Deze morgen vertrokken we naar ’t Zeetje. Er was al bij al weinig verkeershinder, maar toch kwamen al snel de vragen: “Ludooooo, zijn we er al? Ludooooo, is het nog ver? Ludooooo, hoe lang moeten we nog?”
Ludo moest echt een paar keer herhalen dat de juffen moesten stoppen met zagen en dat we er rond de middag zouden zijn.

Dus ons lunchpakket aten we op, zodra de bus geparkeerd stond in Ieper. Nadien wandelden we naar de Lakenhallen om onze gidsen te ontmoeten. Zij troonden ons mee door het prachtige, gezellige Ieper. Ieper, dat gehavend uit de WO1 kwam en helemaal heropgebouwd moest worden. Ieper, waar 120 kerkhoven verspreid liggen. Ieper, met haar machtige Menenpoort, waarin 55.000 namen van soldaten staan gebeiteld, jonge mannen die nooit zijn teruggevonden.
Het was best wel… intens voor onze kinderen. Al die namen, die graven, die foto’s van platgebombardeerde gebouwen. Oorlog is voor ons een ver-van-ons-bed-show en laten we dat vooral zo houden!

We reden daarna helemaal naar Nieuwpoort om ons te installeren in ons hotel en om te eten, waarna we opnieuw naar Ieper trokken om daar getuige te zijn van The Last Post. Sinds 1927 worden op deze manier alle 250.000 gesneuvelden van WO1 elke avond herinnerd.
Het was indrukwekkend. De klaroenblazers die het simpele melodietje speelden terwijl de honderden toeschouwers ijzig stil waren… Wauw! Dat we dit vanop de eerste rij konden meemaken!

Nu ligt iedereen in zijn bed!

Morgen gaan we een beestigere toer op met krabben vangen en schelpen onderzoeken.

Groetjes, 

De juffen en meester Steve (die ondertussen is toegekomen)

Zie foto's in de volgende posts!