de maand april zit er alweer op en we zijn nog steeds op de loop, tijd voor een overzicht.Ik kan er al meteen bijvertellen dat ik slechts éénmaal op mijn fiets heb gezeten voor een tochtje van 63 km.Het weer en de goesting om alleen te vertrekken hebben wel véél roet in het eten gegooid, vandaar
1 april: 12,5 km in 62 min 2 april: 63 km aan 27,7 km/u, fietstraining uiteraard 3 april: 12,5 km in 61 min 5 april: 15 km in 69.20 6 april: 8 km in 42 min 7 april: 14 km inclusief wedstrijd Waremme 9 april: 12,5 km in 59.40 11 april: 13 km in 63.30 12 april: 12,5km in 60.30 15 april :26 km waarvan twee wedstrijden 16 april: 12,5 km in 62.40 18 april: 12,5 km in 60 min 20 april: 10 km in 47 min 21 april: 12 km in 50.20 wedstrijd 22 april: 12,5 km 23 april: 12,5 km in 64 min 24 april: 13 km in 64 min 26 april: 12,5 km in 62.20 29 april: 15 km in 68.30 30 april: 13 km in 66 min
Afgelopen zaterdag werd de wedstrijd in Linter beslecht.was daar in eerste instantie niet van plan naartoe te gaan.Maar ik had mijn loopvriendinnetje Luisa een belofte gedaan na Borgloon. ik zou haar namelijk hazen. Tegen de middag kwam ik thuis van't werk en dan mijn bed even opgezocht voor anderhalf uur, kon de slaap echter niet vatten ,want de zenuwen gierden door mijn lijf.En dit nog altijd na zoveel loopjaren, heb nergens iets te winnen of te verliezen .Maar blijkbaar geraak ik daar toch niet vanaf, ofwel was het omdat ik gespannen was om Luisa te hazen. Tegen 10 na 2 kwam ik in Linter aan , mij gauw gaan inschrijven, de loopmaatjes begroet en hier en daar nog een babbeltje gedaan, enfin even later was het tijd voor de start, ik had nog juist de tijd voor een paar honderd meters opwarming en het gebruikelijke plasje.Met 138 deelnemers aan de start voor de 12 km die samen vertrokken met de deelnemers van de 6 km(aantal weet ik niet ).Ik startte ergens halverwege het pak,; en probeerde op zoek te gaan naar Luisa.Het liep eigenlijk vrij vlot, ik liep mijn eerste 3 km's allen rond de 4', toen ik uiteindelijk bij Luisa aankwam, en die was al serieus aan't hijgen Ik liep haar voorbij en probeerde mij op het juiste spoor te zetten om haar van dienst te kunnen zijn.Aanvankelijk leek ze niet echt te kunnen volgen, ik liep nog steeds aan die 4 min/km, dan liet ik het tempo maar wat zakken. Bij het ingaan van de tweede ronde dreigden de hemelsluizen zich te openen en even later hadden we prijs, was het omdat Luisa onderweg steeds prevelde naar water, haar wensen werden ingewilligd Het begon niet alleen te regenen, maar ook hagelbolletjes kwamen pijnlijk op ons lichaam neer.Het tempo was nu nog iets minder strak en ik moest zelfs even wachten op Luisa, maar we bleven er voor gaan.Er was uiteindelijk geen echte concurrentie voor haar aanwezig , maar we bleven lopen voor haar persoonlijk record.Hijgend en kreunend, neen voor één keer was ik het niet , bleef ze achter mij aan hollen, en ik deed mijn uiterste best om niet te ver van haar weg te lopen.In de laatste km werd er nog es stevig doorgetrokken en we bereikten de finish in 50.19 en 50.20 voor Luisa.Uiteraard was zij tevreden , en ik ook.Ben blij dat ik eens iemand een plezier heb kunnen doen, hopelijk worden onze vriendschapsbanden er alleen maar sterker door.Ik vind haar een toffe madam, zonder meer Tevreden keerde ik met een fles wijn (gewonnen met den tombola), en een Walsberger in mijn lijf huiswaarts, zéér moe maar voldaan.En zo ben ik toch weer in die Haspengouw Challenge gerold, nu ga ik toch proberen om 8 wedstrijden mee te doen, alhoewel ik dat plan aanvankelijk heb laten varen.Er zijn nog zovéél mooie wedstrijden te lopen, hopelijk neem ik weer niet te veel hooi op mijn vork, want de pijn aan mijn rug blijft natuurlijk knagen.Maar we zien uiteindelijk wel waar we uitkomen..... Groetjes en tot de volgende oja, nog vermelden dat ik uiteindelijk op een 38ste plaats eindigde op 138 deelnemers
Heb afgelopen week met een dilemma rondgelopen, enerzijds wou ik in Oleye gaan lopen, omdat ik reeds 3 wedstrijden gelopen heb van de Challenge Hesbignon en ik op een achtste plaats sta in het voorlopige klassement.Natuurlijk zal dat zo niet blijven. Anderzijds wou ik ook naar Borgloon, omdat ik van de streek daar ben.Maar ik wil me ook niet meer binden aan de Haspengouw- Challenge wegens de hoge inschrijvingsprijzen.Maar ik had me al vooringeschreven, dus moest ik naar Loon.De nacht voorafgaand aan de wedstrijden, liep ik de hele tijd te peinzen wat ik wel zou doen.Toen ik omstreeks 8u30 gedaan had met werken, ik voelde me moe, had ik nog steeds geen beslissing genomen,ik zou Mario een smsje sturen om 8 uur of ik mee ging.Om 8u40 toen ik huiswaarts reed had ik het smsje al klaar, versturen en het antwoord was ja, ik ga mee!!! Omstreeks 9u10 stonden de mannen, ze waren ondertussen met drie, Daniel, Mario en Sven, thuis voor de deur.Gelukkig was het niet zo ver, een kwartier later waren we op onze bestemming.Gauw gaan inschrijven en een lichte opwarming van 1800m vooraleer we naar de start gingen.Daar stonden ongeveer een 380 enthousiaste en minder enthousiaste mensen aan de start.Ik besloot om rustig te starten, en zien waar ik zou uitkomen.Na 2 km kregen we al meteen een stuk onverhard voorgeschoteld, nog steeds mijn specialiteit niet.Daar verloor ik ook weer wat tijd, zodat ik pas doorkwam in 4.35.Daarna ging het gestadig op-en af, tot we aan km 6 kwamen.Ondertussen had ik op km 5 ook mijn Vlaams loopmaatje Domenico bijgebeend.Op die befaamde km 6 stonden twee ezels en dat was de aankondiging van de beruchte Ezelshelling,een kilometer lange berg om u tegen te zeggen. Daar kon ik toch enkele mensen inhalen, bergop lopen is mijn sterkere punt, bergaf gaat dan weer minder. Op km 9 kwam ik bij een loper, ik bleef even in zijn zog hangen, en hij bekeek me onbegripvol.Ik zei in mijn beste Frans dat ik niet wou profiteren, en ging naast hem lopen.Maar zijn bedoeling was om een voorgaand groepje bij te benen, om een andere loper uit zijn categorie te kloppen.Ik deed mijn best om hem te hazen , en ook hij deed zijn deel van het werk.Stilaan kon ik hem lossen en ook het voorgaande groepje inhalen.De laatste 750 meter nog es alles uit de kast gehaald en binnengekomen in 44.40 voor 10.75km.Hiermee alweer tevreden, even op adem komen en wachten op de anderen, en ondertussen kreeg ik het koud, ik had geen zin om uit te lopen.Toen alle collega's binnen waren, toch nog een kilometertje uitgelopen en daarna huiswaarts gekeerd. Thuisgekomen, gedouched, en mijn bedje in, twee uur later zou ik opstaan om naar Borgloon te trekken....wat dus geschiedde
In Borgloon aangekomen al dadelijk verwelkomd door mijn Vlaamse collega's, is toch altijd fijn, dat thuiskomen.Ondertussen ook mijn 73- jarige vader gespot, hij was bezig aan zijn 5 km en zou die beëindigen in 30 min, niet slecht van den "ouwe" Iets later waren wij aan de beurt, een kleine 180 loperes aan de start van de 10 km wedstrijd.Opnieuw probeerde ik kalm te starten , en liet me niet gek maken door die joelende meute.De wedstrijd ging over 4 ronden, en in't begin had ik hééél wat moeite om mijn kadans te vinden, maar stelselmatig kwam ik in mijn ritme.Ronde na ronde bleef ik mensen inhalen, en zo kwam ik midden in de tweestrijd tussen Luisa en Nathalie, twee bevriende dames.Nathalie ging ik al voorbij in de voorlaatste ronde en Luisa kwam er aan te pas in de laatste ronde.Ik plaatste nog een eindjump, want een tiental sec voor ons liep nog een dame, Luisa kon echter niet volgen , en zelfs ik kon ze niet meer pakken.Ik bolde over de meet in 41.41, en dit op iets meer dan 10 km.Ook hier was ik alweer tevreden mee, gezien de dubbelslag van de dag.Tijdens de prijsuitreiking nog even nagebabbeld over de wedstrijden , het was weer best gezellig.Niks gewonnen met de tombola, maar iedereen kreeg wel een handdoek en washandje, vroeger stond daar nog het logo op van de organisatie, maar dat kan er nu waarschijnlijk niet meer vanaf wegens de crisis. Ondanks de vermoeidheid en de pijn heb ik toch een mooie dag voor mekaar ,en ben héél gelukkig, hopelijk kan ik de komende dagen nog nagenieten van dit waagstuk.Het is in de toekomst niet meer de bedoeling om twee wedstrijden op één dag te lopen, alvast tot de volgende groetjes...
Vandaag was het de beurt aan Waremme, de derde wedstrijd voor mij dit jaar en ja ook de derde in het kader van de Challenge Hesbignon. Deze wedstrijd valt traditiegetrouw in het paasweekend, dus is het altijd druk bij de bakker, ik moest tot middag werken. Omstreek 13u30 kroop ik in bed voor een hazeslaapje, om kwart na 3 werd ik gewekte door het vrolijke deuntje van de voorbijrijdende ijskar, doeme Omstreek 16 uur stonden de collega's Mario en Daniel dan aan de deur en gezamenlijk trokken we er weer op uit In Waremme aangekomen werden zoals gewoonlijk de collega's begroet, wat heen en weer getaterd, inschrijven, sanitaire stop en een lichte opwarming. Weer stond er een hele meute aan de startplaats, de organisatie is stilaan uit zijn voegen aan't barsten mede doordat het zo kort bij de taalgrens ligt en er vele Limburgers de weg hiernaartoe hebben gevonden.Vandaar ook dat er van locatie veranderd is wat betreft inschrijvingen, douches en aankomst. Na uitleg ovedr het parcours door een niet te verstane speakerin,werd het startschot gegeven, ik stond vrij vooraan en besloot om zo snel als mogelijk in de aanval te gaan.Maar mijn start is altijd chaotisch, ik krijg zowaar claustrofobie.Toch kwam ik na 2 km door in minder dan 8 minder, wauuuw. Maar het was dan ook nog licht bergaf, daarna kregen we een hellingkje ,en kwam ik in het gezelschap van een groepje met Roland Vandenborne, een loopcollega die de marathon van Connamara nog in de benen had.Ik bleef me handhaven in dat groepje, al vond ik dat het tempo toch wat hoog lag.Maar ik moest mee, want in de verte zag ik mijn enige bekende concurrent weer, Domenico dus.Ik kon hem na 5 km bijbenen, en bleef dan ook hangen in het groter wordende groepje.Ik besloot echter vanaf nu de kop te trekken al hadden we de wind niet mee.Het ging een paar keer bergop, en daar kan ik toch wel enig verschil maken.Ik liep zelfs uit op het groepje maar voelde toch nog steeds de hete adem van enkele lopers.Ik besloot niet om te kijken of Domenico erbij zat, het enige wat telde was lopen en nog es lopen.Bij het inslaan van een straat zag ik dat ik hééél wat voorsprong had op mijne maat Domenico.Ik kon dus iets relaxer lopen, hij zou me met nog 4 km te gaan ondertussen,niet echt meer kunnen bijbenen, ook Roland had ik achter mij gelaten.Dus liep ik aan een gestadig tempo tot we op km 12 de doortocht door het kasteel kregen, een stuk onverhard van circa 600 meter, en daar kreeg ik in het begin een dipje, maar omdat mijn plaats safe was kon ik me dat wel permitteren, al liepen er een tweetal lopers me nog voorbij.Ik probeerde nog een versnelling te plaatsen om de lopers achter mij zeker daar te laten!!!!!Ik kwam al hijgend over de meet in 52.30 ongeveer.Ik vergat mijn klok af te duwen, en had eigenlijk een eindtijd van 52.50, maar dit klopt dus niet.De afstand bleek achteraf slechts 12,6 km te zijn, dus liep ik à 4.10-4.15 de km.Iets beter dan vorige week dus, maar het parcours was iets minder zwaar.Stilaan wandelde ik terug om te zien hoe mijn collega's het er vanaf zouden brengen, eerst passeerde Daniel en iets later ook Mario.Ondertussen had ik het koud gekregen,en van uitlopen was geen sprake meer, want Daniel had nog andere verplichtingen en hij was chauffeur van dienst.Eigenlijk vond ik dat zo erg nog niet, want ik moest er zo vlug mogelijk inliggen, want ik moest nog gaan werken.Het werd dus weer een hazenslaapje, maar een mens moet iets over hebben voor wat plezier hé Ik mag dus alweer tevreden terugkijken op deze wedstrijd.Ondanks de toch wel sterk aanwezige rugpijn, heb ik toch goed kunnen lopen.Hopelijk zal mijn rug het niet begeven tijdens één of andere wedstrijd.We zien en voelen het wel hé, ondertussen blijven we moeizaam doorgaan Groetjes
hier enkele foto's van Warnant Dreye met collega's Mario en Daniel
foto na km 3, het zware werk gaat nu beginnen jaja, alles nog oké ;-) km 8 richting zwaarste stuk van de wedstrijd afzien en nog es afzien, waarom toch ;-) Mario en Daniel
een ontspannen Daniel, rustigaan joggen ;-) en ook Mario doet het rustigaan ;-)
Vandaag (zaterdag) was het mijn tweede wedstrijd van het seizoen en tevens ook de tweede van de Challenge Hesbignon.Aftrap om 17 uur, dus werd ik om 15u 40 afgehaald door mijn loopmakkers Mario en Daniel.Ik had een kalme dag achter de rug bij de bakker en dus uitzonderlijk vroeg gedaan met werken, zodat ik toch nog een paar uurtjes kon slapen alvorens te vertrekken. De ambitie om een goede tijd te lopen is al een tijdje gaan liggen , mede door de last in mijn rug en de weinige traingskilometers.Maar meedoen voor de fun en toch ook nog een beetje de wedstrijdsfeer opsnuiven, daar is het mij tegenwoordig om te doen, al steek ik niet onder stoelen of banken dat er toch nog wel een beetje prestatiedrang in mijn lijf aanwezig is. Aangekomen in Warnant zagen we al direct wat ons te wachten stond, het was er redelijk heuvelachtig, en wie in mijn archief gekeken heeft weet dat ik er in 2009 nog gelopen heb, toen leverde ik een prachtprestatie, die voorlopig niet voor herhaling vatbaar zal zijn. Na de gezamelijke opwarming stonden we gezellig te keuvelen aan de startplaats en ineens vertrok iedereen, het startschot was blijkbaar afgegaan, maar wij hadden niks gehoord, dat komt ervan als je meer oor hebt voor het vrouwelijk schoon.Na een paar honderd meters kreeg ik dan ook nog telefoon van mijn eega, en mijn start was dus compleet de mist in.Toch kwam ik door in 4.07, raar.Tot aan km 3 ging het redelijk vlot en dan begon het klimwerk.Het werd klimmen en dalen om U tegen te zeggen,en het was zoeken naar een stukje vlak.Zo bleef het maar doorgaan, de km-paaltjes bleken niet op de juiste plaats te staan zodat ik grote verschillen had in mijn km-tijden.Rond km 8 kreeg ik zowaar Dominique in het vizier,ik noem hem momenteel mijn concurrent in de CH, de enige atleet,Italo-Belg en streekgenoot die ik ken in dit milieu en ongeveer mijn tempo loopt dus. Ik naderde tot op een hondertal meter van hem, en zou de klus klaren in de laatste 3 km, net zoals in Fernelmont.Maar dat was zonder de organisatie gerekend.Tot nog toe was alles redelijk beloopbaar geweest, maar nu werden we ineens een stuk onverhard landschap ingestuurd, waar tractoren lustig bot hadden gevierd en hun sporen meer dan duidelijk hadden achtergelaten. Het was er dan ook nog eens erg hard, precies bevroren ondergrond, wat voor mij een hel is, en door mijn rare loopstijl kwam ik geen meter meer vooruit, zelfs het groepje met de eerste vrouw liep me terug voorbij, en Dominique zag ik steeds kleiner worden, dus die vogel was ook vliegen.Zonder kleerscheuren probeerde ik door de hel te geraken tot we weer op het verharde gedeelte kwamen.Ik kon en wou geen ultieme versnelling meer plaatsen en liet alles op zijn beloop.Na 11,8 km liep ik over de meet in 51.03, niet echt een toptijd, maar ik mag hier toch weer tevreden mee zijn.Even later zocht ik dan de collega's op, Daniel kwam na één uur 3 min binnen, en dus ging ik op zoek naar Mario, die ik binnenloodste in 1 uur 6 min.Samen liepen we dan nog een km-tje los en toen was ook dit verhaaltje weer uit, we bleven ook dit keer niet voor de prijsuitreiking.Ik moest twee uur later alweer gaan werken, vandaar. Met een goed gevoel, dankzij de endorfines waarschijnlijk, en ondanks de ruglast van de afgelopen weken, keer ik toch weer terug van deze wedstrijd en dus op naar de volgende, en dit op Paaszaterdag, traditioneel een drukke dag, maar ik ga toch proberen aanwezig te zijn in Waremme voor nr 3 van den Hesbignon groetjes, en tot blogs
Ik ben lenaerts marc, en gebruik soms ook wel de schuilnaam bakkertje64.
Ik ben een man en woon in st truiden(aalst) (belgie) en mijn beroep is banketbakker.
Ik ben geboren op 01/09/1964 en ben nu dus 59 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lopen ,zwemmen,en van't leven proberen te genieten.
.Maar blijkbaar geraak ik daar toch niet vanaf, ofwel was het omdat ik gespannen was om Luisa te hazen.
