We mogen ook
al eens lachen, al zal ons dit niet in dank afgenomen worden door sommige
Iraanse ayatollahs. Ayatollah Tatabai Nejad legt de schuld van de aanhoudende
droogte in Iran bij vrouwen die ongesluierd een selfie maken. Als het van hem
afhangt worden die ontaarde wezens best opgespoord en gewurgd.
De overvloed
aan regen die in Europa valt is dan weer een onderwerp van ergernis voor de
Iraanse leiding. De voormalige Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad -bekend om
zijn geloof in hekserij en andere complottenzei in 2011 zelfs dat Europa Irans
regenwolken stal:
Westerse landen hebben technologie ontwikkeld
om droogte te veroorzaken in een aantal delen van de wereld waaronder Iran.
Europese landen gebruiken speciale apparatuur om de inhoud van regenwolken te
doen vallen wanneer die zich boven hun land bevinden en zo te vermijden dat
deze wolken andere landen, waaronder Iran, bereiken. Daarbij worden specifiek
die landen geviseerd wiens cultuur het Westen angst aanjaagt.
De ironie
van de speech van de Iraanse leider bereikte een hoogtepunt toen het minuten
nadat die was beëindigd begon te regenen
Wij stadsmensen, losgerukt van de
natuur die in onze jeugd deel uitmaakte van ons leven, zijn de lessen vergeten.
Ik heb vaak onze oude tuinman horen zeggen: je moet snoeien om te laten
groeien. Les die even goed geldt voor ons leven als voor de vereniging. Als je
niet snoeit worden de takken hard en het sap verliest zijn kracht. Niet alles
heeft het vermogen om een duizendjarige eik te worden.
Heeft misschien ook te maken met de
evangelische uitspraak: een boom herken je aan zijn vruchten. Als hij
onvruchtbaar geworden is, moet hij omgehakt worden. Zo maakt hij plaats voor
jonge plantelingen.
Wat je
gekregen hebt vandaag is niet belangrijk: wel dat men aan jou gedacht heeft op
deze dag. In de driehoek of veelhoek van het gezin staat uiteraard de moeder op
een centrale plek. Maar af en toe mag de schijnwerper eventjes zwaaien naar de
vader. Daarom voor alle papas een gelukkige vaderdag!
Aoide of in het Latijn Aoede
(Oudgrieks: Αοιδη) was één van de drie originele Muzen, hoewel er later negen
waren. Haar zusters waren Melete en Mneme. Zij was de muze van de zang en de
muziek. Dat er uiteindelijk negen muzen waren, hebben wij te danken aan
Hesiodos. Meteen kregen wij er als goede zangers en muzikanten er twee: Euterpe
(de muze van de fluit) en Erato (die zorgde voor de zang).
Zullen we ze eventjes ter hulp roepen
om het werkjaar van het koor op een weldadige wijze te beëindigen?
Mens sana in corpore sano,
gevleugelde gedachte die bij sommige koorbesturen volop leeft. Kunnen we dan al
niet zingen tijdens het groot verlof, dan volgt een warme oproep om te gaan
fietsen. De balans wordt wel in evenwicht gehouden: fietsen kan leiden tot
uitdrogingsverschijnselen: dat wordt uitgebreid gecompenseerd. En het dreigend
calorieëntekort wordt opgevangen door een stevige maaltijd inclusief de nodige
afzakkertjes.
Zoals steeds laat ik deze kelk aan mij
voorbij gaan.
Lentemoeheid of vakantiemodus (wat je
kan tegenkomen als je met senioren werkt). Ik zal in elk geval blij zijn als
het werkjaar ten einde is en als ik even de beslommeringen achter mij kan
laten. Bij sommigen is het bijna voortslepen naar het einde. En toch komen er
nog een drietal cruciale weken aan.
Ik verwacht in elk geval een veel
rustiger 2016-2017.
"Zwijgen
is goud als je geen goed antwoord kan verzinnen."
"Het
zijn niet de bergen op je weg die je uitputten, maar het steentje in je
schoen."
"De wil
moet sterker zijn dan het talent."
"Onmogelijk
is maar een woord rondgestrooid door kleine mensen die het makkelijker vinden
te leven in de wereld die ze hebben gekregen dan de kracht die ze bezitten te
verkennen om hem te veranderen. Onmogelijk is geen feit, het is een mening.
Onmogelijk is geen verklaring, het is een uitdaging. Onmogelijk is potentieel.
Onmogelijk is tijdelijk. Onmogelijk is niets."
"Wie
geen verbeelding heeft, heeft geen vleugels."
Wie de naam
Palestrina hoort, denkt al snel aan streng, degelijk contrapunt en saai
muziekonderwijs. En dit is niet nieuw: al vóór zijn dood werd het beeld van
Palestrina steeds legendarischer. Zijn oeuvre dwingt dan ook wel respect af,
met ruim honderd missen, driehonderd motetten en nog vele andere, meestal
religieuze werken. En dat alles in een vlekkeloze beheersing van de
compositietechnieken van zijn Frans-Vlaamse voorgangers. Naast de kwantiteit en
kwaliteit van zijn oeuvre heeft ook Palestrinas rol bij het Concilie van
Trente bijgedragen aan zijn imago. Dit concilie wilde de katholieke kerkmuziek
hervormen: alle overdadige en wereldlijke elementen moesten verdwijnen en de
tekst moest - verstaanbaar - op de voorgrond staan. Bij luistersessies om de verstaanbaarheid
te testen klonk wellicht Palestrinas Missa Papae Marcelli, maar dat is lang
niet zeker, om nog maar te zwijgen over de mythe van Palestrina als redder van
de kerkmuziek. Hoe het ook zij: Palestrina was de centrale componist in het
Rome van de zestiende eeuw, en zijn statuur heeft tot op de dag van vandaag
voortgeduurd, ook al wordt hem wel eens saaiheid of stoffigheid verweten.
Maar iedereen die een duik in zijn enorme oeuvre waagt, merkt al snel dat ook
dit een mythe is
Vanavond zingen in Korile een bewerking
van een Engelse ballade van de hand van César Geoffray (1901-1972) . Geoffray
is een reus in het Franse koormuzieklandschap. A coeur Joie, de Franse
koorfederatie werd door hem gesticht en kwam voort uit zijn nationaal scoutskoor.
Samen met Gottfried Wolters stichtte hij ook de Europese federatie van jonge
koren (Europa Cantat). Zijn talloze koorcomposities en bewerkingen worden met
graagte gezongen.
Uit een
wetenschappelijke studie blijkt dat honden liever naar house- en popmuziek
luisteren dan naar klassieke muziek. Het was Sony die deze opmerkelijke
conclusie wereldkundig maakte. Omdat muziek iets is om te delen, liet het
bedrijf verschillende soorten muziek via een nieuwe speaker aan de huisdieren
horen. Het doel was uitvinden waar de honden het meest van houden: klassieke
concerten of snelle hits.
Uit het
onderzoek bleek dat honden liever naar moderne house- en popmuziek dan naar
bekende klassieke concerten luisteren: 62 procent van de onderzochte honden
koos spontaan voor deze muziek en slechts 38 procent ging voor klassiek. De
honden kregen 10 keuzemogelijkheden in beide genres. Ze kozen daarbij
significant vaker voor house- en popmuziek dan voor klassieke stukken. Ook
bleven de honden langer in de buurt van de speaker wanneer die snelle hits
speelde dan wanneer er klassieke muziek op stond, wat suggereert dat ze liever
naar moderne nummers luisteren.
Moet je
binnenkort de honden alleen thuis achterlaten? Let er dan op dat je Justin
Bieber of Beyoncé uit de speakers laat knallen. Mozart en Pachelbel kunnen
ervoor zorgen dat je hond uit frustratie op de meubels begint te kauwen.
Door mijn
bezigheden met koren, heb ik niet altijd de tijd om de Koningin
Elisabethwedstrijd volledig te volgen. Maar donderdagavond was ik gelukkig net
op tijd om Lukas Vondracek te horen. Deze 30-jarige Tsjechische man kreeg de
muziek mee in zijn genen: beide ouders waren pianoleraars. Hij had dan nog het
geluk om vanaf zijn 14e privélessen te krijgen van niemand minder
dan Ashkenazy. Dat allemaal als een klein beetje achtergrond bij dit fenomeen.
Zijn
vertolking van het derde pianoconcerto van Rachmaninoff heeft mijn compleet van
mijn stoel geblazen. Zoals Liebrecht VanBeckkevoort en Jef Neve achteraf
zegden: dit was bijna van een andere planeet. Hij bewoog koningin Mathilde tot
tranen, maakte het publiek dolgelukkig en dreef Marin Alsop en het Nationaal
Orkest van België tot het uiterste.
Wat heb ik overgehouden aan het rustig
overleg in de algemene vergadering van MaN?
Ik moest denken aan het bekendste
citaat van de oude Griekse filosoof Heraclitos: panta rhei kai ouden ménei. Alles
stroomt verder en niets blijft. Heraclitus zegt zo ongeveer dat alles wijkt en
dat niets blijft. En als hij dat wat er is, vergelijkt met de stroom van een
rivier, zegt hij dat je niet twee keer in dezelfde rivier kunt stappen.
Tweede bedenking: Mensen sluiten hun
ogen soms voor een bittere waarheid. Dat is niet verwonderlijk, want de wereld
heeft soms onaangename verrassingen voor ons in petto. Wij nemen onze wensen
voor werkelijkheid, maar de wereld laat zich niet vermurwen. De werkelijkheid,
zo schreef de sciencefictionschrijver Philip K. Dick, is datgene wat weigert
weg te gaan wanneer je ophoudt erin te geloven.
Koor & Stem
Antwerpen organiseert een Koorklanksessie, waarin koormuziek van (jonge hedendaagse)
Vlaamse componisten aan bod komt. Op het programma zien we namen als Ludo
Claesen, Sebastiaan Van Steenberge, Carl Van Eyndhoven, Kurt Bikkembergs, Vic
Nees en Koen Vits. Deze laatste is ook leider van het atelier dat in Hove
plaats vindt op zondag 19 juni tussen 13.30 u en 16.30 uur. Plaats: Volkssterrenwacht
Urania - Jozef Mattheessensstraat 60 - 2540 Hove.
Als je Kortjakje gebruikt als
inzingoefeningetje voor je koor, weet dan dat het meisje niet zo onschuldig is.
Het volksliedje werd door Mozart in Parijs opgepikt om er 12 variaties voor
piano op te schrijven. De oorspronkelijke tekst (Ah!vous dirai-je maman) ging
over Les amours de Silvandre en vertelt de schroom van een jonge brunette om
aan haar moeder te vertellen dat zij in het bos verleid is door een zekere Silvandre.
En het Nederlands Centrum voor
Volkscultuur weet dan weer te zeggen dat Kortjakje niet zoals we zouden
vermoeden gaat over een schoolmoe kindje dat alleen s zondags er een beetje
door komt. Kortjakje zou een vrouw geweest zijn die in Amsterdam openbare
toiletten schoonmaakte en door de week vaak ziek was door overmatig drankgebruik.
Het denken over het voortbestaan in
zijn huidige vorm van het Sint Janskoor en van Musica ad Nives komt in een stroomversnelling.
Om te beginnen gaan we vanavond al eens moeten evalueren wat we van de
meiviering in Mechelen terecht brachten. En voor Musica ad Nives is de tijd
gekomen om mekaar eens diep in de ogen te kijken als we volgende donderdag in
de kring zitten.
Eén van mijn
(on)deugden is mijn passie voor boeken. Op alle plaatsen in ons huis vind je ze
terug: van de inkomhall naar de living, de slaapkamer, mijn bureau, de
logeerkamer. Boeken in alle soorten, maten, onderwerpen. Een bijzondere plaats
hebben de boeken die gaan over geschiedenis, kunst, fotografie, godsdienst (een
collectie kerk- en devotieboeken). Alles samen zijn ze met zn 10.000 (min of
meer, mijnheer pastoor). Iedere keer als ik hoor dat iemand boeken heeft weg
gedaan, doet mijn hart pijn en denk ik dat ze hun oude dag gerust bij mij
mochten komen slijten. E-readers zijn vooralsnog niet aan mij besteed.
Het kan dan
ook niet anders of er verscheen een milde glimlach op mijn gezicht toen ik in Express Business vanmorgen het volgende
las:
Met de
opkomst van de e-readers heeft de boekenkast in vele huishoudens plaats gemaakt
voor een digitale bibliotheek. De echte boekenliefhebber kan zich misschien nog
wel verzoenen met het swipen over een scherm in plaats van het omslaan van
een pagina, maar de geur van oude boeken kan geen enkel elektronisch
leesapparaat vervangen. Geen nood, sinds kort kan de boekenwurm met parfums en
kaarsen de geur van oude boeken oproepen. Van Karl Lagerfelds Paper Passion,
omschreven als de geur van stil papier, tot het chique Paperback-parfum van
Demeter, alle grote parfumfabrikanten lijken ontdekt te hebben dat de geur van
boeken een mysterieuze erotiserende werking heeft. In de duurdere categorie
vinden we In The Library van Christopher Brosius, een parfum dat volgens zn
maker de geur van gerafeld papier en geboend hout oproept. Dead Writers
Perfume zou dan weer het gevoel moeten oproepen dat je in een zetel zit en
bladert door vergeelde kopieën van Hemingways, Shakespeares, Fitzgeralds en
Poe.
Steeds op
zoek naar nieuwe ideeën, je geest open stellen voor de onverwachte associaties,
het ultieme moment vinden om je muzikale vleugels uit te slaan (uitdrukking
slaat op niets). En dus beginnen de radertjes te werken bij het lezen van
onderstaand artikel uit Het Laatste Nieuws. Pleidooi voor het mannelijk zingen
onder de ochtenddouche.
's Ochtends en 's avonds horen we
vogels het vaakst fluiten. Maar hoe komt dat en waarom zijn ze overdag zo stil?
"De
meeste vogels zingen vooral 's morgens - het koor begint kort voor
zonsopgang", zegt professor Dr. Luc Bouwens van de Vrij Universiteit
Brussel."Je zou zeggen dat ze blij
zijn dat de zon weer opkomt." "Nuchter bekeken is het zo dat vogels,
meestal de mannetjes, tijdens het voortplantingsseizoen zingen om hun
territorium af te bakenen, tegen andere mannetjes, en om vrouwtjes aan te
trekken."
"Biologen
denken aan drie redenen om het ochtendkoor te verklaren", legt Bouwens
uit.
"'s
Ochtends is er minder wind en is het in het algemeen rustiger waardoor het
geluid zich beter voortplant en verder reikt; het is dus efficiënter
zingen."
Anderen
geloven dan weer "dat vogels op dat moment weinig anders doen vermits er
nog te weinig licht is om voedsel te zoeken of te jagen (en voor insecten te
koud om te bewegen)".
"Na
de nacht zijn de energiereserves van de vogels het laagst; mannetjes die
desondanks nog lustig kunnen zingen, "adverteren" zich dus als zeer
fit en geschikt voor de voortplanting."
Veni Creator
Spiritus is een kerkelijke pinksterhymne, die vooral in de Katholieke Kerk bij
bijzondere gelegenheden ten gehore wordt gebracht.
De tekst is
vermoedelijk van de Benedictijner monnik Hrabanus Maurus en wordt meestal in
het Gregoriaans gezongen, hoewel hij ook als inspiratiebron diende voor andere
componisten, zoals in het eerste deel van de Achtste Symfonie van Gustav
Mahler, de orgelcompositie Prélude, Adagio et Choral varié sur le thème du Veni
creator spiritus van Maurice Duruflé.
Binnen de
Katholieke Kerk wordt de hymne onder andere vertolkt bij wijdingen van diakens,
priesters en bisschoppen. Ook wordt het Veni Creator gezongen als de kardinalen
de Sixtijnse Kapel betreden voor een conclaaf om een nieuwe paus te kiezen.
In het Enchiridion
indulgentiarium, het officiële handboek van het Vaticaan wordt bepaald dat
diegenen die de hymne op de 1e januari en op Pinksteren zingen een
volle aflaat kunnen verkrijgen.
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
