Ik ben Gerard
Ik ben een man en woon in Almelo (Nederland) en mijn beroep is werktuigbouwkundige (gepensioneerd).
Ik ben geboren op 05/12/1931 en ben nu dus 92 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Muziek, fotografie, postzegels,atletiek.
Ik ben getrouwd met Iet, heb 2 kinderen en 5 kleinkinderen.
MIJN FOTOMUZIEKPOST
Mijn hobby's en activiteiten
18-12-2010
KERSTENSEMBLE -2
Vanmiddag speelde het kerstensemble van Wilhelmina in de binnenstad van Almelo. Onder winterse omstandigheden bliezen ze bekende kerstnummers de koude lucht in.
Zelfs de kerstman kwam even langs om naar de muziek te luisteren.
Elke donderdag heb ik de hond van mijn buurman te gast. Als het mooi weer is maken we altijd het rondje door het bos achter de Europaflat, hier in de wijk. Nu in de winter met al die sneeuw is het daar prachtig.
Als je binnenkort weer jarig word, krijg je meestal de vraag voorgelegd of je ook een verlanglijstje hebt. Lijstjes maken is voor mij uit het verre verleden, wel laat ik me soms wel eens een wens ontvallen. Mijn kleinkinderen bleven aandringen en op een zeker ogenblik vertelde ik dat ik toch wel graag een draadloze muis bij mijn notebook wilde, de huidige kreeg rare kuren. Gistermiddag was het zover, de gehele familie kwam op mijn verjaardag. Mijn kleinkinderen kwamen lachend de kamer binnen en overhandigden mij een klein pakje. Toen ik het verpakkingspaier verwijderde zag ik het onderstaande!
Ze zeiden lachend: "Opa, je wilde toch zo graag een draadloze muis, nou in dit doosje zit er één!"
Natuurlijk kwam daarna nog een pakje met een echte draadloze muis !
Gisteravond was Sinterklaas op bezoek bij het jeugdorkest van Wilhelmina. Al weken van te voren hadden de jeugdige muzikanten Sinterklaasliedjes ingestudeerd. Voor de Goedheiligman, maar ook voor hun familie, konden ze laten horen wat ze geleerd hadden in ongeveer een jaar tijd. Het is een hele prestatie om in zo'n korte tijd samen muziek te maken.
Binnenkomst van Sinterklaas bij het jeugdorkest
Sinterklaas informeert bij de muzikanten naar hun vorderingen
Het jeugdorkest laat Sinterklaas horen dat ze al goed samen kunnen spelen
Voordat de Sint en zijn Pieten weer vertrekken, gaan ze eerst met het jeugdorkest op de foto
Vogeltjes spotten is leuk, alleen moet je er niet te dicht bij komen want anders blijven ze gewoon weg van de voerplek. Camera in de woonkamer op statief, inzoomen op het vogelhuisje en dan maar wachten. En ja, daar komen ze! :
Vanmorgen om een uur of negen waren de vogeltjes nog niet wakkker. Maar een half uurtje later wemelde het al weer van de merels, mussen en koolmeesjes. We hebben achter in onze tuin een hele bosschage en daar vertoeven deze beestjes. Ik heb de foto's vanuit de huiskamer gemaakt om de vogels niet te storen. Bovendien was het mij te koud om zolang buiten te staan Nu is het hokje nog onbewoond maar..................
...........zodra we voer in de vogelhokjes gooien komen ze tevoorschijn, een prachtig gezicht om naar te kijken.
De merel gaat eens kijken wat er te eten valt.
Het koolmeesje doet zich ook tegoed aan het lekkere voer.
De afgelopen week is er feitelijk erg weinig gebeurd om over te berichten. Ja het gaat vriezen maar ik ben geen schaatsliefhebber dus dat hoeft voor mij niet Afgelopen vrijdag op de muziekrepetitie begonnen met het doornemen van kerstliederen die we gaan spelen tijdens de Volkskerstzang. Altijd weer een mooie avond, nog drie weken en het is zover.
IISPA, dat staat voor Internationale Indoor Sport Accomodatie. Deze accomodatie is een hagelnieuwe sporthal in Almelo die gistermiddag officieel werd geopend. Ik mocht daarbij zijn als vertegenwoordiger van mijn atletiekvereniging, samen met EgbertJan van SISU. Natuurlijk waren er de nodige bobo's in de vorm van wethouders, gemeenteraadsleden, provinciale bestuurders, maar ook bekende sporters als judoka Mark Huizinga, topturnsters Yvette Moshage en Sanne Wevers.
De 16 miljoen kostende sporthal die met een jaar vertraging gistermiddag en een prachtige show wordt geopend .
Bij aankomst moeten we ons eerst inschrijven aan de balie.
De grote sporthal waar de opening zal plaatsvinden.
Een schitterende show van acrobatiek wordt gegeven door de duitse groep la metta.
Symbolisch wordt de sleutel door sportwethouder van Marle overhandigs aan de topturnsters Moshage en Wevers
Met een druk op de knop en een oorverdovende knal is de opening een feit.........
en verschijnen op het scherm de letters IISPA, waarna nog een prachtige lasershow volgt.
Vervolgens kunnen we een rondwandeling door de accomodatie maken. Hier een hal voor allerlei balsporten.
Dit is de topturnhal voor de stichting Bosan Topturnen.
De breedtesporthal voor amateurclubs en gym onderwijs.
Een mooi overzicht van deze sporthal is te vinden op www.tctubantia.nl/almelo onder "Virtuele tour door nieuwe IISPA". Bent u gek op cijfertjes? Dan hier nog enkele gegevens. IISPA bestaat uit 4 sporthallen: een topsporthal voor internationale wedstrijden en evenementen; een breedtesporthal voor amateurclubs en gymnastiekonderwijs van Almelose scholen; een topturnhal voor de stichting Bosan Topturnen Oost Nederland en een turnhal voor de Federatie Almelose Gymnastiekverenigingen. De topsporthal is 55 m. lang, 25 m. breed en 10 m. vrije hoogte. Er zijn 1350 zitplaatsen. De breedtesporthalkent een afmeting van 28 bij 48 m. met een vrije hoogte van 7 m. en 200 zitplaatsen. De topturnhal omvat 1000 m² en de turnhal 600 m². Deze ruimtes zijn voorzien van vaste toestellen. Er zijn in totaal 20 kleedkamers: 13 stuks voor sportteams en 7 voor scheidsrechters.
Elke tweede maandag van de maand houdt mijn postzegelclub een bijeenkomst in de recreatiezaal van huize "Friso". Elke keer is er wel wat bijzonders, de ene keer een veiling van postzegels, een lezing met dia's over een filatelistisch onderwerp en natuurlijk zijn de leden onderling altijd aan het ruilen. Helaas moet ik wel constateren - en de beelden laten dit ook wel zien - dat postzegels verzamelen een hobby is van de senioren. Een aantal jaren geleden hadden we ook een jeugdafdeling maar die is een stille dood gestorven, het zij zo. Toch ook wel jammer want postzegelen is een zeer leerzame hobby.
Overzicht van de zaal
Om het bezoek te stimuleren wordt er op elke bijeenkomst geknobeld door de aanwezige leden. De score wordt door de penningmeester op een lijst bijgehouden. Degene met de meeste punten aan het eind van het seizoen behaalt de 1e prijs en kan postzegels uitzoeken uit een clubvoorraad. Daarna nr.2, enz. tot en met de 20e deelnemer.
Hier worden postzegels onderling geruild.
Deze maand was er weer een lezing die door één van de leden werd verzorgd.
Enkele minuten gelden was ik bezig mijn Gmail bij te werken en de prullenbak ervan op te schonen. Tot mijn verbazing kom ik daar nog een berichtje tegen van een vriend die enkele jaren geleden overleden is aan kanker. Hij stuurde mij toen het volgende met de mededeling: " Gewoon mooi om over na te denken !!! "
REGEN
Een klein lief meisje stond onder een luifel. Ze had net boodschappen gedaan in de supermarkt, met haar moeder. Ze zal ongeveer 6 jaar oud zijn geweest, dit prachtige roodharige sproetige beeld van onschuld. Het stortregende buiten. Je weet wel, dat soort regen dat goten en afvoerputjes doet overstromen, zo gehaast om de aarde te raken, dat het geen tijd had om de straal wat zachter te zetten. We stonden allemaal onder deze luifel aan de ingang van de supermarkt. We wachtten, sommigen geduldig, anderen "geïrriteerd", omdat de natuur hun haastige dag in de war had gegooid. Ik ben altijd wat dromerig als het regent. Ik verdwijn in het geluid en in het gezicht dat de hemel het vuil en het stof van de wereld afspoelt. Herinneringen van "rennen en spetteren" als een "kind", zo zorgeloos spelen in je gedachten, als een welkome onderbreking van een voorbije dag met zorgen en stress...
Haar stem was zo mooi toen ze de hypnotische trance onderbrak waar we allemaal in gevangen zaten. "Mamma, laten we door de regen gaan rennen", zei ze. "Wat?", vroeg mama. "Laten we door de regen gaan rennen!", herhaalde ze. "Nee, lieverd. We wachten totdat het wat minder wordt" antwoordde mama. Het kind wachtte nog een minuutje en herhaalde: "Mama, laten we door de regen gaan rennen." "We worden doornat als we dat doen," zei mamma. "Nee, dat zullen we niet, mama want dat is niet wat je zei vanmorgen", zei het meisje terwijl ze aan haar mama's arm trok. "Vanmorgen? Wanneer zei ik dat we door de regen konden rennen en niet nat zouden worden?" Het meisje zei kalmpjes: "Weet je dat niet meer? Toen je met papa praatte over zijn kanker, toen zei je: "Als we hier samen doorheen komen, komen we door alles heen!"
Iedereen was opeens muisstil. Ik zweer dat je niets anders hoorde dan de regen. We stonden allemaal doodstil. De volgende minuten kwam er niemand en ging er niemand weg. Mama dacht even na over wat ze zou antwoorden. Sommigen zouden het weglachen of haar voor gek uitmaken. Sommigen zouden zelfs negeren wat ze zei. Maar dit was een moment in een kinderleven van onschuldig vertrouwen, dat wanneer het gevoed en verzorgd wordt, zal bloeien in geloof in de goede dingen en de hoop van het leven.
"Lieverd, je hebt gelijk. Laten we door de regen rennen. Als het zo moet zijn dat men ons vanuit hierboven nat laat worden, nou, ...dan hadden we misschien juist een wasbeurt nodig," zei mama. Daar gingen ze. We stonden daar allemaal te kijken en te lachen, toen ze daar vooruit sprongen tussen de auto's door, en jawel, door de plassen. Ze hielden hun boodschappentassen boven hun hoofd voor het geval dat. Ze werden doornat. Maar ze werden gevolgd door enkele anderen die schreeuwden en lachten als kinderen onderweg naar hun auto's. En ja, ik ook. Ik rende en werd nat. Ik had ook een wasbeurt nodig. Omstandigheden of mensen kunnen je geld, je materiële bezittingen en je gezondheid wegnemen. Maar niemand kan ooit je dierbare herinneringen wegnemen...
Vergeet daarom niet om "tijd" te maken en de gelegenheden te pakken om elke dag herinneringen te maken. Voor alles en voor elk doel onder de hemel is er een seizoen en een tijd. Bewaar de zonnige dagen Ze zeggen dat het een minuut duurt om een speciaal persoon te vinden, een uur om hen te waarderen, een dag om van hen te houden, maar een heel leven om hen te vergeten. Het is een korte boodschap om hen te laten weten dat je hen nooit zal vergeten. Als je het naar niemand doorstuurt, dan betekent dit dat je gehaast bent. Neem de tijd om te leven! Houdt contact met je vrienden, je weet nooit wanneer je elkaar nodig hebt. voor de donkere momenten.
Mijn vriend zond mij deze boodschap om mij te herinneren aan het leven en de waarden in het leven... Samen een glaasje wijn, een frisse pint, een gezellige BBQ onder buren en vrienden, een terrasje, genietend van de dag, dagelijkse dingen, en een beetje humor... Hij hoopte dat ik het apprecieerde met de woorden IK HOOP DAT JE STEEDS DE TIJD NEEMT OM DOOR DE REGEN TE RENNEN.
Vanmorgen hadden we een extra orkestrepetitie want volgende week zaterdag geeft de fanfare van Wilhelmina haar jaarlijkse najaarsconcert. Dirigent Martijn Blaak heeft weer een mooi muziekprogramma samengesteld en het belooft voor de bezoekers een avond van muzikaal genieten te worden. Echter niet alleen de bezoekers, ook de muzikanten zelf zullen er veel plezier aan beleven. Voor 't eerst zal het concert plaatsvinden in onze vaste repetieruimte, nl. het geheel gerenoveerde speeltuingebouw 't Nieuwland. A.s. vrijdagavond is de generale repetitie en daarna moet het gebeuren!!!
Ik ben zojuist terug van de voetbalwedstrijd van mijn kleinzoon Marco. Hij speelt als linksback in het A2 elftal van Oranje Nassau, terwijl mijn zoon Gert bij datzelfde elftal leider én grensechter is. Het bloed kruipt kennelijk waar het niet gaan kan want ik heb bij die club ook jarenlang allerlei functies bekleed: jeugdcoördinator, elftalleider, bestuurslid. Gert is dus een waardig opvolger van zijn vader. Vanmiddag speelde ON tegen TVC om de bovenste plaats maar dan moest er wel gewonnen worden. U raadt het al, er werd helaas met 3-3 gelijk gespeeld dus TVC blijft de nr. 1
Marco is de nr. 3, en staat bij een hoekschop, zoals het een goede verdediger betaamt, bij de eerste paal.
Gert ziet het somber in!
Het thuisfront, bestaande uit moeder Inge en vriendin Linde, moedigt de spelers aan
Eind september schreef ik al iets over het volgen van een korte cursus verkeersregels. In feite was het meer het ophalen en bijleren van bestaande en nieuwe regels. Erg nuttig want ik bespeur dat ik nu nog meer oplet in het verkeer, je wordt er scherper door. Als afsluiting mochten de deelnemers vrijwillig aan een rijvaardigheidsrit deelnemen en dat gebeurde vanmorgen. Een rijinstructeur verwelkomde me en vertelde wat de bedoeling was. We maakten een rit van ongeveer 40 minuten door Almelo en omgeving. Kennelijk een route waar rijschoolhouders vaker komen want er zaten een paar echte "instinkers" in, waar ik gelukkig niet intrapte!
Zelfs een diploma is de beloning!!!
Na afloop nam de instructeur de rijproef door. Hij was uitermate tevreden en dat drukte hij uit met de woorden "Mooie rit".
Gisteren vroeg iemand me om "vriend" te worden op facebook. Ik keek daarom eerst op de site van facebook en zag een aantal mij bekende namen. In een ogenblik van "jeugdige overmoed" heb ik maar ingestemd. Leuk, gezellig kletsen met bekenden. Nu ik er een nacht over heb geslapen ga ik mij nu echter wel afvragen wat ik er mee moet. Ik realiseer mij nu pas dat ik hetzelfde dreig te doen wat ik de laatste tijd om mij heen zie. Bijna iedereen is aan het twitteren, hyven en facebooken. Als ik beelden bekijk van de Tweede Kamer zie ik kamerleden druk in de weer met hun telefoons, terwijl een "geachte afgevaardigde" aan het woord is. Kennelijk is het niet nodig om te luisteren wat er gezegd wordt. Hoewel ik nu dreig appels met peren te vergelijken, zit er toch wel een kern van waarheid in. Ga maar na, wat hebben in 't algemeen al die berichtjes op hyves, facebook, twitter nu te zeggen. Het zijn meestal van die niemendalletjes. Mensen ontmoeten elkaar niet meer fysiek maar via het internet. Toch zal ik het voorlopig aanzien en na enige tijd bekijken of ik door moet gaan.
In mijn vorige bericht heb ik al even het 40-jarig jubileum vermeld van USA en Canada Filatelie in Nederland. Naast allerlei toespraken, huldigingen, koffie met gebak en een lunch was er ook nog een grote clubveiling. Op elke USA / Canada bijeenkomst wordt een clubveiling van Amerikaanse en Canadese postzegels gehouden en ook deze jubileumdag vormde geen uitzondering. Om u een indruk te geven hoe de gang van zaken is op zo'n veiling hieronder enkele beelden.
Hier liggen alle kavels ter bezichtiging
De veilingmeester in actie, terwijl de penningmeester de resultaten bijhoudt
Klaar om te bieden
Er wordt geboden op een kavel
Dit filmpje geeft een korte indruk hoe een veiling van postzegels in zijn werk gaat.
Afgelopen zaterdag jubileerde mijn 40-jarige Vereniging voor USA en Canada Filatelie in Apeldoorn tijdens de aldaar gehouden driedaagse Postzegelshow POSTEX 2010. Van oorsprong was de vereniging een studiegroep voor verzamelaars van Amerikaanse en Canadese postzegels. Om het wat laagdrempeliger te maken werd de naam veranderd. Negentien leden toonden met 115 kaders hun inzendingen voor deze tentoonstelling. Elk kader bestaat uit een aantal postzegelbladen waarop zegels, briefstukken, enz. worden getoond die van een begeleidende tekst zijn voorzien. Zo ontstaat er een verhaal dat het onderwerp beschrijft. Voorbeelden hiervan zijn: "Overgang van Britse kolonie naar USA" (geschiedenis op USA zegels naar onafhankelijkheid), "Canadian Pacific Railways" (ontwikkeling van de Canadese spoorweg), "New York Foreign Mail" (speciale stempels op brieven die vanuit New York naar het buitenland werden verstuurd), "George Washington" (de grondlegger van de USA)
Overzicht van de 115 kaders van de vereniging USA/Canada
De kaders van de inzending "Canadian Pacific Railways
Een deel van een kader; in dit geval de inzending "George Washington. Zegels, veldelen en een envelop vertellen hun geschiedenis.
Voor de twaalfde keer organiseerde de Nederlandse Vereeniging (ja, met twee maal een "e", want zo oud is die vereniging al!) van Postzegelverzamelaars de Postzegelshow POSTEX 2010 in Apeldoorn. Heel filatelistisch Nederland komt hier dan samen: handel, de gespecialiseerde verenigingen en verzamelaars. Maar ook een vijftal filatelistische verenigingen - waaronder mijn eigen USA Canada (waarover later meer) - jubileren tijdens de Postex. De Postex wordt elk jaar gehouden in de Americahallen. Deze zijn uitstekend geschikt voor een dergelijk evenement vanwege de goede bereikbaarheid, prima randvoorzieningen én, erg belangrijk voor verzamelaars, een uitstekende verlichting. De Postex biedt ook aan verzamelaars de gelegenheid om in wedstrijdverband verzamelingen in te zenden. Deze worden door een jury beoordeeld op een aantal punten waaraan zo'n inzending moet voldoen. Hiermee zijn prijzen te behalen. De meeste inzendingen behandelen een onderwerp. Ik noem er enkele: Veldpostbrieven van het Canadese leger in Wo II, de vorstelijke Liechtenstein familie op postzegels, eerste continentale luchtpost, Europese sportkampioenschappen op postzegels, de geschiedenis van de Berlijnse muur, Internationaal Jaar van het Kind op postzegels.
Gisteravond de uitvoering bijgewoond van Felix Mendelssohn Bartholdy's ELIAS door het oratoriumkoor Sursum Corda. Mijn vrouw is al meer dan 50 jaar lid van dit koor en dan mag je zo'n concert natuurlijk niet missen. Sursum Corda telt 90 leden, onderverdeeld in 30 sopranen, 33 alten, 15 tenoren en 12 bassen, dus een behoorlijk groot koor. Ik had de Elias nog niet eerder gehoord maar wat een prachtige muziek! De "ELIAS" verhaalt een aantal episoden uit het leven van de profeet Elia. Het centrale thema hierin is de keuze die die het volk van Israël moet maken tussen hun eigen God en het heidendom. Het gehele werk van Mendelssohn heeft wel iets weg van een bijbelse opera. Het koor werd ondersteund door het Orkest van het Oosten en er waren maar 't liefst 8 solisten. Dat komt niet zo vaak voor en soms was het dringen geblazen op het podium. Normaal moet er bij een uitvoering een kort podium over de trappen in de kerk worden gebouwd om meer ruimte te creëren voor het begeleidend orkest. Dat kost niet zoveel tijd, ook al omdat we dat jaarlijks meerdere keren doen. Als echter het Orkest van het Oosten het concert begeleidt moet er een extra podium worden aangebouwd omdat dit orkest veel ruimte vraagt. Daar zijn we maandag ongeveer de gehele dag mee bezig geweest met een achttal vrijwilligers. Het was een heel gepuzzel om een stevig podium in elkaar te zetten maar het is gelukt.
