Leren lijden

Voor de heilige blijft lijden lijden, maar het is niet langer een obstakel voor zijn missie, of voor zijn geluk, die beide in positieve en concrete zin gericht zijn op de wil van God.  – Thomas Merton

Het klinkt misschien vreemd om in verband met geluk te spreken over lijden. No pain, no gain (Geen zege zonder afzien) is een Engels gezegde, maar dat zeggen we toch allereerst van mensen die op dieet zijn of aan sport doen. Echte pijn is iets anders. Geluk – wat dat woord ook mag betekenen – past niet bij pijn. Als het wel zo was, zouden we niet naar geluk streven. Maar helaas ontkomt niemand er aan.

Het is geen verrassing als ik zeg dat we geluk vinden in het werk, in de liefde, in innerlijke vrede en in onthechting van alledaagse zorgen. Dit alles gaat gepaard met een zekere tevredenheid. Maar zeggen dat een mens gelukkig wordt als hij leert om tevreden te zijn is een tautologie. Tevredenheid is echter weinig waard als ze snel uit evenwicht wordt gebracht. Juist daarom is de wijsheid van de heiligen behulpzaam. Want zij hebben een pad naar het geluk ontdekt waarop lijden geen hindernis hoeft te zijn op weg.

Laten we deze les in gepaste bescheidenheid beginnen: lijden is koud, hard en onaantrekkelijk. Alleen mensen die hebben geleden weten waarover ze spreken en lopen niet het risico te worden verdacht van onnadenkendheid. De evangelist Johannes beperkte zijn getuigenis niet voor niets tot ‘wat we hebben gezien en gehoord’. Het gevaar is groot dat we praten over iets dat we niet uit eigen ervaring kennen. Toch kunnen we dit onderwerp niet overslaan. Want wat heb je aan een gids voor geluk als het geluk beperkt wordt tot gelukkige omstandigheden die we niet in de hand hebben?

De heiligen leren ons niet om het lijden te vermijden; ze leren ons hoe we met lijden moeten omgaan. Ze verlenen geen ‘zin’ aan het lijden. Maar ze leefden wel in de zekerheid dat er in het leven een zin of waarheid verborgen ligt die niet kan worden ontwricht door het lijden. Ze geloofden niet dat lijden ‘goed’ is, maar dat God goed is en dat ‘noch dood, noch leven (…) noch hoogte, noch diepte’ ons kan scheiden van het goede als we daar echt naar verlangen. Ze ontdekten dat er geen enkele plaats is die werkelijk ‘godverlaten’ kan worden genoemd, maar dat er in elke situatie, zelfs in de meest gruwelijke en pijnlijke situaties, een deur is die naar de liefde leidt, naar de volheid van het leven (…) naar het geluk. Dat is het diepste mysterie van het evangelie. Als we willen leren van de heiligen is het onze taak om die deur te vinden en hem te openen.

Het centrum van het wiel

Sommige heiligen hebben hele verhandelingen geschreven over het lijden. De eerste van hen werd geschreven door Severinus Boëthius (480-524), schrijver van De troost van de filosofie. Zijn werk, dat werd geϊnspireerd door zijn tragische leven, gaat expliciet over de relatie tussen lijden en geluk. Boëthius was een christen uit een welgestelde familie en had een hoge positie aan het Romeinse hof. Hij raakte verwikkeld in intriges aan het hof en werd beschuldigd van verraad en ‘de goddeloze studie van de filosofie’. Ontdaan van zijn waardigheid kwam hij in de gevangenis terecht, werd gemarteld en uiteindelijk geëxecuteerd.

In de gevangenis schreef hij De troost van de filosofie. Hij schreef het in de vorm van een dialoog met de gepersonifieerde vorstin van zijn leven, Filosofia. Terwijl ze haar leerling troost in zijn lijden, dringt ‘Vrouwe Filosofia’ er bij Boëthius op aan om zich niet te hechten aan wereldse zorgen en zich te richten op de enige en boven alles verheven God, de Schepper van alle dingen. Als hij die houding inneemt, zullen vrede en evenwichtigheid niet langer afhankelijk zijn van uiterlijke omstandigheden.

Een van Boëthius blijvende erfenissen is zijn beschrijving van het leven als het langzaam draaiende rad van Fortuna, een klassiek beeld dat hier een christelijke toepassing krijgt. Volgens Boëthius ‘stijgen’ degenen die genieten van rijkdom, macht, beroemdheid en dergelijke dingen, op naar hogere regionen. Maar het rad van Fortuna draait door en het is dwaas om geluk te zoeken in dingen die voorbij gaan; vandaag is het er en morgen is het verdwenen. Zolang we ons aan het oppervlak van het wiel vasthouden, zullen we nooit tevreden zijn. ‘Er is weinig voor nodig om het geluk van de rijken te bederven’, zo leert Vrouwe Fortuna. Zo is het ook in onze wereld.

Onze welvaart en tevredenheid worden overschaduwd door zorg en angst. We hoeven onszelf maar te vergelijken met onze buren om te ontdekken dat er iets ontbreekt: ‘De vreugde van menselijk geluk is doordrenkt van bitterheid; hoe plezierig het ook lijkt als men iets heeft, toch kan niemand dit geluk vasthouden als het besluit om te vertrekken.’

Welke oplossing draagt Filosofia aan? Als we gelukkig willen zijn, zo is haar advies, moeten we de rand van het wiel verlaten en afscheid nemen van de illusie dat geluk kan worden gevonden in voorbijgaande dingen. We moeten Godwaarts bewegen – dat wil zeggen naar het centrum van het wiel waar de dingen niet veranderen. Boëthius verbindt de weg naar het geluk dus onlosmakelijk met het streven naar heiligheid. Maar wat is heiligheid volgens hem? Is het slechts een naam voor stoϊcijnse gelatenheid? Het antwoord hangt af van wat we in het centrum van het wiel vinden. Wat dat betreft brengt de filosofie ons niet veel verder.

Later, in de Middeleeuwen, kwam Meister Eckhart met een meer pragmatische benadering van het lijden. In Het boek van de goddelijke troost, geschreven in de vroege veertiende eeuw, presenteert Eckhart ‘zo’n dertig argumenten, die elk genoeg moeten zijn om een oprecht mens te troosten in zijn zorgen’. Sommige van die punten zijn tamelijk hoog gegrepen en liggen buiten het bereik van lezers die geen mysticus zijn: ‘Een echt volmaakt mens dient dood te zijn voor zichzelf, zo verloren in God, zo overgegeven aan de wil van God, dat zijn hele geluk bestaat uit het zich niet bewust zijn van het zelf en zijn zorgen (…) en dat hij niets anders wenst te kennen dan de wil en de waarheid van God.’

Andere keren blijft Eckhart dichter bij de aarde en biedt een typisch middeleeuwse ‘balsem voor de ziel’. Neem bijvoorbeeld zijn overweging bij de spreuk ‘Er is geen verlies dat echt verlies is’. Eckhart beschrijft een man die honderd dukaten bezit en er veertig verliest. Hoe meer de man aan de veertig dukaten denkt die hij kwijt is, hoe bedroefder hij wordt, vooral ‘als hij eraan blijft denken, erover blijft tobben en met ogen zwaar van zorgen met zijn verlies praat alsof het een persoon is die hij in de ogen kijkt, en zich door door hem laat overtuigen.’ Eckhart wijst erop dat de man nog steeds zestig dukaten op zak heeft en dat hij zeker enige troost zou vinden als hij zich zou richten op dat deel. Het zou beter voor hem zijn als hij ‘stopte met klagen’ en dankbaar was dat hij ooit honderd dukaten had gehad!

Soms doen Eckharts raadgevingen denken aan de gemeenplaatsen die we bij de kapper hogen: ‘Als je getroost wilt worden, vergeet dan degenen die het beter hebben en denk aan degenen die het slechter hebben.’ (Kortom: ‘Tel je zegeningen!’). Of deze: Een man die over een bergpad liep viel naar beneden en brak zijn been. Hij zal waarschijnlijk hebben gedacht: ‘Had ik maar via een andere weg gereisd!’ Maar het zou veel beter zijn om te denken: ‘Misschien was me een nog groter ongeluk overkomen als ik die andere weg had genomen.’ (Met andere woorden: ‘Het kan altijd slechter!’).

Op andere momenten doen Eckharts argumenten denken aan de raad die Filosofia aan Boëthius gaf: de oorzaak van ons lijden is ‘het leven buiten God en het gehecht zijn aan schepselen, het niet als God zijn’. (Niet iedereen zal het een troostende gedachte vinden om te midden van zijn ellende te horen te krijgen: ‘Kop op! Wees als God!’).

Ongetwijfeld schuilt er wijsheid in veel van deze argumenten. Als we niet geraakt worden door het lijden of dat vergelijken met het lijden dat anderen doormaken of het afwegen tegen onze zegeningen, gaan we de dingen anders zien. Het is zeker zo dat zelfs het meest afgesleten cliché effect kan hebben als het op het juiste moment wordt gezegd. Toen Dorothy Day eens een lezing gaf, werd ze uitgebreid bedankt door een man uit het publiek die zei dat haar woorden zijn leven hadden veranderd. Toen ze hem vroeg wat in het bijzonder indruk op hem had gemaakt, antwoordde hij: ‘Ik denk dat dat het moment was waarop u zei: “Het is nooit te laat om aan een nieuw hoofdstuk te beginnen”.

Maar uiteindelijk vindt slechts een enkeling troost in filosofische argumenten, hoe oorspronkelijk of vindingrijk die ook mogen zijn. De meesten van ons prefereren het troostend gebaar van een vriend die zijn hand uitsteekt om onze last te delen boven een boek vol argumenten.

De ervaring van het lijden kan ons het gevoel geven dat we in een onverschillig universum leven dat zich tegen ons leert. Zelfs de meest doorgewinterde atheϊsten zoeken troost in het feit dat ze niet alleen zijn, dat er in elk geval één mens is die om hen geeft en hun stille zorgen begrijpt en met compassie reageert. Het woord ‘compassie’ betekent ‘mee-lijden’. Misschien staat Eckhart wel het sterkst als hij zich niet beroept op de netelige positie van mensen die het slechter hebben, maar op de grenzeloze compassie van God.

Want de God die zich in Jezus openbaarde, zag niet werkeloos toe vanaf de zijlijn en bleef niet onaangedaan door het lijden in de wereld. De weg van Christus leidde hem naar het kruis, het punt waarin al het lijden zich geometrisch concentreerde. Als het kruis een icoon wordt van de bewegingsloze as van de draaiende wereld, betekent dat dat onze zorgen en ons lijden niet onopgemerkt blijven, maar corresponderen met het principe van barmhartigheid en mededogen in het hart van de werkelijkheid. Eckhart neemt ons mee op een weg die voorbij de troost van de filosofie voert. ‘Omdat God bij ons is als we lijden, lijdt hij met ons mee,’ zo legt Eckhart uit. Hoe meer ons lijden afneemt door het medeleven van een vriend, ‘des te meer vinden we troost in het mededogen van God’.

Uit : Het geluk is met de heiligen - Robert Ellsberg

01-04-2017 om 09:44 geschreven door claudia  

                         Santiago (Dominicaanse Republiek), 8/12/1994

                                                        Feest van de Onbevlekte Ontvangenis

Apostelen van de laatste tijden

Gij zijt hier, mijn kleine zoon, om het Cenakel te houden met de bisschop, de priesters en de gelovigen van mijn Beweging, op deze dag waarop de Kerk het hoogfeest viert van mijn Onbevlekte Ontvangenis. De allerheiligste Drievuldigheid heeft Mij begiftigd met dit uitzonderlijk voorrecht, omdat Ik voorbestemd was om de Moeder te worden van het Woord, dat mens is geworden in mijn allerzuiverste schoot. In het vooruitzicht van mijn goddelijk moederschap ben Ik gevrijwaard van de erfzonde en van elke schaduw van persoonlijke zonde, en werd Ik vervuld met genade en heiligheid.

Omdat Ik Moeder ben van Jezus ben Ik intiem verbonden met het mysterie van de Verlossing, als medeverlosseres en ben Ik de ware middelares van genade tussen u en mijn Zoon Jezus. Onder het Kruis ben ik, door de wil van mijn Zoon, Moeder van u allen geworden en in het Cenakel heb ik met de apostelen als Moeder deel gehad aan de geboorte van de Kerk. Mijn moederlijke opdracht is geweest de Kerk te leiden op de weg van haar evangelisatie. Daarom ben Ik steeds naast iedere zoon van Mij geweest die, in tweeduizend jaar, in elk deel van de wereld de boodschap van het Evangelie heeft gebracht.

Precies vandaag viert ge hier de vijfhonderdste verjaardag van de eerste evangelisatie van heel dit grote werelddeel van Amerika. Na bijna tweeduizend jaar, sinds de eerste verkondiging van het Evangelie, is de mensheid opnieuw heidens geworden. Ik ben de Moeder van de tweede evangelisatie. Mijn opdracht is het de apostelen van de tweede evangelisatie te vormen. In deze jaren heb Ik u met bijzondere zorg gevormd, door middel van de gave van mijn woorden, om de Apostelen van deze laatste tijden te zijn.

Apostelen van de laatste tijden, omdat ge aan allen ,tot aan de uiterste grenzen van de aarde, het Evangelie van Jezus moet verkondigen in deze dagen van grote geloofsafval. Verspreidt in de grote duisternis die over de wereld is neergedaald het licht van Christus en van zijn goddelijke waarheid. Apostelen van de laatste tijden, omdat ge aan allen het leven van God zelf moet schenken, door middel van de genade die ge meedeelt door de sacramenten waarvan gij de bedienaren zijt. En zo verspreidt gij de geur van de zuiverheid en van de heiligheid in deze tijd van de grote ontaarding.

Apostelen van de laatste tijden, omdat ge geroepen zijt om de dauw te brengen van de barmhartige liefde van Jezus in een wereld die verdord is door de onbekwaamheid te beminnen en steeds meer bedreigd is door de haat, door het geweld en door de oorlog. Apostelen van de laatste tijden, omdat ge de nabije terugkeer van Jezus in de glorie moet aankondigen, die de mensheid zal binnenleiden in de nieuwe tijden, waarin eindelijk de nieuwe hemelen en de nieuwe aarde zullen gezien worden. Verkondig aan allen zijn nabije terugkeer: maranatha: kom, Heer Jezus!

Uit : Mariale Priesterbeweging

01-04-2017 om 08:07 geschreven door claudia  

KLEINTJES, ER KOMT VEEL SMART EN HET OVERGROTE DEEL VAN DE MENSHEID BLIJFT IN SLAAP!

26 Maart 2017 10H45 A.M

DRINGENDE OPROEP VAN MARIA, MYSTIEKE ROOS

De vrede van mijn Heer zij met jullie allen, mijn veelgeliefde kinderen.

Kleintjes, de mensheid zal binnenkort de strengheid van de Goddelijke Gerechtigheid voelen. De hemel doet een goed woordje samen met mij voor de mensheid, zodat de dagen van zuivering die eraan komen draaglijk zijn en dat geen enkel van Gods kinderen verloren gaat. Wees dus voorbereid en klaar, mijn kleintjes, want al de profetieen die we hebben gezonden door onze instrumenten van verschillende tijdperken zullen in vervulling gaan. De Hemel en de aarde zullen voorbij gaan, maar het Woord van God zal nooit voorbij gaan. Het Woord van God is de Weg, de Waarheid en het Leven en het is van kracht in alle menselijke gesteldheden.

O ! Hoeveel naties zullen verdwijnen, omdat ze de barmhartigheid van God niet hebben willen aannemen en omdat ze de oproepen van de hemel hebben genegeerd. Ik doe een oproep aan de goddeloze naties, keer terug naar God voordat zijn Heilige Gerechtigheid neerkomt op jullie. Hou op met zondigen en het overtreden van de goddelijke wetten. Neem terug de weg van redding, want de dagen van jullie beproeving komen eraan en als jullie verwijderd blijven van God, zal zijn Heilige Gerechtigheid jullie doen verdwijnen van de aarde !

O ! Naties die de God van Leven de rug hebben toegekeerd, door zijn voorschriften te schenden en wetten in het leven te roepen die tegen de natuur ingaan : ik zeg jullie dat jullie dagen geteld zijn, gewogen en afgemeten! De schepping van Mijn Vader roept om gerechtigheid voor al jullie grove beledigingen en slecht gedrag; binnenkort zullen al deze elementen zich tegen jullie goddeloze naties keren en er zal geen steen op elkaar blijven liggen, noch zal er een aandenken zijn aan jullie. De furie van de zee zal opspelen en zal vele naties doen verdwijnen die zich afgezet hebben tegen God. Het gekreun van de aarde zal ervoor zorgen dat in vele plaatsen deze zal openen en de aarde zijn binnenste zal laten zien. Steden en bevolking zullen overweldigd worden door de furie van de natuur.

Ik roep mijn Mariaal Leger op om samen te bidden en aan de Hemelse Vader te smeken voor deze naties waar de zonde en de boosaardigheid welig tieren. Kleintjes, er komt veel smart aan en de grote meerderheid van de mensheid blijft slapen. De dagen van de Goddelijke Gerechtigheid zullen beginnen en zullen velen treffen die maar bezig zijn aan het zondigen. Arme schepselen, wanneer ze wakker worden zal het te laat zijn voor hen.

Ik doe een dringende oproep aan de inwoners van de natie met de ene ster : stop met zondigen en keer terug naar God! Schaf de wetten af die abortus, gender ideologie, huwelijk tussen partners van dezelfde sekse toelaten, want het is een gruwel in de ogen van mijn Vader en hij zal zorgen dat zijn Heilige Gerechtigheid tegen jullie natie ontketend wordt. Jullie natie, kleintjes, riskeert het gevaar te verdwijnen, want jullie hebben de God van het Leven de rug toegekeerd. O ! Mijn chileense natie, ontwaak, want door zo verder te doen zullen je kinderen weeklagen en in rouw zijn !

Amerika, continent van hoop, het is het uur om jullie te verenigen in gebed, vasten en boetedoening omdat het oordeel van de naties naderbij komt ! Herinner jullie dat van jullie bodem het zaad van de vrijheid zal voortkomen die zich zal verspreiden over de wereld. Het licht die de lotsbestemming van vele naties zal leiden en de weg zal effenen voor de triomfantelijke terugkeer van mijn Zoon. Gezegende grond die mijn Vader heeft uitverkoren als zijn erfenis. Ontwaak dus inwoners van Amerika en ontsteek de vlam van de Liefde, het Geloof en de Hoop, zodat jullie de geestelijke duisternis kunnen verlichten waar het overgrote deel van de naties zich in bevindt !

Dat de vrede van mijn Heer, het hart van Amerika overstroomt.

Jullie Moeder, Maria, Mystieke Roos.

Breng mijn boodschappen naar de hele mensheid.

01-04-2017 om 07:49 geschreven door claudia  

De kunst van het liefhebben

Toch is het moeilijk, ja, ‘onnatuurlijk’ om mensen lief te hebben die ons geen liefde geven. Je kunt natuurlijk beginnen over de rol van de genade. Maar genade is niet hetzelfde als de pijlen van Cupido. Keuze en discipline spelen hier ook een rol. Het gaat hier, zoals Erich Fromm zei, om ‘de kunst van het liefhebben’.

Therese van Lisieux (1873-1897), die het grootste deel van haar leven in een karmelietenklooster in Normandie doorbracht, was een bedreven beoefenaarster van deze kunst. Al vroeg in haar leven wist Therese dat ze een heilige wilde worden en als kind had ze daarvoor al een methode ontwikkeld. Ze noemde het ‘de weg van spirituele kinderlijkheid’ of ‘de Kleine Weg’. Haar methode was gebaseerd op een houding van totale overgave aan God. Ze zette zichzelf ertoe aan om met liefde te reageren op elke taak, ontmoeting of onbeduidende belediging uit haar dagelijks leven. Ze geloofde dat ze door het beoefenen van deze methode de dagelijkse gang van zaken omvormde tot brandstof voor de liefde. Elke situatie werd op die manier een arena voor heiligheid. Door het minieme effect van elke handeling en intentie kon ze de wereld helpen veranderen.

Ondanks haar sentimentele taalgebruik – ze hield ervan om zichzelf aan te duiden als ‘kleine bloem’ in Gods tuin en een ‘speeltje voor het kind Jezus’ – bezat Therese een ijzeren wil en had ze een absolute drang om haar doel te bereiken. Het was geen bescheiden doel. In haar autobiografie, die na haar dood werd gepubliceerd als Het verhaal van een ziel, bekende ze dat ze zich geroepen had gevoeld door vele roepingen: de roeping om strijd te voeren, priester te worden, de kerk te genezen en te sterven als martelaar. Maar uiteindelijk meende ze toch dat haar ware roeping ‘het beminnen zelf’ was, een deugd die zonder uitzondering iedere andere roeping omvat. ‘Mijn roeping is liefde!’ schreef ze. ‘In het hart van de Kerk, die mijn moeder is, zal ik liefde zijn.’ Deze overtuiging bracht haar vreugde, hoewel ze er ook een prijs voor betaalde. In het geval van Therese waren dat de speldenprikken van het gemeenschapsleven: de zuster die op een irritante manier aan haar rozenkrans draaide of de zuster die onbewust vuil water op haar spatte terwijl ze de was deed. Ieder van hen was een gelegenheid om de neiging te weerstaan om te oordelen en wrok te koesteren, om haar vermogen tot geduld en vergeving te vergroten. Natuurlijk heeft men in het klooster ‘geen vijanden, maar tot de ene zuster voelt men zich wel aangetrokken, terwijl men de ander probeert te ontwijken. Jezus vertelt ons dat ik van haar moet houden als een zuster en dat ik voor haar moet bidden ook al geeft haar houding me de indruk dat ze niet van mij houdt’. Met een verwijzing naar een zin uit de Bergrede schrijft ze: ‘Is het een verdienste als je goed bent tegenover mensen die goed zijn voor jou? Ook zondaars doen dat.’

Uiteindelijk bestond het lijden van Therese uit meer dan alleen de ‘speldenprikken’ van het gemeenschappelijk leven. Na een kwaadaardige vorm van tuberculose te hebben opgelopen bracht ze haar laatste maanden door in een hevige doodstrijd, die zowel haar lichaam als haar ziel belaagde. Ze zei dat ze naar het einde toe elke vorm van verleiding had gekend, zelfs het spook van de wanhoop. Maar ze hield vast aan haar methode en zag standvastigheid als een uitdaging voor de geloofsgetuige en een garantie voor haar uiteindelijke overwinning.

Op een dag toen een van de zusters haar iets voorlas over het eeuwige geluk, zei ze plotseling: ‘Het is niet dat wat me aantrekt. Het is de liefde! Om lief te hebben en bemind te worden en om naar de aarde terug te keren, om te beminnen en bemind te worden!’ In haar laatste weken kwam ze steeds weer op dit thema terug. ‘Ik heb het gevoel dat mijn missie nu gaat beginnen,’ zei ze, ‘mijn missie om ervoor te zorgen dat zielen de goede God liefhebben zoals ik Hem liefheb, om mijn kleine weg aan de zielen te onderrichten. Als mijn wensen in vervulling gaan, zal ik mijn hemel op aarde doorbrengen tot aan het einde der tijden. Ja, ik zal mijn hemel doorbrengen met het doen van het goede op aarde.’

Therese was slechts 24 jaar toen ze stierf. Niettemin vond haar boodschap spoedig gehoor in de hele wereld. Na haar heiligverklaring werd ze een van de meest populaire heiligen van de moderne tijd. Ten dele weerspiegelt dat de universaliteit van haar ‘Kleine Weg’. Een klein aantal mensen wordt geroepen om grote dingen te doen, om te getuigen voor koningen of om het kruis van het martelaarschap te dragen. Maar Therese liet zien dat er een rechte lijn loopt van de manier waarop we met alledaagse situaties omgaan naar de ‘grote’ uitdagingen waarin de heiligen en martelaren hun getuigenis gaven. Volgens Therese is elk moment dat in een geest van liefde wordt aanvaard en geleefd een gelegenheid tot heldendom en een stap op weg naar geluk en heiligheid.

Kiezen om lief te hebben

Hoewel ze toevallig werd geboren in 1897, het jaar van Thereses overlijden, had Dorothy Day weinig gemeen met ‘de Kleine Bloem’. Ze had aanvankelijk een nogal negatieve indruk van de heilige. Ze kreeg kort na haar bekering in 1928 van haar biechtvader een exemplaar van Thereses autobiografie. Ze vond het ‘kleurloos, monotoon, te onbenullig om mijn aandacht vast te houden’. Zoals ze later schreef: ‘Welke heilige zit het nu als een goede en heldhaftige daad om te eten wat haar wordt voorgezet, medicijnen te nemen, kou en hitte te doorstaan, het gezelschap van middelmatige zielen te verdragen en het strikte regime van het karmelitische nonnenklooster te volgen waar ze op haar vijftiende was ingetreden?’ Een hervormer zoals Teresa van Avila of een kampioen van de gerechtigheid zoals Jean d’Arc, dat waren het soort heiligen dat haar aantrok. Het verhaal van Therese vond ze ‘vrome prietpraat’. Toch zou Day Therese uiteindelijk gaan waarderen als haar favoriete heilige en zelfs een boek over haar leven en de spiritualiteit van de ‘Kleine Weg’ schrijven. Day was een van de weinigen die de sociale implicaties van Thereses onderricht zag: ‘Het belang van kleine dingen die we ongedaan laten! De protesten die we niet laten horen, de standpunten die we niet innemen, wij die in de wereld leven.’ Maar ze werd ook getroffen door Thereses overtuiging dat we allemaal heiligen kunnen worden genoemd en dat alle heiligheid wortelt in de praktijk van de liefde.

Voor Day was de praktische wijsheid van Thereses ‘wetenschap der liefde’ ruimschoots bevestigd door haar eigen ervaring van het gemeenschapsleven onder de ‘versmaden en gekwetsten’. De Catholic Worker kent nog steeds geen regels of toetsingsprocedures voor nieuwe leden; iedereen is welkom. Het gevolg is een verzameling van personages die afkomstig lijkt te zijn uit de romans van Dostojevski: een leger pelgrims, wetenschappers en ‘heilige gekken’, jong en oud, arbeiders, mislukkelingen, krankzinnigen, ongewassen en ongewenste mensen. Alleen liefde kan zo’n huishouden bijeenhouden.

Toch was Day niet blind voor de spanningen en problemen die daarbij kwamen kijken. In een van haar dagboeken merkt ze na het beschrijven van allerlei soorten irritante mensen – veeleisend, ondankbaar en egoistisch – op dat ‘de last zo nu en dan te zwaar wordt, er zijn er te veel; mijn liefde is te klein; ik heb hen niets te geven; en toch moet ik doen alsof. Vreemd genoeg wordt dat wat ik voorwend echt waar. Als je bereid bent om iemand lief te hebben, ga je hem al snel ook echt liefhebben. Je wilt die nukkige oude man liefhebben en op een dag houd je van hem. Het hangt er van af hoe goed je je best daarvoor doet.’ Het is een veelzeggende uitspraak, een leerzaam antwoord op het gebruikelijke uitvlucht: ‘Ja, Dorothy Day kon dat soort dingen; ze was een heilige.’ Dat Dorothy Day van zoveel onaangename mensen hield, kwam eenvoudig omdat ze daar haar best voor deed.

De functionele anarchie van de ‘Catholic Worker’-huizen staat ver af van de geregelde orde in een klooster. Niettemin vind je ook hier de uitdagingen die Dorothy Day leerde waarderen. Elke leefgemeenschap kan dienen als een ‘school der barmhartigheid’. Het leven in een communiteit leidt niet vanzelf tot samenwerking en begrip, integendeel. Dat is nu juist het waardevolle van Thereses inzichten: het is gemakkelijker om mensen in het algemeen lief te hebben dan de persoon te verdragen die met je aan tafel zit, gekke geluiden maakt als ze eet of op een irritante manier met haar mes over het bord snijdt. Maar het zijn deze beproevingen die ons vermogen om lief te hebben verfijnen. Want we leren pas vergeven als er iets is om te vergeven; we leren pas geduld te hebben als er geduld wordt gevraagd.

Thomas Merton noemde de kloostergemeenschap ‘een school waar je leert om gelukkig te zijn’. Niet omdat een klooster (zoals op een uithangbord in Disneyland staat vermeld) The Happiest Place on Earth is. Volgens Merton leren we in een kloostergemeenschap dat ons geluk ‘bestaat uit het delen in het geluk van God’. We zouden anders wel eens kunnen denken dat geluk bestaat uit het kwijtraken van de idioten die ons omringen.

Wat geldt voor de kloostergemeenschap geldt ook voor de familie – en misschien zelfs nog sterker, aangezien we onze familie niet kunnen uitkiezen. Soms is de familie de plaats van de natuurlijke liefde en troost, de enige plek waar we gewaardeerd worden en onvoorwaardelijke liefde vinden. Op andere momenten kan het een verstikkende gevangenis zijn, zo niet een slangennest. Om het met Tolstojs beroemde woorden te zeggen: ‘Gelukkige families zijn allemaal hetzelfde.’ Maar zelfs in de ‘gelukkigste’ families kunnen de ruzies aan tafel en de sluimerende rivaliteit je af en toe doen verlangen naar Simeon de Pilaarheilige en zijn rustige leventje hoog boven de grond.

Toch is dat ook een school van barmhartigheid. In een gezin, te midden van hen die wij het beste kennen en die ons het beste kennen, worden we niet alleen geaccepteerd, maar ook uitgedaagd om het beste uit onszelf te halen, om vergevender en geduldiger te zijn. Hoe het ook met ons gezinsleven is gesteld, we hoeven dergelijke uitdagingen niet op te zoeken. Ze zoeken ons op, elke dag, elk uur.

Dorothy Day treurde vaak over de gebreken en de tweedracht in haar ‘gezin’, de Catholic Worker. De enige troost die ze ontving was een enkel gebaar van vriendelijkheid of kameraadschap, dat voor haar een voorbode van de hemel was. De titel van haar autobiografie, The Long Loneliness, verwijst naar de eenzaamheid die elke roeping met zich meebrengt. Maar ze eindigt haar boek met de volgende woorden: ‘We kunnen God niet liefhebben als we elkaar niet liefhebben. We kennen Hem uit het breken van het brood en we kennen elkaar in het breken van het brood, en we zijn niet langer alleen. (…) We hebben allemaal lange perioden van eenzaamheid gekend en we hebben geleerd dat de enige oplossing de liefde is en de liefde impliceert gemeenschap.’

Nieuwe ogen

Liefde staat ons toe om met nieuwe ogen te kijken, om onder de uiterlijke schijn te zoeken naar een diepere waarheid en waarde. Sommige dingen zien er sjofel en afgedragen uit en hebben geen duidelijke waarde of kwaliteit. Toch kunnen deze dingen voor ons een onschatbare waarde hebben vanwege de associatie met een persoon van wie we houden of een bepaalde tijd waarin we heel gelukkig waren: het schoentje of de onhandige tekening van je kind; de trui van je vader; het theekopje van je moeder. Alle dingen hebben een geheim leven. Liefde verzamelt die objecten en maakt ze tot een kanaal van de genade. Voor de heiligen draagt de hele natuurlijke orde, die door God wordt bemind en daarom kostbaar is, dit vermogen in zich. Als we in die liefde delen, ontsluiten alle dingen hun transcendente betekenis; elk ding roept ons naar ons ware thuis.

Iedereen weet dat we worden omringd door krachten die onzichtbaar zijn voor onze hulpeloze ogen: de ultraviolette stralen van de zon, elektromagnetische golven, radiosignalen of televisiebeelden, de gesprekken tussen twee mobiele telefoons. Als deze golven en krachten door kleuren zichtbaar konden worden gemaakt, zouden we in een zee van licht en kleur en geluid zwemmen, de dimensies van een werkelijkheid die geen deel uitmaakt van onze normale waarneming en bewustzijn.

De heiligen waren afgestemd op een vergelijkbare onzichtbare werkelijkheid. Ze waren zich bewust van het feit dat alle mensen in een web van liefde met elkaar verbonden zijn en dat het universum is geworteld en wordt onderhouden in een werkelijkheid die, als we ogen hadden om het te zien, ons zou verbazen en ons uit onze droom van gescheidenheid zou wekken.

Ontwaakt door deze ‘stralen van liefde’ vond een jonge katholieke priester genaamd Engelmar Unzeitig de betekenis van zijn roeping in een concentratiekamp van de nazi’s in Beieren. Tussen de tweehonderdduizend gevangenen in Dachau was Unzeitig een van de meer dan vijfentwintighonderd christelijke geestelijken. Deze gevangenen werden bijzonder geminacht door de gevangenbewaarders. Dachau werd wel ‘het grootste klooster ter wereld’ genoemd.

Voor pater Engelmar, die spoedig na zijn priesterwijding in Oostenrijk was gearresteerd omdat hij in zijn preken opkwam voor de joden, was Dachau feitelijk zijn eerste ‘taak’ als priester. Hij probeerde het te zien als een school der heiligheid. In een brief die naar zijn zus werd gesmokkeld, schreef hij: ‘Wat soms ongeluk lijkt, is vaak het grootste geluk. Een mens leert alleen door ervaring in de school van het leven. We zouden, denk ik, voor anderen het gebrek aan vrede in de wereld moeten doormaken en hen moeten helpen om ware vrede te vinden. Dan zijn we ook niet verrast als God dingen van ons afneemt die dierbaar en kostbaar voor ons zijn.’

In december 1944 werd het kamp getroffen door een vreselijke uitbraak van buiktyfus. Meer dan tweeduizend gevangenen stierven in de eerste maand. Om de epidemie tegen te houden werden geinfecteerde gevangenen ondergebracht in smerige barakken waar men ze alleen en onverzorgd liet sterven. Dit was het ‘heilige der heiligen’ van de hel van Dachau. Toen er om vrijwillige verzorgers werd gevraagd stapten er twintig priesters naar voren. Pater Engelmar was een van hen. Gezien de uiterst besmettelijke aard van de ziekte wist iedereen wat dat betekende: er was weinig hoop dat een van de vrijwilligers het zou overleven. Maar in deze leegte brachten de priesters liefde en geloof. Ze deden wat we konden om in deze plaats wat troost en waardigheid te brengen. Het zorgen voor en schoonhouden van de zieken bezorgde hen eindeloos werk. Ook namen ze de biecht af, gaven de laatste sacramenten en reciteerden gebeden voor de doden. Omdat de SS de barakken niet wilde binnengaan, bezorgden ze in het kamp een zone van humaniteit.

Binnen enkele weken kreeg pater Engelmar hevige koorts. Hij stierf op 2 maart 1945, de dag na zijn 32 verjaardag en enkele weken voor de bevrijding van het kamp door de Amerikaanse troepen. In een brief die hij enkele dagen voor zijn dood had geschreven zei hij: ‘Het Goede is onsterfelijk en de overwinning blijft bij God, zelfs al lijkt het soms nutteloos om zijn liefde te verspreiden in de wereld. Niettemin ziet men steeds weer dat het menselijke hart is afgestemd op de liefde en haar kracht op de lange termijn niet kan weerstaan, als die echt gebaseerd is op God en niet op de schepselen. We zullen daarmee doorgaan en alles geven zodat liefde en vrede spoedig weer mogen heersen.’

Uit : Het geluk is met de heiligen - Robert Ellsberg

26-03-2017 om 23:23 geschreven door claudia  

De oorlog met Noord Korea werd voorspeld door Veronica Lueken van Bayside

Kim Jong-Un, leider van N-Korea

Veronica : En hier is hij opnieuw, de verschrikkelijk uitziende man. Ik weet niet wie hij is, maar hij heeft een Oosters uiterlijk. Ik kan nu de wereldbol zien, maar ze heeft een lont aan de bovenkant. Hij staat ernaast en hij heeft een bijna satanische blik en glimlach op zijn gezicht. Zijn tanden zijn groot. Hij is een kleine struise man. Hij is in een soort uniform met olijfgroene kleur. Hij haalt een dunne brandende kaars in zijn handen. Hij wil de lont aansteken. Ik geloof dat dit de start van een verschrikkelijke oorlog is. – 4/8/1979

25-03-2017 om 07:32 geschreven door claudia  

Maria, Maagd van Verzoening – 5/02/2015 te Brindisi

"Halleluja. Halleluja. Halleluja.

Prijs de Eeuwige, prijs Hem voor het geschenk van het leven, voor het geschenk van de Heilige Geest, voor de bevrijding uit de slavernij van de zonde.

Mijn kinderen, jullie moeten leren God te loven, mor en klaag niet wegens de beproevingen, zij zijn noodzakelijk voor jullie loutering en ‘reiniging.’ Elke hindernis en elke tegenspoed, aangenomen in geloof en gebed, bewerkt dat God in het centrum van jullie leven komt, met als gevolg dat jullie je niet aan dingen en mensen  hechten. De liefde is het fundament, maar jullie moeten worden opgevoed om te beminnen in vrijheid, met respect voor de anderen en niet in een zelfzuchtige bezitterige houding.  

Jullie moeten groeien en rijpen volgens het plan van de Vader, dat geschreven staat in het innerlijke van iedere mens.

Herontdek jezelf Mijn kleinen, denk nog eens nederig na over jullie leven, jullie persoonlijke geschiedenis, de Goddelijke Barmhartigheid beziet jullie met nieuwe ogen, met ogen van de liefde. Jullie zijn nooit alleen, want Mijn Zoon is in jullie.”  

Tot U, Maria!

Tot U, Maria, Bron van Leven, nadert mijn dorstige ziel.
Aan U, Schat van Barmhartigheid, vertrouw ik mijn ellende toe.
Hoe dicht bent U bij de Heer, hoe intiem bent U met de Heer! Hij leeft in U en U leeft in Hem. In Uw licht, kan ik het licht van Jezus aanschouwen, de Zon der Gerechtigheid.
Heilige Moeder van God, ik heb vertrouwen in Uw tedere en reine genegenheid.
Wees voor mij Middelares van genade bij Jezus onze Redder.
Hij heeft U meer liefgehad dan alle andere schepselen en U bedekt met glorie en schoonheid. Kom mij ter hulp die arm ben en trek mij in Uw overvol vat van genade.  

Bernhard van Clairveaux

Uit : brindisi-mariaverschijningen.jimdo.com

God en de naaste

Op de vraag naar het grootste gebod geeft Jezus in het evangelie een tweeledig antwoord. Enerzijds gebood hij om God lief te hebben ‘met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand’. Maar dat wordt onmiddellijk gekoppeld aan een tweede gebod, ‘dat daaraan gelijk’ is: dat we onze naaste moeten liefhebben als onszelf. Als voorbeeld van wat dit in de praktijk betekent, vertelde Jezus het verhaal van een Samaritaan, een aanhanger van een religieuze groep die werd verafschuwd door de orthodoxe joden. Hij onderbrak zijn reis om voor een vreemdeling te zorgen die hij naakt langs de kant van de weg zag liggen (Lukas 10:25-37).

Sigmund Freud merkte over dit onderwerp op dat het gebod om ‘je naaste lief te hebben als jezelf’ een lege en onzinnige uitspraak is die eigenlijk een aansporing is tot schuldgevoel. Maar wat Freud dwaas vond, is voor de meeste ouders heel gewoon. Als je een kind hebt, begrijp je heel goed wat het betekent om een ander ‘lief te hebben als jezelf’. Evolutionaire psychologie kan die gevoelens misschien enigszins verklaren. Maar nooit helemaal. Er zijn nog vele andere voorbeelden van mensen die zo’n vurige beschermende liefde aan de dag legden.

Een voorbeeld is Maximilian Kolbe, een franciscaanse priester die in Auschwitz vrijwillig de plaats innam van een andere gevangene die ter dood was veroordeeld. (De man die hij redde was 41 jaar later nog in leven en maakte zijn heiligverklaring mee.)

Of Damiaan van Molokai, een Belgische priester die op Hawai in een geisoleerde kolonie onder de melaatsen woonde, totdat ook hij aan de ziekte bezweek. Of Oskar Schindler, de Duitse fabrikant in Polen, die grote gevaren trotseerde om zijn Joodse arbeiders van de Holocaust te redden. Schindlers voorbeeld is treffend omdat hij naar conventionele maatstaven niet echt een ‘goed mens’ of een geschikte kandidaat voor heiligverklaring is.

Dergelijke mensen vormen het uiterste einde van het morele spectrum. Misschien is Christus’ maatstaf voor het liefhebben van God en onze naaste eenvoudig een horizon waarnaar we moeten streven waarbij we nu eenmaal altijd tekortschieten. Voor wie ‘geheel uw hart, geheel uw ziel, geheel uw verstand en geheel uw kracht’ teveel gevraagd is, bestaat er een eenvoudiger test. In het evangelie van Matteus beschrijft Jezus dat de Mensenzoon op de oordeelsdag zal zeggen: …ik had honger en jullie gaven mij te eten, ik had dorst en jullie gaven mij te drinken. Ik was een vreemdeling, en jullie namen mij op, ik was naakt, en jullie kleedden mij. Ik was ziek en jullie bezochten mij, ik zat gevangen en jullie kwamen naar mij toe.’ Als wij vragen wanneer we al die dingen deden, wordt de geheime betekenis van de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan onthuld: ‘Ik verzeker jullie, alles wat jullie gedaan hebben voor een van de onaanzienlijksten van mijn broeders of zusters, dat hebben jullie voor mij gedaan’ (Matteus 25:31-36).

De heiligen hebben met de implicaties van deze mystieke symmetrie geleefd. Ze geloofden dat Jezus aan ons verschenen is in de naaste: de vreemdeling, naakt en bloedend langs de kant van de weg; de hongerige mens met wie we ons brood delen; de eenzame wiens last we verlichten. Ja, van buitenaf lijkt de vergelijking inderdaad leeg en onzinnig: aan de ene kant een verwaarloosde bedelaar; aan de andere kant Gods Zoon. Het is de liefde die de weegschaal in balans brengt. Door het gebrek aan die liefde zijn we allemaal bedelaars. Zoals Moeder Teresa schreef: ‘God heeft zichzelf geidentificeerd met de hongerigen, de zieken, de naakten, de daklozen; hongerig, niet alleen naar brood, maar ook naar liefde en zorg, het verlangen om iemand voor iemand te zijn; naakt, niet alleen zonder kleren, maar ook zonder mensen die medeleven tonen, wat slechts weinigen een onbekende schenken; dakloos, niet alleen zonder huis gemaakt van steen, maar dakloos ook in de zin van niemand hebben om de jouwe te noemen’.

En zo komen we uiteindelijk bij hetzelfde doel uit, of onze reis nu bestaat uit liefde tot God of liefde tot de naaste. Als we geven zonder de kosten te tellen of de baten te berekenen, leren we het juk van de liefde te dragen.

Liefde en geluk

Maakt liefde gelukkig? Het antwoord hangt ook af van de vraag wat we onder liefde verstaan en wat we met geluk bedoelen. Voor Freud was de gedachte dat we als mensen met elkaar zijn verbonden een illusie. ‘We zijn nooit zo kwetsbaar voor lijden als wanneer we liefhebben’, schreef hij, ‘nooit zo hopeloos ongelukkig als wanneer we het voorwerp van onze liefde of de liefde daarvan hebben verloren.’ Zo bezien is liefde een hebzuchtig instinct dat een voorwerp zoekt om te grijpen en vast te houden. Geluk gebaseerd op liefde is noodzakelijk kwetsbaar omdat we het hart van de ander niet werkelijk kunnen bezitten.

Dat is ongetwijfeld waar voor een bepaald soort liefde. Maar de heiligen hadden iets anders in gedachten. Een van de paradoxen van het evangelie is het onderricht dat we alleen echt bezitten wat we kunnen weggeven. Liefde die we laten afhangen van de verwachting dat we er iets voor terugkrijgen , is gebaseerd op de wetten van de vrije markt of wat Simone Weil graag de zwaartekracht noemde. Ware liefde trotseert de wetten van de zwaartekracht; ze drukt zich niet uit door naar zich toe te halen, maar door uit vrije wil te schenken.

Hetzelfde geldt voor het geluk. Thomas Merton schreef: ‘Geluk dat we voor onszelf alleen zoeken, zal nooit worden gevonden: want geluk dat kleiner wordt als het wordt gedeeld, kan nooit groot genoeg zijn om ons gelukkig te maken. Zelfbehagen is een vals en tijdelijk geluk, dat altijd tot negatieve gevoelens leidt omdat het onze geest beperkt en verdooft. Het ware geluk wordt gevonden in onzelfzuchtige liefde, een liefde die in omvang toeneemt als ze wordt gedeeld.’

In ‘A Christmas Carol’ behandelt Charles Dickens dit thema. Ebenezer Scrooge, een rijke vrek, is zich nauwelijks bewust van zijn eigen ellende, totdat een reeks verschijningen hem doet inzien wat een woestenij zijn leven is. Door de confrontatie met kerstfeesten uit verleden, heden en toekomst komt hij tot het besef dat zijn leven leeg is en dat ieder mens leeft in een groot web van menselijke relaties. Hij ziet de gevolgen van zijn handelen op het geluk van anderen. Hij ontdekt dat zijn vermogen om te leven bevroren is door zijn afkeer van liefde. Hij krijgt oog voor de werkelijkheid om zich heen, voor het lijden dat hij niet heeft afgewend, voor de kansen om lief te hebben die hij niet heeft benut. Uiteindelijk ziet hij het lot dat hem wacht: alleen sterven in rijkdom zonder iemand die van je houdt of om je treurt. Na dit visioen grijpt Scrooge de kans om zijn leven te veranderen. Nu hij in de ware geest van Kerst leeft, realiseert hij zich wat het betekent om lief te hebben. Het verandert de verschijning van de wereld om hem heen. ‘ Hij ging naar de kerk, en liep door de straten en keek naar de mensen die heen en weer renden. Hij aaide kinderen over de bol en sprak met bedelaars, en keek in de keukens van de huizen en door de ramen en ontdekte dat alles hem plezier kon geven. Hij had nooit gedacht dat elke wandeling – dat alles – hem zoveel geluk kon geven.’

Een leven waarin geen liefde is, is een miserabel bestaan. Net als bij een plant die niet genoeg water krijgt, is er wel leven, maar geen bloei. Tegelijkertijd is er in de kern van een ieder van ons een geheime kern, die we zelf niet kennen, die slaapt en op de kus van de geliefde wacht om te ontwaken. Die kus kan vele vormen aannemen. Soms is het de liefde van een ander mens wiens bestaan ons uitnodigt om een wereld te betreden die edel is en mooi. Voor Franciscus was het de kus van de melaatse. Voor Antonius was het een lezing uit de Bijbel die hem als nooit eerder bewoog. Voor Catherina van Genua was het het gevoel echt vergeven te zijn. Hoe de liefde ons leven ook binnentreedt, ze doet een beroep ons betere zelf, maakt ons dapperder, vriendelijker, vergevender, beschaamder over ons falen, resoluter in onze inspanningen om te verbeteren.

In het evangelie van Lukas zag Jezus een man genaamd Zacheus die in een vijgenboom was geklommen om een beter uitzicht te hebben over de menigte. Zacheus was een kleine man, maar hij had nog een reden om vanuit die positie toe te kijken. Hij was tollenaar, een man die als een sociale parasiet werd geminacht door zijn omgeving. Toch roept Jezus hem vanuit de menigte en vraagt hem om naar beneden te komen. Hij noemt hem bij name: ‘Zacheus, kom vlug naar beneden, want vandaag moet ik in jouw huis verblijven’. De menigte mompelt minachtend omdat ze Zacheus als een zondaar zien. Maar Zacheus is bewogen door de persoonlijke aandacht en reageert met een openbare verklaring: hij zal zijn leven veranderen; hij zal de helft van zijn bezittingen aan de armen geven; hij zal iedereen die hij heeft benadeeld schadeloos stellen (Lukas 19:1-8).

Veel van de heiligen konden zich identificeren met die kleine man in de vijgenboom. Net als Zacheus hadden ze ervaren wat het betekent als je wordt aangesproken door God en zijn liefde voelt. In die liefde vonden ze de moed om opnieuw te beginnen, om onmogelijke dingen te doen, om andere mensen te worden. De evangelist Johannes schreef: ‘Wij hebben lief omdat God ons het eerst heeft liefgehad’ (1 Johannes 4:19).

Zelfs in alledaagse vormen draagt liefde de kracht om te veranderen en te verlossen. Dostojevski laat ons die kracht zien in Schuld en boete. Aan het einde van zijn roman wordt de moordenaar Raskolnikov naar Siberie gestuurd. Zijn nihilistische levensovertuiging heeft hem als een gebroken en gedesillusioneerd man op de doodlopende weg van gevangenschap en verbanning gebracht. Maar het blijkt niet werkelijk een doodlopende weg. Sonia, een prostituee, gaat uit vrije wil met hem mee om zijn ballingschap te delen. Zij was het die hem eerder ertoe had aangezet om zijn misdaden op te biechten en zijn ziel te reinigen. Ongetwijfeld ziet zij nu in hem de mogelijkheid van haar eigen nieuwe begin. Ondertussen spoort haar geduldige liefde het vonkje in zijn ziel op en blaast het nieuw leven in. Eerder in de roman heeft Sonia in een bewogen scene aan Raskolnikov het evangelieverhaal voorgelezen over de opwekking van Lazarus.

Onder invloed van haar liefde ontstaat er nu een ander soort opstanding: ‘Ze wilden iets zeggen, maar konden het niet. Er werd gehuild. Allebei waren ze bleek en mager; maar in die bleke, ziekelijke gezichten gloeide reeds het licht van de vernieuwde toekomst, de opstanding tot een nieuw leven. Liefde wekte hen op uit de dood; het hart van de EEn bevatte oneindig veel levensbronnen voor het hart van de ander. Ze besloten te wachten en geduld te hebben. Er lagen nog zeven jaar voor hen; tot dan, wat een ondraaglijke pijn, wat een oneindig geluk!’

‘De hel is niet meer kunnen liefhebben,’ zegt de held uit Diary of a Country Priest van Georges Bernanos. Toch heeft ‘de laagste van alle mensen, zelfs al denkt hij dat hij niet meer lief kan hebben, nog steeds de macht in zich om te beminnen’. Het is de kracht van de liefde die, hoezeer ook verloren en vergeten, de kostbare kern, de ziel, vormt van ieder mens. Wat het woord ‘verlossing’ ook impliceert, in alle gevallen heeft het te maken met de herontdekking en cultivering van die latente kracht. Er ging iets kostbaars verloren en het werd weer gevonden. Als dat gebeurt, staat Lazarus weer op.

Daadwerkelijke liefde

Veel liedjes op de radio beschrijven gevoelens van liefde – ze gaan over de hunkering, het brandende verlangen. Christelijke mystici hebben deze taal overgenomen om de relatie tussen God en de ziel te beschrijven. Teresa van Avila beschrijft die relatie ‘als de ervaring van twee mensen hier op aarde die een diepe liefde voor elkaar voelen en elkaar volledig begrijpen; zelfs zonder woorden, door een eenvoudige blik, verstaan ze elkaar, zo lijkt het. Door die blik hebben deze twee geliefden direct contact met elkaar’. In een verwijzing naar de beeldtaal van het boek Hooglied schreef ze: ‘Mijn Heer, ik vraag niets anders in het leven dan dat U me kust met de kussen van Uw mond en dat U dat zo doet dat, hoewel ik me misschien terugtrek uit deze vriendschap en eenheid, mijn Wil, Heer van mijn leven, altijd onderworpen mag zijn aan Uw wil en daar nooit van gescheiden zal zijn; dat er niets zal zijn dat me weerhoudt om te zeggen: “Mijn God en mijn Glorie, inderdaad Uw borsten zijn beter en heerlijker dan wijn”.

De heiligen, zo lijkt het, waren niet ongevoelig voor gevoelens. Maar ze wisten ook dat liefde meer is dan woorden en gevoelens. Want of liefde nu gericht is op een echtgenoot, de ‘naaste’ of zelfs de vijand, in alle gevallen openbaart liefde zich in handelen.

In De gebroeders Karamazov van Dostojevski vinden we hierover een veelzeggende bespiegeling van Vader Zossima, een heilige abt, wiens onderricht het spirituele hart vormt van de roman. In een gedenkwaardige scene probeert Zossima een trotse rijke vrouw die hem om raad heeft gevraagd raad te geven. Ze vertelt hem dat ze lijdt aan een gebrek aan geloof. Wat als er geen eeuwig leven is? Niemand kan het bestaan bewijzen van het hiernamaals, is Vader Zossima’s antwoord, maar je kunt er wel van overtuigd worden. Hoe? ‘Door de ervaring van daadwerkelijke liefde’, zo vertelt hij haar. ‘Probeer je naaste met daden onvermoeibaar lief te hebben. Hoe dichter je die liefde nadert, hoe overtuigder je zult worden van het bestaan van God en de onsterfelijkheid van je ziel. En als je in de liefde tot je naaste het punt bereikt van volledige onzelfzuchtigheid, zul je vast en zeker je geloof herwinnen en heeft de twijfel geen toegang meer tot je ziel.’

Daadwerkelijke liefde? Dat roept een ander probleem op bij Zossima’s bezoekster. ‘Ziet u,’ zegt ze, ‘ik houd zoveel van de mensen. Wilt u wel geloven dat ik soms droom dat ik alles wat ik heb opgeef (…) en verpleegster word in het ziekenhuis. Dan sluit ik mijn ogen en droom weg en op die momenten voel ik me vol ontembare kracht.’ Er is echter EEn probleem: hoe zal ze reageren als de patienten ondankbaar zijn? Ze weet dat ze ondankbaarheid niet kan verdragen. Daarop zegt Vader Zossima in een doordringend antwoord: ‘Daadwerkelijke liefde is zwaar en vreselijk in vergelijking met de liefde uit onze dromen.’

We leren niet liefhebben door te dagdromen. We leren liefhebben door lief te hebben. In de woorden van Theofanes de Kluizenaar, EEn van de vroege woestijnvaders: ‘Je zegt dat je geen nederigheid of liefde kent. Zolang dat afwezig is, zal al het spirituele afwezig zijn. (…) Nederigheid verkrijg je door daden van nederigheid, liefde door daden van liefde’. Door daden van liefde, die dagelijks worden herhaald, wordt liefde een gewoonte. Wat begint met een bewuste poging kan in de praktijk een levenshouding worden. Terwijl ons karakter wordt gevormd door goed te doen, geeft het vorm aan onze reactie op dagelijkse situaties en ontmoetingen.

Maar wat als mensen niet dankbaar zijn? Dan hebben we het advies nodig van Johannes van het Kruis: ‘Waar geen liefde is, dienen we liefde te geven, dan kan er ook liefde worden geoogst.’

Uit : Het geluk is met de heiligen – Robert Ellsberg

24-03-2017 om 21:06 geschreven door claudia  

Leren liefhebben

Geliefde broeders en zusters, laten wij elkaar liefhebben, want de liefde komt uit God voort. Ieder die liefheeft is uit God geboren en kent God.                                                                                     - 1 Johannes 4:7-8

De liefde is geduldig en vol goedheid. De liefde kent geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid. Ze is niet grof en niet zelfzuchtig, ze laat zich niet boos maken en rekent het kwaad niet aan, ze verheugt zich niet over het onrecht maar vindt vreugde in de waarheid. Alles verdraagt ze, alles gelooft ze, alles hoopt ze, in alles volhardt ze.                                                              - 1 Korintiers 13:4-7

William Blake, de Engelse dichter en visionaire kunstenaar, liet een bondige definitie na van het pad van heiligheid. Hij schreef: ‘We zijn voor een korte tijd op aarde geplaatst zodat we het juk van de liefde leren dragen.’ Blake, die in zijn tuin regelmatig met engelen sprak, was als het ging om spiritualiteit even excentriek als in zijn kunst. Maar zijn uitspraak stemt overeen met die van de heiligen. Zij zijn het erover eens dat heiliging wil zeggen dat een mens op God gaat lijken; het is een voortdurend ‘afleggen van de oude mens en het aantrekken van Christus’, wiens natuur de liefde zelf is.

De Bijbel leert dat mensen zijn geschapen naar het beeld van God. Dat is een andere manier om te zeggen dat we zijn geschapen naar het beeld van de liefde. We zullen nooit onszelf zijn als we dat beeld niet weerspiegelen. Maar wat weten we werkelijk over liefde? De meesten van ons zijn zo gelukkig om enkele mensen in hun leven te hebben die ze beminnen: ouders, kinderen of vrienden. De populaire cultuur verwacht van ons dat we liefde afmeten aan de zoektocht naar ‘de liefde van ons leven’. Maar volgens de heiligen bestaat er een hogere maatstaf.

Niets is zo diep verankerd in onze harten als het verlangen om lief te hebben en geliefd te worden. Liedjes en gedichten en kaarten vertellen ons steeds weer hetzelfde: ‘All you need is love.’ Betekent dat dat de heiligen het eens waren met de Beatles? Blakes’s woorden over de liefde wijzen op iets dat dieper gaat dan de bevrediging van ‘het verlangen van ons hart’. Ze wijzen ons op een langzaam proces van groei en bekering. Wat hier op het spel staat is niet de vervulling van ons verlangen, maar de behoefte om ons vermogen om lief te hebben te vergroten, en gaandeweg te worden bevestigd door de liefde die, zoals Dante het uitdrukt, ‘de zon en de andere sterren beweegt’.

Onze taak op aarde is om het juk van de liefde te leren dragen. Als we daarin slagen, hebben we, of we nu kort of lang leven, het doel van ons bestaan gerealiseerd. Dan leren we die opmerkelijke ‘vrolijkheid in de liefde van God’ kennen, die Richard Rolle, een Engelse mysticus uit de veertiende eeuw, toeschreef aan heiligen. ‘Als onze liefde zuiver en volmaakt is,’ zei hij, ‘dan is, wat ook de liefde in ons hart is, die liefde God.’

Liefde

Wat weten we over de liefde? Dichters bezongen haar lof en tekenden haar macht om ons het gevoel te geven dat we geheel tot leven komen, EEn worden met het goede in de ander, het gevoel krijgen dat we niet meer bestaan als gescheiden identiteiten en bereid zijn om ‘alle dingen te verdragen, alle dingen te hopen, alle dingen te dulden’ ter wille van onze geliefde. Iemand die ‘verliefd’ is, ziet de wereld anders. Wat ooit saai en grijs leek, krijgt kleur. Het leven heeft toekomst en zin. Wat ooit onmogelijk leek, wordt mogelijk. We zijn niet langer alleen, want er is iemand die onze vreugde en zorgen deelt, iemand die de geheimen van ons hart kent. En we hopen dat we het waard zijn. Zoals Jack Nicholson, in de rol van een neurotisch personage in As Good As It Gets, opmerkte: ‘Jij zorgt ervoor dat ik een betere man wil zijn.’

Wat kunnen we met zoveel films en sonnetten en liederen om uit te putten, leren van de heiligen? Weinig als we ervan uitgaan dat de heiligen in een soort spirituele zone leefden die onbereikbaar is voor gewone mensen. Therese van Lisieux zei dat het de missie van haar korte leven was om ‘de Liefde geliefd te maken’, wat ambitieus klinkt-maar abstract blijft. Als we gedwongen worden om te kiezen tussen de Liefde zelf en de liefde voor een hond, een poes of een andere sympathieke levensgezel, zullen veel mensen kiezen voor dat wat ze kunnen zien en voelen. Is de versie van de heilige slechts een etherische, bloedeloze schaduw van de ‘werkelijke liefde’?

De vraag laat zien hoeveel er te leren valst over de werkelijkheid zelf. De heiligen zwoeren de liefde voor andere mensen, plaatsen of dingen, die hen gelukkig maakten, niet af ter wille van de liefde voor God. Integendeel. Ze geloofden dat liefde de sleutel is. Maar achter elke deur die de liefde opent is er een andere die naar iets groters leidt.

De heiligen namen geen genoegen met een wereld van schaduwen en uitvluchten. Zij volgden het spoor van onze menselijkheid naar een steeds grotere en diepere werkelijkheid. Ze geloofden dat alle liefde, alle schoonheid, alle geluk in dit leven slechts een voorbeeld en een voorproefje zijn van de ‘werkelijke liefde’. In dat licht schreef Augustinus:

‘Wat heb ik lief als ik mijn God liefheb? Geen materiele schoonheid of schoonheid van tijdelijke aard; niet de schittering van aards licht, die zo aangenaam is voor de ogen. (…) En toch, als ik Hem liefheb, is het zo dat ik een bepaald soort licht liefheb, een stem, een geur, een omarming; maar het is van dien aard dat ik mijn innerlijke zelf bemin als mijn ziel baadt in licht dat niet gebonden is door ruimte; als ze luistert naar geluiden die nooit wegsterven; als ze een geur inademt die niet vervliegt in de wind; als ze voedsel smaakt dat nooit wordt geconsumeerd bij het eten; als ze zich vastklampt in een omarming die nooit wordt afgesneden door vervulling van verlangen. Dat is wat ik liefheb als ik mijn God liefheb.’

Je hoeft geen heilige te zijn om lief te kunnen hebben. Maar het lijkt erop dat alleen iemand die liefheeft een heilige kan zijn.

Natuurlijk geluk

Misschien is Augustinus niet het meest geschikte voorbeeld. In de eerste hoofstukken van zijn Belijdenissen verwijst hij regelmatig naar zijn wanhopige zoektocht naar ‘iets om te beminnen’. Hij vond het blijkbaar in verschillende vormen en personen, zoals de vrouw die jarenlang zijn minnares was. Augustinus wilde laten zien dat de ‘heldere wateren’ van de liefde steevast worden vervuild door de ‘zwarte rivier van de lust’. Hij schetst zijn relatie met zijn naamloze geliefde, de moeder van zijn zoon, in de volgende weinig flatteuze woorden: ‘In die dagen leefde ik samen met een vrouw, niet mijn wettige echtgenote, maar een minnares die ik zonder speciale reden had uitgekozen om mijn lusten te kunnen botvieren.’

Augustinus’ vertoog staat in schril contrast met een vergelijkbare passage uit Dorothy Days memoires, The Long Loneliness waarin ze het verhaal vertelt van haar liefde voor een man genaamd Forester en de rol schetst die hij speelde in de bespoediging van haar spirituele reis: ‘De man die ik liefhad, waarmee ik eens samenwoonde, was anarchist, Engelsman van geboorte en bioloog.’ Ze ontmoette hem op een feestje in Greenwich Village in de vroege jaren twintig. Spoedig daarna gingen ze samenwonen – zoals Day het uitdrukte: ‘in de volle zin van het woord’ – in een huis op Staten Island, dat betaald werd door middel van de verkoop van de filmrechten op een autobiografische roman.

In het onconventionele milieu waar ze verkeerden was een dergelijke relatie geen schandaal. Day noemde hun relatie een ‘samenwoningshuwelijk’. Voor Foster, die zijn verachting voor het ‘instituut gezin’ nooit onder stoelen of banken had gestoken, was hun relatie ‘kameraadschap’. Toch hield ze ‘in alle opzichten’ van hem. Ze schreef: ‘Ik hield van hem om alles wat hij wist en betreurde hem om alles wat hij niet wist. Ik hield van hem om de rommel die ik in de zakken van zijn vest vond en om het zand en de schelpen die hij meebracht als hij had gevist. Ik hield van zijn slanke koude lijf als hij, ruikend naar de zee, in bed stapte. En ik hield van zijn integriteit en eigenwijze trots.’ Wat betreft Forsters gevoelen: ‘Hij hield van de natuur met een zinnelijke passie en hij hield van vogels en beesten en kinderen omdat het geen mensen waren.’

Het was in die tijd van ‘natuurlijk geluk’, zoals ze het noemde, dat ze begon te verlangen naar een nog veel groter geluk. Forsters vurige liefde voor de schepping deed hem neerkijken op de religie, maar voor haar was het effect tegengesteld. Het voerde haar ‘naar de Schepper van alle dingen’. Ze begon tijdens haar wandelingen te bidden en bezocht zelfs de mis. ‘Hoe kan er geen God zijn als al die prachtige dingen er zijn?’, vroeg ze aan Forster. Maar er ontstond een steeds grotere kloof tussen hen.

Dit alles vond plaats voor haar zwangerschap en de geboorte van haar dochter, een gebeurtenis waarin haar religieuze verlangens kristalliseerden. Ze besloot dat ze ‘het koste wat kost’ haar kind wilde laten dopen. En de kosten waren hoog. Ze kon niet katholiek worden en tegelijkertijd haar ‘samenwoninghuwelijk’ handhaven. Forster wilde niets te maken hebben met een huwelijk of dat nu burgerlijk of kerkelijk was. Met grote pijn gingen ze uit elkaar.

Misschien is Dorothy Day ook geen goed voorbeeld. Haar verhaal zou, net als dat van Augustinus, kunnen overkomen als een demonstratie van het conflict tussen ‘louter’ menselijke liefde en ‘hogere’ religieuze aspiraties. Maar dat was niet zoals Day het zag. ‘Ik zag niet in waarom de liefde tussen man en vrouw de liefde tot God zou uitsluiten,’ schreef ze. God is de Schepper en alleen al het feit dat we een kind kregen, gaf me het gevoel dat we naar het beeld en de gelijkenis van God waren geschapen, medescheppers waren met hem.’ Haar verhaal heeft niets van Augustinus’ obligate expressie van schaamte en spijt. Het is een verhaal van iemand die ‘ door echte liefde, zowel lichamelijk als geestelijk’ God leerde kennen.

Dit was niet het einde van haar verhaal. Haar ervaring van ‘natuurlijk geluk’ had het verlangen naar een groter geluk gewekt. Haar liefde voor Forster, voor haar dochter, voor de schoonheid van de aarde, en haar liefde voor de armen en vertrapten had haar doen geloven in een nog veel grotere liefde. Dit verlangen zou ze enige jaren later, na haar ontmoeting met Peter Maurin, meenemen naar de Catholic Worker.

Augustinus noemde het leven de ‘weg van de affecties’, een proces waarin we leren wat onze liefde waard is en hoe we op de juiste manier liefhebben. Veel mensen zijn gevangen in zelfliefde, een gevangenis waarvan de grenzen zijn bepaald door comfort, bezit of reputatie. Anderen hanteren een breder zelfbegrip en hebben een aantal mensen die ze liefhebben. Sommigen trekken de grens bij het gezin, anderen bij hun eigen volk of de kerk. Dat alles heeft zijn waarde. Maar de vraag is of we openstaan voor de stem die ons nog verder wil laten reiken. Als liefde de horizon en niet een grens is van ons bestaan, dan zullen alle dingen hun verborgen diepte openbaren en ons verder helpen op onze weg. Niet alleen de mooie, maar ook de gewone en alledaagse dingen die we vaak nauwelijks op waarde schatten, kunnen dienen als vensters naar het oneindige.

Uit : Het geluk is met de heiligen – Robert Ellsberg

24-03-2017 om 08:50 geschreven door claudia  

De Eurozone in beeld :

23-03-2017 om 02:15 geschreven door claudia  

Koop NU wat goud/zilver en investeer desnoods in onroerende goederen zoals grond om de globale beurscrash en de ineenstorting van de wereldeconomieen te doorstaan. Het papieren geld zal dan voorgoed verdwijnen. (zie boodschap van Enoch 26/2)

23-03-2017 om 02:09 geschreven door claudia  

HET UUR KOMT ERAAN DAT IK MIJN UITVERKOREN NATIES DOOR DE OVEN VAN DE ZUIVERING ZAL LEIDEN!

16 Maart 2017 8H15 A.M

DRINGENDE OPROEP VAN JEZUS, DE GOEDE HERDER AAN DE UITVERKOREN NATIES

Schapen van mijn kudde, vrede zij met jullie.

De zuivering van mijn 12 uitverkoren naties (*) komt naderbij. Mijn kudde die er woont : bid zodat jullie naties de beproeving doorstaan en morgen licht kunnen zijn voor de andere naties. Het uur komt eraan dat ik mijn uitverkoren naties door de oven van de zuivering zal leiden! Ze zullen schitteren zoals een smeltkroes en getuigen van Mij in de hele wereld. Mijn geliefde naties zullen zendelingen zijn die stralen van geloof, hoop, liefde, liefdadigheid en barmhartigheid zullen uitstralen en voor alles een voorbeeld zullen zijn die andere naties tot bekering zullen brengen. Mijn 12 naties : jullie vertegenwoordigen mijn 12 stammen van Israel waarin mijn Naam zal verheerlijkt worden. Jullie zullen getuigen van Mij en jullie zullen bakens zijn die de geestelijke duisternis zullen verlichten waarin het grote deel van de naties in leven. Bereid jullie voor mijn geliefden, want jullie veelgeliefde komt jullie bezoeken; ik kom jullie reinigen van elke vlek van zonde en ik zal jullie nieuwe kledij aandoen zodat jullie Mij waardig zijn.

Mijn geliefden : ik zal mijn Geest uitstorten op jullie en jullie zonen zullen mijn erfgenamen zijn. Ik zal jullie land zegenen en jullie zullen een zegen zijn voor degenen die jullie zegenen en een vloek voor degenen die jullie vervloeken. Uit jullie aarde zullen bronnen van Levend Water ontspringen, die de geestelijke dorst van velen zullen lessen. Jullie zijn mijn geliefden, mijn lievelingen en jullie zijn in de palm van mijn hand gegrift. Ruim voordat jullie bestonden heb ik jullie uitverkoren als licht van de naties.

Mijn geliefd Colombia, mijn geliefd Mexico, jullie weten hoeveel ik van jullie houd en hoeveel ik te lijden heb door het gedrag van jullie zonen. De boosaardigheid en de zonde tieren welig in jullie land. Daarom kom ik jullie ontdoen van alle smet zodat jullie mijn nieuwe kleren kunnen dragen. Ik zuiver jullie dubbel omdat het noodzakelijk is dat jullie doorzichtig zijn om mijn plannen tot een goed einde te brengen. Waar de zonde welig tiert is ook de genade overvloedig aanwezig en ik heb jullie voorbehouden zodat jullie grote missies kunnen realiseren in mijn Naam.

O mijn uitverkoren naties, ik ga jullie aarde overhoop halen van het oosten naar het westen en van het noorden naar het zuiden! Als zal verplaatst worden, ik haal alles omver om de naties te reorganiseren. Ik open jullie binnenste en al de boosaardigheid en zonde die jullie hebben besmet en besmeurd, zullen verdwijnen. Ik zal de bomen snoeien en zal de bomen met hun slechte vruchten omhakken en uitdoen. Ik zal hetzelfde doen met het kaf, zodat ze nooit meer kan groeien. Vrees niet mijn geliefden, ik kom enkel snoeien en jullie kaf dat gegroeid is en wortel heeft geschoten, uitdoen. Uit liefde voor jullie en jullie trouwe zonen, zullen jullie niet vernietigd worden. Ik zal enkel jullie provincies reinigen waar er plaatsen zijn waar de boosaardigheid en de zonde gegroeid zijn. Ik zal niet de verblijfplaatsen van mijn trouwe volk raken, dat is een belofte.

Ik kom mijn jonge maagden zoeken. Wees voorbereid mijn geliefden met jullie brandende lampen, want ik kom als een dief in de nacht. Zie, ik waarschuw jullie op voorhand zodat niets jullie zou verrassen. Het banket is klaar en de tafel is gedekt en ze wacht op de verloofde en zijn jonge maagden. Vrees niet, mijn geliefde naties, en maak jullie dus niet bezorgd; integendeel, verheug jullie en gedraag jullie in feeststemming, want jullie zijn mijn uitverkorenen. Degenen die ik heb uitverkoren uit vele naties, om mijn reddingsplan van de laatste tijd te realiseren.

De tijd van jullie zuivering komt dus naderbij, mijn geliefde naties. Mijn trouwe kinderen, die daar wonen, moeten bidden, vasten en boetedoening doen zodat jullie zuivering en offerande een offerande zijn van liefde en dat de Heilige Naam van God verheerlijkt wordt; en dat door zijn Genade jullie morgen zijn Heilige Wil kunnen uitvoeren.

*De uitverkoren naties volgens de toevertrouwde missie zijn : Colombia, Mexico, Argentinie, Costa Rica, Portugal, Spanje, Frankrijk, Italie, Polen, Joegoeslavie, Ierland, Nigeria. Deze zijn de 12 Stammen van Israel van de laatste tijd.

Jullie Geliefde, Jezus, de Goede Herder.

Breng mijn boodschappen aan de wereld, mijn Kudde.

23-03-2017 om 02:00 geschreven door claudia  

Het Angelus:

De Engel des Heren heeft aan Maria geboodschapt; En zij heeft ontvangen van de heilige Geest.
Wees gegroet, Maria, vol van genade, de Heer is met U…
Zie de Dienstmaagd des Heren; Mij geschiede naar uw woord.
Wees gegroet, Maria, vol van genade, de Heer is met U…
En het Woord is vlees geworden; En Het heeft onder ons gewoond.
Wees gegroet, Maria, vol van genade, de Heer is met U…
Bid voor ons, Heilige Moeder van God, opdat wij de beloften van Christus waardig worden.
Laat ons bidden. Heer, stort uw genade in onze harten, opdat wij, die door de boodschap van de Engel de menswording van Christus uw Zoon hebben leren kennen, door zijn lijden en kruis gebracht worden tot de heerlijkheid van de verrijzenis. Door dezelfde Christus, onze Heer. Amen.

22-03-2017 om 00:46 geschreven door claudia  

MIJN KINDEREN, HET GEBED, HET VASTEN EN DE BOETEDOENING ZULLEN JULLIE GEEST STERKEN ZODAT JULLIE KUNNEN DE VERLOKKINGEN EN AANVALLEN VAN BOZE GEESTEN WEERSTAAN !

7 Maart 2017 - 4 :10 P.M

DRINGENDE OPROEP VAN JEZUS, HEILIG SACRAMENT AAN DE MENSHEID

Mijn kinderen, mijn vrede zij met jullie.

Mijn komende komst komt naderbij, de Mensenzoon komt glorierijk zijn trouwe volk regeren. Binnenkort zal het geschal van de trompetten opnieuw gehoord worden en zal jullie aankondigen dat de tijd van de goddelijke gerechtigheid is begonnen. Hemelse fenomenen, nooit eerder gezien, zullen het teken zijn dat alles is voleindigd is in zijn totaliteit en dat de tijd van gebed, vasten en boetedoening is aangebroken. Tijd van stille overpeinzing in voorbereiding op de dagen van zuivering van de mensheid en de schepping.

Panikeer niet, maar stel jullie vertrouwen en hoop op de Heer en verheug jullie want mijn volgende komst komt naderbij. Blijf kalm in de dagen van zuivering en prijs de Glorie van God door psalmen en lofzangen, en dankbaar te zijn voor zijn eeuwige liefde en zijn barmhartigheid. De lofprijzing zal de Rechtvaardige Toorn van mijn Vader verzachten in deze dagen van gerechtigheid. Het zal jullie ook helpen om de kalmte en de vrede te bewaren als jullie je in de beproeving bevinden. Doe het met geloof.

Mijn kinderen, de dagen van geestelijke strijd komen naderbij en jullie zullen sterk moeten blijven in het geloof, en jullie gedragen zoals kinderen van het licht en strijden zoals goede soldaten. In de momenten van crisis roep dan de kracht van mijn Bloed en mijn Wonden aan en laat jullie gebed niet achterwege, omdat jullie goed weten dat mijn tegenstander niet rust en altijd zoekt naar een manier om jullie te doen vallen.

Mijn kinderen, het gebed, het vasten en de boetedoening zullen jullie geest sterken zodat jullie kunnen de verlokkingen en aanvallen van boze geesten weerstaan. Herinner jullie dat de boosaardige machten enkel overwonnen kunnen worden als jullie je geloof in Mij stellen en als jullie bidden, vasten en boetedoening doen. Weet dus dat jullie zullen aangevallen worden en dat jullie zo vlug mogelijk alle geestelijke poorten tot zonde moeten sluiten. Herinner jullie dat jullie je zonden moet belijden en eerherstel moeten bieden voor alle doodzonden dat jullie begaan hebben, want als jullie geen eerherstel bieden voor de begane zonde zal deze niet volledig weggewist worden. De afwezigheid van eerherstel van de doodzonden zorgt ervoor dat vele zielen hun verblijf in het Vagevuur verlengen als ze in de eeuwigheid aankomen.

De biecht en het eerherstel voor de zonden sluit de geopende geestelijke poorten en zorgt ervoor dat de demonen je niet overmeesteren en controle over je uitvoeren. Ik zeg jullie opnieuw : doe een goede levensbiecht en bied eerherstel voor alle doodzonden die je hebt begaan gedurende jullie leven. Bezoek Mij in het tabernakel en bied eerherstel voor jullie zonden door voor de uren van mijn lijden te bidden., of door het Kroontje van Barmhartigheid, de rozenkrans van mijn wonden of het Kroontje van mijn Kostbaar Bloed te bidden. Elk bezoek dat jullie mij brengen en door te doen wat ik vraag zal jullie helpen om jullie zonden uit te boeten. Jullie kunnen ook uitboeten door liefdadigheidswerken te doen voor jullie broeders die het meest noodlijdend zijn of door de Rozenkrans van mijn Moeder te bidden en deze aan te bieden voor de eeuwige rust voor de gezegende zielen van het Vagevuur.

Houd dus rekening met alles wat Ik jullie zeg, zodat jullie geopende geestelijke poorten gesloten blijven end at jullie de aanvallen van boze geesten kunnen afweren. Mijn vrede laat ik jullie, mijn vrede geef ik jullie. Toon berouw en bekeer jullie want het Koninkrijk van God is nabij.

Jullie Meester, Jezus, Heilig Sacrament.

Breng deze boodschappen aan de hele mensheid.

21-03-2017 om 01:43 geschreven door claudia  

VERTREK MIJN VOLK UIT DE GODDELOZE NATIES, WANT HET UUR IS NABIJ WAARBIJ MIJN ENGEL VAN GERECHTIGHEID ZAL PASSEREN EN DAT HET VUUR VAN DE HEMEL ZE ZAL VERZWELGEN!

6 maart 2017 10 : 40 A.M

DRINGENDE OPROEP VAN GOD DE VADER AAN DE MENSHEID

Mijn vrede zij met jullie, mijn Volk, mijn Erfgenamen.

Mijn kinderen, vreemdelingenhaat en racisme maken zich meester van de leiders en inwoners van de grote naties. Voordat mijn dagen van Goddelijke Gerechtigheid aanbreken, zullen alle vluchtelingen terugkeren naar hun geboorteland. De exodus van vluchtelingen zal intenser worden en al degenen die zich veilig voelden in de vreemde naties zullen gefrustreerd raken in hun hoop en lotsbestemming en er zal niets anders erop zitten om terug te keren naar hun geboorteland.

De migratiepolitiek van talrijke leiders zal geen rekening houden met uitstel of zal geen rekening houden met hetgeen de migranten vroeger hebben verwezenlijkt om welvaart te brengen voor hun naties. Er zal met niets rekening gehouden worden door de autoriteiten van de grote naties om de repatriering van de immigranten tot een goed einde te brengen. Als je een immigrant bent, zal men geen enkel van je rechten respecteren, noch rekening houden met de tijd dat je verbleven hebt in dat land.

Mijn Volk, het nationalisme maakt zich meester van vele naties en het moment komt eraan dat al degenen die staatsburger zijn moeten terugkeren naar hun geboorteland. De massale deportatie van immigranten is vooral gericht op vreemdelingen die afstammen van landen van de derde wereld. De werkloosheid, de schaarste van hulpbronnen, economische en sociale problemen en de toename van de bevolking hebben ertoe geleid dat vele naties massale maatregelen van uitwijzing nemen. De allerarmste naties zullen het meest te lijden hebben van deze maatregelen omdat dat meer werkloosheid met zich meebrengt en een stijging van hun economische en sociale problemen.

Mijn Volk, die in het buitenland woont, het uur van verslagenheid komt naderbij; jullie zullen in ballingschap verkeren en geen enkele buitenlandse natie zal jullie binnenpakken ! Mijn Volk, de tijd van jullie zuivering is nabij. Er wacht jullie de woestijn, maar vrees niet; ik ga voor jullie uit en mijn wolk zal jullie bedekken; ga in stilte samen met jullie vrouw en kinderen en neem jullie persoonlijke bezittingen mee, want het uur van mijn gerechtigheid is nabij; ik zal mijn arm laten neerkomen op vele naties en er zal geen steen onaangeroerd blijven. Ik zeg jullie : Sodom en Gomorra waren een beter lot toebedeeld dan dat de goddeloze naties van de laatste tijd zullen hebben.

Vertrek mijn Volk uit de goddeloze naties, want het uur is nabij dat mijn Engel van Gerechtigheid zal passeren en het vuur van de hemel ze zal verzwelgen! Mijn volk zal op de vlucht zijn en zal in de woestijn lopen, maar het zal niet alleen zijn. Ik zal herders en gidsen doen opstaan die mijn Volk zullen hoeden en aansturen, zodat ze zonder gevaar aan de poorten van mijn Beloofde Land, mijn Hemels Jeruzalem zullen aankomen.

Jullie Vader Yahweh, Heer der Naties.

Breng mijn boodschappen naar de uithoeken der aarde.

16-03-2017 om 23:58 geschreven door claudia  

12-03-2017 om 22:39 geschreven door claudia  

De glorie van de Heer is een belofte waarop je kunt op bouwen

Jeremia 6:1 Blaas de bazuin in Tekoa, geeft signaal aan Bet-hakkerem, want onheil dreigt uit het noorden, een vreselijke ramp. Jona begon de stad in te gaan, een dagreis ver. Toen riep hij: 'Veertig dagen nog, en Nineve wordt met de grond gelijk gemaakt!' Maar de Ninevieten zochten hun steun bij God; zij riepen een vasten uit en allen, van groot tot klein, trokken zij boetekleren aan.

“Geliefden, wanhoop niet bij deze woorden. Ze merken geen einde aan, maar een begin. De glorie van de Heer moet nog gezien worden, en dat zal heel wat zijn! De hele hemel wacht in blijde verwachting. Hef jullie hoofd omhoog, mijn kinderen. Verlies de hoop niet, ongeacht wat jullie zien. Want de glorie van de Heer is een belofte waarop jullie kunnen betrouwen, een hoop waar je kunt op bouwen, een vreugde zonder weerga. Wees hoopvol, mijn geliefden, en bid voor de deugden, vooral voor courage. Ik zal de gaven niet weigeren voor degenen die erom vragen, vraag ze! Kinderen, Ik ben dichtbij.”

O geliefde Vader van mijn hart, ik prijs en dank u voor deze woorden van liefde en bemoediging. In de Goddelijke Wil in naam van iedereen en door de Liefdevlam, smeek ik om Uw genadige gaven, al de deugden, vooral courage en al de andere gaven. Heer, we hebben geen hoop dan U, geen vreugde dan U, geen belofte dan U. Maranatha! Moge uw koninkrijk komen en vlug! Amen.

Nineve

Jona begon de stad in te gaan, een dagreis ver. Toen riep hij: 'Veertig dagen nog, en Nineve wordt met de grond gelijk gemaakt!' Maar de Ninevieten zochten hun steun bij God; zij riepen een vasten uit en allen, van groot tot klein, trokken zij boetekleren aan. En God zag wat zij deden; Hij zag hoe zij terugkwamen van hun heilloze wegen. En God kreeg spijt, dat Hij hen met dat onheil bedreigd had. Hij bracht het niet ten uitvoer.  (Jonas 3:4-5, 10)

De schrift geeft geen details over de goddeloze daden die Gods toorn over de Ninevieten bracht. Het is moeilijk indenkbaar dat het een goddelozer tijdperk was dan hetgeen we nu in leven, hoewel alle generaties misschien hetzelfde voelden. Een ding staat vast, God kan niet verheugd zijn over wat Hij ziet. De Moeder Gods heeft ons opgeroepen om te vasten en bidden.

Op elke eerste woensdag van de maand, stort mijn Kuis Hart ontelbare genaden uit over allen die steunen op mijn voorspraak

Als de eerste woensdag in maart aanbreekt zal ook aswoensdag aanbreken. Ik nodig jullie uit om de H. Jozef te smeken voor zijn stroom aan genaden op die heilige dag. We hebben allen een lange lijst van noden, zowel grote als kleine. In de Goddelijke Wil, laat ons ook onze liefdevolle Papa smeken om stromen van genaden uit te storten over allen die Hem aanroepen op deze heilige dag, en elkeen in hun geestelijk rijk. H. Jozef, terreur van de demonen, bid voor ons!

Gebed tot Sint Jozef 

O goede Heilige Jozef,

mijn tedere Vader,

trouwe Bewaarder van Jezus,

en zuivere bruidegom van Gods Moeder,

ik smeek U met aandrang aan God de Vader,

zijn Zoon voor ons gekruisigd, op te dragen.

Bekom ons van de Eeuwige Vader,

in de driemaal heilige naam van Jezus,

de genade waarom wij smeken.…..

Vraag Hem barmhartigheid voor uw kinderen, 

temidden van uw eeuwige heerlijkheid.

Gedenk de narigheden van onze wereld,

gedenk de lijdenden, de biddenden en de wenenden, 

door Uw bemiddelend gebed,

en dat van uw allerheiligste Bruid.

Moge Jezus ons betrouwen beantwoorden

en onze hoop bekrachtigen.

Amen.

Gebed tot Sint Jozef,

van Paus Leo XIII 

Heilige Jozef,  

Liefderijke behoeder en voedstervader

van het goddelijke kind,

wees gegroet.

Bescherm de Heilige Eucharistie,

in alle tabernakels van de wereld,

tegen de handen van de vijanden.

Heilige Jozef,

behoed en zegen onze gezinnen!

Heilige Jozef,

Heilige werkman,

zegen ons werk in de dienst van God!

Geef, dat wij een rein leven leiden!

Onder Uw bescherming,

Heilige Jozef,

schenk ons steeds geborgenheid.

Heilige Jozef,

U was de voedstervader,

van onze Heer Jezus Christus,

de waarachtige  Bruidegom,

van de Maagd Maria:

bid voor ons.

Amen.

In de goedgekeurde verschijningen van de H. Jozef in Itapiranga, Brazilie zei de H. Jozef :

‘Mijn geliefde zoon, vandaag is de eerste woensdag van de maand. Op elke eerste woensdag van de maand stort mijn Kuis Hart talrijke genaden uit op allen die vertrouwen op mijn voorspraak. Op deze woensdagen zullen de mensen niet enkel een regen van eenvoudige genaden ontvangen, maar zeer sterke stromen van buitengewone genaden! Ik zal hen delen met degenen die mij vereren en vertrouwen op mij : al de zegeningen, al de deugen en al de liefde die ik ontving van mijn Goddelijke Zoon Jezus en mijn bruid de Heilige Maagd Maria in deze wereld.’

Er is veel eerherstel nodig voor de trots en ondankbaarheid van de schepselen

Psalmen 148:11-13 Gij aardse koningen, gij volken, vorsten, machthebbers der wereld; jonge mannen en gij, jonge meisjes: ja, oud en jong met elkander laat hen loven de naam van de Heer. Want zijn naam alleen is hoogverheven, zijn luister tooit aarde en hemel.

“Geliefden, onderschat de macht van het prijzen van God niet. Er is gerechtigheid daarin. Wat hebben schepselen dat niet van mij komt? Toch prijzen ze en danken ze mij niet. Ze erkennen me zelfs helemaal niet. Ze denken dat al het goede dat ze hebben door hun eigen inspanningen en vindingrijkheid komt. Ze erkennen zelfs niet dat hun vindingrijkheid van mij komt! Wat een dwaasheid! Kinderen, er is veel eerherstel nodig voor de trots en ondankbaarheid van de schepselen. Offer mij, in de Goddelijke Wil, alles wat de schepselen mij schuldig zijn en jullie zullen niet enkel eerherstel bieden, maar jullie zullen helpen bij hun verlossing, en jullie zullen de komst van het koninkrijk versnellen. Kinderen, kijk rond jullie en zie hoe weinig mensen mijn bestaan erkennen. De boze denkt dat hij een grote overwinning tegemoet gaat. Bid zoals Ik heb gezegd en jullie zullen zijn overwinning stelen van hem.”

O mijn lieve Vader, Schepper van al wat bestaat, vrijgevige Weldoener, glorierijke God, moge in de Goddelijke Wil uw naam geprezen worden in heel de schepping! In de Goddelijke Wil, bied ik U, in naam van elke man, vrouw en kind, van elke koning, koningin, prins, prinses en heerser, van Adam tot de laatste mens, al de lofprijzingen en dankbaarheid die alle schepselen u verplicht zijn, voor uw overvloedige gaven en hemelse genaden, voor de fiats van de schepping, verlossing, en heiliging, en voor alle gevolgen van deze fiats in de tijd. Heer, uw naam alles is verheven; uw glorie is verheven boven hemel en aarde. Alle glorie en lofprijzing is aan U! Glorie zij de Vader en de Zoon en de Heilige Geest, zoals het was in het begin, nu en altijd en in de eeuwigheid. Amen.

Zie je hoe vele van mijn kinderen niet langer de taal van hun Schepper spreken?

Nehemia 13:23-24 In diezelfde tijd ontdekte ik joden die vrouwen uit Asdod, Ammon en Moab gehuwd hadden, 24en van wier kinderen de helft Asdoditisch of een van de twee andere talen sprak en niet in staat was Judees te spreken.

“Mijn kind, zie je hoe zo veel van mijn kinderen niet langer de taal van hun Schepper spreken? Ze hebben zich vermengd met de vijand en zijn gevallen voor zijn leugens. Ze weten zelfs niet genoeg om te treuren over wat ze zijn verloren. Maar Ik treur. Elkeen is van onschatbare waarde voor mij als een enig kind. Ik wil elkeen terugroepen, om hen opnieuw de taal van eeuwige liefde te leren, om hun oren gericht te maken op mijn stem, om hen te doen verlangen naar Mij zoals Ik verlang naar hen. Mijn volk-bid! Zonder gebed om de bodem van hun harten te verzachten, zullen ze niet naar Mij terugkeren. Laat niemand verloren gaan door gebrek aan gebed. In de Goddelijke Wil verruim jullie gebied. Waar jullie ook zijn, vraag mij om degenen rond je te vervoegen in jullie gebied van zielen. Plaats hen in de Liefdevlam. Zovele grote genaden zijn beschikbaar voor jullie. Jullie hebben geen idee hoeveel jullie kunnen bereiken door mee te werken met de genade. Stel niet langer uit! Vind wegen om beter te bidden. Vind wegen om elk moment aan te bieden aan Mij omwille van de zielen. Als jullie het belang ervan zouden begrijpen zouden jullie niet ophouden met bidden. Heilig jullie dagelijkse plichten door ze aan te bieden aan Mij. O mijn kinderen, de tijd is zeer kort! Geef Mij zielen!”

Geliefde Vader van mijn hart, ik bied U, in de Goddelijke Wil, al mijn gedachten, woorden en daden, mijn adem, hartslag en beweging aan. Alles wat onwaardig is om aan te bieden, bied ik opnieuw aan in de Goddelijke Wil aan om ze perfect te maken. Ik bied U alles aan door de Liefdevlam in naam van iedereen van Adam tot de laatste mens, voor de redding van ontelbare zielen, vooral degenen die in mijn geestelijk gebied vertoeven, zodat Uw koninkrijk moge komen, en vlug! Maranatha! Kom Heer Jezus! Red de zielen! Amen.

Al wat jullie vijand heeft gepland zal gebruikt worden tegen hem

Psalmen 20:6 dat wij juichen om uw triomf en in naam van Hem, onze God, de banieren hoog mogen heffen.

“Geliefden, wees niet ontmoedigd. Weten jullie niet dat jullie God de overwinning behaald in alle dingen? Maar er is nog meer: al wat jullie vijand heeft gepland zal gebruikt worden tegen hem. Zijn vernedering zal compleet zijn. Verduur daarom dapper alles wat komt. Geloof dat alle dingen ten beste komen voor degenen die God liefhebben en degenen die geroepen zijn volgens zijn doel. (cfr Rom 8:28) Wat jullie verduren met geloof, hoop en liefde, is een grote overwinning, ongeacht hoe het eruit ziet van buitenaf. Dit is hoe de heilige martelaren in staat waren vreugde te vinden zelfs in de zwaarste beproeving. Dit is hoe onze Moeder de schaamte en doodstrijd verdroeg om haar heilige Zoon te zien sterven. Een zo pijnlijke en schandelijke dood. Plaats al je geloof, hoop en vertrouwen in Mij. Ik ben de enige die de verlangens van het menselijk hart kan bevredigen. HET IS TIJD. Laat de glorie van de Heer schijnen!”

Jezus, ik vertrouw op U. Moge Uw glorie onthuld worden aan alle volkeren. In uw genade, versterk ons geloof, hoop en vertrouwen, zodat we instrumenten mogen zijn voor Uw glorie. Moge Uw koninkrijk komen, en vlug! Amen.

Twee dromen

Ik had deze droom onlangs net voor het ontwaken:

Christenen werden verzameld. Iemand kwam me vertellen om een rij te vormen. We moesten in een rij lopen met onze hand op de schouder van iemand voor ons. Ik weet niet van de anderen die in de rij liepen, maar ik wist dat de jonge vrouw die voor de jonge man liep die voor mij liep geen Christen was. Ze leek verheugd en vertelde de jonge man over een grote verandering die op til was. Hij zei : “Wil je bedoelen dat ik ga veranderen?” Maar ze antwoordde dat “iedereen zou veranderen” Ik dacht aan de Waarschuwing. Ze leek te weten dat het zeer binnenkort zou gebeuren. We kwamen op een plaats waar we niet meer in een rij moesten lopen. Ze zei dat iedereen die dit wilde doorgeven aan anderen tot haar moesten komen. Ik was verheugd daarover en volgde haar, uitziend naar deze lang verwachte gebeurtenis die op handen is.

Ik deel deze droom met de waarschuwing dat dromen vatbaar zijn voor interpretatie, en tijdloos zijn en niet letterlijk moeten genomen worden. Is het verzamelen van Christenen een teken? Misschien, maar laat ons niet te diep ingaan op tekenen, behalve het teken van Jesaja 7:14. Ik heb geleerd dat dromen een oproep zijn tot gebed. Zo wil ik ook iedereen aanmoedigen om onze gebeden voor zielen te vermeerderen, vooral voor degenen die plotseling zullen sterven, maar ook voor degenen die de pijnlijke ervaring van de verlichting van hun ziel zullen ervaren, zowel in een wereldwijde gebeurtenis, of op het moment van hun dood, zoals in die lawine in Italie. De vijand slaapt nooit en wil alle zielen ontmoedigen om te geloven in de oneindige barmhartigheid van God.

Heel effectief zijn de Liefdevlam-gebeden, die satan verblinden. Natuurlijk geeft bidden in de Goddelijke Wil oneindige kracht aan onze gebeden, maar het belet ons ook om te bidden in onze eigen wil. Laat ons de Heilige Geest smeken om onze gebeden op een hoger niveau te brengen dan wij zouden kunnen.

Een paar dagen later, opnieuw voor het ontwaken, had ik een andere korte droom. Sommige demonen waren in de gevangenis en keken uit naar hun op handen zijnde bevrijding. Ik voel dat dit een oproep is om niet te verslappen in ons gebed, maar onze gebeden en offers te vermeerderen. Zelfs elk moment te offeren in de Goddelijke Wil, zodat elk moment een gebed wordt. Wanneer ik wakker werd bad ik de Liefdevlam-gebeden in de Goddelijke Wil en voelde ik de kracht van die gebeden. Ik bid dikwijls dit gebed gedurende de dag of wanneer ik wakker ben ’s nachts: “Heilige Maria, Moeder Gods, bid voor ons, arme zondaars, verspreid de genade van Uw Liefdevlam over de hele mensheid, nu en in het uur van onze dood. Amen.”

De mis van vrijdag bood grote hoop: Hebreeen 8:10-13 En zo zal het verbond zijn dat Ik met het huis van Israël zal sluiten, zegt de Heer: Mijn wetten prent Ik in hun geest en Ik grif ze in hun hart: Ik zal hun God zijn en zij zullen mijn volk zijn. Dan zal niemand meer zijn medeburger onderrichten noch zeggen tot zijn broeder: Ken uw Heer. Allen zullen ze Mij kennen, van de kleinste tot de grootste. Want Ik zal hun ongerechtigheden vergeven en hun zonden niet langer gedenken.

O Jezus! Moge Uw koninkrijk komen en vlug! Moge uw wil geschieden op aarde als in de hemel! Amen.

1 maart 2017 @ 4:50pm - Aswoensdag

Good Shepherd Church, Beverly Hills, California

"Onthoud dat jullie stof zijn, en tot stof zullen jullie terugkeren."

Aartsengel St Michael

Zie! De mensheid is nu volledig omhuld in de barensweeen van de Eindtijd. Laat er geen twijfel bestaan dat jullie volledig in de gebeurtenissen van de eindtijd verkeren dat werden geprofeteerd tot jullie van de oude profeten tot de moderne profeten in jullie tijd.

Nu is de tijd om heel goed te luisteren naar de boodschappen van de Hemel die nu gegeven worden aan jullie van de Allerhoogste aan vele van jullie broeders en zusters, want de Vader in de Hemel wil zijn kinderen laten weten dat de ergste eindtijdgebeurtenissen nabij zijn en dat Hij zijn Zoon, Jezus Christus, heeft gezonden om de wereld te verlossen van zijn doodzonden in deze tijden.

De Vader heeft voor al Gods kinderen beschikt gedurende deze tijden dat de gebeurtenissen die voorspeld werden hebben plaatsgevonden, en meer gebeurtenissen zullen eraan komen, vooraleer de Grote Transformatie plaatsvindt die heel de mensheid naar een hoger niveau van bewustzijn en verbondenheid met de Vader zal leiden. Dat zal onvermijdelijk leiden tot een Nieuwe Hemel en een Nieuwe Aarde voor de hele mensheid. God zij dank!

Weet dat de gebeurtenissen die nu gebeuren in jullie wereld geleid worden door de Vader in de Hemel door Zijn Zoon. Jullie moeten jullie bewust zijn dat de regeringen in jullie wereld een belangrijke transformatie ondergaan als voorbereiding op de laatste gebeurtenissen van de eindtijd. Vele van jullie wereldleiders worden nu geinspireerd door de Verlosser om tezamen, en afzonderlijk te handelen om de volgelingen van Satan uit te drijven. Deze hebben de hele mensheid geleid in de richting van een nieuwe wereldorde met een wereldregering, een wereldeconomie en een wereldreligie – welke allen het werk zijn van de boze en een gruwel zijn voor jullie Vader en Zijn Zoon, evenals voor jullie Hemelse Moeder, die vooral bid voor jullie allen. Want jullie zijn broeders en zusters van Haar Zoon, Jezus Christus, de Verlosser.

Weet dat jullie opgeroepen worden om jullie wereldleiders te steunen, die duidelijk tegen de nieuwe wereldorde en zijn boze wegen handelen. De geruchten die jullie horen van een nieuwe weg voor de mensheid om zijn ketenen van verdrukking van de boze te breken is het werk van de Vader. Het is een nieuwe weg die direct ingevoerd wordt van boven – van de Vader, door Zijn Zoon, met het gebed van jullie Hemelse Moeder.

Velen onder jullie zijn zich bewust van de stappen die genomen moeten worden om de regeringen van jullie wereld herop te bouwen voor de mensen en weg van de verdrukking van de wereldelites. Nu worden deze stappen genomen door wereldleiders in vele verschillende naties. De handelingen van deze wereldleiders om de mensen uit de verdrukking van de volgelingen van de boze te helpen zijn een directe interventie van de Vader door Zijn Zoon.

Net zoals jullie gevraagd werd door de Boodschappen in de Hemel om de gave van onderscheiding te ontvangen om de volgelingen van de boze te herkennen en hun demonische activiteiten bloot te stellen, worden jullie nu gevraagd om te bidden om de gave van onderscheiding om de leiders te herkennen die geinspireerd worden van boven om de mensen te leiden van jullie regeringen om tegen de volgelingen van de boze op te komen.

Jullie worden opgeroepen om jullie leiders te steunen om jullie corrupte regeringen en instellingen te transformeren. Deze nieuwe leiders, die zich geengageerd hebben om de inspiratie te volgen dat van de Verlosser komt, zullen de mensheid door deze eindtijd loodsen.

God zij dank!

10-03-2017 om 21:27 geschreven door claudia  

Heiligdom van Caravaggio, 13 mei 1994 – verjaardag van de eerste verschijning te Fatima

Een apocalyptische boodschap

“Ook dit jaar herdenkt gij de verjaardag van mijn eerste verschijning in de Cova da Iria te Fatima, met een hele dag van Cenakel in mijn geeerd Heiligdom. Mijn Onbevlekt Hart gaat open en doet over u de stralen neerdalen van mijn moederlijke en barmhartige liefde. In uw tijd gebeurt de verwerkelijking van de boodschap, die Ik u te Fatima gegeven heb en waartegen mijn Tegenstander is losgebarsten, maar die nu zal verschijnen in heel haar buitengewone belangrijkheid voor de Kerk en voor heel de mensheid.

Het is een apocalyptische boodschap. Zij betreft het einde van de tijden. Zij brengt de aankondiging en de voorbereiding van de terugkeer van mijn Zoon Jezus in de glorie.

·        Over deze opnieuw heidens geworden mensheid, gehuld in de ijzige koude van de loochening van God en van de opstand tegen zijn wet van liefde, bedorven door de zonde en door het kwaad, en waarover Satan heerst als zekere overwinnaar, doe Ik uit mijn Onbevlekt Hart de stralen van liefde en licht neerdalen. Zij verlichten de weg, die gij moet doorlopen, om terug te keren naar God over de weg van de bekering, van het gebed en van de boete.

Aldus wordt mijn Onbevlekt Hart vandaag het zekere middel van redding voor heel deze mensheid. Want alleen in mijn Onbevlekt Hart zult ge toevlucht vinden op het ogenblik van de kastijding, steun in het uur van het lijden, verlichting te midden van onuitsprekelijke smarten, licht in de dagen van de dichtste duisternis, verfrissing te midden van de vlammen van een vuur dat verteert, vertrouwen en hoop in een algemene wanhoop.

·        Over deze Kerk, die verduisterd en gewond is, geslagen en verraden, doe Ik de stralen van liefde en van licht neerdalen uit mijn Onbevlekt Hart. Wanneer in haar de zeer slechte mens zal zijn binnengetreden, die de gruwel van de verwoesting tot voltooiing zal brengen en die haar hoogtepunt zal hebben in de verschrikkelijke heiligschennis, terwijl de grote geloofsafval zich overal zal verbreid hebben, zal mijn Onbevlekt Hart de kleine getrouwe rest verzamelen die, in lijden, in gebed en in hoop, de terugkeer van mijn Zoon Jezus in de glorie zal verwachten.

Daarom nodig Ik u vandaag uit op te kijken naar het groot licht, dat vanuit Fatima zich verspreid heeft over de gebeurtenissen van uw eeuw en dat bijzonder sterk wordt in deze laatste tijden. Mijn boodschap is een apocalyptische boodschap, omdat gij midden in het hart zijt van hetgeen u is aangekondigd in het laatste en zo belangrijke boek van de Heilige Schrift.

Ik vertrouw aan de Engelen van licht van mijn Onbevlekt Hart de opdracht toe u te brengen tot het begrijpen van deze gebeurtenissen, nu Ik voor u het verzegeld boek heb geopend.”

Van : Mariale priesterbeweging

08-03-2017 om 13:27 geschreven door claudia  

2/3/2017 Boodschap aan Mirjana : “Lieve kinderen, met moederlijke liefde kom Ik jullie helpen om meer liefde te hebben en dat betekent meer geloof. Ik kom jullie helpen om het Woord van mijn Zoon met meer liefde te beleven, zodat de wereld kan veranderen. Daarom, apostelen van mijn liefde, verzamel Ik jullie rondom mij. Kijk naar mij vanuit je hart, spreek tot mij als een moeder over je pijn, lijden en vreugde. Vraag mij dat Ik voor jou zou bidden tot mijn Zoon. Mijn Zoon is genadig en rechtvaardig. Mijn moederlijk hart zou wensen dat jij ook zo zou worden. Mijn moederlijk hart zou wensen dat jullie, apostelen van mijn liefde, met jullie leven over mijn Zoon en mij zouden spreken met iedereen rond jullie, zodat de wereld kan veranderen, zodat eenvoud en zuiverheid kan terugkeren, zodat geloof en hoop kan terugkeren. Daarom, mijn kinderen, bid, bid, bid met het hart, bid met liefde, bid door goede werken. Bid dat iedereen mijn Zoon zou leren kennen, zodat de wereld kan veranderen, zodat de wereld gered kan worden. Beleef de woorden van mijn Zoon met liefde. Oordeel niet, maar integendeel, bemin elkaar zodat mijn hart kan triomferen. Dankjewel. ”

2/2/2017 Boodschap aan Mirjana : “Lieve kinderen, Jullie die elke dag proberen om je leven aan mijn Zoon te schenken, jullie die proberen om met Hem te leven, jullie die bidden en offers brengen -- jullie zijn hoop in deze wereld zonder vrede. Jullie zijn stralen van het licht van mijn Zoon, een levend Evangelie, en jullie zijn mijn geliefde liefdesapostelen. Mijn Zoon is bij jullie. Hij is bij de mensen die aan Hem denken - bij de mensen die bidden. Maar Hij is op dezelfde manier geduldig aan het wachten op diegenen die Hem niet kennen. Daarom vraag ik jullie, mijn liefdesapostelen: bid met het hart en maak de liefde van mijn Zoon zichtbaar in wat je doet. Dat is de enige hoop voor jullie, en het is ook de enige weg naar het eeuwig leven. Ik, als moeder, ik ben hier bij jullie. De gebeden die je tot mij richt zijn voor mij de mooiste rozen van liefde. Ik kan alleen maar zijn waar rozengeur is. Daar is er hoop. Ik dank jullie. ”

07-03-2017 om 20:18 geschreven door claudia  

TOEWIJDING AAN DE EEUWIGE VADER

Beminde Eeuwige Vader,
Uit de Bronnen der Eeuwige Liefde in Uw Hart ben ik voortgekomen, in diezelfde Bronnen ligt ook mijn bestemming.
Om één reden en voor één doel hebt U mij geschapen: om een leven te leiden in dienst van de vervulling van Uw Heilsplan voor de hele Schepping, de grondvesting van Uw Rijk van Vrede en Liefde op aarde, de voltooiing van de harmonie die U tussen al Uw schepselen hebt verlangd sedert het begin der tijd.

Daarom geef ik mij nu één en onverdeeld aan U door het volmaakt vlekkeloos Hart van Maria, de Dochter van Uw welbehagen, door U verheven tot Koningin over al het geschapene wegens Haar volmaakte vruchtbaarheid in de dienst aan Uw Plannen en Werken.
Zie, ik geef U mijn hele wezen, alles wat ik ben en alles wat ik heb, opdat ik naar al mijn medeschepselen toe een levend teken moge zijn voor Uw Tegenwoordigheid, Uw volmaakte Liefde en de onoverwinnelijkheid van Uw Licht in elke ziel die de duisternis in haar hart heeft gekruisigd uit Liefde tot U, Uw Plannen en Uw Werken.

Ik geef U elk ogenblik van mijn leven, al mijn dagen en nachten en al mijn innerlijke gesteldheden vanaf het uur van mijn ontvangenis tot en met het uur waarop Uw Wijsheid mij tot U terug zal roepen, opdat ik korenvelden van Hemels voedsel van Liefde aan mijn medeschepselen kan nalaten, opdat zij in mij de Belofte van Uw Tegenwoordigheid en van Uw Plannen en Werken bevestigd mogen zien.

Met Uw kracht, o Vader van het Verbond der Eeuwige Liefde, verzaak ik van harte aan alle kwaad en elke neiging die de duisternis in staat zou stellen, via mij haar werken tot vrucht te brengen. Wil daarom in mij de kracht ontsluiten van de kiem van heiligheid die U ook in mijn ziel hebt gelegd, opdat ik in al mijn doen en laten, in alle gesteldheden van mijn hart en in al mijn bestrevingen elk ogenblik van mijn leven U, en U alleen, moge toebehoren, en mijn hele leven voor U een positief verschil moge maken.

Ik stort in de Vuuroven van Uw liefhebbend Hart tevens elk ogenblik van mijn verleden waarop ik Uw Plannen op welke wijze dan ook niet volkomen heb gediend, opdat alle duisternis waaraan ik deel heb gehad, nu nog ontkracht zou worden, en mijn hele leven een getuigenis moge zijn van de definitieve overwinning van Uw Licht en Liefde over elke kracht die niet met U verenigbaar is.

Op kracht van dit heilig verbond smeek ik U om de voltooiing van mijn Verlossing door de volmaakte eenwording van mijn wil met de Uwe, opdat ik voor niets anders meer zou leven dan voor de vervulling van het Plan dat U met mijn leven op aarde hebt gekoesterd.

In deze geest leg ik mij voor altijd neer aan de voeten van de Koningin van Hemel en aarde en Meesteres van alle zielen door Uw uitverkiezing, om door en in Haar voor eeuwig van U te zijn, en in het uur van mijn overgang uit dit leven door U te worden opgenomen in het Paradijs.
Moge dit heilig verbond van toewijding worden bekrachtigd in al mijn innerlijke gesteldheden, elk ogenblik van mijn leven, in de naam van de Vader, van de Zoon en van de Heilige Geest (maak het kruisteken).

www.maria-domina-animarum.net

05-03-2017 om 17:18 geschreven door claudia