Toen ik op een dag aan het scrollen was op Facebook, sprong het mij bericht Blinddate met een boek in het oog. Na enkele clicks belandde ik op de website Blinddateboek.be. Deze website werd opgericht door Lauren, een boekenliefhebster. Ze biedt op haar site aan de hand van trefwoorden boeken aan. Het boek waarvan de trefwoorden mij het meeste aanspraken, heb ik gekozen en besteld natuurlijk. In deze tijden verdiende ik wel iets voor mezelf.
Enkele dagen later toen ik van mijn werk thuiskwam, stond er een leuk pakje op mij te wachten. Zalig!
Als een kind dat pakjes krijgt van de Sint, opende ik mijn cadeautje en was zeer tevreden! De verborgen apotheek van Sarah Penner werd mijn blinddate. Dit boek had mijn aandacht al weten te trekken en gelukkig had ik het zelf nog niet gekocht.
Wat voor Caroline een leuk tripje naar Londen moest worden om haar huwelijksverjaardag te vieren, draait op een sisser uit wanneer blijkt dat haar man haar bedriegt. Verloren dwaalt ze door Londen. Tijdens één van haar wandelingen komt ze Vrijgezel Alf tegen. Een man gefascineerd door rivierjutten, die haar overtuigt om een stapje te zetten in de wereld van het jutten. Om haar gedachten wat te verzetten - al is het met een beetje argwaan - gaat ze op zoek naar de verborgen artefacten die de rivier haar hopelijk zal prijsgeven. Opeens stuit Caroline op een mooi flesje. Al snel is ze vastbesloten om de geschiedenis van dit flesje te achterhalen.
Wat was dit een prachtig boek!!! De schrijfster wisselt in de hoofdstukken het heden en verleden af, en op die manier onthult het mysterieuze flesje zijn geheimen. Ikzelf ben een zeer grote Londenfan en ik voelde mij op een moment door de Londense straten flaneren, zo goed kon de schrijfster de Londense sfeer weergeven. Ook het verhaal zelf verveelt geen seconde. Je wordt constant van het heden naar het verleden gekatapulteerd en op de allerlaatste bladzijdes vond ik het oprecht erg dat ik aan het einde gekomen was. Kortom, mijn Blinddate met een boek was zeker geslaagd. Dit smaakt naar meer.
In boek 286 besprak ik het boek Souvenir van Suzanne Vermeer. Daar waar Claudette in Souvenir een bijrol had, heeft ze in het boek Waterland de hoofdrol gekregen.
Claudette heeft jaren geleden Nederland vaarwel gezegd om in Italië een Bed & Breakfast te beginnen. Ze geniet met haar man van het rustige Italiaanse leven. Alles verandert op het moment dat één van haar gasten haar het nieuws brengt dat iemand uit haar verleden is overleden. Wanneer er kort daarna iemand uit haar verleden opduikt, worden al haar demonen uit haar vroegere leven in Nederland weer opgerakeld. Want het opstarten van de B&B was niet alleen een droom, maar eigenlijk ook een vlucht om de vreselijke gebeurtenissen die zich hebben afgespeeld achter zich te laten. Claudette weet zich geen raad. Ze beseft echter dat er maar één ding op zit, en dat is terugkeren naar Nederland om haar traumatische verleden op te klaren.
Waterland haalt niet het niveau of de spanning van Souvenir. Maar toch had dit boek mij mee en heb ik het dan ook zeer snel uitgelezen. Verstand op nul en lezen maar.
Ik weet nog zeer goed toen ik als kind de serie Anne of Green Gables op televisie zag. Meteen werd ik betoverd door het weesmeisje met de rode haren dat geadopteerd werd door Marilla en Matthew Cuthbert van Green Gables. Dertig jaar later werd ik opnieuw betoverd door het verhaal, oorspronkelijk verteld door Lucy Maud Montgomery, nu op Netflix onder de naam Anne with an E.
In Marilla wordt het verhaal verteld dat voorafgaat aan de komst van Anne Shirley op Green Gables. We maken kennis met Marilla als veertienjarig meisje. Ze groeit op op het prachtige Prince Edward Island samen met haar ouders Hugh en Clara en haar broer Matthew. Marilla is een intelligent meisje en haar omgeving merkt dat er meer in haar schuilt, en dat ze het werkelijk ver kan schoppen in het leven. Maar wanneer haar moeder zwanger is en de bevalling totaal anders verloopt dan iedereen verwachtte, zit er voor Marilla niets anders op dan de rol van huisvrouw op zich te nemen. Zonder scrupules zet ze al haar andere ambities opzij. Voor John Blythe, een jongen uit Avonlea, is Marilla met haar intelligentie en politieke opvattingen een intrigerend persoon. Maar door de belofte die ze aan haar moeder maakte, is het natuurlijk de vraag of beide samen een toekomst hebben. Marilla was zeker niet slecht maar het had niet de Anne magie die ik in de serie terug vond. Misschien lagen mijn verwachtingen totaal verkeerd maar Marilla was voor mij geen topper.
Dit boek in hardcover wist ik voor een appel en een ei op de kop te tikken in de Carrefour. Ook al is het hetzelfde verhaal, toch heeft een hardcoverboek net dat ietsje meer.
Deze schrijfster is weeral een primeur voor mijn blog. Susan Wiggs schrijft steeds romantische verhalen. In dit boek is de Amish gemeenschap het hoofdthema.
Caleb Stolz is de oom van Hannah en Jonah. Wanneer hun ouders stierven, beloofde Caleb aan zijn broer op diens sterfbed dat hij voor zijn kinderen zou zorgen en dat de kinderen een opvoeding zouden krijgen volgens de Amishtraditie. Caleb keert hiervoor terug naar Middle Grove, een Amishdorpje en gaat samen met de kinderen bij Calebs vader wonen.
Op een dag gebeurt er een tragisch ongeval met Jonah en, tegen de Amish regels in, gaat hij naar de stad om Jonah te laten behandelen. Daar komt hij in contact met Reese Powell, een arts in het ziekenhuis en meteen is er een duidelijke aantrekkingskracht tussen de twee.
Maar hun liefde kent natuurlijk struikelblokken, want hoe kan een relatie tussen een arts in de grote stad en een boer afkomstig uit de Amishgemeenschap ooit lukken?
Ik was nu niet direct omvergeblazen door dit boek. Misschien was het beter als ze er 100 paginas uitgelaten had, maar het feit dat het over de Amish ging, maakte dit boek toch nog wel wat boeiend.
Ik kreeg dit boek vorig jaar als kerstcadeau. Op de cover staat een schattige labrador en als je de eerste zinnen leest, ben je direct helemaal verkocht. Ik heb dit boek een jaar laten liggen, maar nu tijdens deze nieuwe kerstperiode zag ik het helemaal zitten om aan dit boek te beginnen.
Becca Fletcher reist af naar Dorset om haar zus, Laura, tijdens de kerstdagen te bezoeken. Becca is helemaal niet Christmas-minded maar éénmaal in Dorset aangekomen, moet ze omringd door Laura en haar gezin toegeven dat ze zich er tamelijk goed voelt. Wanneer ze de knappe surfer Sam ontmoet is ze in eerste instantie wat terughoudend tegenover zijn charmes, maar langzaamaan lijkt ze voor hem te smelten.
Dit is een feelgood-roman en uiterst geschikt voor de donkerste periode van het jaar. Er zit een speciale soort humor in die ik enorm wist te appreciëren. Dit boek is eigenlijk het tweede boek in de serie van het Duincafé. Het maakt zeker niet uit dat je het eerste niet gelezen hebt, maar nadat je dit boek gelezen hebt, wil je zeker het eerste boek lezen!
Ik kende de schrijver Jo Claes al door mijn broer, daar het één van zijn favoriete schrijvers is. Op de boekenbeurs zag ik hem zelfs al in levende lijve toen mijn schoonzus bij hem ging om een gehandtekend exemplaar van één van zijn boeken te bemachtigen. Dit boek echter kreeg ik van een ex-collega. Ik geef haar regelmatig boeken om te lezen en in ruil daarvoor heeft ze mij het boek Van de hemel in de hel van Jo Claes gegeven. Haar man had hem gelezen, moest hem niet meer hebben en zo belandde het boek bij mij.
Thomas Berg is de hoofdinspecteur die de hoofdrol speelt in de boeken van Jo Claes. In dit boek heeft hij een groepsreis naar Verona cadeau gekregen. Hij is betoverd door de prachtige cultuur die Verona te bieden heeft maar ergert zich dood aan de gids, die een groepsreis steeds met zich meebrengt. Maar onder het motto een gegeven paard kijk je niet in de bek, probeert hij er het beste van te maken. Hij leert in de groep twee vrouwen uit Leuven kennen. Samen trekken ze erop uit, maar wanneer Emmeline, één van de twee vrouwen, verontrust is wanneer haar man de telefoon niet opneemt, vindt ook Thomas na verloop van tijd de situatie verdacht. Hij haalt zijn connecties boven en start in Verona al het onderzoek op. Terug in België zet hij zijn tanden volledig in de zaak, want Dirk Wouters, Emmelines man is nog steeds spoorloos. Dan wordt er een verminkt lijk in het containerpark gevonden. Gaat het om Dirk?
Dit was mijn eerste ontmoeting met Thomas Berg, een personage dat je direct in je hart sluit. Het is een politiethriller die direct een goede start neemt in het prachtige Verona. Ik vond het wel spijtig dat hij terug naar België moest terug keren, maar verder een goed onderhoudend verhaal en een geloofwaardige plot. Aangename kennismaking met Jo Claes.
Lucinda Riley. Haar naam brak volledig door wanneer haar boeken de zeven zussen op de markt kwamen. Voor mij was ze al eerder bekend van haar schitterende boek Het meisje op de rotsen. De bespreking hiervan is dan ook te lezen op deze blog. Naast haar zeven zussen brengt ze ook nog jaarlijks een losstaand verhaal uit. Hoe ze het zo snel schrijft, weet ik niet, want haar boeken zijn steeds dikke kleppers. Ook nu weer heeft ze een pareltje afgeleverd. De vlinderkamer was één van de boeken die ik op mijn verjaardagslijstje zette en kreeg van mijn schoonmama.
Posy Montague is bezeten door de natuur. Ze woont in het Engelse Suffolk op een groot landhuis, Admiral House, met een prachtige tuin. Haar vader leerde haar alles over bloemen, planten en vlinders. Uit liefde voor de natuur studeerde ze aan de universiteit van Cambridge plantkunde. Nu is Posy een kwieke zeventiger en vertoeft ze ettelijke uren per dag in haar tuin. Haar leven verandert wanneer haar jeugdliefde, Freddy, terug ten tonele verschijnt. Posy is verbouwereerd als ze hem terug ziet, want vijftig jaar geleden liet hij haar met een gebroken hart achter zonder enige plausibele uitleg. Freddy wil terug de draad oppikken maar draagt nog steeds het geheim mee waardoor hij zoveel jaar gelden de relatie moest beëindigen. Ongeveer op hetzelfde ogenblik, besluit één van haar twee zoons, Nick, die in Australië woonde, terug te keren naar Engeland. Haar andere zoon, Sam, komt met een voorstel om Admiral House te verkopen Verhaallijnen genoeg om De vlinderkamer te vullen.
Ja, als er één ding zeker is, Riley is een meestervertelster. Mij 512 paginas blijven boeien, dat moet je kunnen. Maar bon, ze schrijft goed, houdt er de spanning in en op het einde slaagde ze er zelf in om mij een traantje te doen wegpinken.
Dag liefje, met Mila gaat het goed en ik klungel lekker verder
Boek 291: Dag liefje, met Mila gaat het goed en ik klungel lekker verder
Auteur: Stefaan Degand
Aantal blz.: 189
Eerste druk: 2020
Leestijd: 12/11/20-14/11/20
Algemene beoordeling: *****
Ik leerde Stefaan Degand kennen in het programma De slimste mens ter wereld. Diegenen die hem nog niet kennen: wel, het is het meest luidruchtige jurylid dat de show ooit gekend heeft. Hij is net zo als ik geboren in het jaar 1978. Dat schept al direct een band . Voor mij is het een man waar ik bij denk: hoe is die man in het echt? Is hij ook zo ruimte-innemend in het echte leven?
In 2020 kwam zijn eerste boek uit, een boek waar het levensverhaal op een Degand wijze wordt neergepend. In het begin van het verhaal is het even acclimatiseren aan zijn schrijfwijze, maar opeens pakt hij je hand vast en leidt hij je door zijn verhaal en dan wil je absoluut niet meer lossen. Hij schrijft over zijn grote liefdes in zijn leven en ook het verlies waar hij mee te maken krijgt. Dit boek is grappig, ontroerend, meeslepend en ook al heeft hij veel tegenslagen moeten incasseren, toch is het geen pessimistisch verhaal - absoluut niet. Ik heb het boek met een zeer goed gevoel weggelegd. Daarom krijgt hij van mij vijf sterren. Mijn vraag of die man ook zo is in het echte leven is nu beantwoord. Ik zal steeds aan zijn boek denken wanneer ik hem nog eens zie op de televisie.
In deze gure tijden kan Jill Mansell altijd een lichtpunt in de duisternis zijn. Ik heb intussen al een behoorlijke Jill Mansell collectie. Het is dan ook steeds heel leuk om te kiezen welk boek ik nu weer zal gaan lezen. Mijn oog viel ditmaal op Eenmaal andermaal verliefd.
Wanneer Tilly Coles relatie op de klippen loopt, besluit ze haar goede vriendin Erin in Roxborough te bezoeken. Tilly is niet in haar gewone doen en wanneer ze een vacature ziet, besluit ze erop te reageren. Wonder bij wonder krijgt ze de job als inwonende nanny bij Max en zijn dochter Lou. Ze verruilt Londen voor Roxborough en trekt in bij de sympathieke Max, die na een scheiding nu alleen staat in het opvoeden van zijn dochter. Ze leert het dorpje en haar bewoners kennen, alsook de razend knappe Jack Lucas. Maar Jack heeft een reputatie als vrouwenverslinder. Hij heeft dan ook al snel Tilly in het vizier. Tilly is er echter rotsvast van overtuigd om niet voor zijn charmes te bezwijken. Of toch?
De verhalen van Mansell lijken meestal wel wat op elkaar en bij dit verhaal was het toch wel zeer frappant. Verschillende personages komen aan bod. Het is dan ook niet enkel het verhaal van Tilly, waardoor haar verhaallijn wat diepgang mist. De romantische sparkle was voor mij onbestaand. Toch wat teleurgesteld.
Leestijd: 08/09/20-29/09/20 en van 8/10/20-22/10/20
Algemene beoordeling:***
Het boek De stilte van de witte stad werd mij aangeraden door mijn broer. Het maakt deel uit van een trilogie en hij had de drie boeken in zijn bezit. Hij was zo lief om ze aan mij te lenen. Mijn man las het boek eerst, nadien was het mijn beurt.
Unai López de Ayala is inspecteur en profiler in het Spaanse stadje Vitoria. Twintig jaar geleden werd het rustige stadje opgeschrikt door een aantal brutale moorden. Tasio Ortiz de Zárate werd toen als verdachte opgepakt. Op het moment dat Tasio gaat vrijkomen, gebeuren er weer twee moorden. Als Unai en zijn collega Estibaliz er worden bijgeroepen, merken ze dat de modus operandi dezelfde is als bij de moorden van twintig jaar geleden. De slachtoffers, een man en een vrouw, liggen naakt naast elkaar en zijn om het leven gekomen door bijensteken in hun keel. Unai gaat op onderzoek uit en wil deze zaak tot op de bodem uitspitten.
Tja, wat moet ik hierover zeggen? Het begint ijzersterk. De beginpaginas hebben je direct in je macht, maar het middendeel miste toch spanning. Het einde was gelukkig wel goed en spannend. Ik moet zeggen dat ik wel sympathie had voor het speurdersduo. Ook het einde dat de auteur mij voorschotelde, maakte dat ik het boek met een goed gevoel dichtsloeg.
Ik moet toegeven dat ik eigenlijk begonnen was in een ander boek. Toen ik echter Leen Dendievel, de auteur van dit boek, s morgens tijdens de ochtendshow van Sven en Anke op Joe haar nieuwe roman hoorde promoten, wou ik dit boek zo snel mogelijk hebben. Diezelfde week nog ging ik naar de Standaard boekhandel en enkele ogenblikken later was Georges en Rita in mijn bezit. Ik legde mijn Andersen boek opzij en begon er direct aan.
Het superorigenele - dat moet ik haar nageven - is dat het boek is opgedeeld in twee delen, het Rita-deel en het Georges-deel. Ik koos om met Georges te beginnen. Georges en Rita zijn al jaren getrouwd met elkaar. Op een familie-etentje doet Georges de mededeling, dat hij en zijn vrouw uit het leven willen stappen en hebben besloten om euthanasie te plegen. De kinderen zijn totaal verbouwereerd en proberen hun ouders op andere gedachten te brengen. Maar Georges is vastberaden, hij wil euthanasie.
Als lezer kan je dus beslissen welk deel van het boek je begint te lezen. Ik vond het toch een gemiste kans. Er komen veel personages in voor die er voor zorgen dat je echt bij de les moet blijven en het bij momenten wat rommelig overkwam. Ze was naar mijn mening beter gebleven bij Georges en Rita die elk hun verhaal vertellen, maar zo simpel benadert ze het niet. Ik vond het verhaal eigenlijk niet leuk, somber en wrang, en had enorme compassie met Georges. Hier zat zoveel meer in. Spijtig, te hoge verwachtingen.
In boek 283 begon alles met een blik. Nu begint het in boek 287 met een kus. De schrijfster, Kelly Moran, laat in haar tweede boek van de Redwood Ridge serie de tweede broer Flynn aan bod komen. Flynn is samen met zijn twee andere broers werkzaam in hun dierenkliniek. Ondanks Flynns doofheid is hij niet beperkt om zijn beroep als dierenarts uit te voeren. Mede dankzij zijn briljante dierenartsassistente, Gabby, die al die tijd aan zijn zijde staat. Al sinds de kleuterschool zijn de twee onafscheidelijk en zorgen ze voor elkaar. Ze zijn elkaars steun en toeverlaat. Maar alles verandert wanneer er gevoelens in het spel komen en beiden angst hebben om hun unieke vriendschap en professionele band op het spel te zetten. Ze doen er alles aan om gewoon verder met elkaar om te gaan, maar intussen laait de passie hoog op.
Oké, dit is geen hoogstaande literatuur. Dat besef ik ook wel, maar het is wel een zalig wegdroomboek. Ik vond dit deel ook beduidend beter dan het eerste. De romantische spanning wordt langzaam opgebouwd. Het verhaal van de dove dierenarts die verliefd wordt op zijn assistente gaat erin als zoete koek. Het enige puntje van kritiek dat ik kan geven, is dat ik dit boek iets minder lang had laten duren. Het zou dit boek allleen maar beter gemaakt hebben. Op naar deel 3.
Suzanne Vermeer, of tenminste de persoon achter Suzanne Vermeer, want zoals ik al eerder vermeldde is dit een Pin name, schrijft steeds spannende verhalen op vakantiebestemmingen. Souvenir bevat twee verhaallijnen. Enerzijds hebben we Nienke die de dagen af telt: binnenkort vertrekt ze op vakantie naar Umbrië met haar moeder om er een meerdaagse kookcursus te volgen. Haar moeder Carolien lijdt aan een vroegtijdige vorm van Alzheimer. Nienke heeft het als alleenstaande moeder dan ook niet gemakkelijk nu de zorg voor haar moeder er bij komt. In Umbrië genieten Nienke en Carolien van de kookworkshops. Italië lijkt Carolien deugd te doen want ze heeft veel heldere momenten. Tot Nienke op een dag opstaat en Carolien verdwenen is. Een spannende zoektocht naar haar moeder begint.
Anderzijds volgen we Lorenzo Bianchi, een Italiaanse journalist, die na het krijgen van een dagboek een scoop op het spoor is. Sergio Mattareze, een Italiaanse politicus, die op het punt staat de nationale top te bereiken komt hierdoor in een slecht daglicht te staan. Sergio is echter zeer invloedrijk en doet er alles aan om Lorenzo zijn onderzoek tegen te werken.
Na mijn vorige boek, dat zeer moeizaam verliep, was dit het compleet tegenovergestelde. Ik heb er uiteindelijk maar zes dagen over gedaan om dit boek uit te lezen. Zeer goed geschreven, zeer goed verhaal, zowel het Nienke en Carolien verhaal als het Lorenzo verhaal zijn zeker even boeiend. Op het einde komen deze verhalen mooi samen. Top boek.
Op het werk heb ik naast mijn functie als verpleegkundige nog een tweede functie; namelijk die van bibliotheek. De meeste mensen die mij goed kennen, weten dat ik een behoorlijke collectie boeken vergaard heb en ik doe dan ook niets liever dan andere mensen mee te laten genieten van mijn boeken. Eén van die mensen heeft mij nu voor de tweede maal op rij een boekenbon cadeau gedaan. Met die bon kocht ik twee boeken. Eén daarvan was De kleine bakkerij aan het strand.
Als je nu een boekenwinkel binnen stapt, kan je niet om Jenny Colgan heen. Zo heb je haar bakkerij reeks en de reeks Café, zon en zee. Dit boek was al geruime tijd in mijn been aan het bijten, mijn keuze was dus snel gemaakt.
Polly besluit na een professionele opdoffer haar boeltje te pakken en naar Mount Polbearne, een dorpje in Cornwall te verhuizen. Ze wil met een nieuwe lei beginnen en ze is meteen betoverd door het charmante dorpje aan de zee. Polly zet haar tegenslagen aan de kant en begint er te bakken. De lokale bevolking laat ze mee genieten van haar baksels. Beetje bij beetje krijgt ze haar plaatsje in het dorpje en kan ze zelf aan de slag in de enige bakkerij op het eiland. Ook op liefdesvlak gaat het Polly voor de wind, maar zal ze uiteindelijk als een echte eilandbewoner door het verdere leven kunnen gaan?
Oh, ik was zwaar ontgoocheld in dit boek. Jill Mansell schrijft op het boek: mijn favoriete schrijfster maar - sorry hoor - Colgan komt nog niet tot aan haar knieën. Haar schrijfstijl vond ik echt niet goed en ok heb mij wat door dit boek moeten sleuren. Het had mij echt niet mee en totaal niet romantisch. Spijtig, maar nu weet ik wel dat ik geen boeken meer koop van deze schrijfster.
Langs verschillende wegen kreeg ik te horen dat ik zeker eens de boeken van Ish moest lezen. Toen ik hem op de boekenbeurs zag, kon je echt niet heen om de enorme lange wachtrij die er stond. Dus voor mijn 42ste verjaardag had ik de boeken Cécile en Het moois dat we delen op mijn verlanglijstje gezet. Op 6 juli mocht ik mijn cadeautjes openmaken en één daar van was Cécile.
De elfjarige Djibril leidt een onbezorgd leven in Marokko. Hij doet niets liever dan zijn moeder helpen in het huishouden. Als hij water moet gaan halen aan een bron in Tawhelt, vindt hij niets leuker dan in het water te duiken van op een steeds hogere hoogte. Zijn vader wijst Djibril steeds terecht over het feit dat zijn plaats in de Moskee is en niet de hele tijd naast zijn moeder. Djibril kijkt ook enorm op naar zijn broer Kareem, die als gids werkt. Wanneer op een dag een nieuwe groep toeristen aankomt, is één van de reizigers Cécile. Kareem is meteen geïntrigeerd door het Franse meisje en ondanks de taalbarrière worden de twee naar elkaar toegetrokken. Op dat moment beseft niemand echter dat deze ontmoeting er voor zal zorgen dat het leven van Djibril en gans zijn familie nooit meer hetzelfde zal zijn.
Ik weet het, er verschijnen niet veel literaire werken op mijn blog. De reden daarvoor is dat het meestal geen opbeurende verhalen zijn. Het leven is al hard genoeg, en daarom vind ik het leuk om boeken te lezen waar je kan wegdromen. Dat neemt niet weg dat ik het zeker kan appreciëren. Maar altijd dit soort boeken lezen, dat kan ik niet. Cécile is een boek dat je aangrijpt. Toen ik het aan het lezen was, had ik totaal geen idee welke richting dit verhaal zou uitgaan. Een uniek gevoel moet ik zeggen. Ontroerend dat wel, maar voor mij vooral naar het einde toe te donker. Als ik nu de naam Cécile hoor zal ik tot het einde van mijn dagen wel onherroepelijk aan het boek van Ish terugdenken.
Ik moest maar één blik werpen op het boek Het begint met een blik en ik had het mee naar huis. Dit boek maakt deel uit van een trilogie. In elk boek komt komt één van de drie broers OGrady voor. Alle drie zijn ze dierenarts en werken ze samen in Redwood Ridge in hun dierenartspratijk.
Na een op de klippen gelopen huwelijk besluit Avery Stowe samen met haar autistische dochter Hailey naar haar moeder in Redwood Ridge te verhuizen. Wanneer Avery en haar dochter een hondje in nood vinden, gaan ze naar de dierenartsenpraktijk van de OGradys. Daar ontmoet ze Cade OGrady. Door een misverstand verloopt de eerste kennismaking niet zo goed. Maar éénmaal dat misverstand van de baan gaat het Avery voor de wind en kan ze zelfs in de praktijk aan de slag. Zo leert ze Cade beter en beter kennen. Zal haar gebroken hart terug geheeld worden door deze nieuwe man in haar leven?
Het is zeker een leuk, ontspannend boek. Het begon ook zeer goed - niets op aan te merken - maar gaandeweg, en dat stoorde mij, had ik meer en meer moeite met Avery. Uiteindelijk is er natuurlijk een happy end maar door de houding van het hoofdpersonage, kreeg dit boek geen vier sterren. Ik wil zeker nog de andere twee boeken lezen en ze liggen hier natuurlijk ook al op mij te wachten.
Het is al bijna vijf jaar geleden - ik heb het nagekeken - dat er nog een boek van Harlan Coben op mijn blog verschenen is (zie boek 188: momentopname). Het was dus de hoogste tijd om daar verandering in te brengen. Toen ik ging snuisteren in Het Kruidvat, botste ik op dit boek.
Zes jaar geleden ontmoette Jake Fischer Nathalie, de liefde van zijn leven. Maar wanneer Nathalie met Todd Anderson trouwt stort zijn wereld in. Jake is uitgenodigd op hun huwelijk en daar drukt Nathalie Jake op het hart dat hij haar voortaan gerust moet laten. Jake houdt zich gedurende zes jaar aan zijn belofte tot hij op het overlijdensbericht van Todd Anderson in de krant botst. Nu zijn Nathalie terug vrij is, besluit hij naar de begrafenis te gaan. Jake weet echter niet wat hij ziet, want de echtgenote van Todd is helemaal niet Nathalie. Ondanks zijn belofte, besluit Jake op onderzoek uit te gaan.
Zes jaar heeft mij zeker niet teleurgesteld, Coben is een meesterverteller in zijn genre. Vanaf pagina 1 heeft hij je als lezer direct mee. Dit is geen klappertandende thriller waarbij je op het puntje van je stoel zit, maar het boek verveelt geen moment!
In onze kleedkamer op het werk is een schap waar mensen boeken deponeren, die ze niet meer willen. Ik vind het altijd super om te kijken wat de mensen achterlaten en een nieuw leven willen bezorgen. Eén van deze afdankertjes was Ontvoering in Venetië van Konsalik. Nu, deze schrijver is mij absoluut niet onbekend want mijn moeder heeft de boeken van Konsalik verslonden. Mijn beslissing was vlug gemaakt. Ik nam het mee naar huis.
Dr. Berwaldt is een medicus die zich bezig houdt met kankeronderzoek. Op een dag vindt hij het medicijn om kankercellen te vernietigen. Een ontdekking van jewelste ware het niet dat er spijtig genoeg een keerzijde aan de medaille is. Wanneer het medicijn in de verkeerde verhoudingen gebruikt wordt, is het een massavernietigingswapen. Dr Berwaldt wordt gecontacteerd door een Italiaan die dit medicijn op de markt wil brengen. Berwaldt reist af naar Venetië en maakt kennis met Cravelli, de Italiaan die zijn medicijn op de markt wil brengen, maar zijn zijn plannen wel zo zuiver als hij zelf beweert? Ilsa Wagner, zijn secretaresse, wordt door Berwaldt opgedragen naar Venetië te komen. Eens ze daar aankomt, is Dr. Berwaldt spoorloos.
Ik heb dit boek zeker met veel plezier gelezen. Het is geen hoogstaande literatuur, maar het is een onderhoudend boek. Ik wou wat meer romantiek, maar ik ga zeker nog boeken van Konsalik lezen. Gelukkig had mijn moeder bijna de gehele collectie in haar boekenkast. Ik vind het dan ook zeer leuk dat ik, haar dochter, nu ook kennis gemaakt heb met Konsalik en dat allemaal dankzij een schap in de kleedkamer.
Simone Van der Vlugt is een Nederlandse schrijfster van voornamelijk thrillers en historische romans. Nachtblauw is één van haar historische romans. Ook deze schrijfster is een primeur voor mijn blog, dus ik was wel benieuwd wat ze mij te bieden had.
Het verhaal speelt zich af in 1654. Catrijn is juist weduwe geworden. Ze besluit haar boerderij en het dorp te verlaten en wil naar Alkmaar. Ze gaat als huishoudster bij de familie Nulandt aan de slag. De vrouw des huizes volgt schilderlessen. Catrijn wordt opgedragen haar bij te staan bij het uitoefenen van haar passie. Ook Catrijn, die zelf gefascineerd is door de schilderkunst, is in haar nopjes en helemaal omver geblazen als ze Rembrandt Van Rijn ontmoet. Het verleden ligt echter op de loer en ze vertrekt naar Delft waar ze bij Evert Nulandt aan de slag kan. Catrijn is in de wolken als ze als schilderes aan de slag kan in de plateelfabriek, een fabriek waar men porselein vervaardigt. In deze fabriek vindt ze de liefde en zorgt zij voor het ontstaan van het Delfts blauw. Verschillende tegenslagen kruisen haar pad, maar ze zet alles op alles om het geluk te vinden.
Dit was een heerlijk boek, te vergelijken met Girl with a pearl Earring. Vanaf pagina één waan je je in die tijd. Het boeit tot de laatste pagina. De schrijfster heeft de geschiedenis verweven met fictie en daar is ze super in geslaagd. Ga zeker nog van haar lezen.
Op 23 mei zijn de winkels na een lange lockdown terug open. Onder het motto, we moeten de kleine zelfstandigheden in deze moeilijke tijden steunen, bracht ik een bezoekje aan mijn favoriete winkel in Halle, namelijk de Standaard Boekhandel. Het was er gelukkig heel rustig en na een grondig onderzoek van de ganse winkel kocht ik maar liefst drie boeken. Eén ervan was het volgende boek dat ik hier nu ga bespreken Het dorp. Het boek is geschreven door een Vlaamse schrijfster. De Vlaamse schrijvers moeten we zeker en vast steunen en de korte inhoud stond mij aan. Daarom mocht dit boek zeker met mij mee.
Eline, een journaliste is op weg naar huis als ze tegen een betonnen blok rijdt. Haar auto doet het niet meer en ze heeft geen bereik op haar GSM. Ze is in the middle of nowhere en besluit naar het nabijgelegen dorp te stappen. Zo belandt ze in Koolbeke, een dorpje langs de Durme. Wanneer Eline daar aankomt, wordt ze niet met open armen ontvangen. De bewoners zijn niet bijster communicatief en zeer argwanend. Ze is gedwongen om er te overnachten, maar ze kan er niet echt haar vinger opleggen wat er aan de hand is in Koolbeke.
Het boek is ingedeeld in vier grote delen. Dat is bijzonder vond ik. Je zit volledig in het verhaal als in deel 2 een totaal nieuw verhaal wordt verteld. Ik vond dit persoonlijk spijtig. Vooral omdat het eerste deel zeer spannend en mysterieus is, en het tweede deel dat totaal niet is. Op het einde van het boek komt alles wel een beetje samen, maar toch wrong het voor mij een beetje.
. Voor mij is het een man waar ik bij denk: hoe is die man in het echt? Is hij ook zo ruimte-innemend in het echte leven?
