Deze week niet over Laurent, die zelfs zou falen indien hij zich kandidaat stelt om hofnar te worden. Omdat hij niet grappig is.
Niet over ons land dat door Europa op de vingers wordt getikt omdat het de verkeerde weg opgaat met het begrotingstekort. Ze leren het toch nooit en blijven andermans geld opdoen.
Niet over paardenvlees, dat eigenlijk gezonder is dan runds, maar paniek zaaien doet veel kranten verkopen.
Niet over nutteloos en onbegrijpelijk geweld, door dronken lieden of politie.
Wat dan wél? De schoolhervorming! Dat doen ze bij ons regelmatig. Net alsof wat bestaat niet goed is of was. Daar hebben we het VSO aan te danken gehad. Geschiedenis naar de haaien, alles staat op Wikipedia. U heeft nog leren rekenen? Niet meer nodig, je rekenmachine doet dat voor jou, ook en zeker- voor integralen en asymptoten. Ik kan nog berekenen wat de uitkomst is van a²+b², maar het helpt niet om te weten hoeveel ik uitgeef in de supermarkt. Toch is onhoorbaar hoofdrekenen een ongeëvenaard gezellig spelletje dat ik met mijn kinderen speelde toen ze klein waren.
Zijn onze kinderen en kleinkinderen zoals wij vroeger? Neen. Laatst was een driejarige peuter bij zijn grootouders op bezoek, zette de televisie aan en ging met zijn kleine handje van links naar rechts over het scherm. Werd ie héél boos omdat het beeld niet naar het volgende plaatje ging! Wij kliederden nog blaadjes vol met Oost-Indische inkt! Ach, de dagen van de kalligrafie!
Onze jeugd is getraind in de fijne motoriek, dat lijdt geen twijfel. Ze kunnen met hun duimen op hun gsm een bericht van 20 woorden tikken (dat is dus niet schrijven) terwijl wij nog zitten bedenken hoeveel keer je toets 5 moet drukken om een letter L te laten verschijnen. Ze spelen (soms veel te dure) spellen op een console waarin ze zélf optreden in gewelddadige dodelijke gevechten. Ze krijgen punten en premies voor het laten ontploffen van de medemens. Fijne motoriek.
Moet je nog leren schrijven vandaag en morgen? Dat lijkt nu de laatste hype. Neen, niet nodig, de touchscreens zijn de oplossing. Of heet dat een aanraakscherm? Ik heb al wel films gezien waarin niemand nog iets neerpent. Alles digitaal of virtueel. Zelfs een orgasme.
Ik heb heimwee naar veren: Volgens het volksgeloof zorgt een zwanenveer die in het hoofdkussen van de echtgenoot wordt genaaid ervoor dat deze zijn echtgenote trouw blijft. Dit is terug te voeren op het feit dat een zwanenpaar hun gehele leven bij elkaar blijft. Aldus Wiki. De meest gebruikelijke pennen waren van ganzenveren, maar betere waren van zwanenveren, die door hun schaarste duurder waren. De balpen is intussen de Waterman van een meer democratische orde.
U had het kunnen verwachten van iemand als ik: wat is er aangenamer voor het oor dan het zachte glijden van een pen over een wit blad papier? Het neergeschreven woord is het bewijs van het uittreden van de gedachte uit onze geest. Waardoor die gedachte op zichzelf gaat staan en aan iemand anders kan worden verzonden, afgegeven of als verrassing naast het ontbijt kan gelegd. Ik heb nog nooit een dame ontmoet die een afgedrukte email verkoos boven een handgeschreven liefdesgedicht. En dan nog liefst in potlood, aantoonbaar vluchtig en mogelijk met een gommetje weer te laten verdwijnen.
Ik droom dat mijn kleinkinderen mij herinneren als schrijver, niet als toetsentikker.
