Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek. Heb je een vraagje ? Mail het me rechtstreeks en ik zorg in de kortste tijd voor antwoord.
vandendriessche.guy@telenet.be
De avonturen van 'De Izegemse Snor' Dit is een 'blog' van, over en voor alle 'moustachen' in Vlaanderen, Nederland en verre omstreken.
De laatste nieuwtjes staan steeds vanboven. Voor vroegere berichten moet je terugscrollen of het archief induiken. Er is ook een zoekprogramma ter uwer beschikking.
Je kunt er mijn persoonlijke, maar ook evenementen en avonturen van andere 'snorren', al dan niet in clubverband, meebeleven en nalezen.
SNORREND !
15-05-2007
Snorren Handtas
De Mustachio-schoudertas is een gelimiteerde editie uit de collectie 'Mustachio'. Daarmee kan iedereen nu letterlijk 'een snor dragen'. Deze tas uit een lichte canvasstof is bedrukt met een grote zwarte snor en kost 25 Dollar.
Deze knuffels maken deel uit van de 'Shawnimals'-speelgoedlijn ontworpen door Shawn Smith. Elke Shawnimal heeft een persoonlijke benaming en er hangt ook een verhaaltje aan vast.
Ze zijn handgemaakt in de V.S. en kosten $18,- /stuk.
'De Snor' is in Brunssum en omgeving een waar begrip. Sinds 1970 gevestigd op de Tegelstraat 6 te Brunssum. Na 10 jaar bij Drankenhandel de Snor gewerkt te hebben, hebben wij deze zaak sinds 1992 overgenomen. Met zijn ruim 25 jarige ervaring in het vak bent U dus verzekerd van een vakkundig advies.
Samen met Belinda en onze medewerkers werken wij er continu aan om de kwaliteit en de klantgerichte service van onze drankenhandel hoog te houden.
Ons assortiment bevindt zich in een overzichtelijke winkel waar wij onze producten sfeervol aan U presenteren. Wij hebben een breed en diep assortiment wijnen, gedistilleerd, bieren en frisdranken.
Wij hebben een grote keuze in cadeauverpakkingen, of het nu gaat om een bierpakket, wijnpakket, wij maken ook pakketten op maat, ook voor relatiegeschenken bent U bij ons op het juiste adres.
Ons team beschikt over de juiste vakkennis en wilt u dan ook deskundig adviseren.
Sinds enkele maanden zet het blad 'Dwars' maandelijks een verdienstelijke persoon, die zich op een uitzonderlijke manier in de actualiteit wist te werken, in de kijker en die mag 'de snor'-prijs in ontvangst nemen.
Omdat 'Dwars' vindt dat de verdiensten van sommige personen al te weinig in de kijker worden gezet en omdat dwars van snorren houdt ! Van alle vormen van gezichtsbeharing is de snor namelijk zonder twijfel de meest karaktervolle. Lieve lezer, laat uw compulsieve wenkbrauwepilatiedrang voor wat hij is en dompel uzelf onder in de wondere wereld van de moustache, de sneusj, het sprekende neushaar, quoi.
Dus regelmatig eens gaan kijken of we er niet bij zijn...
Een Chique Snor (tekst en muziek van Marijn Devalck, speciaal door hem gecomponeerd ter gelegenheid van zijn benoeming als Antwerpse 'Snor van het Jaar 1992')
...ien 'tAantwaarps...
Den iësten elleft va ma lève Hadek nog noët de stad gezien 'kWas oep et platte laand geblève Iek had er wel een vraa of tien Dus oep nen nag oem te ontspanne Kwammekik nor de zollegie En oep den traain sprakek een dame Iek lei men haand oep heure knie
Refrein Iek zen een boerke van de boïte Mor iek em een chieke snor En iek kan oek een deuntje floïte Of ache wilt dan zegdet mor
Iek wil veur aa e'lieke zinge De kwalitaait is wel nie hoëg Mor ak mei aa een pint gon drinke Dan zoïpek aa onder den toëg
Zoë emme waa nog veul gesproke Oep diëne traain al nor de stad En 'k em nodien wat oït gestoke Wor da zaa veul plezier ien had Zoë zèn waa ien de stad geblève Iek zèn er naa mee iën kontent En iek wil eur van alles gève En zaa vindt maa toch zoë ne vent
Refrein Iek zen een boerke van de boïte Mor iek em een chieke snor En iek kan oek een deuntje floïte Of ache wilt dan zegdet mor
Iek wil veur aa e'lieke zinge De kwalitaait is wel nie hoëg Mor ak mei aa een pint gon drinke Dan zoïpek aa onder den toëg
Naa gon waa soëme pientjes pakke Iek em er oek e' stamcafé Iek blaaf oek al aliën's plakke Duus pakter aa nog iëntje mee Mor ge moet morge toch nie waarke Want anders zou'k et mor nie toeng Want ge go zat zèn as e'vaarke En ge go sloëpe tot de noen
Refrein Iek zen een boerke van de boïte Mor iek em een chieke snor En iek kan oek een deuntje floïte Of ache wilt dan zegdet mor
Iek wil veur aa e'lieke zinge De kwalitaait is wel nie hoëg Mor ak mei aa een pint gon drinke Dan zoïpek aa onder den toëg
MARINO FALCO - Marijn Devalck on stage
Hij staat vooral bekend voor zijn snor, zijn voorliefde voor jonge vrouwen en zijn worsten. Balthazar Boma alias Marijn Devalck kennen we allemaal ongetwijfeld uit de populaire serie FC De Kampioenen. Maar sinds kort treedt hij ook weer op als Marino Falco. Met gekapt op de pistolet en zeep op de dansvloer trekt hij heel Vlaanderen rond.
Een goed glas bier heeft een mooie kraag schuim. Dat merk je bij de eerste slok. Het schuim kleeft aan je lippen. Behalve bij mannen met een snor. Bij hen blijven bier en schuim achter in de snorharen. Dat is niet alleen vervelend. Het is ook puur verlies.
Dat berekende de Ierse brouwerij Guinness. Ze liet 92.370 Britten met een snor enkele glazen bier drinken. Daarna keek men hoeveel bier in de snor achterbleef. Het resultaat was verrassend. Elk jaar verspillen mannen met een snor 92.400 liter bier. Dat kost hen maar liefst 1 miljoen euro. De lengte van de snor speelt daarbij natuurlijk een grote rol. Hangsnorren verspillen elk jaar bijna 500 euro aan bier. Een dikke, korte snor kost je maar 25 euro frank.
Bier waarvan het schuim zo weinig overvloedig is dan lijkt zij op schuim aan de kam van de golven per mooie tijd. Men zal verkiezen deze bieren in een zeer hoog glas te drinken, om meer schuim te hebben door zich, en nauw te dienen om het schuim te handhaven. Om meer schuim te verkrijgen, zal men de fles boven het glas optillen door te dienen. De vinding: een eerste keer zich dienen door bier in de fles te laten. Men zal de rest na een deel van het glas gedronken te hebben om schuim aan het eind van het proeven nog te hebben betalen. Dit zeldzame schuim laat toe assoiffés om gemakkelijk aan de fles te drinken.
Bier waarvan het schuim weinig overvloedig is. Men zal verkiezen deze bieren in een middelmatig hoog glas, om een goede dikte in het glas te hebben erover, en met een opening te drinken nauwer dan het lichaam om het schuim te laten stijgen. De vinding: een eerste keer zich dienen door bier in de fles te laten. Men zal de rest na een deel van het glas gedronken te hebben om schuim aan het eind van het proeven nog te hebben betalen. Dit lichte schuim maakt assoiffé(e)s het mogelijk om aan de fles te drinken.
Bier waarvan het schuim van overvloed in evenwicht wordt gebracht. Noch te veel, noch te veel weinig! Men zal verkiezen deze bieren in een enigszins wijd uitlopend afgerond glas te drinken voor een gelijkheid tussen het schuim en het bier. Volgens de smaken, ofwel zullen men het zich bier in één keer dienen, ofwel zal men een eerste zich keer, tactvol dienen, door een deel van het bier in de fles te laten. Men zal de rest zich in tweede instantie daarna de eerste helft ervan gedronken hebben om een goede dikte van schuim terug te vinden dienen. Dit evenwichtige schuim laat grote assoiffés gosiers toe om aan de fles te drinken.
Bier waarvan het schuim overvloedig is. Men zal verkiezen deze bieren in een glas enigszins wijd uitlopende ballon te drinken voor équillibre tussen het schuim en het bier vloeibaar, en middelmatig breed, aan hoog boord, om het schuim te bevatten. De vinding: een eerste keer zich dienen, langzaam, door het glas enigszins te buigen, en door een deel van het bier in de fles te laten. Men zal de rest daarna met het proeven ervan begonnen hebben om een consequente kraag van schuim opnieuw te geven betalen. Dit overvloedige schuim laat niet toe assoiffés om aan de fles te drinken.
Bier waarvan het schuim zo overvloedig is dat zij van het glas overloopt wanneer men het betaalt. Men zal verkiezen deze bieren in een wijd uitlopend glas te drinken, of zeer hoog, om de overstromingen te vermijden door zich, en breed te dienen of van grote inhoud om het schuim te bevatten. De vinding: een eerste keer zich dienen, langzaam, door het glas te buigen, en door een deel van het bier in de fles te laten. Men zal de rest daarna met het proeven ervan begonnen zijn betalen. Dit overvloedige schuim laat niet toe assoiffés om aan de fles te drinken.
let wel ! Bovenstaande tekst is niet van mijn hand, maar hoogstwaarschijnlijk van een franstalige die dat dan probeert te vertalen in het vlaams.
MOUSTACHE RECORDS Marijn heeft dit label opgericht om muziek voor volwassenen op te nemen. Het is zeer merkwaardig dat zowel publiek en platenmaatschappijen blijk geven van enkel nog interesse te hebben voor muziek voor kinderen en/of bekende covers. De uitzonderingen niet te na gesproken. Maar als men niet tot deze uitzonderingen behoort, is er nog één weg, en dat is zelf een platenlabel oprichten. Op die manier kan je nog originele muziek op de markt brengen waar je zelf achter staat.
MOUSTACHE MUSIC Is de uitgeverij die de muziek uitgeeft die onder het label Moustache Records verschijnt
Marijn De Valck uitgeroepen tot ere-Behoeder
Naar jaarlijkse gewoonte haalden de leden van de Zottegemse hoedengilde 'De Behoeders' net voor Allerheiligen hun hoofddeksel weer uit de doos. Naast het aanstellen van een nieuw lid werd Marijn De Valck tot ere-Behoeder uitgeroepen.
Ghislain Diependaele, voorzitter van de Behoeders, beweerde dat hij Marijn De Valck ooit in een tv-programma een hoed had zien dragen. De PDG van worstenfabriek Boma en voorzitter van FC De Kampioenen ontkende dat zaterdagavond ten stelligste. Niet dat Marijn iets heeft tegen hoeden, integendeel want toen hij gevraagd werd om erelid te worden van de hoedengilde, ging hij daar graag op in.
Zaterdagmiddag sloeg hij wel even in paniek toen hij besefte dat hij geen hoed had. Toen hij 's namiddags in de Boerenbond in Brakel dierenvoer kocht, zag hij dat ze daar ook hoeden hadden zodat hij zich meteen een zwarte deukhoed aanschafte. En het mag gezegd, de hoed staat hem voortreffelijk en geeft hem nog meer uitstraling. Op de vraag of Boma nu in FC De Kampioenen voortaan ook een hoed zal dragen, lacht hij het antwoord schalks weg.
Boete betalen
De hoedopzetting gaat elk jaar ook gepaard met de aanvaarding van nieuwe leden. Nadat het nieuwe lid verzaakt aan het dragen van petten en mutsen, nuttigd de nieuwkomer het zuiveringszout en de bierpap. Het bestuur keurd zijn hoed en neemt hem op in de gilde. Daarna zetten alle leden de hoed op terwijl de ceremoniemeester gul met de kwispel in het rond zwaaide.
De behoeders dragen hun hoed vanaf Allerheiligen tot en met Witte Donderdag. Wie zich op straat begeeft zonder hoed en daarbij wordt opgemerkt door leden, moet een boete betalen van 2,5 euro. Maar door hun disciplinair gedrag wordt de kas er niet rijker op...
Na maanden voorbereiding en onderhandelingen konden we dan eindelijk overgaan tot daden. Overal in het land werd 'Merho' gevierd en gelauwerd met zijn viering van het 30-jarig bestaan van de stripreeks Kiekeboe.
En in Antwerpen was dat niet anders. En het kon moeilijk uitblijven dat de Europese Snorrenclub Antwerpen daar geen steentje zou toe bijdragen, want wij figureren nogal in de strip 'De Snor van Kiekeboe'. Al vlug zou blijken dat bijna de ganse organisatie in handen lag van de ESA !
(Ook de sympatieke, maar altijd met gekruiste armen op de foto staande, burgemeester van Temse was van de partij...)
Eerst was het verzamelen geblazen aan het lokaal 'Den Bengel' aan de Grote Markt en piekfijn uitgedost in hun nieuwe zomerse outfit (een prachtige donkerblauwe polo van sponsor Buga) ging het dan richting Stadhuis, waar de delegatie samen met Robert Merhottein ontvangen werd door Burgemeester Patrick Janssens en Schepen Philip Heylen voor de gebruikelijke receptie.
(de Kiekeboe-reuzen mochten niet ontbreken aan de stoet...)
Daarna ging het in stoet naar de Paradijsstraat alwaar Merho een heuse stripmuur (de zoveelste op rij...) mocht onthullen. Een speech door onze Voorzitter Willy Dupon bracht voor diegenen die nog niet zo vertrouwd waren met de Snorrenclub, enige verduidelijking omtrent onze connectie met Kiekeboe.
Tijdens zijn speech maakte ESA-voorzitter Willy Dupon ook nog eens een vergelijking tussen twee 'Snorren ven het Jaar':
1983 : ere-BURGEMEESTER BOB COOLS = GROTE MAN MET KLEINE SNOR
1984 : KIEKEBOE = KLEINE MAN MET GROTE SNOR
...en zegt hij dat er nog toekomst is in het 'Antwerpse snorrenleven' wanneer men ziet dat Schepen Philip Heylen ook al een snor aan het kweken is (zij het dan van het musketiers-type, met een sikje op de kin). Merho kreeg ook een speciaal kadertje ( een tekening van John Lundström ) van een typische 'schipperskwartier-huisje' kado.
Na deze plechtplegingen ging het gezelschap via de 'rosse buurt' (zonder enige bijbedoelingen...) naar cafe 'tLeguit (bij clublid en 'wijksnor' 2005) Johny Heyninck, voor een drink en een kleine BBQ.
Willy heeft toch wel weer een 'majoretje' aan de haak geslagen, zeker ?
Nog even een groepsfoto met 'tLeguit-baas Johny.
En wat Willy hier voelde hebben we het raden naar...of vertelde deze jongedame misschien een sappige annecdote...?
Al bij al een geslaagde Kiekeboe-stripmuur-viering in Antwerpen.
Volgende afspraak : de kiekeboe-viering op 8 september in Temse !
Robert Merhottein, beter bekend als Merho en geestelijke vader van Kiekeboe, is zaterdag ontvangen op het Antwerpse stadhuis. Dat gebeurde naar aanleiding van de viering van zijn 30-jarige carrière. Merho heeft ook een stripmuur gekregen in de Paradijsstraat in Antwerpen.
De Antwerpse beeldverhalenroute is een initiatief van Lin Torfs en Johan Bijttebier. Zij willen Vlaamse striptekenaars en cartoonisten bekendheid geven én de stad verfraaien. Het is de bedoeling dat de stripmuren een route vormen die mensen te voet kunnen afleggen.
En dat kon uiteraard niet doorgaan zonder de aanwezigheid van een afvaardiging van de Europese Snorrenclub Antwerpen.
In samenwerking met CONCENTRA, de STANDAARD UITGEVERIJ en de STAD ANTWERPEN wordt de geestelijke vader MERHO ontvangen op het STADHUIS samen met de leden en simpa's van onze vereniging. Dit heeft plaats om 12.30, waarna het in stoet (13.30) naar de stripmuur aan de Paradijsstraat gaat voor een verdere happening.
Er is een tapinstallatie voorzien van brouwerij DE KONINCK en de E.S.A. zet ROBERT MERHOTTEIN in de bloemetjes op een speciale manier. Einde voorzien rond 15.30, waarna wij via de 'rosse buurt naar café 't Leguit gaan voor een pint en een hap van de bbq.
Met Merho is de Antwerpse beeldverhalenroute aan de vierde muur toe. Eerder werd al een muur ingehuldigd van Jan Bosschaert in de Wolstraat, Willy Vandersteen in de Korte Ridderstraat en Jan van der Veken aan de Eiermarkt. De bedoeling is dat na deze muur nog op een aantal plaatsen vuile grijze muren een fris kleurtje krijgen. Er komt al zeker een Jommekesmuur.
Wat bezielt een mens om een baard te dragen? Word je graag den fellen metten baerde genoemd? Terwijl je helemaal niet fel bent! De Middeleeuwse betekenis van fel is een heel andere dan de huidige. In het Frans noemt men zon woord een faux ami. Omdat je het woord kent, denk je dat het toen betekende wat het nu betekent. In het Middelnederlands is fel een heel naar woord, dat zoveel als boosaardig, trouweloos, verraderlijk betekent. Het is de naam waarmee de dieren die Reynaert haten, het over hun aartsvijand hebben. Den fellen metten roden baerde is een taboenaam. Vos durven ze niet te zeggen, uit vrees de magische krachten van de vos te activeren. Het Middelnederlands wemelt van de valse vrienden, maar onderschat ook het minder verre verleden niet. Een van de redenen waarom historische letterkunde zo belangrijk is: niet om in een woordenboek te leren opzoeken wat fel gedurende de Middeleeuwen betekende, maar om ons te realiseren dat de betekenis van een woord ondergeschikt is aan een historische situatie.
Haardracht en haarmagie in de Middeleeuwen: een andere wereld, niet te vergelijken met hoe wij nu met ons haar omspringen. Haar lag buitengewoon gevoelig en was onderhevig aan zeer strikte richtlijnen en wetten. Om te beginnen was men bang voor haar. Haar typeerde het dierlijke in de mens. Heel hoofse vrouwen epileerden zich, ja ook daar. Behaarde mensen waren ruw, letterlijk wel te verstaan, niet alleen figuurlijk zoals nu. Te veel haar was een uiterlijk teken van lichamelijke en geestelijke onreinheid. Soms gebeurt het wel eens dat een kind behaard over heel het lichaam geboren wordt. Niets aan de hand weten we nu. Valt er na een paar weken vanzelf af. Maar Middeleeuwse ouders schrokken zich dood. Het dragen van lang haar was een uiterlijk teken van onaangepastheid. Waanzinnigen dragen (in de literatuur) lang haar en een lange baard. Ook hun nagels zijn lang. Ze dragen geen kleren, maar bedekken hun naaktheid met dierenvellen en bladeren. Hun wapen is een knots. Zo iemand heette een wildeman. Menig laatmiddeleeuws dranklokaal had een wildeman als uithangbord. Enerzijds om de mensen te waarschuwen voor het wilde, onaangepaste gedrag dat men onder invloed kon vertonen. Wi willen van de kerels zingen. Si sijn van quader aert. Si willen de ruters dwingen. Si dragen enen langen baert. (Het Kerelslied). Anderzijds om de angst met gelach te camoufleren.
Te lang haar was een teken van ijdelheid en verwijfdheid. Alles wat van adel was - ik heb het nog altijd over de mannelijke kunne - droeg het haar doorgaans tot op de schouders. Kort haar was een teken van onderhorigheid. Geestelijken schoren zich de kruin. Misschien herinneren sommigen van u zich nog dat kleine rondje op het hoofd van de pastoor. In de Middeleeuwen was het andersom. Daar liet men nog een kransje haar staan, om te laten zien dat de kaalheid geen ouderdomsverschijnsel was, maar pure versterving. Het dragen van een baard was niet zo zeer een vrijwillige keuze als wel een teken van een bepaalde ouderdom of een religieuze status. Baarden (en snorren) verdienden op gezegende leeftijd groot respect.
Wanneer Flovent, de oudste zoon van koning Clovis, zijn leermeester, de hertog van Bourgondië, in diens slaap zijn baard afsnijdt, wordt hij daarvoor veroordeeld tot ballingschap, terwijl heel het hof zich uit solidariteit eveneens in de baard knipt.
Als Huon de Bordeaux onwetend Charlot, de zoon van Karel de Grote, doodt, die hem in een hinderlaag opwachtte, moet hij, om zich met de koning van Frankrijk te kunnen verzoenen, de volgende zelfmoordopdracht uitvoeren: naar Babylonië gaan, naar het hof van de emir, de eerste man die hij in het paleis tegenkomt doden, driemaal diens dochter kussen, hem beledigen, en zijn baard alsmede zijn hoektanden meenemen. Vergeleken met het bemachtigen van de baard is de rest kinderspel.
In Merlijn lezen we hoe koning Rioen een mantel draagt, versierd met de baarden (inclusief de huid!) van overwonnen tegenstanders. Als hij ook Arthurs baard opeist, komt het tot een strijd, die natuurlijk door Arthur gewonnen wordt.
In De Vier Heemskinderen dreigt Lodewijk, de zoon van Karel de Grote, de oude Aymijn, die niet onder de indruk is van het steenwerpen van de kroonprins, aan zijn baard te trekken, zodat zijn ogen scheef zullen wegdraaien. Dit dreigement is Aymijn te veel, en hij klaagt zijn nood bij Renout, met de dood van Lodewijk als gevolg.
Wanneer in Fergus de jonge held op zijn tocht naar het hof de aanval van de vier roofridders heeft afgeslagen, waarbij hij er twee doodde, hakt hij hen de hoofden af en bindt die met hun baard aan zijn zadel.
In de Keltische literatuur komen de nodige baarden voor. In de continentale literatuur veel minder. Bovengenoemde passage in Fergus is een grap om zowel Fergus als de Kelt, diens tegenstanders, een baard aan te meten. Ridders dragen immers geen baarden. Alleen zij die niet meer vechten dragen een baard. De Franse repertoria vermelden ook geen epitheton met de baard. Afbeeldingen van Arthurridders in handschriften tonen ons glad geschoren of kortbaardige ridders, wat een vrij zekere afspiegeling van de realiteit geweest zal zijn. Middeleeuwse ridders hadden het nog wel eens warm. Om maar niet te zeggen bloedheet. Warmtestuwing zouden we nu zeggen. Na afloop van de slag tussen de Vlaamse communes en het koninklijke Franse leger te Mons-en-Pevele (augustus, 1304), vond men aan weerszijden vele lichamen die geen uitwendige wonden vertoonden. Als doodsoorzaak wordt een combinatie van dorst, uitputting, verstikking (in de wapenrusting) en oververhitting opgegeven.
Een vechtende ridder met een (lange) baard is net zo absurd als een wielrenner in de Tour de France met een (lange) baard - die scheren zelfs hun benen. Toch komt er aan het slot van Ferguut tijdens het toernooi met als eerste prijs de mooie Galiene een ridder voor met een (lange) baard. Nadat Ferguut op de eerste dag Keye verslagen heeft en zich daarmee gewroken heeft voor de belediging tijdens zijn komst, naar het hof, steekt hij op de zevende dag Heerecke vanden paerde, dien ridder metten baerde. Erec, de Ridder met de Baard? In het 'Repertorium van Middelnederlandse (literaire) Eigennamen' staat bij de E van Erec (Herec, Heerecke dien ridder metten baerde). Ferguut is van oorsprong een Oost-Vlaamse tekst, geschreven in de taal van het Oudenaardse. Herec staat voor de Oudfranse vorm Erec (ontleend aan Chrétien de Troyes eerste Arthurroman Erec et Enide). Dien sevensten stac hi vanden paerde Heerecke, dien ridder metten liebaerde.
Liebaert is Vlaams voor leeuw, in Brabant zou lioen gebruikelijker zijn. Dat zou betekenen dat de schrijver Erec, de Ridder met de Leeuw, bedoelt. Vandaar de verwarring Liebaerde -> baerde.
Moraal van het verhaal: ridders dragen geen baard, ze scheren zich glad en rein!
Een kus van iemand zonder baard is als een ei zonder zout.
"A Kiss Without A Beard is Like an Egg Without Salt"
If this is not truly a proverb, it should be. Time was in our society a beard was a mark of status and distinction. It commanded respect, conveyed maturity and, like the lion's mane or the peacock's tail, was an unmistakable sign of masculine virility. Back in the heyday of facial hair in America - the period between our Civil War and Europe's Great one - whiskers were oiled, shaped and groomed into a vast array of styles, one of the few areas in the rigid codes of men's attire (particularly among the well-to-do) where a man's individuality was allowed to flourish.
In contrast, today's white collar males set themselves apart with their neck-wear. No American president since William Howard Taft has boasted even a modest tuft of hair on his upper lip while in office. It would be rare today to find a corporate type who would sport the noble beard of my Great-great grandfather Samuel Barker Jr. (shown at right), himself a successful businessman in the late 1800s.
Although the beard has made a modest comeback in the past decade, bearded men are still not the societal norm and for certain careers beards are discouraged, if not banned outright. UPS and the military, albeit for very different reasons, severely limit facial hair. Unless you are on duty in the special forces or a submariner, you cannot cultivate a beard in the US military, and UPS allows only a trim mustache.
The beard's mainstream decline in the 20th century came after a glorious century of facial hair fashion. For America's upwardly mobile and aristocratic classes, English fashion set the standard in the 1800s. Side whiskers such as though worn by my Gr-gr-great grandfather John Owen Stearns (shown at left in an engraving from the 1850s) dominated the 1st half of the 19th century. Other beard styles of this period included the "chin strap" worn without a mustache (think Captain Ahab) or the military style favored in Europe with luxurious, out swept side whiskers and cultivated mustache. This style was popularized by Union General Ambrose Burnsides, from whom we get "sideburns", and incorporated the mustache into the whiskers above a bare chin. My ancestor Henry Morse Olmsted (at right), still sports this style in the late 1890s, by which time it was somewhat outdated and the mustache was in ascendancy.
Another Gr-Great Grandfather of mine, William Nisbet Olmsted, left a photographic record of the dizzying variety of facial hair styles he wore from the late 1850s to mid 1890s. Like his uncle Henry M Olmsted, he also wore whiskers in the Burnside style, but he started out as a young man with a down turned mustache. After his month of service with the 7th New York Regiment, during which they saved the Capitol while stealing the stationery, he grew the full beard and mustache without side whiskers shown at left. The beard alone in this style would have stretched the width limits of a broad goatee. The American Civil War launched the full beard into the gaslight of fashion, popularized by soldiers on campaign with limited opportunities for shaving, and grown to truly impressive lengths by the officer class. In the 1870s, William Olmsted grew a long handlebar mustache, but near the end of the decade he finally arrived at the style that was to be his crowning glory: a magnificent squared and forked beard, swept back in a broad brush with a long, tapered mustache. He wore this beard while living in San Fransisco in the late 1870s and for the next decade while in Elizabeth, New Jersey. Were he alive today with such a beard, he might well be a successful competitor on America's team in the World Beard and Mustache Championships. He might even blog about it.
My gr-great grandfathers were from a generation that was truly the acme of American facial hair fashion. Those in my mother's line are best documented in photographs, and all four of those gr-great grand sires appear in this post.
We have already met Samuel Barker Jr. His son Raymond married Alice May Martin, the daughter of the gentleman shown at left. John Thomas Martin was a Great Lakes sailor for more than two decades, rising from cabin boy to Captain. At one time he was master of the Schooner "Walrus", and his down curved mustache seems very much like the tusks of its namesake. Another beard style, the Imperial, makes an appearance on the face of Gr-great grandfather Dayton Ogden, shown at right in a photograph taken in the very early 1900s. The Imperial differs from the Van Dyke in that in incorporates the mustache into its pointed goatee. This style, closely cropped, is more common than other beards on today's chins, though genetics may play as much of a roll as the dictates of contemporary fashion. Anecdotal evidence and long observation (full disclosure: bearded men check each other out) suggest that white American males are capable of growing less hair on their cheeks than those of earlier generations.
The beard became a liability during WWI, when it apparently interfered with the proper fit of gas masks and was impossible to keep clean in the trenches. Only the French Poilu or "hairy one" went to war with a beard, and ever afterward the clipped military mustache became the single style of facial hair allowed in most branches of service in American and western European armies. Association with revolutionaries - whether anarchists from Eastern Europe or comrades Che and Fidel - brought the beard into further discredit, as did America's obsession at mid-century with all things hygienic. Hippies didn't help matters (nor, it must be said, does its prominence in the Middle East) and by the 1970s the beard became thoroughly counter cultural.
Which may explain why, with a single brief exception, I have not seen my upper lip since I turned 18. A few weeks without a razor, or 15 minutes with clippers before the bathroom mirror, is all it takes to transform from one style to another. And most fortuitously, I married a woman for whom "a kiss without a beard is like an egg without salt" holds as true today as one suspects it must have done in my Gr-great grandparents' time. Someone must have found these hirsute gentlemen attractive, or I would not be praising their magnificent whiskers today. Good on ya, foremothers!
more: (1/26/2007): Turn's out it's a proverb after all, but not originally from southwest Africa, where I heard it, but Dutch. "Een kus zonder baard is een ei zonder zout." The Germans have a similar proverb about saltless soup. Both were colonizers of Namibia, so the fact a Damara-speaking woman would say this today is not as far fetched as it seems.
Aan de bar kijkt een beurtgenoot me konstant aan. Waarop ik uiteindelijk vraag : "Waarom staart u de hele tijd naar mij ?" "Omdat u zo op mijn vrouw lijkt, uitgezonderd tot op de snor", antwoordde de man. "Maar sorry, ik heb toch helemaal geen snor" zeg ik. "Nee, u niet, maar mijn vrouw wel..!"
De bel gaat, Jantje doet open en er staat een man voor de deur met een snor. Jantje: "papa, er staat een man voor de deur met een snor." Vader: "Zeg maar dat ik er al een heb."
Man zit bij de kapper zorgerlijk naar zijn gestaag dunnerwordende haar te kijken en vraagt of daar niet iets aan te doen is. "Nou" zegt de kapper ,"volgens mij is er maar een goed middel en dat is de liefdesvocht van een vrouw, kijk maar naar mij." "Maar....maar..U bent nog kaler dan ik !" Waarop de kapper zegt: "Maar je moet toegeven dat ik een fantastisch mooie snor heb."
Collega-snor Paul Berlamont uit Izegem kondigt de herlancering van zijn solexclub aan. Op 21 april zijn 8 Finnen met hun 'SOLIZ' (alias de alom bekende solex-snorfiets) gestart vanuit de fabriek in Courrières (Frankrijk) voor een rally tot in Finland !
Ze lassen uiteraard hier en daar een 'stop' in en de eerste was gisteren zaterdag in Izegem, thuisbasis van de VDS Concepts (dat is de verdeler van solex-brommers voor België en Luxemburg).
De acht Finnen zijn ook nog eens vergezeld van twee 'bezemwagens' en een van die camionettes is ook ingericht als een sauna. Hun verblijf is geregeld bij Ronald Vandommele (De Bolhoed), ze kunnen een hapje gaan eten in de Royal en ze verzorgden zelfs een optreden in cafe Lagaar. De Izegemnaars die willen mogen zelfs plaatsnemen in de sauna.
Binnenkort wordt dus ook de Izegemse Solexclub weer nieuw leven ingeblazen. Maar daarover later meer...
Muis er tussenuit met je familie: "Snor" wijst de weg in de Oude Landen op zaterdag 21 april
Mart Pauwels - 15 maart 2007
Moeten we de Oude Landen nog aan jullie voorstellen? Een mooi kronkelende Oudelandse Beek, grillig gevormde rietkragen, bloemrijke graslanden en wilgenbosjes vormen de natuurlijke ingrediënten. De Oude Landen is als stedelijk natuurgebied één van de belangrijkste groene kernen in de Antwerpse stadsrand.
Snor, de bosmuis
Zon tien jaar geleden werd 'Snor' boven de doopvont gehouden om, in Natuur.ruimte, aan de kinderen de nodige natuurweetjes te vertellen. Om zijn tiende verjaardag te vieren, geeft 'Snor' een groot feest. Samen met onze familie en vrienden gaan we op ontdekkingstocht in de Oude Landen.
'Snor' gidst jullie door zijn woongebied en laat je onderweg avontuurlijke opdrachten uitvoeren en leerrijke spelletjes doen. Je krijgt een Snortasje mee met een kaart van de uitgestippelde route, opdrachtkaarten en veldmateriaal. De opdrachten zijn bedoeld voor kinderen, maar iedereen doet mee. Bovendien kunnen de volwassenen hun grijze cellen activeren door deel te nemen aan de fotozoektocht. Wandelend over het snorpad zet je 10 fotos, genomen langs dit traject, in de juiste volgorde. Zo vind je met de laatste 4 cijfers de cijfercode die nodig is om de schatkist te openen. Deze zal staan in de onthaaltent. We vergeten zeker de kinderen niet. Zij krijgen een verrassing van Snor.
Doorlopend tussen 13 u en 15.30 u kan je deelnemen aan een begeleide wandeling door het oostelijk gedeelte. Een natuurgids toont je de mooiste plekjes, waar de nachtegaal en vele andere vogels het stadsgeraas even naar de achtergrond weten te verdringen. Tijdens deze wandeling brengen we ook een bezoek aan de plaatselijke imker.
Natuurpunt Antwerpen Noord draagt al meer dan 30 jaar zorg voor dit boeiende en prachtige natuurgebied. De Oude Landen zijn beslist een verkenning waard!
Praktisch
Snorhappening: zaterdag 21 april tussen 13 u en 18 u.
13 u: 'Snor' opent zijn muizenhol.
Je kan kiezen uit:
Snorwandeling
Fotozoektocht
Geleide wandeling
Doorlopend tussen 13 u en 18 u poldercafé.
Trefpunt: alle wandelingen vertrekken aan de onthaaltent, aan kasteel Veltwijck (districtshuis Ekeren, Veltwijcklaan 27, Ekeren) en duren ongeveer 2 uur. Stevig schoeisel is gewenst.
Na 21 april kunnen de Snortasjes uitgeleend worden via het Natuur.huis. De fotozoektocht loopt nog tot eind september 2007 en kan opgehaald worden in het Natuur.huis, tijdens de werkdagen tussen 10 u en 17 u. Daar bevindt zich ook de schatkist.
Ik ben Guy Vandendriessche, en gebruik soms ook wel de schuilnaam moustache.
Ik ben een man en woon in Izegem (België) en mijn beroep is Museum-medewerker.
Ik ben geboren op 04/06/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: ESA snorrenclub, belleman Stad Izegem, motorrijden,....
Andere hobby's :
www.bloggen.be/belleman
www.bloggen.be/motorrijder
www.bloggen.be/budoka
www.bloggen.be/stadsreuzen