Het leven kan weer zijn gewone gang gaan. Man weer gaan werken, zoon op school. De rust kan weer even terugkeren. Niet dat ik de hele dag niks doe, of dat ons huis echt overbevolkt is als ze wel thuis zijn. Maar als je gewoon bent je dag zelf in te delen zoals je zelf wil, is het wel vervelend als er ineens iemand over de pasgedweilde en nog natte vloer loopt ; je hoogdringend nodig heeft en van je eist dat je alles laat vallen - want het huis gaat spontaan in brand vliegen - als je niet direct toont waar dit of dat ligt... Ik wil tijdens mijn dag zelf uitmaken wanneer ik aan de dagdagelijkse taken begin, in wanneer ik even een pauze neem. Wat Vitaya voor bij de koffie kan ook ontspannend zijn, en dat heb je ook nodig. Het klinkt allemaal banaal, maar veel mensen/mannen (laat ons aannemen dat mannen ook mensen zijn ) vertrouwen er zodanig op dat vrouwen wél kunnen multi-tasken, en sowieso alles kennen van het huishouden, dat ze verwachten dat we overal tegelijk kunnen zijn. Het huishouden klinkt simpel. Geen speciale diploma's vereist. Geen keurmerk of Iso norm die bewijst dat er kwaliteit geleverd wordt. En daar zit het hem. Wanneer ben je een goede huisvrouw ? In principe moet ieder gezin voor zichzelf uitmaken hoe ze willen leven. Vaak is de mening daarover al verdeeld binnen het gezin. Het kan soms wat tijd/jaren kosten eer manlief beseft dat je niet bent zoals zijn moeder, dat niet in elk gezin alles gaat zoals bij zijn mama, en dat het echt niét strafbaar is als je je eten anders kruidt dan hoe zij dat doet...
Het is niet mijn bedoeling hier een In Memoriam blog van de maken, maar op korte tijd zijn twee mensen gestorven waar ik een grote bewondering voor had, en daar kan ik niet aan voorbij gaan. Uit respect voor Luciano Pavarotti, hierhet nummer waar HIJ vooral zijn visitekaartje van heeft gemaakt.
ITALIAANS
Nessun dorma! Nessun dorma!Tu pure, o, Principessa, nella tua fredda stanza, guardi le stelle che fremono d'amore e di speranza.
Ma il mio mistero e chiuso in me, il nome mio nessun sapra! No, no, sulla tua bocca lo diro quando la luce splendera!
Ed il mio bacio sciogliera il silenzio che ti fa mia!
(Il nome suo nessun sapra!... e noi dovrem, ahime, morir!)