Hieronder staan foto's van onze Bâtisse. De traktor is van de buren...spijtig!
Beoordeel dit blog
Zoeken in blog
La Bâtisse du Délice
Chambres et table d'hôtes
07-12-2008
Drillen
Een goedgevulde zaterdag. Leen heeft de voorraadkasten nog eens aangevuld en ons studiootje gekuist. Ze heeft in de winkel nog iets ontdekt wat Sinterklaas en Kerstmis betreft. Vermits Sinterklaas hier niet bestaat neemt de Kerstman zijn taak in het warenhuis over. Hij zat op een witte lederen zetel met veel glitter en glamour. Rond hem stonden speelgoedberen en -herten te dansen. De kindjes kwamen dan op zijn schoot zitten en er werd een fotootje van gemaakt. De fotografe had ook een Kerstmanpak aan.
Ik heb op de werf de nodige gaten in de muren gekapt (voor onze schouw en de aflopen) en al behoorlijk wat gaten geboord voor de verankeringen van de oude buitenmuren in de betonplaat. Ik moet in principe enkel nog de kant van Josette en Antoine doen, maar ze waren niet thuis, dus heb ik ze niet kunnen verwittigen.
Onze drilboor heeft het begeven. Ze heeft zichzelf stukgedrild, zo ging ze tekeer. Ik heb een nieuwe gekocht. Ze waren gelukkig in de aanbieding en deze keer koos ik voor een merknaam. Hopelijk gaat ze langer mee. De echte professionele toestellen zijn vier keer zo duur, dat vond ik erover. Goed materieel is heel belangrijk op een werf. Als je de juiste werktuigen niet hebt, ga je gegarandeerd aan het sukkelen.
De oude drilboor heb ik voor nazicht aan Christian gegeven. Misschien kan zijn broer, die elektrieker is, ze nog herstellen. Een boor komt altijd van pas en desnoods verkopen we ze op één of andere vide-grenier.
Het weer vandaag: vanmorgen dreigde het te regenen, maar daar bleef het ook bij. Nadien klaarde het op en werd het een heerlijke dag bij 13 graden en veel zon. Er was geen wind.
Kerstmis en nieuwjaar dus, ik heb meteen de daad bij het woord gevoegd en het aan Christian gevraagd. Hij zegt, dat de tradities ver te zoeken zijn, maar vroeger kwamen de mensen samen in familie om parelhoen met kastanjes te eten. Nadien aten ze allerlei gedroogd fruit en noten (de betekenis daarvan kent hij niet meer). Zoals bij ons gaan de tradities hier ook teloor, maar de meeste mensen blijven beide feesten toch in familiekring vieren. In Cruscades wordt enkel een feestje voor de schoolkinderen georganiseerd.
Nee Tina, onze goudvoorraad is het niet. Integendeel, om deze bekistingen te kopen hebben we behoorlijk aan onze goudvoorraad die we trouwens op een hele andere plaats opgestapeld hebben - moeten peuzelen.
Vandaag niet kunnen graven aan het terras (we zijn er niet kwaad voor, want het begon door te wegen), want het heeft veel geregend. Morgen misschien, maar de voorspellingen zien er niet veelbelovend uit. Dan maar verder werken aan de verdieping. Alles ligt nu dicht en dat geeft al een heel ander zicht. Nu nog de gaten boren om de buitenmuren te verankeren in de betonplaat, gaten maken om aflopen en de schouw in te verwerken en het geheel af temetsen, zodat het beton niet naar beneden loopt en we kunnen de betonmolens laten aanrukken, want dit gaan we niet zelf doen, we gaan een betonpomp laten komen, zodat het beton in een halve dag kan gespoten worden. Nog een hele klus, want beton gelijktrekken is heel zwaar.
Het weer: veel wind, regelmatige regenbuien, maar wel warm (13 graden). De platanen geven hun laatste bladeren af.
We hebben ze, onze bouwvergunning! De bevoegde dienst heeft er vaart achter gezet en wellicht heeft Christian bracht. Leen deed de enveloppe open, maar durfde niet te lezen wat er instond. Accordé stond er vermeld, en ik wist meteen een handje geholpen. We kregen allebei bijna een hartstilstand, toen Jean-Luc van de Mairie ons het schrijven hoe laat het was. Nu zou het nog kunnen gebeuren, dat iemand uit het dorp beroep aantekent. Dan wordt het dossier opnieuw vertraagd, maar meestal worden dergelijke bezwaren zeer snel behandeld.
We hadden er dus goede moed op vandaag en hebben dan ook goed gewerkt. De bekistingen van het niveau verder gelegd, het wc-raampje geplaatst en onze oude gammele poort afgebroken en naar het containerpark gebracht. Een stukje geschiedenis van ons huis weggegooid dus, maar goed ook, want er zaten larven van houtworm in.
Veronique vraagt of Sinterklaas hier bestaat. Nee, die kennen ze hier niet. De kerstman wel, maar Sinterklaas doet deze contreien niet aan. We moeten trouwens nog eens navragen hoe kerstmis en nieuwjaar hier gevierd worden. Een vraag voor Christian of Chantal.
Het weer: 12,5 graden, maar meestal bewolkt en tegen de late namiddag een paar druppels regen. Geen wind.
P.S.: Leen maakte mooie landschapsfotos van de molens in de buurt van Cruscades, bij ochtendnevel en op het moment dat de enige kleur die van de opkomende zon is. Verder nog fotos van de afgebroken poort en van de bekistingen van het niveau.
Misschien vragen sommigen onder jullie zich af waarom wij naar hier gekomen zijn. Wel, soms, heel soms, vragen wij ons dat ook af. Maar dat gebeurt alleen op de momenten dat we het wat moeilijker hebben. De rest van de tijd weten we heel goed waarom we hier zijn. Hierna een paar basisredenen: het licht is hier altijd heel mooi, ook als het bewolkt is. Dweilgrijze luchten zie je hier nooit. Er zijn altijd nuances in. Bovendien zijn de luchten hier meestal blauw en blauw met witte wolken. De landschappen zijn hier prachtig en uitgestrekt. Geen lintbebouwing en nog steeds heel erg ongerept. Die ongereptheid zie je ook aan de verscheidenheid aan dieren die hier leven. Roofvogels zoals torenvalken, buizerds en zelfs arenden. Wasbeertjes, everzwijnen, beverratten, het zit hier allemaal. Verder is het levensritme helemaal anders, veel rustiger, hoewel we merken dat die goede eigenschap er bij de jongere generatie stilaan uitgaat.
Op de werf hebben we vandaag een mooie kaap genomen. Op het terras de volledige betonnen vloer van een voormalig kot uitgebroken en weggewerkt. We zullen nog veel moeite moeten doen om een boom te laten plaatsmaken voor een ruimer terras, maar daar kunnen we onze tijd nog voor nemen, dat dringt niet.
Het weer: 10,5 graden, voor de middag bewolkt en na de middag zon.
We zullen toch maar eens af en toe over onze streek spreken hè. Eén van de troeven is zeker het Canal du Midi, dat op om en bij de 8 km van Cruscades ligt. Langs het kanaal wordt veel gefietst (er is hier zelfs een Brit die daar munt uitslaat en fietsen verhuurt). Hier en daar zijn er ook leuke plekjes om te picknicken, zoals in Roubia, waar Leen de fotos van het kanaal maakte. Om te wandelen, moet je eigenlijk niet ver lopen. Eens het dorp uit en dat is niet ver kom je terecht in de wijngaarden, waartussen je naar believen kan wandelen.
Vandaag nog verdergewerkt aan het terras en het ziet ernaar uit dat we dat de komende dagen zullen blijven doen. Deze voormiddag had ik het zeer moeilijk. Ik was nog heel moe. s Middags goed gegeten en dan een siësta gedaan. Nadien ging het veel beter. Christian en ik hebben uiteindelijk die zakken meststof verplaatst, zodat we alles kunnen afgraven. Een zware klus, want die zakken op zich wogen al 50 kilogram en bovendien was de meststof nat geworden... Enfin, met Christian de volle benne nog eens gaan leegmaken in de wijngaard. Daar was Isabelle, goed ingepakt tegen de koude, aan het snoeien. Ze woont in het dorp en is eigenaar van de grootste apotheek van Toulouse. De wijngaard is een hobby voor haar.
We zijn ook terug op onze collectie oude flessen gestoten. De flessen zijn nog op artisanale manier geblazen en Leen wil ze dan ook bewaren. We hebben er een houten kistje aan opgeofferd. Hopelijk overleven ze de rest van de verbouwingen.
Trouwe lezers, bedankt voor het geduld de voorbije weken en hopelijk blijft onze blog boeiend genoeg voor jullie.
Ondertussen is Leen aan het koken. Kalkoen, en Nicole en Hugo lopen haar voor de voeten om een stukje te veroveren. Het zal nog lukken ook...
Het weer: vanmorgen bewolkt, maar tegen de middag kwam de zon erdoor. Iets meer wind, waardoor het frisser aanvoelde (10 graden), maar tegen de late namiddag hadden we het allebei toch te warm.
Vandaag,zondag, zijn we op uitstap geweest. Eerst naar de kerstmarkt in Boutenac. Dat stelde niet veel voor. Ik heb me er een stuk kaas van 17 euro laten aansmeren, niet eens een groot stuk. Ik was er niet goed van. Ik zal hem met mondjesmaat verorberen denk ik.
Nadien hebben we La ronde des cepages du terroir de Fontfroide gedaan. Eerst een inleiding in de proeverij gekregen van een jonge oeunoloog. Een heel interessante uiteenzetting spijtig genoeg gestoord door achtergrondgeroezemoes. Enfin, we hebben er toch één en ander van opgestoken. Nadien een glas gekocht en de verschillende cepages (persing per druivensoort) geproefd. Heel interessant, omdat je op die manier de specifieke smaak van elke druivensoort kan ontdekken. Proeven is leren en nog wel op een aangename manier. Zo heb ik voor de eerste keer een pure Bourboulenc geproefd. Een witte wijn, die zeer delicaat is, maar toch voldoende fruitig, met een toets van limoen. Ook de Grenache rosé was verrassend lekker en voerde mij terug naar de snoepwinkel van weleer. De Mourvèdre daarentegen ervoeren we als zwaar en hard, een cepage die zeker moet gemengd worden met andere soorten, om volledig tot zijn recht te komen (hoewel Leen daar niet helemaal van overtuigd is, want zij is gek op Mourvèdre). Nadien proefden we dan de definitieve assemblage, wat dan weer een volledig ander resultaat geeft. Dezelfde wijn gewoon en gerijpt op eiken vaten geeft een immens verschil. Het was een interessante namiddag.
Het weer: zalig, blauwe lucht, zonnig en om en bij de 12 graden. Volledig windstil.
