Vandaag terug vroeg vertrokken, maar nu met minder mooi weer. Het is aan het motregenen en de uitbater van het hotelletje zegt mij dat het vandaag kan onweren. Ik hoop dat die voorspellingen toch niet uitkomen. Ik heb al onmiddellijk een paar redelijke klimmetjes. Het is terug lastig, zo vroeg op de morgen, maar ik overleef het blijkbaar keer op keer. Sinds ik aan mijn tocht begon zijn mijn kuiten al 2 cm dikker geworden. Ik vraag me af, wat dit zal geven, eens ik Compostela bereikt heb. Ik kom Tours binnengefietst via een mooie hangbrug ( stad gelegen aan de Loire met 137000 inwoners ). Honoré De Balzac werd hier geboren. Hij kan beschouwd worden, als een van de belangrijkste Franse schrijvers van de 19de eeuw.Vanuit Tours begint een belangrijke westelijke hoofdroute naar de Pyreneeën, de oorspronkelijke Via Turonensis voor Santiagogangers. Bij het binnenkomen van de stad zie ik op een terrasje 2 pelgrims ( te herkennen aan hun fiets met St-Jacobsschelp ) en blijf staan om hen te begroeten. Het blijken 2 Nederlanders te zijn, die momenteel aan het wachten zijn op een telefoontje van een derde. Die heeft een onfortuinlijke val gedaan in zijn tent en zit nu momenteel in de kliniek te wachten op een diagnose van de dokters. Het blijkt een dubbele polsbreuk te zijn en dus is het Compostelaverhaal voor hem ten einde. Dit scenario is zo afgesproken tussen hen, de ene keert naar huis terug en de anderen rijden gewoon verder. Ik verlaat hen en bezoek de kathedraal van St-Gratien die beroemd is om zijn glasramen. Deze kunnen zich moeiteloos meten met deze van Chartres.Ik vind het terug de moeite om het te bezichtigen. Ik denk dat ik wel ver heilig zal zijn, wanneer ik aankom op mijn bestemming. Al die kerken en kathedralen bezoeken moet toch onbewust een heiligende invloed op mij hebben.
Daar in de kathedraal heb ik wel mijn eerste negatieve ervaring . Ik kom daar rond het middaguur aan en het is de gewoonte dat je zeker in een kathedraal vraagt naar een stempel, omdat in het religieuze circuit deze toch wel speciaal zijn. Vlak voor mij staan die 2 Nederlanders en ze vragen hun stempel. Ik sta er vlak achter, maar mij wil ze niet meer helpen. Ik mag 2 uur later terugkomen nadat ze haar boterhammekens opgegeten heeft en haar siëstaatje gedaan. Ik gloei van colère, maar ze is zo vlug weg, dat ik geen tijd heb om te reageren. Ik bezoek maar uit pure miserie een restaurant en nuttig mijn middagmaal. Meestal eet ik gekookt s avonds, maar omdat ik nu zoveel tijd heb draai ik de rollen om. 2 uur later ga ik terug en mevrouw is aanwezig, blijkbaar goed uitgerust en voldaan. Nadat ze mij, mijn stempel gegeven heeft , geef ik haar haar zaligheid . Ze is wel rad van tong en nadat ik mijn gal spuw en zeg dat dit mijn eerste negatieve ervaring is antwoordt ze mij dat het niet mijn laatste zal zijn. Dit voorval zindert nog een beetje na in mij, maar je kan er niet blijven aan denken. De positieve ervaringen wegen ruimschoots op tegen de negatieve. Wanneer ik nog eventjes aan het rondwandelen ben, komt er plots een vrouw naar mij gelopen en vraagt waar de rit naartoe gaat. Ik vertel haar het verhaal en ze begint te vertellen over haar eigen pelgrimstocht . Ze is zo blij dat ze met een zielsverwant kan praten en stelt mij zelfs een slaapplaats voor in haar woning. Ik heb echter nog niet genoeg kilometers gereden en ga er dan ook niet op in. Ik vind het wel heel vriendelijk van haar dat ze mij dit voorstelt. Dit voorval maakt het andere terug wel een beetje goed.
Nadien rijd ik verder en heb een beetje problemen om Tours te verlaten. Ik neem dan maar mijn GPS en fiets verder langs de D910.
Onderweg kom ik nog een koppel tegen die de tocht in 3 keer wil afleggen, omdat ze anders te lang zouden gescheiden zijn van hun kleinkinderen.
Ik had voor vandaag een slaapplaats gereserveerd en heb ze nadien afgezegd omdat ik het gevoel heb dat ik dan nog te ver moet rijden. Ik zal wel iets dichterbij vinden, denk ik. Maar mijn verwachting komt niet uit. In de buurt blijkt er nergens een slaapplaats te zijn. Ik vraag het aan verschillende personen maar niemand kent iets in de buurt. Er is wel iemand die inspanning doet voor mij en hij belt naar kennissen. Hij blijkt iemand te zijn die erg gekend is in het theater en film. Vroeger heeft hij ook in een apotheek gewerkt ( Labrousse Bernard ). Uiteindelijk stelt hij mij het adres voor, dat ik eerst afgezegd had. Hij belt ernaar en gelukkig is er nog plaats. Om 20 u arriveer ik dan eindelijk op de hoeve te RILLY SUR VIENNE (450 inwoners ) en heb 90 km gefietst. Ik wordt er verwelkomd door 2 grote vriendelijk kijkende honden. De eigenaar toont mij mijn slaapplaats, maar vraagt mij niet of ik honger heb. Gelukkig heb ik deze middag gekookt gegeten.
Vandaag ziet het er een stralende dag uit en volgens mijn boekje zou het een minder zware tocht moeten zijn. Nu ben ik voor het eerst volledig op mijzelf aangewezen. Het gaat goed en ik kom aan te Maintenon om een stempel te halen op het gemeentehuis.Ik wil verder rijden en wie zie ik daar op de brug, Michel en Claudette. Het is voor ieder van ons een grote verrassing, dat we elkaar na zo een korte tijd al terug zien.We besluiten om samen tot Chartres verder te fietsen. Daar bezoeken we de hooggotische kathedraal die tot een van de beroemste van Frankrijk behoort. Het staat op een heuvel en het is dus terug wat klimwerk om er te geraken. De kathedraal dankt haar faam vooral aan de gebrandschilderde ramen. Op de vloer bevindt zich een labyrint en de kerk is naar buiten versierd met heel veel beelden. Wanneer ik de kathedraal verlaat staat er iemand, die uit zichzelf begint met een ganse uitleg te geven over die beelden. Hij wijst mij ook op het feit dat er op de grond voor de kathedraal een plaat gemetseld is met de symbolen van de pelgrimsweg en daarbij nog 1625 km te gaan . Ik weet dus dat ik nog niet over de helft zit en nog een heel eind zal moeten fietsen.Na zijn betoog vraagt de man wel een kleine vergoeding en dat heb ik hem heel graag gegeven.Nu vervolg ik de weg alleen en het verwondert mij dat ik geen pelgrims meer tegenkom vandaag. Hoe verder je gaat, hoe meer soortgenoten je eigenlijk moet tegenkomen.
Ik sta blijkbaar onderweg wel in de belangstelling van een groepje wielertoeristen. Ze zien waar ik naartoe ga en rijden een eindje dezelfde richting uit. Dit is wel leuk om zo geëscorteerd te worden. Een tijdje later stop ik even om de route te bestuderen en er komt een vrouw naast mij staan, ook met een fiets. Ik was blijkbaar een eindje verkeerd gereden en ze heeft me spontaan voorgereden naar de juiste plaats. Vandaag heb ik me eens gewaagd om geen slaapplaats op voorhand te reserveren. Ik zou wel zien tot waar ik kon fietsen en ter plaatse dan naar iets zoeken. Uiteindelijk kom ik terecht in Châteaudun en slaap er in een in een gîte. Daar betaal ik maar 12,50 euro. Vandaag heb ik 85 km gefietst. De voornaamste bezienswaardigheid op die plaats is het kasteel van Chateâudun en de gemeente telt ongeveer 14500 inwoners.
7 mei : gefietst tot Chateau- Renault (87 km)
Vandaag ben ik vertrokken om 8u15 geflankeerd door een stralende zon. De zon doet wel deugd, maar het is iets moeilijker om te fietsen. Onderweg is er iemand die mij vraagt om mijn drinkbus te vullen met water. Dit doet terug deugd, die spontane aandacht en bezorgdheid.
Onderweg stop ik eventjes in Vendôme (Franse stad aan de Loir, ligt ten Z.W. van Parijs en telt ongeveer 18000 inwoners) waar ik de abdijkerk van St.Trinité bezoek.
De kerk is een harmonische combinatie van romaanse en gothische architectuur en tevens de moeite waard om te bezoeken. Door de oude toren, wordt gratie en kracht tentoongespreid en maakt alzo een grote indruk. De glasramen hebben ook een magnetiserend effect op mij door de wisselwerking tussen licht en kleur.
Vandaag ben ik voor de eerste keer naar een Frans toilet geweest ( je weet wel, daar waar je zo moet mikken ). Geef mij toch maar een gewoon hoor! Ik heb voor vandaag terug niets op voorhand gereserveerd en wanneer het begint te regenen stop ik in het centrum van CHATEAU-RENAULT. Ik heb niet veel zin om al te lang te zoeken naar een slaapplaats. Op het centrumplein is een klein hotelletje, waar ik die avond zal overnachten. De gemeente telt ongeveer 5600 inwoners en maakt deel uit van het arrondissement Tours.
Vandaag heb ik 85 km gefietst en vooraleer ik ga slapen eet ik nog iets is het restaurant vlak naast het hotel. Nadien vul ik mijn blog aan en nadat ik een verkwikkend bad genomen heb leg ik mij ten ruste. Het is zo dat ik me nooit moet laten wiegen om in slaap te vallen, want enkele ogenblikken nadat ik in bed lig ben ik al in dromenland.
eindelijk heb ik een computer gevonden waar ik deze avond op mijn gemak het verslag kan brengen van de voorbije dagen 2mei (dag 2 ) tot Bony en 86 km gefietst Vandaag ben ik om 8u30 vertrokken vanuit Rumegies richting Bony en heb 86 km gefietst , Ik ben in het gezelschap van een koppel die daar ook geslapen heeft. We zullen een paar dagen met elkaar optrekken omdat we dezelfde weg volgen . Het weer is wat bewolkt maar er valt toch geen regen.Af en toe zit er een redelijke klim tussen, De eerste keer dat ik die klim moest doen was ik buiten adem en kon niet goed mijn ademhaling regelen.Ik moest heel bewust nadenken om mijn ademhaling te vertragen . Af en toe zijn we een beetje verkeerd gereden , maar het is belangrijk als je twijfelt van onmiddellijk iemand aan te spreken en de juiste weg te vragen . Deze avond logeren we in "la ferme auberge du vieux puits " 5 bis rue de l'abbay 02420 BONY ; Het eten was er zeer goed . De fietsen konden in de schuur .
3 mei (dag 3) tot Compiegne en 100 km gefietst Deze morgen vertrokken om 8 uur . Onmiddellijk al een serieuze klim . Dat was wel lastig omdat we nog niet ingereden waren . Naarmate we verder reden werd het vlakker. Gisteren zijn we 2 pelgrims met de fiets, tegengekomen uit Limburg , maar vandaag zagen we onze eerste die te voet vanuit Hoorn ( in Friesland ) naar Compostela ging . Ik vond het een aandoenlijk moment. Hij vertelde dat hij elke dag 40 km stapt en hoopt van binnen 70 dagen toe te komen . Deze avond zijn we lekker gaan eten in het Centrum van Compiegne en hebben een slaapplaats gevonden in " hotel du Puy du Roy ; We konden de fietsen vlak voor onze slaapplaats parkeren .
4 mei ( dag 4) tot Us en 100 km gefietst Vandaag was het tamelijk lastig . Er was een klim bij van 7 % en één van 10 % ; Na het stijgen kwam nadien wel het dalen . Vooraleer ik op reis vertrok had ik wel wat schrik van die grote afdalingen , maar eigenlijk is het super leuk .Op bepaalde momenten haalde ik 50 km per uur . Ik knijp wel mijn benen tegen het frame zodat ik beter in evenwicht ben. Onderweg terug verschillende pelgrims per fiets tegengekomen . Het waren vooral Nederlanders en Belgen .Er was zelfs iemand die mij aansprak en vroeg of ik Gerda was .Hij had namelijk mijn blog gelezen en was ook op 1 mei vertrokken voor de grote tocht Vanavond slapen we in hotel des voyageurs . De adressen van de hotels komen allemaal uit het Clemens boekje ( achteraan )behalve deze van de eerste avond in Rumegies die een grote aanrader is . Het is "entre cour et jardin " 177 rue Eugene Millecamps 59226 Rumegies tel 0327252269 of gsm 0634821910
5mei (dag 5 ) tot Faverolles en 75 km gefietst Vandaag wat minder kilometers gedaan omdat het parcour moeilijker was dan de vorige dagen. In het boekje van Clemens staan telkens de hoogteverschillen aangeduid en het leek erg heuvelachtig .Er waren lastige periodes bij en op het eerste gezicht leken die hellingen niet altijd zo erg , maar ze bleven maar stijgen ; Wanneer we boven waren was het dan ook een ganse verademing en nadien kwam het leukste, de afdaling . Vandaag is het de laatse dag geweest dat ik met het koppel samen gefietst heb . Ik ben heel blij dat ik het gedaan heb. Het waren lieve en bezorgde mensen waar ik toch wat van opgestoken heb qua fietservaring . Ik heb tijdens mijn voorbereiding altijd alleen gefietst zodat ik niet altijd wist of ik het goed deed ( vooral met het gebruik van de versnellingen ) . Deze avond hebben we allebei ergens anders een slaapplaats geboekt . Ik heb wat van de route moeten afwijken om nog iets te vinden , maar ik ben toch goed terechtgekomen . Het adres is 39 route de Rembouillet Faverolles . Ik ben de eerste pelgrim die ze een slaapplaats geven en ben dan ook goed in de watten gelegd . Die mensen zouden in de toekomst wel meer van die pelgrims willen ontvangen . Daarom zet ik hun adres op mijn blog . Het zijn heel lieve mensen en ik was toch wat ontroerd door hun bezorgdheid (tel 0237519823 ) Morgen ga ik alleen verder en weet nog niet of ik op voorhand ga reserveren of afwachten tot hoever ik kan fietsen ;
Wanneer ik die 5 dagen , die ik al onderweg ben ,overloop moet ik zeggen dat het al heel goed meegevallen is . Qua kilometers gaat het goed vooruit . Het weer is ook goed ; het is wel niet elke dag zon , maar ik ben al blij wanneer het niet regent en er niet teveel wind is . Sinds ik vertrokken ben ,heb ik niet meer gevallen . Ik heb ook geen zadelpijn . Daarvoor heb ik een goede tip gekregen van een andere pelgrim ( leg een inlegkruisje in je fietsbroek en die slorpt al het zweet op , zodat je geen irritatie krijgt ; Dit schijnt gebruikelijk te zijn bij wielrenners : De mensen onderweg vallen ook goed mee . Iedereen is heel behulpzaam , wanneer je de weg vraagt . Het enige minpuntje is , dat ik mijn kilometerteller verloren ( of gestolen ben ) . Maar dat is minder erg dan een gebroken been.
2 de dag tot in Bony gefietst en 86 km gedaan 3 de dag tot in Compiegne en 100 km gedaan 4de dag tot in Us en ook 100 km gedaan Het is moeilijk om ergens een computer vast te krijgen en nu sta ik op het punt om weer te vertrekken . Op het moment dat ik ergens rustig op internet kan zal ik volledig verslag uitbrengen
Gisterenavond heb ik mijn fietstassen klaargemaakt, zodat ik deze morgen niet veel meer moet doen. Ik heb deze nacht goed geslapen en had helemaal geen stress. Om 7u15 vertrek ik vanuit Lovendegem naar Gent ( St-Jacobskerk ) . Ik fiets op mijn gemak en kom rond 8 u aan op het pleintje voor de kerk. Daar wordt ik opgewacht door een paar familieleden en kennissen. Ook een paar mensen, die ik via mijn blog leerde kennen en een collega "fotograaf" die de eerste foto's voor mij vastgelegd heeft zijn van de partij. Er zijn 2 stoere mannen, die besluiten om mij uitgeleide te doen en een deel langs de Schelde samen met mij te fietsen. Rond 8u 45 vertrekken we dan samen en het is stralend weer en zalig om te fietsen.Alles lijkt van een leien dakje te lopen, tot ik een draai moet nemen om op het pad langs de Schelde te belanden.Er liggen veel kiezelsteentjes en door het draaien blijft mijn wiel ergens steken. Ook het feit dat mijn fietszakken niet goed vastzitten, geeft aanleiding om te beginnen slingeren en daarbij val ik pardoes op de grond. Ik sta vlug recht door het verschieten, maar heb mij toch wel pijn gedaan aan mijn vinger, die nu wat gezwollen staat en ik heb ook wat schaafwonden en blauwe plekken. Nadat ik mijn fietszakken stevig vastgemaakt heb en wat bekomen ben, fietsen we lustig verder. Jacques, die een eind meegefietst is zegt dat hij op zijn tocht 3 keer gevallen is, ik heb dus nog 2 keer tegoed. Het fietsen langs de Schelde is zalig. Geen auto's , alleen wielertoeristen rijden daarlangs en dit geeft een enorm rustgevend gevoel. Rond 13u45 ben ik in Doornik aangekomen , waar ik mij lekker op een terrasje , in het zonnetje gezet heb. Daar kwamen mensen naar mij toe , die mij vroegen of ik naar Compostela ging . Na wat heen en weergepraat heb ik die mensen uitgenodigd aan mijn tafel plaats te nemen . Daar hebben we gezellig wat gepraat ; Ik heb ze mijn blogadres gegeven en ze waren enthousiast om me op mijn tocht te kunnen volgen. Nadien heb ik mijn tocht verder gezet naar Rumegies. Daar aangekomen realiseerde ik mij ,dat ik het adres waar ik ging logeren vergeten was thuis. Omdat ik bij mijn testrit daar gepasseerd was ,heb ik mij na enige oriëntatie kunnen herinneren waar het was. Nu zit ik klaar om te gaan eten , samen met een koppel die ik leren kennen heb via het Compostelagenootschap . We zullen waarschijnlijk 2 dagen met elkaar optrekken en nadien zet ik de rit alleen verder .
Vandaag heb ik de laatste hand gelegd om mijn fietszakken te vullen . Het was geen gemakkelijke karwei . Dat gewicht aan banden leggen was moeilijk . De eerste keer had ik de fietszakken gevuld en " te zwaar bevonden " . Dan alles terug uitladen en nadenken wat je wel kan missen . Uiteindelijk kwam ik zo aan een 18 kilo , mondvooraad en drank + het gewicht van de fietszakken inbegrepen . Nadien heb ik een testrit gedaan van 3uur met al mijn bagage . Het schijnt wel te lukken . Ik ga straks toch nog eens kijken of ik er niets meer kan uitlaten , want je moet dat 5 weken met je meesleuren . Ik ga ook alles wat in mijn fietszakken zit inventariseren op een kaartje, kwestie van alles vlug terug te kunnen vinden . Morgenvroeg is het aftellen gedaan , want dan vertrek ik echt . Als echte Gentenaar ga ik het aftellen op mijn blog nu vervangen door een specifiek echt Gents gezegde , namelijk " nie pleuje " . Voor de niet-Gentenaars vertaald in " ik zal niet opgeven ". Ik ben toch bijna een jaar bezig geweest met de voorbereiding en op mijn fietscomputer staat de teller op 2400 km ( vanaf Januari 2009 ) Met mijn oude fiets heb ik sinds september vorig jaar 1000 km gefietst . Ik heb dus zeker de afstand Lovendegem - Compostela al eens gefietst . Voor morgen schijnt het goed weer te zijn , dus ik ben blij dat ik niet in de regen moet starten . Ik dank de mensen die tot hiertoe een woordje op mijn blog gezet hebben . Ik heb dan ook geprobeerd om iedereen te antwoorden. Ik hoop dat iedereen begrijpt dat het gedurende de reis moeilijk zal zijn om te antwoorden. Dus ik zal enkel proberen om elke dag iets op mijn blog te vermelden . Indien je niets moest horen van mij , geen paniek , want er is misschien niet overal internet. Ik zal echt proberen om er een onvergetelijke ervaring van te maken . Daaaaag;;;; en tot binnenkort
Wanneer ik vandaag mijn blog bekijk , zie ik dat ik nog 5 dagen verwijderd ben van de eigenlijke start. Vrijdag heb ik reeds afscheid genomen van de collega's op het werk . Ze overhandigden mij een omslag met sponsorgeld . Ik was wel een beetje ontroerd . Wat zijn ze toch lief voor mij. Maandag moet ik nog een dag ergens cursus gaan volgen en vanaf dinsdag ben ik thuis voor 6 weken . Zondag heb ik een afspraak bij de pastoor van de St-Jacobskerk te Gent . Hij zal me wat richtlijnen geven in verband met 1 mei , want dan vertrek ik vanuit die kerk . Ik zal vragen de kerk om 8 uur te openen , zodat ik me nog even kan bezinnen voor de grote tocht. Ik zal om 8 uur toekomen aan de kerk ( als ik me niet overslaap ) en rond 8u30 of iets later echt vertrekken , tenzij er een grote fanfare staat die voor mij nog een deuntje wil spelen ( grapje ) . Het is wel zo , dat er een groep van 3 wielertoeristen is die me uitgeleide wil doen en me een paar kilometer zullen vergezellen . Dinsdag ga ik nog eens naar de fietswinkel voor een laatste controle .Nadien ga ik me volledig toeleggen op het vullen van mijn fietszakken . Ik zal wel een weegschaal bij de hand houden zodat ik het gewicht onder controle heb. Wat ik ook wil zeggen ,is dat de reis eigenlijk niet begint op 1mei , maar het jaar van de voorbereiding heeft me reeds het gevoel gegeven , dat ik onderweg was . Dankzij mijn blog , het volgen van de fietsherstelcursus , de inzegening te Tongerlo en de fietsbeurs te Retie heb ik reeds veel fijne mensen ontmoet , Ik heb ook veel positieve reactie's gekregen van de klanten op het werk. Ik kon niet nalaten om hen te vertellen over mijn geplande reis ( waar het hart van vol is , loopt de mond van over ) Sommige mensen hebben me iets speciaals gevraagd wanneer ik toe kom in Compostela. Ofwel vragen ze mij om hen te gedenken en een kaars voor hen aan te steken , ofwel een scapulier mee te brengen of een speciaal kerststalletje te kopen voor hen .Ook de mensen die ik ken en die me niets gevraagd hebben, maar van wie ik weet dat ze het moeilijk hebben wil ik gedenken . Het is zo dat ik niet fiets voor een goed doel ( ik had te weinig tijd om me daarop te concentreren ) maar naast mijn persoonlijke bezinning , wil ik toch niet nalaten ook aan anderen te denken. Ik heb alles in mijn dagboek vermeld, zodat ik niemand vergeet .
Vanavond ben ik rond 17u30 terug thuisgekomen. Het was een zalige dag . Ik heb bijna gans de rit langs de Schelde kunnen rijden, vanuit Doornik tot bijna in Gent. Het zonnetje was vandaag goed van de partij, zo zou het elke dag mogen zijn . Ik heb zo'n 114 km gefietst . Als ik alles overschouw denk ik wel dat ik het zal aankunnen. De ene dag zal het al wat beter gaan dan de andere . Gemiddeld zit ik zo aan een 96 KM per dag . Ik weet ook wel , hoe bergachtiger het zal zijn , hoe moeilijker . Het eerste gedeelte wil ik meer fietsen , maar naarmate ik verder kom, wil ik ook meer zaken bezichtigen . Spijtig genoeg ,ben ik beperkt in tijd , maar ik zal toch zoveel mogelijk proberen om te genieten .
Gisteren was het een moeilijke dag, met veel regen en wind.Ik heb zo'n 90 km gefietst tot in Bony . Niet alles liep van een "leien dakje ". Ik ben een paar keer verkeerd gereden , vooral in Cambrai was het moeilijk . Wanneer ik s'avonds nog eens terugkeek naar mijn boekje van " CLEMENS " zag ik dat er een plannetje van Cambrai zelf, ook instond. Dit zal ik dus nooit meer vergeten . Er viel ook veel regen uit de hemelpoorten, maar het ergste was die wind, vooral als het bergop was . Ik heb hard op mijn pedalen moeten duwen en op sommige ogenblikken kon ik maar een 6 km per uur fietsen. Als de weergoden mij lieten kiezen, had ik toch graag " de wind vanachter " zodat ik minder hard moet steken . Qua conditie vind ik dat het goed gaat . Ik voel ook geen pijn in mijn kuiten. Met " mijn achterwerk " gaat het ook goed , maar " het voorwerk " dat is iets anders . Ik zal de voorkant van het zadel wat lager moeten zetten, zodat er minder wrijving ontstaat . Vandaag ben ik op de terugweg en heb gereserveerd in Landas ( waar ik de eerste keer ook geslapen heb, want het was er goed ) Ik moet zeggen dat ik vandaag merk dat ik al veel beter de plannetjes kan lezen . Wanneer ik echter op een plaats kom, waar het niet zo duidelijk is of ik nu rechts of links moet inslaan , vraag ik het onmiddellijk. Als ik op straat niemand tegen kom, aarzel ik niet om ergens aan een deur te bellen . De mensen zijn allemaal heel vriendelijk om mij te helpen . Ik heb nu al een goed idee wat er mij te wachten staat .
Bonjour de la FRANCE, Ik heb een week verlof en heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om een testrit te doen.Ik ben om 8u30 vertrokken van Lovendegem met de fiets en zit nu in Landas , dit is zo'n 25 km over de grens. Ik heb er 109 km opzitten .Ik heb geluk gehad met het weer . Deze morgen was het aan het regenen en nu schijnt het zonnetje.Ik zal proberen om elke dag iets te schrijven, kwestie van mij voorbereiden op de eigenlijke tocht. Ik wil uitzoeken of er nog zaken zijn die ik anders moet aanpakken. Wat ik wel kan zeggen is ,dat mijn GPS me soms wat in de steek laat. Hij heeft mij rondjes doen rijden rond de weiden. Het was wel rustgevend maar ik geraakte niet vooruit. Dan heb ik maar mijn stoute schoenen aangetrokken en het hier en daar gevraagd. Ik moet zeggen dat ik overal veel hulp heb ontvangen. Dat belooft voor de eigenlijke tocht. Morgen ga ik nog een dag verder en slaap in Bony ( heb reeds gereserveerd ) . Nadien keer ik huiswaarts en zal 4 dagen gefietst hebben . Tot morgen waarschijnlijk.
Dit weekend ben ik naar de fietsbeurs geweest te Retie. Men kreeg er informatie over georganiseerde fietsreizen en verkoop van trekkersfietsen.Ook verschillende standen van fietsersbonden waren aanwezig. Ik ben gaan luisteren naar één van de vele lezingen die werden gehouden nl deze van de ondertussen welbekende "CLEMENS SWEERMAN ". Dit is de persoon die al meerdere boekjes over fietsroutes gepubliceerd heeft , waaronder "langs pelgrimswegen naar Santiago de Compostela ". Wie een workshop GPS , of fietsherstellen wilde volgen kwam ook aan zijn trekken. Bij het naar huis gaan was ik tamelijk zwaar beladen door de gratis folders en kaarten die vanuit toeristische diensten werden meegegeven. Het is een aangename dag geworden met als afsluiter het terug ontmoeten van nieuwe mensen waarmee e-mail-adressen werden uitgewisseld.
Een ontstoken teen en mijn fiets in onderhoud hebben de opbouw van mijn fietsconditie wat afgeremd. Alles is ondertussen o.k., dus doen we verder. Vandaag ben ik voor het eerst gaan fietsen met mijn gele ortliebtassen. ( 2 grote achteraan, 2 lowriders vooraan en een stuurtasje ) Ik had veel bekijks en het fietsen op die manier gaf me een goed gevoel en bracht me reeds in de sfeer van het avontuur. Mijn uitrusting is nog niet compleet, want ik heb ook nog een lange fluoriscerende stok met bovenaan een vlagje ( dit zie je ook bij kinder- fietsen ). Dit zal ik pas monteren wanneer ik vertrek,( kwestie van optimaal zichtbaar te zijn ) De reisroute die ik uitgestippeld heb is : Lovendegen -Gent ( ik rijd eerst naar de St - Jacobskerk om mij eventjes terug te trekken in de kerk -indien die open is - en mij te bezinnen over de reis die ik zal aanvangen. Nadien begint de echte tocht . ) Oudenaarde - Ronse Doornik - Cambrai St-Quentin - Noyon Compiegne - Chartres Vendôme - Tours Poitiers - Angoulême St - Emilion - Cadilac Biganon - Labouheyre Dax - Peyrehorade St - Jean Pied de port - Roncevalles Pamplona - Burgos Leon - COMPOSTELA
Op zaterdag 28 februari ben ik naar de abdij van Tongerlo geweest om de " pelgrimszegen " te ontvangen. Dit is een ritueel dat jaarlijks plaatsvindt voor pelgrims die dan vertrekken. Eerst krijgt men een " geloofsbrief" ( officieel document met stempel van het Genootschap ) waarop datum- plaats van vertrek, alsook naam en manier van reizen ( te voet- met de fiets of met de ezel ) staan. Ook het stempelboekje waarmee we op elke stopplaats een stempel kunnen halen kregen we. Nadien volgde een viering in de heel imposante en goed onderhouden kerk van de abdij. Daar weerklonk het gezang van de tenor Jose carreras en dat van Stef Bos. Deze liederen , die op een heel breekbare manier werden gezongen , verwekten vibraties doorheen de ons omringende ruimte en beroerden zo ieders hart. Ook de teksten die door de medepelgrims voorgedragen werden lieten een diepe indruk na. Het ging over onthaasten, vereenvoudiging, verwondering, ontmoeting en verbondenheid. Kortom ging het over loskomen uit het dagelijkse ritme en teruggaan naar de hartslag van het leven, waarin ontmoeting met anderen en verbondenheid een grote waarde hebben. Het hoogtepunt was echter de individuele inzegening, waarbij ik menige traan heb zien wegpinken. Elke pelgrim kreeg de hand op het hoofd gelegd met de woorden " God zegene je en beware je op je tocht".Nadien werd een St Jacobsschelp omgehangen en kregen we ook een bezinningsboekje " De lange weg naar Binnen " overhandigd. Aan de partner of dierbaren, die thuis blijven werd een " takkenbos" overhandigd, als symbool van verbondenheid met de familie. Nadat we de kerk hadden verlaten konden dezen , die ingeschreven hadden samen het middagmaal nuttigen. Na de middag was er een koppel dat kwam spreken over hun fietsreis naar Compostela en naar Rome. Het uitzonderlijke was, dat de reis met gans de familie werd gedaan ( het koppel samen met hun 3 kinderen , waarvan de jongste slechts 12jaar was ). Op het informele gesprek dat nadien plaatsvond, vertelde de man dat hij altijd diegene die het traagste reed , vooraan liet en wanneer er iemand voortdurend aan het staartje bengelde, hij de achterhoede overnam om ,psychologisch gezien, iedereen een goed gevoel te geven. Dat vond ik een goed voorbeeld van een echte familieman ( en dat is waar het om draaide, die verbondenheid )
Zaterdag 14 februari ben ik naar een fietsherstelcursus geweest te Antwerpen. De lessen gaan uit van www.vakantiefietser.be. Door het feit dat ik een echte leek ben, heb ik reeds veel bijgeleerd . Het is zo dat ik volgende maand de les nog eens ga volgen zodat ik de basiszaken goed onder de knie heb. Je kan ook vragen om een halve dag gebruik te maken van het fietsatelier om te werken aan jouw fiets onder leiding van een lesgever . Zo kan je specifieke vragen stellen over je eigen fiets . Ik wil het wel houden bij basiszaken, want indien ik een groter probleem heb zal ik zeker een fietsenmaker raadplegen. Deze week voel ik me wat moe en heb besloten om tijdens het weekend wat uit te rusten. Ik ga een magnesiumkuur volgen om de vermoeidheid wat onder controle te krijgen. Ik denk dat ik ook nog meer moet eten omdat ik door het fitnessen en het fietsen veel energie verbruik. Sinds ik begon te sporten ben ik al 5kilo afgevallen. Zaterdag 28 februari ga ik naar de inzegening te Tongerlo voor mensen die dit jaar vertrekken naar Compostela. Ik kijk er naar uit om terug nieuwe mensen te omtmoeten waarmee info kan uitgewisseld worden. Via klanten van het werk heb ik reeds 2 geluksbrengers gekregen om mee te nemen op mijn tocht . Het zijn 2 kleine houten kruisjes die meegebracht werden van een reis naar Jeruzalem. Ook een collega heeft me 2 kleine gelukspoppetjes gegeven . Dit alles gaat zeker mee wanneer ik vertrek.
Zaterdag ben ik naar een 2de infodag geweest uitgaande van " het Compostelagenootschap ". Er is veel volk op afgekomen. Op de vergadering werd er eerst een algemene info gegeven over de mogelijke routes en de pelgrimage .Nadien werden de bezoekers ingedeeld in 2 groepen. De eerste groep waren mensen die te voet de tocht wilden doen. De tweede groep waren de fietsers waar ik mij dan ook bij aansloot. Het is plezant om te zien hoe mensen van alle leeftijden, zowel jonge als oudere personen,die tocht willen ondernemen ( desondanks het een zware fysieke en psychische opgave is ). Moesten we nu aan iedereen de reden vragen waarom ze het willen doen , dan zou dit ook een zeer gevarieerd antwoord geven. De info bij de fietsers werd gegeven door een panel van drie personen. De eerste twee waren fervente fietsers ( die in drie weken de tocht hebben gedaan ). De derde was een nonnetje die al de pensioenleeftijd bereikt had. Een paar jaar geleden was ze samen met twee medezusters die nog iets ouder waren dan haar , vanuit de thuisbasis naar Compostela gefietst. Ze hadden niet zoveel fysieke voorbereiding gedaan maar hadden blijkbaar een goede engelbewaarder mee op hun tocht. Sommige toehoorders zegden achteraf " als die nonnetjes dat gekund hebben, dan wij zeker ook "( dit kan een goede stimulans zijn ) . Tijdens de infodag heb ik terug iemand leren kennen, met wie ik al onmiddellijk info per mail uitgewisseld heb. Het plezante aan zo iets ondernemen is dat je heel vlug contacten legt omdat je allen hetzelfde doel voor ogen hebt. Ik denk dat dit ook zo zal zijn gedurende de tocht, weliswaar met andere nationaliteiten, maar dit zal zeker een verrijking zijn.
Zaterdag en zondag ben ik telkens 4 uur gaan fietsen. Alhoewel de zon scheen was er een ijzig koude wind die me soms bijna van mijn fiets blies. Het was wel erg lastig, maar " we bijten op onze tanden ". Dit kan een voorproefje zijn van wat er mij te wachten staat tijdens de tocht. Vanavond had ik een afspraak bij een cardiologe om mijn hartfuncties nog eens uitgebreid te laten testen. Ze heeft mijn hartfuncties op foto vastgelegd en nadien moest ik nog een fietsproef doen. Blijkbaar functioneert mijn hart goed en heb ik een groot uithoudingsvermogen alsook een snelle recuperatie. Het enige mindere wat bij de fietsproef tot uiting kwam was dat ik mijn bilspieren nog wat meer moest ontwikkelen om een grotere kracht te kunnen uitoefenen (we weten dus weer wat we nog moeten doen ). De test is wel belangrijk gezien de grote inspanning die ik zal moeten leveren gedurende de tocht .
Op zaterdag 24 januari mocht ik mijn nieuwe Koga - fiets afhalen bij fietswinkel " Hoffman " te Oosterzele. Ik heb er antilekbanden "marathon plus van Schwalbe" laten opleggen ( dit zijn de beste ), hopend dat deze mij beschermen tegen lekken onderweg. Nadien ben ik een uurtje gaan fietsen. Het stuur stond wel nogal laag , zodat ik het gevoel had dat ik reed alsof ik een echte wielrenner was. Zondag heb ik een veel langere trip gedaan naar Oosterzele . Het ging al veel beter om te fietsen. Op het einde van de rit had ik er zo'n 70 km opzitten. Mijn "poepje" deed wel een beetje pijn tijdens het rijden, alhoewel ik 2 broeken met zeemvel erin boven elkaar aanhad. Het zadel zal ik wel nog efkens moeten gewoon worden. Volgende week ga ik nog eens terug naar de fietswinkel om mijn stuur wat bij te regelen .
Deze week begin ik met het aanleggen van een " eerste hulp bij problemen-boekje. Dit omvat sommige oplossingen voor problemen die ik onderweg zou kunnen tegenkomen. Dit kan gaan van lichamelijke klachten zoals zadelpijn,lage rugklachten, het wegnemen van een teek, tot problemen met de fiets zoals bvb. een lekke band of het vervangen van remblokjes. Ook fietstechnieken zoals- hoe remmen bij afdalingen,klimtechniek,schakelen.....De fietstechniek zal ik uiteraard wel op voorhand oefenen, maar ik denk dat het handig is om een houvast te hebben en eventueel tijdens de reis wat bij te sturen. Op reis zal ik ook een dagboek bijhouden om mijn indrukken en ervaringen in neer te pennen. Nu ben ik bezig met bovenaan mijn dagboek op elke bladzijde een mooie positieve gedachte neer te schrijven, die een steun kan zijn gedurende mijn lange en soms eenzame fietstocht. Op het eerste blad staan twee pelgimsgedachten: - Pelgrim zijn is onderweg zijn ,natregenen...en zien,dat daarna telkens weer de zon tevoorschijn komt. - Pelgrim zijn is onderweg zijn met een lege broodzak en je toch rijk voelen.Terug thuiskomen met een rugzak vol onvergetelijke herinneringen.
Tijdens de nieuwjaarsperiode heb ik de teugels wel iets minder strak aangespannen en genoten van de geneugten des levens ( met name goed eten en wat luieren ). Vanaf vandaag ga ik terug volgens een relatief strikt schema beginnen trainen. ( drie keer per week fitnessen en min 2 tot 3 uur per avond ) . Ook ga ik terug met de fiets naar het werk (die was efkens kapot en ik heb 14 dagen moeten wachten alvorens die hersteld was ). Ik verlang al naar mijn nieuwe fiets die binnen 14 dagen zal geleverd worden. Dit weekend heb ik mezelf de bedenking gemaakt om eventueel de fietsreis naar Compostela te verbinden aan een goed doel. Dit vraagt echter wat zoekwerk om iets te kiezen waar ge echt achter staat. Dus ik weet niet of dat er zal van komen, want ik heb nog zoveel voorbereiding te doen en de reis komt steeds dichterbij. Onlangs heb ik een GPS 60CSx en moet die nog leren gebruiken.Ik hoop dat het niet te moeilijk is om ermee te werken want ik ben niet zo technisch aangelegd. Het zal mij wel een bijkomend veilig gevoel geven om een GPS mee te nemen ( vooral als je alleen reist ).
