Drew Blythe Barrymore (Culver City (Californië), 22 februari 1975) is een Amerikaans film- en televisieactrice en filmproducer.
Drew is de dochter van acteur John Drew Barrymore en de kleindochter van John Barrymore en Dolores Costello. Ze is ook de kleinnicht van de legendarische Lionel en Ethel Barrymore.
Barrymore begon haar carrière al op zeer jonge leeftijd. Zo begon zij met 11 maanden al met acteren voor een hondenvoerreclame. Zij verwierf op zevenjarige leeftijd faam door haar rol in de film E.T., wat haar doorbraak was. Ze werd een kindster. Drew kon echter niet met de roem omgaan en haar moeder stond ook niet voor haar klaar, dus toen ze negen jaar oud was, werd ze al een alcoholist. Toen ze 10 was, was ze verslaafd aan marihuana en toen ze twaalf was, snoof ze al cocaïne.
Nadat ze succesvol werd behandeld in een afkickkliniek, werd ze een sekssymbool in de jaren '90 en speelde vaak de rol van de slechte mensen. Ook poseerde ze al vroeg naakt; ze was net 18 toen ze een naaktscène had in de film Dual Ghost. Ze was nog in vele films naakt te zien tot ongeveer 1996, toen begon ze namelijk in A-films te spelen. Haar eerste was Scream. Drew had relaties met Tom Green (met wie ze ook een tijdje getrouwd is geweest), Jamie Walters en haar huidige vriend is de drummer van The Strokes, Fabrizio Moretti. Ze schakelde daarna over van shockerende films naar romantische komedies. Haar eerste populaire romantische komedie was The Wedding Singer. Toch speelde ze nog in drama's, zoals Riding in Cars with Boys, Donnie Darko en Confessions of a Dangerous Mind. Na heel wat populaire bioscoopfilms, bemachtigde ze op 3 februari 2004 een ster op de Hollywood Walk of Fame.
Op 25 april 2007 werd ze door People uitgeroepen tot de mooiste vrouw ter wereld.
Filmografie
Suddenly, Love (1978)
Bogie (1980)
Altered States (1980)
E.T. (1982)
Firestarter (1984)
Irreconcilable Differences (1984)
Cat's Eye (1985)
Babes in Toyland (1986)
A Conspiracy of Love (1987)
15 and Getting Straight (1989)
Far from Home (1989)
See You in the Morning (1989)
Poison Ivy (1992)
Sketch Artist (1992)
Guncrazy (1992)
Wayne's World 2 (1993)
The Amy Fisher Story (1993)
No Place to Hide (1993)
Dual Ghost (1993)
Bad Girls (1994)
Inside the Goldmine (1994)
Boys on the Side (1995)
Mad Love (1995)
Batman Forever (1995)
Everyone Says I Love You (1996)
Scream (1996)
Wishful Thinking (1997)
Best Men (1997)
The Wedding Singer (1998)
Ever After (1998)
Home Fries (1998)
Never Been Kissed (1999) (ook producer)
Titan A.E. (2000) (stem)
Charlie's Angels (2000) (ook producer)
Skipped Parts (2000)
Donnie Darko (2001)
Freddy Got Fingered (2001) (Cameo)
Riding in Cars with Boys (2001)
Confessions of a Dangerous Mind (2002)
Charlie's Angels: Full Throttle (2003) (ook producer)
JULIA ROBERTSBEKROOND MET AMERICAN CINEMATHEQUE AWARD
Julia Roberts bekroond met American Cinematheque Award
Julia Roberts is in Los Angeles bekroond met de American Cinematheque Award, een belangrijke onafhankelijke Amerikaanse filmprijs. De 39-jarige actrice, die beroemd is om haar gulle lach, kreeg de onderscheiding voor haar bijdrage aan de filmindustrie. Vorig jaar reikte ze de prijs nog uit aan acteur George Clooney.
In aanwezigheid van onder anderen Tom Hanks, Natalie Portman en Sally Field nam Roberts de prijs in ontvangst. In haar dankwoord sprak ze zich uit over de veranderde houding van de filmindustrie ten opzichte van actrices. "Toen ik begon ging het er allemaal een stuk liever aan toe. Het ging niet om wat voor kleren ik aanhad, er was nog niet zoveel pers, echt heel anders dan nu. Ik kon me op een rustige en zachtaardige manier ontwikkelen."
Roberts speelde in films als 'Pretty woman', 'Steel magnolias' en 'Erin Brockovich'. Voor deze laatste rolprent won ze in 2000 de Oscar en de Golden Globe voor beste actrice. De American Cinematheque Award wordt jaarlijks uitgereikt door de onafhankelijke culturele organisatie American Cinematheque. De prijs ging vorige jaren naar Steven Spielberg, Nicole Kidman, Sean Connery en Al Pacino. (novum/adv)
Roger
Moore heeft zijn eigen ster op de Walk of Fame in Hollywood onthuld. De
79-jarige acteur, die in zeven James Bond-films speelde, keek donderdag
met genoegen terug op die periode, vooral op het vrouwelijk schoon in
de films. "Ik moest er helaas mee ophouden, omdat de meisjes steeds
jonger werden en ik werd gewoon te oud."
Na zijn laatste
Bond-film, 'A View to Kill' in 1985, was Moore nog wel in verschillende
series en films te zien, onder meer in 'The Quest', maar hij speelde
zichzelf vooral in de kijker met zijn werk voor Unicef. De Britse
acteur richtte diverse fondsen voor de organisatie op in
ontwikkelingslanden. In 2003 werd Moore door de Britse koningin
Elizabeth geridderd vanwege zijn verdiensten voor de
kinderhulporganisatie van de Verenigde Naties. Sindsdien gaat hij als
'Sir' door het leven. (novum/odbs)
Billy
Crystal is onderscheiden voor zijn komische oeuvre. De acteur kreeg in
Washington, D.C. de Mark Twain Prize for American Humor uitgereikt.
Komieken als Steve Martin en Whoopi Goldberg gingen hem voor.
De
59-jarige acteur, die doorbrak met de komedieserie Soap, liet bij het
in ontvangst nemen van de prijs weten te vrezen voor zijn carrière.
"Betekent dit dat ik met pensioen moet?", vroeg hij zich af. "Als
iemand zo'n avond voor je organiseert, betekent dat meestal dat je veel
te dood bent om dank je wel te zeggen." Crystal werd eind jaren tachtig
en begin jaren negentig wereldberoemd door zijn rollen in komediefilms
als 'When Harry met Sally' en 'City Slickers'. (novum/odbs)
HET VERHAAL: ------------------------- Het verhaal van de derde film start enige tijd na het einde van de tweede. Heldin Alice (Milla Jovovich blijft er goed uitzien) beseft dat ze door haar mysterieuze krachten haar dierbaren in gevaar brengt en is er zodoende alleen op uitgetrokken. De wereld is intussen compleet om zeep en de weinige overlevenden trachten uit handen te blijven van de bloeddorstige zombies of de sinistere wetenschappers. Terwijl Alice elke ondode die ze onderweg tegenkomt een pijl door zijn bast jaagt, tracht een groep overlevenden op de helse planeet een veilige plek te vinden. Leiders zijn de sterk voor zich opkomende Claire (Ali-Yawhee-Larter uit de serie Heroes) en Carlos Olivera (Oded Fehr hernam zijn rol) die maar al te blij is wanneer hij Alice opnieuw op zijn pad tegenkomt. De mensen ontdekken al vlug dat er dringend nood is aan een nog niet besmette plek wanneer Alfred Hitchcock een nieuwere versie van The Birds uit de dood doet opstaan (jawel, de kraaien uit het spel zorgen voor een fraai stukje actie). Alaska lijkt de enige plek waar de zombies nog niet overheersen en dus wordt dat de plaats voor een nieuw onderkomen. Enige probleem is wel dat de extreem gewelddadige Dr. Isaacs (Iain Glen uit Tomb Raider als duivel van dienst) zijn zinnen nog steeds op Alices uitzonderlijke kwaliteiten gezet heeft en mens en zombie trotseert om haar te pakken te krijgen. Voor Alice zit er niets anders op om voor eens en altijd (?) af te rekenen met haar verleden en de strijd aan te gaan met iedereen die haar pad kruist
BESPREKING: ------------------------ Na vijf minuten beeldmateriaal uit het eerste deel komt de film uiteindelijk op gang. De apocalyptische beelden zetten meteen de juiste toon en zorgen voor de perfecte achtergrond voor het personage Alice. De eerste actiescène doet even vrezen voor hoge kosten aan aspirines, maar na een fraai visueel stukje van de kraaienaanval beseft de actiekijker dat het alsnog in orde komt. Ook de verdere geweldscènes zijn gezellige pulp. Leters bloed vloeien en de adrenaline stijgt naar een gepast niveau. Regisseur Russell Mulcahy (Highlander) begrijpt duidelijk hoe je actie brengt en last zelfs verassende camerabeelden in. Enorme minpunt echter is het naar kruit ruikende script van Paul Anderson dat achteraf toch maar een losse flodder is geworden. Milla Jovovich speelt haar rol opnieuw naar behoren en blijft gezellig als actieheldin van dienst. Ali Larter en Oded Fehr zijn best aannemelijke acteurs, maar echt veel screentijd wordt hen niet gegund waardoor ze ook niet echt uit de verf komen. Iain Glenn is een wandelend cliché (geboren gezicht voor bad guy) .Toegegeven, de actiescènes zijn enorm genietbaar (de climax is wel een stuk minder) en Milla Jovovich blijft er heerlijk uitzien in die gezellige outfits, maar het lege en naar vragen roepende verhaal is een wel erg groot minpunt. Daarbij is het ook wel toeval dat verschillende zombies plotseling dezelfde snelheid hanteren als die uit het veel betere 28 days Later. Het verhaal springt wederom van actiescène op actiescène en wordt afgerond met een kleine hint voor een eventueel vierde deel.
Genre: Actie Speelduur: 1u35 Regisseur: Russell Mulcahy Acteurs: Milla Jovovich, Oded Fehr, Ali Larter, Iain Glen, Christopher Egan, Spencer Locke en Matthew Marsden
Twee Hollywoodfilms over drugsbaron Escobar op komst
In
Hollywood worden twee films klaargestoomd over de beruchte Colombiaanse
drugsbaron Pablo Escobar. Een van de projecten is een productie van
Oliver Stone. Dat meldt het vakblad Variety. Escobar werd in 1993 door
Colombiaanse elitetroepen gedood in zijn thuisstad Medellin.
"Escobar",
geproduceerd door Stone en gerealiseerd door Antoine Fuqua, wordt een
biografische film gebaseerd op het boek "Mi hermano Pablo" (Mijn Broer
Pablo). Auteur van dat boek is Roberto Escobar Gaviria, boekhouder en
vertrouweling van Pablo's broer. Een andere, nog naamloze film wordt
een adaptatie van het boek "Killing Pablo". Voor de hoofdrollen in die
prent wordt gedacht aan de acteurs Javier Bardem en Christian Bale.
(belga/gb)
Land: Verenigde Staten (2007) | Kinderen toegelaten Première: 24 Oktober 2007 Duur: 110 minuten Regie: Robert Rodriguez Met: Rose McGowan, Freddy Rodriguez, Josh Brolin, Marley Shelton, Naveen Andrews, Bruce Willis Genre:Horror Web:Officiële website
In Planet Terror wordt het doktersechtpaar William en Dakota Block tijdens hun nachtdienst overspoeld met dorpelingen die onder de rottende zweren zitten en een verdacht lege blik in hun ogen hebben. Onder de gewonden is Cherry, een stripper wiens been van haar lichaam werd gescheurd tijdens een gewelddadige overval. Wray, haar voormalige wederhelft, staat aan haar zijde en waakt over haar als een havik. Cherry is dan wel gehavend, ze is nog lang niet uitgedanst. Wanneer de gewonden transformeren in furieuze aanvalsmachines, leiden Cherry en Wray een team van toevallige strijders de nacht in. Onvermijdelijk stormen ze af op het noodlot waarbij miljoenen mensen besmet zullen worden, talloze doden zullen vallen en een kleine groep gelukkigen zich een weg moet vechten naar de laatste veilige plek in Planet Terror.
Steven Vincent Buscemi (uitspr.: boe-sè-mie, klemtoon op de tweede lettergreep) (Brooklyn, New York, 13 december 1957) is een Amerikaanse acteur en regisseur.
Hij is van Italiaans-Ierse afkomst. Buscemi had door de geschiedenis heen enkele opmerkelijke rollen, waaronder Mr.Pink in Reservoir Dogs en Donny in The Big Lebowski. De rollen die Buscemi speelt zijn vooral neurotisch en paranoïde. Van 1980 tot 1984 was hij een New Yorkse brandweerman. Tegenwoordig is hij vooral bekend voor z'n rol van Tony Blundetto in de serie The Sopranos. Zeer opmerkelijk voor deze acteur is zijn fysieke uitstraling. Iedereen is het er over eens dat Buscemi opvallend uiterlijk heeft. Steve Buscemi heeft zachte vrouwelijke gelaatstrekken, waarin de oogleden, lippen en neus geprononceerd zijn. Zijn grote ogen, half lang sluik donkerblond haar en slungelig voorkomen geven hem de uitstraling van de eeuwige pechvogel. Als hij zich macho opstelt, zoals bijv. in Reservoir Dogs, krijgt hij een onbetrouwbare persoonlijkheid.
Steve Buscemi was op 7 mei 2007 in Amsterdam aanwezig voor de Ambilight Opening Night van zijn film Interview, een remake van de gelijknamige film van Theo van Gogh.
Coen Brothers
Steve Buscemi heeft in meerdere films van de broers Joel en Ethan Coen gespeeld. In drie van de films, komt zijn karakter om het leven. Met elke nieuwe rol nam de hoeveelheid lichamelijke resten af.
KRUISTOCHT IN SPIJKERBROEK WINT GOUDEN KALF VOOR BESTE FILM
Kruistocht in Spijkerbroek wint Gouden Kalf voor beste film
Drie Vlaamse coproducties hebben zaterdag op het Internationaal Filmfestival van Utrecht vijf Gouden Kalveren in de wacht gesleept. "Kruistocht in Spijkerbroek" ging naar huis met twee prijzen, net als "Wolfsbergen". "Waar is het paard van Sinterklaas", sleepte de publieksprijs in de wacht. Dat meldt het Vlaams Audiovisueel Fonds. "Kruistocht in Spijkerbroek" van Ben Sombogaart is de verfilming van het gelijknamige boek van Thea Beckman. De film ontving de prijs voor Beste Film en die voor de Beste Montage.
"Wolfsbergen" van Nanouk Leopold, een portret van vier generaties van een familie, haalde de prijs voor Beste Mannelijke Bijrol binnen. Die was voor Jan Decleir, die daarmee toe is aan het tweede Gouden Kalf uit zijn carrière. Vier jaar geleden won hij er al een voor zijn bijdrage aan de Nederlandse filmcultuur. Ook de prijs voor de Beste Fotografie ging naar "Wolfsbergen".
"Waar is het paard van Sinterklaas? " van Mischa Kamp ten slotte ontving de Publieksprijs. Eerder won de film ook al de Junior Moviesquad Award. De film is het vervolg op het succesvolle "Paard van Sinterklaas", dat in 2005 het Gouden Kalf voor Beste Scenario won.
Op de Moviesquad Award won overigens nog een Vlaamse coproductie, "Blind" van Tamar Van Den Dop. De film kreeg de prijs van een jongerenjury van 15 tot 18 jaar. (belga/anp/mvl)
Goeie klassieke oorlogsfilm.De motorscenes zijn klassiek.leuk weetje is dat Steve McQueen veel stuntwerk zelf deed.waaronder naast zijn eigen rol ook de rol van Duitse soldaten
HET VERHAAL: ------------------------- Hoe streng bepaalde kampen ook door de nazi's werden bewaakt, altijd en overal waren er wel enkele vindingrijke en vastberaden mannen die op spectaculaire wijze wisten te ontsnappen. Om deze ontsnappingspogingen tot een minimum te herleiden, brachten de nazi's de 'risicogevangenen' samen in aparte, superstrenge bewaakte afdelingen. Hilts, een piloot met reeds 18 ontsnappingspogingen op zijn actief, laat zich door al deze maatregelen niet ontmoedigen. Samen met de geniale strateeg Bartlett en de slechtziende Blythe, werkt hij een gedurfd plan uit dat mogelijk voor vele gevangenen een weg naar de vrijheid kan betekenen.
Verenigde Staten Oorlog / Drama 172 minuten
geregisseerd door John Sturges met Steve McQueen, James Garner en Richard Attenborough
Steve McQueen was een Amerikaans acteur.Hij werd geboren in Beech Grove, een voorstad van Indianapolis, als Terence Steven McQueen.
GEBOREN: ---------------------- 24 maart 1930
OVERLEDEN: ----------------------- Op 7 november 1980
OSCARS: ------------------ Best Actor in a Leading Role - The Sand Pebbles (nominatie)
Zijn kinderjaren bracht hij door op de boerderij van zijn oom in Missouri, daar zijn vader het huis verliet toen hij slechts 6 maanden oud was. Zijn moeder volgde diens voorbeeld korte tijd later. Als tiener vertrekt hij naar Los Angeles, waar hij zich aansluit bij een bende. Toen hij opgepakt werd na een poging tot diefstal belandde hij in een verbeteringsgesticht, de Chino Reform School. Hij zat er anderhalf jaar en werd er weer op het rechte pad gebracht. Later stichtte hij een fonds voor die school en liet haar zelfs 200.000 dollar na. In 1947 ging hij bij de marine, wat hem meermaals in conflict bracht met zijn superieuren. Toch kreeg hij drie jaar later eervol ontslag wegens heldhaftig gedrag. Dan volgde er een reeks van 12 ambachten en 13 ongelukken: bouwwerven, olievelden, houthakker in Canada en zelfs koerier in New York.McQueen schreef zich in bij een paar bekende auteursscholen en zijn gedrevenheid leverde hem een beurs op van de beroemde Actors Studio. Gevolgd door een hoofdrol op Broadway en ook in een televisiereeks. Al met al was zijn filmcarrière vrij kort; 27 films en zijn laatste waren alle flops. Deze bijna vergeten acteur was in de jaren '60 de best betaalde acteur van zijn generatie, met een gemiddelde gage van 5 miljoen dollar.Op persoonlijk vlak was Steve McQueen zoals hij meestal op het witte doek was: viriel, nukkig, licht paranoïde, getormenteerd. Hij was bezeten door snelheid en wist dan ook regelmatig zeer goede prestaties neer te zetten in nationale en internationale competities. Hij was ook een goed schutter en een liefhebber van oosterse gevechtssporten. Hij had een zwarte gordel 9e dan in Tae Kwan Do. Met Chuck Norris was hij één van de dragers van de lijkkist van Bruce Lee. Maar Steve McQueen was ook verslaafd aan LSD en cocaïne.In december werd bij hem longkanker vastgesteld, veroorzaakt door asbest. Maar hij hield dit geheim tot een maand voor zijn dood. In januari 1980 kreeg hij een hartaanval, kort na zijn huwelijk met zijn derde echtgenote. Hij overleed minder dan een etmaal na een succesvolle operatie die tumoren verwijderde uit zijn rechterlong.
Hij was getrouwd met Neile Adams van 2 november 1956 tot 26 april 1972, met wie hij twee kinderen kreeg. Zijn tweede vrouw was Ali MacGraw van 1973 tot 1978 en zijn laatste vrouw was Barbara Minty van 16 januari 1980 tot zijn dood (7 november van dat jaar).
Steve McQueen circuleert vandaag de dag nog steeds in onder andere een naar hem vernoemd nummer van Lambchop. Tevens haalt Admiral Freebee hem aan in het nummer Devil.
Land: Verenigde Staten (2007) | Kinderen toegelaten Première: 24 Oktober 2007 | Duur: 100 minuten Regie:Oliver Hirschbiegel Met:Nicole Kidman, Daniel Craig, Jeremy Northam Genre:Science-Fiction, ThrillerWeb:Officiële website
THE INVASION vertelt ons het verhaal over een mysterieuze epidemie die het gedrag van de mens verandert.Een psychiater uit Washington (Nicole Kidman) ontdekt echter dat de oorsprong van deze epidemie buitenaards is... Ze zal haar zoon moeten beschermen,want deze zou wel eens de sleutel kunnen zijn die een eind kan maken aan deze invasie.
Pierce Brendan Brosnan (Drogheda (County Louth), 16 mei 1953) is een Ierse acteur. Hij is het bekendst geworden door zijn rol als James Bond in vier films: GoldenEye (1995), Tomorrow Never Dies (1997), The World Is Not Enough (1999), en Die Another Day (2002). Er wordt gezegd dat hij de Bond-legende nieuw leven heeft ingeblazen na de commercieel gezien onsuccesvolle films met Timothy Dalton. Pierce is inmiddels vervangen als James Bond door Daniel Craig. De reden hiervoor is was louter financieel. Brosnan vroeg na het aflopen van zijn contract een enorm hoog bedrag voor de volgende film.
Biografie
Pierce Brosnan verhuisde al op jonge leeftijd van Ierland naar Engeland, en, zo gaat het verhaal, besloot acteur te worden nadat hij zijn eerste film zag, de James Bond film Goldfinger. In het midden van de tachtiger jaren werd hij in de VS een ster door het vertolken van de titelrol in de NBC televisie detectiveserie Remington Steele.
Hij kreeg de rol van James Bond aangeboden toen Roger Moore ermee ophield, maar door het contract waarmee hij aan Remington Steele gebonden was kon hij dit aanbod aanvankelijk niet oppakken, en kreeg Timothy Dalton de rol.
Pierce Brosnan richte samen met Beau St. Clair het bedrijf Irish Dreamtime op , met als doel, IERLAND te promoten , poducties van Irish Dreamtime zijn evelyn & Laws of attraction, The Thomas Crown Affair ...
Op 19 juli 2003 ontving Brosnan een koninklijke onderscheiding, de Order of the British Empire (OBE) uit handen van de Britse ambassadeur in de Ierse hoofdstad Dublin. Het is een onderscheiding voor buitenlanders die een speciale bijdrage leveren aan de Engelse cultuur. Hij werd gelauwerd voor zijn "buitengewone contributie aan de Britse filmindustrie".
Darth Vader: nummer twee in de toptien van populairste filmpersonages.
Nummer drie: James Bond.
Nummer vier: Indiana Jones.
Nummer vijf: Gollum uit 'Lord of the Rings'. Urbanus in 'Koko Flanel' is niet te bespeuren in de toophonderd.
Kapitein Jack Sparrow, het wispelturige personage dat Johnny Depp vertolkt in de 'Pirates of the Caribean'-trilogie, is het meest populaire filmpersonage aller tijden. Dat blijkt uit een onderzoek dat het Britse blad Total Film heeft gehouden onder vierduizend filmfans. Sparrow won het van Darth Vader, het kwade genie uit de 'Star Wars'-reeks. Op de derde plaats komt de Britse geheim agent James Bond. Indiana Jones, Gollum, Travis Bickle Daarna volgen avonturier Indiana Jones, de tragische Gollum uit de 'Lord of the Rings'-trilogie en Travis Bickle, het personage dat Robert de Niro groot maakte in de film 'Taxi Driver'. De enige vrouw in de toptien is Ellen Ripley (7), de heldhaftige astronaute die Sigourney Weaver vertolkte in vier 'Alien'-films. Daarna is de eerstvolgende vrouw FBI-agente Clarice Starling (20), het personage uit 'Silence of the Lambs' waarmee actrice Jodie Foster in 1991 haar tweede Oscar won.
Schurken meer geliefd dan helden Opvallend is dat in de tophonderd meer schurken staan dan helden. De oudste personages op de lijst zijn Frankenstein (60) en Dracula (56). De twee acteurs die deze illustere wezens groot maakten, Bela Lugosi en Boris Karloff, vertolkten de personages voor het ee
De mens voert oorlog sinds het begin der tijden, of het nu om geld, territorium of natuurlijke rijkdommen gaat. Klaatu, vertolkt door Keanu Reeves (Speed, The Matrix), probeert in deze remake van 'The Day the Earth Stood Still' de mensen te verzoenen en hen te doen ophouden met oorlog voeren. Je kunt je voorstellen dat deze pacifist van een andere planeet over doorslaggevende argumenten beschikt om orde te scheppen in de aardse chaos. De regie van de film werd toevertrouwd aan Scott Derrickson, die ons al verraste met 'The Exorcism of Emily Rose'.
HET VERHAAL: ----------------------------- Een schrijver, een hotel en een getroebleerd verleden.De auteur van dienst Mike Enslin heeft in 1408 steevast een sigaret achter het oor geklemd. Niet dat hij rookt, maar hij bewaart 'm voor een speciale gelegenheid. Reken maar dat Enslin de sigaret aan het einde van de film zal opsteken. Als schrijver van populaire spookgidsen wil hij een nachtje doorbrengen in kamer 1408 van het befaamde New Yorkse Dolphin Hotel. De evil fucking room heeft een reputatie. Volgens de hotelmanager (Samuel L. Jackson) stierven er de voorbije honderd jaar 56 mensen. De bizarre geschiedenis van de kamer werkt op Enslin als een rode lap op een stier. Helaas lijkt het openen van de deur ervan een beetje op het neerlaten van de kist bij een vroegtijdige begrafenis: het begin van de hel.
BESPREKING: ------------------------ De Zweedse regisseur Mikael Hafström (Derailed) bouwt zijn film behoedzaam op.Naar een boek van Stephen King. Kamer 1408 bekruipt Enslin slechts langzaam. Eerst via een rinkelende telefoon of een plotseling opduikend chocolaatje, pas later door dolende geesten die uit het raam springen en groteske schilderijen die uit hun kader barsten. Het middendeel - met een ijzingwekkende scène op de richel van het hotel - is het sterkst. Door een ingenieuze keuze van perspectieven en camerastandpunten laat Hafström in het ongewisse wat echt is en wat niet. In de derde acte scheurt de verbeelding letterlijk door de realiteit. Ook dat is vintage King. Zelfs in de steeds groter wordende chaos houdt John Cusack (Identity) als Enslin stand. Net als in het geval van Johnny Depp in Secret Window is 1408 zijn film. Het is bekend dat King-films vaak zwak eindigen, maar aan 1408 zit een bevredigende epiloog die genoeg ruimte laat voor interpretatie. Het Engelse filmblad Empire berekende vorige maand dat 1408 exact de 75ste verfilming is van een boek of verhaal van Stephen King. Geen enkele andere auteur viel die eer te beurt. Gelukkig is het jubileum een reden tot juichen. 1408 is spannend en eng tijdens het kijken, maar wordt achteraf nog beter.
Genre: Thriller Speelduur: 1u37 Regisseur: Mikael Hafstrom Acteurs: John Cusack, Samuel L. Jackson, Mary McCormack, Tony Shalhoub, Jasmine Jessica Anthony
Land: Verenigde Staten (2007) | Kinderen toegelaten Première: 24 Oktober 2007 | Duur: 128 minuten Regie:Matthew Vaughn Met:Robert De Niro, Sienna Miller, Michelle Pfeiffer, Claire Danes Genre:Romantische komedie Web:Officiële website
De jonge Tristran Thorn (Charlie Cox) belooft zijn geliefde dat hij haar een gevallen ster zal geven. Om die ster te halen moet hij over de muur klimmen die het landelijke, Engelse dorpje Wall scheidt van het elfenrijk. Mensen krijgen zelden de toestemming om naar de andere kant van de muur te gaan, en bovendien wordt de muur bewaakt. Toch gaat Tristran op pad, en tijdens zijn tocht ontmoet hij boze heksen, magische bomen, kwelgeesten en andere vreemde wezens.
Marlon Brando, Jr. (Omaha, Nebraska, 3 april 1924 Los Angeles, 1 juli 2004) was een Amerikaans film- en theateracteur. Brando wordt beschouwd als een van de belangrijkste method actors, die de acteertechniek in Hollywood in de jaren vijftig onder de aandacht bracht met rollen in A Streetcar Named Desire en On the Waterfront, beiden geregisseerd door Elia Kazan. Latere iconische rollen zijn onder andere Don Vito Corleone in The Godfather en Colonel Kurtz in Apocalypse Now. Brando's acteerstijl had grote invloed op acteurs als Paul Newman, James Dean, Robert de Niro en vele anderen. Brando was tevens een activist, die onder andere opkwam voor de rechten van de Indianen.
Vroege jaren
Marlon Brando werd geboren in Omaha als zoon van Marlon Brando, Sr., een vertegenwoordiger, en Dorothy Pennebaker, een drankverslaafde amateuractrice met haar eigen toneelvereniging. Ze hielp onder andere een jonge Henry Fonda bij zijn beginnende acteercarrière. Het paar had drie kinderen. Marlons oudste zus, Jocelyn Brando, was een toneelactrice. Hij is van gemengde afkomst: Brits, Iers, Duits en Nederlands.
Marlon Brando werd van diverse scholen gestuurd, waaronder de militaire academie Shattuck in Minnesota, waar zijn vader ook naar school was gegaan. Hij nam een baan aan als greppelgraver, waarna hij vertrok naar New York waar hij een jaar lang method acting aan de Dramatic Workshop van The New School studeerde, bij Stella Adler. Brando was tevens een van de eerste leden van The Actors Studio, een door Elia Kazan en Lee Strasberg opgerichte organisatie voor acteurs, regisseurs en toneelschrijvers om de technieken van method acting te onderwijzen en te verbeteren. Brando werd hier onderwezen door Strasberg.
Carrière
In 1944 maakte Brando zijn Broadwaydebuut als Nels in I Remember Mama. De jaren daarop speelde hij aldaar in verscheidene stukken, waaronder Truckline Café, Candida en Ben Hechts A Flag is Born, met Paul Muni in de hoofdrol. Voor zijn rol in Truckline Café werd hij door critici uitgeroepen tot de meest veelbelovende acteur van Broadway. Zijn grote doorbraak kwam in 1947 in A Streetcar Named Desire van Tennessee Williams, waarin hij de rol van Stanley Kowalski speelde. Onder leiding van Kazan bracht Brando de rol op een natuurlijke, nonchalante manier, maar met een onderliggende intensiteit en seksualiteit die nog niet eerder gezien was. Het betekende de doorbraak van method acting. De weg opende de deur naar Hollywood, maar Brando weigerde in eerste instantie.
Filmcarrière in de jaren vijftig
In 1950 maakte Brando zijn filmdebuut als een verbitterde verlamde oorlogsveteraan in The Men van Stanley Kramer. Voor deze rol bracht hij een maand door in de boeg van een veteranenziekenhuis, waar hij ervaringen opdeed met de rehabilitatie van mensen met een dwarslaesie. Het jaar daarop speelde hij in de filmversie van Streetcar, geregisseerd door Kazan. De film was een groot succes en won de Academy Award voor Beste Film. Het leverde Brando tevens zijn eerste Oscarnominatie. Hierna speelde hij de Mexicaanse revolutionair Emiliano Zapata in Kazans Viva Zapata! (1952), en Marcus Antonius in de filmversie van Shakespeares Julius Caesar (1953). Tussendoor liep hij weg van de set van de Franse film Le rouge et le noir na onenigheid met de regisseur Claude Autant-Lara. In 1953 speelde hij tevens de leider van een motorbende in The Wild One, een iconische rol die van hem een voorbeeld zou maken voor een generatie jongeren en waarin voor het eerst motorrijden werd gekoppeld aan leren jassen en een rebelse levensstijl.
Gedurende de jaren vijftig kwam dankzij deze rollen bekend te staan als een groot, rebels talent, die weinig ophad met het glamourleven en openlijk kritiek uitte op Hollywood, de filmindustrie en het sterrendom. Hij werd vier opeenvolgende jaren genomineerd voor de Academy Award voor Beste Acteur, voor A Streetcar Named Desire (1951), Viva Zapata! (1952), Julius Caesar (1953) en voor zijn rol van aan lager wal geraakte bokser Terry Malloy in On the Waterfront (1954). Enkel zijn rol in On the Waterfront werd bekroond met een Academy Award. Voor de rol in deze film won hij tevens een New York Film Critics Award en een prijs op het Filmfestival van Cannes.
In de latere jaren vijftig speelde hij in een grote verscheidenheid aan films. Hij speelde Napoleon Bonaparte in Desiree (1954), zong in de musicalGuys and Dolls naast Frank Sinatra (1955), was te zien in de Broadway-bewerking The Teahouse of August Moon (1956) en kreeg een vijfde Oscarnominatie voor zijn rol als luchtofficier in Sayonara (1957). In 1958 was hij naast Montgomery Clift te zien in The Young Lions. Deze film, waarin hij een Nazi-officier speelde, was een grote hit.
Latere filmcarrière
Het duurde echter een poos voor hij weer een hit zou hebben. In de jaren zestig verscheen hij in een reeks van onsuccesvolle films, vaak van mindere kwaliteit. Dit kwam omdat Brando moeite had goede rollen te vinden en hij weigerde samen te werken met een groot aantal regisseurs. Hij begon het decennium met de western One-Eyed Jacks uit 1961, dat hij zelf zou produceren. Nadat Stanley Kubrick zich terugtrok uit het project nam Brando tevens de regie op zich. Het zou de enige film worden die Brando zou regisseren. De film was een bescheiden succes in de bioscopen maar maakte door de hoge kosten weinig winst.
Het volgende project verliep nog rampzaliger. Brando weigerde de hoofdrol in Lawrence of Arabia om te kunnen spelen in de remake van Mutiny on the Bounty (1962). De productie van deze film liep echter flink uit. Regisseur Carol Reed werd ontslagen en vervangen door Lewis Milestone. Brando gedroeg zich onmogelijk op de set: hij negeerde de regisseur volledig, eiste herhaaldelijk veranderingen in het script en nam de regie in eigen handen. De film zou uiteindelijk bijna $20 miljoen kosten, waarvan $1,2 miljoen voor Brando, destijds een recordsalaris voor een mannelijke acteur (Elizabeth Taylor was even daarvoor als eerste actrice de miljoengrens doorbroken voor haar rol in Cleopatra). Ondanks dat Mutiny on the Bounty een van de bestbezochte films van het jaar werd, wist het door de hoge kosten geen winst te maken en werd hij beschouwd als een flop. Brando kreeg hierdoor het stempel box-office poison (vergif voor de kassa) opgedrukt en wist de rest van het decennium geen succesvolle films meer te maken.
In 1972 beleefde hij een comeback met twee zeer diverse rollen. Geheel tegen de wensen van Paramount in gaf regisseur Francis Ford Coppola hem de rol van Don Vito Corleone, het hoofd van een maffiafamilie, in The Godfather. Paramount kreeg ongelijk: de film groeide uit tot de bestbezochte film van het jaar en gold zelfs voor een korte tijd als de bestbezochte film aller tijden. Tegenwoordig wordt de film beschouwd als een van de beste Amerikaanse films aller tijden. Brando won tevens zijn tweede Oscar voor de film. Brando weigerde zijn Oscar voor The Godfather echter, en stuurde in plaats daarvan de onbekende Mexicaans-Indiaanse actrice Sacheen Littlefeather naar de uitreiking als protest tegen de manier waarop Hollywood de Indianen afspiegelde in films. Datzelfde jaar was hij te zien in Last Tango in Paris van Bernardo Bertolucci. De controversiële film, waarin hij een Amerikaanse weduwnaar speelde die een seksuele relatie aangaat met een jonge Française, kreeg goede recensies en werd eveneens een van de grotere kassuccessen van het jaar. Ook voor deze rol werd hij genomineerd voor de Academy Award voor Beste Acteur.
Na dit succesjaar ging Brando er drie jaar tussenuit, om pas in 1976 terug te keren in The Missouri Breaks, met Jack Nicholson in de andere hoofdrol. In 1979 speelde hij de rol van kolonel Walter Kurtz in Apocalypse Now. Hij was erg dik geworden en wilde daarom alleen in het schemerduister worden gefilmd. Hij zou nog veel zwaarder worden, tot hij een gewicht van ongeveer 150 kg zou bereiken. Brando was tegen die tijd het acteren gaan haten, liep van de set weg als iets hem niet beviel, en weigerde voor sommige films zijn rol te leren of het script zelfs maar in te zien. Hij kwam er zelfs openlijk voor uit het liefst zoveel mogelijk geld binnen te halen voor zo min mogelijk werk, als de $3,7 miljoen die hij kreeg voor dertien dagen werk op de set van Superman.
Begin jaren tachtig trok Brando zich terug op zijn privé-eiland Tetiaroa, ten noorden van Tahiti. Pas in 1989 keerde hij weer terug naar het witte doek met de anti-apartheidsfilm A Dry White Season, waarvoor hij weer een Oscarnominatie kreeg, ditmaal voor Beste Mannelijke Bijrol. Het jaar daarop parodieerde hij zijn eigen rol in The Godfather in de komedie The Freshman, en in 1995 met Johnny Depp en Faye Dunaway in Don Juan DeMarco. De meeste van de films waar hij in de jaren negentig in speelde waren echter van mindere kwaliteit. Het dieptepunt was The Island of Dr. Moreau, waarvoor hij een Gouden Framboos voor slechtste mannelijke bijrol kreeg.
In 2001 zou hij een cameo hebben in Scary Movie 2, maar moest vanwege gezondheidsproblemen uit de film stappen. De laatste film waarin hij te zien was was The Score uit 2001, met naast hem Robert De Niro en Edward Norton in de hoofdrollen. Vlak voor zijn dood had hij nog een stem ingesproken voor de animatiefilm Big Bug Man. Deze film zal in 2008 verschijnen.
Privé
Marlon Brando was driemaal gehuwd, alledrie de keer met een actrice: van 1957 tot 1959 met Anna Kashfi, van 1960 tot 1968 met Movita Castenada en van 1962 tot 1972 met de Tahitiaanse Tarita Teriipia. Hij had elf kinderen, waarvan drie geadopteerd. Zijn jongste drie kinderen waren verwekt bij zijn huishoudster, Maria Christina Ruiz.
Christian, zijn oudste zoon, schoot in mei 1990 Dag Drollet, de vriend van zijn zwangere halfzus Cheyenne, dood. Hij werd uiteindelijk veroordeeld tot tien jaar cel. Cheyenne pleegde vijf jaar later zelfmoord. Zij was toen vijfentwintig jaar oud.
Zijn zoon Miko was ooit de bodyguard van Michael Jackson. Jackson en Brando werden later goede vrienden, en Brando is zelfs te zien in de videoclip van Michael Jacksons "You Rock My World" uit 2001.
Geruchten gaan dat Marlon Brando biseksueel was, en Brando zelf heeft toegegeven ervaringen te hebben met homoseksualiteit. Geruchten gaan dat hij het bed heeft gedeeld met onder andere Marilyn Monroe en Grace Kelly, maar ook met James Dean, James Baldwin, Burt Lancaster en Leonard Bernstein.
Zijn beste vriend was acteur Wally Cox, met wie hij tijdens zijn studententijd in New York een kamer deelde. Toen Cox onverwachts op 48-jarige leeftijd stierf, nam Brando zijn as over van zijn weduwe, met de belofte om het uit te strooien in zee. In plaats daarvan hield hij de as dertig jaar lang verborgen in zijn kast. Uiteindelijk is zijn as samen met Brando's as verstrooid in Death Valley.
Brando was tevens bekend om zijn politiek activisme. Hij sprak regelmatig zijn steun uit voor minderheden in de Verenigde Staten, en maakte zich sterk voor zijn rechten. Sinds begin jaren zestig kwam hij op voor de rechten van Indianen, wat uiteindelijk uitmondde in het weigeren van de Oscar in 1972 vanwege de manier waarop Hollywood Indianen toonde in films. Hij was tevens een aanhanger van Martin Luther King, die hij financieel ondersteunde. In 1963 nam hij deel aan de Civil Rights March on Washington, D.C.
In 1994 verscheen zijn autobiografie, Songs My Mother Taught Me.
Marlon Brando leed al geruime tijd aan longfibrose toen hij op 1 juli 2004 in het UCLA Medical Center te Los Angeles overleed aan longproblemen. Hij leed tevens aan zwaarlijvigheid, hartfalen en diabetes, en recentelijk was leverkanker bij hem geconstateerd. Brando was tachtig jaar oud. Hij werd gecremeerd en zijn as is op twee plaatsen uitgestrooid, een deel op Tahiti en een deel, samen met de as van Wally Cox, in Death Valley.
Kinderen
met Anna Kashfi:
Christian Brando (1958)
met Movita Castaneda:
Miko C. Brando (1961)
Rebecca Brando (1967)
met Tarita Teriipia:
Teihotu Brando (1963)
Cheyenne (1970 - 1995)
met Maria Christina Ruiz:
Ninna Brando (1989)
Myles Brando (1992)
Timothy Brando (1994)
via adoptie:
Petra Brando (1963)
Maimiti Brando (1977)
Raiatua Brando (1983)
Prijzen en nominaties
Academy Awards
1952 - Beste Acteur - A Streetcar Named Desire (genomineerd)
1953 - Beste Acteur - Viva Zapata! (genomineerd)
1954 - Beste Acteur - Julius Caesar (genomineerd)
1955 - Beste Acteur - On the Waterfront (gewonnen)
1958 - Beste Acteur - Sayonara (genomineerd)
1973 - Beste Acteur - The Godfather (gewonnen)
1974 - Beste Acteur - Last Tango in Paris (genomineerd)
1990 - Beste Mannelijke Bijrol - A Dry White Season (genomineerd)
BAFTA's
1953 - Beste Buitenlandse Acteur - Viva Zapata! (gewonnen)
1954 - Beste Buitenlandse Acteur - Julius Caesar (gewonnen)
1955 - Beste Buitenlandse Acteur - On the Waterfront (gewonnen)
1959 - Beste Buitenlandse Acteur - The Young Lions (genomineerd)
1973 - Beste Acteur - The Godfather (genomineerd)
1973 - Beste Acteur - The Nightcomers (genomineerd)
1974 - Beste Acteur - Last Tango in Paris (genomineerd)
1990 - Beste Mannelijke Bijrol - A Dry White Season (genomineerd)
Filmfestival Cannes
1952 - Beste Acteur - Viva Zapata!
Emmy Awards
1979 - Beste Mannelijke Bijrol in een Miniserie of Special - Roots: The Next Generations (gewonnen)
Golden Globes
1955 - Beste Filmacteur, Drama - On the Waterfront (gewonnen)
1955 - Henrietta Award voor 's Werelds Favoriete Acteur (genomineerd)
1956 - Henrietta Award voor 's Werelds Favoriete Acteur (gewonnen)
1957 - Beste Filmacteur, Musical/Komedie - The Teahouse of the August Moon (genomineerd)
1958 - Beste Filmacteur, Drama - Sayonara (genomineerd)
1964 - Beste Filmacteur, Drama - The Ugly American (genomineerd)
1973 - Beste Filmacteur, Drama - The Godfather (gewonnen)
1973 - Henrietta Award voor 's Werelds Favoriete Acteur (gewonnen)
1974 - Henrietta Award voor 's Werelds Favoriete Acteur (gewonnen)
1990 - Beste Mannelijke Bijrol in een Film - A Dry White Season (genomineerd)
Gouden Frambozen
1981 - Slechtste Mannelijke Bijrol - The Formula (genomineerd)
1993 - Slechtste Mannelijke Bijrol - Christopher Columbus: The Discovery (genomineerd)
1997 - Slechtste Mannelijke Bijrol - The Island of Dr. Moreau (gewonnen)
1997 - Slechtste Filmkoppel - The Island of Dr. Moreau (genomineerd, samen met That Darn Dwarf, "die verdraaide dwerg")
Filmografie
1950 - The Men
1951 - A Streetcar Named Desire
1952 - Viva Zapata!
1953 - Julius Caesar
1954 - The Wild One
1954 - On the Waterfront
1954 - Desirée
1955 - Guys and Dolls
1956 - The Teahouse of the August Moon
1957 - Sayonara
1958 - The Young Lions
1959 - The Fugitive Kind
1961 - One-Eyed Jacks
1962 - The Mutiny on the Bounty
1963 - The Ugly American
1964 - Bedtime Story
1965 - Morituri
1966 - The Chase
1966 - The Appaloosa
1967 - A Countess from Hongkong
1967 - Reflections in a Golden Eye
1968 - Candy
1968 - The Night of the Following Day
1969 - Queimada
1972 - The Godfather
1972 - Last Tango in Paris (oorspronkelijke titel: Ultimo Tango a Parigi)
Lois Maxwell is overleden. De actrice, bekend van haar rol als Miss Moneypenny in de James Bond-films, overleed gisteravond op 80-jarige leeftijd in een ziekenhuis in Australië. Dat heeft een woordvoerder van het ziekenhuis in Fremantle bevestigd tegenover de BBC.
Secretaresse Miss Moneypenny is de secretaresse van M, de baas van James Bond in de films over de geheim agent. Hoewel het nooit tot een relatie kwam, flirtten agent 007 en de secretaresse film na film. Maxwell was van 1969 tot en met 1985 in veertien Bondfilms te zien, waaronder 'The spy who loved me' en 'A view to kill'. Ze speelde verder onder meer in 'Lolita' en 'That Hagen girl', waarvoor ze een Golden Globe kreeg.
Moore geschokt Maxwell was sinds hun gezamenlijke studie aan de Royal Academy of Dramatic Art in Londen in 1944 goed bevriend met James Bond-vertolker Roger Moore. De 79-jarige acteur, die naast zijn vriendin te zien was in zeven Bond-films, verklaarde tegenover de BBC geschokt te zijn door de dood van Maxwell. "Ze was grappig en altijd heel goed gezelschap", luidde zijn reactie. (novum/svm)
Land: Verenigde Staten (2007) | Kinderen toegelaten Première: 17 Oktober 2007 | Duur: 115 minuten Regie:Bobby Farrelly, Peter Farrelly Met: Ben Stiller, Michelle Monaghan, Jerry Stiller, Malin Akerman Genre: Komedie, Romantisch Web:Officiële website
Eddie Cantrow (Ben Stiller) vindt het hoog tijd om te gaan trouwen en treedt nogal overhaast in het huwelijk met Lila. Hij denkt dat ze perfect bij hem past, maar tijdens de huwelijksreis blijkt ze echter een levende nachtmerrie te zijn. Bovendien ontmoet Eddie een andere vrouw, Miranda, die wel eens echt zijn 'soulmate' zou kunnen zijn...