Bij de tussenstop was er veel animatie voorzien van de jeugd, Robbe en Lena die een balletje proberen te slaan.

Of zich ff Robin-Hood waanden.

Terwijl was Maarten in de lucht aan het fietsen.

Dit was allemaal te beleven in het fort van Mortsel.

Maar ook in het fort van Edegem was er van alles voorzien.

Maarten op de klimmuur terwijl Robbe langst de ladder naar boven klimt.

En als Robbe dan terug naar beneden komt, is het de beurt aan Lena.

Afsluiten deden we nog ff bij de melkboerderij zodat we vandaag toch een tocht van in totaal 52 km gereden hadden. De tocht wijkte wel een beetje af van het plannetje hierboven

Niet zo ver maar aangezien het toch een festival is voor de bewuste mens, konden we natuurlijk niet anders dan met de fiets naar Mano Mundo te rijden. Bovendien ligt de fietsenparking vlakbij het festival en heb je dus absoluut geen parkeerprobleem.

Dit festival is ook steeds een groot feest voor de kinderen, allerlei spelletjes en toestanden met toch steeds een achter liggende gedachte. Of dat de kinderen er echt veel van opsteken weet ik niet, ze amuseren zich er meestal geweldig en zo ook vandaag weer.

Lena maakte een prachtige twijgen mandje die nu mijn schoorsteen siert.

En terwijl Lena aan het knutselen was, deden Maarten en Robbe een kwis ivm kinderarbeid, waar ze uiteindelijk toch ook naar hun beloning mochten happen.

En dan tenslotte nog een klassiek spelletje.

Ja, we hebben tussen door ook wat naar optredens gekeken, zoals Slongs Dievanons.

We zullen ongeveer 22 km gefietst hebben.

Wij hebben een abonnement zoo-Planckendael en als we naar de Zoo in Antwerpen gaan, dan deden we dat meestal in de week omdat we dan met de trein kunnen gaan, wat veel goedkoper is dan met de auto, maar in het weekend stopt er geen trein in Schelle.

Vandaag zouden we dan ook nog eens naar de Zoo treinen ... maar de kinderen wilden niet met trein, ze wilden met de fiets. k Vind dit toch steeds een beetje gevaarlijk met het verkeer in t stad, maar we gingen het toch maar eens proberen.

Lena was de fotograaf van dienst:

We konden af en toe een glimp opvangen van het pasgeboren kuiken

Ook deze helden mochten niet ontbreken

Ter voorbereiding van onze fietsvakantie de komende zomer moeten we toch nog heel wat km's oefenen.

Normaal zouden we de fietsers tunnel aan de Kennedy tunnel nemen om de linkeroever te bereiken. Daar aangekomen bleek de lift defect, en de kinderen langst de roltrap met hun fietsen naar beneden, dat wou ik toch absoluut nog niet riskeren, dus reden we door naar de voetgangerstunnel aan het Sint-Jans-Vliet.

Met de lift gingen ze naar beneden, maar toen we langst de overkant aan kwamen stond er zover volk aan de lift te wachten dat ze toch langst de roltrap naar boven wilden gaan. Naar boven vind ik zelf ook niet zo erg als naar beneden en die houten roltrap die heeft wel iets. Het heeft echter heel wat zweet en bijna tranen gekost en ik denk niet dat ze de eerste jaren nog met de fiets langst de roltrap naar boven zullen gaan.

Het vervolg van onze tocht verliep rustig langst Burcht, Kruibeke en Bazel om dan met het veer van Callebeek terug de andere Schelde oever te bereiken.

Was een tochtje van 41 km tegen een gemiddelde van 14.6 km/u

Als de kinderen mee gaan fietsen, dan stoppen zij al eens graag bij speeltuinen.

We reden eerst via Hemiksem naar Hoboken. Daar in het park is een grote speeltuin, maar op deze lente dag was er ook een korfbal wedstrijd en een partijtje straatvoetbal. Na een voor de kinderen leuk op onthoud reden we naar de volgende grote speeltuin. We doken de Boomsesteenweg onderdoor en kwamen enkele km's verder in het Nachtegalen park. Hier was het duidelijk te zien dat iedereen met kinderen lang op deze eerste lentezon aan het wachten is geweest, de speeltuin, het terras en al de banken rond de speeltuin zaten vol. Na het speelhafluurtje, de nodige snacks en verfrissingen was het nu tijd om langzaam de terugweg aan te vatten.

Eerst nog ff poseren bij een flauwgevallen boot en dan ging het boven de Craeybeeckstunnel richting Aartselaar. We passeerden er ergens een golfterrein en Robbe vond er een golfbal langst het fietspad en fier met zijn trofee fietste hij verder. Toen we de Boomsesteenweg terug over staken passeerde we nog langst de melkboerderij waar we de drinkbussen vulden met verse koeien melk.

Een leuk tochtje zonder al te veel gezeur van ± 33 km.

Geen april grap en toch mooi weer. Vandaag was het de Scheldehappening, de ideale start om het fietsjaar met de kinderen te openen.

We reden eerst naar het veer in Schelle, daar zou een infostand stand staan waar we de nodige info zouden kunnen bekomen. De kinderen kozen er om de fietstocht van 21 km richting Boom te volgen. Dus waren we op weg naar Boom. 

Deze eerste fietstocht vertrok met veel gesakker, dan kon Robbe weer niet vooruit, dan ging het fietsen bij Lena niet meer, nog voor dat we in Boom waren had Lena al zo hard gezaagd bij Maarten om van fietsen te wisselen dat die uiteindelijk maar toegaf en zelf terug op die kleinere fiets te rijden. In Boom hadden ze eerst de volle aandacht voor de vissen die werden gevangen in de Rupel.

En dan was het tijd voor een boottochtje over de Rupel, op deze dag slechts voor de spotprijs van 1 €uro. De tijd vloog snel en we wilden nog langst het Heemmuseum in Hemiksem rijden, dus probeerde we wat vaart te zetten na onze boottocht en aan knooppunt 18 verlieten we dan ook het traject van de fietstocht om zo via knooppunt 17 naar Hemiksem te rijden en naar de Abdij. Echter toen we daar aankwamen, kwamen ook de laatste bezoekers buiten en sloot het museum. Reste ons dus niets anders dan naar huis te rijden en deze eerste familie fietstocht af te sluiten.

We hadden ongeveer 22 km gefietst.

Maarten heeft een beetje overgewicht, dus planden we vandaag ondanks het mindere weer toch nog een fietstochtje, omdat diëten alleen niet voldoende is en fietsen toch een leuke manier van sporten is. 's Morgens mocht hij van mij ook al gaan zwemmen in Hemiksem, maar het zwembad was net vandaag gesloten, hij keek er zo naar uit, dat ik besloot om ons tochtje langst een zwembad te laten gaan waar hij wat baantjes zou kunnen trekken, maar er moest voor Robbe en mij ook wat te beleven zijn omdat Robbe nog niet goed kan zwemmen, dus plande ik een tocht richting Sint-Anneke. Ik had de tocht zodanig gepland dat we al een groot stuk over de helft zouden zitten als we aan Sint-Anneke zouden aankomen.


Na het zwemmen van Maarten en Lena en het terrasje van Robbe en mezelf reden we nu richting voetgangerstunnel om dan langst de oude petrol zuid terug naar huis te rijden.


Bij het kruisen van een oude spoorweg, zei ik dat ze moesten opletten dat ze niet in de sporen zouden schuiven, ik had misschien beter niets gezegd want Robbe deed net wat ik had gezegd waarvoor hij moest oppassen en lag tegen de grond.
Toen we langst de Petrol-Antwerpen-Zuid reden viel Lena plat. Het was al aardig laat aan het worden, als ik de band eerst nog zou moeten plakken, dan zouden we niet voor de donkere thuis komen. Dus ging Lena te voet met haar fiets naar de bomma, die ongeveer 3 km verder woonde, wij reden dan verder naar huis en dan zouden we Lena terug komen ophalen met de auto.
Ik zei opnieuw tegen Robbe dat hij moest oppassen, ditmaal voor stenen, en wat denk je, ja Robbe lag opnieuw op de grond.



Wij hebben uiteindelijk 49.5 km gefietst tegen een gemiddelde van 14.3 km/u

We logeerde voor een weekje aan zee in een jeugdherberg. Het leek ons ook een leuk ideetje om hier aan zee een fietstochtje te maken, dus wij maar enkele fietsen gaan huren voor een hele dag. Robbe wou een fiets voor zich alleen, de eerste die hij koos was nog een maatje te groot, dus maar een andere gekozen. Lena zag een leuke meisjesfiets aan de muur hangen en haar keuze was dus snel gemaakt. Maarten wou samen met mij op een tandem, veel had ik dus niet meer in te brengen. Eerst reden we een klein stukje terug naar de hostel en zo kon iedereen ook ff aan de fiets wennen. Na nog wat zadels hoger zetten, remmen eens bijgedraaid te hebben konden we vanuit Oostduinkerke vertrekken richting de polders. We gingen eerst een beetje door het hinterland fietsen om dan daarna langst de dijken terug te komen. Toen we bijna in Nieuwpoort waren, werd er beslist dat er eens van fietsen moest gewisseld worden, Lena zou nu samen met mij op de tandem rijden en Maarten zou de meisjes fiets nemen. Wat verder wou Robbe natuurlijk ook eens achter op de tandem, zijn fietsje was echt te klein voor Maarten, zodat Maarten maar op de meisjesfiets moest blijven rijden en Lena dan op Robbe zijn fietsje verder zou fietsen. Maarten reed altijd een stuk voorop, het stoorde hem niet dat hij op een roze meisjesfiets reed, integendeel zelfs, hij reed zonder moeite, met een mooie rechte rug, het was echt leuk om hem voor mij uit te zien rijden. Lena en Robbe maakte echter regelmatig ruzie om toch maar achterop mee op de tandem te mogen.
Aan het vliegveld van Oostende waren we bijna aan ons keerpunt en wat ik hier eigenaardig vond: ik was hier ooit op één van mijn meerdaagse fietstochtjes ook eens voorbij gefietst en toen kreeg ik het hier aan het vliegveld koud, dat was nu net zo, het was vandaag al mooi weer geweest maar net hier aan het vliegveld was het frisser en ook de kinderen zeiden dit.

Bij Raversijde reden we de dijk op en was onze terugtocht begonnen. Op de tussendijken was het leuk fietsen, maar de dijken aan de badsteden waren echt een ramp, alhoewel de knooppunten er lopen, wordt er totaal niets gedaan om fietsen er aantrekkelijk te maken. Voor de voetgangers waren wij blijkbaar enkele fietsterroristen, terwijl er op het stuk dijk dat enkel voor wandelaars was voorbehouden bijna niemand wandelde, moest iedereen vandaag blijkbaar wandelen op de weg die gedeeld moet worden met de fietsers, er waren er zelfs die ons verweten en zeiden dat we op de wandeldijk moesten fietsen, maar zelfs mijn kids kennen de verkeersborden al beter dan sommige volwassenen en zij weten dat ze daar niet mochten fietsen. We belande uiteindelijk in het natuurgebied achter de oude kazerne van Lombardsijde en dan wat verder namen we het veerpont over de IJzer. Het laatste stukje van onze tocht was nu aangebroken en we reden terug richting Hostel om onze tocht van ± 41 km af te sluiten.

Aan de Hostel aangekomen vertelde ik de kinderen ook dat het gemakkelijk zou zijn dat we met de fiets nog ff naar de colruyt zouden rijden, Lena zag dit helemaal niet meer zitten, maar Maarten op meisjesfiets en Robbe achterop de tandem zagen het wel zitten om er nog een tochtje van 15 km bij te doen.

Weinig zomerse dagen in deze vakantie, maar als ze er dan toch zijn, dan springen we graag de fiets op.

Eerst reden we naar het veer Schelle-Wintam en vervolgens de sluis over. Verder via de knooppunten ging het nu richting Willebroek.


Als de kinderen aan het spelen waren in een park in Ruisbroek-Sauvegarde kwamen er plots heel veel verschillende vliegtuigen overvliegen, het was natuurlijk vandaag het verdriet dat belgie noemt, mochten we er toch mee van genieten hoe ons belastinggeld zinloos door de lucht vloog.


In klein Willebroek speelde de kinderen dan zelf maar de veroveraar. We reden verder richting de fietsersbruggen in Rumst en daar draaiden we terug naar Richting Boom.


Ook op het Hellegat werd nog een korte pauze ingelast en dan ging het verder terug naar huis.


We fietste vandaag 40.6 km.

Vorig jaar was ik met Maarten met de fiets naar vis- en folklore feesten in Mariekerke aan de Schelde gereden. We hadden toen met de heenrit een korte kassei strook genomen en dat was Maarten niet bevallen, hij wou absoluut niet meer langst die weg rijden. Nu dit jaar waren al de kinderen bij mij tijdens de vis- en folklore feesten. Het weer zat goed, dus maar met z'n allen met de fiets naar die feesten.

Eerst reden we naar het veer Schelle-Wintam om dan via Eikevliet en Puurs richting Mariekerke te rijden. Ongeveer in helft van de heenrit werd Robbe het moe dat er steeds werd gezeurd wie er voorop reed en liet hij zien dat hij mss wel de jongste is, maar zeker niet te onderschatten en reed hij steeds voorop tot bij knooppunt 12. Hier gingen we van het knooppunten netwerk om binnendoor naar Mariekerke te rijden. Het laatste stuk naar één van de fiestparkings gingen we wel reeds te voet tussen verschillende standjes en langst de vismarkt. Deze heenrit zal ongeveer 18 km geweest zijn.
Op de feesten is het steeds smullen en de ogen uitkijken en ...


het kan wel eens gebeuren dat één of andere artiest je vastneemt en je in zijn plaats moet werken, Robbe vond dit natuurlijk wel heel leuk. Nadat we een tweetal keer al de straten waren doorgewandeld en we van alles geproefd hadden, namen we nog een ijsje en dan was het tijd om onze stalen rossen terug te bestijgen en de terugrit aan te vatten. We reden langst een andere weg terug dan dat we gekomen waren, een beetje langer, maar na al dat lekker eten moest dat ons zeker lukken. We waren nog niet lang terug aan het rijden of moesten halt houden aan een klein speeltuintje.


Robbe had nog steeds de goede benen en kwam steeds vragen naar welk knooppunt hij moest rijden en dan zagen we hem niet meer tot wij ook aan dat knooppunt aan kwamen.


In het Buitenland hielden we ook nog een korte pauze, de kinderen vinden het steeds leuk als ze kunnen navertellen dat ze in het buitenland gefietst hebben. We reden nu verder langst de Schelde dijken en de windmolens van Schelle kwamen steeds dichter, het veer nog nemen en dan waren we terug thuis na een heel leuke dag.


De terugweg was ongeveer 21 km, zodat we vandaag toch weer bijna 40 km hadden afgelegd.

Fietstochten met de kids worden steeds zo gepland dat we enkele speeltuinen tegenkomen.

We vertrokken richting Niel en na ff op het fietspad naast de spoorweg te rijden, reden we niet door naar Boom maar sloegen terug af richting Schelle om vervolgens via Aartselaar richting Universiteit Antwerpen, daarna Park Den Brandt om tenslotte uit te komen bij het Nachtegalenpark.


Het was de eerste keer dat ze deze speeltuin bezochten, dus hebben ze zich er goed geamuseerd. Voor de terugweg reden we nu naar Hoboken, waar we ook eerst in het park nog halt hielden.


En tenslotte ook even halt hielden in het fort van Hoboken.


Een leuk tochtje van ± 40.16 km. Doch net voor we thuis komen draaide Lena die naast mij reed, naar links af terwijl ik rechtdoor bleef rijden ... spaak kapot en wiel scheef, werk voor de fietsenmaker hier in de straat.

Paasvakantie ...
mooi weer ...
Kids niet binnen te houden, of ben ik het zelf ???

Met de kids doe ik steeds mijn best om een aantal speeltuinen op de route tegen te komen.
Eerst reden we richting park van Boom.
Wat verder kwamen we in de Predikherenvelden, hier was het vooral de glijbaan die hun aandacht kreeg.


Ook in Rumst, Terhagen, Boom en Niel zijn we nog gestopt bij speeltuinen, maar ook dit Paaslammetje maakte dat we van onze fietsen stapten.


Een 32 km die voor de jongste toch meer dan genoeg was, of had hij zich teveel uitgeleefd in al die speeltuinen?

Hier komt Lena aangefietst.


Robbe kan al eens met een lange lip rijden als het niet snel genoeg vooruit gaat.


Langst de dijken en in het groen met de zon op het bolletje, ja het was echt wel oktober.


Niet te snel zodat pappie de nodige foto's kan maken.

Nog een laatste rustplaatsje voordat we naar het veer rijden.


En één van weinige foto's waar pappie zelf ook op staat, samen met Maarten.

Toch weer een tochtje van ± 32 km afgefietst.

De kinderen wilden weer een ritje met de fiets maken, en met weeral het mooie weer, konden we echt niet thuisblijven.

Op de gewone weg onze route verder gezet richting Rupelmonde en daar het veer genomen naar Wintam en dan wat verder het veer genomen naar Schelle.