Om 12.30u vertrokken we samen met Philip, Dany, Guido en zus Yadrinka richting Vlamertinge.

Het weer viel alleszins mee in tegenstelling tot de "regen"dag zaterdag én vorige zaterdag. Alhoewel er toch nog tamelijk wind was op sommige  (de meeste eigenlijk) plaatsen van het parcours en de temperatuur niet boven de 8° kwam.

Daar het een openingskoers was kwamen er maar liefst 103 deelnemers aan de start met o.a. Jens De Winne - die knap 2de werd -, Jonathan Vlaeminck, Indiana Slabbinck en nog tal van goede 2e jaars. Ik zou meteen al weten hoever ik stond/sta.

Om 15.00u werd het startsein gegeven en konden we beginnen aan de 79 km die we in 9 ronden dienden af te leggen, goed voor een 2-tal uurtjes koers dus.

Reeds in de eerste ronde was er een aanval maar de "ontsnappers" werden vlug teruggeroepen door het peloton. Idem dito voor de volgende rondes.

Ik kon mij mooi "wegsteken" in de buik van het peloton tot grote ergernis van ons ma - die zo geen foto's kon nemen - en de anderen (lees : onze pa, Yadrinka, Dany, Guido en Philip) vonden mij ook niet altijd terug, dit eigenlijk ook door toedoen van mijn kledij die niet zo opvalt ...

Ik had een goed gevoel en wachtte rustig mijn beurt af.

Bij het ingaan van de derde ronde waren er 7 vluchters. Ik demarreerde uit het peloton in de hoop de vluchters te kunnen bijbenen maar het mocht niet zijn. Ik reed in een put(je) en ... mijn stuur kwam los waardoor ik niet meer voluit kon gaan. Bij de volgende doortocht aan de aankomstlijn keken ons ma en Dany van daar zij dachten mij vooraan het peloton te zien maar ik zat ... gans achteraan. Ze verstonden er niets van.

Bij onze pa aangekomen diende ik van fiets te wisselen en daardoor raakte ik dus achter op het peloton. Bij het ingaan van de laatste ronde diende ik dan ook forfait te geven

Jammer voor mij en grote ontgoocheling bij de "supporters".