicht Wouter Van Nevele : 3,25 m - 40 kg; Johanna Van Beveren : 3,20 m - 35 kg
4. Het zijn gedragen reuzen
5. Aantal begeleidende personen: voor beide reuzen zijn samen vijf personen nodig.
6. Geschiedenis van de reuzen De twee Nevelse reuzen hebben historische namen uit de 12de eeuw. Toen was Rudolf van Mortagne heer van Nevele en ook kastelein van Kortrijk. De heren van Nevele bezaten heel wat eigendom en renten in het Kortrijkse. Rudolf van Mortagne was gehuwd met Johanna van Bethune. Het edel paar kreeg in 1251 een zoon die ze Wouter heetten. Hij ging de geschiedenis in als heer van Nevele en kastelein van Kortrijk. Wouter van Nevele huwde in 1284 met Johanna van Beveren en van Diksmuide. Ze was ook vrouw van Pamele en ze werd geboren in Diksmuide in 1254. Ze was de dochter van Dirk, heer van Diksmuide en van Beveren, en van Margareta van Beveren. Zowel Wouter van Nevele als zijn vrouw Johanna van Beveren blijven als reuzen vereeuwigd in de gemeente Nevele. Wouter deed zijn plechtige intrede op Pinksteren (Sinksen) 1956. Johanna vervoegde hem in 1957. Tijdens de Sinksenoptocht op 9 juni 1957 huwden ze in Nevele in aanwezigheid van getuigen mevrouw Arthur Dias, mevrouw Medard De Neve, de heren Adhemar De Pauw, burgemeester en Medard De Neve, voorzitter van het feestcomité. Ook de reuzen van Deinze en Brugge waren van de partij op de huwelijksplechtigheid. De reuzen haalden regelmatig het regionale nieuws in De Gazet van Antwerpen, Het Nieuwsblad, Het Volk en Het Laatste Nieuws.
7. Enkele technische gegevens: Wouter van Nevele Wouter is 3,25 meter hoog, heeft een omtrek van 2,60 meter en weegt 40 kg. Hij is gekleed in wapenrok met maliënkolder, een mantel in donkerrode stof gevoerd met blauwe zijde. Aan een gordel is een zwaard bevestigd en op de borst prijkt zijn familiewapen: een schild bestaande uit een zilveren veld met rood kruis. Dit wapen ontvingen de Heren van Nevele uit handen van de Graaf van Vlaanderen voor hun verdiensten tijdens de eerste kruistocht. Op zijn hoofd draagt Wouter een helm.
Johanna van Beveren Johanna is 3,20 meter hoog, heeft een omtrek van 2,40 meter en weegt 35 kg. Johanna draagt een rok in blauw fluweel en een kleed met borststuk 'Coll de sall' in lichtblauw en geborduurd met zilveren versiersels en medaillons. Ze tooit zich met een ketting met medaillon en op het hoofd draagt ze een kroon versierd met witte zijde.
8. Ontwerpers van de reuzen De hoofden en handen zijn vervaardigd uit beschilderd hout door Médard De Cloet. Het bovenlichaam is uit aluminium vervaardigd en het onderlichaam uit vlechtwerk. De kleren zijn ontworpen en vervaardigd door het huis Médard De Neve-Baele.
9. Diverse info Beide reuzen zijn in het bezit van een reuzen-eenzelvigheidskaart en een reuzen-trouwboek.
------------------------
Identiteitskaart Gust van Kerrebroek en Mie van de Kouter
1. eigenaar: Wijkcomité Kerrebroek
2. contactpersoon: Wijkcomité Kerrebroek, Marc De Pauw, tel. 09 371 76 76
3. Grootte en gewicht van de reuzen Gust van Kerrebroek : 3.30 m - 30 kg Mie van de Kouter : 3,40 m - 30 kg
4. Het zijn gedragen reuzen
5. Aantal begeleidende personen: per reus zijn twee personen nodig
6. Geschiedenis van de reuzen Gust van Kerrebroek werd in 1981 gemaakt naar het voorbeeld van de honderdjarige Gust De Maegt, een eenvoudige arbeider van de wijk Kerrebroek in Nevele. Mie van de Kouter zag in 1995 het levenslicht ter gelegenheid van het 50-jarig jubileum van de Kerrebroekfeesten in Nevele.
8. Ontwerpers van de reuzen geraamte: aluminiumconstructie Hertoge; hoofd: kunstkeramieker Achiel Pauwels; kapsel en kostumering: kunstenares Denyse Van Doosselaer
3. Aantal begeleidende personen: minimum drie personen.
4. Geschiedenis van de reuzin Margriet Van de Voordestraat werd in 2008 gemaakt naar de fysionomie van de honderdjarige Margaretha Van Loocke. De reus werd gedoopt ter gelegenheid van een volksfeest ter ere van Margaretha die op 22 november 2008 honderd jaar werd. De doop had plaats op 23 november 2008.
5. Enkele technische gegevens Margriet is 3,70 meter hoog, heeft een omtrek van 3,20 meter en weegt 50 kg. Het geraamte van de reus is opgebouwd uit lichte, doch sterke materialen. Een kegelvormig geraamte vormt het lichaam, flexibele metaalbuizen volgespoten met piepschuim vormen de armen. Hoofd en handen zijn gemaakt van gekauwd papier (papier maché). Voor de kledij werd gekozen voor een zwarte rok met knopen en strik en een bloes met kantversiering en manchetten. De reuzin draagt een ovalen camé rond de hals en heeft een bloem (margriet) in de rechterhand. Aan de linkerarm draagt ze een handtas. De reuzin draagt ook een bril. Een ingenieus systeem stelt de drager in staat het hoofd te doen draaien, wat een verrassend effect heeft.
6. Idee, ontwerp, uitvoering en medewerking Robert Bockaert, Johan Cornelis, Julien De Baets, Sabine Dejan, Cecilia Jonckheere, Ignace Neerman, Bea Van De Velde, Marc Van Doorselaer, Marcel Van Yperen.
7. Diverse info De reuzin is in het bezit van een identiteitskaart.
Zoals de molens en de belforten maken ook de stadsreuzen deel uit van het cultureel patrimonium van Noord Frankrijk. De oudste (zoals Les Gayant van Douai) dateren reeds uit de 16de eeuw, de jongste van enkele weken geleden... Sinds het begin van 1990 groeide de reuzenpopulatie in Noord-Frankrijk met minstens één per maand, teken dat de interesse om nieuwe reuzen te bouwen er nog steeds is en de vraag naar deze stadssymbolen navenent. Voor de eerste keer is er een inventaris opgemaakt geworden : Gérard Torpier, de voorzitter van de 'Ronde des Geants', komt op 560 aktieve reuzen. Deze lexicon, onder de vorm van identiteitsfiches, verteld het verhaal van 250 onder hen. Iedere reus wordt voorgesteld met zijn karakteristieke eigenschappen, zijn oorsprong, enkele legendes en een foto. Evenementen gelinkt aan deze regionale reuzentraditie en een komplete overzichtsinventaris, alsook een massa aan onuitgegeven dokumenten en informatie, vervolledigen dit boekwerk. Een waardevolle aanwinst in de boekenkast van de liefhebber van het gegeven.
Het is uitgegeven bij Editions RaveAnceau en kost 19.
Nota van Terre de Géants : Gerard Torpier is jammergenoeg overleden enkele weken na de uitgave van zijn boek. We zullen hem in onze gedachten herdenken als een fervent voorganger in het wereldje van de stadsreuzen. Door zijn kennis en doordrevenheid was hij een van de deelnemers ter erkenning van de reuzen door de UNESCO, door de Géants et Dragons processionnels de France et de Belgique als immaterieel patrimonium van de Mensheid.
De Confrérie van de Vaantjesboer wil het reuzenerfgoed in Halle laten herleven èn laten opleven. Het heropwekken van de interesse voor de Halse reuzen begon in 2007 door de oprichting van de Confrérie rond de stadsreus Vaantjesboer. In 2009 kreeg de Confrérie het reuzengezin van de Stieweg overgedragen door de laatste burgemeester van de Stieweg, Pater Pax. Sindsdien komen reuzen Romeo Vandenstieweg, Juliette Vandecommerce en hun dochter Rooske geregeld opnieuw onder de Hallenaren. Een hoogtepunt was hun deelname aan de 2de Reuzenstoet van Halle.
De heropstanding van deze reuzenfamilie en de activiteiten rond Reus Vaantjesboer deden vooral bij de oudere generatie Hallenaren de harten sneller slaan. Maar ook de huidige generatie Hallenaren krijgt opnieuw interesse in deze unieke folklore. We hopen stilaan ook dat de reuzen van Sint-Rochus en de reuzen van de Brusselpoort opnieuw ooit het levenslicht zullen zien.
Om die interesse in de reuzen verder aan te wakkeren besloot de Confrérie al in 2010 om een nieuwe reus het levenslicht te laten zien.
Wie of wat wordt het ?
Een reus is de verpersoonlijking van een bijnaam (zoals de Vaantjesboer) of een ambacht of beroep (zoals de reuzen van de Stieweg als handelaars). Dikwijls zijn het ook mythische of historische figuren. Die beslissing moet dus nog vallen binnen de Confrérie en zal pas in de lente van 2011 bekend gemaakt worden.
Beleving
Reuzen worden gedragen door hun medestadsgenoten, letterlijk en figuurlijk. De geboorte van de nieuwe reus moet een echte belevenis worden voor alle Hallenaren van vandaag. De Confrérie wil in 2011 héél Halle laten uitkijken naar hun nieuwe reus. Net zoals de generatie van 1958 uitkeek naar de komst van Reus Vaantjesboer. Daarom start Halle nu de actie Wie wordt de nieuwe reus van Halle?. Op dit moment staat immers nog niet definitief vast wie of wat de nieuwe reus zal uitbeelden.
Zeker is dat het een iets of iemand moet worden die nauw met Halle verbonden is. Als het een persoon is die uitgebeeld wordt is dit een manier om die persoon in kwestie te eren voor zijn of haar inzet in het volksculturele leven in Halle. Als het een ambacht of verpersoonlijking is het een ambacht of activiteit die zeer sterk met de stad verbonden is. Alle wegen liggen nog open. Wie weet zal de Confrérie wel de hulp inroepen van de Hallenaren zelf.
De acties zullen lopen via de website www.vaantjesboer.be , via de facebook-pagina van de Vaantjesboer en via De Streekkrant en De Zondag, mediapartner van Wie wordt de nieuwe reus van Halle?.
Concept en het maken van de reus
De reus wordt gebouwd met vereende krachten. De Confrérie van de Vaantjesboer vond nog een echte mandenvlechtster dankzij de vereniging AMBACHTEN NU, waarvan de voorzitter en de secretaris in Halle bleken te wonen ! Maar dat bleek niet alles te zijn. Een van de grondleggers van de vereniging was zowaar Arthur Langen Tuur Agneessens te zijn. De mandenvlechter die het eerste lichaam van Reus Vaantjesboer vlocht in 1958. Kan het mooier zijn !
Ambachten nu brachten ons in contact met mandenvlechtster Lieve Lieckens uit Keerbergen. Na wat heen en weer ge-e-mail gaf de Confrérie opdracht om een reuzenlichaam te maken. De reus moest ongeveer 3m50 worden en is intussen ook al klaar.
Op zaterdag 4 december ll. werd het lichaam van de nieuwe reus door de Confrérie met de hulp van Transport Vandenbrande naar Halle overgebracht. Momenteel overnacht de reus tijdelijk in de loods van de Werkgroep Mariaprocessie.
Het hoofd zal gemaakt worden door kunstenaar Luc Van Ruysevelt en voor de kledij staan Mieke en Sonja, de kleermaaksters van de Confrérie in.
Op mijn schrijven naar Erfgoed Anzegem kreeg ik van Hilde Dhaeze op 13 December, 2010, 11:42 het volgende...:
"Er bestaat een reus in de deelgemeente Tiegem, die heet Tobi. Het feestcomiteit Tiegemberg draagt er zorg over en heeft dit jaar nog de kledij vernieuwd. Ook Anzegem en Vichte hebben reuzen, daarvoor moet ik nog informeren en laat ik u nog iets weten. Alvast succes met uw zoektocht !"
VEURNE/ALVERINGEM/LO-RENINGE De politie van de zone Spoorkin reikt Spoorkinreuzen uit. 'Wie veilig rijdt, krijgt een sleutelhanger van de reus Spoorkin, het logo van onze zone', aldus korpschef José Clauw.
En weet je wat nu het mooie is ? Op mijn eenvoudige vraag of ik voor het archief van de vzw Reuzen in Vlaanderen een paar van deze sleutelhangers kon afhalen, kreeg ik er van de sympatieke korpschef 5 stuks opgestuurd ! Hartelijk dank, José !
(noot : het is niet alleen een mooie sleutelhanger - inclusief Led-lampje als je op het politielogo duwt - maar tegelijk een reuzen-collectors-item) --------------------- En het bleef niet bij enkele sleutelhangers ! Op 30 januari ontving ik nog een pakket van de politie van Veurne met een mooie rangeermap en een geel fluo-hesje met opschrift.
Iets om een voorbeeld aan te nemen, politiezones !!!
En daar komt de Reuzenstoet. Ergens in de verte dan toch, op de foto moeten we het nog doen met het voorspel: de trommelaars. We zullen nog maar even wachten, ze zullen zo komen.
De foto is genomen in Borgerhout op de hoek van de Helmstraat en de Van Montfortstraat, op de achtergrond de niet meer bestaande school.
Op de Kermis 2005 werden twee nieuwe Sint-Margrietenaren aan het publiek voorgesteld ! Rene en Reynolda De Schavuit, zijn het nieuwe reuzen-duo van Sint-Margriete. De feeskomiteit van Sint-Margriete was dan ook reuze-fier op hun twee jongste aanwinsten die de taak als promotor voor het eigen streekbier "Sentse Schavuit" op zich wilden nemen !
Op zondag 23 juli 2005 namen de reuzen voor het eerst deel aan de kermisstoet en als slot van de stoet werden zij op het kermisterrein gedoopt door gelegenheidspastoor E.H. R. Buysse ! Op bijgevoegde bladzijde kan u de doopceremonie nalezen.
WAT VOORAF GING :
Tijdens de voorbereiding van Kermis 2005 ontstond het idee om met de Feestkomiteit van Sint-Margriete zelf een reus te bouwen. Een oude modeltekening uit de archiefkast van Pierre werd aangepast en hertekent door Danny. En al meteen werden het twee verschillende tekeningen voor de draagstructuur van een reus. Eentje voor een man met een flinke bierbuik en een tweede voor een vrouw met een welgezette boezem ! Terwijl Dan Mortier aan de hoofden boetseerde, werden de draagstructuren gerealiseerd door Danny, ALex en Luc. En een aantal weken voor de kermis werden de kleren samengesteld en genaaid door Eveline met de bereidwillige hulp van Christa en Cathalijn. Een heuse klus als je weet dat de reuzen 4m. hoog zijn en Reynolda een borstomtrek heeft van 3,5m.
De namen Rene en Reynolda zijn geïnspireerd op "Reynaert de Vos" die de hoofdrol speelde in de voorbije twee kermissen en wiens identiteit ook streekeigen is aan Sint-Margriete en Sint-Laureins. De Schavuit verwijst uiteraard naar ons eigen streekbier "Sentse Schavuit" welke voor de kermis 2004 door de Orde van de Sentse Schavuiten op de markt werd gebracht !
GELEGENHEIDSREUZEN VAN SINT-MARGRIETE
Voor de kermis van 2005 werden nog 2 reuzen gebouwd ! Een eerste reus was volledig eigen kreatie en konstruktie van Rene Pollé. Zelfs het hoofd en de kleren werden zelf vervaardigd. De nieuwe reuzin werd Nancy genoemd.
Een tweede reus kwam er op vraag van de Gezinsbond van sint-Margriete, om met een kinderreus Flor vertegenwoordigd te zijn in de Reuzenstoet ! Ook hiervoor werd de konstruktie en het hoofd verzorgt door Rene Pollé, terwijl de gezinsbond voor de kledij zorgde.
OUDE REUZEN VAN SINT-MARGRIETE
De allereerste reuzen van Sint-Margriete werden echter op de Comer geboren. Ter gelegenheid van Comerkermis in 1969 werd Dokke, de patrones van de Comerratten gebouwd. Zij werd toen vergezeld door de Comerratten, een groep kinderen gehuld in rattepakjes !
Ter gelegenheid van Sint-Margrietekermis in 1970 werden Hans en Grietje gebouwd, geïnspireerd op het gelijknamige sprookje !
Het bestaan van de reuzen was bij jongere generatie in Sint-Margriete al bijna vergeten, tot we met de Feestkomiteit voor de kermis van 2004 op zoek waren naar passende reuzen voor onze Reynaertstoet. De oude reuzen waren nog in onberispelijke staat bewaard en werden dan ook meteen vanonder het stof gehaald voor deelname aan deze stoet.
De enige echte SENTSE SCHAVUIT is een amberkleurig bier van 6,5° Alc. Koel gereserveerd in een kelkvormig glas van 33 cl, is het een biertje om van te genieten !
Sentse Schavuit is een Belgisch bier, gebrouwen en gebotteld door Brouwerij Van Steenberghe te Ertvelde voor de Orde van de Sentse Schavuiten
Om het Leader+ project "Ondeugend Sente" van het Cultureel Adviesorgaan Sint-Laureins een extra dimensie te geven, en daarmee ook de identiteit en streekeigenheid van Reynaert de Vos in Groot Sint-Laureins te versterken, kwam de Feestkomiteit van Sint-Margriete op het idee om een nieuw etiketbier op de markt te brengen. Hiervoor werd de Orde van de Sentse Schavuiten opgericht en sinds de Inhuldiging in Sint-Jan van de "Reynaert-Route" en de "kermis 2004" van Sint-Margriete, kan men in Groot Sint-Laureins heerlijk genieten van een echte Sentse Schavuit.
Reeds meerdere plaatselijke café´s en Tavernes hebben de Sentse Schavuit op hun bierkaart staan, en partikulieren kunnen gerust een kratje afhalen bij Drankenhandel Nico Rammelaere in Sint-Laureins en Drankmarket Goethals in Bentille ! Mocht uzelf voor een of andere gelegenheid de Sentse Schavuit willen schenken, aarzel dan niet en contacteer gerust een van de leden van de Feestkomiteit Sint-Margriete of de plaatselijke drankenhandel. Het bier is tevens verkrijgbaar op het Vat, maar best van al blijft het 33cl Flesje, koel gereseveerd in het Kelkvormige glas !
