Soms moet je eerst verdwalen, de weg kwijt zijn ..........om te kunnen ontmoeten. Om jezelf of iemand anders tegen te komen. Verdwalen is iets dat je ook moet durven, jezelf moet toestaan. Om dan te kunnen zeggen 'ik weet het niet meer, ik ben de weg kwijt.
Over mijzelf
Ik ben Carine Draps
Ik ben een vrouw en woon in Sint-Niklaas (Belgie) en mijn beroep is bediende.
Ik ben geboren op 24/10/1958 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Tekenen-plezier maken-verwonderd blijven-.
Any way the water turns You’re always on my mind Sweet instigator Anyway the water turns You’re always on my mind Dear insolation You make me beautiful You give inspiration You make me beautiful Know that you can never let me down We’re to sail and see the world right now Know that you can never let me down We’re to sail and see the world right now Anyway the water turns You’re always on my mind Sweet instigator
Any way the water turns You’re always on my mind You made all this Because you made all this
Ozark Henry
St Jacob...
Het is niet zeker dat de zilveren kist in de kathedraal van Santiago de Compostela werkelijk het gebeente van St-Jacob bevat. Volgens de overlevering is apostel Jacobus de Meerdere in Spanje geweest om er het christendom te verspreiden. Na zijn marteldood in Jeruzalem brachten vrienden zijn lichaam in een bootje naar Spanje. Rond het jaar 800 vond een kluizenaar op aanwijzing van een zeer heldere ster de plek waar Jacobus zou zijn begraven. Die werd aangeduid als St-Jacob (Santiago) in het veld (campo) met de ster (stella), het latere Santiago de Compostela. In de 9de eeuw pelgrimeerde de bisschop van Le Puy naar het graf van Jacobus en sindsdien hebben miljoenen pelgrims uit de hele wereld te voet, per paard of fiets het graf bezocht. De apostel is ook bekend als matamoros, morendoder. Middenin een beslissende veldslag tegen de Moren tijdens de Reconquista verscheen een onbekende ridder op een wit paard die vele Moren doodde en na de bewonnen veldslag weer op mysterieuze wijze verdween. Dit was volgens de legende St-Jacob. Je ziet hem dan ook onderweg als apostel, als pelgrim met schelp en als morendoder op een wit paard.....
ONDERWEG naar Compostela
03/07/2010 ....... ??/11/2010
07-08-2010
WIJZIGING TRAJECT !!!!!!!
Zaterdag 07/08/2010 Eventjes een dienstmededeling: WIJZIGING VAN ROUTE Ik was dus in Vezelay en had daar een extra dagje rust voor mijn teen. Gepakt en gezakt stond ik vrijdagmorgen klaar om terug te vertrekken. Doch, Guido, die mij was komen bezoeken had last in zijn rug en kon de vele kilometers terug, niet zelf rijden. Daarom beslist om samen terug naar huis te komen met mij achter het stuur. Ik was wel teleurgesteld maar het kon niet anders. Thuisgekomen leek alles zo "anders", ik was er nog niet klaar voor. Het kwam zo plotseling. In Vezelay hadden we de route in de Morvan met de auto eens gaan verkennen. (Heel mooi, overal bossen, meren en ...... geen heuvels meer maar echte bergen). Ben er een beetje bang van geworden en daarom hier thuis nog gekeken voor een andere route. Welliswaar terug vanuit Vezelay maar over Nevers, Limoges, Perigueux en in Montréal-du-Gers terug aansluiting met de GR 65 naar Saint-Jean Pied de Port. Heb Franse Topogids en daardoor voel ik me toch wat veiliger met dit boekje als leidraad. Rode route wordt de nieuwe. Vroeger gepland was, de oversteek van Vezelay recht naar beneden naar Le Puy en dan de paarse route. Ik denk dat ik het niet zou aankunnen en dan zou moeten opgeven en dat zou geen goed doen aan mijn gemoedstoestand. Daarom ..... de opgegeven adressen voor Poste Restante gelden niet meer, maar vanaf St.J. Pied de Port dan weer wel. Sorry voor diegenen die misschien reeds geschreven hebben (in denk bv. aan Gregory) Het traject nog volledig uitschrijven lukt niet meer in deze korte tijd, want maandag vertrek ik immers terug met volgende vervoermiddelen (te voet/de trein/de TGV/de bus of taxi/de trein/te voet naar Vezelay. Daar 's avonds dan slapen en dinsdag terug op pad. Om mezelf een beetje op te peppen beschouw ik deze week dan maar als een rustweek voor mijn teen. (die is ondertussen terug mooi aan het genezen)
Groetjes van Carine (die eventjes terug was "in de bewoonde wereld")
Woensdag 04/08/2010 600 kilometerkes - 600 km. hebben mijn voetjes reeds gestapt - ik geloof het zelf niet dat ik dit zou kunnen. Wat heb ik ondertussen allemaal al meegemaakt? De dagen rijgen zich aan elkaar met steeds nieuwe vertrekpunten en nieuwe aankomstplaatsen en eigenlijk is het moeilijk voor mij als ik het niet direct allemaal opschrijf om nog exact te weten waar ik was op welke dag, maar dat doet er ook niet toe. De algemene indruk ... dat is waar het op aankomt met af en toe opmerkelijke detailpuntjes die me bijblijven en in mijn hart een plaatske krijgen. Als ik zo door het Franse platteland loop waan ik me soms in een Franse oude film. Ik verwacht iedere moment dat Don Camillo (alias Fernandel) op zijn fiets de landweg komt afgereden met wapperend priestergewaad en mij een goeiemorgen wenst . Ik droom zo graag en het is dan wel vervelend als mijn droom aan fladderen wordt gereten door een laag voorbijvliegend F16-vliegtuig. Maar ja, niets aan te doen. Een uurtje later droom ik dan wel iets anders. Grappig om te zien hoe hier in de oude verstilde dorpjes de mensen worden bevoorraad met 'une bagette' door van die kleine bestelwagentjes die tot aan het dak volgepropt zitten met brood. Eens toeteren en iedereen komt uit huis om een brood te kopen. Geen winkels te zien. Ik vraag me soms af, waar is iedereen. Huizen waarvan de luiken gesloten blijven, geen mens te zien op straat, maar wel ...... honden, veel honden. Ze zijn hier blijkbaar heel heel bang en beschermen hun eigendom en erf met van die grote, grommende of klein blaffende honden. Op ieder hek staat er wel een foto van het lieve dier met afschrikkende teksten, die je laten hopen dat dierlief toch zeker aan de ketting ligt. Toch, ik ben er niet bang van. Ik zie in iedere hond een beetje mijne lieve Zeppo en dan is iedere hond een lieve hond en blijkbaar voelen ze het ook wel, want ik blijf "onaangetast" De koeien zijn mij nog steeds welgezind en zijn nog steeds geïnteresseerd in een voorbijstappende mens. Dat zien ze hier niet zo vaak denk ik. Wie haalt het nu ook in zijn hoofd om te voet berg op, berg af te gaan. Daar zijn toch auto's voor.
Mijn slaapplaatsen ..... soms is het wel een probleem. Ik probeer van alles uit, maar liefst op pelgrimsniveau. Ik bedoel daarmee - niet te duur. Ik heb immers nog een hele tijd te gaan en mijn geldbeugel heeft immers ook een bodem. Soms is het gratis, echt waar, en dit bij gastgezinnen (dat heb ik het liefste), soms lig ik in een 'local de nuit' (is soms maar eng), soms in een scoutslokaal waar ik dan met sandalen aan in de douche ga ...... soms in een tentje op mijn matje, geflankeerd door een mede-stapper (allemaal zeer onschuldig hoor want pelgrims zijn op het einde van de dag supermoe en slapen direct) en als het echt niet anders kan, dan maar op hotel en liefst zo goedkoop mogelijk. Eten moet soms in de rugzak worden meegenomen voor 2 dagen. Dus echt water en brood met stukje kaas of een worstje. Al bij al, ik heb reserve genoeg om te overleven.
Gisteren was voor mij toch wel een overwinningsdagje. Vézeley, op de top van een berg(je) zie je de baseliek reeds op kilometers afstand liggen. Weg is dan het gevoel 'ik kan niet meer'. Je wordt er naartoe getrokken. Achter iedere bocht komt het dichter en dichterbij. De laaste kilometers zijn heel steil en dan is het echt afzien. Niettemin heb ik toch het gevoel dat het zo moet zijn. De vreugde om daar toe te komen is des te groter omdat je het toch maar gehaald hebt. En nadien de mis in de baseliek.... het doet toch wel iets. Jammer dat het hier zo toeristisch is geworden, de keerzijde van de medaille, maar ..... wat doet je eraan. Effekes dit wegdenken en je eigen plaatske zoeken in gans dit gebeuren.
Jammer genoeg heb is ondertussen aan mijn linker grote teen een onschuldige blaar die momenteel geëvolueerd is naar "iets" wat mijn voet geen goed doet en mij tijdens het stappen veel pijn bezorgt. Daarom deze morgen in de omgeving langsgeweest bij een pedicure die (volgens mij - heb niet goed durven kijken) een serieus stuk van mijn teen heeft 'weggesneden'. Ik overdrijf hoor. Maar ik moest 2 dagen rust nemen. Anders zou alles beginnen ontsteken en ben ik nog verder van huis bij wijze van spreken. Daarom kan ik pas vrijdag terug op pad.
Voor mij liggen de bergen van de Morvan te wachten. Het moeilijke stuk begint nu. Van Vézelay naar Le Puy is geen uitgestippelde route. Geen gidsen om je de weg te tonen. Dus op eigen houtje verder. Ook mijn medepelgrims aan wie ik reeds gehecht geraakt was zijn hier in Vezeley gestopt of gaan via een andere route verder. Dus afscheid nemen en hopelijk ...... nieuwe gezichten.
Bedankt van de brieven en de berichtjes en de e-mails. Het doet deugd, echt waar.
Lieve groetjes van Carine met ingepakte linker grote teen. Zoen en slaapwel.
Vrijdag 30/07/2010 Hey allemaal, hier zijn we dan weer. Ik zit hier te typen in het Office de Tourisme in Tonnere. Moeten jullie maar eens opzoeken waar het juist ligt. Ik denk dat ik nog zo'n 100 km. te gaan heb tot Vezelay. Onlangs zei een vrouw tegen me, alleen, wat doe je dan een ganse dag, verveel je je niet. Neen, ik verveel me niet en ja wat doet een mens zoals, alleen op de baan. Wel bv. ik heb ondertussen ontzagelijk veel bewondering voor de vele slakken die ik tegenkom die proberen om de baan over te steken. Dit is een hele uitdaging als je weet hoe die Fransen hier echte snelheidsduivels zijn. Vele slakken beginnen eraan, maar weinigen komen toe. Respect, respect voor al diegenen die het proberen. En zo zie ik allerhande 'lijken' liggen op de baan, gaande van slakken, vogeltjes, hazen, konijen, zelfs een slang ben ik al tegengekomen. Ik zie het op afstand, .... daar ligt weer iets. Ik zie dan een groepje vogels die zich tegoed doen aan een lekkere maaltijd. En om de 2u. neem ik een pauze op een bankje, wat echter maar heel sporadisch te voorschijn komt. Meestal zit ik in de berm van de weg of op een grote steen. En soms word ik van straat geplukt. Ja, ja, niet als straatmadelief (daar ben ik ondertussen te oud voor ) maar als een uitgehongerde, druipende vogelverschrikker. Ik mag dan mee-eten wat de pot kookt en meestal is dit heeeeel lekker, klaargemaakt door eenvoudige lieve mensen en daar gaat het om. Dan is mijn dagje meestal geslaagd. De champagne-streek ligt nu definitief achter mij (ik heb dus nog eens omgekeken ) maar voor mij ligt nu de Bourgogne klaar. Misschien vanavond gaan we een flesje kraken, want we zijn hier vanavond met een groepje van 7 die elkaar min of meer reeds kennen van "onderweg". Ik slaap vanavond weer in een "local de nuit" 10 euro (bedje, douche en toilet) meer moet dat niet zijn.
Tot later mannen, want de dame hier kijkt reeds een beetje "vies". Voor alle berichtjes, al vriendelijk dank. Blijven doen hoor. Geeft veel moed.
Zondag 25/07/2010 Voor wie het nog niet weet, vandaag is het een feestdag????? Eeuuhhh, ja zulle, van Saint-Jacques. Daar in Spanje zal men op de koppen kunnen lopen op de camino. Niets voor mij dus. Omdat zijn feestdag 25/07 op een zondag 'valt' dit jaar, is het een heilig jaar en vandaag dat er zovelen op deze dag daar in Santiago willen zijn. Ik zal er misschien ook geraken, als de meesten al vertrokken zijn en het veel rustiger is. Waar was ik vorige keer gebleven? Had ik reeds verteld dat ik mijn eerste 2 pelgrims heb tegengekomen? Waarschijnlijk wel. Ze liepen steeds voor mij en ik zoals altijd aan het staartje . In Reims toegekomen bij de kathedraal, mij daar ingeschreven in 'den boek' en ik liep ze terug tegen het lijf. Ik mocht met hen mee om te overnachten bij een vriend van één van hen. Iemand uit Kameroen. Veel verteld en lekker gegeten en dat alles zomaar voor niets voor een wildvreemde..... daar gaat het om, om de mensen die je tegenkomt. Die je soms zomaar 'van straat plukken' en vragen of je al gegeten hebt en je meenemen om samen te eten en te luisteren naar wat je van plan bent. In Reims toch maar een triestige dag. Zeppo, mijnen trouwe vriend, die gestorven is. Moet het nog verwerken. Daarna door de heel mooie streek gelopen van de duizenden wijnstokken van de Champagnestreek. Op ieder plekje staat er een druivenstok en iedereen in de dorpjes is bezig met de druiventeelt. De ene grand cru na de andere ..... Ja Raf, ik zou niet weten waar ik zou moeten kopen hoor, er zijn er hier zoveeeeeeel. Momenteel ben ik in Brienne le chateau. Weet niet zogoed hoeveel km. is al gelopen heb. Ik denk ongeveer zo'n 500. Ik probeer op schema te blijven en dat lukt min of meer. 30 km. is voor mij momenteel echter het uiterste. Dan ben ik echt op en dan voel ik mijn voeten niet meer. Heb ondertussen 2 blaren die ik goed in 't oog moet houden. En zo kom ik iedere dag op een andere plaats terecht. Vanavond slaap ik in een soort zaaltje dat ter beschikking wordt gesteld door de gemeente (is gratis). En voor te eten zal ik wel zien of er iets open is. Stadje is wat groter dus het zou wel kunnen dat ik geluk heb en anders ....... ik heb nog reserve genoeg Het liefste ben ik bij mensen thuis. Overdag alleen stappen en 's avonds eventjes kunnen babbelen, meer moet dat niet zijn. Maar zo heel de avond alleen, dat is meestal moeilijk. Vandaag ook 2 pelgrims ontmoet uit Keulen. Zij lopen de route in stukjes. Dit jaar een 3-tal weken. Waarschijnlijk kom ik ze één van de volgende dagen nog wel ergens tegen. Ah ja, en mijn Frans...... Ze zeggen hier dat ze me goed verstaan of zijn ze zo vriendelijk hier ???
Zondag 18/07/2010 Waar waren we vorige keer weer gebleven. In Signy-l'Abbaye bij het gastgezin met de strijk. Ondertussen zitten wij in Bazancourt. Vandaag nog 18 km. en het is de bedoeling deze namiddag te arriveren in Reims. Nog zo'n mijlpaaltje. Gisteren een ganse dag gewandeld tussen de graanvelden. Zover je kon kijken, niets anders dan granen en gewassen met ..... geen enkel boompje en dus ook geen beschutting. Maar het ging want het was een beetje bewolkt. Het was wel een serieuze wandeling van 30 km. Voor de eerste maal zover in 1 keer gestapt, maar het moest want er was anders geen onderdak. En als er iets moet, dan kan een mens echt wel zijn grens verleggen. Terechtgekomen in een pension die Compostela-gangers opvangt in heel propere kamers met een douche en dat is altijd prettig. Gisteravond in Hautteville geslapen in een lokaal van de gemeente met gelukkig een toilet en drinkbaar water en ... voor de eerste keer op de grond geslapen op het matje, niet alleen ...... maar met een Hollander, de Jan. Hij is vertrokken vanuit Kaatsheuvel, weet je wel, gekend van de Effteling. Op hetzelfde moment vertrokken zoals mij, maar Hollanders hebben langere benen. Maar dat geeft niet. 's Avonds daar bij de buren koffie gedronken. Een echtpaar van bijna elk 90 jaar die zo gelukkig waren dat wij eventjes binnenkwamen om iets te vragen. Kregen daar een ganse uitleg in een gebroken Frans/Spaans van de familie en hoe ze daar terechtgekomen waren. Daar gaat het om, mensen leren kennen en het is iedere keer anders. Een mooi eind van weeral een stapdagje.
Misschien nog niet verteld maar ondertussen ook een 3de pelgrim erbij, Michel, een ex-militair uit Namen die een rugzak draagt van 18 kg met tent en de nodige overlevingsmiddelden. Waarschijnlijk nog overblijfsel uit zijn vorige job. Hij doet zijn tocht in 4 keer, ieder jaar een stukje, omdat hij niet voldoende tijd heeft. Hij loopt de tocht niet voor hemzelf, maar het is een belofte aan een goeie vriend van hem die ondertussen overleden is. Mooi toch als men een belofte ook waarmaakt. We hebben gisterenavond samen gegeten en het was heel gezellig. Deze voormiddag kan ik hier dus op het internet. "De mannen" zijn reeds vertrokken . We hebben afscheid genomen, want waarschijnlijk kom ik hen niet meer tegen. Reims is groot, maar misschien deze avond nog in de kathedraal. Hierna nog eventjes naar mijn mailtjes kijken en dan ben ik ook weg. Alleen, maar dat heb ik eigenlijk liever, overdag alleen lopen en 's avonds dan samen eten. Dat loopt veel rustiger en dat is ook de bedoeling. Dag iedereen en horens.
Ik ben hier weeral, tot vervelens toe. Maar ik moet van de gelegenheid gebruik maken als het kan hé. Zit bij een gastgezin dus dan vraag ik het of ik op het internet mag. De storm heeft hier lelijk huisgehouden. Bomen om en takken af en mijn te nemen routes zijn veranderd in modderwegen. Over en onder bomen om mijn weg te vervolgen, maar ..... ça va. Bij een gastgezin in het steeds eten op z'n Frans, dus da wil zeggen, gene kost om te vermageren. Dus ..... ik eet alles op wat ze me voorschotelen. Met op het einde nog altijd wat sla met wat kaas en nog wat brood en een wijntje.
Er komen nog genoeg dagen dat ik op mijn tanden zal moeten bijten. Vanaf nu zijn het alleen nog slaapplaatsjes in gemeentelijke refuges en of ik veel winkels tegenkom, dat weet ik niet.
Verder: heel mooie vergezichten. Loslopende koeien die steeds nieuwsgieriger worden en dichtbij komen, maar een koe, da geeft niet, als het maar gene stier is. De badkuipen van bij ons in de wei, zijn hier veranderd in mooie arduinen bakken en dat past wel in deze omgeving.
Zo, voor alle berichtjes, al heel heel veel dank. Kan ze niet allemaal beantwoorden, maar bij deze nog eens dankjewel.
PS: ik ben hier vandaag de strijk aan het doen. Zelf voorgesteld, want ze willen hier niets aanvaarden voor mijn overnachting. De strijk..... wie had da gedacht dat ik die nog ging doen op mijn Compostela-tocht.
Vandaag 14 juli. Nationale feestdag in Frankrijk. Ja, ja in Frankrijk. Ik ben over de grens. Zit momenteel in Aubigny-les-pothees. Had normaal geen overnachtingsplaats, maar toch via, via bij gastvrij gezin terechtgekomen. Zou jullie willen vertellen hoe het me reeds iedere dag vergaan is, maar daarvoor is er te weinig tijd. Algemene opmerkingen: Veel, veel te warm. De kilometers zijn hier veeeel langer dan thuis bij ons. Overnachtingsplaatsen vinden is niet evident in juli en augustus. Tout est complet. Maar het is hier heeeeel mooi, veel omhoog en ook omlaag en dat begint stillekesaan te lukken. Ik denk veel aan de schildpad die ik van Eddy en Thérèse gekregen heb en ik gedraag me dan ook als een schildpad....... langszaam maar zeker. Nu is mijn doel Reims te halen. Stukje per stukje, dat is beter dan te ver te kijken. Met mijnen bril gaat dat toch niet, ver kijken. Mijn Frans: oei, oei 't is met veeeeeel haar op. Maar ze verstaan me hier wel. Omgekeerd spreken zij ook geen Nederlands hé. Dus .....
Tot nog eens mannen, ik weet niet voor wanneer, want internetcafé's op het platteland ........... niet te zien. Geef mij eigenlijk ook maar veel liever een echt café voor nen dorstlesser.
Zoentje voor iedere lezer van Carine. Bonne journée.
Dinsdag 06/07/2010 Vorige zaterdag vertrokken na ontbijtje met allemaal lieve mensen. Fred die mij nog opweg zet met een gebedje, veel kussen en nie meer omkijken. Warme zon en daarna bakken zomerregen. Poncho aan die mij een gevoel geeft van een constant saunagevoel. Kleddernat toegekomen op mijn eerste slaapadresje in Dendermonde. Na mijn eerste warme nacht onder de pannen (letterlijk) 's morgens vertrokken om in het centrum mijn stempel te gaan halen. Touristische dienst is nog niet open. Dan maar ober aangesproken die zijn terrasje in orde aan het maken was. Onderweg een praatje (half uur ) met een vriendelijke man op pensioen die mijn leeftijd schatte op 35!!!! mijn dagje was OK. Mere was mijn einddoel. Volop zon, veel te zware rugzak en na een 30km. gearriveerd op mijn bestemming. Een verbouwd molenaarshuis. Heel vriendelijk ontvangen en 's morgens een eindje op weg gezet door de velden richting Geraardsbergen. Aankomst om rond 16.30u. Blijkbaar ligt de jeugdherberg 6 km. terug. Oef. Te moe om nog zover terug te stappen. Vriendelijke buschauffeur wil van zijn busroute afwijken om mij op mijn bestemming te brengen als ik nog een uurtje kan wachten. Super, maar ik neem de trein. Volgens mij is dit niet "valsspelen", ik heb de km. immers reeds gestapt, toch? 's Avonds opgehaald voor het avondeten door Evelyne. Een onbekende, 'ontmoet' via het internet en een klik. Nog eens dank je wel Evelyne. Een ontmoeting die bij zal blijven. Vandaag komt Guido een deel van de rugzak ophalen. Hij weegt nog altijd veel te zwaar. Dus ik ga nog eens selecteren en elimineren. Het moet nog soberder. Tot nog eens. Slaapadresjes worden moeilijker. Dus misschien wel gewoon aanbellen aan één of andere deur en vragen.....is er hier een plaatsje? Durven dus. Sluukes en werk ze collegaatjes, ik stap ze- Carine
Vrijdag vernam ik dat er op zaterdag een feestje voor mij gepland stond. Ik mocht mij niks aantrekken en daarom ben ik in de voormiddag toch maar gaan stappen. Kwestie van mij niet te zenuwachtig te maken. Rond 14u. terug thuis. Gezichten die vertrouwd waren, maar ook een paar van uit het verleden die ik heel graag terugzag. Lief dat jullie allemaal gekomen zijn.
Hieronder mijn uitgeschreven tekstje dat ik had willen voorlezen. Jullie kwamen en gingen en het was een beetje moeilijk voor mij. Daarom zet ik het graag hieronder:
"Ik zou een klein woordje willen placeren. Niet dat ik dat zo graag doe, maar sommige dingen, die moet je gewoon doen! Eigenlijk had ik er gewoon van onder willen muizen. Afscheid nemen van een paar mensen en gewoon weg. Niet teveel aandacht. Maar nu ik jullie hier allemaal bijeen zie ...... het geeft toch een extra stimulans om te weten dat er zoveel supporters zijn. Ik wil jullie daarvoor echt bedanken! Ook Guido, die dit feestje in elkaar gestoken heeft. Ik wist van niets .... tot op het moment dat hij een dag verlof nam om te tuinstoelen te kuisen. Dat rook toch wel een beetje verdacht. Guido heeft ook de route in kaart gebracht en daar kroop heel wat tijd in. Dank je wel daarvoor. Voor de chef-koks van dienst vandaag, den Eddy, Veronique en Marc. Nen dikke merci om met deze temperatuur toch achter de stoof te willen staan om al dat lekkers klaar te maken. Er moet heel wat voorbereiding aan vooraf gegaan zijn. Dus heel wat van jullie tijd en dit alles zomaar voor mij. Volgende week vertrek ik dus, en ik hoop echt te vinden wat ik zoek. Wat dat is, ik kan het jullie niet goed uitleggen, maar dat hoeft ook niet. Ik ga sommigen heel hard missen. Maar missen is goed, anders zouden ze niet veel betekenen. Zo, ik denk dat ik uitgebabbeld ben. Geniet er nog van en dank jullie wel allemaal. Carine"
21 juni: Wat gebeurt er allemaal niet op een 'gewone dag'. begin van de zomer, de verjaardag van een dierbare, een kaarsje voor een examen van een student, meeleven met de studieplannen van een maatje, de dag dat Zeppo (trouwe viervoeter) terug naar huis komt, de dag dat José Millecam vertrekt. Vanuit zijn thuisadres Dendermonde naar Compostela, te voet. José heeft mij veel gehopen met de route en andere praktische zaken. Beetje emotioneel toch te weten dat hij reeds weg is. Hij stapt een andere route dan ik. Toch is het voor mij een steun, te weten dat hij maar een dikke week vóór mij stapt. Wat is een weekje? Er is een onzichtbaar koordje dat mij meetrekt, ik ben er zeker van.
Dank je wel José, niet loslaten, ik ga zeker volgen.
Zaterdag 12 juni Gisteren tochtje van 20 km. naar Oppuurs. Lekker weertje, niet te warm, niet te koud. Een rugzak is meestal een last, maar kan soms ook een voordeel zijn. Netjes wachten om 12.00u. in Hamme om mij te laten overzetten naar de Weert. Blijkbaar was de volgende 'vaart' pas om 13.00u. Dat zou een oponthoud betekenen van 1 uur... Ongewild wekte mijn teleurgestelde blik en de rugzak bij de schipper blijkbaar medelijden op.... Motor werd terug gestart en ongevraagd werd ik toch, nog vlug, eventjes aan de overkant netjes afgezet. Dank je wel 'schipper naast Mathilde?'. Je maakte mijn dag een stukje zonniger.
Eigenlijk ben ik geen GSM-mens en de PC is enkel mijn vriend, als het op vertrouwd terrein is. Ik hoor het sommigen al zeggen..... "Carine, de leeftijd is er natuurlijk ook". Daarom vrees ik een beetje voor het tijdig bijhouden van mijn blog gedurende de tocht. Het constant moeten zoeken naar internetcafé's onderweg lijkt mij ook niet dat. Maar het krijgen van een ouderwetse brief, dat kan mij wel bekoren. Zo een paar geschreven velletjes papier die je nog eens kan vastpakken. Superleuk zou ik het vinden om 'echte post' te kunnen ontvangen en een paar malen te kunnen herlezen en herlezen! Dus, mocht je zin hebben ..... heel heel graag.
In bijlage 1 een aantal postrestante adressen met geschatte aankomsttijden. In deze steden aangekomen zal ik kijken of er post voor mij ligt. De post blijft er 3 maanden liggen en indien deze niet werd opgehaald, stuurt men deze terug naar afzender . Advies is om post 3 weken van te voren op te sturen. Leuk hé, zo met vertraging. Heeft toch "iets" Wat je moet doen is het volgende:
Gebruik de adreslabels zoals in bijlage Niet vergeten om het adres van de afzender duidelijk in blokletters te vermelden en te frankeren.
Voor wie graag mijn geplande reisroute zou willen volgen: Bijlage 2 (Deze zal nog een beetje wijzigen, maar wordt hier dan ook aangepast)
dinsdag 25/05/2010 Voor diegenen die angstvallig in de gaten houden of ik wel voldoende oefen: - zaterdag 22/05 : 25 km. Lochristi ..... Sint-Niklaas - zondag 23/05: 0 km. : te stijf/paar bleinen - maandag 24/05: 24 km. Sint-Niklaas ...... Dendermonde (St.-Gillis)
Deze avond naar een interessante voordracht geweest in Beveren/Ter Vesten gegeven door dhr. Ivo Hermans. Een bevlogen verteller die zowel het prehistorische verleden alsook de natuurkundige verklaring van vele pelgrimsoorden (waaronder Compostela) uit de doeken deed. Was een aanrader, ook voor niet Compostela-pelgrims.
Woensdag 19/05/2010 't Is op alg. aanvraag dat ik nog iets laat horen, want mijn schrijven liet het een beetje afweten. Met een verlengd week-end in zicht met een totaal van 3 vrije dagen, moet er nog eens serieus gestapt worden iedere dag. Dat gaan we dan zeker doen. Ondertussen is er niet veel nieuws onder de zon. De route ligt nu zo goed als definitief vast. Alle Michelin-kaarten zijn ingescand en worden afgedrukt op A4 formaat. Een serieus pak en teveel gewicht om allemaal van thuisuit reeds mee te nemen. Ze zullen dus met regelmaat worden opgestuurd 'Poste Restante'. Hopelijk werkt dit systeem, anders heb ik een probleem De A4-tjes die 'gelopen zijn' kan ik dan wegdoen. Nog een kleine 6 weken. Het voelt onwerkelijk aan. Gelukkig nog veel werk aan de winkel en gedachten nog eventjes op iets anders zetten.
Zondag 25/04/2010 Wandeling begonnen in Geraardsbergen met op de rug, mijn nog kakelverse rugzak gevuld met zo'n 7 kg. materiaal. Boven een grafiekje met ..... de hellingsgraad van 'De Muur' van Geraardsbergen. Mag wel degelijk met hoofdletter geschreven worden, want was niet te onderschatten. Zij liet mij nederig, heeel traag, naar boven klimmen. De beloning : een prachtig uitzicht en een gans peleton zuchtende en piepende wielertoeristen. In het info-kantoor in het centrum, de verschillende kostuums bewonderd van "de enige, echte en zeker de oudste manneke pis" Route liep verder langs de Dender naar Overboerlare, de taalgrens over naar Deux-Acren. Hier moest ik uitkijken om de splisting van de GR5A naar de GR 123 niet te missen. Je weet het, of je weet het niet, bij zo'n splitsing is er meestal een GR-boom (zie boven). Heel handig zo'n boom, mochten ....... er wegwijzers aanhangen. Bij gebrek aan richtingsgevoel (had kompas niet bij) mijn beste schoolfrans opgediept van meer dan 30 jaar geleden en de weg gevraagd aan voorbijgangers. Mede door hun enthousiasme en hun breedwiekende armgebaren die alle windrichtingen uitgingen, toch de door hen aangeduide weg ingeslagen met als gevolg, na een 10-tal km..... een flauw vermoeden werd toen zekerheid; geen GR 123. Ik kwam in de dorpjes Lessines, Kenimont en Ghoy. En wist ik veel dat de wegwijzer Grammont eigenlijk de vertaling was voor Geraardsbergen. Les van deze dag: neem je kompas mee, denk logisch na en ..... nog veel oefenwerk met hellingen en afdalingen want ze beten echt in de kuiten.
Er was eens een tekenmaatje, Erwin. Ja, toch wel een 'maatje' die blijkbaar onbewust wist dat zijn tekenmaatje Carine, op datzelfde moment wel een serieuze oppepper kon gebruiken. Hij schreef haar een commentaartje. Zij was er echt aan toe. Het kwam op het juiste ogenblik. Zonder er zelf naar te moeten vragen. Zomaar uit het niets en uit toch wel een onverwachte hoek. Waardevol.
Maandag 05/04/2010 Vandaag de route gestapt waar ik begin juli ook mee zal beginnen. Eventjes kijken of het volgen van de wegmarkeringen geel/wit of rood/wit logisch in elkaar zit. En meestal lukte het wel, op 2 uitzonderingen na. In Temse waar er een splitsing is van GR R en GR A5 ging ik "de mist" in. Dacht al dat 'de brug van Temse' die ik over moest, eigenlijk de andere kant op lag. Eventjes gevraagd aan een meneer met wandelbotienen aan. En die wees inderdaad naar de andere richting. Hij had ook Compostela gedaan. Nog een eindje met mij meegelopen tot over de brug van Temse en afscheid genomen. Verder mooie tocht gemaakt. Terug de GR kwijt in Branst. Dan maar op eigen initiatief de dijk gevolgd tot in Marie-Kerke. Na veel zoeken bleek ik de overzet te moeten nemen. Terug op de juiste weg via boerewegels en karresporen naar Kastel. Als afsluiter een warme chocomelk en bellen om me te komen halen. Dit kan nu nog. Toch weer een 20-tal km.(GR heeft veel kronkels) zonder al te veel last.
Het moet gezegd, het viel mij een beetje tegen daar in Mechelen waar de bib van het genootschap is gevestigd. Wel veel waardering voor de mensen die toch op vrijwillige basis daar steeds aanwezig zijn, maar mijn vragen bleven wel onbeantwoord. Het verliep daar ook een beetje chaotisch, zo iedereen door elkaar. Toch nog een Franstalig boekje weten te vinden met overnachtingsmogelijkheden tussen Vézelay en Le Puy. Dus daar mee aan de slag. En misschien ...... is het maar beter zo, dat er nog veel overblijven en het geen over-georganiseerde pelgrimage wordt. Het blijft uiteindelijk een persoonlijk zoeken naar ....
Droog maar superkoud windje vandaag, daar in Sint-Andries Brugge waar het vandaag een wandeldag was om het kompas en kaartlezen in praktijk te brengen. 4 afwezigen. Ik alleen als vrouw. Mannen met lange benen stappen vlugger, dus het tempo was voor mij toch wel iets te hoog. Op de stafkaart, veel wegjes en paadjes te zien, maar in 'in the field' zoals ze zeggen, bleken dit privaat-wegen te zijn, waardoor er dikwijls een alternatieve weg moest worden gezocht. Maar daar ging het immers om. "Uw plan trekken in moeilijke omstandigheden". Van de paden afwijken en oversteken via sompige weilanden en akkers. Gelukkig geen boer te bespeuren in de omtrek die hierop reactie kon geven. En kom je dan aan het einde van de wei, een hek of 'pinnekesdraad' tegen dan ...... moet je terugkeren. Al bij al 19 km. afgelegd. Veel geleerd. Dank je wel Kris voor de goeie uitleg.
naar Vezelay. Daar 's avonds dan slapen en dinsdag terug op pad. 
. Ik droom zo graag en het is dan wel vervelend als mijn droom aan fladderen wordt gereten door een laag voorbijvliegend F16-vliegtuig. Maar ja, niets aan te doen. Een uurtje later droom ik dan wel iets anders. Grappig om te zien hoe hier in de oude verstilde dorpjes de mensen worden bevoorraad met 'une bagette' door van die kleine bestelwagentjes die tot aan het dak volgepropt zitten met brood. Eens toeteren en iedereen komt uit huis om een brood te kopen.
Toch, ik ben er niet bang van. Ik zie in iedere hond een beetje mijne lieve Zeppo en dan is iedere hond een lieve hond en blijkbaar voelen ze het ook wel, want ik blijf "onaangetast" 
of zijn ze zo vriendelijk hier ???
te frankeren.
-DAGEN
overblijven en het geen over-georganiseerde pelgrimage wordt.
