Voormiddag trokken we naar het Albert 1 monument. We
bezochten de ganzenpoot en waren getuige van de werking van de sluizen. Daarna
bevonden we ons luttele minuten op Engels grondgebied. Om te eindigen bij het
standbeeld van Albert 1.
Daarna wandelden we terug onder een stralende zon.
Namiddag namen we de tram naar het natuurreservaat. Het weer
was wel een beetje omgeslagen, wat wel een beetje een tegenvaller was. We
leerden over slikken en schorren, kreken en kanalen en over tast- en oogjagers.
We vonden nog wat zeekraal in het gras en spotten een zeehond in het water. En
we bezochten het graf van een walvis!!
Na het bezoekje moesten we rennen om de tram te halen, maar we hebben het
gered!
Na het avondeten mocht iedereen zich klaarmaken voor het
halloweenfeestje. Ons zaaltje werd griezelig aangekleed, net zoals wijzelf en
toen kon het feestje starten.
Eerst werd meester Steve geridderd tot heldhaftigste turnmeester aller tijden
voor een moedige daad in het zwembad. We eerden hem met een nieuwe move ‘The
Steve’.
De muziek werd opgezet en de kinderen schudden hun beste dansmoves uit hun
kostuums. Het was geweldig om te zien!
Rond 21.30 mocht iedereen zich nog eventjes opfrissen en nu
liggen ze allemaal in hun bed!
Foto's: https://we.tl/t-wy5vhz3fvE
Vandaag hebben we lekker gegeten. :) Soms moet je echt de
belangrijke dingen meteen vermelden! ’s Middags aten we spaghetti en ’s avonds stoofvlees
met frietjes.
Ah ja, we hebben ook een heerlijk, fysiek meer uitdagende
dag gehad!
Voormiddag wandelden we naar de duinen (Ja, er zijn duinen in Nieuwpoort!!).
Onderweg schalden de enthousiaste stapliederen door de straten. Dat we uit
Alken komen, is nu geweten!
In de duinen leerden juf Katrien en juf Evy ons meer over de plaatselijke fauna
en flora. Na een korte uitleg mochten we zelf op exploratietocht en planten determineren.
Dat ging echt vlot!! We nemen zelfs een aantal van die planten mee naar Alken.
Daarna was het de beurt aan meester Steve en juf Sofie om de kinderen een
aantal uitdagingen voor te schotelen. Het competitiebeest werd uit zijn
beginnende winterslaap gehaald en hoe kan je dat beter doen dan door meisjes
tegen jongens te spelen?
Eerst moesten we sluikafval verzamelen (gelijkstand). Daarna moesten we België
tekenen in het zand. Het was opmerkelijk om te zien hoe verschillend beide
groepen te werk gingen. De meisjes werkten het beste samen, maar de jongens
zetten het beste resultaat neer. 1-2 voor de Jongens. Volgende opdracht was 5
kinderen die 15 kledingstukken droegen. 2-2. En dan kwamen we aan de laatste en
beslissende opdracht: touwtrekken. De punten gingen gelijk op: en toen was het
de beslissende game: 7 jongens tegen 7 meisjes. Het touw stond strak, de
gezichten ook. Meester Steve gaf het startsignaal en de twee teams gingen hard
tegen hard. Er werd gezwoegd en gezweet, geploegd en getrokken… maar
uiteindelijk… waren het de MEISJES die wonnen!
Namiddag gingen we zwemmen in de Floreal. Daar konden we
allerlei kunsten doen op de schuifaf en wat relaxen in het warme
bubbelbubbelbubbelbad.
’s Avonds zetten we een lampje op ons hoofd en deden we een
zoekspel, wat net zo goed Ren-Je-Rot had kunnen heten want we moesten van de
ene kant naar de andere kant rennen om letters te zoeken, foto’s te bekijken,
opdrachten uit te voeren…
Op het einde van het spel moest een woord gevonden worden en toen was het
gedaan!
In het hotel hebben we ons nog gedoucht en dan mochten we
naar de eerste helft van Genk-Liverpool kijken, vloog er een vogel in de kamer
van de jongens en dachten we dat Genk gescoord had.
Gisterennacht was het best snel stil in de kamers en deze morgen was het best
snel druk in de kamers. Althans in de kamers van de kinderen… In die van ons
bleef het iets langer rustig.
Vandaag stond er wel wat leuks op het menu!
Voormiddag gingen we krabben vangen. Een platvisje aan de
veiligheidsspeld haken, touw eraan knopen en hopla! Met één zwier werden de
krabben netjes in de zee gegooid. Tussen de vangsten door kregen de kinderen
uitleg over krabben in de Noordzee en spotten ze zelfs een zeehondje!
Na de middag gingen we op onderzoek op het strand. Met de
gidsen liepen we gebogen langs de vloedlijn, of de cadeautjeslijn zoals de gids
ons vertelde, op zoek naar ja… cadeautjes van de zee. Schelpen en
slakkenhuisjes. Plots zag Jorge in de verte de rugvin van een haai boven de golven uitkomen, met gevaar voor eigen leven ging meester Steve de strijd aan met dit gevaarlijke zeedier. Het was kantje boordje maar meester Steve heeft de dode, gevonden hondshaai kunnen overmeesteren. ;-) Daarna maakten we in groepjes kunstwerken met de schelpen die
we verzameld hadden en aan de hand van die schelptekeningen leerden we de namen
kennen.
Daarna hebben we nog wat gespeeld op het strand. Toen was
het alweer tijd om te eten.
’s Avonds hebben we brieven geschreven, geknutseld met zand
en spelletjes gespeeld.
En dan nu... Oogjes dicht en snaveltjes toe.
Via de volgende link kunnen jullie de foto's bekijken en downloaden.
Deze morgen vertrokken we naar ’t Zeetje. Er was al bij al
weinig verkeershinder, maar toch kwamen al snel de vragen: “Ludooooo, zijn we
er al? Ludooooo, is het nog ver? Ludooooo, hoe lang moeten we nog?”
Ludo moest echt een paar keer herhalen dat de juffen moesten stoppen met zagen
en dat we er rond de middag zouden zijn.
Dus ons lunchpakket aten we op, zodra de bus geparkeerd
stond in Ieper. Nadien wandelden we naar de Lakenhallen om onze gidsen te
ontmoeten. Zij troonden ons mee door het prachtige, gezellige Ieper. Ieper, dat
gehavend uit de WO1 kwam en helemaal heropgebouwd moest worden. Ieper, waar 120
kerkhoven verspreid liggen. Ieper, met haar machtige Menenpoort, waarin 55.000
namen van soldaten staan gebeiteld, jonge mannen die nooit zijn teruggevonden.
Het was best wel… intens voor onze kinderen. Al die namen, die graven, die foto’s
van platgebombardeerde gebouwen. Oorlog is voor ons een ver-van-ons-bed-show en
laten we dat vooral zo houden!
We reden daarna helemaal naar Nieuwpoort om ons te installeren
in ons hotel en om te eten, waarna we opnieuw naar Ieper trokken om daar
getuige te zijn van The Last Post. Sinds 1927 worden op deze manier alle
250.000 gesneuvelden van WO1 elke avond herinnerd.
Het was indrukwekkend. De klaroenblazers die het simpele melodietje speelden
terwijl de honderden toeschouwers ijzig stil waren… Wauw! Dat we dit vanop de
eerste rij konden meemaken!
Nu ligt iedereen in zijn bed!
Morgen gaan we een beestigere toer op met krabben vangen en
schelpen onderzoeken.
Groetjes,
De juffen en meester Steve (die ondertussen is toegekomen)
