RTV Noord te Groningen meldde hedenavond in de uitzending, alsmede in een artikel op de website dat in Oostwold bij Leek de, in Nederland zeldzame, zwarte ooievaar is gesignaleerd. Normaal gesproken broedt die vogels meer in Oost-Europese landen, maar tevens in delen van Frankrijk, Duitsland en Zweden, alsmede op het Iberisch schiereiland.
Deze dieren overwinteren normaliter in Afrika. In Nederland wordt het dier al geruime tijd uitsluitend gespot op doorreis.
Vastgesteld moet worden dat dit dier weer vaker in Nederland opduikt, vooral in de maanden mei en augustus, en ─ vanwege hun voedselvoorkeuren ─ meestentijds bij ondiepe plassen.
Voorts is geopperd dat het dier eens de kat uit de boom wilde kijken, in verband met een eventuele broedplek voor volgend jaar.

Onlangs is een der meest bijzondere beeldend kunstenaars van de twintigste eeuw van ons heengegaan. Hij stierf op 20 juli van dit jaar: Lucian Freud, geboren op 8 december 1922. In tal van kunstrubrieken van heel veel media ─ in ieder geval van al die media welke zichzelf serieus wensen te nemen ─ is flink aandacht besteed aan die gebeurtenis. Ook op de aan site gelieerde, Nederlandse Tempel der beeldende kunsten is een bijdrage te vinden.

Dat gebeurt opnieuw op zaterdag 13 augustus, tussen 21:00 uur en 22:00 uur onze tijd, in een uitzending van het programma Imagine: van de Britse televisiezender BBC Two. Die nieuwste aflevering van die documentaire serie houdt zich, zo goed als dat binnen een uur kan, bezig met leven en werk, en uitzonderlijkheden van Lucian Freud bezig. De aflevering is getiteld Imagine: Sitting for Lucian Freud.

Diens eerste expositie werd gerealiseerd in Lefèvre Gallery te Londen in 1944; de laatste tijdens zijn aard bestaan, verleden jaar in het Centre Pompidou te Parijs.

De allereerste aflevering van de voortreffelijke documentaire natuurserie Life ─ die sedert enkele weken via de televisiezender Nederland 1 door de Evangelische Omroep wordt uitgezonden ─, werd een geweldig succes: meer dan 1,2 miljoen mensen hebben ernaar gekeken.

De aflevering van Life die op woensdag 10 augustus wordt gepresenteerd, heet in het Nederlands, heel toepasselijk, Vinnige vissen, en is te zien tussen 20:30 uur en 21:30 uur op genoemde zender.

Vissen zijn de meest gewervelde dieren die in de grootste verscheidenheid in een enorme variëteit op onze planeet voorkomen: achtentwintig duizend soorten zijn er tot nu toe bekend.

__________

Nieuwe visie
De in 1957 geboren Japanse meester der muziek Tan Dun beleeft wereldwijd het ene succes na het andere. Niet alleen spelen zeer oude Chinese rituelen en Oosterse filosofie, in combinatie met westerse avant-garde, een belangrijke rol in zijn compositietechniek, water is eveneens dominant aanwezig in zijn werk, en dat geldt zowel letterlijk alsook figuurlijk. Dat alles zorgt voor een geheel nieuwe visie op één en ander dat al langer bestaat.
Al die gegevens in overweging nemend, zal het niet verbazen dat het een grote wens van Tan Dun is om zijn composities te laten fungeren als bindmiddel.
Tan Dun is van maandag 8 tot en met vrijdag 12 augustus, al die dagen tussen 19:30 uur en 20:00 uur Componist van de week in het gelijknamige radioprogramma van de Vara via Radio 4-NL.
__________

Afbeelding: De foto van deze componist is overgenomen van diens uitgever Schirmer. Het auteursrecht van de afbeelding berust bij Nan Watanabe.

Het feit dat tal van Nederlandse televisieprogramma's dezer dagen het thema homoseksualiteit behandelen, zal vast wel te maken hebben met de bootjes en de optochten die zeer nadrukkelijk roze getint zijn en wel zodanig intens en intensief dat het zeker weer pijn aan de ogen zou doen, vooropgesteld dat men er naar gaat kijken. Aangezien het nimmer iets verrassends oplevert, zou men er wellicht beter aan doen een goed boek te lezen, en dat kan dat best weer over een serieuze kwestie als homo's en lesba's gaan, want verwaarlozen moeten we het thema, ook op deze sites, vanzelfsprekend niet, "Maar," zo wist reeds Bor de Wolf in de Fabeltjeskrant van anno ooit: "denk eraan, waar te voor staat, dat doet geen goed, alleen maar kwaad." 

Zo'n Wolf toch. . . . .
Maar ook buiten ons land blijft het genoemde thema boeien, hetgeen moge blijken uit de bijdrage ─ weliswaar van de NTR via de televisiezender Nederland 3 ─ van een Brits populair-wetenschappelijk programma The making of me. De aflevering die op vrijdag 5 augustus via genoemde zender, tussen 20:20 uur en 21:20 uur zal worden uitgezonden, draagt de titel Waarom ben ik homo? Daarin kunnen we kennismaken met de Schotse acteur John Barrowman (geboren 1967), die ervan overtuigd is dat hij als homo is geboren. Een wetenschappelijke zoektocht die hij heeft ondernomen, heeft zijn vast geloof toch enigszins aan het wankelen gebracht.

Vijftien cabaretiers, dichters, alsook andere culturele werkers, zoals daar zijn denkers en andersoortige auteurs, hebben in de herfst van 2010 elk individueel een week doorgebracht in een bungalow op het water, aangemeerd aan een onbewoond eiland in het Lauwersmeer in het noordwesten van de provincie Groningen. Van elk van die personen is een opname gemaakt tijdens het eenzame verblijf.

In de aflevering van het VPRO-programma De avonden, dat door Radio 6 op donderdag 4 augustus zal worden uitgezonden tussen 21:02 uur en 23:00 uur, wordt ons verteld hoe de schrijver/essayist Atte Jongstra (geboren 1956) die tijd is doorgekomen. Hij blijkt die gevangenschap ─ want zo heeft hij zijn verblijf aldaar ervaren ─ te hebben onderschat. Daarover zegt hij: "Ik voelde me daar opgesloten." Hij heeft echter getracht dat gevoel tegemoet te treden door middel van dadendrang. Hamer, spijkers en een stift bleken voldoende om iets tot stand te brengen dat als bewegwijzering voor het eiland zou kunnen dienen. Daarnaast heeft de man dagelijks gewerkt aan zijn encyclopedarium. Om aan de weet te komen wat dat nu precies is, moet men maar naar de uitzending luisteren.

In de nacht van woensdag 3 augustus op donderdag 4 augustus, tussen 00:40 uur en 01:30 uur, presenteert Arte-tv de documentaire Nicht ganz koscher, die Ruth Olshan in 2010 voor de Südwest Rundfunk heeft gemaakt. In die film biedt zij een humoristische visie op de talrijke regels die er in het Jodendom heersen met betrekking tot voedsel, kleding en hygiëne, althans voor gelovige Joden. Maar zelfs als de opperhoofden zouden menen dat ook aan hun niet-gelovige mede-Joden te kunnen opleggen ─ een dwaalleer met sterk dictatoriale elementen, zoalsdat bij fanatieke christenen eveneens het geval is, welke menen dat alle twijfelaars en ongelovigen ook naar de wetten Gods zouden moeten leven.
Deze regisseuse heeft weliswaar een Joodse achtergrond, maar ze is niet binnen die cultuur opgegroeid, en dat biedt wellicht een ruimere blik op het geheel dan men vanuit de ware gelovigen mag verwachten. Met deze documentaire is Ruth Olshan ook op zoek naar de eigen identiteit.
De documentaire ─ op het beeldformaat 16:9, in HD-kwaliteit ─ wordt binnenkort nog tweemaal uitgezonden: op zondag 21 augustus om 05:10 uur en op maandag 22 augustus vanaf 03:55 uur.

De man geldt nog steeds als de schepper van de Duitse romantisch-dramatische muziek bij uitstek, hetgeen vooral is gebleken in zijn opera's Der Freischütz (1817-1821) [1] en Oberon (1825/1826) [2]. Algemeen wordt die Carl Maria von Weber (1786-1826) beschouwd als één der grootste ─ in ieder geval Duitse ─ componisten. Tevens had hij de naam een uitmuntend dirigent en een voortreffelijke pianist te zijn. Ook als schrijver over muzikale kwesties heeft deze kunstenaar zijn sporen ruimschoots verdiend.

Gedurende de werkdagen van de week, beginnend op maandag 1 augustus, wordt elke avond door Radio 4 in het programma Componist van de week aandacht besteed aan wezen en werk van deze meester; elk van de vijf avonden in die week tussen 19:30 uur en 20:00 uur.
_________
[1] De première van Der Freischütz werd op 18 juni 1822 te Berlijn gegeven.
[2] De eerste uitvoering van Oberon werd gerealiseerd op 12 april 1826 in het Royal Theater Covent Garden te Londen waar de componist in die dagen verbleef en op 5 juni overleed, OP de 21ste van die maand volgde de bijzetting in de groeve van de kapel St. Mary van de katholieke kerk Moorfield.

Gisteren kocht ik, uit de stapels met definitieve opruimingsboeken in een antiquariaat in mijn woonplaats diverse afgeschreven werken, onder meer een exemplaar van de Oxford-editie van de Holy Bible met kleurenplaten naar schilderijen van Arthur Twidle (ca. 1865-1936). Deze kunstenaar heeft internationaal voornamelijk roem verworven door zijn tekeningen voor de Sherlock Holmes-boeken van Arthur Conan Doyle (1859-1930). Tussen de diverse afbeeldingen op kunstdruk, steeds tussen de katernen met de tekst op dundruk, bevond zich ook een visie op David die harp speelt en tegelijkertijd een lied ter lofprijzing van hetgeen de schrijver van het hoofdstuk in kwestie zag als opperwezen. 

Van David als harpspeler kennen we diverse afbeeldingen, onder meer van grote kunstenaars uit eigen land: Rembrandt van Rijn (ca. 1606-1669) en Jozef Israëls (1824-1911). Op deze kleurrijke afbeelding, die niet elke liefhebber van schilderkunst evenzeer zal aanspreken, zien we links nog een musicus met de dubbele fluit: de aulos. 

Wat we ook kunnen waarnemen, is een relatief tevreden kijkende jonge vrouw die de harpspeler koelte toewuift. Menig hedendaags musicus, en niet alleen de harp bespelenden onder hen zou daar wel eens afgunstig op kunnen worden: we hoeven maar te denken aan die oververhitte podia, voornamelijk als gevolg van de vele schijnwerpers die op hen zijn gericht, en die de eventuele, door inspanning ontstane, zweet-aanvallen, nog eens overmatig versterken. Nog steeds is de beschaving niet zo ver voortgeschreden dat er in televisiestudio's en boven concertpodia de lichtinstallaties zijn voorzien van apparatuur met licht dat niet tegelijkertijd verhit. Het zou mij in ieder geval zeer verbazen als dat niet reeds lang tot de mogelijkheden behoort.

__________
Voor het geval u wel meer van de twintig in die Bijbel-versie opgenomen afbeeldingen wilt zien, kunt u terecht in een artikel van heden op de aan deze site gelieerde kunstensite Rondom beeldende kunsten.

Componist Etienne Nicolas Méhul. Ets door H.E. von WInter.

In het radioprogramma Musica van de Duitse cultuurzender, waarvan op woensdag 27 juli opnieuw een aflevering zal worden uitgezonden ─ gebruikelijkerwijs tussen 19:30 uur en 20:00 uur ─ door de Duitse regionale radiozender NDR Kultur, kunnen we opnieuw kennisnemen van een compositie van een relatief onbekende muziekmeester. Daarbij gaat het deze keer om de Franse componist Étienne Nicolas Méhul (1763-1817), die niet alleen als eerste het epitheton ornans romantisch kreeg opgeplakt, maar tevens als de belangrijkste operacomponist ten tijde van de (Franse) Revolutie werd beschouwd.
We kunnen in het programma luisteren naar diens Eerste Symfonie in g kleine terts, gecomponeerd in de jaren 1808/1809. Méhul componeerde in de periode 1797-1810 nog vijf symfonieën, waarvan de eerste, in C, geen nummer kreeg en slechts in fragmenten is overgeleverd. Ook van de Vijfde uit 1810 is slechts het eerste deel bewaard gebleven.
Uitvoerenden van die inmiddels twee eeuwen oude symfonie zijn de leden van het orkest van de Gulbenkian Stichting te Lissabon, onder leiding van Michel Sevierczewski.

Op dinsdag 26 juli kunt u getuige zijn van de bespiegelingen die door de mijlpaal in he leven van drie mensen worden losgemaakt. Dat gebeurt in de Franse speelflilm L'heure d'été uit 2008 van Olivier Assayas (geboren 1955), over de transformatie van een familie die ontstaat als gevolg van transitie.
Drie volwassen kinderen komen bijeen in het huis van hun overleden moeder, en daar worden ze geconfronteerd met de vraag, wat ze met haar eigendommen zouden moeten doen: het huis en hetgeen een kunstzinnige oom die moeder heeft nagelaten. De regisseur confronteert de kijkers niet met grootse, spectaculaire omwentelingen, maar veel meer met hetgeen binnen de gegeven context als alledaags en voorspelbaar is.
We zien Juliette Binoche, Charles Berling, Jérémie Renier, Edith Scob, Dominique Reymond; met Kyle Eastwood ─ inderdaad, de zoon van ─ in een bijrol.
TV5 Monde vertoont deze rolprent opgenoemde datum tussen 18:35 uur en 20:30 uur.

Het libretto stamt van de Tsjechische romancier Karel Sabina (1813-1877). De eerste uitvoering werd gerealiseerd in een tijdelijk theater dat een leemte moest opvullen voordat er in Praag een nieuw, volwaardig theater gereedkwam. Verschillende bronnen noemen verschillende data voor die première, maar alle geleerden zijn het er wel over eens dat dit in 1866 is geweest.
Er was de eerste keer overigens sprake van 'slechts' twee akten met daarin een gesproken dialoog. In 1870 was de complete versie gereed: drie bedrijven met gezongen recitatieven.

Een Duitse versie van Max Kalbeck (1850-1921) werd voor het eerst in 1893 gegeven in het Oostenrijkse Theater an der Wien. Diverse andere Duitse vertalingen zouden in de loop van de twintigste eeuw volgen.

De handeling
Het verhaal speelt zich af in een dorp in Bohemen omstreeks 1866. Hans (tenor) is verliefd op Marie (sopraan), maar zij is voorbestemd om te worden uitgehuwelijkt aan de  zoon van de rijke boer Micha (bariton), de stotterende, onhandige Wenzel (tenor).

Huwelijksbemiddelaar Kezal (bas) grist Marie de reeds door haar ouders ─ Krushina (bas) en Kathinka (alt) ─ ondertekende huwelijksovereenkomst uit handen en gaat ermee aan de haal. Hij slaagt erin Hans zover te krijgen dat hij afziet van zijn 'aanspraak' op Marie: daar krijgt hij 300 Gulden voor.Marie schrikt zich een ongeluk als ze wordt geïnformeerd over de afspraak die Hans met de huwelijksmakelaar heeft gemaakt. Daarom wil ze naar Wenzel toe gaan, maar dan verschijnt Hans weer op het toneel om zijn afkomst nader te verklaren. Hij is de zoon van boer Micha uit een eerder huwelijk en voldoet daarmee aan het in de huwelijksovereenkomst gestelde, zoals afgesproken met de makelaar.

De Franse speelfilm les témoins uit 2007 van André Téchiné (geboren 1943) brengt de kijker ruim een kwart eeuw terug in de tijd, naar de beginperiode van de aidsepidemie.
We maken kennis met de homoseksuele arts Adrien ─ gespeeld door Michel Blanc ─ die echter niet meer dan een vriendschappelijke relatie wil. Die beide vrienden brengen in 1984 een weekeinde door ─ met een schrijfster van kinderboeken (gespeeld door Emmanuelle Béart) en haar echtgenoot, die politieagent is ─ aan de kust, en die paar dagen zorgen ervoor dat het leven van al die vier deelnemers intens zal veranderen.
Téchiné is een professioneel tot in zijn merg, en dat blijkt onder meer uit de keuze van zijn acteurs, die erin slagen de angst en spanning voortdurend over te brengen alsof deze reëel is op het moment van kijken. Maar wat er wordt getoond is een realiteit die drie decennia geleden heerste rondom de nog mysterieuze ─ en daardoor zeer bedreigende ─ ziekte, die voor hier en daar absurde maatschappelijke onzekerheid en al dan niet ingehouden agressie heeft gezorgd
Vrijdagavond om 23:10 uur begint op Nederland 2, in het VPRO-programma Film op 2, de uitzending van Les témoins, doorlopend tot 01:00 uur in de nacht op zaterdag 23 juli.

De Franse speelfilm les témoins uit 2007 van André Téchiné (geboren 1943) brengt de kijker ruim een kwart eeuw terug in de tijd, naar de beginperiode van de aidsepidemie.
We maken kennis met de homoseksuele arts Adrien ─ gespeeld door Michel Blanc ─ die echter niet meer dan een vriendschappelijke relatie wil. Die beide vrienden brengen in 1984 een weekeinde door ─ met een schrijfster van kinderboeken (gespeeld door Emmanuelle Béart) en haar echtgenoot, die politieagent is ─ aan de kust, en die paar dagen zorgen ervoor dat het leven van al die vier deelnemers intens zal veranderen.
Téchiné is een professioneel tot in zijn merg, en dat blijkt onder meer uit de keuze van zijn acteurs, die erin slagen de angst en spanning voortdurend over te brengen alsof deze reëel is op het moment van kijken. Maar wat er wordt getoond is een realiteit die drie decennia geleden heerste rondom de nog mysterieuze ─ en daardoor zeer bedreigende ─ ziekte, die voor hier en daar absurde maatschappelijke onzekerheid en al dan niet ingehouden agressie heeft gezorgd
Vrijdagavond om 23:10 uur begint op Nederland 2, in het VPRO-programma Film op 2, de uitzending van Les témoins, doorlopend tot 01:00 uur in de nacht op zaterdag 23 juli.

De Franse speelfilm les témoins uit 2007 van André Téchiné (geboren 1943) brengt de kijker ruim een kwart eeuw terug in de tijd, naar de beginperiode van de aidsepidemie.
We maken kennis met de homoseksuele arts Adrien ─ gespeeld door Michel Blanc ─ die echter niet meer dan een vriendschappelijke relatie wil. Die beide vrienden brengen in 1984 een weekeinde door ─ met een schrijfster van kinderboeken (gespeeld door Emmanuelle Béart) en haar echtgenoot, die politieagent is ─ aan de kust, en die paar dagen zorgen ervoor dat het leven van al die vier deelnemers intens zal veranderen.
Téchiné is een professioneel tot in zijn merg, en dat blijkt onder meer uit de keuze van zijn acteurs, die erin slagen de angst en spanning voortdurend over te brengen alsof deze reëel is op het moment van kijken. Maar wat er wordt getoond is een realiteit die drie decennia geleden heerste rondom de nog mysterieuze ─ en daardoor zeer bedreigende ─ ziekte, die voor hier en daar absurde maatschappelijke onzekerheid en al dan niet ingehouden agressie heeft gezorgd
Vrijdagavond om 23:10 uur begint op Nederland 2, in het VPRO-programma Film op 2, de uitzending van Les témoins, doorlopend tot 01:00 uur in de nacht op zaterdag 23 juli.

In 2008 werd drieëntwintig miljoen euro betaald voor een schilderij van Lucian Freud (geboren op 8 december 1922, kleinzoon van Sigmund Freud); dat was een recordbedrag voor een werk van een nog levende schilder. Op 20 juli is de man in Londen overleden.

Freud geboot vooral bekendheid in verband met de realistische uitbeelding van naakte lichamen; de doeken kregen daardoor het odium van verregaand realistische portretten. Soms werden de woorden meest meedogenloos in verband met zijn kunstenaarschap gebruikt.
De eerste overzichtstentoonstelling van Lucian Freud in Nederland werd door het Haags Gemeentemuseum georganiseerd in 2008.
Twee jaar, tot en met half juli, volgde een expositie in het Parijse Centre Pompidou. Verzamelaars zijn dol op het werk van deze uitzonderlijke kunstenaar; critici slaan het hoog aan en bezoekers van tentoonstellingen met zijn doeken raken eveneens in vervoering.