Een van de
hoofdredenen waarom ik een zwemvijver verkies boven een zwembad, is het leven
die een zwemvijver herbergt. Onder water, boven het water (zzz muggen), rond
het water.. overal is op ieder moment iets te beleven, te ontdekken en te leren
van het leven rond het water.
Mijn
kinderen zijn heel gefascineerd door de waterslakken, dit zijn de eerste
bewoners die we hebben ontdekt in de plantenzone. Enkel en alleen in de
plantenzone vinden we miniscule waterbewoners, in het zwemgedeelte hebben ze
geen kans van overleven door de vissen in het algemeen en de zonnebaars in het
bijzonder.
In het
voorjaar was ik op een vroege ochtend getuige van de paai. Mijn sluierstaart en
een rode goudvissen lagen broederlijk naast elkaar op het einde van de
plantenbak op een opdiep stukje lavastenen. Daarbij lagen ze half uit het
water. Met al de katten in de buurt waren ze daarmee ook een hapklaar brokje.
Enkele dagen later kon ik visjes zo groot als speldenkopjes opmerken in dit
plasje.
Woordje
uitleg paaiplaats. Op het einde van het zwemgedeelte is een opening waardoor de
watercirculatie stroomt naar de plantenbak. De eerste twee meter van de
plantenbak is een 60cm diep en hier staan zuurstofplantjes in. Na deze twee
meter is een middengeul met een vijftal cm water en op het einde van deze geul
is een klein kommetje van een 30cm diep. De vissen hebben 3 keren gepaaid en
telkenmale gebeurde dit in dit kommetje. Eigenlijk verbazingwekkend dat de
vissen dit weten.
De kleine
visjes groeiden en groeien als kool. Nu ik dit schrijf zijn de vissen van de
eerste generatie een kleine 10cm lang en de vissen van de laatste generatie een
cm of 5. In totaal heb ik zo een 50 tal visjes die het overleefden. Een
gedeelte daarvan heb ik weggegeven, de andere mogen hier overwinteren, maar
zullen volgend jaar een nieuwe thuis moeten vinden.Dit omdat ik het aantal vissen wil beperken.
Hierbij wat
fotos van de paaiplaats en de visjes en verder wat waterpret. Dit is echt heel leuk om op te volgen.
Zoals ik hierboven neerpende is een zwemvijver heel wat meer dan een klinische
bak water.
Halverwege
mei plaatste ik de beplanting in de filterzone. Waar het water binnenkomt van
het zwemgedeelte, heb ik in de filterzone een strook van een tweetal meter
voorzien met een diepte tot 60cm. In deze zone plaatste ik zuurstofplantjes.
Inmiddels is er een gedeelte van afgestorven. Ik denk dat ik de fout maakte
deze plantjes te diep onder water te plaatsen.
Waar deze
diepte overgaat naar ondiep, heb ik een geul voorzien die tot het einde van de
filterzone loopt. Op het einde is er terug een stukje diep.
Bedoeling
van deze filterzone met geul, diepe en ondiepe zone is een ruimte te creëren
waar de vissen kunnen paaien. Langs de geul plaatste ik verschillende soorten
waterplanten.
Inmiddels is
ook het pad met composiet afgewerkt, zodat ik de vijver nu via alle kanten kan
bereiken. De ruimte naast de het padje bestaat uit een worteldoek, met hierop
schors. Dit met de bedoeling een weinig arbeidsintensieve plaats te hebben.
De grasmatten
haalde ik zelf af met mijn wagen bij een plaatselijke verdeler, na twee uurtjes
plaatsen beschikte ik over een mooi groen onkruidvrij gazon. Achteraf gezien
ben ik erg tevreden over de grasmatten.
Intussen was
het schooljaar ten einde en vierde mijn oudste zoon dat met een feestje. Het
was immers zijn laatste jaar in het lager onderwijs. Na het feestje dat
georganiseerd werd door de school ging de party met enkele vrienden gewoon
verder bij ons thuis. Ondanks het nachtelijk uur en het niet nuttigen van
alcohol waagden ze allen een sprong in de duisternis en het water.
Inmiddels
was het bloeien van het water grotendeels ten einde en begon het water opnieuw
helder te worden.
Plaatsen natuursteen en paadje26 april 12 mei 2011
Rond de
serre had ik enkele jaren geleden al blokjes van 20/20 geplaatst en dit wou ik
doortrekken als pad naast de zwemvijver en poolhouse. Ook zou ik een enkele
rij blokken plaatsen om het gras af te grenzen.Dit is makkelijk om het gras af te rijden, weg met die vervelende
kantsnijder. Onder de poolhouse leg ik tegels van 50/50. Buiten bestaat de
onderlaag uit stabilisé dit om water door te laten, zodat de blokjes niet
loskomen, onder het afdak is dit de betonplaat. De tegels plaats ik in de
mortel.
Op aanraden
van mijn vrouw voorzie ik ook een paadje in composiet aan de achterzijde van de
zwemvijver en aan de zijde van het filtergedeelte. Dit was een heel goed idee,
alleen was ik er in het begin niet helemaal mee eens (weeral een pak werk J). Achteraf gezien moet
ik haar gelijk geven en was het de inspanning waard.
Als de
voorbereidende werken zijn getroffen, valt het plaatsen van composiet reuze
mee. Wederom zorgde ik voor een ondergrond in stabilisé, daarop legde ik
tweetal betonnen blokjes pas. Op dit netwerk van torentjes kwamen de composiet
onderlatten te liggen. Daarna was het een koud kunstje om de latten door middel
van tussenblokjes vast te leggen.
Bloeien van het water en de eerste bewoners7 mei 2011-08-22
Net zoals
mooie liedjes niet lang duren, blijft vers water niet kraakhelder. Amper twee
weken nadat ik de vijver vulde met leidingwater is deze herschapen tot een
diepgroene groentensoep. Bloeien van het water noemen ze dat.Niet in paniek schieten is hier de boodschap,
dit is normaal.
Laat ik het
intussen eens over de bewoners hebben, namelijk de vissen. Een vijver zonder
vissen is als een café zonder bier. Zoals je in het eerste verslagje kon lezen,
had ik vroeger een siervijvertje vol vissen met een bevolkingsdichtheid die
hoger lag dan de grijze woongedeeltes van onze steden.De meeste vissen gaf ik weg en zodoende hield
ik dit selectieve clubje over;
-2 witte kois
-2 rode
goudvissen
-1 bruine
goudvis met een mooie sluierstaart
-2
spiegelkarpertjes
-2 voorntjes
-een achttal
zilverwinden
Naast deze
gelukkigen kocht ik in de winkel nog volgende zwemstaarten;
-1
zonnebaars
-2
grootkopkarpertjes (ééntje stierf snel in zijn nieuwe omgeving)
-1
graskarpertje
Rekening
houdend met het feit dat al deze vissen vrij klein zijn en dus een groeimarge
hebben, vond ik ze in aantal voldoende om mijn vijver te bevolken.Mijn vijver is er tevens ook niet op voorzien
om te fungeren als koivijver.
Mijn
werkzaamheden spitsten zich intussen toe op het plaatsen van natuursteen en het
omspitten van het resterend stukje grond, dat zou dienen als grasperk.
Het net
gevulde bad is natuurlijk kristalhelder en ondanks dat het water nog niet de
kans heeft gekregen om op te warmen, kunnen de kinderen niet weerstaan aan de lokroep
van het wassende water. Gelukkig maken de buitentemperaturen veel goed.
April-mei-juni zou de zomerperiode van 2011 zijn, dat mag ik nu toch wel
schrijven.
De poolhouse
staat er grotendeels, nu is het tijd voor de omgevingswerken. Ik bestel natuursteen
van 50/50 voor onder de poolhouse en blokken van 20/20 voor de paden. Ook het
resterend stukje voor wat nog nauwelijks als gras kan doorgaan moet eraan
geloven. Dit schep ik weg, spit ik om en zal ik later voorzien van graszoden.
Boordstenen, lavastenen en poolhouse10 april 26 april 2011
Nu de folie
geplaatst is, is het tijd om voor de afwerking te zorgen. Tegenwoordig heb je
een grote variatie aan afwerking van natuursteen , dit naar ieders wens. Wij
kozen voor een moderne strakke look, dus bvb een rechte neus in plaats van een
afgeronde. We prefereerden om een gefreinde dorpelte gebruiken, dit zijn lijntjes op het
oppervlak van de natuursteen. Daar ik het
belangrijk vond om de ringbalk perfect pas op te gieten, verliep het plaatsen van
de natuursteen erg vlot. De natuursteen ligt erg dun in de mortel, zodat de
neus onder het niveau van de ringbalk blijft, hierdoor blijft de strakke
afwerking behouden.
In het
filtergedeelte werd drainage geplaatst en aangesloten op een centraal gelegen
pvc put. De drainagebuizen liggen op een laag lava van een tiental cm, zodat
deze niet kan dichtslibben met de tijd. Eerst had ik het idee om op de bodem
van de filterput blokken van 20 cm hoog te plaatsen met hierop een roosterwerk,
waarop de lava ligt. Via een drietal verticaal ingewerkte buizen diameter 110
zou ik van tijd tot tijd het slib onder het roosterwerk weg kunnen zuigen. Dit
idee is me echter ontraden. Nu vind ik dit ietwat spijtig, want ik denk dat dit
nuttig kon zijn. Eenmaal de lava gestort, pompte ik de weinige hoeveelheid
water van de zwemvijver over naar het filtergedeelte, reinigde ik het
zwemvijvergedeelte en kon het vullen beginnen. 60m³ stadwater, let the beast
go!
Intussen kon
ik me richten op het optrekken van het bijgebouwtje van 7 op 3.5 m. Hiervan is
4 op 3 m overdekt en zal dit dienen om uit te rusten na de grote werken J. De wanden plaats ik samen
met mijn vrouw, voor het plaatsen van de dakpanelen komt mijn schoonbroer een handje
helpen. Nadat het geraamte er staat, kan ik beginnen met de afwerking van het
dak. Onder een loodzware zon april is onze zomer geweest, mag ik inmiddels
stellen kost dit karwei me gedurende een week toch iedere avond een tweetal
uurtjes werk. Alles gaat echter vlot vooruit en al snel is een schaduwhoekje een
feit.
Het plaatsen
van de folie heb ik aan specialisten overgelaten. Daar ik die dag zelf moest
werken, heb ik jammer genoeg de werkzaamheden niet kunnen zien. Gelukkig heeft
mijn vrouw enkele fotos genomen.
Op de boord
van de betonnen balk werd eerst een profiel waterpas gevezen.De folie komt tot net over dit profiel en
hierover komen later de boordstenen te liggen.
Vooraleer de
eigenlijke folie te plaatsen, legde men eerst een witte doek. Dit om
oneffenheden op te vangen. Daarna hebben ze de folie op maat gesneden. Via dit
systeem is het makkelijk om niveauverschillen en hellende bodems uit te werken,
zonder last te hebben van vervelende plooien. De stukken folie werden hierna
aan elkaar gebrand.
Tegenwoordig
zijn er verscheidene kleuren folie. Zwart is best om op te warmen en de warmte
te behouden. Doch ik koos voor een grijzere tint van folie, omdat deze
esthetisch mooier oogt dan een zwarte put.
Kort nadat
de folie er ligt, is het best de vijver voor een gedeelte met water te vullen,
opdat de folie zich kan zetten. De waterslang spuwde geruime tijd zijn
stadswater in de vijver en ik zag de teller van het stadswater een marathon
lopen. Hoewel het water erg koud was, konden mijn zonen zich niet houden en
snel was de eerste waterpret een feit. Koud of niet.
Ringbalk, cementerenen chapen 22
maart 02 april 2011
Om mooi pas
te kunnen aansluiten op het niveau van het terrein wordt een ringbalk gegoten.
Tevens is deze ringbalk de ideale startbasis voor de later te plaatsen
boordstenen. Als ik de dikte van de boordstenen plus mortel aftrek kom ik aan
een hoogte van 7cm.
Als
bekisting maak ik gebruik van herbruikbare platen en op 7cm van de bovenkant van deze
platen sla ik nageltjes. Deze plaats ik op de laatste rij stepoc blokken. De
platen span ik aansluitend tegen de muren aan. Op deze manier is het
gemakkelijk om zonder hulp de bekisting te plaatsen.
Daarna is
het kinderspel om deze op te gieten. De laatst geplaatste stepoc laag werd
vroeger halfweg volgegoten, zodat er een stevige verankering is. Na een dag mag
de bekisting weg en kan de balk goed uitdrogen.
Daarna is
het de beurt aan het cementeren van de wanden. In feite is dit niet nodig, maar
ik wil het risico op zichtbare naden vermijden en vandaar cementeer ik de
wanden. Na deze klus heb ik enkel respect bijgekregen voor de pleisteraars,
want het uitcementeren vond ik geen eenvoudig werk.
Volgende
stap is het chapen. Hiervoor krijg ik bijkomende hulp van mijn schoonbroer en
een vriend. Dit is ook wel nodig, gezien 6m³ nogal veel is om te verwerken door
1 persoon.Het diepste punt is ruim
1.50m, dit gaat vals plat tot het midden en van daaruit gaat het naar 1.30m.
Dankzij de bijkomende hulp is dit karwei kort na de middag geklaard. Bedankt
mannen!
De volgende
dag is nog eens 5m³ chape voorzien om de ruimtes aan de buitenzijde van de wand
te vullen en die tevens zal dienen als onderlaag voor de later te plaatsen
natuursteen. In de week daarvoor werden alle noodzakelijke leidingen geplaatst
met betrekking tot circulatie van het water en voorziening elektriciteit verlichting van het zwemgedeelte plus de doorvoeren in de filterzone.
Eenmaal alle
chape geplaatst krijgt de constructie een uitnodigende vorm. Dit was duidelijk
te merken aan het tijdelijke bording voetbalveld, waar mijn zonen gretig
gebruik van maakten.
11 maart
leveren ze in alle vroegte de materialen. Gewassen zand, rijnzand, grind, cement,
wapeningsstaven, stepoc blokken.. twee
vrachtwagens vol. Na controle van de eerder geplaatste profielen en het aftekenen
van de hoogtepas kan ik beginnen met het plaatsen van de eerste rij stepoc
blokken. Deze plaats ik perfect waterpas in de mortel.
De daarop
volgende dag kan ik beginnen met het stapelen van de stepoc blokken. Dit gaat
heel snel en vlot vooruit. Iedere blok controleer ik met een waterpas, indien
nodig kaleer ik deze op zodat iedere blok perfect waterpas ligt. Ik weet van
mezelf dat ik dit te perfectionistisch uitvoer, want eigenlijk is dit niet
nodig.
Als de
stenen 4 lagen hoog staan, gieten we de betonblokken op. De beton maken we zelf
in mijn betonmolen, met de hulp van mijn vrouw en zoon gaat dit erg vlot
vooruit.Hierna worden nog 3 lagen
gestapeld en opgegoten. Iedere meter zit een betonstaaf en op iedere rij ligt
een wapeningsijzer. Eventjes heb ik gedacht er een bunker van te maken, daar op
dit moment het drama in Japan plaatsvond. Als ik er gewelven opleg, zou deze
constructie in ieder geval veel krachten kunnen weerstaan.
9 maart 2011! Een dag die het effectieve begin luidde van een periode van weinigslaap, veel werken en nog eens veel werken. Het was die dag de bedoeling om de put te graven, van beton te voorzien en de betonplaat te gieten van het aanpalend deels open, deels gesloten tuinhuis, of is het poolhouse?
Het is nog koud en donker wanneer s morgens in alle vroegte een denderend geraasdoorheen de wijk klinkt. De graafkraan arriveert een half uur vroeger dan voorzien. Snel loop ik het lawaai tegemoet, mijn koffie blijft dampend staan in de keuken stilletjes hopend dat de geburen niet uit hun bed gewekt worden, denkend dat een tank de wijk wil innemen.
Mijn tuin is omheind door een ligusterhaag. Met een drietal krachtige bewegingen van de kraan staat even later een vijftal meter van deze haag inclusief kluit geparkeerd voor de nog in de grond zittende haag. De opening is net gepast als werkopening. Korte tijd hierna schept de graafbak de aarde op dat het een lieve lust is. De diepte van de put is 1m70. Zodra een traktor een volle lading aarde heeft, wordt deze een drietal kilometer verder gevoerd naar een persoon die de aarde kan gebruiken als opvulling van zijn tuin. Hierbij dan ook een tip voor je grondwerken. Zoek op voorhand iemand in de buurt die de aarde kan gebruiken. Het zal jouw portefeuille goed doen, evenals de portefeuille van de nieuwe eigenaar van de aarde.
De graafwerken schieten erg snel op, ook dankzij het secuur werk van de kraanman en het geluk dat ik heb om grond te bezitten die niet inkalft. Een maand voor de graafwerken maakte ik een diepe put om de grondwaterstand na te gaan en dit leerde me dat ik geen drainage nodig had, vooraleer de werken aan te vatten. Tegen de middag heb ik het geluk dat de kraanman de afvoerbuis naar de straatriolering niet kapot trekt. Deze afvoerbuis mocht ik niet verplaatsen, dit om later geen rioleringsproblemen te hebben. Maar geen nood, ik zou deze later wel inwerken.
In de middag komen ze met de beton en zowel de grondplaat van de zwemvijver (20cmdik met net in) als de plaat van de poolhouse (12cm dik met net in) worden vlot gegoten. Onder de plastiek van de betonplaat werd een drainage ingewerkt.
Na de opkuis begint het snel te donkeren. Ik heb nog net de tijd op ijzeren staven op lengte te schijven en draadjes te spannen waar mijn muren zouden komen. Het is al donker wanneer ik de ijzeren staven in de stijvende beton duw. Deze wachtstaven dienen om later een stevig geheel te vormen met de stepoc blokken.
Moe maar voldaan verlaat ik het oorlogsterrein. Laat de betonblokken maar komen!
PS: op de laatste foto onder de trampoline is het tijdelijk verblijf van de vissen zichtbaar.
Tuin
klaar maken voor graafwerken eind januari tot eind februari 2011 Info verzamelen, offerte's opmaken,
gemeentelijke bepalingen nazien, inplantingsplannen tekenen.. allen behoren ze
tot de voorbereidende werken, doch ik zal aan deze geen aandacht besteden. Met de voorbereidende werken
doel ik op de tuin klaar maken voor 'the big machine', zijnde de graafkraan!
Direct 'on the field'!
Door de jaren heen was vooral het gras in mijn
tuin verworden tot een puinhoop. Dorre plukjes gras, harde kale plekken.. het
resultaat van jarenlange voetbalthrillers als FC Barcelena - Manchester United die zich
afspeelden in mijn tuin en waarbij mijn zonen de spelers van diverse topploegen
voorstelden. Nu was het mijn beurt om op een scheidsrechterlijke manier op te
treden en hun toekomstige topmatchen te verplaatsen naar de nabijgelegen
groenzone.
Het eerste wat er moest aan geloven was de
overbevolkte tuinvijver die hier al een tiental jaren lag. Enkele vissen, 'de gelukkigen' zouden een nieuw onderkomen
vinden in de zwemvijver, het overgrote deel heb ik weggegeven. In afwachting
van een verhuis, konden de vissen vertoeven in het Intex zwembad, waar tot
vorig jaar mijn zonen hun kunstjes toonden aan ieder die het wou zien. De bangkirai die in de stabilisé rustte en dienst deed als ontspanningsplaats werd ook afgebroken.
Als tweede handeling heb ik met een spade de
kabels van de televisie opgegraven, die dwars door mijn terrein liepen. Het was
noodzakelijk hun loop te veranderen, opdat de graafmachine deze later niet meedogenloos zou opscheppen. Mijn
spade deed daarna nog dienst door enkele bekabelingen op te graven en te verplaatsen. Deze bekabelingen zorgden in het verleden
voor elektriciteit en verlichting in de tuin.
Als laatste heb ik een enorme kluit van een
boompje opgegraven, een massieve klomp aarde doorweven met wortels, welke ik nauwelijks kon verslepen. Het was noodzakelijk het
boompje te verplaatsen. Daar dit in de winterperiode was heb ik goede hoop op
de overlevingskansen van het boompje.
Het terrein is nu klaar voor de komst van het
grote monster, mijnheer de graafmachine. Meer hierover binnenkort.
Het gevoel verbonden te zijn met de natuur, te genieten van het waterleven en er zelf deel van uit te maken. It's a way of life! Al van kleinsaf ben ik gefascineerd door water. Van beekje tot meer, water trekt me altijd aan. Een dikkopje of een grote meerval, het ontluikende waterleven en zijn bewoners boeien me van klein tot groot. Een eigen zwemvijver is dan ook de ultieme manier om de natuur te verlengen vanuit de woonkamer zodat je er intens van kan genieten.
Het is allemaal snel gegaan. Eind vorig jaar ben ik ten rade gegaan bij de gemeente wat allemaal kon en mocht en met de strenge winter kon ik de nodige voorbereidingen treffen om snel van start te kunnen gaan in het voorjaar. Een van die voorbereidende werken bestond uit het opvragen van offertes, want ja, wat kost nu zo een zwemvijver? Met het binnenkrijgen van de offertes stond ik snel met beide voetjes op de grond. Een zwemvijver laten maken is een luxe product en dat vertaalde zich in de som die ik op de offertes te zien kreeg.
Daar ik veel aan mijn woning zelf heb gedaan en niet bang ben van een uitdaging, besloot ik om het grotendeels zelf uit te voeren. Delicate werken zoals de aansluitingen, zwembadverlichting en het plaatsen van de folie was te belangrijk om zelf uit te voeren zonder enige ervaring. Voor deze werken oefende ik beroep uit op een aannemer.
Inmiddels is mijn zwemvijver een feit en genieten we hier iedere dag ten volle van. Ik heb regelmatig foto's getrokken en wil hier verslagjes van maken, zodat jullie kunnen volgen hoe dit tot stand is gekomen. Hopelijk krijg je hiermee beter inzicht in hoe een eigen zwemvijver te maken. Met een beetje lef en doorzetting kan iedereen zelf dagdagelijks genieten van een eigen stukje natuur.