Lieve mensen,
Wanneer onze kinderen de middelbare school doorliepen, organiseerde men traditiegetrouw voor de 6e jaars studenten, De Romereis! Hier op Linkeroever gebeurde dat onder leiding van de heer Blomme! En in 1997 hebben we met een groep van 52 jonge ouders het geluk gehad om, onder leiding van diezelfde heer Blomme, ook diezelfde Romereis te mogen mee-maken!
Het was uiteraard een fantastische beleving!
We bezochten de catacomben waar de eerste christenen in t geheim samenkwamen om te bidden, om God in hun leven te weten en te beleven.
We bezochten elke basiliek of kerk die iets of wat naam had waaronder ook de Basiliek van Sint Jan van Lateranen!
De Basiliek, "de Sint Jan van Lateranen", was voor de eerste keer een plek waar de christenen openlijk met velen en zonder schroom of angst mochten en konden samenkomen. Haar geschiedenis gaat terug tot de 4e eeuw na Christus. Op de Monte Coelio, 1 van de 7 heuvels waarop Rome gebouwd is, lag een paleis dat had toebehoord aan de het oude Romeinse geslacht van de Laterani.
Constantijn de Grote was in de ban van het christendom en gaf de aanzet om er een nieuwe staatsgodsdienst van te maken. Daarom laat hij aan het paleis van de Laterani, een kerk bouwen voor de bisschop van Rome. Het wordt de hoofdkerk voor de christenen te Rome. Gedaan met vervolging en geheimhouding
Het werd een plaats voor velen, het werd het hart van de wereldkerk.
Op 7 april 2013 heeft onze, toen pas verkozen, Paus Franciscus zijn intrek genomen in de basiliek van Sint Jan van Lateranen! Het is de plek waar hij zo gewoon mogelijk de mensen ontmoet die naar de zondagviering komen en hij spreekt geregeld over zichzelf als de bisschop van Rome.
In 1997 stonden wij daar met 52 jonge ouders van Linkeroever, in het hart van de wereldkerk. Wij die hier en nu in onze kleine Lukaskerk en onze kerk Sint-Anna ten Drieën, wekelijks samenkomen om te bidden en mekaar op handen dragen doorheen de week.
Vandaag besef ik nog meer dan toen, hoe we werkelijk tot die grote christen gemeenschap behoren. Hoe we hier christen-zijn doorheen die geschiedenis van die eerste kerk
Hoe wij hier, allemaal, een deel zijn van Gods plan!
2 jaar geleden bracht de jaarlijks zomertentoonstelling, onze kerk Sint-Anna-ten-Drieën in het middelpunt van de belangstelling van Linkeroever! Sindsdien kijken we met zn allen heel anders naar onze kerk met haar vooral door de zon, schitterende glasramen, ontworpen door Gabriël Loire, gerealiseerd door Jacques Loire!
Bij deze gelegenheid lieten we ook een tabernakel ontwerpen door Jacques Loire. Want echt waar, een tabernakel was er nooit in onze kerk geweest!
Monseigneur Bonny heeft dit ingewijd en ons toegesproken hoe sinds mensenheugenis, mensen een speciaal kistje ontwierpen om hun God reëel een plaats te geven in hun gemeenschap. Beginnend met de Ark van het Verbond in het exodus verhaal tot het bouwen van de Tempel in Jeruzalem en later de basilieken en de moderne kerken, waarin een bijzonder plek voor het wonen van God voorzien werd. Het werd tabernakel genoemd. Een tabernakel ook altijd uit bijzonder legering van koper met zilver, of zelfs goud
Maar ook sprak Mgr Bonny over de meest bijzondere plek die door niemand kon gemaakt worden
Wij! Gij en ik! Wij met ons hart, onze ziel en ons verstand kunnen de meest bijzondere plek worden waarin God kan wonen, waarin iets van God te vinden en te zien is. Ik, mijn gekregen zelf, het kan door niemand gemaakt worden
Dit geschenk kan alleen maar mooier en beter worden in verbinding met de anderen
.
Dat wij geen tabernakel hadden (in de hoofdkerk, wel een in de weekkapel, red) , is helemaal niet zo verwonderlijk!
De moderne kerken en ook onze kerk zijn veel soberder en hebben een meer alledaagse, profanere uitstraling gekregen. We bewegen er ons ook veel gemakkelijker in dan 50 jaar geleden.
De gedaanteverandering die de kerken bij ons gekregen hebben, komt niet zomaar uit de lucht vallen. Het 2de Vaticaans Concilie is hier mede verantwoordelijk.
Was de kerk voorheen Gods woning, sedertdien is het een huis van mensen en een huis van samen-komen geworden. Het 2e Vaticaans Concilie heeft vooral de nadruk gelegd op de functionaliteit van de kerk, de kerk zou bij voorkeur multifunctioneel zijn. Het mocht de plaats worden van bidden en van diaconie.
En in die geest van het 2e Vaticaans concilie mogen wij gerust verder leven
In de evangelielezing horen we hoe Jezus voor het paasfeest optrekt naar Jeruzalem. Er is een menigte van mensen verzameld. Allen bereiden ze zich voor op het grote feest der feesten: de gedachtenis aan God die de mens en zijn volk voor de vrijheid bestemd heeft. Daarom wordt er elk jaar Pasen gevierd. Jezus is erbij. Hij is vol van de gedachte aan God, die mensen verzamelt en wil omvormen tot ware vrije mensen, tot bevrijde mensen.
Jezus treft er de handelaars aan, een chaotische toestand die de heilige plaats van Gods aanwezigheid verduisterd. Hij drijft ze allen de tempel uit.
Wanneer het tempelplein leeg is en de rust wat teruggekeerd, spreekt Jezus over de tempel die Hij zelf is! De hoeksteen voor een nieuwe generatie! Hij probeert te laten horen, zien en voelen hoe heel die menigte die het Paasfeest komt vieren de ware plek is waar God kan wonen!
Hij inspireert ons om samen Kerk te zijn, om God mens te laten zijn in onze gemeenschap, om vindplaats van God te zijn voor iedereen die er behoefte aan heeft, die er door omstandigheden aanklopt
Kijken naar wie voor me zit, naast me en achter me en wat ik voor haar of voor hem kan betekenen
daarvoor komen we samen in deze kerk. Zo willen we van dit huis een woonplaats maken voor God
Mekaar steunen in het leven, mekaar op handen dragen, weten dat Jezus zei: Wat je aan de minste van Mij gedaan hebt, heb je ook aan Mij gedaan, en Waar 2 of 3 in Mijn naam verzameld zijn, daar kan Ik een menselijk gezicht krijgen, daar kan Ik zichtbaar worden.
Mekaar ook steunen hier en nu, in de steeds veranderende en vernieuwende kerkomstandigheden, is hoopvol verder gaan om samen Kerk te blijven.
Toon Hermans heeft het zo bondig en mooi neergeschreven:
Mijn liefste wens, steeds (opnieuw) geloven in de mens, niet altijd wijzen op zijn falen, maar 1000 keren weer herhalen, dat hij een deel is van Gods plan, daar wordt de wereld mooier van.
