Weet je wat ik niet begrijp? Dat er mensen zijn die dénken dat het zomer is... Ok, het IS lekker weer voor de tijd van het jaar, maar als het 's morgens 4° buiten is, dan draag je toch geen sandalen met een kort rokje. Is het omdat het één keer 28° is geweest dat de zomer in het land is? Elk jaar zie ik in het voorjaar mensen bevriezen op hun fiets.... Met open bloesjes, zonder jas. Tegen wil en dank toch volharden in de boosheid. "De zomer is in 't land."
Nee, mensen. De zomer is nog niet (helemaal) in 't land. Dus hang uw jassen nog niet in de "winter-kast" en laat uw sandaaltjes nog eventjes in de "reserve-kast" staan. ALS het onverhoopt toch 25° wordt in de loop van de dag, haal ze er dan pas uit...
Maar ach. Wie ben ik? Er zullen mensen zijn die gek zijn van blauwe tenen... Ieder zijn meug.
I know the constitution states that you have the right to bare arms. Well, Mr. Bush, isnt it about time to change the constitution! What if it had been your children in that school? Or your wife, your friend. And dont give me the crap that you want ALL Americans to be safe. Fuck YOU Mr. President. Fuck the NRA. Loose the guns.
The story of the chicken and the egg Which was first?
In your country they should change it : Which was first, the shooter or the dead guy?
When I was a child, America was the promised land. Now its a cursed land . And YOU, Mr. President are one of the reasons why its cursed.
Fuck YOU Mr. President.
Land of the free My ass!
Land of the dead.
Dont drink and drive, but shoot and kill.
You can hardly buy a cd because of the parental advisory labels on it.
Buying a gun at the local candy shop is NOT a problem.
What is your problem Mr. President?
Cant get it up? Need macho behaviour to feel good!
Take Viagra instead of killing people.
But I also have to thank you. Because of you Im proud of MY country Because sometimes MY country disagrees with your cowboys & indians game.
Mijn klein manneke, dat zoontje van me Was op het verkeerde pad. But hes back on track!
Tijdens de kerstvakantie ging hij wat rondhangen in Turnhout. Met wat maten. Die maten waren bijna allemaal minstens één jaar ouder dan hij zelf. Die geweldige maten van hem zorgden ervoor dat hij zelfs in aanraking kwam met de politie! De vriendelijke agente gaf me de gouden raad van hem bij zijn maten weg te houden, want Jeroen was geen bandiet. Jeroen is een meeloper en laat zich ompraten door zijn vrienden, zei ze tegen me. Ik wist dat ze gelijk had En ik deed wat er van een moeder wordt verwacht. Hij pruttelde zelfs niet tegen. Het contact met de politie heeft hem blijkbaar toch wel de ogen geopend.
Nu tijdens de paasvakantie is de situatie helemaal anders. Hij zit thuis met vriendjes (jonger of van dezelfde leeftijd) op de computer of op de Playstation 3 die zijn stiefpapa gekocht heeft. Gisteren is hij gaan BMXen. Zo zwart als roet zag hij toen hij thuis kwam. Glunderend, uitgespeeld. Ma! Morgen ga ik skaten hè ! riep hij nog voor hij helemaal binnen was. Uitgelaten, opgewekt
Mijn klein manneke is back on track .Dat hij nog deugenietstreken gaat uithalen, daar ben ik van overtuigd. Maar hebben we dat niet allemaal gedaan?
Was hij een meeloper? Was hij uiteindelijk maar een gauwdief die uit was op een mp3-speler? Besefte hij pas té laat dat zijn compaan Joe messteken had toegediend? Moet hij beschuldigd worden voor de moord, terwijl hij zélf niet de messteken heeft gegeven?
.... Ik geraak er niet uit...
Ik heb zelf een zoon van 14 en die laat zich soms ook ompraten tot (gelukkig onschuldige) "deugenietenstreken". Onlangs vroeg ik hem of hij ook mee zou doen als iemand zou zeggen : "Komaan, we gaan er één in mekaar kloppen." Met de wetenschap dat die andere daar aan zou kunnen sterven.... Zou hij dan ook zo impulsief reageren?? Ik zou niet kunnen leven met het feit dat mijn zoon zoiets op zijn geweten heeft én als ik zo denk dan is mijn antwoord op bovenstaande vraag: Ja.
Aan de andere kant... Als iemand in een impulsieve bui zou beslissen om mijn kleine jongen wat rammel te geven met de dood tot gevolg. Zou ik dan kunnen verdragen dat de dader een tweede kans krijgt?? In dit geval... resoluut : Nee
Dus eventjes een poll. Verdienen tieners als Mariusz O. een tweede kans?
Ik kreeg vandaag een brief van een uitgeverij met goed nieuws!
Ik citeer: "Wij delen u graag mee dat wij De Schommelstoel na een eerste selectie weerhouden voor de reeks Kramat Première waarin jaarlijks 6 auteurs debuteren. Een definitieve beslissing wordt binnenkort genomen. "
Geweldig toch!
Vandaag was een vreselijke baaldag, tot ik deze brief in mijn handen kreeg. Alleen het feit al dat mijn boek door een eerste selectie komt is geweldig. Het is een bewijs dat het niet waardeloos is... ja toch !?
Stellen jullie jezelf ooit ook de vraag waarom iemand kiest voor een bepaald beroep? Voor de klassieke beroepen is dit geen probleem, maar waarom kiest iemand in godsnaam om bijvoorbeeld landmeter te worden. Er zijn ook beroepen waarvan ik liever niet weet wat de motivatie was achter de keuze. Gynaecoloog bijvoorbeeld. Waarom kiest iemand voor het beroep gynaecoloog.... Ik mag er eigenlijk niet aan denken.
Zijn er zo nog beroepen? Beroepen die je nooit uit kindermond zal horen, maar die toch vrij frequent voorkomen?
Later als ik groot ben, dan word ik ............ landmeter... (geef toe, dat hoor je toch nooit!)
De jaarlijkse race naar het zomergewicht is begonnen. Jo-jo geval? Ikke? neuhh...
Zo goed als élk jaar ga ik de strijd aan met de overtollige kilo's en ik verlies élk jaar de strijd. Dus ik maak mij ook nu geen illusies. Vorig jaar was ik 11 kilo kwijt en in mijn recordjaar verloor ik 17 kilo. Hoe? Op m'n eentje, met het punten systeem van Weight Watchers. Géén toverdiëten, geen magische wondermiddelen. Gewoon het aloude principe : Elk pondje gaat door 't mondje.
Hoeveel ik kwijt wil? Als ik het voor het zeggen had: 27 kilo! Maar DAT zou pas echt een illusie zijn... Zullen we al eens beginnen met 10 kilo? Ja, dat doen we... Ik ben geen twintig jaar meer en dat maatje 38 heb ik ooit maar één keer gehaald (na de -17 kilo van destijds)
En als het dan weer zomer is... Dan is het weer om zeep. In het begin doe ik mijn best om er dan tenminste in de week wat op te letten, maar tegen oktober is het weer compleet ernaast.
Vanochtend veel wekkers, herinneringen en alarmen gehoord. Mijn man en mijn zoon hadden blijkbaar geheugensteuntjes nodig om me te feliciteren. De kleinste had zelfs de intentie om het ontbijt klaar te gaan maken. Helaas ben ik (na meer dan een half uur 'tuut tuut tuut') opgestaan om zijn wekker af te zetten. "Mama, gelukkige verjaardag hè," zei hij slaperig. "Die wekker was eigenlijk om het ontbijt klaar te gaan maken. Sorry." "Niet erg venteke. 't Is al heel lief van je dat je er aan hebt gedacht. Het is het gebaar dat telt." "Mmmm... " en hij sliep verder. Superschattig!
Mijn man was slim genoeg geweest om tot na middernacht op te blijven en mij dan te feliciteren!! En mijn dochter, de ochtendbrompot van de familie, kwam met een slap handje, een nors gezicht en een mompelende "gelukkige verjaardag Ma" de keuken binnen. Vanavond is ze wel weer vrolijk en dan heeft ze waarschijnlijk toch wel weer een klein dingetje gekocht.
Als je weet met wie je samenwoont, dan weet je wat je te wachten staat op de ochtend van je verjaardag. Dit scenario was niet anders dan andere jaren...
It's a lovely day !!!! Blij dat ik nog MAG verjaren...
"Er zijn veel mensen ziek," hoor ik rondom mij. "Dat ze dan maar uit mijn buurt blijven," antwoord ik resoluut. "Het is Carnaval aanstaande weekend!"
En wat dacht je dan. De eerste mens rondom mij is ziek. Vorige week wat griep, wat koorts, wat beter, wat slechter, wat minder. En vanaf vandaag terug boempatat. Lap. Terug thuis. En weet je wat nog erger is! Ik heb hem vanmorgen ziek naar school gestuurd. Heel het weekend voelde hij zich beter, ook gisteren leek alles in orde. Dus wat denk ik dan als mama van twee puberalen... Dat is allemaal carottentrekkerij... Hij heeft geen zin. "Ge hebt geen koorts. Huppakee. Naar school!"
Uurtje later...
"Mevrouw, u spreekt met de prefect van VTST. Ik heb Jeroen hier bij me en zijn gezicht staat vol uitslag. Bovendien heeft hij net in de klas moeten overgeven."
Fuck! Slechte moeder ben je! Tsjakaaaa! Wrijf het er maar in.
"Ik kom hem meteen halen Mijnheer."
Nu zit ik hier met een schuldgevoel van hier tot in Tokyo..... Sorry venteke. Sorry dat uw mama zo'n slecht mens is.
Vol verwachting gekeken, (de eerste aflevering gemist), want Stany en Peter is altijd lachen. Niet dus. Helaas. Het deed me denken aan de oude "Walters Verjaardagsshow". Een veel te hoog VTM gehalte dus met andere woorden. Ik moet zelfs bekennen dat ik ooit beter dingen op VTM heb gezien. (Sketch a gogo ... o.a.!)
Eerlijk is eerlijk. Het stukje met Jean-Marie Dedecker was goed, écht goed. Maar mannekes alstublieft zeg... Een zingende peuter? Een huwelijksaanzoek? Ik heb ooit voor minder mijn TV afgezet, maar omdat het tenslotte Stany en Peter waren, wilde ik ze een kans geven. Misschien zou het naar het einde toe beter worden!
Wederom helaas geitekaas. Het laatste stukje, een triootje met Dana Winner, kon ik niet meer aan. ZAP. Sorry één, sorry Stany en Peter.
Zoals de dag dat ik geboren ben. Hard, veel en lang !
Mijn geboortedag : Er raast een sneeuwstorm over de Kempen, Haspengouw, de Condroz en een deel van de Ardennen. Het verkeer wordt ernstig gehinderd en enkele dorpen in de Condroz zijn van de buitenwereld afgesloten. De massa sneeuw ligt aan de basis van schade aan woningen en aan openbare gebouwen. Zo is bijvoorbeeld een deel van het dak van het stadion van Tilleur, nabij Luik, op spectaculaire wijze ingestort. Rond deze datum worden sneeuwdikten gemeten die uitzonderlijk zijn voor de betreffende streken : 29 cm in Kleine-Brogel (Peer), 36 cm in Brustem (Sint-Truiden), 42 cm in Bierset (Grâce-Hollogne), 55 cm in Ouffet, 72 cm in Spa-Malchamps, 95 cm in Neu-Hattlich (Eupen)...
Als jullie nu kunnen raden welke dag dat is, dan krijgen jullie een kusje van me !!!
Diegenen die mij kennen, zijn uitgesloten uiteraard !
Gisterenavond enkel gekookt en de keuken een beetje opgeruimd...
Toch verrassende ontdekkingen gedaan:
- Mijn dochter had een "Takenlijst" opgesteld voor een hele week. Opruimen, stofzuigen, naar de kippen gaan... Alles mooi in een schema gestoken!
- Mijn man kwam vragen of "dit" bij in de wasmachine mocht. Zonder dat ik had gevraagd om de wasmachine te vullen!
Heb hen allebei duidelijk gezegd dat ik het bijzonder apprecieer dat ze iets gedaan hebben. Of beter nog, dat ze gemerkt hebben dat het nodig was dat er iets werd gedaan.
In ieder geval voel ik me vandaag toch al iets beter. Nog steeds moe en "on the edge", maar met iets minder neiging tot huilbui dan gisteren...
Zie je dat aankomen? Wanneer weet je dat het zover is? Zijn spontane huilbuien en woedeaanvallen een teken? Het besef dat je doodongelukkig bent in de situatie zoals ze nu is, is dat een teken? Dat niemand je lijkt te begrijpen misschien? Want eerlijk gezegd. Het is zover. Ik zit er mentaal compleet door. Kan niet meer. Op. Helemaal op. En het allerergste is dat niemand in mijn gezin dat lijkt te beseffen!
Misschien eens een grafiekje maken van het aantal uren dat mijn gezinsleden investeren in huishoudelijk werk, ontspanning, slapen, school/werken... Zouden ze dan de rode pieken opmerken? Zijn mijn rode ogen niet voldoende?
Pff. Zware werkdag voor de boeg. Nog 2 dagen na deze en dan heb ik eindelijk een weekend volkomen rust. Zaterdag moet ik nog wat poetsen, wat rommelen en wat winkelen, maar voor de rest is er niets. Zondag heb ik het rijk zelfs voor mij alleen. De deur op slot en de hangbrug voor mijn slotgracht omhoog. Wee diegene die mij stoort !
Mijn tic: Ik heb zo van die dingen waar ik de "weubbe" van krijg. De kriebels met andere woorden.
Zo zijn er telefoondraden die opgerold zijn... Ik haal hier regelmatig de draad van mijn collega's uit mekaar. Als ik ergens sta te wachten, op een kantoor en ik zie daar zo'n telefoon staan waar de hoorn niet meer van de haak kan worden genomen, dan moet ik mij inhouden, écht inhouden om die hoorn niet vast te nemen en die af te rollen. Erg.
Of mensen die voor je in de wachtrij staan en het etiketje van hun t-shirt niet goed hebben weggestopt. Mijn handen jeuken dan om dat etiketje daar in te stoppen!
Na weken van hectische toestanden, volgt nu een periode van rust. Ik geniet er nu al van. Op mijn werk is de grootste drukte voorbij, privé is ook alles terug in de plooi aan het vallen. Ik heb terug tijd om te schrijven. Zowel blogsgewijs als boeksgewijs...
Ik heb een verzoek aan alle mensen die De Schommelstoel (of een deel ervan) gelezen hebben.
Reageer op dit berichtje met jullie commentaar over het verhaal, de schrijfstijl, het plot... Ik heb een uitgeverij gevonden waar ik absoluut mijn boek naartoe wil sturen en als ik wat reacties heb, kan ik dat meesturen. Op die manier is het voor de uitgeverij ook gemakkelijker om te oordelen of mijn manuscript de moeite is om te lezen.
Op dinsdag werd de gsm van mijn dochter afgepakt. Terecht. Het schoolreglement is daar ook duidelijk over.
Desalniettemin wil ik u laten weten dat ik het niet eens ben met het schoolreglement. Een gsm is privé bezit en hoort s avonds mee terug te komen naar huis. Er zijn andere manieren om deze vervelende situaties aan te pakken. Zoals de regel nu is, word ik als ouder meegestraft en word ik bovendien verplicht om mijn dochter thuis ook te straffen voor iets dat haar op school is overkomen. Normaal gezien mag ze met vriendinnen al eens wat later weg in de weekends, maar enkel op voorwaarde dat ze haar gsm bij zich heeft. A.s. weekend is ze bovendien bij haar papa die daar nog veel strikter in is. Het is toch zo dat ouders zelf de straf moeten kunnen bepalen die ze hun kinderen willen opleggen als ze iets hebben misdaan, of zie ik dat verkeerd?
Het feit dat haar gsm opstond tijdens de lesuren is voor mij een heel goede reden om haar te straffen. Mag ik zo vrij zijn om een voorbeeld te geven van een alternatieve straf?
Bij een eerste overtreding: Gsm wordt afgenomen tot het einde van de dag + strafwerk
Bij een tweede overtreding: Gsm wordt afgenomen tot het einde van de dag + strafstudie
Bij een volgende overtreding: Gsm wordt afgenomen voor meerdere dagen (tot een week)
Misschien is deze regel te laks (en onderschat ik de jeugd van tegenwoordig), omdat ze uiteraard altijd wel eens één keer hun gsm zullen vergeten af te zetten, maar op deze manier worden mensen die effectief vergeten om hun gsm af te zetten niet even zwaar gestraft als de mensen die hun gsm meerdere keren, of bewust, niet af zetten. Toch lijkt het mij een aanpassing die consequent kan worden opgevolgd en toch efficiënt is.
Ik hoop dat u begrip hebt voor mijn standpunt. Zoals u wellicht weet heb ik zelf 7 jaar in de ***school gezeten en heb ik menigmaal het schoolreglement moeten overschrijven. Nooit hebben mijn ouders daar over geklaagd bij de directie, ik kreeg zelfs thuis nog wat straf extra. Ook mijn dochter heeft voor deze kwestie thuis nog straf gekregen, maar dat moet mijn (en andere ouders) vrije keuze kunnen zijn.
1. Joyce Van Nimmen was wéér geen kandidaat. Doeme toch, ik zou zo graag eens een Joyce (*) op één van die stoelen zien zitten.
2. Tom Boonen rekent zichzelf tot de intellectuelen. Er zijn wel een aantal dingen die hij wél is (wielrenner dus) maar om jezelf nu als intellectueel te bestempelen omdat je toevallig bekend genoeg bent om een boek te mogen uitbrengen... naah.
(*) betekenis: Blond, slank, Miss (van Miss Druif tot Miss België), dom.
De zieke Kama is back in da house Genezen en weer helemaal fris.
Update ten huize kamajavi. De kleinste is sinds gisteren officieel ijshockeyer. Ja ja Grote pakken en zakken en sticks en pucks. Maar hij is zo enthousiast en zo gefocust dat ik er zelf blij van word.
Ma, kijk eens! Dan laat hij (in mijn living notabene) zien hoe hij met de stick een balletje van de ene hoek naar de andere brengt. Want een balleke heb ik nodig om thuis te oefenen, t koste maar 2.50! Das niet veel hè Ma!
Nee, dat valt goed mee.
En kijk nog eens Ma!
Ja, jongen, ik heb het net al gezien.
Ja maar, dit is iets anders Ma!
Met andere woorden, vrolijke drukte alom. Blij dat hij zijn energie in zijn nieuwe hobby steekt en niet in rondhangen. Je weet wel, de nieuwe hobby van de jeugd.
Wat ga je doen in t stadspark?
Ma, gewoon rondhangen! met draaiende ogen uiteraard.
Zelfs mijn dochter is de laatste dagen vrolijk, misschien omdat mijn zoon zijn energie niet meer op haar richt?
Al bij al is die ijshockey-fever een goede zaak. Voorlopig toch! Aanstaande zondag zijn eerste wedstrijd en ik ga natuurlijk kijken. Hij is dan bij papa (en die steekt daar zijn geld niet in en die rijdt niet heel t land af om meneerke naar den ijshockey te brengen) maar ik offer me graag op!
Nu werken, veel blijven liggen vorige week. Zelfs schrijven lukte me niet
Ik leef nog hoor, maar ik ben druk bezig met schrijven. Bovendien heb ik een full time job én twee pubers en een man in huis en dat is dus niet altijd gemakkelijk om een pc te pakken te krijgen die vrij is.
Momenteel voel ik me belabberd en zit ik thuis met ne "goeie" sinusitis, dus minstens 2 dagen niet teveel binnen en buiten lopen, pillen van allerlei smaken en kleuren en vooral nie teveel op scherm zitten staren !!
Ik lees nog wel vaak de blogs (vanop mijn werk meestal) maar aangezien we tegen de kerstperiode gaan is het daar ook zo druk dat ik geen tijd heb om altijd te antwoorden...
Ik : "Nee, het is 'Eriks boek' en het is 'Anna's foto'. Die apostrof is alleen maar als de naam eindigt op een lange klinker." Hij : "Waar slaat dat nu weer op." Ik : "Ik weet het, ik vond het vroger ook logischer, maar 't is nu eenmaal zo." Hij : "Ik doe dat niet. Die stomme nieuwe spelling slaat nergens op." Ik : "Dan is het fout." Hij : "Dat kan me niet schelen, ik vind dat die 's' altijd met een apostrof moet zijn."
.... dit escaleert tot een bijna-ruzie.
Ik : "Jij kan ook niet verdragen dat ik een vork een 'veurek' noem, want dat is geen 'beschaafd' dialect." Hij : "Dat is iets anders. Het is een 'frinket' of een 'vork'. Een 'veurek' bestaat niet." Ik : "In Brugge zeggen ze wellicht nog iets anders tegen een vork. Wat maakt dat nu uit? Het gebruik van die apostrof is nu eenmaal nieuwe spelling."
... dit gaat zo een kwartiertje door. Na een kleine stilte:
Ik : "Wij zijn toch wel een vreemd koppel eigenlijk. De meeste mensen discussiëren over het tv-kanaal, over een foute pas op de voetbal of weet ik veel wat. Wij discussiëren over de Nederlandse spelling..." Hij kijkt me aan. "Daarom ben ik nu net met u getrouwd."
't Schiet aardig op, mijn nieuwe boek... Maar ik moet mijn zaterdag helaas een beetje opofferen. Dochter heeft nieuwe truien nodig (en zonder mama heeft ze een hoop dingen bij die ze NIET nodig heeft!) en Zoonlief heeft een nieuwe winterjas nodig. Bovendien moet ik dat in twee stappen doen. De ene in de voormiddag en de andere in de namiddag. (kwestie van puberruzies en moedersstress te vermijden...)
Dus nu: op weg naar de bus. Joepie... Shoppen (ik voel me momenteel een beetje haatsmurf. "Ik haat shoppen.")
Maar bon! Ne mens moet er iets voor over hebben, en wie weet kom ik wel wat mensen tegen die een inspiratie zijn voor personages in mijn boek... hahahahaha....
Als je me wat weinig ziet... Als je merkt dat ik niet veel meer reageer... Als je merkt dat er niet elke dag iets nieuws op mijn blog staat...
Hou dan in gedachten dat je misschien ooit de kans zal krijgen om te kopen waar ik momenteel aan bezig ben.
Inderdaad. Nieuw boek. Titel? Onbekend. Plot? Geen flauw idee. Maar de eerste 10 hoofdstukjes zijn geschreven en mijn kleine "leesteam" is razend enthousiast. Ik krijg momenteel nog een hoop kritiek en feedback, maar dat is goed. Héél goed... hèhèhè... Ik schrijf toch lekker niet wat zij dénken dat ik ga schrijven...
Weet je waar ik een échte bloedhekel aan heb? (en speciaal voor alle mensen die ik ken: gelieve hier vanaf nu ook rekening mee te houden.)
Aan dit :
Het leven is als een parel, uniek en vol pracht!
Geniet van de parel die je krijgt bij je geboorte...
Stuur dit door naar 2569 vrienden en binnen de 359 dagen krijg je een email waar je op moet antwoorden en dan ben je na 259 dagen gelukkig zoals nooit tevoren en rijk ook. Stuur dit ook terug naar mij, dan weet ikdat ik je vriend ben!
.....NOT!
Dus hou allemaal uw rommel bij en val mij niet lastig met ZEVER.
Mutske, zei mijn man gisteren, ik hoop dat je vanavond een beetje goed nieuws krijgt bij de dokter.
Goed nieuws? antwoordde ik, Bij de orthopedist? Yeah right. Er zijn drie opties: Ten eerste: mee leren leven, ik kan er niets aan verhelpen. Ten tweede: tijd om te opereren. Ten derde: tijdelijk oplappen met wat spuiten. Géén van de drie is een interessante optie. Al moet ik bekennen dat ik hoop op optie twee, dan ben ik nadien misschien verlost van de pijn.
Hij keek me triest en bezorgd aan en wist dat ik hoe dan ook gedeprimeerd thuis zou komen van de dokter.
Het ergste is dan nog dat het de slechtste optie van de drie is geworden.
Ik kan daar niets aan verhelpen, zei de dokter, het spijt me. Je kan die quadriceps proberen te verstevigen, je kan je brace terug beginnen dragen, maar verder is er niets aan te doen. Joepie. Nog meer pillen tegen de pijn, maar daar moest ik ook mee oppassen je gaat je maag naar de knoppen helpen als je teveel Mobic neemt.
Het spijt me Doc, het is OF mijn maag die pijn doet dan, OF mijn knie. Ik zal dus van dag tot dag moeten afwegen wat het minste pijn doet. Vandaag is dat weer absoluut mijn maag, dus kies ik voor pijnstillers en paardenmiddeltjes.
Maar ach, morgen met nieuwe moed terug wat meer gaan sporten zeker. Opstaan en doorgaan, as usual
Gisterenavond De Hel Van Tanger gezien. Moet bekennen dat ik er nog niet helemaal goed van ben. Wat een indrukwekkende film. Ik krijg bepaalde beelden niet uit mijn hoofd, ze flitsen al sinds gisterenavond door mijn gedachten. Chapeau voor Filip Peeters, mijn waardering voor hem is sinds gisteren nog maar eens gestegen. Trouwens, heel de cast verdient een compliment!
t Feit dat het waar gebeurd is, maakt een film sowieso al wel speciaal, maar toen ze me de eerste keer zeiden dat ik De Hel niet mocht missen, dacht ik dat ze overdreven. Niet dus.
Voor diegenen die hem nog niet hebben gezien: DOEN dus
Dag medebloggertjes van me... Druk weekend achter de rug en écht geen seconde tijd gehad om eventjes te bloggen.
Nu dus wel... En waarover? Over mijn schoonmoeder. Ik heb haar nooit gekend want vandaag is het tien jaar geleden dat ze is gestorven. Mijn man was toen 18, mijn schoonzus 15. Ze was ziek, mentaal gewoon op en ze heeft gekozen om niet verder te leven. Het hele verhaal is hier niet van belang. Wat wel van belang is, is dat ik haar graag had willen kennen.
Vandaag, 19 november 2006: Celine Van Echelpoel, ik had je graag gekend. Rust zacht... Ik doe mijn best om voor je zoon te zorgen en ik doe ook mijn best om er te zijn voor mijn allerliefste schoonzusje. Ik zie jullie graag.
Zat net een beetje te neuzen in oude fotos en vond er eentje van mezelf toen ik een jaar of 20 was. Ik ben er nog niet goed van eerlijk gezegd. En toch, als ik mocht kiezen tussen die leeftijd met die looks en mijn huidige leeftijd en mijn huidige uiterlijk, dan zou ik toch resoluut kiezen voor mijn huidige leeftijd. Dat vergane uiterlijk neem ik er vrolijk bij.
Waarom? Heel eenvoudig. Ik ben nu veel contenter over mezelf dan toen. Ik was onzeker, had bijna geen zelfvertrouwen en verschuilde me achter mijn imago van brave-huisvrouw-in-spé. Nu sta ik veel steviger in mijn schoenen en ben ik zelfzeker genoeg om zelfs met mijn extra kilos en extra rimpels, met opgeheven hoofd door het leven te gaan.
Is jeugdigheid vergankelijk? Ja, waarschijnlijk wel. Maar als je weet hoe je er mee moet omgaan... dan ligt er een hele wereld voor je open.
Gisterenavond in de wachtzaal van de orthopedie inspiratie opgedaan voor nieuw boek. Uiteraard is het nog maar een concept en heb ik nog maar drie kleine deeltjes uitgeschreven. Toch heb ik het gevoel dat ik opnieuw vertrokken ben. Heb geen idee waar het zal eindigen, maar dat wist ik bij De Schommelstoel ook niet. Als ik een deeltje fatsoenlijk heb uitgewerkt zal ik het op blog zetten. Op basis van de feedback die ik dan hier krijg kan ik verder schrijven. Werkt het beste voor me. Zo had ik ten tijde van De Schommelstoel drie vriendinnen die hunkerend uitkeken naar een vervolg. Onderling wisselden ze dan gedachten uit en op basis daarvan kon ik het plot al dan niet een andere wending geven
Eerlijk gezegd kon ik maar moeilijk loskomen van De Schommelstoel. Ik bleef in hetzelfde concept zitten, ontvoering en al die andere dingen die ik niet mag verklappen in de hoop ooit een uitgever te vinden .
Wat ben ik toch een goedgelovig persoontje Ik las net even op de website van Gazet Van Antwerpen wat nieuwtjes:
Man masturbeert in metro Ik dacht eigenlijk nog steeds dat exhibitionisten alleen maar bestonden in de verhalen van moeders die hun dochters willen thuis hebben voor het donker wordt.
Steeds meer koppels zetten sextapes op internet Ik begrijp zelfs nog niet waarom mensen deelnemen aan programmas als baby-boom! Laat staan dat ik dit zou begrijpen.
Man voerde vrouw wellicht aan varkens Ik dacht eerst dat de man de vrouw naar de varkens voerde.
Nuchter in een uur Zat in een uur dat lukt wel!
Paris Hilton uit eigen hotel gezet Ok, DIT kan ik dus wel geloven.
Auteurs vinden geen uitgevers hihihi grapje natuurlijk, al is het wél de waarheid.
"Mama, als jij zo'n mini-pizza voor me maakt, dan krijg je een dikke knuffel en een zoen," zei mijn zoon net tegen me. Ik strek mijn armen uit om aan te geven dat ik bereid ben om het te maken. Hij slaat zijn armpjes rond mijn lichaam en ik voel de traantjes in mijn ogen prikken. Die kleine baby-armpjes van weleer, zijn grote armen geworden, armen die me een stevige knuffel kunnen geven. Mijn kleine jongen is groot geworden...
Wakker worden door het gehoest van je tienerzoon die op school een straf moet volbrengen. Met andere woorden: Is hij écht ziek of wil hij gewoon niet naar school?
Merken dat je collegas de verwarming op vrijdag hebben afgezet. Met als gevolg dat ik nu hier zit met een t-shirt, een fleece, een dikke trui en mijn jas. De verwarming staat nu vollen bak op en als mijn collegas zo meteen binnen komen, en ik zeg er iets van, dan krijg ik volgende reactie: t is hier toch niet koud. En t is buiten toch ook niet zo koud.
Beseffen dat je nog naar de school van je tienerzoon moet bellen om van uw oren te maken. Ze hebben hem vrijdag in de klas zijn gsm afgepakt en hij krijgt die vandaag terug. Heel het weekend is die gsm dus op school gebleven. Ongehoord! Privé spullen dienen te worden terug bezorgd aan het einde van élke schooldag.
Cool it Kalm blijven. Adem in, adem uit. Ok, veel beter.
Wel superweekend gehad! En dat maakt veel goed. Gelukkig maar...
en zit ik thuis met ne "goeie" sinusitis, dus minstens 2 dagen niet teveel binnen en buiten lopen, pillen van allerlei smaken en kleuren en vooral nie teveel op scherm zitten staren !! 
Waar moet dat heen...
