Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
29-06-2014
Lo-brug
Opnieuw een grote opkomst voor de zaterdagrit. Een flauw zonnetje, dito briesje en een temperatuur van om en bij de 20° maken er ideaal fietsweer van.
Hoewel de buienradar onheilspellende berichten doorgeeft, besluiten we om het toch maar te wagen richting Lo te rijden. Het tempo wordt door Renaud en Georges aangegeven. We draaien rond aan om en bij de 30 per uur en bereiken zonder incidenten onze bestemming.
Een bijzonder vriendelijke waardin voorziet ons van verfrissing, waarbij de meerderheid kiest voor een 'Boeteling'. Daar zal wel een verklaring voor te vinden zijn. Uw dienaar houdt het deze keer bij cola, een gevolg van een bijna uit de hand gelopen proclamatie de dag voordien.
Om de weergoden toch niet te veel te tarten kiezen we voor de kortste weg naar huis. Al na enkele honderden meters moeten we voet aan de grond zetten omdat Wim plat rijdt. Dan gaat het verder via Veurne en Nieuwpoort richting lokaal. In het laatste deel wordt er nog eens flink aan de bel getrokken; de aansporende 'klik-geluiden' zijn niet uit de lucht.
In Leffinge dan opschudding wanneer Jürgen in de remmen moet voor een auto, wegglijdt en zo op het asfalt terecht komt. Gelukkig zonder veel erg, een lichte schaafwonde aan de elleboog niet na gesproken. Toch even schrikken!
Uw dienaar moet u het verslag van de 'after' schuldig blijven, omwille van andere verplichtingen.
Wil iedereen nota nemen dat er op 9 juli een bijzondere Tour de France-rit wordt gereden. We vertrekken om 9u30 aan het lokaal en zullen de renners tegemoet rijden tot in Langemark. Tone is verantwoordelijk voor de route, u weze dus gewaarschuwd.
De tumultueus verlopen Piconrit, the day after! Zon en een zo'n kleine 3 bft, kortom alle ingrediënten om er een 'gezapig' zondagsritje van te maken. 8 ontnuchterde Placora's opteren dan ook voor de oude Sarahroute met een kleine extensie in Varsenare richting kanaal. Onder het commando van een onvermoeibare Leo en Richard wijst de kilometerteller constant 31 à 32 zodat niemand echt in de problemen komt. Langs het kanaal wordt het bijwijlen slalommen want we mogen ervaren dat het jaagpad een favoriete fietsroute is voor zondagsrijders in alle maten en gewichten. Steve D., net terug van een cruise naar Noorwegen ter ere van zijn overstap op tram 5, neemt de laatste kilometers voor zijn rekening. Gilbertje laat de cola's, 33's en de al even klassieke bolletjes aanrukken en ook de voorzitter komt nog even gedag zeggen.
Met zestien onder een stralende lentezon, wind uit het zuidwesten. Palais du Picon, here we come.
We rijden een gezapig tempo met een lichte bries op kop. Tot Booitshoeke loopt alles goed, maar dan gaat het goed mis. Eerst wordt de afslag Veurne zonder verpinken voorbijgereden, niettegenstaande Lange Lis duidelijk staat aangegeven, dan moet uw dienaar even voet aan grond zetten omwille van een een kilometerteller die los komt. Ondertussen heeft Dr. Cancellara de terugweg aangevat wegens een medische oproep.
Enkele makkers wachten, anderen rijden gewoon door met als gevolg dat we met twee groepen zitten. Onder leiding van Tone en Leo zoeken we dan onze weg richting Bray Dunes. JP Bakker rijdt dan nog eens plat, het begint allemaal tegen te zitten.
Uiteindelijk komen we, dankzij Geert, op het oorspronkelijk parcours terecht en kunnen we via Cabourg naar het vertrouwde terras rijden. Daar vinden we de rest van de groep terug; zij zijn al aan het tweede Picon toe!
De stille ontvangst spreekt boekdelen over wat we ervan vinden. Maar goed, de Picon Maison heelt de wonden en we vatten samen de terugweg aan. We doen Leo's poepwegel aan, en Rich leidt ons door Koksijde en Oostduinkerke richting Nieuwpoort.
Langs het kanaal trekt Leo nog eens alle registers open. Het is opmerkelijk dat klikgeluiden die aanzetten tot het opdrijven van de snelheid veel beter gehoord worden dan geroep om te wachten of vertragen .
In het lokaal ontvangt Emely ons met open armen en zorgt het gerstenat voor de rehydratatie.
vertrekkensklaar met zijn elven werden we door de voorzitter nog eens op de politionele verordeningen gewezen ivm groepssprinten op de openbare weg, meer bepaald op de busstrook wind in het voordeel werden we onmiddellijk op sleeptouw genomen door marnix die, bij wijze van training, zijn 26 inch mbk van stal had gehaald het tempo lag uiteraard bijzonder hoog (wind in 't voordeel) en zou ook voorbij stuivekenskerke niet veel zakken op de brug was henk even in de waan de titel van bergkoning met de vingers in de neus te kunnen wegkapen maar hij werd op de top nog voorbijgeraasd door de kop van een ontketende meute die het heel tactisch had gespeeld het waaieren liet, in afwezigheid van chef-menner rich, soms wat te wensen over maar iedereen raakte heelhuids tot aan de laatste rechte lijn het werd , de woorden van de voorzitter goed indachtig, een gedisciplineerde langgerekte sprint OP HET FIETSPAD de hemel was ondertussen volledig opengetrokken zodat het nog een aangename après werd op het terras volgende afspraak op zaterdag 13u30
effen vergeten dat onze diennaar inderdaad niet heeft meegereden op zaterdag zodat het niet verschijnen van het ritverslag op de blog logisch kan genoemd worden : jean zal zich niet gewaagd hebben aan het neerpennen van ons relaas op basis van "horen zeggen in het lokaal". en terecht ook vermits de maatjes , vergezeld met het nodige gerstennat + jenever van de patron het een en ander wel zouden scheefgetrokken hebben , uitgezonderd aan de tafel op het buitenterras waar uiteraard de verstandigste coureurs zaten ( waaronder ondergetekende) die het op plat water hielden, de gevaren van de straffe jenever indachtig het ritverslag dan maar zeker : den (veel te weinig met ons meerijdende) antoine verklaarde zich onmiddellijk akkoord om ons"met een klein extraatje" naar onze bestemming te gidsen en , we moeten het eerlijk toegeven, het werd een mooie heenreis langs het weliswaar vertrouwde parcours , met naar het einde toe een mooie aangebreid stukje zodat we bij aankomst toch al 73 km op de teller hadden met z'n zestienen werd het een vredig en ingetogen weerzien met het ooit vermaarde vluchtoord van nonkel roger waar de stuten en croques + aangepaste bieren nog steeds op ieders goedkeuring konden rekenen de weergoden maakten het ons niet makkelijk , waar velen hadden gehoopt op een wijziging van windrichting, werd het integendeel een quasi volle wind op kop zodat dan ook maar wijselijk werd besloten de kortste weg naar huis te nemen een platte tube van noel was enkel de voorbode van een minder moment van laatstgenoemde die grootmoedig voorstelde alleen naar het lokaal te rijden : dat was buiten de edelmoedigheid van enkele placora's gerekend die besloten noel in colonne naar de eindbestemming te loodsen (weliswaar zonder aanwezige loods) - chapeau ! het werd aldus een thuiskomst in verspreide slagorde waarbij het commando in het koppeleton resoluut door leo op zich werd genomen, kwestie van nog eens het bewijs te leveren dat er op fysieke paraatheid geen leeftijd staat, vooral niet als je dagelijks genoeg maatjes naar binnen werkt het maatjesfestijn was zoals vanouds - met nog eens dank aan leo voor zijn goeie marchandise en samir voor de fles , hoewel de 2de maar flets smaakte het uiteindelijke sluitingsuur moet ik u schuldig blijven , dat horen we woensdag wel ...
Prachtig lenteweer, met een massale opkomst tot gevolg. 21 Placora's aan de start.
We vliegen er van in het begin in. Uw dienaar kijkt op de Torhoutsesteenweg naar zijn snelheidsmeter en stelt vast dat hij aan 35 per uur voortraast. Toegegeven, wind in het voordeel, maar toch.
In Leffinge zakt het tempo nauwelijks. Het wekt dan ook geen verbazing dat er ploegmakkers in moeilijkheden komen. Dan gebeurt er iets wonderlijks: er wordt 'wachten' geroepen, maar zij die roepen rijden gewoon door! Het is nochtans eenvoudig: men duwe op de rem en de snelheid daalt tot men tot stilstand komt .
Wanneer we weer allen samen zijn gaat het op een regelmatiger tempo verder, niet nadat uw dienaar allen streng heeft toegesproken. De supercompensatie is er in al haar evidentie: we zoeven langs de IJzer tussen de 35 en 40 per uur.
Gezien de werken in Wilskerke zo goed als voorbij zijn, volgen we de traditionele route. Ophef op de brug, waar Jurgen enorme risico's neemt door helemaal links van de weg te spurten. Een tegenligger kan pas op het nippertje ontweken worden. Pfffff .
Even voor de Kromme Elleboog rijdt Renaud V. plat. Toegegeven, hij heeft aan dat hij het wel zal redden, maar opnieuw wordt er niet gewacht. De afspraken zijn niettemin duidelijk. En zo komt het dat uw dienaar de rest van het verslag moet invullen via goed ingelichte bron.
Volgens deze bron werd er op de busstrook naar hartelust gespurt, zonder dat men in het oog had dat er een bus aankwam. Op hetzelfde ogenblik passeerde er ook een politiecombi, die de hele bende aan de kant heeft gezet. Een geluk dat we met sportieve dienders te maken hadden, of het had wel eens een kostelijk grapje kunnen worden.
Daarom deze oproep aan allen die willen meerijden: WTC Placora is een wielertoeristenploeg waar steeds in groep gereden wordt. We houden rekening met wie een mindere dag heeft en houden ons aan de verkeersregels (ook op woensdag). In groep rijden vereist bepaalde vaardigheden van wie op kop rijdt: je denkt niet alleen aan jezelf, maar ook aan de ploegmakker die als laatste rijdt.
Vrolijker nieuws tot slot: zaterdag om 10u00 afspraak voor de rit naar de Paters. Nadien trakteert Leo met maatjes en Samir met jenever!
Geen vurige tongen, maar wel dreigende onweerswolken boven de hoofden van de 11 Placora's. Met afgelopen zaterdag in gedachten laten ze zich evenwel niet afschrikken en vertrekken ze aan een gezapig tempo richting Veurne.
De Ventouristen genieten duidelijk van de supercompensatie na hun klimstage, want zelfs aan 32 per uur wordt er nog rustig gekeuveld in het peloton.
Radio Tour meldt 'rein à déclaré' gedurende de hele rit. Uiteindelijk wordt er nog gespurt. Christ trekt de boel op gang, en het is Wim die het haalt voor Johan en uw dienaar.
In het lokaal worden we opgewacht door onze voorzitter en ere-lid R.D. Uw dienaar plaatst zich aan de bestuurstafel voor een korte bestuursvergadering.
Belangrijk bericht: volgende zaterdag is er de traditionele rit naar de Paters, gevolgd door maatjes. Vertrek om 10u00. Uw dienaar moet jammer genoeg verstek laten 's morgens vanwege professionele verplichtingen. Hij zal wel de groep tegemoet rijden.
4 softies die zich gisteren door het 'salavlaagje' en al evenmin door de Heyzelhagelbollen lieten afschrikken + een tweetal die dat niet deed gaven respons aan Renauds oproep. Georgie en Renaud V. namen het voortouw via 't schorre richting Brugge langs het jaagpad. Er werd voorbeeldig rondgedraaid en aan een strak maar constant tempo van zo'n 32 à 33km/u raapten we de ene na de andere solitair op zodat er aan Nieuwwegebrug een vijftal in ons wiel plakten. Zo'n tweetal km voor Scheepsdale loodste Georges ons naar de overigens prachtige fietsbrug over de expressweg de polders in richting Moerkerke en Zuienkerke. Via Stalhille ging het tenslotte naar Passendale en als klassieke afsluiter weer 't schorre in om na 62km en met 31km/u op de teller een zonovergoten vliegpleinterras te bereiken. Gilbertje was zoals altijd op zondagmorgen van dienst en trakteerde ons voor vaderdag! Ook fietsenmaker Norbert Vandewalle die met zijn eega kwam eten liet zich niet kennen en volgde Gilbertjes voorbeeld!
Een eerste neerslag van onze belevenissen op en rond de Reus van de Provence. Wijl schrijver dezes deze lijnen elektronisch neerpent zijn Christ en Co. nog onderweg naar huis. Daarom, vooraleer ons wedervaren te vereeuwigen nu al woorden van lof en dank voor de puike organisatie in handen van Remi, Renaud en Christ. Zonder hun inbreng hadden we de Koekelaarse Poggio moeten beklimmen.
Maar terzake thans, want de achtbare lezer is ongetwijfeld razend benieuwd hoe we het er hebben van af gebracht. Wel, om kort te zijn, uitstekend!. Niettegenstaande de 17 Placora's op twee locaties logeerden (door olijkerds Kamp Noord en Kamp Zuid genaamd) hebben er zich, vier lekke banden buiten beschouwing gelaten, geen ernstige incidenten voorgedaan.
Woensdag: Paul J. heeft een ritje (sic) uitgestippeld door de Gorges du Nesque. Iedereen is om 10u op de afspraak; Kamp Noord heeft er dan al 12 km en de beklimming van de Col du Madeleine (453m) opzitten. We peddelen door een prachtig landschap richting Mounier, waar we halthouden voor de lunch. Na een culinair hoogstandje rijden we verder naar Sault, waar de wegen splitsen. Wie zin heeft kan er een rit van 120km van maken, de rest kan 'binnen door' naar Bédoin.
Uw dienaar kiest voor dit laatste, niet in het minst omdat de volgende dag de beklimming van de Kale Berg op het programma staat. Hij had zijn eega immers beloofd zijn verstand te gebruiken. Kennis van het wegennet is echter essentieel. Wat blijkt: de route naar Bédoin leidt langs Chalet Reynard! Een klim van een kleine 20 km wordt dus voor de wielen geschoven. Het dient gezegd dat dit aan een gezapig tempo verloopt en dat de stijgingspercentage rond de 5 à 6 % bedraagt. Toch zijn we gelukkig dat we er even kunnen halthouden en een cola nuttigen.
We nemen dan de afdaling naar Bédoin en kunnen al eens kennis maken met het parcours voor morgen. En dan volgen nog eens de 12 km over de Madeleine, wat het totaal op 85 brengt. Niet slecht voor een instappertje!
Donderdag: D-Day. Er werd afgesproken om de klim vanuit ieders kamp aan te vatten. Kamp Zuid start in Bédoin, Kamp Noord in Malaucène. Uw dienaar behoort tot de laatste groep en gaat volle goede moed van start. Iets te enthousiast zal later blijken. Na enkele kilometers gaat het stijgingspercentage de hoogte in: 3 km à 12 %. Toch even op adem komen en de hartslag laten dalen. Het spreekt vanzelf dat iedereen op zijn eigen tempo naar boven gaat.
Het weer is ideaal: zon, niet te warm en een licht briesje. Toch is de Reus van de Provence een harde noot om kraken. Uiteindelijk bereikt uw dienaar de top na 2u30 zwoegen. Private Steve is de beste klimmer met een tijd van 1u46. Renaud is de snelste vanuit Malaucène in 1u58. Georges bereikt de top ruim een kwartier later met de historische gepeperde uitspraak 'juist onder twee uur' !
Uw dienaar en bakker JP ontmoeten elkaar op de top en dalen gezamenlijk af naar wat ondertussen gemeenzaam Chalet Ricard wordt genoemd. Trots op onze prestatie trakteren we onszelf op een grote pint (kostprijs 5.60 het stuk) die buitengewoon lekker smaakt. In de afdaling wordt uw dienaar de geur van verbrand rubber waar: te veel de remmen gebruikt!
In Bédoin vinden we de ploegmakkers terug en krijgen we de vele verhalen te horen. De leden van Kamp Zuid verbroederen met de Bredense Ventouristen en zullen tot laat in de nacht nog de polonaise dansen. Kamp Noord moet nog over Madeleine en komt op zijn positieven bij Max.
Vrijdag: Opnieuw afspraak in Kamp Zuid, en dus eerst over Madeleine voor Kamp Noord. Paul J. heeft opnieuw een gezapig (sic) ritje op de GPS geprogrammeerd. We starten met de beklimming van - u raad het nooit - de Madeleine om dan nog eens de Col de Veaux te bestijgen. Uiteindelijk belanden we in Vaisons la Romaine om er te lunchen. We vormen er weer twee groepen; dreigende onweerswolken doet het merendeel besluiten om de kortste weg naar Malaucène te nemen. Enkel Paul, Renaud en Pilot Pascal zien het zitten om nog een duwtje bij te doen. Een serieus duwtje, als je hun verhaal mag geloven, want de Col de Suzette laat niet met zich sollen.
Zaterdag: Voor onze laatste dag willen we een mooie afsluiter. De Gorges du Nesque waren zo mooi dat we besluiten om ze in de omgekeerde richting te bewonderen. Een groepje van een zestal kampioenen zal er een langere tocht van maken, de overige elf zullen het houden bij een rit naar Sault en zo door de Gorges terug.
Het plan is om in Sault samen te lunchen. Eerst moeten we de Col des Abeilles temmen, een kuitenbijter van 7 km. In Sault aangekomen krijgen we het bericht dat het zestal het niet zal halen voor de afspraak. Wij besluiten dan maar verder te rijden. Na enkele kilometers worden we verrast door een fikse plensbui. Gelukkig kunnen we schuilen in een graanschuur, waarna we onze tocht kunnen hervatten. Het worden 25 heerlijke dalende kilometers door een adembenemend landschap. In Flassan raken we even JP Bakker kwijt, die was haltgehouden om een foto te trekken.
In Bédoin aangekomen sluiten we onze vierdaagse af met een oververdiende frisse pint.
's Avonds dan spreken we af in Kamp Noord bij Restaurant Max. Het wordt een jolige avond, waar we onder andere de reus van Zandvoorde, Rik Samaey, mogen begroeten en ook de Franse kampioene snorbaarden. Deze lieftallige jonge dame had die ochtend de Puist van de Provence beklommen in een fenomenale 1u40. Daar viel onze mond van open en zakte onze broek van af (deze laatste uitdrukking om toch even het niveau te schetsen van de gesprekken die gedurende ons verblijf in de streek van Pagnol hebben gekenmerkt)/
Hier eindigt dit eerste korte verslag. Er zullen ongetwijfeld de komende dagen nog getuigenissen worden toegevoegd. Er wordt ook gewerkt aan een fotoalbum. Nu al zijn er enkele kiekjes te bezochten op onze FB-pagina https://www.facebook.com/pages/WTC-Placora/478362632222340?ref=bookmarks
Nog dit: vol hoop heeft uw dienaar zijn weegschaal geraadpleegd, in de volle overtuiging dat vier dagen van fysieke inspanning de nodige vruchten zou afwerpen op het vlak van gewicht. Helaas, geen gram is er vanaf gegaan. Laten we het dan maar positief bekijken en stellen dat er ook geen gram is bijgekomen...
beleg
 "Shocked"){kind=icon}
 "Laughing"){kind=icon}
