Vorig week ben ik samen met Beatrice op consulatie gegaan voor een bloedonderzoek. Ze stelden vast dat Beatrice afwijkingen had en brachten haar naar de spoed. Haar diagnose wordt bevestigd: ‘ziekte van Vaquez-Osler’. Toen ik plots het woord ‘kanker’ hoor, viel ik uiteen. Haar laatste miskraam heeft haar gewoon doen uitputten. Ik raak compleet mijn weg kwijt. Alles wordt zwart en zie alles pessimistisch.

Midden in deze periode vol pijn, kreeg ik een telefoontje dat ons adoptiekind op ons aan het wachten is in Bogota. Mijn vrouw barstte in tranen van geluk. Toen ik haar ontmoette, bleek ze zo schattig te zijn en zo mooi. Ja, inderdaad. Het is een meisje en heet Laetitia. Laetitia is 3 maanden oud. Toen Bea haar voor het eerst vasthield, lachte ze nog eens, na zoveel zware dieptepunten. Inderdaad, Laetitia doet wonderen. Beatrice krijgt de smaak weer te pakken en ik beloof haar altijd te steunen in goede, maar vooral in slechte tijden.

Phillipe