Het was een zeer spannende wedstrijd te Zeveneken.
Eén van de grootste problemen vandaag was, om aan de start te geraken. Mijn vrouw had immers de wagen nodig en ook in de familie vond ik geen oplossing. Dan maar een fietstochtje van 42km van Hoboken naar Lokeren en hopelijk na de koers terug thuis geraken zonder regen en zonder lekke banden. Gelukkig was ik op de idee gekomen om vrijdag toch een paar mails te sturen om te kijken of ik met iemand kon meerijden met de wagen. Vrij snel antwoord gekregen van Alex van Onckelen dat hij zowiezo van plan was om eens te komen kijken. Alzo was dit grote probleem toch nog opgelost. Alex was 6 weken geleden zwaar gevallen in Dendermonde op training en na een moeilijke revalidatie kan hij sinds deze week terug stappen zonder krukken en enkel zijn sleutelbeen moet nu nog terug genezen. Einde mei hoopt hij terug te kunnen fietsen op de weg en met de F1 mee te kunnen rijden.
Om 14h30 gingen we van start met 24 deelnemers over 17 ronden en 51km. Er was opmerkelijk minder wind dan 2 weken geleden. Voorts was de wind volledig anders georiënteerd. Dit zou maken dat het een veel minder zware koers zou worden dan 2 weken geleden.
Ik had me voorgenomen om de eerste rondes achteraan te rijden en alzo toch wat krachten te sparen tot op het moment ze echt nodig zouden zijn. De eerste 3 rondes zijn er geen noemenswaardige aanvalspogingen te noteren. In de vierde ronde komt er dan eerste serieuze aanvalspoging van Kris Geerts (welke ook geen wagen had en 82km met de fiets heeft moeten rijden om aan de start te kunnen verschijnen). Karel Andries sprint erachter en met hun 2 nemen ze een eerste serieuze voorsprong. Vanaf de 5e ronde beginnen dan de belangrijkste aanvalspogingen vanuit het peloton op gang te komen. Ikzelf ben ondertussen daarom naar de eerste 10 van het peloton opgeschoven. Het spel gaat immers nu beginnen.
Het is nu kwestie van de sterkste renners goed in het oog te houden en op de gepaste momenten telkens mee te springen. Hunninck probeert het. Tas, Coppers, Van Leirberghe, Delangrange, Delgouffe, De Backer ze proberen het allemaal. Uiteindelijk is het Segers welke een voorsprong kan nemen en in achtervolging op de 2 leiders gaat. Alleen lijkt het echter niet te doen, maar hij probeert het.
Op het moment hij terug wordt ingehaald, komt er een snedige aanvalspoging op gang met Tas, Hunninck, Delagrange en De Backer. Vier sterke renners, dus oppassen geblazen. Bij de volgende versnelling van iemand anders moet ik mee zijn. Het is Eddy Van Leirberghe welke samen met Louis Moens versnelt. Vanuit 2e positie in het peloton spring ik met hen mee en wind op kop komen we met ons 3 dichter bij de 4 achtervolgers. Op het moeilijke, maar korte stuk wind op kop komen we vrij snel aansluiten en we zijn met 7 weg. Ik heb de indruk dat het peloton het laat schieten, want we hebben al een mooie voorsprong bij elkaar gefietst. De 2 leiders zien we niet echt voor ons uitrijden.
Van de 6e tot de 10e ronde valt het mij op dat ik veel minder moeite heb dan verleden week om vooraan mee rond te rijden. Wel maak ik enkele tactische "invoegfoutjes" waarop de geroutineerdere renners mij wijzen. Ik heb alzo wederom weeral veel bijgeleerd vandaag. Toch heb ik de indruk dat het tempo niet echt super hoog ligt. We rijden constant rond tegen 37km/u à 39 km/u zonder tempowisselingen. Als ik achterom kijk zie ik het peloton niet meer achter ons. We moeten meer dan een miniuut voorsprong hebben. We komen wel steeds dichter en dichter bij de 2 leiders waar Andries duidelijk te sterk is voor Geerts. Karel moet dan ook teveel werk opknappen en daardoor is hun voorsprong geslonken. In de 11e ronde halen we de 2 koplopers bij en we zitten dus met 9 renners in een veilige en definitieve kopgroep. Top 10 lijkt me vandaag haalbaar, maar ik voel dat ik eigenlijk nog veel krachten over heb en nog geen enkele keer in het rood ben moeten gaan.
Vanaf de 12e ronde nadert het peloton, telkens ik achterom kijk. Ze zijn echter toch nog ver achter ons. Maar onrust begint zich te sluipen in de kopgroep. Aanvalspogingen beginnen op gang te komen en vooral de 3 ploegmaats De Backer, Tas en nog een derde beginnen het tactisch te spelen. Daardoor begint onze ruime voorsprong te dalen en rijden we soms nog maar tegen 35km/u vooruit. Toch heb ik het gevoel dat we genoeg voorsprong zullen overhouden. Ik blijf mijn werk vooraan doen, ik zou immers liever top 9 eindigen dan dat het peloton terugkomt, voorts ben ik van plan om mee te spurten voor top 5 (Het gene Alex mij gevraagd had).
Vooraan geraakt niemand echt meer weg al valt de kopgroep soms in kleine delen, maar het probleem is dat het peleton onder impuls van Coppers, Delgouffe, Cornette, Van den Heuvel en Caeckebeke (jawel ploegmaat van de 3 ploegmaats vooraan??!!!) enorm begint te naderen. In de voorlaatste ronde gebeurt dan het onvermijdelijke. Het peloton komt terug aansluiten en een pelotonspurt is onafwendbaar. Spijtig dat we niet met 9 voorop gebleven zijn, maar het was wel spannend. In de laatste ronde krijgen we geen aanvalspogingen meer. Ik tel nog 23 van de 24 renners. Ikzelf zit rond plaats 20. Dus ik moet opschuiven. Ik wacht tot de wind in de rug staat en probeer op te schuiven, doch het peloton rijdt over de ganse breedte van de weg. Toch vind ik een gaatje en kan opschuiven naar plaats 16 à 17, spijtig geraak ik niet meer dichter. Alle gaatjes zijn dicht. Luc Cocquyt doet nog een jump naar voor en schuift langs de binnenkant van de laatste bocht naar de 5e plaats. Misschien had ik hem moeten volgen, maar het risico op een valpartij (voor mij en voor de anderen) kon ik niet nemen.
Caeckebeke trekt de spurt aan voor zijn ploegmaats Tas en de Backer, maar met Karel Andries in zijn wiel. Andries gaat er over en wint met 4 à 5 meter voorsprong. De andere snelle mannen zijn Tas, De Backer, Coppers en Hunninck (allen bijna op dezelfde lijn). Voorts eindigt Cocquyt en Delagrange. Ikzelf spurt nog van een 17e plaats een 5-tal man voorbij. Ik pak nog Jos Lissens, Laurent de Vos, Fillemond Delgouffe, William Govaert en Luc Verkinderen. Ik heb nog kracht over en probeer nog Segers, Van Leirberghe en Lammens voorbij te gaan, maar Segers wijkt van zijn lijn af en rijdt me klem tegen de vangrails. Ik moet dus achter hem blijven en inhouden. Op het moment ik over de lijn rijd, tel ik direct mijn plaats. Ik schat tussen de 11e en 14e plaats.
Na de wedstrijd laat Karel Andries de foto's van de spurt zien. Aan de wedstrijdtafel blijkt dat ik 12e ben geëindigd en ik zie mijn goede wedstrijd dit keer ook bekroont met een goede uitslag. Ik ben tevreden dat ik nog heb meegespurt. Anders had ik moeten vertellen "ganse koers mee in de aanval en uiteindelijk 23e geëindigd". Nu klinkt het toch iets beter.
Uitslag :
Categorie F1: 1.Karel Andries (Schoten) 2.Helmuth Tas 3.Patrick De Backer 4.François Coppers 5.Paul Hunninck 6.Luc Cocquyt 7.Bart Delagrange 8.Wim Van Den Heuvel 9.André Segers 10.Eddie Van Leirberghe 11.Rudy Lammens 12.Kris Van Honsté 13.Luc Verkinderen 14.William Govaert 15.Philemond Delgouffe 16.Laurent De Vos 17.Jos Lissens 18.Eddy Iterbeke 19.Dirk Caeckebeke 20.Freddy Cornette 21.Chris Geerts 22.Jan Van Wezenbeeck 23.Louis Moens 24.Guy Dhaese
Vandaag dinsdag gaan trainen op de piste van Wilrijk. Rond 20h00 werd er een wedstrijdje georganiseerd. Enkele junioren van Hoboken WAC, enkele beloften en wat wielerrecreanten deden mee. Gelukkig was er niet zo heel veel volk op de piste, door het zomeruur beginnen er al velen op de weg te gaan trainen. Met een man of 12 zaten we nog samen met nog 8 ronden (van 333m) te rijden. De laatste 5 ronden zat Jordy aan de leiding en hij trok goed door. Ik zat in 2e positie en riep dat Jordy het moest volhouden. Hij versnelde nog zodat niemand kon wegspringen. Met de laatste ronde ingegaan schakelde ik groter, zette de spurt aan vanop 250m en won met 4 à 5 meter voorsprong. Een heerlijk gevoel.
Weeral een goede training van 1h30 tegen 36 km/u gemiddeld met mijn topsnelheid in de spurt 48.7 km/u was ik zeer tevreden.
Het was een zeer spannende wedstrijd te Zeveneken.
