Eens stond er een jonge man op het stadsplein op te scheppen dat hij het mooiste hart van heel de vallei had. Een grote menigte kwam naar hem kijken en zij  bewonderden allen zijn hart want het was inderdaad perfect.  Het  was op geen enkele wijze vervormd en helemaal zonder gebrek. Iedereen was ermee akkoord: dat was het mooiste hart dat ze ooit hadden gezien. 

 De jonge man was zeer trots en begon nog meer over zijn mooie hart op te scheppen. 

Toen kwam er een oude man vooraan in de menigte staan en hij zei: "Ik denk dat mijn hart even mooi is als het jouwe." 

De menigte en de jonge man keken naar het hart van de oude man : het was sterk, maar ze zagen dat er grote stukken uit waren, dat er scherpe kanten aan waren, dat er blijkbaar vreemde stukken inzaten en dat alles echt niet mooi aan elkaar paste.  Ja, hier en daar waren er blijkbaar delen tekort en vreemde littekens. 

De mensen dachten: "Hoe durft hij beweren dat zijn hart even mooi is als het hart van die jongeman?" 

"Ja," zei de oude man, " Ik kan inderdaad moeilijk mijn hart met het jouwe vergelijken, want het mijne zit vol littekens.  Je moet wel weten dat elk litteken naar iemand verwijst die ik tijdens mijn leven mijn liefde heb gegeven.  Elke keer wordt er dan een stuk uit mijn hart gescheurd.  Soms krijg ik dan liefde terug van iemand, maar het stuk dat ik dan krijg past niet helemaal op de plaats waar een gat zat en dat is de reden waarom mijn hart er op sommige plaatsen er nogal rommelig uitziet.  Maar ik ben blij dat het zo is want al die stukken herinneren me aan al die mensen aan wie ik liefde heb gegeven of van wie ik liefde heb ontvangen.  Soms kreeg ik niets terug voor wat ik gaf en dan blijft het gat leeg.  Maar ik hoop dan dat er toch eens een moment komt dat deze mensen terugkeren en beseffen dat ik voor hen zoveel overhad." 

De jongeman stond nu met het schaamrood op zijn kaken.  Hij liep naar de oude man, scheurde een stuk uit zijn eigen hart en plaatste het met bevende handen in gekwetste hart van de oude man. 

Toen nam de oude man op zijn beurt een stuk uit zijn hart en plaatste het zorgzaam in de wonde van het hart van de jongen. Ze omhelsden elkaar en gingen arm in arm weg. 

11-10-2012, 20:27 geschreven door carlo  

Eens  waren koning Kawa en zijn vriend Lubanga samen op jacht. 

Toen Lubanga het geweer van de koning aan het laden was, klonk plots een schot. Lubanga had blijkbaar iets fout gedaan, waardoor het geweer van koning Kawa te vroeg afging. Hij schoot een teen van de koning weg. 

Lubanga zei, zoals gewoonlijk: ”Inshallah! Dat is goed." Maar de koning zei: "Nee, dat is niet goed!" en hij liet zijn vriend opsluiten in de gevangenis. 

Een jaar later was koning Kawa weer op jacht,  op een plek waar het niet veilig was.  Kannibalen overvielen hem en namen hem mee naar hun dorp.  Ze bonden hem vast aan een staak en toen ze hem wilden gaan roosteren, merkten ze dat hij een teen miste. Ze waren zo bijgelovig dat ze nooit iets opaten wat niet helemaal gaaf was.  Ze maakten koning Kawa los en lieten hem lopen. 

Toen  de koning thuiskwam herinnerde hij zich hoe hij zijn teen was kwijtgeraakt en het speet hem dat hij zijn vriend Lubanga zo zwaar gestraft had. Hij ging onmiddellijk naar de gevangenis en zei tot Lubanga: ”Vriend, je had vorig jaar gelijk, toen je zei dat het goed was toen ik mijn teen kwijtspeelde." En hij vertelde zijn vriend wat hij had meegemaakt bij de kannibalen. "Verontschuldig me, " zei de koning,” omdat ik je zo slecht heb behandeld.  Ik wil het weer goed maken! Ik wil je belonen omdat je mijn leven hebt gered!" 

"Je moet je helemaal  niet verontschuldigen,  en zeker niet belonen!" zei Lubanga."Dat ik in de gevangenis zat voor een jaar, dat was goed." "Hoe kan dat nu?", zei de koning. Zei zijn vriend: "Als ik niet in de cel had gezeten, was ik daar bij jou geweest. Dan hadden de kannibalen mij opgegeten !!" 

09-10-2012, 18:48 geschreven door carlo