Ik ben Gerard
Ik ben een man en woon in Almelo (Nederland) en mijn beroep is werktuigbouwkundige (gepensioneerd).
Ik ben geboren op 05/12/1931 en ben nu dus 92 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Muziek, fotografie, postzegels,atletiek.
Ik ben getrouwd met Iet, heb 2 kinderen en 5 kleinkinderen.
MIJN FOTOMUZIEKPOST
Mijn hobby's en activiteiten
05-09-2009
C-INTERLAND NEDERLAND WESTFALEN DEEL 3
Hier nog wat beelden van diverse atletiekonderdelen.
Start meisjes C voor de 100 m. horden
De eerste twee horden zijn al gepasseerd, nu de resterende nog!
Een vérspringster zweeft door de lucht
Vlak vóór de start nog snel de veters controleren
De atleten in opperste concentratie
Atleten, gereed maken!
Vlak vóór de start
Een fractie van een seconde nádat het startschot valt
En daar gaan ze voor de 300 meter
De best presterende meisjes ontvangen de felicitaties en de bloemen van SISU bestuurslid Pieter Walsweer.
Adjunct-directeur Frank Koomen van de Atletiekunie en Pieter Walsweer feliciteren de Nederlandse ploeg.
Tot slot bedankt Frank Koomen de atleten en allen die deze atletiekwedstrijd tot een succesvol einde hebben gebracht.
Aan zo'n atletiekwedstrijd nemen niet alleen atleten deel. De jury, scheidsrechters, wedstrijdleiders, baanploeg, medewerkers wedstrijdsecretariaat en verdere vrijwilligers maken het mogelijk dat het een geslaagde dag is geworden. Zonder hen is geen wedstrijd mogelijk. Als waardering voor hun inspanning wordt de dag afgesloten met een heerlijk chinees buffet!!
Mark en Erik zorgen voor de catering
Een extra schepje nasi gaat er wel in bij Bastiaan.
Een deel van de vrijwilligers aan de welverdiende maaltijd. Nu valt pas goed op hoeveel vrijwilligers er nodig zijn voor een atletiekwedstrijd.
Eén van de spectaculairste onderdelen van een atletiekwedstrijd is het polsstokhoogspringen. Kracht, snelheid en techniek moeten één geheel vormen om een goede prestatie te bereiken.
Een Nederlandse atlete maakt een foutsprong doordat ze de lat raakt.
Twee juryleden leggen de lat weer op de staanders, een niet al te gemakkelijk karwei.
In de herkansing springt ze opnieuw.........
.........gaat omhoog en....
.....helaas, opnieuw raakt ze de lat......
..... en landt teleurgesteld op de mat.
De lat wordt weer op de staanders gelegd en de scheidsrechter controleert met een hoogtemeter of de hoogte correct is.
Haar Duitse collega gelukt het wel met een goede sprong.
Vandaag werd op de atletiekbaan van SISU de Interland Nederland-Westfalen voor C-atleten gehouden. C-atleten zijn jongens en meisjes in de leeftijdscategorie van 14 tot 15 jaar. Voor deze wedstrijd worden de atleten met de beste prestaties uitgenodigd dus noem het maar een topwedstrijd. Het weer werkte niet bepaald erg mee om er een mooie atletiekwedstrijd van te maken: zo nu en dan regen is niet ideaal maar de felle wind is in feite nog ongunstiger voor het leveren van goede prestaties. Deze interland is voor de meeste deelnemers een eerste uitdaging op zowel nationaal als internationaal niveau. Maar voor de organiserende vereniging is het ook een uitdaging om alles goed te laten verlopen. Vanmorgen om 9 uur begonnen de voorbereidingen, zoals wedstrijdmaterialen klaarzetten, vlaggen ophangen, parkeren van de binnenkomende auto's in goede banen leiden, het wedstrijdsecretariaat in gereedheid brengen, gasten en scheidsrechters, juryleden en atleten ontvangen, enz. Hierna een aantal foto's die een beeld geven van deze dag.
De vlaggen van Nederland, Westfalen en de Atletiekunie wapperen strak in de wind
Sportwedhouder Jan van Marle opent de wedstrijd met een toespraak
De opmars en begroeting van Nederland en Westfalen
Jury bespreking voor de werpnummers
De kooi voor het kogelslingeren. Als dit onderdeel op het programma staat, wordt hiermee begonnen. Vanwege de veiligheid mogen er verder geen andere activiteiten op de baan plaatsvinden.
Het fotograferen van de slingeraars mag alleen vanaf de omheining gebeuren om ongelukken te voorkomen. Door het net van de kooi is de atleet toch nog zichtbaar.
Wellicht voor de buitenstaander een wat vreemde titel die om toelichting vraagt. Al jaren werk ik als vrijwilliger bij de atletiekvereniging SISU. Ik ben niet alleen medewerker van de WOC (= Wedstrijd Organisatie Commissie) maar ook betrokken bij de materiaalcommissie voor het onderhoud en reparatie. De laatste commissie bestaat uit drie personen en staat in de vereniging bekend als "De bende van drie". Op de foto van rechts naar links zijn dat Hans Konink, Tjerk v.d. Zee en ik. Met z'n drieën zorgen we dat alle atletiekmaterialen er piekfijn uitzien, zonodig repareren we deze. Ook het onderhoud van het clubgebouw en de opstallen op de baan vallen onder onze verantwoording. Elke dinsdag-en donderdagmorgen is de Bende van Drie op de baan aanwezig. De baan zelf wordt door de gemeente Almelo onderhouden. De dag vóórdat een wedstrijd begint moet er al het een en ander gebeuren. De vérspringbakken moeten goed gevuld zijn met zand, de sectoren voor speer- en discuswerpen moeten centraal op het middenterrein worden uitgezet, en als er horden op het programma staat moeten deze over de baan worden verdeeld. Het meeste werk is sectoren uitzetten. Vanuit de discuskooi en vanaf de aanloopstrook voor speerwerpen moeten lange witte linten onder een bepaalde hoek worden uitgezet en op de grond worden vastgezet met U-vormige beugels. Hiervoor zijn internationaal vaste afmetingen bepaald. Lengte van de sectoren kan variëren tussen de 50 en 70 m., al naar gelang de categorie atleten. Vanmiddag kwam de Bende van Drie weer in actie omdat morgen voor de derde keer in successie de interland Nederland-Westfalen voor C-junioren op het complex van SISU wordt gehouden. Hierover morgen meer.
Vanmiddag heb ik de laatste hand gelegd aan de renovatie van onze pergola. Vorig jaar is door een storm een deel van de pergola omgewaaid na een trouwe dienst van meer dan twintig jaar. Als je deze klus aanpakt denk je bij je zelf: "Oh, dat fix ik wel even!" Nou, daar ben ik nu wel achter. Het lijkt zo'n simpele constructie: een aantal horizontale planken, een verticale staander en dat is het dan. Het begint al met het uitzoeken van het hout. Door de lengte van ongeveer 7 mtr. moeten de planken in delen worden besteld. De verticale balk had bovendien een afwijkende afmetingen dus moest op maat geschaafd worden. Toen het hout eenmaal binnen was, begon eerst het schilderwerk: gronden, schuren, opnieuw gronden en dan tweemaal aflakken. Als alles goed droog is, kan het monteren beginnen. Soms moet je wat hulpmiddeltjes bedenken om alleen de planken te monteren. Op zich ging dat wel goed, alleen begaf mijn boormachine het tussentijds dus naar de bouwmarkt om een nieuwe uit te zoeken. Nu alles klaar is kan ik er toch weer met voldoening naar kijken!
