Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek. Heb je een vraagje ? Mail het me rechtstreeks en ik zorg in de kortste tijd voor antwoord.
vandendriessche.guy@telenet.be
De avonturen van 'De Izegemse Snor' Dit is een 'blog' van, over en voor alle 'moustachen' in Vlaanderen, Nederland en verre omstreken.
De laatste nieuwtjes staan steeds vanboven. Voor vroegere berichten moet je terugscrollen of het archief induiken. Er is ook een zoekprogramma ter uwer beschikking.
Je kunt er mijn persoonlijke, maar ook evenementen en avonturen van andere 'snorren', al dan niet in clubverband, meebeleven en nalezen.
SNORREND !
31-07-2008
Project Moustache
Project Moustache
Hoofd- en snorredacteur Horskaer van Eraserhead is geïntrigeerd door het fenomeen van die lichaamsbeharing. Wat vindt ie de snor toch een prachtig ding! De keuze om een snor te laten staan, getuigt in de eerste plaats al van een gigantisch gevoel voor mode. Maar daar blijft het soms bij. Horskaer ziet het als zijn plicht om de mensheid te wijzen op de verschillende soorten snorren die er bestaan in dit mensenleventje. Een juiste snor vinden, dat gaat niet over één nacht ijs. Een snor weerspiegelt een man zijn ego, imago en visie op het leven. Bovendien kan je per speciale gelegenheid een aparte gezichtskapsel ontwikkelen. Horskaer neemt het voortouw.
Geniet mee van de wonderbaarlijke reis in de wereld der persoonlijke moustaches van Horskaer. En is die reis niet belangrijker dan de bestemming?
7. Snor Met Sik
De Snor met Sik is ook wel gekend als de Snor met Pit. Over Pitt gesproken, die cocksucker van een Brad heeft opeens ook besloten dat een snor hip is (zie elders in dit blog...). Hij doet echter geen diepgaand onderzoek naar de juiste snor, hij zal daar wel een stylist voor hebben. Zo kan het ook, maar mijn bedevaart is dan toch meer van de filosofische en nobele aard. Grote inspiratiebron voor deze snor zijn de helden geheten Cowboys en meerbepaald de Cowboys van Deadwood. Seth Bullock is zowat het coolste personage ooit neergezet en laat er geen twijfel over mogelijk zijn: dit gezichtskapsel heeft een ongezien cool-waarde. Kijkt u zelf maar!
6. De Beuzzesneu
'De Beuzzesneu' betekent niet meer of niet minder dan BZSN, wat op zijn beurt dan weer Baard Zonder Snor wil zeggen. Deze look wordt in sommige gevallen ook al eens de kabouterbaard bestempeld. Bij snorredacteur Horskaer konden we dan toch eerder spreken van een kindonvriendelijke kabouter of alleszins eentje die met het verkeerde been uit bed was gestapt. Anyhow, dit lichaamskapsel is ideaal tijdens de winter. Een warm donslaagje om het lichaam langs de buitenkant te beschermen, maar dan wel ongelukvrij, want door de vrijgemaakte bovenlip, kan ook het lichaam langs binnen verward worden door het nuttigen van een jat warme soep, zonder dat de snor besmeurd wordt. Kortom een winterse Win-win-situatie.
5. Het eilandje
Het eiland is strikt genomen geen snor, maar het is wel een verdomd populair gezichtskapsel. Het concept is even simpel als geniaal, het is eigenlijk een coupe-a-la-jatte, maar dan op de kin. Inderdaad, gewoon een strookje, een matje op de kin laten staan. Geïnspireerd op de ietwat stijvere mijnheren, als Ivan Sonck en Hugo Coveliers Maar toch ook hanteerbaar ook pakweg een Groen!-congres.
4. Het ringbaardje
Een snor die naadloos overloopt in een baard, dat is ook leuk, hoor. Een ringbaardje heet dat soms inspiraatsieloos. Maar het is echt leuk! Een geschoren foefke, alee getrimd, want helemaal geschoren is het geen snor meer natuurlijk. Een leuke afwisseling voor het dagelijkse leven.
3. Moustache Espagnol
31 juli werd aangekondigd als de warmste dag van 2008. Wie beter dan uw held kan zijn gezichtskapsel daar aan verfijnen. In een unieke combinaatsie van de gemiddelde Spaanse Toreador en een nobele heer begin jaren 20, met een vleugje Freddy Mercury, tracht uw snorpionier er even zwoel uit te zien als het weder. Ideaal voor een zomerse strandwandeling. Qua look raden wij u een witte linnen broek aan.
2. De walrus
Om indruk te maken op andere alfamannetjes kan je altijd een walrussnor laten groeien. Gewoon de zijkant van de snor laten zakken. Hoe denk je anders dat Nick Cave aan zijn status is geraakt? Of waarom alle vrouwen van truckchauffeurs zich geen zorgen maken als manlief in het buitenland zit te rijden. Pure macht is deze snor. Horskaer koos voor een tedere versie.
1. De basissnor
Iedereen moet zijn basissnor aftasten. Gewoon de bovenlip behaard laten. Ideaal voor de dagdagelijkse werkroutine.
We hebben wat met kunst bij de Europese Snorrenclub Antwerpen... We hadden al onze Tony (kunstschilder), Marc (bronsgieter), Hanzz (caricaturist)... en aan dat lijstje van snorren-sympatisanten kunnen we nu ook nog onze 'snor van 't Stad 2008' toevoegen, want, wat eigenlijk nog niet zo bekend is, is dat voormalig bokskampioen JeanPierre Coopman ook een begenadigd kunstschilder en beeldhouwer is. Zo gaf hij van 12 juli tot 28 juli een tentoonstelling van zijn werken in Gent. En nog wel op een boot !
Een foto-impressie van mijn solo-bezoekje aan deze expositie op zondag 27 juli :
Het voorsteven was sfeervol ingericht als zomerterras, maar de tentoonstelling zelf was binnenin het ruim.
De vzw Kunstschip Gandavus Portus (met als huidige naam Alphonse Frida ll) dat aan de Visserijkade ligt, leent zich uitstekend tot dergelijke manifestaties.
Goed gekozen tijdstip ook, want de 'gentse feesten' waren nog volop aan gang en er was daar dus veel verkeer aan de 'spits-aak'.
Hier samen met de kunstenaar en de nieuwe burgemeester van Gent, Dhr. Daniël Termont.
Ja, het was warm daarbinnen !
Herlinde en JeanPierre bij een van haar favoriete werken : een 'zegevierende Coopman' (een thema die trouwens meer voorkomt in zijn werken)
We werden er gastvrij ontvangen door de kunstenaar en zijn vrouwtje Yasmin, die ons rond de klok van vier uur tracteerde op een lekker glaasje wijn (het werden er al vlug meer...) en een warme hap.
En waar de ESA verschijnt, is een grap of een grol nooit veraf...
Het was weer al eens een aangename ontmoeting met onze Westvlaamse leeuw...
Het Kunstschip'Gandavus Portus' (met als huidige naam Alphonse Frida II),wil kunstenaars en hun projecten een haven bieden, een unieke context om werken te kunnen voorstellen. De v.z.w. wil zo een springplank bieden aan jonge kunstenaars allerhande: kunstschilders, beeldhouwers, fotografen, dichters, jonge modeontwerpers...
Het schip is een binnenschip van het type Spits met een lengte van 39 meter. Het was het laatste schip dat vertrok uit de oude scheepswerven van Moerbrugge (Oostkamp).
Deze boot biedt niet alleen vele mogelijkheden op gebied van tentoonstellingen, er is ook de mogelijkheid om er allerlei andere evenementen te organiseren, zoals modeshows, kleine concertjes, lezingen... Het schip is tevens verplaatsbaar voor eventuele rondreizende tentoonstellingen. De thuishaven is momenteel de Visserij te Gent, maar wachten wij nog op een vaste ligplaats.
Dit is een nog niet zo oude veteraan met keizerlijke bakkebaarden, die ik spotte op het defilee ter gelegenheid van onze Nationale Feestdag. Hij draagt een 'fourragère' of erekoorden op de linkerschouder in rood en blauw : - het rode koord is het ereteken voor militairen die in een hachelijke situatie reddend gehandeld hebben... - het enkel blauwe 'Libanon-koord' wordt alleen gedragen door de soldaten van het 44e pantser-infanterie battaljon 'Johan Willem Friso'.
De Izegemse caricaturist'Hanzz' is stilaan een 'ouwegetrouwe' van de Europese Snorrenclub Antwerpen aan het worden, enerzijds door zijn mooie snor en anderzijds door zijn werken die hij nu reeds enkele jaren schenkt aan onze vereniging ter gelegenheid van 'snorren-benoemingen'. Daarom zijn wij dan ook met een delegatie prompt naar zijn tentoonstelling gaan kijken in Sociaal Restaurant 'Pas Partout' in de Jeruzalemstraat in hartje Brugge. Tegen de middag waren de ESA-leden reeds aan de soep bezig als ik en Herlinde in gezelschap van bronsgieter en ESA-sympatisant Marc Claerhouter en zijn vrouwtje Magda ook aankwamen.
Je had er een meerkeuze-menu dat varieerde van koude vegetarische schotel tot steak-au-poivre.
In afwachting van de koffie, onderhield Marc goed zijn toehoorders...
Voor Magda en ik mocht het wel iets meer zijn dan een koffie...
Marc is meer de man van de chocolade...
Herlinde op dieet, dus ... water !
Dan kregen we onder leiding van Lut (Hans zijn vrouw) een rondleiding langsheen de verschillende opgehangen caricaturen.
Lin had al direct haar favoriet gevonden : de aartslelijke tronie van Robbie Williams.
Nog vlug even op de groepsfoto voor de aanvang van de rondgang door Brugge Centrum.
We passeerden er een prachtige muurklimmer met een al even prachtige bloem : de passieflora caerulea.
Een heel eigenaardige geveldecoratie van een opticien-winkel...
Op de Eiermarkt was het tijd voor een drink... En we vonden, ondanks de massa mensen, toch nog een terrasje bij Don Quichote.
De straatanimatie was al volop op gang...
Maar we hadden nog maar pas plaatsgenomen op het terras van de Don Quichotte, of het begon daar te gieten ...!
Dus met z'n allen naar binnen. Daar ging het feest verder en werd de spot gedreven met de 'stofspots'.
Niets gaat boven een lekkere Jupiler.
Het ging dan verder richting station om de ESA-leden op de trein te krijgen. Maar eerst nog langs het kleinste straatje en het meest gefotografeerde bruggetje van Brugge.
En wie zien we daar terug ? Jaja, de vuurspuwers van op de Eiermarkt !
Richting station liepen we nog even langs het Wallepleintje waar we nog eens de inwendige mens laafden met een biertje, een warme choco of een frisdrankje in de brasserie van mijn neef Peter.
En die Premium Kriek smaakte !
Kunstschilder Tony vergreep zich dan weer aan een Kwak...
Bronsgieter Mark zweert bij chocomelk...
... en ESA-voorzitter Willy zie je duidelijk genieten van zijn 'Brugs blondje'...
En na al dat fruitig fris gerstennat, moet je je niet verwonderen dat de verwarring toesloeg...
Nog een 'chanse' dat iedereen met zijn eigen vrouw thuisgekomen is.
Al bij al weer een gezellige ESA-uitstap en een aangenaam verrastte Hans.
Fizroy is het hipste en meest creatieve plek om te shoppen in Melbourne. Een klein kwartiertje met de tram en je bent al op het nostalgische Brunswick street dat het hart vormt van old Melbourne.
Vroeger scheen men hier op blote voeten rond te lopen met bloemen in hun haar en gitaren om hun nek. Nu is het nog steeds de wat alternatiever kant van Melbourne maar hebben de yuppen ook hun hang-out hier gevonden.
De 9 straatjes in Amsterdam is het meest vergelijkbare met Fitzroy. Hier vind je ook voluit restaurants (Vegie bar is echt een aanrader!), cafes, bars (Bimbos is super met 4 dollar pizzas!) en clubs (Nightcat is the place to be voor late night salsa), maar ook heerlijke tweede hands boetiekjes en designer schatkisten.
Cocktail bar The Black Pearl is met zijn heerlijke inrichting, smaakvolle cocktails en goddelijke barmannen een must-do when in Brunswick!
Op donderdagavond 10 juli waren de leden van de Europese Snorrenclub Antwerpen te gast op de Wichita Ranch in Hof ter Velde aan de Meerlaanstraat in het Westvlaamse Meulebeke, alwaar 'Snor van 't Stad 2008' JeanPierre Coopman en zijn vrouwtje Yasmin ons, samen met nog tientallen fans en sympatisanten, hadden uitgenodigt op zijn verjaardagsfeest 'in cowboy-stijl'.
En of we in Country- en Westernstijl en -stemming waren !
Het was er reeds volle bak ambiance en we installeerden ons knusjes vlakbij de dansvloer.
Ook de Temsense belleman Gerard, die tevens erelid is van de ESA, en zijn vrouwtje hadden speciaal de verplaatsing gemaakt om bij deze feestelijkheid aanwezig te zijn.
Dat koeienvellen-giletje heb ikzelf gemaakt...
Wereldreizigers Mark en Christiane hadden speciaal hun uit Amerika meegebrachte kledij aangetrokken.
Iedereen had natuurlijk kadootjes bij, dus ook wij en ESA-voorzitter Willy Dupon riep ons allen tesamen op de dansvloer voor de overhandiging van het kartonnetje Franse champagne, die voor de gelegenheid ludiek gedrappeerd was met een Vlaamse-Leeuwenvlag.
Daarop werd 'het snorrenlied' aangegeven door 'voorzanger' Guy en kon het publiek het refrein meezingen. En het feest barstte los.
Drie muzikale acts volgden elkaar op : een machtige imitatie van het Elvis-repertoire, een melige nabootsing van Will Tura en een Rock§Roll Band die de decoratie van de muren deed daveren !
Tijdens de pauzes draaide een DJ aangename Country§Western muziek en ook Willy kon niet aan de verleiding weerstaan om met zijn 'cowgirl' Liliane enkele pasjes op de dansvloer te performeren...
En dit kreeg natuurlijk navolging...
Tussendoor demonstreerden de echte 'line-dancers' hun kunnen...
Omstreeks 22.00 uur was er ook een koud buffet 'self service' wat voor iedereen een welkome hap was.
Aan het uiteinde, beeldend kunstenaar Marc Claerhout en vrouwtje Magda die als sympatisant van de ESA zo weinig mogelijk feestelijkheden met deze snorren wil missen...
En het moet gezegd : het was heerlijk !
En ja hoor, die ESA-cowboys waagden zich na enkele pintjes warempel ook aan een dansje...
Ik ontmoete er ook nog enkele recente vrienden en wat kennissen van vroeger : Europees kampioen 'Suger' Jackson en zijn trainer Ronald waren enkele van de eregasten, alsook Izegemse Karate-Jitsu trainer Jan Delaere.
En geloof me : onder die hemdsmouwen zitten spieren... !
... en knijp maar eens goed door als Ronald of Jan je een 'polleke' geven...
En het moet gezegd : hoe later op de avond, hoe gekker het er aan toeging !
Jaja... het was omstreeks 02.30u toen we besloten huiswaarts te keren.
Normaal was er slaapgelegenheid voorzien voor de mensen die veraf woonden, maar die besloten dan toch maar om diezelfde nacht nog naar huis te rijden.
Het was een fantastische feest en iedereen heeft ervan genoten !
De reclame mannen van Crispin Porter & Bogusky hebben weer eens een nieuwe Burger King website gelanceerd ter ondersteuning van de nieuwe Amerikaanse campagne rond de Western Whopper.
VolgensPetmoustache.com heeft iedereen een inner cowboy in zich en wat heeft elke cowboy behalve een cowboyhoed en een paard ... een snor.
Vandaag zaterdag 5 juli ging het richting Oud-Turnhout waar ESA-clublid Louis Dierckx aangesteld werd tot "Snor van..." zijn gemeente. De Antwerpenaren met het openbaar vervoer vanuit Antwerpen : snelbus naar Turnhout en een overstap naar Oud-Turnhout.
Daar werden we, onder grote persbelangstelling,ontvangen door een sympathieke Burgemeester die de ceremonie opende. Eerst het woord van de Burgervader, gevolgd door Voorzitter Willy Dupon van de E.S.A.
De eerste indruk, aldus de eerste Burger van Oud-Turnhout was al heel positief. En dat is zo gebleven. Lovende woorden over het feestvarken en onze club, informatie over een gemeente die wij, Antwerpenaars, niet al te goed kennen. Maar Nederlanders des temeer. Een groot aantal Noorderburen komt daar wonen en leven. Om het vele groen én de financieële voordelen. Uiteraard. Je kunt het een beetje vergelijken met Brasschaat en Schilde en zo...
In zijn speech tekende Willy Dupon de Louis af als het prototype van de échte Bourgondiër, met het hart op de rechte plaats en altijd goed gezind. Kortom, een levensgenieter. Hij hoort dus wel degelijk bij de Europese Snorrenclub.
Na de gebruikelijke uitwisseling van de kadootjes, volgde er een receptie met een natje en een droogje, een prettige babbel met het Schepencollege en ook de broer van Europees Commissaris Karel Van Miert, Leo, was onder het gezelschap.
Wij hebben echter de kop van de receptie gemist vanwege filevorming ter hoogte van de werkzaamheden rond StNiklaas, maar 'den entree' was daarom niet minder vrolijk !
Een sympatieke burgemeester die ook graag een pintje drinkt... zo zien we het graag.
Nog even een shownummertje op de trappen van het gemeentehuis...
Daarna ging het met een wagonnetje naar het bezoekerscentrum in het natuurgebied 'De Liereman'.
Er waren er bij die dachten dat ze hun buskaart in onderstaand gleufje konden pinnen...
Maar voor de aanvang van een korte natuurwandeling met de lokale gids, konden we toch nog eens proeven van enkele lokale specialiteiten : de Gageleer en het Pijpestrootje.
Gagelbier...de vergelijking met Duvel was al gauw gemaakt.
"Pardon, meneer, mag ik even voelen of die echt zacht is...?" Iets wat Eddy al vele malen heeft moeten ondergaan...
De spraakzame gids vertelde ons over lokale heksenverhalen, de bijencultuur en de gagel, een plantje dat gebruikt wordt om bieren te kruiden.
De struik was zowel een medicinale als toverplant en werd bijvoorbeeld bij kiespijn gebruikt. De struik is ook insectenwerend. Daarnaast wordt de plant toegepast bij het leerlooien en de gele bloemknoppen als verfstof gebruikt.
Ook wordt de struik vanwege de bitterstof in de bladeren in plaats van hop gebruikt bij het brouwen van het Duitse Grutbier, dat daardoor langer houdbaar is. In Denemarken worden de twijgen gebruikt bij het bereiden van de zachte Gagel-jenever (Porsesnaps).
Daarna waren wij te gast op het "domein" (zo mag je het wel noemen) van Louis en zijn dame voor een uitgebreide BBQ.
Gelukkig waren er party-tenten voorzien, want af en toe viel er toch wat regen uit de lucht.
Voorzitter Willy werd er zowat vrolijk van...
Ook Fredje, onze mascotte, was van de partij, en deze keer niet in t-shirt maar in een heus overhemd met das !
Als whisky-liefhebber, kreeg Louis dan nog een lekkere borrel aangeboden, alsook een gesigneerd album van Kiekeboe, 'De snor van...'
Van zijn zoons kreeg Louis deze mooie 'snorrenspiegel'.
Tot slot werd het Snorrenlied nog eens aangegeven.
Na veel 'totentrekken'...
... eindelijk een geslaagde foto !
Tegen de klok van 19.30u moesten de Antwerpenaren al terug op de bus naar de koekestad. Ik moest er met mijn vrouwtje ook vandoor, want ik had een stadsomroepers-concours in het Nederlandse Ravenstein 's anderendaags (zie www.bloggen.be/belleman).
Het was een prachtige dag, goed georganiseerd, het weer was OK (op enkele druppels na...) , de Burgemeester was simpa, de Louis in optima forma. Ook de twee nieuwe leden Mon en Freddy (anciens van de vroegere Antwerpse snorrenclub) voelden zich hun op eerste clubdag al meteen in hun sas. Everybody happy. En zo hoort het in de E.S.A.
(Met dank aan Roland, Eddy, Annie en Lin voor de foto's)
(Volgende happening de verjaardag van Jean-Pierre Coopman. Je hoort er straks meer van op dit blog....)
NORTH AMERICAN BEARD AND MOUSTACHE CHAMPIONSHIP 2008
NORTH AMERICAN BEARD AND MOUSTACHE CHAMPIONSHIP 2008 July 5, 2008
The Whisker Club will be hosting the North American Beard and Moustache Championship on July 5, 2008. The event will take place in Bremerton, Washington, USA. All of those with facial hair from around the corner or around the world are welcome to compete. Some say that Washington State is the Switzerland of America and we would like you to see for yourself. The championship will follow the rules as seen in World Beard and Moustache Championships. With the 2009 World Championship in Anchorage, this would be a great time to learn about international championships. For a view of other competitions take a look at the Whisker Club galleries or friends page linked to many different clubs. So make the arrangements, pack the costume and pomade, have some fun and meet new friends.
The Whisker Club is a not for profit club and will donate proceeds to what we feel are two very deserving charities. The Benedict House was built and is operated by Catholic Community Services. The Washington Veterans Home at Retsil will also be adding a new homeless shelter for veterans. The club is proud to be able to help the community with the help of our generous sponsors.
The Whisker Club hosted the North American Beard and Moustache Championship on July 5, 2008. The event took place in Bremerton, Washington, USA. All of those with facial hair from around the corner or around the world were welcome to compete. The photo above was taken from the location of the competition, the Elks Lodge BPOE 1181. The championship followed the rules as seen in World Beard and Moustache Championships and included men from several American states, Canada, England, Sweden, Germany, and India. Some interesting photos and video were done by the Seattle Times newspaper and Newsweek. For a view of other competitions take a look at the Whisker Club galleries or friends page linked to many different clubs.
Following is a list of the winners and pictures of this event will be posted soon.
First PlaceNatural Moustache - Michael Scheurich
Second Place Natural Moustache - Rod Littlewood
First PlaceDali Moustache- Leo Litowich
First PlaceHungarian Moustache- Bo Jonsson
Second PlaceHungarian Moustache- David Alber
First PlaceFreestyle Moustache - Paul Slosar
Second PlaceFreestyle Moustache - Larry Holm
Third PlaceFreestyle Moustache - Andy Lear
First PlacePartial Beard / Natural- Greg Smith
Second PlacePartial Beard / Natural- John Jurgens
Third PlacePartial Beard / Natural- Scot Hunsperger
First PlacePartial Beard / Chinese- Paul Mullen
First PlacePartial Beard / Musketeer- Tyler Campbell
Second PlacePartial Beard / Musketeer- Glenn McGarigle
Third PlacePartial Beard / Musketeer - Robert Dally
First Place Freestyle Sideburns - Joerg Diamantopoulos
Second PlaceFreestyle Sideburns- Lamoyne Jevne
Third PlaceFreestyle Sideburns- Steven Criss
First PlacePartial Beard / Freestyle- Gary Johnson
Second PlacePartial Beard / Freestyle - Charles (Lou) Lewis
Third PlacePartial Beard / Freestyle- Dan Sederowsky
First PlaceFull Beard / Garibaldi- Steve Soli
Second PlaceFull Beard / Garibaldi- Frank Madera
Third PlaceFull Beard / Garibaldi- Jon Javor
First Place Natural Beard with Styled Moustache - MP Singh
Second PlaceNatural Beard with Styled Moustache- Brett Walker
Third PlaceNatural Beard with Styled Moustache- Sam Sederowsky
Het blijft niet zo simpel, een goede frituur in Brussel uitkiezen. Iedereen heeft ook zo zijn eigen favoriete voorkeuren waaraan zon eetbarak moet beantwoorden: de Bickys moeten impécable zijn ofte de frieten vooral vers gesneden, terwijl een derde zwicht voor de geniale stoofvleessaus van het huis.
'Chez Moustache' is een frituur die in een huis is gevestigd, aan de Waversesteenweg (vlakbij Buedts richting Chasse). De frietjes bij 'Chez Moustache' zijn van variabele kwaliteit, maar hij heeft lange openingsuren. Het volk is er soms, tja, hoe zullen we het zeggen, wat marginaal. Maar de frituur is het allerminst : de snor achter de toog aanvaard bijvoorbeeld zonder problemen maaltijdcheques. En de gewone cola met citroen, in België nog quasi onvindbaar, die staat hier gewoon tussen de andere blikjes (uit Frankrijk geïmporteerd).
"Verberg deze snor dat ik ze niet zien kan....of wees er trots om en toon ze ? " Alle ingrediënten om wat piment in het leven van een koppel te brengen.
2004 Official Selection Venice Film Festival, Italy 2005 Best Foreign Film, Créteil International Film Festival, France 2005 Best Film Audience Award, Sao Paulo Short Film Festival, Brazil 2005 Best Short Film, Cinekink Film Festival, New York, USA 2005 Festival Diploma Molodist International Film Festival, Ukraine 2005 Audience Award Winner, Palm Springs International Film Festival, USA 2005 Best Transgender Short, Hamburg Gay & Lesbian Film Festival, Germany 2005 Best First Film, Montecatini Film & Video Awards, Italy 2005 Best Screenplay Sydney Mardi Gras Film Festival 2005 Best Female Short, Lavender Pikes Film Festival, Colorado, USA
Hij draagt al jaren een snor tot hij op een bepaalde dag, om zijn vrouw te verrassen, zijn snor afscheert.
Maar niemand blijkt het op te merken, omdat niemand zich nog herinnert dat hij ooit een snor droeg... Of hoe een leven zijn gang gaat met of zonder snor...
Willy Moustache ontvangt ons op een doordeweekse dag in z'n langs de Mechelsesteenweg te Willebroek heiligdom, waar wij op de uitnodiging van de gastheer ingaan en samen met hem een lekkere koffie slurpen. Buiten is de eerste bittere koude reeds voelbaar, al kunnen we uiteindelijk terugblikken op een "warm" gesprek.
Hij vertelt ons zn levensverhaal. Hij werd in 1937 te Bornem, in een kamertje vlak boven een café geboren. Hij liep academie en tekenschool. Hij heeft twee jaar lang (niet als pater !) in een klooster vertoefd. "Ik voelde me daar thuis omdat ik van Onze Lieve Heer, of ge daar nu in gelooft of niet, een gave had gekregen die uitzonderlijk was qua tekenen en schrijven" vertelt Willy Moustache, die van Bornem uit naar Puurs trok, waar hij zowel "Café Excelsior" aan het voetbalplein, als "t Schuurke", de eerste dancing uit de streek, heeft opengehouden, waar hij, als eerste in de jaren vijftig, twee platendraaiers liet draaien. Tot consternatie van menig scepticus die dacht dat men hem een bepaalde vorm van grootheidswaanzin op het lijf moest schilderen.
Willys Moustache kent de sfeer van het caféleven sinds 1953, toen hij nog bij zn ouders woonde. In 1956 werd hij soldaat, hij zat in Duitsland, waar hij - met de "geloofsbrieven" van de paters van Bornem op zak - gebombardeerd werd tot chauffeur van de hoofdaalmoezenier in Keulen.
"Vier maal de Ronde van Frankrijk"
In Juli 1957 was hij weer thuis. Toen zn vader ziek werd, nam hij het café over, waarna hij in het nachtleven 'binnensukkelde'. "Ik heb nog een paar jaren als fotograaf voor 'Het Laatste Nieuws' en voor de 'Gazet Van Antwerpen' gewerkt. Ik heb de Ronde van Frankrijk vier keer meegedaan als fotograaf en inmiddels café gehouden en getrouwd geraakt, al is dat later afgesprongen", vertelt Willy die, na enkele moeilijke jaren te hebben gekend, zn huidige steun en toeverlaat leerde kennen die hem de nodige zin om verder te leven, heeft bijgebracht.
Willy' Moustache, die daardoor als het ware binnenstebuiten werd gekeerd, begon in de jaren zeventig in Bornem, langs de Rijksweg, met de eerste café die "Willy's Moustache" op haar gevel kreeg. Op 8 maart 1975, in volle glorietijd, brandde z'n tempel af. Vlakbij de plaats waar ooit z'n droomcafé had gestaan, werd veertien dagen later een tent opgetrokken, waar tweeduizend man binnenkon. Ze zat proppensvol, gedurende vier jaar.
"Toekomst lag in Willebroek"
Het complex dat het afgebrande gebouw moest vervangen, was echter niet naar de zin van Willy, die van oordeel was dat het als restaurant en als dancing, in geen geval kon dienen, vermits hij zich iets heel anders had voorgesteld. Hij kwam uiteindelijk via een danszaal in Puurs en de Sixties in Buitenland Bornem, in Willebroek terecht waar hij zich, met Discotheek Willy's Moustache als uithangbord, in 1991 installeerde en waar momenteel met 36 man personeel wordt gewerkt.
Ik ben Guy Vandendriessche, en gebruik soms ook wel de schuilnaam moustache.
Ik ben een man en woon in Izegem (België) en mijn beroep is Museum-medewerker.
Ik ben geboren op 04/06/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: ESA snorrenclub, belleman Stad Izegem, motorrijden,....
Andere hobby's :
www.bloggen.be/belleman
www.bloggen.be/motorrijder
www.bloggen.be/budoka
www.bloggen.be/stadsreuzen
vzw Kunstschip Gandavus Portus
