BEREID
JULLIE VOOR, MIJN KUDDE, OMDAT DE BEDRIEGLIJKE SHOW VAN DE TEGENSTANDER OP HET
PUNT STAAT TE BEGINNEN; DE KOSMISCHE CHRISTUS, DE LEERMEESTER VAN DE WERELD, DE
ARCHITECT VAN HET UNIVERSUM, DE BOEDDHA MAITREYA, ZOALS MIJN TEGENSTANDER WORDT
GENOEMD IS KLAAR OM ZICHZELF KENBAAR TE MAKEN AAN DE MENSHEID!
21 APRIL
2017 7:50 A.M.
DRINGENDE
OPROEP VAN JEZUS, DE GOEDE HERDER AAN DE MENSHEID
Mijn kinderen,
vrede zij met jullie.
Mijn kudde, de
oorlog staat voor de deur en dat brengt ellende en dood met zich mee. De
mensheid zal weeklagen en smart lijden en de Ruiter van Dood en Hongersnood zal
zijn opwachting maken. De zoon van verdoemenis staat op het punt kenbaar
gemaakt te worden; hij zal de oorlog gebruiken om zichzelf op te werpen als de
grote vredestichter. De hele bedrieglijke show van de tegenstander is gepland
om de mensheid te doen geloven dat Christus is teruggekeerd. Na het conflict
zal hij zijn universele verklaring afleggen; al de publiciteit en logistiek
voor zijn verschijning zijn klaar.
Mijn kudde,
zeer spoedig zal de lucht verlicht zijn met holografische beelden die Mij
zullen voorstellen; maar jullie weten dat dit een deel is van de bedrieglijke show
van mijn tegenstander. Mijn kudde, let niet op dit bedrog, en aanvaard ook niet
de propaganda die ze zullen maken, omdat alles door rituelen van het occulte is
doortrokken om te zorgen dat jullie vallen voor de valse messias. Ze zullen de
zwarte bijbel, gebedskettingen, documentatie en hebbedingetjes van Mijn
tegenstander verspreiden. Let op, schapen van Mijn kudde, dat jullie niet in
dit bedrog trappen; aanvaard deze dingen niet en neem ze niet mee naar huis
omdat het duivelse zaken zijn! Vraag Mijn Heilige Geest voor
onderscheidingsvermogen en bid te allen tijde met de kracht van zowel Mijn
Bloed en Mijn Wonden, zodat jullie de visuele en subliminale aanval kunt
afweren waaraan jullie zullen worden blootgesteld door de volgelingen van de
valse christus.
Onthoud dat
Mijn vleesgeworden tegenstander zich aan jullie zal tonen als een engel van
licht, zoals een lief lammetje; sprekend van vrede en liefde en jullie een valse
nederigheid zal tonen. Dat zal ervoor zorgen dat velen in de val trappen en hem
zullen bejubelen als de verwachte messias. Let op, Mijn kudde, laat jullie niet
beetnemen; Ik heb jullie reeds lang gewaarschuwd voor dit bedrog; de dagen die
beschreven zijn door Mijn profeten zijn bijna aangebroken, waarin het overgrote
deel van de mensheid verloren zal zijn omdat ze de valse leer van de valse
christus zullen volgen. Ik kwam in naam van Mijn Vader, en de mensheid verwierp
Mij. Een ander zal komen onder zijn eigen naam en de mensheid zal hem ontvangen
en bejubelen als was hij God zelf. (Johannes 5. 43)
Mijn kudde,
hoeveel verdriet voel Ik in Mijn Hart als Ik het verraad zal zien dat Ik zal
ontvangen van velen die beweren Mijn kinderen te zijn! De judassen binnen het
Vaticaan wachten op Mijn tegenstander om zijn opwachting te maken om hem op de
Zetel van Petrus te zetten. De rebellerende kardinalen zullen een nieuwe Paus
kiezen en deze zal Mijn tegenstander dienen. De vervolging tegen Mijn volk zal
beginnen, Mijn kerken zullen gesloten worden en Mijn dagelijkse aanbidding zal
opgeschort worden. Er zal een grote vervolging zijn tegen Christenen en
Katholieke Christenen. Het bloed van Mijn volk zal vloeien en vele martelaren
zullen hun leven geven tot versterking van het geloof. Ik zal opnieuw
gekruisigd worden.
Chaos, verwoesting
en dood zullen de stad van de zeven heuvels treffen en het leger van de zwarte
vlag zal vele van Mijn kinderen kruisigen. De Via Pia van de Eeuwige Stad zal
een Kalvarie worden. Op alle vijf continenten zullen er vervolgingen zijn en
bloedvergieten van Mijn trouwe kinderen. Er zal geen gerechtigheid zijn. De
vervolgers zullen gesteund worden door de autoriteiten en de regeringen die
Mijn tegenstander dienen. Mijn volk, het uur van jullie kalvarie is nabij, maar
wees niet bang! Ik zal jullie niet in de steek laten, Ik zal voor jullie
uitgaan, Mijn Kruis dragend. Wanneer de tijd komt voor jullie martelaarschap
zal Mijn Heilige Geest jullie vastnemen en jullie naar de Eeuwige Glorie
leiden.
Bereid jullie
voor, Mijn kudde, want de bedrieglijke show van mijn tegenstander staat op het
punt te beginnen; de kosmische christus, de leermeester van de wereld, de
architect van het universum, de Boeddha Maitreya, zoals Mijn tegenstander wordt
genoemd is klaar om zichzelf kenbaar te maken aan de mensheid. Opnieuw zeg Ik
tot jullie: kijk niet of luister niet naar de valse messias, want hij is Mij
niet. (noot van Claudia : De maitreya maakt gebruik van hypnose en mindcontrol om
aanhangers te winnen. Daarom mag je niet naar
hem kijken of luisteren.) Hij die op het punt staat zichzelf kenbaar te maken en zijn
opwachting te maken is de zoon van verdoemenis, de vader van de leugen. Hij
komt om Mijn plaats in te nemen en om de mensheid te bedriegen door hem voor te
doen als God zelf. Jullie die oren hebben om te horen en ogen om te zien :
jullie zijn gewaarschuwd zodat jullie niet voor het bedrog vallen en jullie
leven verliezen.
Mijn vrede
laat Ik jullie, Mijn vrede geef Ik jullie.
Jullie Leraar,
Jezus, de Goede Herder.
Maak Mijn
boodschappen kenbaar aan de hele mensheid, schapen van Mijn kudde.
MIJN KINDEREN, ALS JULLIE JE IN DOODZONDE
VERKEREN, VRAAG IK JULLIE OM NA TE DENKEN, TE STOPPEN MET ZONDIGEN EN ZO VLUG
MOGELIJK TERUG TE KEREN NAAR GOD !
9 APRIL 2017 9H10 A.M
DRINGENDE OPROEP VAN JEZUS, HEILIG SACRAMENT AAN DE MENSHEID
Mijn kinderen, mijn vrede zij met jullie.
Jullie overgang naar de eeuwigheid (= de Waarschuwing) is steeds dichter. Wanneer
jullie er komen, zullen jullie geoordeeld worden door mijn Opperste Gerecht en
zullen jullie weten hoeveel jullie liefgehad hebben en dienstbaar zijn geweest
en hoeveel jullie hebben nagelaten lief te hebben en dienstbaar te zijn. Als
jullie eraan komen zal jullie Engelbewaarder op jullie wachten om jullie naar
de Gerechtszaal te brengen. Mijn Moeder zal daar zijn, om te bemiddelen voor
jullie in aanwezigheid van de gelukzalige zielen. Na het oordeel zullen mijn
Engelen jullie naar de corresponderende plaats brengen, volgens jullie vonnis.
Een kleine minderheid die men bij wijze van spreken op een hand kan tellen gaat
naar de hemel; de grote meerderheid van de mensheid gaat naar het vagevuur of
naar de hel.
Mijn kinderen, ik zeg het jullie nog een keer : voed jullie zoveel mogelijk met
mijn Lichaam en mijn Bloed, zodat jullie geestelijk versterkt zijn en dat
jullie ziel de overtocht naar de eeuwigheid aankan. Het zuiverend vuur van het
vagevuur wacht het overgrote deel van mijn kinderen en het brandend vuur van de
hel wacht deze ondankbare en zondige generatie.
Mijn kinderen, het vagevuur is een plaats van zuivering waar de zielen heengaan
die niet in volledige vereniging van liefde zijn met God en hun broeders en
zusters in deze wereld. Het vagevuur is verdeeld in drie niveaus : hoog, midden
en laag en op elk niveau zijn er verschillende plaatsen van boetedoening. Het
hoge en middelste vagevuur is een plaats van zuivering van liefde, waar de
zielen lijden omdat ze niet in de aanwezigheid zijn van God. Het eerste
vagevuur wordt bezocht door mijn Moeder en mijn Engelen en mijn Moeder is
verantwoordelijk om de zielen te doen stijgen naar de hemel als ze hun
zuivering hebben beeindigd. Het tweede vagevuur wordt enkel bezocht door mijn
Veelgeliefde Michael; Hij is de Bewaker van de zielen en hij daalt neer in deze
plaats om de zielen naar het eerste vagevuur te brengen op zijn feestdag of
elke keer dat de Goddelijke Wil van God erin voorziet. De heilige voorspraak
van mijn Moeder ten gunste van de zielen zorgt ervoor dat velen naar de hemel
opstijgen en dat anderen gered worden van het eeuwig vuur.
Het derde vagevuur is een plaats van brandend vuur, een zuiverend vuur die alle
boosaardigheid en zonde verbrandt. Daar herinneren de zielen zich alle
boosaardigheid en zonde dat ze begaan hebben en het gebrek aan liefde die ze
voor God en hun broeders en zusters in de wereld gehad hebben. Het is een
plaats van duisternis en zuivering, waar de zielen vechten tegen de demonen die
hen hebben doen vallen en bijna deden verloren gaan. De zielen die in deze
wereld verwijderd waren van God en in de zonde leefden gaan naar het derde
vagevuur. Maar als iemand voor hen bad of als ze vergiffenis vroegen alvorens te
sterven of ze toegewijd waren aan mijn Moeder en haar scapulier droegen of de
kracht van de Rozenkrans van mijn Moeder inriepen of mijn Barmhartigheid voor
de zielen, ervoor heeft gezorgd dat ze niet voor eeuwig verloren gingen. Ik wil
jullie zeggen, mijn kinderen, dat de H. Missen en de daden van naastenliefde
die jullie doen voor deze zielen van het derde vagevuur, hen versterken in hun
geestelijke strijd. Het zijn de zielen van het vagevuur die het meest zorg
nodig hebben en waarvoor jullie heel speciaal moeten bidden. Deze zielen hebben
veel gebeden nodig om zich te kunnen zuiveren en te stijgen in de eeuwige
Glorie.
Mijn kinderen, de Hemel, het Vagevuur en de hel zijn geestelijke plaatsen waar
de zielen verblijven na de overgang van deze wereld. Ik wil dit duidelijk
stellen : het zijn geen ingesteldheden, maar plaatsen. Net zoals jullie ruimte
innemen in deze wereld, zo is het ook in de eeuwigheid, met dat verschil dat de
plaatsen geestelijk zijn geschapen om zielen te herbergen. De Hemel is een
geestelijke plaats van Liefde, Vrede, Vreugde en Volheid, in gezelschap van
God. Het vagevuur is een geestelijke plaats van zuivering van liefde of het zuiverende
vuur. De hel is een geestelijke plaats van kwelling en het vuur dat brandt en
niet uitdooft. Daar verblijven de zielen die in opstand gekomen zijn tegen God.
Ik leg het jullie uit zodat jullie zouden weten dat in de eeuwigheid geen
ingesteldheden zijn maar plaatsen.
Mijn kinderen, als jullie in staat van doodzonde verkeren, vraag ik jullie na
te denken, te stoppen met zondigen en zo vlug mogelijk terug te keren naar God.
Ik zeg het jullie omdat als mijn Waarschuwing jullie treft als jullie in staat
van doodzonde verkeren, jullie ziel in de hel terecht zal komen en van daaruit
zullen degenen die terugkeren naar deze wereld niet talrijk zijn. Enkel de
zondaars die berouw tonen en hun leven willen bekeren zullen terugkeren; aan
hen zal de kans geboden worden om bij hun terugkeer de weg van redding te nemen
en zich definitief van de zonde af te keren. Degenen die geen berouw tonen voor
mijn waarschuwing gebeurt zullen sterven. Denk dus erover na, opstandige
kinderen, want de dag van mijn waarschuwing komt eraan.
2 april 2017 -
Boodschap aan Mirjana van de Heilige Maagd Maria
Lieve kinderen, apostelen van mijn liefde,
Het is jullie taak om de liefde van mijn Zoon te brengen bij al wie die nog
niet heeft leren kennen; jullie, de lichtpuntjes van deze wereld, aan wie ik
met moederlijke liefde leer om helder en met volle kracht te stralen. Het gebed
zal jullie helpen, omdat het gebed jullie redt, het gebed redt de wereld.
Daarom, mijn kinderen: bid met woorden, met gevoel, met barmhartige liefde en
opoffering. Mijn Zoon heeft jullie de weg getoond - Hij die mens werd en mij
tot de eerste kelk maakte, heeft jullie met Zijn verheven offer laten zien hoe
je moet liefhebben.
Wees daarom niet bang om de waarheid te spreken,
mijn kinderen. Wees niet bang om jezelf en de wereld te veranderen door liefde
te verspreiden, door alles te doen om mijn Zoon bekend en geliefd te maken,
door anderen lief te hebben in Hem. Als moeder ben ik altijd bij jullie. Ik
smeek mijn Zoon om jullie te helpen, opdat de liefde in jullie leven moge
heersen - een levende liefde, een aantrekkelijke liefde, een liefde die leven
geeft. Dat is de liefde die ik jullie leer - zuivere liefde. Het is aan jullie,
mijn apostelen, om die liefde te herkennen, te beleven, en te verspreiden. Bid
met gevoel voor jullie herders, opdat zij met liefde mogen getuigen van mijn
Zoon. Ik dank jullie.
INWONERS
VAN DE AARDE, BEREID JULLIE VOOR WANT DE DAGEN VAN MIJN GERECHTIGHEID ZULLEN
BEGINNEN!
4 april 2017- 9H10 A.M DRINGENDE OPROEP VAN JAHWEH SABAOTH AAN DE MENSHEID
Mijn trouwe volk, vrede zij jullie.
Mijn volk, de illuminati en elite die in dienst zijn van de prins van deze
wereld vergaderen en bereiden zich voor om de vrede, de economie en de Kerk van
mijn Zoon te destabiliseren. Er is geen terugkeer meer mogelijk, alles zal zich
voltooien zoals het is geschreven! Deze ondankbare en zondige mensheid zal met
mijn gerechtigheid kennis maken en zal mijn bestaan leren kennen. Welke
droefheid voel ik dat ze me zullen leren kennen door mijn gerechtigheid en niet
door mijn barmhartigheid!
De dagen komen eraan dat alles verslagen is en in chaos; de mensheid die
temidden zijn zuivering zal zijn zal mijn woorden herinneren, maar het zal
reeds te laat zijn; welke droefheid dat ze mijn barmhartigheid niet hebben
willen ontvangen en dat het mijn gerechtigheid zal zijn die ze zal doen
ontwaken uit hun lethargie, zodat ze nadenkt en terugkeert naar Mij! Alles is
volbracht en op een moment zal mijn gerechtigheid zich ontketenen.
De gebeurtenissen zullen losbarsten het ene na het andere, het zal een kettingreactie
zijn, zodat de mensheid er niet zal in slagen om overeind te komen. Er zal
overal onheil zijn en smart en velen zullen wensen dat ze dood waren maar het
zal hen geweigerd worden. Ondankbare en zondige mensheid, ik zeg het jullie
nogmaals: keer naar MIJ terug vooraleer de nacht van mijn gerechtigheid
aanbreekt! Ik wacht op jullie tot de laatste duizendsten van een seconde
verstrijken, want ik wil niet dat je dood gaat, maar dat jullie eeuwig leven.
Reageer op de oproep die we doen doorheen onze profeten van deze laatste tijd;
negeer onze boodschappen niet, want het zijn instructies die jullie moeten
toepassen om jullie leven te redden. Mijn Woorden zijn Woorden van Eeuwig
Leven, luister ernaar en breng ze in praktijk. Ik verzeker jullie dat jullie
dan zullen leven.
Mijn kinderen, geen enkele menselijke technologie zal het vuur van mijn
gerechtigheid kunnen stoppen. Wetenschappers van de wereld, wees geen dwazen
door te denken dat jullie de doortocht van mijn gerechtigheid kunnen stoppen!
Jullie zullen willen mijn instrumenten van gerechtigheid doen ombuigen door
jullie technologie, maar wat jullie zullen jullie val versnellen en meer vuur
van de hemel op aarde doen neerkomen. Ik zeg het jullie omdat er binnenkort
vuur uit de hemel zal regenen waarmee ik de goddeloze naties zal straffen door
alle slechtheid en zonde van mijn schepping weg te vegen. Zondige naties, Ik
Ben Jahweh Sabaoth, Heer van de Legerscharen en van Gerechtigheid en ik zal
jullie uitleg vragen van al jullie afschuwelijke daden waarmee jullie mijn
schepping en mijn schepselen hebt mishandeld.
Binnenkort zal
het vuur van mijn gerechtigheid op jullie neerkomen en zal er geen enkel
aandenken zijn aan jullie bestaan. Ik doe mijn laatste oproepen aan jullie,
zondige naties, opdat jullie terugkeren naar Mij en dat jullie de strengheid
van mijn gerechtigheid niet zouden leren kennen. Ik vraag aan mijn trouwe Volk
die in bepaalde van deze naties wonen, die te verlaten; net zoals Lot deed met
zijn gezin, omdat ik binnenkort het gewicht van mijn gerechtigheid op hen zal
doen neerkomen. Zie dat ik jullie waarschuw op voorhand, zodat jullie je
voorbereiden en zo vlug mogelijk vertrekken uit deze zondige naties omdat het
uur nabij is waar de Engel van mijn gerechtigheid ze zal bezoeken en waar het
vuur van de hemel zal neerkomen. Inwoners van de aarde, bereid jullie voor want
de dagen van mijn gerechtigheid zullen beginnen!
Jullie Vader, Jahweh Sabaoth, Heer van de Legerscharen en van gerechtigheid.
Breng mijn
boodschappen naar de uithoeken van de aarde.
Jezus gaf
zuster Faustina de opdracht om deze noveen op te schrijven als voorbereiding op
het feest van de Goddelijke Barmhartigheid, dat overeenkomstig zijn wens op de
eerste zondag na Pasen moet worden gevierd.
Deze zondag is ook wel bekend als Beloken Pasen.
Vandaar dat op Goede Vrijdag met de noveen wordt begonnen, maar je kunt ze ook
op elk moment van het jaar houden.
De Heer wil dat daartoe de rozenkrans van de goddelijke Barmhartigheid
dagelijks gebeden wordt en wel voor de intenties, die Hijzelf aan zuster
Faustina gaf.
"Ik verlang dat je gedurende deze negen dagen alle zielen naar de bron
van mijn barmhartigheid leidt, zodat zij daar kracht en troost putten en
allerlei genaden, die zij nodig hebben voor de moeilijkheden van het leven,
maar vooral in het uur van de dood.
Elke dag moet je een groep zielen naar mijn Hart brengen en hen onderdompelen
in de oceaan van mijn barmhartigheid.
Je zult dat doen in dit leven en in de toekomstige.
Aan de bron van mijn barmhartigheid zal Ik aan geen enkele ziel iets weigeren. Iedere dag moet je mijn Vader, omwille van mijn smartelijk lijden, om genade
smeken voor deze zielen.
Eerste dag
Jezus
zegt: Breng
vandaag bij mij de hele mensheid, in het bijzonder alle zondaars, en dompel hen
in de oceaan van mijn barmhartigheid. Daarmee verminder je mijn bittere
droefheid om de verloren zielen. Bidden wij op voorspraak van de "Moeder
van Barmhartigheid" om erbarmen voor de hele mensheid, in het bijzonder
voor de zondaars. Barmhartige Jezus, u die vol erbarmen en vergeving bent, let
niet op onze zonden, maar op het vertrouwen dat wij in uw oneindige goedheid
stellen.
Neem ons op in uw medelijdend Hart.
Daar smeken wij U om, omwille van de Liefde, die U met de Vader en de H. Geest
verenigt. Onze Vader Wees gegroet Eer aan de Vader
Eeuwige Vader, zie barmhartig neer op de hele mensheid, in het bijzonder op de
zondaars.
Wees barmhartig voor ons, omwille van het smartelijk lijden van uw Zoon, onze
Heer Jezus Christus, zodat wij allen de almacht van uw barmhartigheid prijzen
tot in eeuwigheid. Amen.
Onder uw bescherming nemen wij onze toevlucht, o Heilige Moeder van God.
Versmaad onze gebeden niet in onze nood, maar verlos ons altijd van gevaren, o
glorierijke en gezegende Maagd, onze vrouwe, onze Middelares, onze
Voorspreekster. Verzoen ons met uw Zoon, beveel ons aan uw Zoon aan, plaats ons
voor uw Zoon. Amen.
Tweede dag
Jezus
zegt: Breng
vandaag bij mij alle priesters en alle godgewijde personen en dompel hen in
mijn onpeilbare barmhartigheid. Zij zijn het die mij de kracht gaven mijn
bitter lijden te verduren.
Zij zijn de kanalen, waardoor mijn barmhartigheid over de hele mensheid wordt
uitgestort.
Bidden wij voor de priesters en kloosterlingen op voorspraak van de
"Moeder van de Kerk, de Middelares van alle genade.
Barmhartige Jezus, van U komt alle goedheid.
Wij bidden U, vermeerder de genaden in de zielen van de priesters en de kloosterlingen,
zodat zij zich hun heilige roeping ten diepste bewust zijn en zich vol
vertrouwen toeleggen op de werken van uw barmhartigheid. Geef dat ze door hun
voorbeeld de zielen brengen naar de Vader van barmhartigheid en Hem
verheerlijken. Onze Vader Wees gegroet Eer aan de Vader
Hemelse Vader, zie vol goedheid neer op Uw uitverkorene en geef hun de genade
van Uw zegen,
zodat zij door de verdiensten van uw Zoon vol ijver werken en voor het heil van
de mensen en voor hen de volheid van Uw Barmhartigheid verkrijgen. Amen.
Onder uw bescherming nemen wij onze toevlucht
Derde dag Jezus zegt: "Breng vandaag bij mij alle trouwe en vrome zielen en
dompel hen in de oceaan van mijn barmhartigheid. Deze zielen hebben mij
getroost op mijn kruisweg. Zij waren de druppel troost in de oceaan van mijn
smart.
Bidden wij voor allen, die trouw blijven aan het ware geloof, op voorspraak van
Maria, hulp der Christenen. Barmhartige Jezus, U wilt de genadeschatten van uw
barmhartigheid aan alle mensen in overvloed schenken. Wij bidden U, bemoedig
alle trouwe zielen met de genade van volharding en ontsteek in hen met uw
onpeilbare liefde, de liefde tot Uw hemelse Vader. Onze Vader Wees gegroet Eer aan de Vader
Algoede Vader, zie vol liefde neer op de trouwe zielen. Sterk hen, onwille van
het smartelijk lijden van uw Zoon, met de volheid van genaden van uw H. Geest,
zodat zij met alle engelen en heiligen uw oneindige barmhartigheid prijzen tot
in eeuwigheid. Amen.
Onder uw bescherming nemen wij onze toevlucht
Vierde dag
Jezus zegt: "Breng vandaag bij mij zij,
die niet in mij geloven en zij, die me nog niet kennen.
Tijdens mijn bitter lijden dacht Ik ook aan hen en hun ijver in de toekomst was
een troost voor mijn Hart. Dompel hen in de oceaan van mijn Barmhartigheid.
Bidden wij voor degene, die niet in God geloven en voor degenen, die God nog
niet kennen, op voorspraak van de Moeder van alle Volkeren.
Barmhartige
Jezus, U bent het Licht van de wereld. Bevrijd allen, die U nog niet kennen,
uit de duisternis van hun geest en laat hen in uw Hart rust en de ware vrede
vinden. Mogen de stralen van uw genaden hen verlichten, zodat ook zij de
heerlijkheid van uw barmhartigheid prijzen. Onze Vader Wees gegroet Eer aan de Vader
Eeuwige Vader, zie genadig neer op de zielen van degenen, die niet in U geloven
en degenen die U nog niet kennen. Breng hen tot de erkenning van de waarheid
van het Evangelie van uw Zoon, zodat zij de eeuwige vreugde van de hemel
verwerven en tot in eeuwigheid uw barmhartigheid prijzen.
Vijfde dag Jezus zegt: "Breng
mij vandaag de zielen van de afgescheiden broeders en dompel hen in de oceaan
van mijn barmhartigheid. Tijdens mijn bitter lijden verscheurenden zij mijn
lichaam en mijn Hart. Wanneer zij terugkeren in de schoot van de Kerk, genezen
zij mijn wonden en troosten in mijn smart.
Bidden
wij voor degenen, die van hun geloof zijn gevallen en voor de verdwaalden met
groot vertrouwen op de machtige voorspraak van Maria, Toevlucht van de
zondaars, de overwinnares van alle duivelse boosheid en van alle misstanden.
Barmhartige Jezus, U bent de goedheid zelf en weigert niemand het licht van uw
genade, als hij u erom vraagt. Neem alle afgescheiden broeders op in uw
barmhartig Hart en breng hen terug in de schoot van de Kerk, zodat zij uw
onpeilbare barmhartigheid loven en prijzen. Onze Vader Wees gegroet Eer aan de Vader
Oneindige Heilige God, Eeuwige Vader, heb medelijden met de afgescheiden en
ontrouw geworden broeders, die uw genaden misbruiken. Let niet op hun
slechtheid, omwille van het smartelijk lijden van uw Zoon, die zo innig voor de
eenheid van zijn Kerk gebeden heeft.
Onder uw bescherming nemen wij onze toevlucht.
Zesde dag Jezus zegt: "Breng vandaag bij mij de zachtmoedige, nederige zielen
en de zielen van de kleine kinderen en dompel hen in mijn barmhartigheid. Zij
lijken het meest op mijn Hart.
Zij sterkten mij in mijn bittere doodsangst. Over hen stort ik stromen van
genade uit.
Alleen nederige zielen zijn in staat mijn genaden te ontvangen. Aan nederige
zielen schenk Ik mijn vertrouwen."
Bidden wij voor zachtmoedige zielen, die een kinderlijk vertrouwen bezitten en
voor de kinderen, op voorspraak van onze hemelse Moeder, de nederigste
Dienstmaagd van de Heer. Haar heeft God verheven tot Koningin van hemel en
aarde. Barmhartige Jezus, U hebt gezegd: "Leert van mij, want ik ben
zachtmoedig en nederig van Hart.
Wij vragen U, trek de kinderen en de zielen, die zoals zij, zachtmoedig en
nederig geworden zijn, tot uw heilig Hart. Mogen zij U verblijden als geurige
bloemen voor uw goddelijke troon. Bewaar ze in uw Hart als een loflied op Uw
barmhartige liefde. Onze Vader Wees gegroet Eer aan de Vader
Vader vol ontferming en God van alle vertroosting zie genadig neer op de
zielen, die U welgevallig zijn en lijken op het Hart van Uw Zoon. Zegen omwille
van hen de hele wereld, zodat allen uw onmetelijke barmhartigheid mogen
prijzen. Amen.
Onder Uw bescherming nemen wij onze toevlucht.
Zevende dag Jezus zegt: " Breng vandaag bij mij de zielen die mijn
barmhartigheid bijzonder vereren en verheerlijken. Deze zielen delen het meest
in mijn lijden en dringen het diepste door in mijn geest.
Als levende afbeeldingen van mijn barmhartig Hart zullen zij inhet hiernamaals
met en bijzondere glans schitteren. Geen van hen zal in het vuur van de hel
terechtkomen. In het uur van de dood zal Ik allen bijstaan."
Bidden wij voor degenen, die Gods barmhartigheid bijzonder vereren en
verheerlijk en op voorspraak van de Moeder van Barmhartigheid. Goede Jezus, uw
Hart stroomt over van Barmhartige liefde. Laat alle apostelen van uw barmhartigheid
zich veilig weten in uw bescherming.
Sterk hun vertrouwen op uw almachtige hulp in alle lijden en beproevingen, die
zij op zich nemen om in de vereniging met U van de hemelse Vader onafgebroken
genade en barmhartigheid voor de hele mensheid te verkrijgen. Geef dat zij
nooit verflauwen in hun ijver. Wees voor hen in het uur van de dood geen
rechter, maar de barmhartige Verlosser. Onze Vader Wees gegroet Eer aan de Vader
Eeuwige Vader, zie genadig neer op de zielen, die uw ondoorgrondelijke barmhartigheid
bijzonder vereren en verheerlijken. In de trouwe navolging van uw Zoon doen zij
vol overgave hun best getuigen te zijn van uw barmhartigheid. Ontsteek in hen
een steeds grotere liefde en schenk hun een grenzeloos vertrouwen in uw
goedheid, zodat zij tijdens hun leven de belofte van de Verlosser verkrijgen.
Laat hun in het uur van de dood heel bijzonder de bescherming van uw
barmhartigheid ervaren. Amen.
Onder uw bescherming nemen wij onze toevlucht.
Achtste
dag Jezus zegt: "Breng vandaag alle zielen die in het vagevuur zijn en
dompel hen in de afgrond van mijn barmhartigheid, zodat de stromen van mijn
bloed hun lijden verzachten. Deze zielen heb Ik zeer lief, daar zij
genoegdoening verschaffen aan mijn gerechtigheid. Jullie kunnen aan hen
verlichting bezorgen uit de schatten van de Kerk: door aflaten, gebeden en
offers van eerherstel.
O, als
jullie eens wisten welke kwellingen zij ondergaan dan zouden jullie
onafgebroken voor hen bidden en offers brengen om hun schuld aan mijn
gerechtigheid af te lossen."
Bidden wij voor de arme zielen in het vagevuur op voorspraak van de troosteres
der bedroefden" die onophoudelijk bij Gods troon voor hen ten beste
spreekt. Barmhartige Heiland, U hebt gezegd: Weest barmhartig zoals mijn Vader
barmhartig is. Wij vragen U: ontferm U over de zielen in het vagevuur. Laat de
stromen van Uw kostbaar bloed en water, die uit Uw Hart gekomen zijn, de gloed
doven van het vuur dat hen reinigt, zodat het onmetelijk leed van deze zielen
veranderd wordt in bevrijdende vreugde en zij tot in eeuwigheid de macht van uw
barmhartigheid prijzen. Onze Vader Wees gegroet Eer aan de Vader
Barmhartige Vader, zie met uw oneindige liefde neer op de zielen van het
vagevuur. Omwille van het smartelijk lijden van uw Zoon schenk hun door bloed
en zijn wonden de volheid van Uw erbarmen. Amen.
Salve
Regina - Weesgegroet, Koningin, Moeder van Barmhartigheid; ons leven, onze
vreugde en onze hoop, wees gegroet!
Tot U roepen wij, ballingen, kinderen van Eva; tot U smeken wij, zuchtend en
wenend in dit dal van tranen. Daarom dan, onze Voorspreekster, sla na deze
ballingschap Jezus, de gezegende vrucht van uw schoot. O goedertieren, o
liefdevolle, o zoete Maagd Maria.
Negende
dag Jezus zegt: "Breng mij vandaag de lauwe zielen en dompel hen in de
oceaan van mijn barmhartigheid. Deze zielen verwonden mijn Hart het meest
pijnlijk. In de Hof van olijven ondervond mijn ziel de grootste walging door
deze zielen. Zij deden mij de klacht slaken: Vader, als Gij wilt, laat dan deze
beker aan mij voorbijgaan. Maar toch: niet mijn wil, maar uw wil geschiede.
Voor hen is mijn barmhartigheid de laatste redding."
Bidden wij voor de de lauwe zielen en bevelen wij hen aan aan de bijzondere
voorspraak van Maria, Toevlucht van de zondaars. Allerwelwillendste Jezus, met
uw verlossend lijden omvat U alle zielen.
Berg, in uw oneindige barmhartigheid, alle lauwe en koud geworden zielen in uw
gemarteld Hart en verwarm hen met het vuur van Uw goddelijke liefde. Beziel hen
met nieuwe ijver om U te dienen en om door uw oneindige verdiensten hun eeuwig
heil te verlangen. Onze Vader Wees gegroet Eer aan de Vader
Eeuwige Vader, zie vol erbarmen neer op de lauwe zielen, die het Hart van uw
Zoon onmetelijk pijn hebben gedaan. Laat U verzoenen door zijn heilig lijden en
sterven, dat Hij op onze altaren in elk heilig Misoffer tegenwoordig stelt.
Schenk hun de genade van bekering, zodat zij uw goddelijke Barmhartigheid nu en
later in de hemel zalig prijzen. Amen.
Onder uw bescherming nemen wij onze toevlucht.
Rozenkrans
van de Goddelijke Barmhartigheid(Kan op een gewone rozenkrans
gebeden worden)
Kruisteken: In de naam van de Vader de Zoon en
de Heilige Geest
Onze Vader
Wees gegroet
Geloofsbelijdenis
(Twaalf artikelen van het geloof)
Eeuwige Vader;
ik offer U op het lichaam en bloed,
De Ziel en de Godheid van uw welbeminde zoon,
Onze Heer Jezus Christus, tot vergeving van onze zonden en die van heel de
wereld.
10 X: Omwille van zijn bitter lijden, wees barmhartig voor ons en voor heel de
wereld
Eeuwige Vader; ik offer U op het lichaam en bloed,
De Ziel en de Godheid van uw welbeminde zoon,
Onze Heer Jezus Christus, tot vergeving van onze zonden en die van heel de
wereld.
10 X: Omwille van zijn bitter lijden, wees barmhartig voor ons en voor heel de
wereld
Eeuwige Vader; ik offer U op het lichaam en bloed,
De Ziel en de Godheid van uw welbeminde zoon,
Onze Heer Jezus Christus, tot vergeving van onze zonden en die van heel de
wereld.
10 X: Omwille van zijn bitter lijden, wees barmhartig voor ons en voor heel de
wereld
Eeuwige Vader; ik offer U op het lichaam en bloed,
De Ziel en de Godheid van uw welbeminde zoon,
Onze Heer Jezus Christus, tot vergeving van onze zonden en die van heel de
wereld.
10 X: Omwille van zijn bitter lijden, wees barmhartig voor ons en voor heel de
wereld
Eeuwige Vader; ik offer U op het lichaam en bloed,
De Ziel en de Godheid van uw welbeminde zoon,
Onze Heer Jezus Christus, tot vergeving van onze zonden en die van heel de
wereld.
10 X: Omwille van zijn bitter lijden, wees barmhartig voor ons en voor heel de
wereld
Eeuwige Vader; ik offer U op het lichaam en bloed,
De Ziel en de Godheid van uw welbeminde zoon,
Onze Heer Jezus Christus, tot vergeving van onze zonden en die van heel de
wereld.
Eindig na het 5de tientje met:
3 X Heilige God, Heilige Almachtige God, Heilige eeuwige God, Wees barmhartig
voor ons en voor heel de wereld
O Bloed en Water; die uit het hart van Jezus vloeiden,
Als bron van Barmhartigheid voor ons ik vertrouw op U.
In de Naam van de Vader (Kruisteken)
Twaalf Artikelen van het Geloof (Geloofsbelijdenis)
Men begint deze rozenkrans met de volgende
aanroepingen:
O Jezus, Goddelijke Zaligmaker, wees ons en de hele wereld genadig!
Heilige God, almachtige God, eeuwige God, heb medelijden met ons en met de hele
wereld!
O Jezus, schenk ons genade en barmhartigheid in de hedendaagse gevaren, en
bescherm ons door Uw Kostbaar Bloed!
Eeuwige Vader, wees ons genadig door het Bloed van Uw enige Zoon Jezus
Christus; wij smeken U: wees ons genadig!
Bid op de grote kralen:
Eeuwige Vader, ik offer U op de Wonden van Onze Heer Jezus Christus om de
wonden van onze zielen te genezen.
Bid op de kleine kralen van elk tientje:
Mijn Jezus, schenk ons vergeving en barmhartigheid door de verdiensten van Uw
Heilige Wonden.
Bid op het einde:
V. Eer aan de Vader en de Zoon en de Heilige
Geest;
A. zoals het was in het begin en nu, en altijd en in de eeuwen der eeuwen.
Amen.
Boodschap van de Maagd van de
Verzoening op 5 april 2017 aan Mario dIgnazio in de Gezegende Tuin van de wijk
Santa Teresa, Brindisi
De
H. Maagd Maria verscheen gekleed in het wit met een gouden gordel in de taille.
Na het kruisteken heeft Zij gezegd:
"Geloofd zij Jezus Christus.
Lieve kinderen, dit zijn dagen van beproevingen die jullie beleven en om ze te
overwinnen is het van fundamenteel belang jullie over te geven aan de Heilige
Geest, Meester en Gids van de gelovige ziel, Trooster en Verdediger van de
uitverkorenen van de Vader. Mijn kinderen, Mijn Goddelijke Zoon wil jullie
redden van de tweede dood, die van de ziel die de goddelijke liefde heeft
afgewezen, zichzelf berovend van een innerlijke dialoog met de Eeuwige.
Weet dat de liefde van God eindeloos is
voor ieder mens en elk van Zijn schepsels op aarde: twijfel nooit aan de liefde
van de Hemelse Vader. Wees sterk in het getuigen over het Evangelie en
verkondig het altijd met apostolische openhartigheid. Houd nu de vlam van de
hoop brandend want Mijn Zoon zal elke traan van bitterheid omzetten in een
vreugdevolle glimlach.
Jullie zijn niet alleen op de reis van het leven:
Ik en Jezus zijn nabij jullie, wij houden jullie bij de hand om jullie tegen de
Boze te beschermen. Ik zegen alle kaarsen die voor Mij devoot zijn meegebracht
en Ik zegen jullie allen op het voorhoofd inprentend het Zegel van de
Levende God."
De H. Maagd heeft
de kaarsen en alle aanwezigen gezegend met het kruisteken. Terwijl Zij de
menigte zegende, verschenen op de voorhoofden kleine lichtgevende kruisen. Zij
waardeerde bijzonder de meditatie van de twintig mysteries van de Rozenkrans,
geofferd voor de bekering van de zondaars en om Haar Hart te troosten.
Toelichting van
Mario na de verschijning van 5 maart 2017
De Hemelse Moeder
maakte langzaam het kruisteken en ik zag het licht van de Allerheiligste Maagd
Maria in de zielen van de aanwezigen binnendringen, hen bevrijdend van
verschrikkelijke innerlijke kwellingen, het licht gaf hen grote vrede en een
intens gevoel van frisheid en vreugde. De Moeder Gods kent goed de pijnen van
Haar kinderen en in opdracht van de Allerheiligste Drie-eenheid bemiddelt Zij
in hun voordeel, verleent bijzondere geestelijke genaden. Onze-Lieve-Vrouw komt
naar ons toe om ons van binnen te genezen, terug te brengen naar de Heer, te
leren bidden met aandacht. Marias licht is
immens, het verlicht ons en sterkt ons om de verleidingen van de tegenstander
te overwinnen die ons eeuwig geluk niet wil, die is veroordeeld tot het eeuwig
ongeluk. Laat ons mediteren over de hemelse boodschappen die ons zijn gegeven
in deze acht jaar van verschijningen en begrijpen dat we de spiritualiteit van
de Maagd van Nazareth ons eigen moeten maken, een eenvoudige spiritualiteit,
diepmenselijk, christocentrisch, zo begrijpen wij beter hoe God ons bejegent
met barmhartigheid.
Laten we het
oordeel over aan God, laten we niet oordelen over hen die weten of erger nog
die niet weten. God kent het hart, hun goede of de slechte intenties. We kijken
naar het uiterlijk en veronderstellen elkaar te kennen, maar eigenlijk kent
alleen God perfect ieder van ons, daarom telt alleen Zijn onnoemelijk oordeel.
Laat ons meer het oordeel van God vrezen en minder dat van mensen, beroofd van
wijsheid en broederlijke liefde. Vandaag zijn er veel pelgrims, niet alleen uit
Italië, maar ook uit het buitenland om de Maagd van de Verzoening te eren. In
de eerste boodschappen zei de Madonna: zij zullen van overal komen om Mij te
eren! Wat onze Moeder zegt wordt altijd werkelijkheid!
Laat ons standvastig
blijven in de onderrichtingen van de Madonna, zich niet van Haar afkeren door
degenen die niet in Haar geloven. In vrijheid kiezen we trouw voor de H. Maagd
en volharden tot het einde. Het is gemakkelijk in het begin hartstochtelijk God
en de H. Maagd te volgen, maar als je niet echt gelooft, verdwijnen
enthousiaste nieuwsgierigheid, het worden bewijs van geen geloof. Een ziel echt
geraakt door genade en bekeerd, verwijdert zich nooit van de Heer Jezus, houdt
de vlam van het geloof levend, zet zich in voor Zijn Woord van leven.
Vaak
zeggen we dat we God liefhebben, maar beminnen en respecteren niet de broeder,
we doen net het tegenovergestelde. We herontdekken de duurzaamheidvan ons geloof, worden steeds één in Jezus
Christus, oefenen ons in het geduld en de verdraagzaamheid van het kruis. Om
God lief te hebben, moet je leren om het Onbevlekt Hart van Zijn Moeder lief te
hebben. Volg hun voorbeeld om niet te verdwalen.
Het is één ding om in het hier en nu op zoek te gaan naar
heiligheid en geluk. Maar onze levens zijn meer dan een opeenvolging van
tegenwoordige momenten. Er is ook een narratieve lijn, het verhaal van ons
leven. Het lijden speelt daar een belangrijke rol in, maar het is niet het
onderwerp van ons levensverhaal. Dat inzicht kan ons het eerste begin van een
antwoord geven op de onvermijdelijke vraag: wat is de betekenis van mijn
lijden? Misschien is onze blik te beperkt en moeten we op zoek gaan naar de zin
van ons bestaan.
Het is moeilijk onze levens als een geheel te onderzoeken
als we onze zoektocht beperken tot het hier en nu. Als we lijden, zijn we geneigd
te denken dat God ons heeft verlaten. Als God zijn werk had gedaan, zouden we
nu niet lijden. Dat is het verwijt van Marta van Bethanië aan Jezus: Als u
hier was geweest, Heer, zou mijn broer niet gestorven zijn (Johannes 11:32).
Als ik mijn leven echter als een doorgaand verhaal zie en geloof dat het op een
bepaald niveau ook Gods verhaal is, dan weet ik dat de zin ervan niet in
gunstige of ongunstige momenten schuilt, maar verborgen ligt in het verhaal
zelf. Lazarus stierf, maar God had hem niet verlaten en zijn dood was niet het
laatste woord.
Augustinus was waarschijnlijk de eerste die op deze manier
naar zijn leven keek: niet als een opeenvolging van afgescheiden episodes, maar
als een tekst die moet worden doorgrond en onderzocht als het voorwerp van
spirituele bespiegelingen. Augustinus bezag zijn verleden vanuit zijn bekering,
het grote keerpunt in zijn leven. In dat licht kon hij Gods voorzienigheid
onderscheiden, die voor hem had gezorgd, hem naar het geluk had geleid dat hij
uiteindelijk had gevonden en zelfs aanwezig was geweest in zijn dwalend bestaan
toen de gedachte aan God ver weg was: U leidde me zoals een stuurman zijn
schip leidt, maar de koers die u koos ging mijn begrip te boven. Tot zijn
ontdekking van God had hij het geluk gezocht in vriendschap, plezier, status en
studie. Maar zijn succes werd voortdurend overschaduwd door neerslachtigheid en
lijden. Er ontbrak iets; er ging iets verloren dat hij niet kon benoemen. Later
realiseerde hij zich dat hij nooit echt alleen was geweest, want al die tijd
zweefde, ver daarboven, Uw barmhartigheid en trouw.
Als het lijden ons in zijn greep krijgt, lijkt al het
andere onbelangrijk. De pijn, het verlies en het verraad van het moment doemen
zo hoog als een berg voor ons op. Het perspectief ontbreekt, zodat we niet zien
dat de afsluiting van de ene weg een andere weg opent. Wat het einde lijkt van
onze hoop en plannen kan het begin zijn van een nieuwe kans. In de winter lijkt
de aarde dood. Maar dat is slechts een tijdelijk masker van de natuur. Door het
geloof leren we zien dat er aan nieuw leven altijd een element voorafgaat van
ogenschijnlijk sterven: als een graankorrel niet in de aarde valt en sterft,
blijft het een graankorrel, maar wanneer hij sterft draagt hij veel vrucht
(Johannes 12:24). In elk leven zijn er nederlagen en verliezen die op het
eerste gezicht een ramp lijken. Maar de heiligen geloofden dat de
Voorzienigheid onze wegen leidt, zelfs als dat ons brengt waar we niet willen
gaan.
Carlo Carretto (1910-1988) was lid van de Minderbroeders
van het Evangelie, een orde gebaseerd op de spiritualiteit van Charles de
Foucauld. Deze orde leeft in kleine gemeenschappen onder de arme en vergeten
mensen van de wereld, waarbij ze Christus navolgt in zijn verborgen jaren als
timmerman in Nazareth. Op vierenveertigjarige leeftijd voegde Carretto zich bij
de Minderbroeders, na een carrière als leider van de katholieke jeugdbeweging
in Italië. Voor veel van zijn vrienden was zijn vlucht naar de woestijn een
onbegrijpelijk afscheid van een dynamisch en zinvol leven. Zijn enige uitleg
was dat hij die stap moest nemen en zich geroepen wist door God: Het zijn niet
je daden, die Ik zoek; Ik wil je gebed, je liefde. Daarom voegde Carretto zich
bij de Minderbroeders in Algerije.
Zijn eerste jaren in de Sahara waren de gelukkigste van
zijn leven. De armoede, de eenzaamheid, het gebed, hij genoot ervan. Maar
Carretto koesterde nog een geheime ambitie. Hij had een passie voor bergsport.
Hij droomde ervan om in de Alpen een gemeenschap op te zetten van
Minderbroeders die reddingsteams op de Matterhorn zouden bijstaan. Het was een
onschuldige droom. Maar opeens, als door een lawine, werd die droom weggevaagd.
Tijdens een zware tocht door de woestijn liet hij zich vanwege een bepaalde
kwaal door een van zijn reisgezellen inspuiten met een medicijn. Maar er was
sprake van een verschrikkelijk misverstand. Zijn vriend nam het verkeerde
flesje en spoot Carrettos dij in met een verlammend gif. Die nacht raakte zijn
been verlamd. Voor de rest van zijn leven was hij kreupel.
Net als iedereen in deze omstandigheden was Carretto
sprakeloos en vol onbegrip. Hoe kon God bij zijn dienaar zoiets laten gebeuren?
Ik kwam hier om Hem te dienen, dacht hij, en alles wat God leek te doen was
mij kreupel maken.
Dertig jaar later noemde hij die verkeerde injectie genade.
Het was pech, zeker. Het was verschrikkelijk. Maar God zette het om in genade.
Omdat hij niet kon klimmen met een verlamd been kocht hij een jeep en werd
meteoroloog. Ondanks mijn eigen wensen, was ik daar waar ik thuishoorde: in de
woestijn. In plaats van door de sneeuw te sjokken, ploegde ik door het zand. ( )
Het leven openbaarde zich plotseling aan mij zoals het was, als een geweldige
persoonlijke exodus. ( ) Het ongeluk had me op nieuwe paden gebracht.
Waar is God in het verhaal van Carretto? Was Hij aanwezig
als de omstander die geen hulp bood toen een ongeluk zijn dromen verwoestte en
hem kreupel achterliet? Of was Hij aanwezig in de genade die hem van bitterheid
naar een nieuwe staat van aanvaarding leidde? Als het kwade ons tot iets goeds
leidt, draagt dat vanuit de ogen van het geloof onmiskenbaar de handtekening
van God. Daarom hoort het onderwerp van het lijden tuis in dit boek over
heiligheid en geluk. Zoals Carretto opmerkte: Ik weet het uit ervaring. Je
kunt gelukkig zijn met een verlamd been. Heel gelukkig. In mijn ervaring
produceren de wonden van armoede en lijden een heel bijzondere, kostbare en
heerlijke honing. Het is de honing van de zaligsprekingen die Jezus uitsprak in
de Bergrede. Ik heb van die honing geproefd en ben overtuigd van de
rationaliteit van het evangelie, van de redelijkheid van zoveel mysterieuze
dingen.
De hele beker
Christen zijn is leren om je eigen leven te zien in het stralende
licht van het verhaal van Jezus. Als we dat verhaal bestuderen gaan we beseffen
dat de betekenis ervan niet kan worden gereduceerd tot een reeks dogmas of ethische
leefregels. Ook beperkt de betekenis zich niet tot de glorieuze mysteriën uit
Jezus leven: de bruiloft te Kana, de vermenigvuldiging van de broden en de
vissen, het wandelen op het water, of zelfs de opstanding van Lazarus uit de
dood. Ze werd ook geopenbaard in de pijn van de verwerping, het verraad en het
verlaten worden door zijn vrienden, de eenzaamheid in de hof, het bloedig
angstzweet ( ) in het hele verhaal.
Zelf besefte Jezus dat vreugde en pijn in het geloof
onafscheidelijk met elkaar verbonden zijn. Zo vroeg de moeder van twee van zijn
discipelen hem ooit om een gunst. Ze zou graag zien dat in zijn koninkrijk
haar ene zoon aan zijn rechterzijde mocht zitten en de andere aan zijn linkerzijde.
Jezus antwoordde: Jullie weten niet wat je vraagt. Kunnen jullie de beker
drinken die ik zal moeten drinken? (Matteüs 20:20-23). De beker drinken
betekent alles aanvaarden wat die beker bevat: bitter en zoet, lijden en
glorie.
Deze Bijbeltekst inspireerde Henri Nouwen, een Nederlandse
priester en schrijven van spirituele boeken, tot de titel van een van zijn
laatste publicaties. In Can You Drink the
Cup? Begint hij met een meditatie over de beker die gebruikt wordt in de
mis en denkt daarbij aan de bijzondere kelk die zijn oom, een bisschop, aan hem
gaf bij zijn priesterwijding. In de loop van zijn meditaties wordt de beker een
symbool voor het leven zelf, het leven dat we met al zijn tegenspraak moeten
leren aanvaarden. De inhoud van de beker is onafscheidelijk met elkaar
vermengd, zodat we geen toegang hebben tot het geluk zonder de hele beker leeg
te drinken. Dat was de les die Nouwen in zijn eigen leven leerde.
Nadat hij in de jaren zestig uit Nederland was vertrokken
om psychologie te gaan studeren in Amerika, doceerde Nouwen op een aantal
prestigieuze universiteiten: Notre Dame, Yale, Harvard. Zijn boeken meer dan
vijftig titels bezorgden hem een grote schare toegewijde volgelingen. Bij
zijn dood in 1996 was hij een van de meest populaire en invloedrijke spirituele
schrijvers ter wereld. Zijn populariteit leed niet onder het feit dat hij zijn
eigen strijd en gevoel van gebrokenheid wilde delen met zijn lezers. Hij
presenteerde zichzelf niet als een spirituele meester, maar (zoals de titels
van een van zijn vroege boeken luidde) als een gewonde genezer.
Zij die hem kenden waren zich ervan bewust hoe diep zijn
wonden waren. Anders dan de jonge Augustinus was hij altijd een vroom en
toegewijd christen geweest. Toch voelde hij een vergelijkbare rusteloosheid en
angst over zijn plaats in de wereld. Hij werd gekweld door een buitensporige
behoefte aan affectie en bevestiging; er leek een innerlijke leegte te zijn die
niet kon worden gevuld.
Nouwen had een grote gave voor vriendschap; waar hij ook
ging, zaaide hij het zaad van de gemeenschapszin. Toch was er iets dat hem van
de ene naar de andere plaats dreef: een trappistenklooster; de missie in
Latijns-Amerika; het plan om pastor te worden bij een reizend circus.
Tegelijkertijd versterkte de bewondering van zijn toehoorders bij hem het
gevoel van isolement. Met veel inlevingsvermogen beschreef hij de verzoekingen
van Christus in de woestijn: om relevant, machtig en spectaculair te zijn.
In die tijd kwam er een grote omwenteling in zijn leven.
Door de jaren heen had hij in Frankrijk en Canada een aantal communiteiten van
LArche bezocht. In deze leefgemeenschappen leefden gehandicapten samen met
niet-gehandicapte hulpverleners. In 1986 ontving hij een officiële uitnodiging
vanuit Daybreak, de lArche-communiteit in Toronto, om daar pastor te worden.
Het was de eerste keer dat hij een dergelijk beroep ontving. Aarzelend nam hij
het beroep aan en Daybreak werd zijn thuis voor de rest van zijn leven.
Het was anders dan alles wat hij eerder had meegemaakt.
Nouwen leefde net als de andere leden van deze leefgemeenschap in een huis met
gehandicapte mensen. Hij werd belast met de zorg voor de meest ernstig
gehandicapte volwassene in de gemeenschap, een jonge man die Adam heette. Adam
kon niet praten en niet uit zichzelf bewegen. Nouwen bracht elke ochtend uren
door met het baden, aankleden en voeden van Adam. Sommigen van zijn
bewonderaars vroegen zich af of hij zijn talent niet verspilde. Maar Nouwen
vond het een gelegenheid voor diepere innerlijke bekering. Adam was niet onder
de indruk van zijn boeken of zijn roem of zijn talent als spreker in het
openbaar. Maar door deze dove en hulpeloze man begon Nouwen te begrijpen wat
het betekent om geliefd te zijn bij God.
Het was niet het einde van zijn strijd. Na zijn eerste jaar
in Daybreak kreeg Nouwen een zenuwinzinking, ongetwijfeld door een
opeenstapeling van lang onderdrukte spanningen. Maandenlang kon hij amper
spreken of zijn kamer verlaten. Nu was hij de hulpeloze, die zwijgend om
bevestiging van zijn bestaan riep. Zoals hij het later schreef: Alles stortte
ineen, mijn zelfrespect, mijn energie om te leven en te werken, mijn gevoel
geliefd te zijn, mijn hoop op genezing, mijn vertrouwen in God ( ) alles. Het
was een ervaring van totale donkerheid, een bodemloze afgrond. Tijdens die
maanden van lijden vroeg hij zich vaak af of God wel bestond of gewoon een
product van onze verbeelding is.
Maar later schreef hij: Ik weet nu dat God me niet alleen
liet toen ik me volledig verlaten voelde. Met de steun van zijn vrienden wist
hij uit dit dal te klimmen en te groeien als mens, met een dieper vertrouwen in
wat hij de innerlijke stem van het leven noemde, een stem die hem riep om de
grenzen van mijn korte leven te overstijgen, waar Christus alles in allen is.
Wie Daybreak bezocht, werd getroffen door de pijn en het
lijden in deze gemeenschap. Nouwens vriend Adam kreeg angstaanjagende
toevallen. Anderen waren lichamelijk of psychisch ernstig gehandicapt. Dit
lijden kon niet worden verbloemd, maar voor degenen die in de communiteit
leefden was dat niet de enige realiteit. Er was ook geloof, intimiteit en
kameraadschap, het gevoel bij elkaar te horen en door elkaar te worden aanvaard
zoals dat in een familie voorkomt. Wie er oog voor had zag dat ook hier vreugde
en verdriet met elkaar vermengd waren, of liever gezegd, dat er vreugde
verborgen lag in het verdriet. Zoals Nouwen schreef: Ergens heeft mijn
verblijf in Daybreak me de ogen gegeven om vreugde te ontdekken waar anderen
slechts verdriet zien. ( ) Het verdriet is er nog steeds, maar er is iets
veranderd doordat ik niet langer tegenover anderen sta, maar naast hen zit,
door de gedeelde momenten van samenzijn.
Als we in het licht van het evangelie naar Henri Nouwens
leven of elk ander leven kijken, rijst de vraag: waar is God in dit
verhaal? We moeten dan niet alleen naar Nouwens successen kijken, maar ook naar
de perioden van lijden. Ook dat maakte deel uit van zijn verhaal, dat ten
diepste een boodschap van genade bevat, dezelfde boodschap die Nouwen
toeschreef aan Jezus, de overtuiging dat echte vreugde en vrede niet wordt
bereidt door lijden en dood te omzeilen, maar door er dwars doorheen te gaan.
Uit : Het geluk is met de heiligen Robert Ellsberg
10 citaten die u gaan
veranderen als u de Heilige Mis bijwoont
De
Heilige Gertrudis de Grote schreef eens dat voor elke Mis dat we met toewijding
bijwonen gedurende ons leven, Christus ons een troost is in de dood. Ik was
onder de indruk de eerste keer dat ik het las.
Ik weet
welke grote waarde het Heilig Offer van de Mis heeft het is de plechtige representatie
van onze Heer Jezus Christus aan de Vader als eerherstel voor onze zonden en
deze van de hele wereld. Het is de bron en het hoogtepunt van het Christelijk
leven. Toch is het dikwijls moeilijk om deze wonderbaarlijke waarheid te
beseffen temidden van de verstrooiingen gedurende de Heilige Mis.
De
Heilige Thomas van Aquino leerde ons dat onze vijf zintuigen falen in de
Heilige Eucharistieviering. Enkel geloof kan de
sluier optillen en zorgen dat we de werkelijkheid van Christus aanwezigheid en
offer vatten.
Ik las
onlangs 10 citaten van de heiligen over het belang van het Heilig Offer van de
Mis.
Deze
citaten doen me het verborgen mysterie van de Heilige Mis onder ogen zien. Ik
moedig jullie aan ze te overwegen als jullie verstrooid raken gedurende de mis.
1.Wanneer
de Eucharistieviering wordt gevierd wordt de heilige plaats vervuld met talloze
engelen die het goddelijk slachtoffer aanbidden dat op het altaar wordt
geofferd. ~ H. Johannes Chrysotomus
2.De
engelen omringen en helpen de priester wanneer hij de Mis opdraagt. ~ H.
Augustinus
3.Als we
werkelijk de Mis verstonden, zouden we sterven van geluk. ~ H. Jean Vianney
4.De
viering van de Heilige Mis is even kostbaar als de dood van Jezus op het kruis.
~ H. Thomas van Aquino
5.Eens was de H. Terera overweldigd
door Gods Goedheid en vroeg OLHeer Hoe kan ik U danken? OLHeer
antwoordde, WOON EEN MIS BIJ.
6.Mijn Zoon ziet degenen die het
Heilig Offer van de Mis bijwonen zo graag dat Hij voor hen zou sterven zoveel
keer als ze de Missen bijwonen. OLVrouw aan de Heilige Alanus
a Rupe.
7.Wanneer we de Heilige Communie
ontvangen, ervaren we iets buitengewoons een vreugde, een zoetheid dat het
hele lichaam overweldigt en het verheft. ~ H. Jean
Vianney
8.Er is
niets zo belangrijk als de Eucharistie. Als God iets kostbaarders had, zou Hij het ons
reeds gegeven hebben. ~ H. Jean Vianney
9.Wanneer we naar de Heilige
Communie geweest zijn, omhult de balsem van liefde de ziel zoals een bloem de
bij omhult. ~ H. Jean Vianney
10.Het zou
gemakkerlijker zijn voor de wereld om te overleven zonder de zon dan zonder de
Heilige Mis. ~ H. Pio van Pietrelcina
Dat
laatste citaat van de H. Pio is diepzinnig. De hele cosmos wordt in leven
gehouden door het Heilig Offer van de Mis
2/4/2017 - Boodschap aan Mirjana van de Heilige
Maagd
Lieve kinderen, apostelen van mijn liefde,
Het is jullie taak om de liefde van mijn Zoon te brengen bij al wie die nog
niet heeft leren kennen; jullie, de lichtpuntjes van deze wereld, aan wie ik
met moederlijke liefde leer om helder en met volle kracht te stralen. Het gebed
zal jullie helpen, omdat het gebed jullie redt, het gebed redt de wereld.
Daarom, mijn kinderen: bid met woorden, met gevoel, met barmhartige liefde en
opoffering. Mijn Zoon heeft jullie de weg getoond - Hij die mens werd en mij
tot de eerste kelk maakte, heeft jullie met Zijn verheven offer laten zien hoe
je moet liefhebben.
Wees daarom niet bang om de waarheid te spreken,
mijn kinderen. Wees niet bang om jezelf en de wereld te veranderen door liefde
te verspreiden, door alles te doen om mijn Zoon bekend en geliefd te maken,
door anderen lief te hebben in Hem. Als moeder ben ik altijd bij jullie. Ik
smeek mijn Zoon om jullie te helpen, opdat de liefde in jullie leven moge
heersen - een levende liefde, een aantrekkelijke liefde, een liefde die leven
geeft. Dat is de liefde die ik jullie leer - zuivere liefde. Het is aan jullie,
mijn apostelen, om die liefde te herkennen, te beleven, en te verspreiden. Bid
met gevoel voor jullie herders, opdat zij met liefde mogen getuigen van mijn
Zoon. Ik dank jullie.
18/3/2017
- jaarlijkse boodschap aan Mirjana
Lieve kinderen, Mijn moederlijk verlangen is
dat jullie een hart hebben dat vervuld is van vrede, en een zuivere ziel, opdat
jullie in de aanwezigheid van mijn Zoon Zijn gezicht kunnen zien. Want,
kinderen, als moeder weet ik dat jullie dorsten naar troost, hoop en
bescherming. Jullie, mijn kinderen, zijn bewust en onbewust op zoek naar mijn Zoon.
Toen ik op aarde was, heb ook ik vreugde gekend, en pijn, en lijden geduldig
verdragen, tot mijn Zoon het in al Zijn glorie weghaalde. Om die reden zeg ik
mijn Zoon: help ze, altijd.
Jullie, mijn kinderen, verlichten met ware liefde
de duisternis van het egoïsme die mijn kinderen steeds meer omhult. Wees gul.
Laat je handen en je hart altijd open zijn. Wees niet bang. Geef je met
vertrouwen en hoop over aan mijn Zoon. Kijk naar Hem op, en leef het leven met
liefde. Liefhebben betekent jezelf wegschenken, volhouden, en betekent nooit
oordelen. Liefhebben betekent de woorden van mijn Zoon beleven. Mijn kinderen,
als moeder zeg ik jullie: alleen ware liefde leidt naar eeuwig geluk. Ik dank
jullie.
Ontvang Mijn
oproep in dit hoekje van het Paradijs, waar Ik wacht dat mensen komen om
volledig te worden genezen, genezen van het atheïsme.
Boodschap van de Maagd van de
Verzoening op 5 maart 2017 aan Mario dIgnazio in de Gezegende Tuin van de wijk
Santa Teresa, Brindisi
Mario: De Heilige Maagd verscheen na een grote
explosie van zeer wit licht. Zij was helemaal gekleed in het wit en had de
Rozenkrans aan de rechterarm. Twaalf sterren omringden Haar hoofd. Na ons te
hebben gezegend met het teken van het kruis heeft Zij gezegd:
Geliefde kinderen, Ik luister naar
jullie gebeden indien bepaald vanuit een hart dat gevoelig is voor Mijn
moederlijke stem.
Ontvang Mijn oproep in dit hoekje
van het Paradijs, waar Ik wacht dat mensen komen om volledig te worden genezen,
genezen van het atheïsme.
Dat de mens terug in God gelooft!
Vandaag de dag is de mens zich niet
bewust van de Schepper, doof voor Zijn Heilig Woord, rebels tegen Zijn
Goddelijke Wil.
De mens moet meer bidden en met
geloof om Satans plannen te vernietigen, de plannen van dood en vernietiging
voor de hele wereld.
Sinds geruime tijd heb Ik jullie de
weg getoond van bekering, maar slechts een kleine kudde volgde Mijn
aanwijzingen, heeft zichzelf weten te redden voor de eeuwigheid, de rest is
verdeeld.
Reeds geruime tijd toon Ik jullie de
weg naar bekering, maar slechts een kleine kudde volgde Mijn aanwijzing voor
het eeuwig heil; de rest is verstrooid geraakt.
Mijn kinderen, vermeerder jullie
geloof door het aanbidden van Mijn Zoon in de Eucharistie, het Hemels Brood.
In deze vastentijd, vast speciaal op
vrijdag en beoefen de vrome praktijk van de Kruisweg, zo aangenaam aan Jezus.
Mediteer over de gekruisigde Jezus,
over Zijn geseling en over Zijn lichtgevende wonden. In april kom Ik weer bij
jullie om de kaarsen te zegenen die jullie naar hier zullen brengen met oprechte
toewijding."
We gebruiken slechts een klein deel van onze hersenen. Ons
lichaam kent spieren die verschrompelen omdat we ze nauwelijks gebruiken. Op
dezelfde wijze verkeren delen van ons menszijn in slapende toestand en blijven
onontdekt totdat we een bepaalde fase of ervaring doormaken zoals verliefd
worden, een kind krijgen of oog in oog staan met de dood die hen tot leven
brengt. Lijden is een van die ervaringen. Léon Bloy, de Franse katholieke
schrijver, schreef: In zijn arme ziel kent de mens plaatsen die nog niet
bestaan. Het lijden treedt ons leven binnen om die tot leven te wekken.
Zijn ze die prijs waard, deze nog-niet-bestaande plaatsen
in ons hart? We weten allemaal dat we van lijden niet noodzakelijk heilig of
geduldig worden. Lijden kan ook bitterheid veroorzaken, zelfmedelijden oproepen
of leiden tot cynisme. Het is een misverstand om lijden te zien als iets dat in
zichzelf goed is. Toch kan het productief zijn. Als onze definitie van geluk
impliceert dat we lijden vermijden, dan is alle pijn en frustratie een obstakel
op weg naar ons doel. Maar de heiligen streefden een ander doel na. De meesten
van hen zouden hebben onderschreven wat Ignatius schrijft in zijn Geestelijke
oefeningen, namelijk dat mensen zijn geschapen om God te loven, Hem eerbied te
betonen en hem te dienen en zo eeuwig leven te verwerven. Als dat onze missie
is, zullen we het geluk verwerven. Als dat ons doel is, vormt lijden geen
belemmering. Het kan zelfs een bondgenoot zijn.
Friedrich Nietzsche schreef: Wat me niet kapot maakt,
maakt me sterker. De heiligen prezen kracht minder vaak dan mededogen. Zoals
een ploeg de hard geworden bodem openscheurt zodat er water bij kan komen, zo
kan lijden onze hard geworden harten openen en ontvankelijk maken voor de
diepere wijsheid. In de woorden van Diadochos van Photiki, een van de vroege
woestijnvaders: Zoals de afdruk van een zegel in was niet kan worden gemaakt
zonder de was te verwarmen en zacht te maken, zo kan een mens het zegel van
Gods heiligheid niet ontvangen tenzij hij wordt beproefd door moeiten en
zwakheden. Teresa noemde lijden de koninklijke weg van het kruis, de weg die
ons voorbereidt en ons leert om Gods beeld te dragen.
De wil van God
Een van Meister Eckharts meest trefzekere vertroostingen
was: het lijden raakt me niet als ik het lijden aanvaard en de pijn omzet in
de wil van God, dan ben ik evenwichtig, voel me goed en gelukkig, onder alle
omstandigheden.
In heel de geschiedenis hebben christelijke predikers de
armen en ellendigen op deze aarde deze troost gegeven. Het is moeilijk te
zeggen of het hen gelukkiger heeft gemaakt. Bij afwezigheid van een alternatief
kan het vertroostend zijn om te spreken over de wil van God. Als we te maken
hebben met aardbevingen, droogte of epidemieën, als we een kind zien sterven of
zelf getroffen worden door armoede of als onze geliefde moet lijden ten gevolge
van aids kan het zijn dat we de kracht vinden om dat te verdragen als we de pijn
omzetten in de wil van God. Maar we kunnen God er ook om gaan verafschuwen.
Er is een alternatief voor de gebruikelijke apathie. We
hoorden eerder over het werk van Jean-Pierre de Caussade, van wie Verlating op Gods voorzienigheid ons
aanspoort om God in het hier en nu te zoeken. Caussade wijst op de spirituele
dimensie van onze dagelijkse handelingen: de taken en plichten die we moeten
doen; onze ontmoetingen met andere mensen. Dat alles is een sacrament dat de
wil van God voor dat moment in zich draagt. Door heel bewust zo te leven,
stellen we ons open voor de heilige diepten van de dagelijkse ervaring.
Deze wijsheid vormt een bijzondere uitdaging in situaties
van lijden. Eenvoudig gezegd komt het hier op neer: onze spiritualiteit hangt
niet af van de uiterlijke omstandigheden. Zelfs te midden van verschrikkelijke
ellende hebben we toegang tot God. Door geloof dringen we door het gordijn van
het lijden heen en vinden iets dat waar is en blijvend. Dat verklaart het
verschil tussen mensen die in zon situatie ten onder gaan en degenen die
hebben geleerd om het lijden te overstijgen of, zoals Eckhart het noemt, te transfigureren.
Caussade wijst op het voorbeeld van de twee misdadigers die
met Jezus werden gekruisigd. Hoewel hun uiterlijke omstandigheden gelijk waren,
was hun innerlijke houding geheel anders. Terwijl de ene misdadiger Jezus in
zijn laatste momenten bespotte, richtte de ander zich vol vertrouwen tot hem en
zei: Jezus, denk aan mij wanneer u in uw koninkrijk komt. Voor de eerste riep
lichamelijk lijden bitterheid en wrok op, terwijl de ander in staat was om deze
toestand te overstijgen en zo de eeuwigheid aan te raken. Jezus antwoordde hem:
Ik verzeker je: nog vandaag zul je met mij in het paradijs zijn (Lukas
23:42-43).
Volgens Caussade riep hij de mensen niet op tot iets
bijzonders, maar om gewoon door te gaan met wat je doet en te verdragen wat je
moet doen; wat je moet veranderen is je houding tegenover de dingen. En die
verandering bestaat heel eenvoudig uit het uitspreken van Uw wil geschiede
bij alles wat God vraagt.
Uw wil geschiede? Het verstand deinst terug op de rand van
deze afgrond, bevreesd voor de monsters die ons daar zouden kunnen opwachten.
Kun je zoiets zeggen tegen politieke gevangenen of slachtoffers van terrorisme?
Caussades eerste lezers waren de Zusters van Visitatie, waar hij overste was.
Wat wisten zulke nonnen van de wreedheid van het leven en de donkerheid van de
geschiedenis, zo vragen we ons misschien af? Maar het waren deze nonnen die een
generatie later vogelvrij werden verklaard tijdens de revolutionaire terreur in
Frankrijk, die werden ontdaan van hun habijten en naar de guillotine werden
gestuurd.
Dit soort lijden de wil van God noemen kan vandaag de dag
ongepast klinken. Waar was de wil van God in de Holocaust? In het lijden van de
Cambodjanen? Bij de instorting van het World Trade Center? Tijdens de oorlog in
Irak? Of, als we het er dan toch over hebben, in het lijden van een kind?
Maar is er ook een andere interpretatie van deze
uitdrukking mogelijk. De wil van God neemt een heel andere betekenis aan als
we haar niet zien als een eenvoudige frase waarmee de slechte dingen die
gebeuren worden gerechtvaardigd. We zouden de uitdrukking de wil van God ook
kunnen omzetten van een conclusie in een uitdaging, de uitdaging om Gods
aanwezigheid te zoeken in schijnbaar godverlaten omstandigheden. Met andere
woorden, de wil van God hoeft geen zegening van het noodlot te zijn; God wil
niet dat we lijden. Het gaat eerder om de verborgen uitdaging om in, of
ondanks, de omstandigheden op een situatie te reageren op een manier die
getuigenis aflegt van de liefde, de gerechtigheid en de waarheid.
Sheila Cassidy, een Engels natuurkundige, ontdekte dat
onder uiterst moeilijke omstandigheden. In de vroege jaren zeventig werd ze als
dokter in Chili meegesleept in de golven van gewelddadig verzet die volgden op
een militaire coup. Ondanks haar gebrek aan politiek engagement werd ze
gearresteerd voor het verplegen van een gewonde revolutionair. Samen met vele
duizenden anderen werd ze gemarteld en geinterneerd in een gevangenkamp. Velen
van deze gevangenen verdwenen. In Caddidys geval zorgde internationale druk er
uiteindelijk voor dat ze werd vrijgelaten en gedwongen om het land te verlaten.
In haar memoires Audacity to Believe
(De moed om te geloven) beschreef Cassidy hoe de martelingen haar veranderden in
een bal van angst en pijn. Mensen die zoiets hebben meegemaakt zijn voor de
rest van hun leven getraumatiseerd, niet zozeer door de herinnering aan de
onbeschrijfelijke pijn als wel door de wetenschap dat mensen in staat zijn om
elkaar dit aan te doen.
Ze schreef dat toen de martelingen stopten en ze emotioneel
weer wat ruimte kreeg, haar eerste instinct was God om hulp te roepen, om
geestelijk op de spijlen van mijn kooi te beuken en te smeken om te mogen
worden vrijgelaten. Ze kreeg een merkwaardig idee. Opeens besefte ze dat het
beter was om mijn lege handen uit te strekken naar God, om niet te smeken maar
mezelf aan te bieden. Hier ben ik, Heer, neem mijn leven. Ik vertrouw U. Doe
met mij wat U wilt In mijn machteloosheid en gevangenschap bleef mij één
vrijheid: ik kon mezelf overgeven aan de handen van God.
Dit gebed leidde niet onmiddellijk tot een transformatie
van haar houding. Maar er begon een geleidelijk proces waarin ze de benodigde
moed en kracht kreeg om deze kans te benutten. In haar eigen woorden: Deze
mogelijkheid om je over te geven staat ter beschikking aan een ieder die in de
omstandigheden gevangen is en vormt het middel waardoor een gevangene boven
zijn gevangenschap kan uitstijgen. Gevangen als een vogel in een kooi kun je
ervoor kiezen om je vleugels kapot te vliegen tegen de tralies, maar je kunt
ook leren leven binnen de grenzen van die gevangenis en tot je verrassing
ontdekken dat je de kracht hebt om te zingen.
De situatie van een politiek gevangene mag uitzonderlijk
lijken. Maar later, als arts in een verpleeghuis, ontdekte Cassidy dat haar
ervaringen in Chili haar iets hadden gegeven waardoor ze beter met
kankerpatiënten kon omgaan. Ze begreep hun wanhopige vragen: Waarom ik? Wat
heb ik gedaan dat ik dit verdien? Ze ontdekte dat de inzichten die ze had
opgedaan in haar eigen eervaring met het lijden zinvol waren voor ieder mens
die in een uitzichtloze situatie verkeerde waar niets aan kan worden gedaan. We
kunnen onze krachten geven aan bitterheid en wanhoop, onze vleugels kapot
vliegen tegen de kooi, of we kunnen het gebed van Maria bidden Zie, de
dienstmaagd des Heren; mij geschiede naar uw woord en ontdekken dat we de
kracht hebben om te zingen. Het is een gebed dat kan worden gebeden in het
vertrouwen dat Gods wil voor ons niet het einde is, maar dat we vandaag met hem
mogen zijn, in het paradijs.
Een Amerikaanse jezuϊtische priester, Walter Ciszek,
ontdekte dezelfde vrijheid en sereniteit tijdens zijn jaren als gevangene in de
goelag van de Sovjetunie. Pater Ciszek was aan het begin van de Tweede
Wereldoorlog in dienst bij een missiepost in Oost-Polen toen sovjettroepen het
land binnenvielen. Omdat hij niet gescheiden wilde worden van zijn kudde, ging
Ciszek vrijwillig mee met de Poolse arbeiders die als dwangarbeiders naar
Rusland werden gedeporteerd. Toen men ontdekte dat hij priester was, werd hij
gearresteerd op verdenking van spionage. Hij bracht vijf jaar door in eenzame
opsluiting in de Lubyanka-gevangenis in Moskou, waarna hij tot vijftien jaar
dwangarbeid werd veroordeeld. Hij diende zijn hele straf uit en werd daarnaast
ook nog eens veroordeeld tot drie jaar ballingschap in Siberie, voordat hij in
1963 terug mocht naar de Verenigde Staten.
In de drieëntwintig jaar dat hij gevangen zat, stond Ciszek
verschillende keren oog in oog met de dood. De wreedheden en ontberingen die
hij meemaakte kunnen nauwelijks worden beschreven. Toch zag hij het mentale
gevecht tegen de onrechtvaardigheid van zijn lot als zijn grootste lijden. Op momenten
waarin hij zich overgaf aan de Voorzienigheid en ervan overtuigd was dat hij in
elke situatie was waar God wilde dat hij was, overviel hem een diep gevoel van
vrijheid en vrede. Zijn lijden kreeg betekenis in de geestelijke troost die hij
zijn medegevangenen kon bieden, in het getuigenis van zijn priesterschap of op
een mysterieuze wijze door zijn identificatie met het lijden van Christus. Op
zulke momenten had hij een gevoel van vreugde, dat vertrouwen in het
eenvoudige en directe geloof dat zich uitdrukt in een vertrouwen op God alleen.
Pater Ciszek schreef dat het heel verleidelijk is om te
vluchten als het leven anders verloopt dan gepland, als we teleurgesteld
worden: Dit is niet her leven dat ik had verwacht. Dit is niet waar ik op had
gerekend. ( ) Vergeef me, God, maar ik wil hier weg. Ook hij kende deze
verzoekingen. Maar de terugkeer tot het vertrouwen op de wil van God was
steeds zijn troost: Niet Gods wil zoals we die zouden wensen of zoals die ons
voor ogen staat of zoals we in onze arme menselijke wijsheid denken dat die zal
zijn. Maar de wil van God zoals God die voor ogen heeft en elke dag weer aan
ons openbaart in de situaties waarin we door Hem zijn geplaatst. Zijn wil voor
ons, vierentwintig uur per dag: de mensen, de plaatsen, de omstandigheden die
Hij ons hier en nu schenkt. Dat zijn de dingen waarvan God weet dat ze op dat
moment voor Hem en voor ons belangrijk zijn, dat zijn de zaken op grond waarvan
Hij wil dat we handelen.
Tijdens zijn eenzame opsluiting in Lubyanka ontdekte pater
Ciszek de kracht om los te laten, om de heerschappij over zijn leven aan God
over te laten. Als priester voelde hij zich geroepen om het beeld van Christus
de wereld in te dragen. In de gevangenis kon hij evengoed priester zijn als in
een kerk. Voor zijn medegevangenen kom hij een voorbeeld van barmhartigheid en
vergeving zijn, een herinnering aan de spirituele dimensie van het bestaan te
midden van het sovjetsysteem. Het was moeilijk, maar niet onmogelijk. God vroeg
hem deze lijdende mensen om me heen in de ogen te kijken en deze
omstandigheden in de gevangenis te beschouwen als een geschenk uit Zijn hand en
een verordening van Zijn voorzienigheid.
In de memoires van pater Ciszek worden we voortdurend
herinnerd aan Jean-Pierre de Caussade. Zijn testament verleent
geloofwaardigheid aan ideeën die anders zouden kunnen worden afgedaan als vroom
idealisme: God is in alle dingen, onderhoudt alle dingen, oordeelt over alle
dingen. Door dat in alle situaties en omstandigheden te erkennen en Zijn wil in
alle dingen te zien, aanvaarden we elke omstandigheid en situatie en laten we
ons in volmaakte overgave en vertrouwen dragen. Niets kon me van Hem scheiden,
omdat Hij in alle dingen was.
In de beschrijving van zijn beproevingen vertoont pater
Ciszek geen spoor van bitterheid of spijt. Hoewel zijn ervaringen op zijn
zachtst gezegd ongebruikelijk waren, geloofde hij dat deze lessen van
toepassing waren op mensen in allerlei situaties. Verlossing is voor een ieder
van ons niets anders dan het dagelijks opnemen van het kruis van Christus en
dat wat de dag brengt aanvaarden als de wil van God, terwijl we God elke mogen
de vreugde, het werk en het lijden van die dag offeren. Hij ontdekte dat het
mogelijk was om gelukkig te zijn in een gevangeniscel, zelfs in een Siberisch
werkkamp.
Het geheim was om elk moment te leven vanuit een gevoel van
bestemming en verantwoordelijkheid, vastbesloten om in elke situatie en in elke
ontmoeting de weg van God te zien. Hij zocht niet tevergeefs: Niemand leert
een diepere vrede kennen, niemand kent meer toewijding, niemand ervaart een
groter gevoel van vervulling in zijn leven dan de mens die gelooft in de
waarheid van het geloof en er dagelijks naar streeft om die in praktijk te
brengen. Als dat te simpel lijkt, probeer het dan gewoon en ontdek hoe moeilijk
het is. Maar je zult als je het probeert ook de vreugde en de vrede en het
geluk ontdekken die het kan brengen.
Uit : Het geluk is met de heiligen - Robert Ellsberg
Kom Heilige Geest met
Jezus woorden met de H. Michael als Bewaker en Beschermer
19
maart 2017
Mijn geliefde zoon, dit is je Jezus van Liefde en
Barmhartigheid. Mijn
zoon, Ik ben Jezus van Liefde en Barmhartigheid, maar Ik ben ook Jezus van
Gerechtigheid; het Ene gaat niet zonder het andere.
Zoals
Ik je voorheen verteld heb, bevinden jullie je in de Grote Beproeving. Meer
rampen zullen zich zeer spoedig voordoen en zullen heviger zijn. Jullie land
ontwaakt niet, ze grommen en klagen maar steeds in plaats van zich te bekeren.
Ze vechten tegen jullie nieuwe President net zoals ze tegen alle profeten uit
het verleden vochten. Iets groots moet gebeuren dat jullie hele land zal
dooreenschudden en ervoor zal zorgen dat het niet in staat is om te
functioneren op een normale manier.
Jullie
land en de wereld hebben de gehoorzaamheid verloren tot hun God en tot elkaar. Ik
heb jullie twee goede leiders gegeven als President en Vice president en de
meerderheid zijn nog altijd bezig hen te stoppen en hen te beschuldigen van al
het mogelijke.
Ik
zal spoedig gerechtigheid zenden die jullie land zal tot stilstand brengen. De
deur van de ark is juist gesloten. Kijk wat de volgende 40 dagen jullie zal
brengen. Jullie doen er goed aan veel te bidden en berouw te tonen en jullie te
bekeren. Jullie Jezus van Liefde en Barmhartigheid.
Kom Heilige Geest en de
Heilige Moeder Maria met Uw woorden alleen en met de Heilige Michael en de Hele
Hemel als Bewaker en Beschermer van Uw woorden,
7
maart 2017
Mijn lieveling en al Mijn geliefde kinderen. Ik weet, Mijn zoon, dat
je niet veel zin hebt om te schrijven, maar de Hemel en Ik willen dat je het
opschrijft. Vertel aan al Mijn kinderen dat We nog altijd meer gebeden nodig
hebben, vreselijk veel nodig hebben, omdat satan en al de boosaardige mensen
proberen Amerika neer te halen vooraleer Amerika sterker wordt en meer mensen
terug op weg naar God en de Hemel heeft.
Ik
weet dat al Mijn kinderen nu veel te lijden hebben, maar het zal veel erger
worden als Mijkinderen over de hele
wereld niet beginnen de Tien Geboden van God de Vader na te volgen. Jullie
staan op het punt Noah en de Zondvloed te herhalen dat in het verleden gebeurd
is. Mijn kinderen denken dat ze alles op zichzelf kunnen en zo denken ze ook
dat ze hun eigen weg kunnen gaan zonder God. In de hele wereld en in Amerika
moeten de gekozen leiders leren luisteren en jullie moeten allen handelen als
Een Lichaam in Christus met God als jullie leider.
Ik
heb je gezegd dat Ik jullie goede leiders gegeven heb in Donald Trump en Mike
Pence maar ze zijn maar mensen en de meerderheid van mensen moeten hen en de
Tien Geboden volgen. Abortus en het doden van babies, zonden van homoseksualiteit
en alle vleselijke zonden moeten nu stoppen en ze kunnen enkel stoppen met
gebeden van de mensen. Als ze nu niet stoppen zal Amerika ten onder gaan net
zoals het Romeinse Rijk die ten onder ging door de zonden in hun eigen land. Amerika
volgt hetzelfde pad en zonder meer gebeden binnen en buiten Amerika zullen ze
vallen en gedood worden door de vijand. Mijn
Zoon wil spreken.
(Jezus) Mijn kinderen, Ik heb jullie een nieuwe
leider gegeven maar hij wordt geinfiltreerd door vele boosaardige mensen buiten
zijn partij en sommigen binnen zijn partij. Er zijn vele boosaardige mensen die een hoge
prijs hebben betaald om je regering te doen vallen en om leugens te vertellen
over jullie president door jullie nieuwsmedia e nook door occulte leiders en
velen waaronder ook jullie kerkleiders die gecontroleerd worden door de elite
en de vrijmetselarij. Zij willen over de hele wereld heersen en de meeste van Gods
kinderen vernietigen door boosaardige mensen met veel geld. Als het mogelijk
was zouden ze zo vlug mogelijk de hele wereld vernietigen. Bid, bid, bid veel
voor een totale vernietiging van alle boosaardige sekten in Amerika en over de
hele wereld. Twijfel er geen seconde aan dat Trump uitverkoren werd en aan de
top geholpen werd door God de Vader Zelf om te doen wat de Heilige Apostel
Paulus deed wanneer hij op aarde was. Hij stopte dat Christenen gedood werden
en streed tegen alle sekten, atheisten en alle boosaardige mensen die Gods
wetten niet wilden volgen. Liefs, Jezus en Maria.
Kom Heilige Geest,
Heilige Moeder Maria en de hele Hemel met de Heilige Michael als Bewaker en
Beschermen van Uw woorden
19
februari 2017
Mijn
veelgeliefde zoon en aan al Onze kinderen, dit is jullie Moeder van Liefde en
Barmhartigheid. Mijn liefde en barmhartigheid werden aan jullie gegeven en aan
al Mijn kinderen van de Restkerk die erom gevraagd hebben en ze aanvaard
hebben. Gebruik ze om Mijn Zoon en Mij te helpen om meer van Onze geliefde
kinderen te bekeren. Ik wil je vertellen dat de afbeelding die Ik je gegeven
heb van het Vrijheidsbeeld met Mij betekent dat het belangrijk is te laten
weten dat God Zijn Moeder van de Onbevlekte Ontvangenis gegeven heeft om de
Verenigde Staten te bewaren en beschermen en dat Hij OLV van Guadalupe gegeven
heeft om Mexico te beschermen. Jullie land heeft nu alles wat het nodig heeft
om te veranderen behalve dat We meer gebeden nodig hebben van al Onze kinderen.
Ik heb het merendeel van Mijn kinderen nodig om een rozenkrans en een
barmhartigheidskroontje te bidden in plaats van 25 %, en zo zou jullie land terug
een groot leider worden.
Ik,
jullie Moeder, heeft het over het laatste van dit tijdperk dat loopt van de
geboorte van Mijn Zoon tweeduizend jaar geleden tot de komst van het nieuwe
tijdperk, het Vrederijk voor duizend jaar in het Nieuwe Jeruzalem. Mijn
kinderen, dit tijdperk komt spoedig ten einde omdat Mijn kinderen Gods
prachtige aarde zo ernstig hebben vervuild dat het niet gezond genoeg meer is
om erin te wonen. Jullie water, jullie land en bomen, lucht, oceanen en wouden
zijn zo vervuild dat ze iedereen ziek maken. Jullie zuurstofniveau is niet meer
half van wat ze jaren geleden was. Daarom hebben jullie mensen geen energie
meer en zijn ze heel de tijd ziek.
Jullie
hebben jullie natuurlijk milieu dat God heeft geschapen in een chemisch milieu
veranderd. Jullie lichamen werden niet gemaakt om in een chemisch milieu te
leven. Ze werden gemaakt om te leven van natuurlijke gewassen van jullie land,
geen chemische stoffen die satan en zijn volgelingen hebben gecreeerd om al
Mijn kinderen geleidelijk te doden. Satans gevallen engelen brachten al deze
zonden en vervuiling over Gods kinderen om al Gods kinderen te vernietigen.
Door al de zonden van de mensheid heeft hij de macht ontvangen om dit te
bewerkstelligen. Satan is machteloos zonder de mens. Jullie tijd zoals jullie
die kennen is snel aan het verlopen. Mijn God staat op het punt om de hele
wereld te reinigen en het te zuiveren zoals het was wanneer Adam en Eva in de
Tuin van Eden leefden.
Ik
heb jullie een nieuwe leider gegeven in de Verenigde Staten om Mijn kinderen
klaar te stomen voor het Nieuwe Jeruzalem. Met jullie gebeden en de genade van
de Hemel hebben jullie een nieuwe leider gekregen maar hij zal enkel in staat
zijn om zijn job te doen als de meerderheid van Mijn kinderen bid voor de
nieuwe President en de nieuwe Vice President en ook voor de Paus van de Ene
Heilige, Katholieke en Apostolische Kerk. Ik heb jullie een tweede kans gegeven
om de wereld te zuiveren maar alle mensen van Mijn wereld zullen moeten bidden
en vasten om dit werk gedaan te krijgen.
De
Waarschuwing waarover gepraat werd in het boek Openbaring staat voor de deur. Bid
dus en vast en behandel jullie God en naaste met eerlijkheid en liefde. Jullie
tijd is ten einde maar Mijn God heeft ze verlengt om meer zielen te redden
zodat ze het Nieuwe Tijdperk van Vrede kunnen binnengaan. Heb de Moeder van God
met de Heilige Drie-eenheid en de hele Hemel lief. Heb
lief. Amen.
Kom Heilige Moeder met
Uw woorden met de Heilige Michael als bewaker en beschermer van Uw zoon
6
februari 2017
Mijn geliefde en al Mijn geliefde kinderen. Ik riep je
op deze morgen om te schrijven, Mijn zoon. Ik kom je zeggen om al Mijn kinderen te
waarschuwen om zich op het ergste voor te bereiden. Jullie weten dat dit satans
100ste jaar is om te proberen de Kerk te vernietigen. Dit was de
tijd in de geschiedenis dat Mijn Zoon satan de tijd gaf om de Ene Heilige
Katholieke en Apostolische Kerk te vernietigen. Zijn macht begint ten einde te
lopen en hij is niet geslaagd om te doen wat hij wilde.
Mijn
geliefde Zoon, Jezus is nu ten tonele verschenen en toegelaten dat jullie
nieuwe president verkozen werd omwille van al de gebeden van de getrouwen en al
de gebeden van de Hemel en Hij werkt met jullie om de wereld te veranderen
zodat jullie het Nieuwe tijdperk van Vrede spoedig zouden kunnen binnengaan als
Mijn geliefde kinderen blijven bidden en vele nieuwe mensen tot het Leger van
Christus brengen en in het leger van Zijn Moeder Maria.
Satan
is nu zeer, zeer gevaarlijk en hij vecht met al zijn macht. Hij probeert de
mensen terug te winnen die werkten voor hem als was hij hun god. Maar nu denken
ze er anders over en beginnen ze al de leugens te zien die satan hen heeft
voorgeschoteld en die hij gebruikte voor zijn eigen goed. Ze zullen meer licht
van God beginnen zien en meer kwaad van satan zien en hoe slecht hij in
werkelijkheid is.
Het
zal moeilijk zijn voor sommigen van Mijn kinderen om te veranderen en deze
fouten te willen toegeven, maar met al de gebeden van Mijn getrouwe rest die
bid en al de genade die God heeft toebereid voor deze generatie zal satan het
lastig krijgen. Hij gebruikt al zijn macht elke minuut. Nu is zijn bankrekening
failliet en Gods bankrekening loopt over van genaden en het bloed en water van
de Kruisiging om de ogen van al Mijn kinderen te openen voor de waarheid en het
licht van Mijn Zoon, Jezus liefde en om het kwaad en de haat van satan en al
zijn volgelingen te zien. Satans macht zal blijven vallen dit hele jaar en het
licht van Mijn Zoon zal blijven toenemen dit hele jaar. Jullie bevinden jullie
nu in een gevaarlijke tijd en temidden van de strijd tussen Hemel en hel, net
voor het duizendjarig rijk van Vrede.
Mijn
geliefde soldaten van de restkerk, blijf vechten met jullie rozenkransen en het
kroontje van barmhartigheid en de zeven sacramenten en volg de tien geboden op.
Dan zal deze strijd over zijn voor je het weet. Het zal zeer hard zijn zoals
een moeder die in barensweeen is op de zwaarste tijd van de bevalling maar
wanneer ze de baby ziet zijn haar pijnen vergeten en al wat ze voelt is de
liefde voor een nieuw leven en een mooie baby. Mijn kinderen, jullie zijn allen
Mijn geliefde babies en Ik houd zeer veel van jullie allen. Heb de Moeder van
alle leven lief door Mijn Vader, Zoon en Heilige Geest. Bid alsjeblieft voor de
zielen in het Vagevuur en op aarde en voor bescherming voor natuurrampen voor
de volgende zes maanden. Liefs, Moeder Maria.
Kom Heilige Geest met
de H. Michael en de hele Hemel als Beschermer van Gods Woorden
21
januari 2017
Mijn zeer geliefde zoon, dit is God de Vader van Hemel
en aarde. Bedankt
om de laatste boodschap zo vlug kenbaar te maken. De
gebeden waren nodig om de inauguratie van Trump zonder teveel incidenten te
laten verlopen. De elite en de nieuwe wereldorde proberen je God en je nieuwe
leiders te stoppen. Jullie
hebben nu twee gevechten gewonnen in de wereldoorlog tussen Hemel en hel met de
hulp van de hele Hemel.
De
hele Hemel zal blijven helpen zoveel ze kunnen maar de goede mensen op aarde
moeten veel bidden en vasten om de strijd tussen Hemel en hel te blijven winnen
en zo meer zielen te bekeren. En om Mijn Moeders leger te vervoegen om Haar te
helpen satans kop te verpletteren en het nieuwe Vrederijk tot stand te brengen.
Blijf bidden, Mijn kinderen omdat de hele Hemel met jullie is in de grootste
geestelijke en fysieke strijd in de geschiedenis van de wereld. Liefs, God de Vader. Amen
Kom Heilige Moeder met
de Drie-eenheid en de H. Michael als Bewaker en Beschermer van Uw woorden tot
Haar zoon, 17 januari 2017
Feestdag van OLV van
Pontmain, Frankrijk
Mijn
veelgeliefde zoon en zijn kinderen, dit is OLVrouw van Hoop van Pontmain,
Frankrijk. Ik vraag aan heel Amerika en de hele wereld om te hopen en bidden
dat al Jezus en Mijn wensen worden vervuld voor Amerika dit weekend met jullie
nieuwe leiders. Jullie moeten veel bidden dat satan en de elite niet kunnen
uitvoeren wat ze in petto hebben om deze nieuwe President te stoppen.
Mijn
Vader heeft alles onder controle maar jullie weten dat Mijn Vaders handen
worden gecontroleerd door de gebeden van Onze mensen omdat ze een vrije wil
hebben gekregen. De hele Hemel heeft al zijn gebeden opgedragen opdat alles
goed zou verlopen net zoals gedurende de verkiezingen. De gebeden van de mensen
waren voor Trump zodat hij zijn verkiezing zou winnen tegen alle verwachting
in. Zorg ervoor dat vele gebeden en rozenkransen worden opgedragen voor de rest
van deze week om deze verkiezing te vervullen en te zorgen dat de vrede
terugkeert in de Verenigde Staten en in de hele wereld. God zij gezegend, Moeder van Christus.
Kom Heilige Gees ten Heilige
Moeder met Uw woorden en de bescherming van de H. Michael en de hele Hemel
26
december 2016
Mijn geliefde en Mijn geliefde kinderen, dit is de
Moeder van God tot al Gods kinderen. Ik kom om je een Zalig Kerstfeest en
Gelukkig Nieuwjaar te wensen. Ik kom al Mijn kinderen met een bezwaard hart zeggen dat
2017 een smartvol en zwaar jaar zal zijn.
Zoals
de meesten van jullie weten was 1917 het begin van Fatima en het begin van de
waarschuwing dat Ik gaf aan Lucia, Jacinta en Francesco om te bidden voor de
wereld voor alle toekomstige rampen die zouden gebeuren als Rusland niet werd
toegewijd aan het Onbevlekte Hart van Maria. Dit moest gedaan worden door de
paus en al de bisschoppen om de verspreiding van het communisme over de wereld
te stoppen. Jullie kunnen allen zien dat dit niet perfect gedaan werd en dat
het te laat was om dit te doen wat nodig was om het communisme te stoppen in
het verspreiden over heel de wereld.
Kijk
nu naar jullie land en jullie kunnen zien dat het werd geleid door een
communistische president voor de laatste 8 jaar. Jullie hebben nog altijd een
kleine kans om sommige van de kastijdingen te verzachten door veel gebed en
boetedoening. In 1917 viel de zon naar de aarde na een hevige regenstorm op de plaats
van de Fatimaverschijningen. Het was er zeer modderig en iedereen dacht dat ze
zouden sterven. God stopte de zon zodat ze niet verder viel en de grond was
onmiddellijk droog. Dit was een van de grootste mirakelen die op deze
verschijningsplaats zich voordeed. Het was een waarschuwing in die tijd voor de
mensen om hun leven te veranderen en te beginnen met het aanbidden van hun God
en geen valse goden te vereren.
Dit
jaar zal gelijkaardig zijn met 1917 omdat de planeten in dezelfste stand staan
zoals ze 100 jaar geleden stonden. Jullie zullen veel waarschuwingen zien en
Gods gerechtigheid. Ditz al helpen om Mijn kinderen terug op weg te helpen naar
God en hen te stoppen te leven in de zonden van lust, hebzucht en
machtswellust. Dit jaar zal een groot boetejaar worden voor de meesten van Mijn
geliefde kinderen die zullen moeten luisteren naar hun God om hun ziel te
redden. Velen zullen sterven van gebeurtenissen die nooit tevoren werden
gezien.
Zorg
er alsjeblieft voor om je leven op orde te brengen omdat je nu in het 100ste
kerkelijk jaar bent sinds Fatima. Zorg ervoor dat je extra voedsel, water en warmtebronnen
voorhanden hebt voor deze gebeurtenissen. We hebben jullie in het verleden
verteld wat jullie nodig hebben voor deze tijden.
Dit
is de laatste boodschap van dit wereldlijk jaar om jullie eraan te herinneren
om jullie voor te bereiden en klaar te zijn voor de komende gebeurtenissen. Moge God jullie zegenen, jullie Moeder in Christus.
Kom Heilige Geest met
Gods woorden aan Zijn zoon met de H. Michael als bewaker en beschermer van Gods
woorden
9
december 2016
Mijn
veelgeliefde zoon, dit is God de Vader van liefde en barmhartigheid. Bedankt
voor al de zielen die jullie en je gebedsgroep en vrienden naar hun God
brengen. Zeg je gebedsgroep en al je geliefde vrienden dat Ik zeer tevreden ben
met al hun werk dit voorbije jaar. Ik weet dat jullie allen veel te lijden
hadden door het werk dat jullie doen. Ik wil jullie allen vertellen dat jullie
werk niet beperkt blijft in jullie staat maar de hele wereld bereikt. Mijn
kinderen verenigen zich door al de gebeden van gebedsgroepen van over de hele
wereld en Mijn Moeders leger wordt groter elke dag.
Ik,
God de Vader, beloof jullie dat de overwinning niet veraf is maar dat er nog
altijd veel lijden is voor Mijn kinderen van Amerika omwille van al de zonden
van Amerika. Zeg aan al Mijn kinderen het niet op te geven of het vertrouwen te
verliezen in hun God. Ik ben God de Vader en Ik ben naar de aarde gekomen om de
missie te voltooien dat Jezus en Maria, Mijn Moeder en Zoon begonnen zijn 2000
jaar geleden. Ik verlang er zeer naar om dit tijdperk te zien eindigen en het
Nieuwe Tijdperk van Vrede te zien beginnen.
Dit
is een Kerstboodschap aan al Mijn kinderen. Satans macht is bijna over en ook zijn
honderdjarige heerschappij waarbij hij probeerde de Katholieke Kerk te
vernietigen. Wees geduldig met jullie God omdat Ik weet wat Ik doe om het
meeste zielen te redden op lange termijn. Ik heb jullie altijd verteld dat
alles wat vlug verloopt niet zal blijven duren. Ik leidt al Mijn overblijvende
kinderen naar de duizend jaren van vrede. Wees geduldig en bid, bid, bid zoals
Mijn Moeder en Zoon jullie hebben verteld.
De
strijd heb Ik en Mijn overblijvende kinderen die Mij volgen in de hand. Ik wil jullie allen. Verloochen Mij, jullie God die Hemel en aarde schiep, niet.
De strijd is reeds gewonnen door Mijn Moeder en Zoon.
Ik, God de Vader, ben naar de aarde gekomen om deze strijd te beeindigen en
zoveel mogelijk kinderen van Mij met Mij naar de Hemel of naar het Vrederijk te
brengen. Zij
zullen beginnen leven in Mijn Wil.
Bid,
bid, Mijn kinderen voor al Mijn verloren schapen. Er zullen er zijn die niet
willen volgen omwille van de hardheid van hun hart net zoals Judas, een van de
apostelen. Maar met jullie gebeden voor hen zullen We de meesten redden met al
de genade dat Ik heb gespaard voor deze tijd. Blijf alle dagen vragen om
genaden en ook overdag voor jullie en al Mijn kinderen over de hele wereld.
Jullie werden allen geschapen door jullie Vader en jullie zijn allen broeders
of zusters. Behandel daarom elkaar als broeder of zuster met liefde en vrede. Liefs, de God van allen. Zalig Kerstfeest 2016. Amen.
Niet alle heiligen hebben een verhandeling geschreven over
het lijden. Maar er is nauwelijks een heilige te bedenken wiens leven niet door
het lijden werd getekend: vervolging, ziekte, honger of ontbering; de dood van
vrienden en familie; het mislukken van grote plannen en persoonlijke dromen; de
uitputting van werk of hoop die tevergeefs bleek; de spirituele marteling van
de acedia of wat door Johannes van
het Kruis de donkere nacht van de ziel wordt genoemd. Men zou het verhaal van
de heiligen heel goed kunnen vertellen als een kroniek van het lijden.
Paulus roemde in zijn lijden: Door de Joden ben ik vijf
maal met veertig min één zweepslagen gestraft, ik ben driemaal met stokslagen
gestraft, ik ben eenmaal met stenen bekogeld en heb driemaal schipbreuk
geleden. Eén keer heb ik een heel etmaal op zee rondgedreven. Voortdurend was
ik onderweg, bedreigd door rivieren, rovers, volksgenoten en vreemdelingen, in
gevaar in de stad, in de woestijn, op zee en te midden van schijngelovigen. Ik
heb gezwoegd en geploeterd, vaak zonder te slapen, hongerig en dorstig, vaak
zonder te eten, verkleumd en zonder kleren (1 Kor. 11,24-27). Soms was het
lijden de prijs van het discipelschap, in andere gevallen was het de vuurproef
waarin het geloof werd gelouterd en beproefd. En in een groot aantal gevallen
speelde lijden een cruciale rol bij de bekering van een heilige of de
onderscheiding van een roeping.
De eerste biografie van Franciscus van Assisi begint
bijvoorbeeld met een beschrijving van zijn vroege jaren waarin hij leefde als
een zorgeloze (inderdaad) verloren zoon die zijn leven op een vreselijke
manier verbraste en verspilde en zijn tijdgenoten overtrof in ijdelheden,
uiterlijke schijn en grootspraak. Het keerpunt kwam tijdens een lange ziekte, na
zijn terugkeer uit de oorlog, die hem tijd gaf om na te denken over andere
zaken dan hij gewend was om over na te denken. Toen hij enigszins hersteld was
en met steun van een stok weer kon lopen, ging hij op een dag naar buiten en
keek met grote belangstelling naar het omliggende landschap. Zoals zijn
biograaf, Thomas van Celano, zei: Vanaf die dag ( ) begon hij zichzelf te
verachten en ook de dingen die hij eerder had bewonderd en waar hij eerder van
gehouden had.
Franciscus maakte nog enkele stappen, voordat hij de sprong
naar een leven in armoede waagde. Maar opmerkelijk in zijn verhaal blijft dat
het lijden een nieuw perspectief bood dat hem toestond om de wereld met nieuwe belangstelling
te bekijken, terwijl het tegelijkertijd een scherp licht wiep op de leegheid
van zijn eerdere bestaan.
Voor Ignatius van Loyola (1491-1556), de stichter van de
Jezuϊetenorde uit Baskenland, speelde lijden een vergelijkbare rol. In zijn
autobiografie (geschreven in de derde persoon) beschrijft hij zichzelf, tot de
leeftijd van zesentwintig jaar, als een man die zichzelf overgaf aan de
ijdelheden van deze wereld. Als soldaat en hoveling had hij vooral plezier in
het oefenen met wapens. Die passie betekende bijna het einde van zijn leven
toen tijdens een hevig gevecht zijn been werd geraakt door een Franse
kanonskogel. Hij overleefde het, maar de behandeling was zo slecht dat het
opnieuw moest worden gebroken en gezet.
Hij doorstond dit alles naar eigen zeggen zonder een woord
of enig ander teken van pijn anders dan het ballen van zijn vuisten. Toen
zijn been hersteld was, werd de ijdele Ignatius geplaagd door een lelijk gezwel
op zijn knie dat zijn ene been iets langer maakte dan het andere. Vastbesloten
om van zichzelf een martelaar te maken voor zijn eigen genoegen, stond hij
erop dat het been werd opengesneden en opnieuw werd gezet hoewel de pijn
heviger was dan alles wat hij eerder had meegemaakt.
Tijdens zijn lange herstelperiode zocht Ignatius boeken om
te lezen, liefst avonturenverhalen die zich afspeelden aan het hof. In plaats
daarvan kreeg hij een boek over de levens van de heiligen. Aanvankelijk las hij
er alleen in om zijn verveling te verdrijven. Maar geleidelijk aan werd hij in
beslag genomen door deze spirituele verhalen, die hem een heel andere kijk
gaven op moed en eer. Spoedig overwoog hij bij zichzelf: Wat zou er gebeuren
als ik zou doen wat Franciscus deed, wat Dominicus deed? Deze gedachten werden
afgewisseld met gedachten over wereldse avonturen. Maar toch was er een
verschil, zo merkte Ignatius. Als hij over de dingen van de wereld nadacht,
had hij daar veel plezier in, maar achteraf, als hij moe was en de boeken opzij
legde, merkte hij dat hij zich leeg en ontevreden voelde.
Maar als hij zich voorstelde dat hij blootsvoets naar
Jeruzalem zou reizen, terwijl hij alleen groenten at en al die andere
ontberingen onderging die de heiligen hadden verdragen, dan voelde hij zich
niet alleen getroost in die gedachte, maar bleef hij, ook als hij de verhalen
naast zich neer legde, voldaan en gelukkig. Toen hij geheel was hersteld, was
hij een ander mens geworden. Hij had niet dezelfde ambities meer. Hij had
zichzelf overgegeven aan de zaak van Christus.
Onder de heiligen zijn er veel van dit soort verhalen die
illustreren dat het vermogen om te lijden de macht van de leegte en de
ledigheid kan ontregelen, zodat er nieuwe energie vrijkomt voor nieuwe
doeleinden. Soms is het een ziekte, in een ander geval het verlies van een
geliefde of het mislukken van een ambitie waardoor we worden geprikkeld om na
te denken over de vraag waar ons leven om draait en op zoek gaan naar diepere
antwoorden. We wensen niet langer aan de oppervlakte van het wiel te leven.
Een spirituele gids
Als lijden slechts de leegheid of ijdelheid van ons leven
zou aantonen, zou het leiden tot wanhoop. Maar in de levens van de heiligen
bracht het ook nog iets anders teweeg. Het lijden ontmaskerde niet alleen hun
illusies, maar opende tevens nieuwe perspectieven en het vergrootte hun
gevoeligheid voor de aanwezigheid van de genade. Zo werd het lijden een
barmhartige vriend en een spirituele gids. Vanwege deze paradoxale waarheid
hebben sommige heiligen gebeden voor een ervaring die hen dichter bij het kruis
bracht. Hun doel was niet het lijden zelf, maar iets anders inzicht,
medeleven, een devote intensiteit dat door extreme omstandigheden werd
geprikkeld.
Het verhaal van Juliana van Norwich (1342-1416), een
Engelse kluizenares en mystica, is daarvan een opmerkelijk voorbeeld. In haar Openbaringen van Gods liefde (of Voorstellingen) beschrijft ze hoe ze in
haar jeugd bad of ze een ernstige ziekte mocht meemaken die haar dicht bij de
dood zou brengen, zodat ze directe kennis van Christus lijden zou krijgen en
de drie wonden van berouw, compassie en verlangen naar God mocht ontvangen.
Een dergelijk gebed is tamelijk morbide en aanmatigend, in
elke tijd en cultuur. Maar voor een modern lezerspubliek, dat gewend is om pijn
en lijden tot elke prijs te vermijden, is Julianas gebed volslagen
onbegrijpelijk. Het is belangrijk te beseffen dat Juliana een van de
overlevenden van de Zwarte Dood was. Ze leefde in een tijd waarin lijden een
realiteit was die overal om zich heen greep, zodat veel mensen de betekenis
ervan wilden doorgronden. Juliana verplichtte zichzelf om het lijden te
ondergaan zodat ze het ware karakter ervan zou leren kennen. Ze hoopte de
betekenis van het lijden te ontdekken in een persoonlijke ervaring van Christus
lijden. In haar eigen woorden: ze wilde worden gelouterd door Gods
barmhartigheid om daarna door die zielte nog meer tot zijn heerlijkheid te
leven.
Toen ze op haar dertigste een mysterieuze en verwoestende
ziekte kreeg, meende Juliana dat haar gebed werd verhoord. Vier dagen en
nachten was ze verlamd en leed ondragelijke pijn. Toen er uiteindelijk een
priester bij haar kwam om haar de laatste sacramenten te geven, hield hij een
kruis voor haar starende ogen. Plotseling was ze alle pijn en spanning kwijt.
Op dat moment zag ze Jezus volgens haar eigen zeggen in levende lijve. Zijn
lichaam was getekend door pijn. Hij sprak tot haar en getuigde van zijn
lichamelijk lijden en andere heilige mysteriën. In een van die gedenkwaardige
momenten zag ze de wereld als een hazelnoot in de hand van God. Ze raakte ervan
overuigd dat, wat er lichamelijk ook met ons gebeurt, uiteindelijk alles goed
zal komen, en alle dingen goed zullen komen.
Julianas visioen van Christus lijden bestond geheel uit
beelden: Ik zag het rode bloed van de doornenkroon afdruipen, terwijl het warm
en vrijelijk en overvloedig stroomde, een levende stroom. ( ) druppels bloed
vielen omlaag ( ) groot als de schubben van een haring. Ze zag hoe zijn huid
gescheurd was door geselingen; het zoete vlees, dat uitgedroogd was door
dorst, droogde voor mijn ogen uit. Ondanks alle pijn die ze ondervond door
het zien van dit lijden, keerde haar contemplatie zich naar de diepten van de
liefde, wetend waarom en voor wie hij leed. Het werd voor Juliana een bron
van troost en vreugde, terwijl ze toekeek hoe Christus stierf. Plotseling
veranderde hij in een verschijning vol vreugde; hij leed om ons in zijn
goedheid tot erfgenamen te maken van zijn vreugde.
In een van haar voorstellingen onthulde Christus de
betekenis: Ben je eer gelukkig mee dat ik voor jou heb geleden? ( ) Als jij
gelukkig bent, ben ik gelukkig. Het is een vreugde, een gelukzalig gevoel, een
eindeloos genoegen voor me dat ik mijn lijden onderging voor jou; en als ik nog
meer zou kunnen lijden, zou ik dat doen
Toen Juliana, tegen de verwachtingen in, niet stierf maar
geheel van haar ziekte herstelde, schreef ze de openbaringen die aan haar
gegeven waren op niet in de kerktaal, het Latijn, maar in de volkstaal, het
Middel-Engels en uiteindelijk trok ze zich terug in een kluis bij de Church
of St. Julian and St. Hugh, waar ze haar dagen doorbracht met het overdenken
van het buitengewone inzicht dat ze had ontvangen in het lijden van Jezus en de
betekenis daarvan.
De kluizenares Juliana was zo bekend (ze werd vernoemd naar
de kerk in Norwich waar ze verbleef; haar echte naam weten we niet) dat we voor
het roostervormige venster van haar cel dagelijks bezoekers ontving die uit de
eerste hand de wijsheid wilden horen van een vrouw die had geleden naar het
grote voorbeeld van het lijden, en daarbij niet verslagen was, naar sterker en
energieker uit deze strijd tevoorschijn was gekomen.
Wat hebben Julianas visioenen uit de veertiende eeuw ons te
zeggen? Haar mystieke visie op Christus lijden was gebaseerd op de
traditionele opvatting dat Jezus door zijn lijden aan het kruis de schuld betaalde
voor de menselijke zonde. Voor velen van ons biedt die taal geen troost meer.
Het klinkt sommigen zelfs onwaarschijnlijk in de oren. Maar Julianas visioen oversteeg
de oude boetesymboliek. Voor haar toonde Jezus lijden de diepte van Gods
medeleven, Gods bereidheid om met ons te lijden. Terwijl anderen troost vonden
in Zijn ondoorgrondelijke wijsheid, benadrukte Juliana de onmetelijkheid van
Gods liefde. Ze zag in dat het lijden niet het laatste woord heeft en kreeg
inzicht in de goddelijke waarheid dat alle mensen met ziel en lichaam worden
bekleed en omvat door de goedheid van God. Dat inzicht en niet de wanhoop of
de stoicijnse apathie had Juliana te danken aan haar lijden.
Er is weinig fantasie voor nodig om een stap verder te gaan
en ons eigen lijden te beschouwen als een oefening in mededogen in dit geval
een kans om te lijden met God en daardoor
als een uitdrukking van liefde. Er is weinig fantasie voor nodig, maar veel
liefde. Aldus leren ons de heiligen.
Uit : Het geluk is met de heiligen Robert Ellsberg
Voor de heilige blijft lijden lijden, maar het is niet
langer een obstakel voor zijn missie, of voor zijn geluk, die beide in
positieve en concrete zin gericht zijn op de wil van God. Thomas Merton
Het klinkt misschien vreemd om in verband met geluk te
spreken over lijden. No pain, no gain (Geen zege zonder afzien) is een Engels
gezegde, maar dat zeggen we toch allereerst van mensen die op dieet zijn of aan
sport doen. Echte pijn is iets anders. Geluk wat dat woord ook mag betekenen
past niet bij pijn. Als het wel zo was, zouden we niet naar geluk streven. Maar
helaas ontkomt niemand er aan.
Het is geen verrassing als ik zeg dat we geluk vinden in
het werk, in de liefde, in innerlijke vrede en in onthechting van alledaagse
zorgen. Dit alles gaat gepaard met een zekere tevredenheid. Maar zeggen dat een
mens gelukkig wordt als hij leert om tevreden te zijn is een tautologie.
Tevredenheid is echter weinig waard als ze snel uit evenwicht wordt gebracht.
Juist daarom is de wijsheid van de heiligen behulpzaam. Want zij hebben een pad
naar het geluk ontdekt waarop lijden geen hindernis hoeft te zijn op weg.
Laten we deze les in gepaste bescheidenheid beginnen:
lijden is koud, hard en onaantrekkelijk. Alleen mensen die hebben geleden weten
waarover ze spreken en lopen niet het risico te worden verdacht van
onnadenkendheid. De evangelist Johannes beperkte zijn getuigenis niet voor
niets tot wat we hebben gezien en gehoord. Het gevaar is groot dat we praten
over iets dat we niet uit eigen ervaring kennen. Toch kunnen we dit onderwerp
niet overslaan. Want wat heb je aan een gids voor geluk als het geluk beperkt
wordt tot gelukkige omstandigheden die we niet in de hand hebben?
De heiligen leren ons niet om het lijden te vermijden; ze
leren ons hoe we met lijden moeten omgaan. Ze verlenen geen zin aan het
lijden. Maar ze leefden wel in de zekerheid dat er in het leven een zin of
waarheid verborgen ligt die niet kan worden ontwricht door het lijden. Ze
geloofden niet dat lijden goed is, maar dat God goed is en dat noch dood,
noch leven ( ) noch hoogte, noch diepte ons kan scheiden van het goede als we
daar echt naar verlangen. Ze ontdekten dat er geen enkele plaats is die
werkelijk godverlaten kan worden genoemd, maar dat er in elke situatie, zelfs
in de meest gruwelijke en pijnlijke situaties, een deur is die naar de liefde
leidt, naar de volheid van het leven ( ) naar het geluk. Dat is het diepste
mysterie van het evangelie. Als we willen leren van de heiligen is het onze
taak om die deur te vinden en hem te openen.
Het centrum van het wiel
Sommige heiligen hebben hele verhandelingen geschreven over
het lijden. De eerste van hen werd geschreven door Severinus Boëthius
(480-524), schrijver van De troost van de
filosofie. Zijn werk, dat werd geϊnspireerd door zijn tragische leven, gaat
expliciet over de relatie tussen lijden en geluk. Boëthius was een christen uit
een welgestelde familie en had een hoge positie aan het Romeinse hof. Hij
raakte verwikkeld in intriges aan het hof en werd beschuldigd van verraad en de
goddeloze studie van de filosofie. Ontdaan van zijn waardigheid kwam hij in de
gevangenis terecht, werd gemarteld en uiteindelijk geëxecuteerd.
In de gevangenis schreef hij De troost van de filosofie. Hij schreef het in de vorm van een
dialoog met de gepersonifieerde vorstin van zijn leven, Filosofia. Terwijl ze
haar leerling troost in zijn lijden, dringt Vrouwe Filosofia er bij Boëthius
op aan om zich niet te hechten aan wereldse zorgen en zich te richten op de
enige en boven alles verheven God, de Schepper van alle dingen. Als hij die
houding inneemt, zullen vrede en evenwichtigheid niet langer afhankelijk zijn
van uiterlijke omstandigheden.
Een van Boëthius blijvende erfenissen is zijn beschrijving
van het leven als het langzaam draaiende rad van Fortuna, een klassiek beeld
dat hier een christelijke toepassing krijgt. Volgens Boëthius stijgen degenen
die genieten van rijkdom, macht, beroemdheid en dergelijke dingen, op naar
hogere regionen. Maar het rad van Fortuna draait door en het is dwaas om geluk
te zoeken in dingen die voorbij gaan; vandaag is het er en morgen is het
verdwenen. Zolang we ons aan het oppervlak van het wiel vasthouden, zullen we
nooit tevreden zijn. Er is weinig voor nodig om het geluk van de rijken te
bederven, zo leert Vrouwe Fortuna. Zo is het ook in onze wereld.
Onze welvaart en tevredenheid worden overschaduwd door zorg
en angst. We hoeven onszelf maar te vergelijken met onze buren om te ontdekken
dat er iets ontbreekt: De vreugde van menselijk geluk is doordrenkt van
bitterheid; hoe plezierig het ook lijkt als men iets heeft, toch kan niemand
dit geluk vasthouden als het besluit om te vertrekken.
Welke oplossing draagt Filosofia aan? Als we gelukkig
willen zijn, zo is haar advies, moeten we de rand van het wiel verlaten en
afscheid nemen van de illusie dat geluk kan worden gevonden in voorbijgaande
dingen. We moeten Godwaarts bewegen dat wil zeggen naar het centrum van het
wiel waar de dingen niet veranderen. Boëthius verbindt de weg naar het geluk
dus onlosmakelijk met het streven naar heiligheid. Maar wat is heiligheid
volgens hem? Is het slechts een naam voor stoϊcijnse gelatenheid? Het antwoord
hangt af van wat we in het centrum van het wiel vinden. Wat dat betreft brengt
de filosofie ons niet veel verder.
Later, in de Middeleeuwen, kwam Meister Eckhart met een
meer pragmatische benadering van het lijden. In Het boek van de goddelijke troost, geschreven in de vroege
veertiende eeuw, presenteert Eckhart zon dertig argumenten, die elk genoeg
moeten zijn om een oprecht mens te troosten in zijn zorgen. Sommige van die
punten zijn tamelijk hoog gegrepen en liggen buiten het bereik van lezers die
geen mysticus zijn: Een echt volmaakt mens dient dood te zijn voor zichzelf,
zo verloren in God, zo overgegeven aan de wil van God, dat zijn hele geluk
bestaat uit het zich niet bewust zijn van het zelf en zijn zorgen ( ) en dat
hij niets anders wenst te kennen dan de wil en de waarheid van God.
Andere keren blijft Eckhart dichter bij de aarde en biedt
een typisch middeleeuwse balsem voor de ziel. Neem bijvoorbeeld zijn
overweging bij de spreuk Er is geen verlies dat echt verlies is. Eckhart
beschrijft een man die honderd dukaten bezit en er veertig verliest. Hoe meer
de man aan de veertig dukaten denkt die hij kwijt is, hoe bedroefder hij wordt,
vooral als hij eraan blijft denken, erover blijft tobben en met ogen zwaar van
zorgen met zijn verlies praat alsof het een persoon is die hij in de ogen
kijkt, en zich door door hem laat overtuigen. Eckhart wijst erop dat de man
nog steeds zestig dukaten op zak heeft en dat hij zeker enige troost zou vinden
als hij zich zou richten op dat deel. Het zou beter voor hem zijn als hij stopte
met klagen en dankbaar was dat hij ooit honderd dukaten had gehad!
Soms doen Eckharts raadgevingen denken aan de
gemeenplaatsen die we bij de kapper hogen: Als je getroost wilt worden,
vergeet dan degenen die het beter hebben en denk aan degenen die het slechter
hebben. (Kortom: Tel je zegeningen!). Of deze: Een man die over een bergpad
liep viel naar beneden en brak zijn been. Hij zal waarschijnlijk hebben
gedacht: Had ik maar via een andere weg gereisd! Maar het zou veel beter zijn
om te denken: Misschien was me een nog groter ongeluk overkomen als ik die
andere weg had genomen. (Met andere woorden: Het kan altijd slechter!).
Op andere momenten doen Eckharts argumenten denken aan de
raad die Filosofia aan Boëthius gaf: de oorzaak van ons lijden is het leven
buiten God en het gehecht zijn aan schepselen, het niet als God zijn. (Niet
iedereen zal het een troostende gedachte vinden om te midden van zijn ellende
te horen te krijgen: Kop op! Wees als God!).
Ongetwijfeld schuilt er wijsheid in veel van deze
argumenten. Als we niet geraakt worden door het lijden of dat vergelijken met
het lijden dat anderen doormaken of het afwegen tegen onze zegeningen, gaan we
de dingen anders zien. Het is zeker zo dat zelfs het meest afgesleten cliché
effect kan hebben als het op het juiste moment wordt gezegd. Toen Dorothy Day
eens een lezing gaf, werd ze uitgebreid bedankt door een man uit het publiek
die zei dat haar woorden zijn leven hadden veranderd. Toen ze hem vroeg wat in
het bijzonder indruk op hem had gemaakt, antwoordde hij: Ik denk dat dat het
moment was waarop u zei: Het is nooit te laat om aan een nieuw hoofdstuk te
beginnen.
Maar uiteindelijk vindt slechts een enkeling troost in
filosofische argumenten, hoe oorspronkelijk of vindingrijk die ook mogen zijn.
De meesten van ons prefereren het troostend gebaar van een vriend die zijn hand
uitsteekt om onze last te delen boven een boek vol argumenten.
De ervaring van het lijden kan ons het gevoel geven dat we
in een onverschillig universum leven dat zich tegen ons leert. Zelfs de meest
doorgewinterde atheϊsten zoeken troost in het feit dat ze niet alleen zijn, dat
er in elk geval één mens is die om hen geeft en hun stille zorgen begrijpt en
met compassie reageert. Het woord compassie betekent mee-lijden. Misschien
staat Eckhart wel het sterkst als hij zich niet beroept op de netelige positie
van mensen die het slechter hebben, maar op de grenzeloze compassie van God.
Want de God die zich in Jezus openbaarde, zag niet
werkeloos toe vanaf de zijlijn en bleef niet onaangedaan door het lijden in de
wereld. De weg van Christus leidde hem naar het kruis, het punt waarin al het
lijden zich geometrisch concentreerde. Als het kruis een icoon wordt van de
bewegingsloze as van de draaiende wereld, betekent dat dat onze zorgen en ons
lijden niet onopgemerkt blijven, maar corresponderen met het principe van
barmhartigheid en mededogen in het hart van de werkelijkheid. Eckhart neemt ons
mee op een weg die voorbij de troost van de filosofie voert. Omdat God bij ons
is als we lijden, lijdt hij met ons mee, zo legt Eckhart uit. Hoe meer ons
lijden afneemt door het medeleven van een vriend, des te meer vinden we troost
in het mededogen van God.
Uit : Het geluk is met de heiligen - Robert Ellsberg
Gij zijt hier, mijn kleine zoon, om het Cenakel te houden
met de bisschop, de priesters en de gelovigen van mijn Beweging, op deze dag
waarop de Kerk het hoogfeest viert van mijn Onbevlekte Ontvangenis. De
allerheiligste Drievuldigheid heeft Mij begiftigd met dit uitzonderlijk
voorrecht, omdat Ik voorbestemd was om de Moeder te worden van het Woord, dat
mens is geworden in mijn allerzuiverste schoot. In het vooruitzicht van mijn
goddelijk moederschap ben Ik gevrijwaard van de erfzonde en van elke schaduw
van persoonlijke zonde, en werd Ik vervuld met genade en heiligheid.
Omdat Ik Moeder ben van Jezus ben Ik intiem verbonden met
het mysterie van de Verlossing, als medeverlosseres en ben Ik de ware
middelares van genade tussen u en mijn Zoon Jezus. Onder het Kruis ben ik, door
de wil van mijn Zoon, Moeder van u allen geworden en in het Cenakel heb ik met
de apostelen als Moeder deel gehad aan de geboorte van de Kerk. Mijn
moederlijke opdracht is geweest de Kerk te leiden op de weg van haar
evangelisatie. Daarom ben Ik steeds naast iedere zoon van Mij geweest die, in
tweeduizend jaar, in elk deel van de wereld de boodschap van het Evangelie
heeft gebracht.
Precies vandaag viert ge hier de vijfhonderdste verjaardag
van de eerste evangelisatie van heel dit grote werelddeel van Amerika. Na bijna
tweeduizend jaar, sinds de eerste verkondiging van het Evangelie, is de
mensheid opnieuw heidens geworden. Ik ben de Moeder van de tweede evangelisatie.
Mijn opdracht is het de apostelen van de tweede evangelisatie te vormen. In
deze jaren heb Ik u met bijzondere zorg gevormd, door middel van de gave van
mijn woorden, om de Apostelen van deze laatste tijden te zijn.
Apostelen van de laatste tijden, omdat ge aan allen ,tot
aan de uiterste grenzen van de aarde, het Evangelie van Jezus moet verkondigen
in deze dagen van grote geloofsafval. Verspreidt in de grote duisternis die
over de wereld is neergedaald het licht van Christus en van zijn goddelijke
waarheid. Apostelen van de laatste tijden, omdat ge aan allen het leven van God
zelf moet schenken, door middel van de genade die ge meedeelt door de
sacramenten waarvan gij de bedienaren zijt. En zo verspreidt gij de geur van de
zuiverheid en van de heiligheid in deze tijd van de grote ontaarding.
Apostelen van de laatste tijden, omdat ge geroepen zijt om
de dauw te brengen van de barmhartige liefde van Jezus in een wereld die
verdord is door de onbekwaamheid te beminnen en steeds meer bedreigd is door de
haat, door het geweld en door de oorlog. Apostelen van de laatste tijden, omdat
ge de nabije terugkeer van Jezus in de glorie moet aankondigen, die de mensheid
zal binnenleiden in de nieuwe tijden, waarin eindelijk de nieuwe hemelen en de
nieuwe aarde zullen gezien worden. Verkondig aan allen zijn nabije terugkeer:
maranatha: kom, Heer Jezus!
KLEINTJES, ER KOMT VEEL SMART EN HET OVERGROTE
DEEL VAN DE MENSHEID BLIJFT IN SLAAP!
26 Maart 2017 10H45 A.M DRINGENDE OPROEP VAN MARIA, MYSTIEKE ROOS
De vrede van mijn Heer zij met jullie allen, mijn veelgeliefde kinderen.
Kleintjes, de mensheid zal binnenkort de strengheid van de Goddelijke
Gerechtigheid voelen. De hemel doet een goed woordje samen met mij voor de mensheid,
zodat de dagen van zuivering die eraan komen draaglijk zijn en dat geen enkel
van Gods kinderen verloren gaat. Wees dus voorbereid en klaar, mijn kleintjes,
want al de profetieen die we hebben gezonden door onze instrumenten van
verschillende tijdperken zullen in vervulling gaan. De Hemel en de aarde zullen
voorbij gaan, maar het Woord van God zal nooit voorbij gaan. Het Woord van God
is de Weg, de Waarheid en het Leven en het is van kracht in alle menselijke
gesteldheden.
O ! Hoeveel naties zullen verdwijnen, omdat ze de barmhartigheid van God niet
hebben willen aannemen en omdat ze de oproepen van de hemel hebben genegeerd.
Ik doe een oproep aan de goddeloze naties, keer terug naar God voordat zijn
Heilige Gerechtigheid neerkomt op jullie. Hou op met zondigen en het overtreden
van de goddelijke wetten. Neem terug de weg van redding, want de dagen van
jullie beproeving komen eraan en als jullie verwijderd blijven van God, zal
zijn Heilige Gerechtigheid jullie doen verdwijnen van de aarde !
O ! Naties die de God van Leven de rug hebben toegekeerd, door zijn
voorschriften te schenden en wetten in het leven te roepen die tegen de natuur
ingaan : ik zeg jullie dat jullie dagen geteld zijn, gewogen en afgemeten! De
schepping van Mijn Vader roept om gerechtigheid voor al jullie grove
beledigingen en slecht gedrag; binnenkort zullen al deze elementen zich tegen
jullie goddeloze naties keren en er zal geen steen op elkaar blijven liggen,
noch zal er een aandenken zijn aan jullie. De furie van de zee zal opspelen en
zal vele naties doen verdwijnen die zich afgezet hebben tegen God. Het gekreun
van de aarde zal ervoor zorgen dat in vele plaatsen deze zal openen en de aarde
zijn binnenste zal laten zien. Steden en bevolking zullen overweldigd worden
door de furie van de natuur.
Ik roep mijn Mariaal Leger op om samen te bidden en aan de Hemelse Vader te smeken
voor deze naties waar de zonde en de boosaardigheid welig tieren. Kleintjes, er
komt veel smart aan en de grote meerderheid van de mensheid blijft slapen. De
dagen van de Goddelijke Gerechtigheid zullen beginnen en zullen velen treffen
die maar bezig zijn aan het zondigen. Arme schepselen, wanneer ze wakker worden
zal het te laat zijn voor hen.
Ik doe een dringende oproep aan de inwoners van de natie met de ene ster : stop
met zondigen en keer terug naar God! Schaf de wetten af die abortus, gender
ideologie, huwelijk tussen partners van dezelfde sekse toelaten, want het is een
gruwel in de ogen van mijn Vader en hij zal zorgen dat zijn Heilige
Gerechtigheid tegen jullie natie ontketend wordt. Jullie natie, kleintjes,
riskeert het gevaar te verdwijnen, want jullie hebben de God van het Leven de
rug toegekeerd. O ! Mijn chileense natie, ontwaak, want door zo verder te doen
zullen je kinderen weeklagen en in rouw zijn !
Amerika, continent van hoop, het is het uur om jullie te verenigen in gebed,
vasten en boetedoening omdat het oordeel van de naties naderbij komt ! Herinner
jullie dat van jullie bodem het zaad van de vrijheid zal voortkomen die zich
zal verspreiden over de wereld. Het licht die de lotsbestemming van vele naties
zal leiden en de weg zal effenen voor de triomfantelijke terugkeer van mijn Zoon.
Gezegende grond die mijn Vader heeft uitverkoren als zijn erfenis. Ontwaak dus
inwoners van Amerika en ontsteek de vlam van de Liefde, het Geloof en de Hoop,
zodat jullie de geestelijke duisternis kunnen verlichten waar het overgrote deel
van de naties zich in bevindt !
Dat de vrede van mijn Heer, het hart van Amerika overstroomt.
Toch is het moeilijk, ja, onnatuurlijk om mensen lief te
hebben die ons geen liefde geven. Je kunt natuurlijk beginnen over de rol van
de genade. Maar genade is niet hetzelfde als de pijlen van Cupido. Keuze en
discipline spelen hier ook een rol. Het gaat hier, zoals Erich Fromm zei, om de
kunst van het liefhebben.
Therese van Lisieux (1873-1897), die het grootste deel van
haar leven in een karmelietenklooster in Normandie doorbracht, was een bedreven
beoefenaarster van deze kunst. Al vroeg in haar leven wist Therese dat ze een
heilige wilde worden en als kind had ze daarvoor al een methode ontwikkeld. Ze
noemde het de weg van spirituele kinderlijkheid of de Kleine Weg. Haar
methode was gebaseerd op een houding van totale overgave aan God. Ze zette
zichzelf ertoe aan om met liefde te reageren op elke taak, ontmoeting of
onbeduidende belediging uit haar dagelijks leven. Ze geloofde dat ze door het
beoefenen van deze methode de dagelijkse gang van zaken omvormde tot brandstof
voor de liefde. Elke situatie werd op die manier een arena voor heiligheid.
Door het minieme effect van elke handeling en intentie kon ze de wereld helpen
veranderen.
Ondanks haar sentimentele taalgebruik ze hield ervan om
zichzelf aan te duiden als kleine bloem in Gods tuin en een speeltje voor
het kind Jezus bezat Therese een ijzeren wil en had ze een absolute drang om
haar doel te bereiken. Het was geen bescheiden doel. In haar autobiografie, die
na haar dood werd gepubliceerd als Het
verhaal van een ziel, bekende ze dat ze zich geroepen had gevoeld door vele
roepingen: de roeping om strijd te voeren, priester te worden, de kerk te
genezen en te sterven als martelaar. Maar uiteindelijk meende ze toch dat haar
ware roeping het beminnen zelf was, een deugd die zonder uitzondering iedere
andere roeping omvat. Mijn roeping is liefde! schreef ze. In het hart van de
Kerk, die mijn moeder is, zal ik liefde zijn. Deze overtuiging bracht haar
vreugde, hoewel ze er ook een prijs voor betaalde. In het geval van Therese
waren dat de speldenprikken van het gemeenschapsleven: de zuster die op een
irritante manier aan haar rozenkrans draaide of de zuster die onbewust vuil
water op haar spatte terwijl ze de was deed. Ieder van hen was een gelegenheid
om de neiging te weerstaan om te oordelen en wrok te koesteren, om haar
vermogen tot geduld en vergeving te vergroten. Natuurlijk heeft men in het
klooster geen vijanden, maar tot de ene zuster voelt men zich wel
aangetrokken, terwijl men de ander probeert te ontwijken. Jezus vertelt ons dat
ik van haar moet houden als een zuster en dat ik voor haar moet bidden ook al
geeft haar houding me de indruk dat ze niet van mij houdt. Met een verwijzing
naar een zin uit de Bergrede schrijft ze: Is het een verdienste als je goed
bent tegenover mensen die goed zijn voor jou? Ook zondaars doen dat.
Uiteindelijk bestond het lijden van Therese uit meer dan
alleen de speldenprikken van het gemeenschappelijk leven. Na een kwaadaardige
vorm van tuberculose te hebben opgelopen bracht ze haar laatste maanden door in
een hevige doodstrijd, die zowel haar lichaam als haar ziel belaagde. Ze zei
dat ze naar het einde toe elke vorm van verleiding had gekend, zelfs het spook
van de wanhoop. Maar ze hield vast aan haar methode en zag standvastigheid als
een uitdaging voor de geloofsgetuige en een garantie voor haar uiteindelijke
overwinning.
Op een dag toen een van de zusters haar iets voorlas over
het eeuwige geluk, zei ze plotseling: Het is niet dat wat me aantrekt. Het is
de liefde! Om lief te hebben en bemind te worden en om naar de aarde terug te
keren, om te beminnen en bemind te worden! In haar laatste weken kwam ze
steeds weer op dit thema terug. Ik heb het gevoel dat mijn missie nu gaat
beginnen, zei ze, mijn missie om ervoor te zorgen dat zielen de goede God liefhebben
zoals ik Hem liefheb, om mijn kleine weg aan de zielen te onderrichten. Als
mijn wensen in vervulling gaan, zal ik mijn hemel op aarde doorbrengen tot aan
het einde der tijden. Ja, ik zal mijn hemel doorbrengen met het doen van het
goede op aarde.
Therese was slechts 24 jaar toen ze stierf. Niettemin vond
haar boodschap spoedig gehoor in de hele wereld. Na haar heiligverklaring werd
ze een van de meest populaire heiligen van de moderne tijd. Ten dele
weerspiegelt dat de universaliteit van haar Kleine Weg. Een klein aantal
mensen wordt geroepen om grote dingen te doen, om te getuigen voor koningen of
om het kruis van het martelaarschap te dragen. Maar Therese liet zien dat er
een rechte lijn loopt van de manier waarop we met alledaagse situaties omgaan
naar de grote uitdagingen waarin de heiligen en martelaren hun getuigenis
gaven. Volgens Therese is elk moment dat in een geest van liefde wordt aanvaard
en geleefd een gelegenheid tot heldendom en een stap op weg naar geluk en
heiligheid.
Kiezen om lief te hebben
Hoewel ze toevallig werd geboren in 1897, het jaar van
Thereses overlijden, had Dorothy Day weinig gemeen met de Kleine Bloem. Ze
had aanvankelijk een nogal negatieve indruk van de heilige. Ze kreeg kort na
haar bekering in 1928 van haar biechtvader een exemplaar van Thereses
autobiografie. Ze vond het kleurloos, monotoon, te onbenullig om mijn aandacht
vast te houden. Zoals ze later schreef: Welke heilige zit het nu als een
goede en heldhaftige daad om te eten wat haar wordt voorgezet, medicijnen te
nemen, kou en hitte te doorstaan, het gezelschap van middelmatige zielen te
verdragen en het strikte regime van het karmelitische nonnenklooster te volgen
waar ze op haar vijftiende was ingetreden? Een hervormer zoals Teresa van
Avila of een kampioen van de gerechtigheid zoals Jean dArc, dat waren het
soort heiligen dat haar aantrok. Het verhaal van Therese vond ze vrome
prietpraat. Toch zou Day Therese uiteindelijk gaan waarderen als haar favoriete
heilige en zelfs een boek over haar leven en de spiritualiteit van de Kleine
Weg schrijven. Day was een van de weinigen die de sociale implicaties van
Thereses onderricht zag: Het belang van kleine dingen die we ongedaan laten!
De protesten die we niet laten horen, de standpunten die we niet innemen, wij
die in de wereld leven. Maar ze werd ook getroffen door Thereses overtuiging
dat we allemaal heiligen kunnen worden genoemd en dat alle heiligheid wortelt
in de praktijk van de liefde.
Voor Day was de praktische wijsheid van Thereses wetenschap
der liefde ruimschoots bevestigd door haar eigen ervaring van het
gemeenschapsleven onder de versmaden en gekwetsten. De Catholic Worker kent
nog steeds geen regels of toetsingsprocedures voor nieuwe leden; iedereen is
welkom. Het gevolg is een verzameling van personages die afkomstig lijkt te
zijn uit de romans van Dostojevski: een leger pelgrims, wetenschappers en heilige
gekken, jong en oud, arbeiders, mislukkelingen, krankzinnigen, ongewassen en
ongewenste mensen. Alleen liefde kan zon huishouden bijeenhouden.
Toch was Day niet blind voor de spanningen en problemen die
daarbij kwamen kijken. In een van haar dagboeken merkt ze na het beschrijven
van allerlei soorten irritante mensen veeleisend, ondankbaar en egoistisch
op dat de last zo nu en dan te zwaar wordt, er zijn er te veel; mijn liefde is
te klein; ik heb hen niets te geven; en toch moet ik doen alsof. Vreemd genoeg
wordt dat wat ik voorwend echt waar. Als je bereid bent om iemand lief te
hebben, ga je hem al snel ook echt liefhebben. Je wilt die nukkige oude man
liefhebben en op een dag houd je van hem. Het hangt er van af hoe goed je je
best daarvoor doet. Het is een veelzeggende uitspraak, een leerzaam antwoord
op het gebruikelijke uitvlucht: Ja, Dorothy Day kon dat soort dingen; ze was
een heilige. Dat Dorothy Day van zoveel onaangename mensen hield, kwam
eenvoudig omdat ze daar haar best voor deed.
De functionele anarchie van de Catholic Worker-huizen
staat ver af van de geregelde orde in een klooster. Niettemin vind je ook hier
de uitdagingen die Dorothy Day leerde waarderen. Elke leefgemeenschap kan
dienen als een school der barmhartigheid. Het leven in een communiteit leidt
niet vanzelf tot samenwerking en begrip, integendeel. Dat is nu juist het
waardevolle van Thereses inzichten: het is gemakkelijker om mensen in het
algemeen lief te hebben dan de persoon te verdragen die met je aan tafel zit,
gekke geluiden maakt als ze eet of op een irritante manier met haar mes over
het bord snijdt. Maar het zijn deze beproevingen die ons vermogen om lief te
hebben verfijnen. Want we leren pas vergeven als er iets is om te vergeven; we
leren pas geduld te hebben als er geduld wordt gevraagd.
Thomas Merton noemde de kloostergemeenschap een school
waar je leert om gelukkig te zijn. Niet omdat een klooster (zoals op een
uithangbord in Disneyland staat vermeld) The
Happiest Place on Earth is. Volgens Merton leren we in een
kloostergemeenschap dat ons geluk bestaat uit het delen in het geluk van God.
We zouden anders wel eens kunnen denken dat geluk bestaat uit het kwijtraken
van de idioten die ons omringen.
Wat geldt voor de kloostergemeenschap geldt ook voor de
familie en misschien zelfs nog sterker, aangezien we onze familie niet kunnen
uitkiezen. Soms is de familie de plaats van de natuurlijke liefde en troost, de
enige plek waar we gewaardeerd worden en onvoorwaardelijke liefde vinden. Op
andere momenten kan het een verstikkende gevangenis zijn, zo niet een
slangennest. Om het met Tolstojs beroemde woorden te zeggen: Gelukkige
families zijn allemaal hetzelfde. Maar zelfs in de gelukkigste families
kunnen de ruzies aan tafel en de sluimerende rivaliteit je af en toe doen
verlangen naar Simeon de Pilaarheilige en zijn rustige leventje hoog boven de
grond.
Toch is dat ook een school van barmhartigheid. In een
gezin, te midden van hen die wij het beste kennen en die ons het beste kennen,
worden we niet alleen geaccepteerd, maar ook uitgedaagd om het beste uit
onszelf te halen, om vergevender en geduldiger te zijn. Hoe het ook met ons
gezinsleven is gesteld, we hoeven dergelijke uitdagingen niet op te zoeken. Ze
zoeken ons op, elke dag, elk uur.
Dorothy Day treurde vaak over de gebreken en de tweedracht
in haar gezin, de Catholic Worker. De enige troost die ze ontving was een
enkel gebaar van vriendelijkheid of kameraadschap, dat voor haar een voorbode
van de hemel was. De titel van haar autobiografie, The Long Loneliness, verwijst naar de eenzaamheid die elke roeping
met zich meebrengt. Maar ze eindigt haar boek met de volgende woorden: We
kunnen God niet liefhebben als we elkaar niet liefhebben. We kennen Hem uit het
breken van het brood en we kennen elkaar in het breken van het brood, en we
zijn niet langer alleen. ( ) We hebben allemaal lange perioden van eenzaamheid
gekend en we hebben geleerd dat de enige oplossing de liefde is en de liefde
impliceert gemeenschap.
Nieuwe ogen
Liefde staat ons toe om met nieuwe ogen te kijken, om onder
de uiterlijke schijn te zoeken naar een diepere waarheid en waarde. Sommige
dingen zien er sjofel en afgedragen uit en hebben geen duidelijke waarde of
kwaliteit. Toch kunnen deze dingen voor ons een onschatbare waarde hebben
vanwege de associatie met een persoon van wie we houden of een bepaalde tijd
waarin we heel gelukkig waren: het schoentje of de onhandige tekening van je
kind; de trui van je vader; het theekopje van je moeder. Alle dingen hebben een
geheim leven. Liefde verzamelt die objecten en maakt ze tot een kanaal van de
genade. Voor de heiligen draagt de hele natuurlijke orde, die door God wordt
bemind en daarom kostbaar is, dit vermogen in zich. Als we in die liefde delen,
ontsluiten alle dingen hun transcendente betekenis; elk ding roept ons naar ons
ware thuis.
Iedereen weet dat we worden omringd door krachten die
onzichtbaar zijn voor onze hulpeloze ogen: de ultraviolette stralen van de zon,
elektromagnetische golven, radiosignalen of televisiebeelden, de gesprekken
tussen twee mobiele telefoons. Als deze golven en krachten door kleuren
zichtbaar konden worden gemaakt, zouden we in een zee van licht en kleur en
geluid zwemmen, de dimensies van een werkelijkheid die geen deel uitmaakt van
onze normale waarneming en bewustzijn.
De heiligen waren afgestemd op een vergelijkbare
onzichtbare werkelijkheid. Ze waren zich bewust van het feit dat alle mensen in
een web van liefde met elkaar verbonden zijn en dat het universum is geworteld
en wordt onderhouden in een werkelijkheid die, als we ogen hadden om het te
zien, ons zou verbazen en ons uit onze droom van gescheidenheid zou wekken.
Ontwaakt door deze stralen van liefde vond een jonge
katholieke priester genaamd Engelmar Unzeitig de betekenis van zijn roeping in
een concentratiekamp van de nazis in Beieren. Tussen de tweehonderdduizend
gevangenen in Dachau was Unzeitig een van de meer dan vijfentwintighonderd
christelijke geestelijken. Deze gevangenen werden bijzonder geminacht door de
gevangenbewaarders. Dachau werd wel het grootste klooster ter wereld genoemd.
Voor pater Engelmar, die spoedig na zijn priesterwijding in
Oostenrijk was gearresteerd omdat hij in zijn preken opkwam voor de joden, was
Dachau feitelijk zijn eerste taak als priester. Hij probeerde het te zien als
een school der heiligheid. In een brief die naar zijn zus werd gesmokkeld,
schreef hij: Wat soms ongeluk lijkt, is vaak het grootste geluk. Een mens
leert alleen door ervaring in de school van het leven. We zouden, denk ik, voor
anderen het gebrek aan vrede in de wereld moeten doormaken en hen moeten helpen
om ware vrede te vinden. Dan zijn we ook niet verrast als God dingen van ons
afneemt die dierbaar en kostbaar voor ons zijn.
In december 1944 werd het kamp getroffen door een
vreselijke uitbraak van buiktyfus. Meer dan tweeduizend gevangenen stierven in
de eerste maand. Om de epidemie tegen te houden werden geinfecteerde gevangenen
ondergebracht in smerige barakken waar men ze alleen en onverzorgd liet
sterven. Dit was het heilige der heiligen van de hel van Dachau. Toen er om
vrijwillige verzorgers werd gevraagd stapten er twintig priesters naar voren.
Pater Engelmar was een van hen. Gezien de uiterst besmettelijke aard van de
ziekte wist iedereen wat dat betekende: er was weinig hoop dat een van de
vrijwilligers het zou overleven. Maar in deze leegte brachten de priesters
liefde en geloof. Ze deden wat we konden om in deze plaats wat troost en
waardigheid te brengen. Het zorgen voor en schoonhouden van de zieken bezorgde
hen eindeloos werk. Ook namen ze de biecht af, gaven de laatste sacramenten en
reciteerden gebeden voor de doden. Omdat de SS de barakken niet wilde
binnengaan, bezorgden ze in het kamp een zone van humaniteit.
Binnen enkele weken kreeg pater Engelmar hevige koorts. Hij
stierf op 2 maart 1945, de dag na zijn 32 verjaardag en enkele weken voor de
bevrijding van het kamp door de Amerikaanse troepen. In een brief die hij
enkele dagen voor zijn dood had geschreven zei hij: Het Goede is onsterfelijk
en de overwinning blijft bij God, zelfs al lijkt het soms nutteloos om zijn
liefde te verspreiden in de wereld. Niettemin ziet men steeds weer dat het menselijke hart is afgestemd op de liefde en
haar kracht op de lange termijn niet kan weerstaan, als die echt gebaseerd is
op God en niet op de schepselen. We zullen daarmee doorgaan en alles geven
zodat liefde en vrede spoedig weer mogen heersen.
Uit : Het geluk is met de heiligen - Robert Ellsberg
